Μοιρολόγι
Στην Ελλάδα έχουμε πολλές λέξεις που χρησιμοποιούνται μεταφορικά, και υβριστικά, για να περιγράψουμε οποιονδήποτε δεν μας αρέσει. "Βλάχος", "Γύφτος", "Πόντιος", και τόσα άλλα χωρίς να ξεχνάμε και το "Εβραίος".
Στις κρίσεις μας είμαστε πάντα απόλυτοι και μιλάμε από το βάθρο κάποιου που έχει υπέρτατο δίκιο και γνώση. Οι δε σοφολογιότατοι και προφέσορες ανάμεσά μας μπορούν να σε πείσουν ότι ο ήλιος ανατέλλει στη δύση.
Το ξεχώρισμα ενός ανθρώπου από τον άλλο, ή της μιας ομάδας ανθρώπων από τους άλλους, γίνεται πάντα βάσει της καταγωγής του, του χρώματος του δέρματός του, των παραδόσεών του, της παιδείας του, της ευφυΐας του, των σεξουαλικών του προτιμήσεων, της εθνότητάς του, της θρησκείας του...
Και πάντα κάτι δεν πάει καλά με όλους όσους βγάζουμε έξω. Τούτος είναι βλάξ, 'κείνος είν' κακός, ο άλλος ανάποδος.
Ποτέ όμως δεν θα ακούσεις να μιλάει κανείς Έλληνας για κάποιον λαό που είναι καλύτερος από εμάς. Τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει για τον Έλληνα.
Ο ρατσισμός είναι τόσο εμπεδωμένος στον Ελληνικό χαρακτήρα που ο Έλληνας δεν συνειδητοποιεί, και θα αρνηθεί, ότι είναι ρατσιστής. Ο ρατσισμός, και το μίσος που ακολουθεί τον ρατσισμό, υπολογίζεται ως θεόπνευστη σοφία κρίσης για όλους και για όλα.
Τα συγκεκριμένα πιστεύω του Έλληνα δεν είναι μοναδικά. Στο θέμα του αντισημιτισμού και του ρατσισμού, φερ' ειπείν, είμαστε δίπλα-δίπλα με τα ξαδελφάκια μας τους Τούρκους, και με τους Σύριους, τους Λιβανέζους, τους Αιγύπτιους, τους Ιρακινούς, τους Σαουδάραβες, τους Πέρσες, τους Πακιστανούς, τους Ινδούς, τους εξ' Υεμένης, τους εξ' Αφγανιστάν, ακόμα και τους Κουβανούς...
Σοβαρά! δεν με πιστεύετε;
Ορίστε: Η Ελλάδα και όλα τα προαναφερθέντα έθνη έχουν ένα πράγμα κοινό που το μοιράζονται στη πλάνα ζεστασιά της απομόνωσής τους από τον υπόλοιπο κόσμο, μέσα στην ανωτερότητα του πνεύματος και των απόψεών τους:
Αίγυπτος,
Ιράκ,
Λίβανος,
Συρία,
Ιράν,
Σαουδική Αραβία,
Πακιστάν,
Τουρκία,
Υεμένη,
Αφγανιστάν,
Ινδία,
Κούβα,
και η Ελλάδα,
ήταν τα μόνα 13 κράτη που στις 29 Νοεμβρίου 1947 στον ΟΗΕ ψήφισαν ΚΑΤΑ της δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ. (τα ίδια κράτη που 63 χρόνια αργότερα ακόμη προσπαθούν να το ξεπαστρέψουν)
Υπέρ της δημιουργίας του Ισραήλ τέθηκαν 33 χώρες συμπεριλαμβανομένης όλης της Ευρώπης, Ρωσίας και βορείου Αμερικής:
Αυστραλία, Βέλγιο, Βολιβία, ΣΣΔ Μπελορώσιας, Καναδάς, Κόστα Ρίκα, Τσεχοσλοβακία, Δανία, Δομινικανή Δημοκρατία, Ισημερινός, Γαλλία, Γουατεμάλα, Ισλανδία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Νέα Ζηλανδία, Νικαράγουα, Νορβηγία, Παναμάς, Παραγουάη, Περού, Πολωνία, Σουηδία, ΣΣΔ Ουκρανίας, ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Ουρουγουάη, Βενεζουέλα, και τελευταία στιγμή άλλαξαν και ψήφησαν υπέρ οι Αϊτή, Λιβερία και Φιλιππίνες.
Δέκα χώρες δεν ψήφισαν, συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Βρετανίας, και η Ταϋλάνδη δεν παρουσιάστηκε καν.
Η Ελλάδα όμως, ε;
σε έξοχη συντροφιά!
Η βδελυγμία και το μίσος του Έλληνα εναντίων των Εβραϊκής καταγωγής συνανθρώπων τους φθάνει σε τέτοια σημεία που οι Θεσσαλονικείς στην κατοχή κάνανε πεσκέσι στα Ες-Ες όλους τους Εβραϊκής καταγωγής Έλληνες συμπολίτες τους σε μια από τις πιο μελανές σελίδες του να είσαι Ρωμιός.
Εμείς οι Έλληνες πάντως και τα πρώτα ξαδελφάκια μας οι Τούρκοι και οι Άραβες δεν συλλογιζόμαστε ποτέ ότι και όλος ο Χριστιανισμός και όλο το Ισλάμ είναι αιρέσεις του Ιουδαϊσμού, και περισσότερες ρίζες της ηθικής μας βρίσκονται στον Ιουδαϊσμό παρά στην αρχαία Ελλάδα (τι γερή ειρωνεία ξέρουν να κάνουν η φύση και η Ιστορία!).
Και αυτά τα φωτομοντάζ που κυκλοφορούν τα τελευταία 15 χρόνια στο ιντερνέτ με φωτογραφίες από Γερμανικές ακρότητες δίπλα σε φωτογραφίες από τα κατεχόμενα και αντιστεκόμενα εδάφη, μόνο γνωστοί μου Έλληνες, ένας Τούρκος και μερικοί Άραβες που ξέρω τα έχουν πάρει για ...ντοκουμέντα αντί για γυμνή προπαγάνδα.
Τα κακά που βλέπει ο Έλληνας στο πρόσωπο των Εβραίων ξεκινάνε από το ότι μας σκοτώσανε τον ξανθό, γαλανομάτη, ασπριδερότατον, γλυκύτατο Ιησού, και μετά πάμε όπου μας καπνίσει, στο ότι έχουν τράπεζες, άρα, "κεφάλαιο", κλπ, κλπ.
