Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Aντίληψη












Οι παραδώσεις των ανθρώπων δίνουν το στίγμα της ταυτότητας κάθε κοινωνίας και ο κάθε άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιεί τις παραδόσεις του σαν άγκυρα, ή σαν καταφύγιο, ή σαν ορμητήριο από το οποίο να ανακαλύψει τον κόσμο πέρα από την δική του κοινωνία, ανακαλύπτοντας τι είναι η πραγματικότητα εκεί αντί για το πως την μεταφράζει η οπτική του συλλέγοντάς την επιλεκτικά και "τουριστικά" --εξαρτάται από τον άνθρωπο. Για άλλους οι παραδόσεις αντιπροσωπεύουν δυνάμεις μεγαλύτερες του εαυτού, και για άλλους είναι η διακόσμηση και η επίπλωση του σπιτιού τους. Άλλοι πάλι τις χέζουνε για να αποδείξουνε ότι τα απωθημένα τους δεν οφείλονται στην προσωπική έλλειψη σπονδυλικής στήλης και νου, αλλά στην α-νοησία των παραδόσεων που είναι φυσικά υποδεέστερες της αστραφτερής τους μόρφωσης. Σαν καλό παράδειγμα, ένα μόνο από τα πολλά ανά τον κόσμο, σκέφτομαι πάντα το πως μπερδεύουν οι διανοούμενοι διανοητές την Ανεγκεφαλίαση της Ελληνικής Αυτοκέφαλης Εκκλησίας με τις παραδόσεις της μόνης κοινωνίας που τους έλαχε. Είναι πιο εύκολο να κατανοήσει κανείς τι λέω αν έχει την εμπειρία των Ελληνικών παραδόσεων όπως επιζούν στο εξωτερικό, όπου η Εκκλησία υπάγεται κατ' ευθείαν στο Φανάρι, και όπου η κοινότητα δεν υπόκειται στην περίεργη θρησκοπολιτικοληψία της εντός Ελλάδας πραγματικότητας. Στις ΗΠΑ η Ελληνικές Ορθόδοξες εκκλησίες είναι άλλο ένα πολιτιστικό κέντρο δίπλα στις άλλες εκκλησίες, τζαμιά, συναγωγές και άλλα. Στην Ιταλία, στην Φλωρεντία, η εκκλησία στην οποία παντρευτήκαμε, που παρουσίασα στην προηγούμενη ανάρτηση, έχει για μένα τον ίδιο ρόλο. Η γεύση της καταγωγής μου, και ταυτότητα. Πηγαίνουμε 3-4 φορές τον χρόνο, διατηρώ δωρεάν την ιστοσελίδα της εκκλησίας, είμαι επίτροπος, και ο αρχιμανδρίτης της εκκλησίας και εμείς είμαστε φίλοι, ένας από τους πιο υπέροχους και διανοητικά λαμπρούς ανθρώπους και πιο ανθρώπινες καρδιές που έχουμε γνωρίσει. Τις περισσότερες φορές μετά από την λειτουργία, όταν κατεβαίνουμε στην Φλωρεντία, μας καλεί στο διαμέρισμά του να μαγειρέψει κάτι, και που και που έρχεται για 1-2 μέρες σπίτι μας στο βουνό.

Στο εξωτερικό, το ποιός είσαι και από που κατάγεσαι, ποιά ηθική ακολουθείς, δεν μπερδεύεται με τα πολιτικά σου απωθημένα και με το Ελληνικό δυαδικό κόμπλεξ ανωτερότητας-κατωτερότητας όσο μπερδεύεται μέσα στην Ελλάδα, κατά την εμπειρία μου τουλάχιστον. Είναι ευκολότερο και καθαρότερο να αισθανθεί κανείς μέρος της παράδοσης και καταγωγής του έξω από την δόλια την γενέτειρα. [μιλάω για κατοίκους-πλήρη μέλη μιας κοινωνίας εκτός Ελλάδας, όχι για τουρίστες, ούτε για κατοίκους που παραμένουν "τουρίστες" χωρίς να καταλαβαίνουν ποτέ ότι βγήκαν από την Ελλάδα ή ότι η Ελλάδα δεν είναι το κέντρο της "σωστής" οπτικής από την οποία να δει κανείς τον κόσμο]