Στην πραγματικότητα, είμαι της γνώμης, ο λόγος που τους μισούμε τόσο τους Εβραίους, και εμείς και όλα τα προς ανατολάς ξαδελφάκια μας, είναι γιατί κάνουν ορισμένα πράγματα καλύτερα από εμάς:
- Μπορέσανε και κράτησαν τις παραδώσεις τους και τη θρησκεία τους επί 2.000 χρόνια σκορπισμένοι στη Γή χωρίς πατρίδα,
- Σπουδάζουν τα παιδιά τους που είναι πάντα οι καλύτεροι μαθητές,
- Διακρίνονται μονίμως και, στην κυριολεξία, κατά κράτος στα γράμματα, τις τέχνες, τις επιχειρήσεις.
- Έχουν οικονομική πειθαρχεία τέτοια που οι περισσότεροι είναι ευκατάστατοι, και μερικοί είναι από τους πλουσιότερους του κόσμου.
- Έχουν αλληλεγγύη, αλληλοσεβασμό. Όταν προσπαθούν κάτι, το καταφέρνουνε.
Σε αυτά είναι καλύτεροι παρασάγγας από εμάς και από όλους τους Άραβες και Τούρκους της λέσχης μας. Και προσπαθούμε πάντα να μειώσουμε τα επιτεύγματά τους για να μην φαίνεται πόσο πίσω τους είμαστε.
Μία από τις αγαπημένες εξυπνάδες του Έλληνα είναι να πει ότι το Ισραήλ έχει τις πλάτες και τα κεφάλαια των ΗΠΑ.
Για να το εξετάσουμε λίγο καλύτερα αυτό. Το Ισραήλ έχει 7.000.000 πολίτες εκ των οποίων οι 5.569.200 είναι Εβραίοι. Οι ΗΠΑ έχουν 300.000.000 πολίτες εκ των οποίων 6.489.000 είναι Εβραϊκής καταγωγής. Ναι: περισσότεροι από το ίδιο το Ισραήλ. Άλλοι 1.150.000 σπαρμένοι στις υπόλοιπες χώρες της Γής.
Οι ΗΠΑ λειτουργούν στην Ουάσινγκτον με "Λόμπυ". Το Εβραϊκό Λόμπυ στις ΗΠΑ είναι πολύ δυνατό και καταφέρνουν να κάνουν το κράτος τους (τις ΗΠΑ) να βοηθά το άλλο κράτος τους (το Ισραήλ). Άρα, δεν έχουν "τις πλάτες των ΗΠΑ", αλλά τις καρδιές των 5.500.000 συνανθρώπων τους που παροτρύνουν την κυβέρνηση των ΗΠΑ να βοηθήσει, επιτυγχάνοντας έτσι αυτά που τα άλλα Λόμπυ, του δικού μας συμπεριλαμβανομένου, δεν τα καταφέρνουν τόσο καλά.
Μπράβο τους και μαγκιά τους!
Μακάρι να 'χαμε και 'μείς λίγη τέτοια μαγκιά στην Ουάσινγκτον! αλλά δυστυχώς δεν έχουμε και μας μένει απλώς αυτά που δεν φτάνουμε να τα λέμε κρεμαστάρια.
Από το 1945 και μετά δεν περιμένουν βοήθεια από κανέναν γιατί ξέρουν πως είναι μόνοι τους. Θυμάστε την επιδρομή στο Έντεμπε, ή το ότι έναν-έναν καθάρισαν όλους τους υπεύθυνους για τη σφαγή στο Μόναχο, και πόσους Γερμαναράδες εγκληματίες φέρανε στο Ισραήλ, του Άϊχμαν συμπεριλαμβανομένου;
Μόλις γεννήθηκε το κράτος του Ισραήλ το 1948, και μετά ξανά 19 χρόνια αργότερα το 1967 όλοι οι γείτονες του Ισραήλ πέσανε με πόλεμο να το φάνε. Αλλά όχι μόνο φάγανε τα μούτρα τους μα χάσανε και εδάφη που πείρε το Ισραήλ με την νίκη του: Γκολάν, Δυτική όχθη και Γκάζα. Όλοι οι νικητές πολέμων πάντα κράταγαν το εδάφη με μετέπειτα συνθήκες ανάμεσα στους νικητές. Αλλά στο κράτος του Ισραήλ δεν επετράπη αυτό. Αντί αυτού τα εδάφη έγιναν κατεχόμενα. Και αυτό έκανε την αστυνόμευση πιό δύσκολη και την επανάσταση πιο εύκολη. Και οι κάτοικοι των κατεχομένων περιοχών έχουν ορκιστεί την καταστροφή του Ισραήλ και βοηθούνται ανοιχτά από τους γείτονες.
Το Ισραήλ τουλάχιστον μετατόπισε την τρομοκρατία εναντίων του σε ελεγχόμενα εδάφη ανάμεσα σε αυτό και τους γείτονές του. Και το Ισραήλ έγινε και η μόνη πυρηνική δύναμη στην περιοχή!
Μαγκιά τους! Μακάρι νά 'χαμε και μείς τέτοια μαγκιά στις προσπάθειές μας με την Κύπρο και τα Σκόπια, και το Αιγαίο από Τουρκία μεριά. Αλλά τέτοια μαγκιά εμείς δεν την έχουμε.
Πως να το κάνουμε; δεν μας έχουν ανάγκη. Ούτε μας βάζουνε σε κατηγορία διαφορετική από τους Τούρκους και τους Άραβες -μια που εκεί δηλώσαμε ότι μας αρέσει να ανήκουμε.
Έχοντας ζήσει κάμποσες ζωές εκτός Ελλάδος και έχοντας δει την Ελλάδα μέσα από τις οπτικές γωνίες άλλων λαών, έχοντας συναναστραφεί κοινωνικά και επαγγελματικά με Άγγλους Εβραϊκής καταγωγής στην Αγγλία και με Αμερικανούς Εβραϊκής καταγωγής στις ΗΠΑ, έχοντας ταξιδέψει στο Ισραήλ από τα βόρεια σύνορα έως την Ερυθρά Θάλασσα και από τον Ιορδάνη ως την Ιερουσαλήμ και το Τελ Αβίβ, έχοντας μείνει και σε ένα Κιμπούτς, ελπίζω ότι έχω τις στοιχειώδεις γνώσεις και εμπειρίες να μπορώ να προτείνω κάποια κριτική πάνω στον γυμνό ρατσισμό των συμπολιτών μου...
Και το μοιρολόγι αυτό ξεχείλισε από την ντροπή που ένοιωσα να διαβάζω στην Ελληνική μπλογκόσφαιρα, γενικά, σχετικά με το συμβάν στο Τούρκικο καράβι.
Το καράβι ήταν γεμάτο "...ειρηνιστές". Όχι Τουρκαλάδες και Ελληναράδες ρατσιστές αντι-Σημίτες που είχαν σκοπό να τσιγγλίσουνε τους Εβραίους -μη περιμένοντας φυσικά ότι οι τσιγγλισμένοι Ισραηλινοί θα ανταποκρίνονταν εις είδος. Το να βλέπουμε αυτά τα πλοία σαν "ανθρωπιστική βοήθεια" από "ειρηνιστές", αντί για άλλη μια επίθεση κατά του Ισραήλ, υποβαθμίζει την νοημοσύνη. Προβοκάτορες ήταν και τα κάνανε θάλασσα, όπως οι Τούρκοι και οι Ελληναράδες συνήθως τα κάνουν.
Λίγες μέρες μετά οι Ισραηλινοί ακολούθησαν τα ίδια βήματα με το Ιρλανδέζικο καράβι το οποίο φέρθηκε άψογα και οι Ισραηλινοί διεκπεραίωσαν την βοήθεια στην Γκάζα.
Και οι Ιρλανδοί, είναι αντι-Σημίτες, αλλά τουλάχιστον ξέρουν να φέρονται διαφορετικά από τους μπουνταλάδες Αραβοτουρκοέλληνες.
Αισθάνομαι ντροπή να ανήκω σε ένα έθνος το οποίο έχει τόσο ρατσισμό και μίσος στο DNA του που να είναι αδύνατον στην πλειοψηφία των Ελλήνων να καταλάβουνε (όχι να συμφωνήσουνε -απλώς να καταλάβουνε) τι λέω εδώ.
Το μόνο πράγμα που αλαφρώνει λίγο το φορτίο του να είμαι Έλληνας όσον αφορά τον αντι-Σημιτισμό και ρατσισμό των συμπολιτών μου, είναι ότι η γνώμη της Ελλάδας επί του θέματος δεν θα επηρεάσει κανέναν εκτός Ελλάδας: Διότι, είτε μας αρέσει είτε όχι, ο δυτικός κόσμος σύσσωμος μονίμως μας έχει γραμμένους. Κι εμάς και τη γνώμη μας...
Ιερουσαλήμ, 1987: Η συζήτηση στον ελαιώνα
Δασκάλα συνοδεύει μαθητές σε επίσκεψη μουσείου κοντά στην πόλη Μπηρσήβα
Σινά
Γενικό σχόλιο:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. "στην Ελλάδα έχουμε πολλές λέξεις που χρησιμοποιούνται μεταφορικά, και υβριστικά, για να περιγράψουμε οποιονδήποτε δεν μας αρέσει. "Βλάχος", "Γύφτος", "Πόντιος", και τόσα άλλα χωρίς να ξεχνάμε και το "Εβραίος".
@ Σωστά αυτό συμβαίνει και διαιωνίζεται και λίγο έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Έστω κι αυτό το λίγο είναι κάτι.
2. Περί φίλων Τούρκων, Αράβων κλπ. Θεωρώ ότι είναι επιλεκτική η συμπεριφορά απέναντί τους. Δεν πιστεύω ότι είμαστε ρατσιστές μίσους αλλά άγνοιας. Άποψή μου φυσικά.
3. Για τους Εβραίους, λέω ότι ο εξαπλωμένος αντισημιτισμός δεν προήλθε μόνο από το ρατσισμό των υπολοίπων. Έβαλαν κι εκείνοι το χεράκι τους.
4. Για το Ισραήλ - μπορούσε να αρκεστεί στα εδάφη που του δόθηκαν και αφαιρέθηκαν από την Παλαιστίνη. Δεν είμαι υπέρ του να μην είχαν πατρίδα. Τι πάει να πει τα πήραν με πόλεμο.
Οποιοσδήποτε το έπραττε αυτό θα ήταν κατηγορητέος - όσο με αφορά- κι έτσι είναι.
Προσωπικά σχόλια:
Δεν χρησιμοποιώ - τους χαρακτηρισμούς του (1) για συνανθρώπους μου σχεδόν ποτέ, παρά μόνο αν ξεχαστώ και μου έρθουν οι παιδικές μου νουθεσίες...... Έτσι ανέθρεψα και το γιο μου.
Δεν ζηλεύω και δεν φοβάμαι τον μετανάστη που θα έρθει και ευημερήσει και θα προοδεύσει. Αν μπορώ να το κάνω κι εγώ.
Δεν μισώ κανέναν λαό, απλά νιώθω αντιπάθεια για ορισμένους και έχω επιχειρήματα γι αυτό.
Θεωρώ την πράξη του Ισραήλ στο κονβόι της βοήθειας ως δολοφονική πράξη. Ηθελαν ή δεν ήθελαν να τσιγκλίσουν - ήταν άοπλοι και μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια. Αν ήθελαν λοιπόν να είναι "κύριοι" οι Ισραηλινοί ας μην "τσιμπούσαν" κι ας μην σκότωναν..... αυτό δεν δικαιολογείται με κανένα επιχείρημα ή εξήγηση.
Όσο για το αν η Ελλάδα έχει θέση και άποψη με αξία.... δεν έχει, κι αυτό όχι γιατί είναι υποδεέστερη σε ανθρώπινο δυναμικό και ποιότητα, αλλά γιατί βασίστηκε πολύ στο ένδοξο μακρινό της παρελθόν, ώσπου το ξεθώριασε.
Μεγάλο σχόλιο Δημήτρη, αλλά δεν γινόταν διαφορετικά.
:-)
Καλή εβδομάδα να έχετε.
Υπέρ της δημιουργίας του Ισραήλ τέθηκαν 33 χώρες συμπεριλαμβανομένης όλης της Ευρώπης, Ρωσίας και βορείου Αμερικής:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυστραλία, Βέλγιο, Βολιβία, ΣΣΔ Μπελορώσιας, Καναδάς, Κόστα Ρίκα, Τσεχοσλοβακία, Δανία, Δομινικανή Δημοκρατία, Ισημερινός, Γαλλία, Γουατεμάλα, Ισλανδία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Νέα Ζηλανδία, Νικαράγουα, Νορβηγία, Παναμάς, Παραγουάη, Περού, Πολωνία, Σουηδία, ΣΣΔ Ουκρανίας, ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Ουρουγουάη, Βενεζουέλα, και τελευταία στιγμή άλλαξαν και ψήφησαν υπέρ οι Αϊτή, Λιβερία και Φιλιππίνες.