Και έτσι, να βάλει την έννοια της παράδοσης και καταγωγής σε μια θέση πιο σφαιρική όσον αφορά το τι σημαίνει --και πολιτιστικά και πνευματικά:

Στην Ελληνική κοινωνία η παράδοση ξεκίνησε το 325 της Κοινής Εποχής στην Νίκαια και στην Κωνσταντινούπολη αλλά ως πνευματική ταυτότητα επικαλούμαστε τους κατοίκους της περιοχής των Νότιων Βαλκανίων του 1500-220 Προ Κοινής Εποχής. Ο Παππούς είναι ο Πλάτωνας, και άντε στην εκκλησία για Ανάσταση 23:54 έως 00:03. Ρωμαίικη παράδοση και Αρχαία Ελληνική ανωτερότητα. Ενδιαφέρων συνδυασμός... Και δώστου ψήφο σ' όποιον πει ότι λεφτά υπάρχουνε στ' αριστερά. Και δώστου τα φακελάκια, είτε στους παπάδες είτε στους γιατρούς (όποιο επάγγελμα από τα δύο θεωρεί ο κάθε Έλληνας πιο αποτελεσματικό για την εκάστοτε περίπτωσή του  -για τον Έλληνα ο οποίος ακόμα και τον εικοστό πρώτο αιώνα τον ζει σαν ραγιάς και νομίζει ότι μόνο με μποναμά στον εκάστοτε κοτζαμπάση θα δει άσπρη μέρα, κοροϊδεύοντας τον Βεζίρη). Τουλάχιστον τα φακελάκια προς την εκκλησία κάπως, αμέσως ή εμμέσως, καταλήγουν πίσω στην ενορία και τους φτωχούς, ενώ τα φακελάκια στους γιατρούς καταλήγουνε στο Ψυχικό και την Κηφισιά και άλλες παρόμοιες περιοχές.

Πάμε λοιπόν εμείς οι Έλληνες-Ρωμιοί πίσω 1.689 χρόνια ως παράδοση και επικαλούμαστε ως προγόνους εκείνους που τελείωσαν 545 χρόνια πριν αρχίσει η εποχή της παράδοσής μας (εκείνους που τελείωσαν κατά το 220 Πρό Κοινής Εποχής έχοντας Δημοκρατία 30.000 πολιτών και 290.000 σκλάβων, γυναικών και παιδιών --που φάγανε τα σωθηκά τους πολεμώντας την Σπάρτη όπου ρίχνανε τα μη-τέλεια μωρά στην άβυσσο).

Ο πολιτισμός του ανθρώπου έχει ηλικία κάπου 6.000 χρόνια, και η αφετηρία του σημερινού πολιτισμού βρίσκεται στο τέλος της τελευταίας εποχής παγετώνων πριν 9.000 χρόνια.

Το είδος των ανθρώπων στην σημερινή του μορφή είναι κάπου 200.000 ετών. Το κλαδί που κατέληξε σε εμάς ξεκίνησε πριν μάλλον περίπου 2.000.000 χρόνια. Η Γη είναι 4.600.000.000 ετών και η ζωή στην Γη ξεκίνησε πριν περίπου 3.600.000.000 χρόνια. Η Γη, μετά την δημιουργία της Σελήνης, υπήρχε για ένα δισεκατομμύριο χρόνια πριν εξελίξει ζωή. Η ζωή υπήρχε στην Γη τρία δισεκατομμύρια χρόνια πριν εξελιχθούν σφουγγάρια και μέδουσες. Το σύμπαν είναι 13.500.000.000 ετών. Κι εμείς είμαστε ...το κέντρο του κόσμου. Το σύμπαν δημιουργήθηκε λέει για να υπάρχει ο άνθρωπος ως όν ανώτερο όλων. Ιδίως όσοι έχουν πρόγονους του Αρχαίους Έλληνες: εκείνοι είναι οι πιο έξυπνοι απ' όλους.