Καπως μου κανει κλικ αυτο,του στυλ
"Μακρυα κι αγαπημενοι παρα κοντα και σκοτωμενοι"
Λες να ηξεραν κι εγω συνεχιζω να αγνοοω ο δυστυχης?
Η μηπως να ηξεραν και ακομα μαθαινουν οι 13 κοντοχωριανοι?
Και ακου caro amico,δεν εχω καμμια σχεση με θρησκειες για να εχω να λεω,οποτε παει αυτο.
Αν διαφωνω σε κατι με τον αμερικανο,τον γερμανο τον σουηδο και παει λεγοντας,τι ειμαι ?
Αντιαμερικανος,αντιγερμανος,αντισουηδος,και στην λυπημενη ιστορια αντισημιτης-ρατσιστης?
Και στην Ελλαδα που μου την σπανε χιλιαδυο ειμαι ανθελληνας ??
Αυτη η ιστορια με τις κατηγοριες του αντισημιτισμου με αφηνουν παγερα αδιαφορο.
Οσο θα φερονται και θα συμπεριφερονται φασιστικα και θα δολοφονουν θα τους παιρνει ο διαλος τον πατερα.
"Η Ελλάδα όμως, ε;
σε έξοχη συντροφιά!"
"Αισθάνομαι ντροπή να ανήκω σε ένα έθνος το οποίο έχει τόσο ρατσισμό και μίσος στο DNA του."
Αυτο δεν μ'αφηνει καθολου αδιαφορο.
Stami bene
1-Ο ρατσισμός είναι υπαρκτό φαινόμενο σε όλες τις χώρες στα πιο οπισθοδρομικά ,αγράμματα, θρησκόληπτα ή λούμπεν στρώματα της κοινωνίας και δεν αποτελεί προνόμιο κάποιου λαού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει στις χώρες που λες ,όπως και σε ανεπτυγμένες ,στις ΗΠΑ ή στην Γαλλία ή την Αγγλία (εδώ ακόμα και με κοινωνική διαστρωμάτωση των ίδιων!) κτλ
2-Αν θα δεις την γεωγραφική κατανομή των χωρών που ψήφισαν υπέρ της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ θα δεις ότι υπέρ ήσαν οι χώρες που βρίσκονται μακριά από την Μέση Ανατολή.
Πιστεύεις ότι ο Λίβανος, η Συρία κτλ θα είχαν καμιά αντίρρηση να ιδρυθεί το κράτος του Ισραήλ πχ στην Νέα Ζηλανδία;
Το κράτος αυτό έπρεπε να ιδρυθεί αλλά όχι με τον καουμπόικο τρόπο που φρόντισαν τότε οι νικητές του Β΄Παγκοσμίου πολέμου να γίνει εκπατρίζοντας εκατομμύρια κόσμο από εκεί που γεννήθηκε.
Κάνε ένα ταξίδι στο Αμάν να δεις τους προσφυγικούς καταυλισμούς γύρω από την πόλη.
3-Όσο για αυτό που γράφεις για τα .. φωτομοντάζ που κυκλοφορούν τα τελευταία 15 χρόνια στο ιντερνέτ με φωτογραφίες από Γερμανικές ακρότητες δίπλα σε φωτογραφίες από τα κατεχόμενα.. μιας και με παίρνει και μένα η μπάλα γιατί πρόσφατα δημοσίευσα ένα ,δεν κατάλαβα, αμφισβητείς ότι είναι πραγματικές και δυστυχώς έχουν πλήρη ομοιότητα με τις γερμανικές κτηνωδίες ;
4- Σχετικά με τα λόμπυ που γράφεις έχεις δίκιο ότι έτσι είναι, αλλά στην πολιτική πολλά αλλάζουν με τον χρόνο. Μπορεί αυτή την στιγμή το Ισραήλ να παίζει τον ρόλο του χωροφύλακα των ΗΠΑ στην περιοχή αλλά πριν λίγα χρόνια και ο Σαντάμ ήταν το αγαπημένο τους παιδί και είδαμε που κατέληξε.
5-Όσο για αυτά που γράφεις για την ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ στο καράβι τι να πω; Ακόμα και να ήσαν προβοκάτορες όπως τους ονομάζεις αυτοί έχουν τους νεκρούς από την κρατική τρομοκρατική επίθεση του Ισραήλ και σε διεθνή ύδατα.
Βλέπεις τα πλοία είχαν φονικά όπλα όπως ιατροφαρμακευτικά υλικά και το βαρύ οπλισμό των τρομοκρατών: ΤΣΙΜΕΝΤΟ !!
Βέβαια φρονίμως ποιούντες τους Ιρλανδούς δεν τους πείραξαν για να μην εξαγριώσουν τους Αμερικανούς ιρλανδικής καταγωγής που είναι ισχυρό λόμπυ εκεί.
Δημήτρη καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφή-"ήταν τα μόνα 13 κράτη που (...) ψήφισαν ΚΑΤΑ της δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ..τα ίδια κράτη που 63 χρόνια αργότερα ακόμη προσπαθούν να το ξεπαστρέψουν"
Διαφωνώ όσο πιο κάθετα δεν πάει. Δεν πιστεύω πως το τι ψήφισε μια χώρα πριν από 50 χρόνια στον ΟΗΕ σημαίνει οτιδήποτε για την σημερινή της πολιτική με την εξαίρεση μερικών των Αράβων. Ούτε η Ινδία, ούτε η Κούβα, ούτε η Ελλάδα, ούτε καν η Αίγυπτος πιστεύω πως σήμερα αποσκοπούνε στο "ξεπάστρεμα" του Ισραήλ.
-"Υπέρ της δημιουργίας του Ισραήλ τέθηκαν 33 χώρες συμπεριλαμβανομένης όλης της Ευρώπης, Ρωσίας και βορείου Αμερικής: (ακολουθεί η λίστα)"
Εδώ το σχόλιό μου δεν έχει να κάνει με το Ισραήλ. Απλά σαν διεθνολόγος ψόφησα στο γέλιο με το ότι οι Σοβιετικοί ψηφίσανε τρεις φορές (ως ΕΣΣΔ, ΣΣΔ Ουκρανίας και ΣΣΔ Λευκορωσίας)!!! Ήτανε τότε που είχανε περάσει στον ΟΗΕ την Ουκρανία και την Λευκορωσία σαν χωριστά κράτη!!
-"Μπορέσανε και κράτησαν τις παραδώσεις τους και τη θρησκεία τους επί 2.000 χρόνια σκορπισμένοι στη Γή χωρίς πατρίδα"
Και πολλοί εξ'αυτών, ειδικά αυτοί με την πιο πολύπλευρη μόρφωση κρατάνε τεράστιες αποστάσεις από το ομώνυμο κράτος ακριβώς επειδή γι' αυτούς η Εβραϊκή ταυτότητα σημαίνει το να είσαι χωρίς πατρίδα, κληρονόμος μιας βαριάς παράδοσης που έχει προσφέρει μερικούς από τους μεγαλύτερους διανοητές του δυτικού κόσμου χωρίς να είναι εξαρτημένη από κάποιον εθνικισμό.
-"Το να βλέπουμε αυτά τα πλοία σαν "ανθρωπιστική βοήθεια" από "ειρηνιστές", αντί για άλλη μια επίθεση κατά του Ισραήλ, υποβαθμίζει την νοημοσύνη."
Επίθεση δεν το λες. Όσο ξεχειλωμένο βρίσκω το ότι οι Ισραηλινοί τους επιτεθήκανε αναίτια άλλο τόσο ξεχειλωμένο βρίσκω το ότι μπορείς να δεις τους ακτιβιστές σαν επιτιθέμενους. Ναι, δεν ήτανε μόνο η ανθρωπιστική βοήθεια ο σκοπός τους αλλά και το να σπάσουνε το εμπάργκο. Και όχι δεν το θεωρώ πανέξυπνο να πας με το έτσι θέλω να σπάσεις εμπάργκο με το οποίο διαφωνείς. Από την άλλη όμως οι Ισραηλινοί αντιδράσανε ερασιτεχνικότατα επεμβάινοντας στα διεθνή ύδατα με τον τρόπο που επενέβησαν. Συγγνώμη κίολας αλλά καμία σχέση με το σουπερ οργανωμένο κράτος που προβάλλουνε -και μας λες κι εσύ- πως είναι. Τόσο τραγικά ανοργάνωτη και σπασμωδική ενέργεια σε διαβεβαιώ πως δεν έχει να ζηλέψει σε τπτ μια αντίστοιχη που θα οργανώνανε οι αραβοτουρκοελληνικές αρχές (όχι δεν συμφωνώ με το τσουβάλιασμα, απλώς ακολουθώ το ζεύγος αντιθέσεων που εισήγαγες)
-"Αισθάνομαι ντροπή να ανήκω σε ένα έθνος το οποίο έχει τόσο ρατσισμό και μίσος στο DNA του"
Κι εδώ διαφωνώ όσο δεν πάει άλλο. Κανένα έθνος και κανένας λαός δεν έχει τίποτα απολύτως εγγεγραμένο στο DNA του. Καταλαβαίνω πως μιλάς μεταφορικά μα πραγματικά με αυτό το σκεπτικό κανείς δεν μπορεί να είναι ποτέ περήφανος για τίποτε, ειδικά όσον αφορά εθνικότητες. Προσωπικά την έννοια του έθνους την έχω παροπλίσει σαν σημείο αναφοράς και προτιμώ να εστιάζω στους ανθρώπους. Προτιμώ να μην γενικεύω με βάση εθνικότητες γιατί έυκολα οδηγείσαι στο να μοιράζεις καταδίκες δεξιά κι αριστερά.
Βάσσια, σ' ευχαριστώ, και, ποτέ δεν είναι ένα σχόλιο "μεγάλο": μόνο ευπρόσδεκτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα ψάχνω τα κοινά στοιχεία σε απόψεις για να χτίζεται η επικοινωνία εποικοδομητικά, και, αμέσως-αμέσως βλέπω δύο σκέψεις σου με τις οποίες όχι μόνο συμφωνώ απόλυτα, αλλά δεν τα είχα σκεφτεί εγώ έτσι μέχρι την στιγμή που διάβασα πως έγραψες: Πρώτα, ότι δεν είμαστε ρατσιστές μίσους αλλά άγνοιας. Μου φαίνεται απόλυτα σωστός αυτός ο χαρακτηρισμός. Δεύτερον, το ότι η Ελλάδα δεν ακούγεται όχι επειδή δε της αξίζει αλλά επειδή "βασίστηκε πολύ στο ένδοξο μακρινό της παρελθόν, ώσπου το ξεθώριασε". Κι αυτό πολύ σωστό.
Επίσης χτύπησαν γνώριμες καμπάνες όταν διάβασα ότι "παρά μόνο αν ξεχαστώ και μου έρθουν οι παιδικές μου νουθεσίες...... Έτσι ανέθρεψα και το γιο μου.". Και εδώ με βρίσκεις στην ίδια σελίδα με εσένα. Και, φυσικά, συμφωνώ ότι είναι επιλεκτική η συμπεριφορά προς τους Τούρκους και Άραβες, αλλά στο συγκεκριμένο θέμα νομίζω ταυτιζόμαστε πολύ περισσότερο από άλλα.
Έβαλαν το χεράκι τους οι Εβραίοι στην εξάπλωση του αντισημιτισμού; Από την μια πλευρά δεν υπάρχει ποτέ απόλυτο άσπρο ή μαύρο: τίποτα δεν είναι τελείως 0%-100%. Από την άλλη μεριά όμως αυτό το σκεπτικό γρήγορα και εύκολα οδηγεί στο ότι κάτι φταίνε οι δέκτες του μίσους. Τι θα είναι το επόμενο βήμα σε αυτό το σκεπτικό; ότι το θύμα βίας "τα ζήταγε";
Μην ξεχνάμε ότι επί 1945 χρόνια δεν αντισταθήκανε καν στους διωγμούς, και από το 1945 και μετά κάνουνε ότι δεν κάνανε χιλιετηρίδες. Μου φαίνεται ότι αν τους αφήσει ήσυχους ο κόσμος, θα αφήσουνε και εκείνοι τον κόσμο ήσυχο. Αλλά όσο όλοι οι γείτονές τους ορκίζονται τον αφανισμό του Ισραήλ, είναι λίγο δύσκολο.
Ένα πράγμα που δεν είμαι σίγουρος αν το βλέπουμε από την ίδια γωνία είναι το σχόλιό σου σχετικά με το πως πήρε το Ισραήλ τα κατεχόμενα εδάφη. Η αντίληψή μου είναι ότι τα εδάφη αυτά τα πήραν όταν τους επιτέθηκαν όλοι οι γείτονες μαζί και το Ισραήλ νίκησε και τους έσπρωξε πίσω. Με αυτόν τον τρόπο Η Πολωνία και η Γαλλία πήραν εδάφη της Γερμανίας το 1945. Και, παλαιότερα, η περιοχή της Ιταλίας του Αλτο Αλτιτζε ανήκε στην Αυστρία. Και η Ελλάδα επεκτάθηκε πάνω από τον Βόλο και στη Μακεδονία σταδιακά. Δεν λέω αν είναι σωστό ή όχι: απλώς ότι έτσι συνέβαινε πάντα αλλά στο Ισραήλ δεν επετράπη να κρατήσει εδάφη που είχε κερδίσει σε πόλεμο που είχαν ξεκινήσει εναντίων του.