Μην ξεχνάμε τους Νεαντερτάλ οι οποίοι, στην Ευρώπη, δεν εξαφανίστηκαν πριν 30.000 χρόνια αλλά ως επί το πλείστον συγχωνεύτηκαν γενετικά με τον Χόμο Σάπιενς. Ο διαβήτης (το ζάχαρο) οφείλεται μάλιστα σε γενετικό υλικό που κληρονομήσαμε από τους Νεαντερτάλ. Άλλα αποδεικτικά στοιχεία της συγχώνευσης με τον Χόμο Σάπιενς και την επιβίωση χαρακτηριστικών Νεαντερτάλ βλέπουμε ...σε πολλά παραδείγματα γύρω μας. Καθημερινά. Ιδίως στους κατόχους Ελληνικής Άδειας Οδήγησης. Και Ιταλικής.

Η ασυνήθιστη εξαίρεση της παρούσας σταθερότητας του κλίματος της Γης κατά τα τελευταία 9-10.000 χρόνια μας τλειώνει σιγά-σιγά. Η θερμοκρασία αρχίζει πάλι τις διακυμάνσεις. Στο παρελθόν η Γη πέρασε εκατομμύρια χρόνια σαν χιονόμπαλα και άλλα εκατομμύρια χρόνια σαν καυτή έρημος. Η κλιματική ταλάντευση θα συνεχιστεί ανεπηρέαστη όπως επί δισεκατομμύρια χρόνια. Ο πολιτισμός και η ύπαρξή μας δεν είναι μόνο εφήμερα αλλά και άνευ σημασίας ή στίγματος στην γαλακτική και κοσμική πραγματικότητα. Θα μείνουν μόνο τα επιτεύγματα του πνεύματος και της κοινωνίας (αν καταφέρουν οι κοινωνίες να αφήσουν επιτεύγματα σημαντικότερα των καταστροφών, μαζικών δολοφονιών, αδικίας και κατανάγκασης που προκάλεσαν), αλλά δεν θα υπάρχει κανείς να τα αναλογιστεί μια και σε δυό-τρεις γενεές δεν θα έχει κανείς πια την μόρφωση ή την κατανόηση να κατασκευάσει ή να διορθώσει τις μηχανές από τις οποίες μάθαμε να εξαρτόμαστε... ή να συνεχίσει να τους παρέχει ηλεκτρική ενέργεια για να λειτουργήσουν --εξάρτηση η οποία μας λήστεψε από την ικανότητα να δημιουργήσουμε ή να πρωτοτυπήσουμε. Η πραγματικότητα του ποιοί είμαστε ισχύει μόνο για μας, τώρα, στην φαντασία μας ως επί τω πλείστον, και για τους απογόνους μας, οι οποίοι όμως θα υπάρχουν στο μέλλον για ένα χρονικό διάστημα απειροελάχιστο σε σχέση με τον ρου του χρόνου στο σύμπαν.

Τελικά, το μόνο που καταφέραμε σαν είδος είναι να παρανοήσουμε το σύμπαν προσπαθώντας να το φιλοσοφήσουμε μια που ήταν βιολογικά αδύνατο να το κατανοήσουμε --και είδαμε την μόνη εικονογράφηση την οποία είχε την ικανότητα να συλλάβει ο εγκέφαλός μας, και άλλοι έδωσαν στην εικονογράφηση αυτή φρασεολογία θρησκευτική, και άλλοι, στην ίδια εικονογράφηση, φρασεολογία επιστημονική, και άρχισαν οι μεν να μέμφονται τους δε.