Οποιοσδήποτε βίαιος θάνατος είναι δολοφονία είτε γίνεται "με τον νόμο" είτε όχι. Όποιος και να τον κάνει. Το σημείο στο οποίο επέμεινα ήταν ότι κατά την γνώμη μου, βασισμένη στο τι έμαθε ο κόσμος, οι επιβάτες του Τουρκικού πλοίου δεν ήταν εντελώς αθώοι ειρηνιστές. Αλλά προς θεού δεν συνηγορώ για τον θάνατο κανενός, ποτέ.
Σε ευχαριστώ Βάσσια και Καλή βδομάδα :-)
AdeGia, σ' ευχαριστώ. Είναι πολύ σωστή η ερώτηση σου, του αν η διαφωνία σημαίνει ότι είναι κανείς "αντί-κάτι ή κάποιον". Απόλυτα όχι. Η παρατήρησή σου, που εννοείται από την ερώτησή σου αυτή, είναι σωστότατη. Το να διαφωνεί κανείς με πράξεις κάποιου άλλου όχι μόνο δεν είναι ρατσισμός ή "αντί" μα είναι τις περισσότερες φορές εποικοδομητικό. Υπάρχει τεράστια διαφορά, όπως σωστά λες, μεταξύ της διαφωνίας βάση διαφορετικών απόψεων και πλήρους άρνησης βάση κάποιου μόνιμου μίσους ή ρατσισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανάρτησή μου ακριβώς αυτή την πτυχή παρουσιάζει μέσα από την υποκειμενικότητα της προσωπικής μου εμπειρίας, η οποία μου λέει ότι ο καθημερινός άνθρωπος στη χώρα μας είναι μονίμως διατεθειμένος "εναντίων", σε σημείο πολλοί να αμφισβητούν την ιστορική πραγματικότητα του ολοκαυτώματος (το οποίο είναι παράνομο και να λέγεται ακόμα μέσα στην Γερμανία)και αυτό το αποκαλώ ρατσισμό.
Απόλυτα κατανοητή η γνώμη σου του ότι "κάτι ξέρανε" εκείνοι που ψήφισαν κατά. Όμως φοβάμαι γιατί το να λέμε ότι κάποιος θεωρείτε πράγματι "κακός" από τη φύση του, δεν είναι αυτή η αντιμετώπιση παρά μια άλλη πόρτα που οδηγεί στον ρατσισμό.
Ο διαχωρισμός μεταξύ του αν φέρονται φασιστικά ή αν χρησιμοποιούν την επίθεση ως άμυνα, δεν έχει συγκεκριμένα σύνορα παρά μια γκρι περιοχή μεταξύ των δύο.
Αυτό στο οποίο με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο είναι ότι, όπως απήντησα και στη Βάσσια, ο βίαιος θάνατος είναι πάντα μια δολοφονία και τίποτα άλλο, όποιος και για οποιοδήποτε λόγο η πρόσχημα και να τον κάνει. Αυτή η παρατήρηση λείπει από το κείμενό μου και θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί.
Και συ, νά 'σαι καλά.
Αθεόφοβε, σ' ευχαριστώ, είμαι απόλυτα σύμφωνος με το νούμερο 1.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο 2 να παρατηρήσω ότι φυσικά οι άμεσοι γείτονες δεν είχαν καμιά όρεξη τα εδάφη του Βρετανικού Mandate να γίνουν ανεξάρτητο κράτος. Μακρινότεροι γείτονες όπως η Ινδία και το Πακιστάν, την εποχή της ψηφοφορίας βουρλίζονταν στον δικό τους παράλληλο διαχωρισμό. Την Τουρκία την καταλαβαίνω. Η Ελλάδα όμως τι λόγο είχε;
3. Ξανάλαβα τέτοιο φωτομοντάζ λίγες μέρες πριν το δημοσιεύσεις. Όχι, δεν αμφισβητώ την αυθεντικότητα των φωτογραφιών από τα κατεχόμενα, αλλά διευκρινίζω ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά σε όλες τις πτυχές της πραγματικότητας κάτω από την οποία πάρθηκαν οι μεν και οι δε. Οι φωτογραφίες και οι μεν και οι δε είναι αληθινές, και οι δύο περιπτώσεις είναι μελανά σημεία στην Ιστορία της ανθρωπότητας. Αλλά το μοντάζ των δύο πραγματικοτήτων, το οποίο τις μεταφέρει στον ίδιο παρανομαστή, είναι για μένα απλή προπαγάνδα.
4. Σωστή η παρατήρηση, αλλά το Εβραϊκό λόμπυ είναι πολύ δυνατότερο από το Ιρακινό, και το Ιρακινό λόμπυ εργαζόταν εναντίων, όχι εις όφελος του Σαντάμ.
5. Να επαναλάβω ότι ο βίαιος θάνατος είναι δολοφονία όποιος και να την διαπράττει. Η τουρκική και η Ιρλανδική αποστολή είχαν μεγάλες διαφορές. Η Ιρλανδοί δεν αντιστάθηκαν και άφησαν το φορτίο να φτάσει στον προορισμό του. Όσο για το Ιρλανδικό λόμπυ στην Ουάσινγκτον, δεν είναι τόσο δυνατό όσο η Ιρλανδική Μασαχουσέτη...
Latecomer, ευχαριστώ. Φοβόμουνα ότι θα υπήρχαν πολλές διαφωνίες με τη θέση μου. Μάλιστα σκέφτηκα ότι δεν θα έπρεπε να το γράψω το κείμενο, και όταν το σκέφτηκα αυτό τότε ήξερα ότι δεν είχα εκλογή παρά να το δημοσιεύσω γιατί αλλιώς θα έχανα την ελευθερία της σκέψης και του λόγου. Επωμίζομαι το βάρος του ότι η θέση μου μπορεί και να έθιξε άλλους σαν και μένα και αυτό το ενδεχόμενο με λυπεί γιατί δεν ήταν ο στόχος μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά λες ότι σύγκριση του σήμερα με τα προ 50 ετών θα δείξει πολλές διαφορές. Όμως υπάρχει και η παροιμία που λέει "όσο τα πράγματα αλλάζουν, τόσο μένουν τα ίδια".
Ναι και μένα μου έκανε εντύπωση η ...τριαδική υπόσταση της ΕΣΣΔ :-)
Πράγματι, έχω γνωρίσει Εβραϊκής καταγωγής ανθρώπους που δεν συμφωνούν με πολλά που έχουν να κάνουν με το κράτος του Ισραήλ. Δεν είμαι σίγουρος όμως πως έχεις δίκιο σχετικά με την Εβραϊκή ταυτότητα του να είσαι χωρίς πατρίδα. Από τις πλέον διαδεδομένες ευχές ανάμεσα στους Εβραίους ανά τους αιώνες είναι η ευχή: "Και του χρόνου στην Ιερουσαλήμ".
Σ' αυτό που λες ότι "Όσο ξεχειλωμένο βρίσκω το ότι οι Ισραηλινοί τους επιτεθήκανε αναίτια άλλο τόσο ξεχειλωμένο βρίσκω το ότι μπορείς να δεις τους ακτιβιστές σαν επιτιθέμενους." συμφωνώ απόλυτα και ίσως ένας από τους λόγους που έγραψα αυτά που έγραψα είναι το να ακουστεί ότι πράγματι είναι ξεχειλωμένο το ότι οι Ισραηλινοί τους επιτεθήκανε αναίτια. Αντέδρασαν οι Ισραηλινοί ερασιτεχνικά; πιθανόν. Και είναι εις βάρος τους. Απλά δεν ξεχνώ τις ευθύνες και των δύο πλευρών, πράγμα που έχω την εντύπωση γίνεται αρκετά.
Πρώτος θα συμφωνήσω μαζί σου στο ότι η γενίκευση με βάση εθνικότητες οδηγεί στο να μοιράζεις καταδίκες δεξιά και αριστερά. Γενίκευση με βάση εθνικότητες είναι ρατσισμός: από εκεί ξεκινά. Και σκέφτομαι ότι ίσως ο τρόπος με τον οποίο παρουσίασα την θέση μου στο θέμα διαβάστηκε σαν γενίκευση περί των Ελλήνων, πράγμα που κατ' επέκταση, με την δική μου λογική θα με έφερνε να μιλά ρατσιστικά εναντίων της "ράτσας" μου. Φυσικά όχι αυτό το οποίο σκεφτόμουνα, ελπίζοντας σε "αυτοκριτική" και όχι "αυτοκαταδίκη"!
Διάβασα σχόλια Ελλήνων στην μπλογκόσφαιρα όπως το ότι το ολοκαύτωμα δεν έγινε, ή ότι δεν ήταν 6.000.000 αλλά μόνο (!) 600.000, ο Χίτλερ απλώς ήθελε τους Εβραίους έξω από την Ευρώπη, και το ότι για να τους μισούνε όλοι δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά... Σχόλια στα οποία η μόνη πρέπουσα απάντηση είναι ένα "Ζηγκ-Χάηλ!" Σε αυτούς τους συμπολίτες μου απευθυνόταν το κυρίως βάρος του μοιρολογιού μου και οποιαδήποτε σκέψη ή κείμενο μπορεί να αποδοθεί καλύτερα και σωστότερα κάθε φορά που ξαναγράφεται... Και σε αυτό το "ξαναγράψιμο" στο μυαλό μου, βοηθούν όλα τα σχόλια φίλων και γι αυτό ευχαριστώ.
Καλή βδομάδα, Latecomer!
Δημήτρη καλημέρα και καλή εβδομάδα και σε σένα,
ΑπάντησηΔιαγραφήναι διάβασα τα ίδια σχόλια με σένα για τον αριθμό του ολοκαυτώματος και άλλα φαιδρά. Αυτό με τις 600000 ειδικά (που πρέπει να το είδαμε και οι δύο στου Αθεόφοβου) με έβγαλε από τα ρούχα μου κι έψαχνα μανιωδώς την σχετική αναφορά του ΟΗΕ -εαν βέβαια ποτέ υπήρξε μιας και ο ΟΗΕ ιδρύθηκε μετά τον πόλεμο- ή το αν κυκλοφορεί σχετικός αστικός μύθος χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ειλικρινά βρίσκομαι σε παρόμοια θέση με σένα εδώ και μια εβδομάδα: δεν συμφωνώ καθόλου με το εύκολο στόλισμα της ισραηλινής σημαίας με σβάστικες και κάνω ό,τι μπορώ για να αποφύγω να κάνω σχετική ανάρτηση μιας και θα συνεπαγεται να διαβάσω έναν τόνο διεθνή κείμενα .
"Απλά δεν ξεχνώ τις ευθύνες και των δύο πλευρών, πράγμα που έχω την εντύπωση γίνεται αρκετά."
Αυτό θα μπορούσες να το βάλεις για τίτλο! Μου φαίνεται πως όταν βιαζόμαστε να καταδικάσουμε το Ισραήλ ξεχνάμε πως απέναντί του δεν είναι ο Γκάντι, η Χαμάς είναι.
Σχετικά με τον κοσμοπολίτη Εβραίο, στο μυαλό μου είχα τον George Steiner όταν έγραφα το σχόλιο.
Αγαπητέ μου Latecomer, είμαστε απόλυτα σύμφωνοι και μου έδωσες χαρά με την απάντησή σου, όπως επίσης και βοήθησες να εστιάσουμε καλύτερα τις τελευταίες σειρές της πρώτης μου απάντησης:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι και εγώ είχα βγει από τα ρούχα μου να το διαβάσω αυτό το σχόλιο, και μάλιστα ήταν μάλλον αυτό το σχόλιο, και ένα άλλο, πού με έκανε να αρχίσω να γράφω... Ο Αθεόφοβος, διπλωματικότατα και σωστά παρατήρησε στην απάντησή του ότι δεν έχει σημασία ο αριθμός αλλά η ηθική της πράξης. Προσωπικά νομίζω υπάρχουν ένα δύο θέματα που δεν "παίρνουν" διπλωματία και νερό, και νομίζω ότι ο ρατσισμός και η άγνοια/άρνηση στην καρδιά εκείνου του σχολίου πρέπει να αντιμετωπίζεται ευθέως και άμεσα.
Και πράγματι, Χαμάς και Χεζμπολά είναι... δεν είναι Γκάντι, είσαι σωστός!
Σ' ευχαριστώ Latecomer
Καλησπέρα Δημήτρη ,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τι θα είναι το επόμενο βήμα σε αυτό το σκεπτικό; ότι το θύμα βίας "τα ζήταγε";
Ούτε για αστείο τέτοια σκέψη από μένα.
Δεν πιστεύω καν στη βία ή στον πόλεμο (ακόμη κι όταν κρίνεται αναγκαίος, εάν δηλ. μας κηρύξουν τον πόλεμο).
Δεν πιστεύω σε στερεότυπα, κι εδώ να πω ότι όταν έγραψα "έτσι ανέθρεψα και το γιο μου" εννοώ χωρίς τις δικές μου παιδικές "νουθεσίες" (δεν είμαι σίγουρη εάν ήταν κατανοητό) :-)
Όσο για το πως κατέλαβαν οι Ισραηλινοί τα "κατεχόμενα" γνωρίζω, απ' όσα έμαθα τουλάχιστον ότι επιτέθηκαν, μετά την ίδρυση του κράτους τους και την οριοθέτηση των συνόρων τους, στην Παλαιστίνη, κάπου στο 1947 ή 48 , δνε θυμάμαι τώρα.
Προφανώς, και για λόγους που δεν γνωρίζουμε εμείς, όλη αυτή η κατάσταση στη Μέση Ανατολή, κι όχι μόνο το Ισραήλ, έχει τεχνηέντως δημιουργηθεί. Και θα νιώσω τεράστια έκπληξη αν ποτέ λυθούν όλα τα προβλήματα.
Πιστεύω ότι κι αν ακόμη βρίσκονταν λύσεις, δεν θα τις δεχόταν κανείς.... ξέρω ακούγεται παράλογο, αλλά αυτή την αίσθηση έχω.
Καλό απόγευμα
:-)
Καλησπέρα Βάσσια :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαίως και ήταν αυτονόητο ότι ούτε για αστείο τέτοια σκέψη από εσένα! Την πιθανή προέκταση κάποιου σκεπτικού προς εκείνη την απαράδεκτη κατεύθυνση την πρότεινα ως παράδειγμα του ότι πιστεύω ότι και το να πει κανείς ότι "φταίνε και εκείνοι" είναι "επικίνδυνη" φρασεολογία.
Και επίσης ήταν απόλυτα κατανοητό ότι εννοούσες πως ανέθρεψες τον γιό σου, όπως κι εγώ τον δικό μου, χωρίς τις νουθεσίες ανάμεσα στις οποίες μεγαλώσαμε εμείς παιδιά!
Πράγματι το μεσανατολικό έχει "τεχνηέντως δημιουργηθεί". Αυτήν την αλήθεια είχα ζωγραφίσει στην ανάρτηση Τρείς Δεκαετίες του Κόνδορα...
Όσο για το πως έγιναν τα εδάφη κατεχώμενα: πάλι, η φράση σου νομίζω αφήνει να εννοηθεί ότι το Ισραήλ επιτέθηκε ποτέ σε οποιονδήποτε. Και πάλι δεν είμαι σίγουρος αν σε διαβάζω σωστά.
Τα Ιστορικά γεγονότα:
1948 - Ίδρυση το κράτους του Ισραήλ με τα σύνορα που έχει και σήμερα.
1948 - Αίγυπτος, Ιορδανία, Λίβανος και Συρία εμπλέκονται στον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Εβραίων και μουσουλμάνων μέσα στο νέο Ισραήλ.
1949 - Αφού το Ισραήλ απώθησε την εισβολή των γειτόνων του έγιναν οι "1949 Armistice Agreements" με γραμμές που συμπεριελάμβαναν την Δυτική Όχθη σαν μέρος "πράσινης ζώνης".
1956 - Βρετανία, Γαλλία και Ισραήλ επιτίθενται κατά της Αιγύπτου με στόχο το κανάλι του Σουέζ, σε μία επίθεση οδηγούμενη από την Βρετανία, η οποία απέτυχε
1967 - Αίγυπτος, Ιορδανία και Συρία, με συμπληρωματικά στρατεύματα από Ιράκ, Σαουδική Αραβία, Σουδάν, Τυνησία, Μαρόκο και Αλγερία, επιτέθηκαν σαν κεραυνός εν αιθρία στο κράτος του Ισραήλ να το σβήσουν από τον χάρτη. Μέσα σε έξι μέρες (στον "πόλεμο των έξι ημερών") το Ισραήλ έσπρωξε όλη αυτή την αρμάδα πίσω, νίκησε τον πόλεμο κατά κράτος και η νίκη αυτή είχε περιλάβει τις περιοχές Υψίπεδα του Γκολάν, Δυτική Όχθη και Ιερουσαλήμ, τη χερσόνησο του Σινά, και την Γκάζα. Αυτά (εκτός μέρους της Ιερουσαλήμ), δεν ενσωματώθηκαν στο Ισραήλ μετά από την απόκρουση της επίθεσης εναντίων του (όπως είχε κάνει κάθε χώρα στην Ιστορία) αλλά θεωρήθηκαν κατεχόμενα εδάφη. Το Ισραήλ αργότερα επέστρεψε το Σινά στην Αίγυπτο.
1968-1970 - εμπόλεμη κατάσταση με σποραδικές μεμονωμένες επιθέσεις και αντεπιθέσεις μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ.
1973 - Πόλεμος του Γιομ Κιπουρ. Αραβικά κράτη υπό την αρχηγία Αιγύπτου και Συρίας επιτέθηκαν πάλι κατά του Ισραήλ, ανήμερα στην μεγάλη γιορτή του Ιουδαϊσμού Γιομ Κιπουρ, για να ανακαταλάβουν τα κατεχόμενα εδάφη. Το Ισραήλ απέκρουσε την επίθεση και νίκησε μέσα σε 20 μέρες.
Το Ισραήλ χρησιμοποιεί τα κατεχόμενα σήμερα σαν ατού για να σπρώξει τους Άραβες να "αναγνωρίσουν το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει". Όλοι οι γείτονες του Ισραήλ (εκτός της Αιγύπτου μετά από τον Σαντάτ) ΔΕΝ αναγνωρίζουν το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει και ζητούν την καταστροφή του. Όταν αλλάξει αυτή η Αραβική πολιτική πιστεύω το κράτος των Παλαιστινίων θα δημιουργηθεί αμέσως. Έως τότε όμως το Ισραήλ τελεί υπό καθημερινή απειλή στρατηγικών ή/και τρομοκρατικών επιθέσεων...
Ευχαριστώ Βάσσια μου, καλό απόγευμα!
Πέρασα για μια καλησπέρα :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να είστε όλοι καλά.
Λείπεις από το χώρο Δημήτρη.