Αν το σύμπαν είναι τόσο τέλειο γιατί η τιμή π είναι δεκαδικός με άπειρα νούμερα πίσω από την υποδιαστολή;

Σε χίλια (1.000) χρόνια από σήμερα, οι σήμερα ομιλούμενες λέξεις θα έχουν εξαφανιστεί από τις εξελισσόμενες γλώσσες του κόσμου. Αν ο πολιτισμός μας δεν επιβιώσει, τα περισσότερα κτήρια, γέφυρες, φράγματα κλπ., θα έχουν πέσει ή ερειπωθεί. Ο Πολικός Αστέρας δεν θα είναι πλέον το άστρο Polaris, αλλά το άστρο Gamma Cephel, λόγω της αλλαγής του άξονα του πλανήτη μας. Το 29% του Διοξειδίου του Άνθρακα που έχει παράγει ο πολιτισμός μας μέχρι σήμερα θα υπάρχει ακόμα στην ατμόσφαιρα.


Σε 2.000 χρόνια οι πάγοι της Γροιλανδίας θα έχουν λιώσει και η στάθμη της θάλασσας θα έχει ανέβει 6 μέτρα. Η μέση θερμοκρασία θα είναι συν 8 βαθμούς Κελσίου από την σημερινή.

Σε 3.200 χρόνια ο Gamma Cephel θα έχει αντικατασταθεί από το άστρο Iota Cephel ως Πολικός Αστέρας.

Το 5.125 τελειώνει (και πάλι) το ημερολόγιο των Μάγια.

Το 13.000 ο άξονας της Γης θα έχει αλλάξει θέση συμμετρικά με την σημερινή του θέση. Το καλοκαίρι στην Ευρώπη θα είναι χειμώνας.

Το 18.860 τα Γρηγοριανό και Ισλαμικό ημερολόγια συμπίπτουν.

Το 20.000 θα είναι πλέον ασφαλές να περπατήσει και να αναπνεύσει κανείς στο Τσερνόμπυλ, αν έχει μείνει κανένας.

Το 50.000 οι καταρράκτες του Νιαγάρα θα έχουν εξαφανιστεί.

Το 100.000 το τιτάνιο στο περίβλημα των φορητών κομπιούτερ Apple θα έχει διαλυθεί. Οι αστερισμοί στον ουρανό της νύχτας θα είναι αγνώριστοι λόγω αλλαγής θέσης των άστρων. Μέχρι τα επόμενα 100.000 χρόνια η Γη, ή θα έχει δεχτεί σοβαρό χτύπημα από μεγάλο αστεροειδή, ή θα έχει γίνει έκρηξη υπερηφεστείου, ή και τα δύο. Το άστρο VY Canis Majoris θα έχει εκραγή σε υπερνόβα (ισχυρότερη έκρηξη από σούπερνόβα, και ορατό στον ουρανό την ημέρα)

Το 296.000 το διαστημόπλοιο Voyager 2 θα φτάσει στην περιοχή του άστρου Sirius, 4,7 έτη φωτός από εμάς.

Μέχρι το 500.000 η Γη θα έχει χτυπηθεί από αστεροειδή διαμέτρου ενός χιλιομέτρου. Το Πλουτόνιο απόβλητο των σημερινών πυρηνικών αντιδραστήροων θα είναι πλέον ασφαλές από ραδιενέργεια. Γύρω στο 500.000 η Γη θα παγώσει εντελώς χωρίς επιστροφή σε θερμότερες θερμοκρασίες μέχρι να αρχίσει να μεγαλώνει ο ήλιος, πολύ αργότερα.

Ένα εκατομμύριο χρόνια από σήμερα, περίπου, θα εκραγεί το άστρο Betelgeuse. Όλα τα μνημεία που έχτισε η ανθρωπότητα θα έχουν εξαφανιστεί, εκτός από τις πυραμίδες της Γκίζας και τα πρόσωπα των προέδρων στο όρος Ράσμορ. Όλο το γυαλί που κατασκευάσαμε θα έχει αποσυντεθεί.

Σε 1.450.000 χρόνια το άστρο Gliese 710 θα περάσει σε απόσταση 1,1 έτος φωτός από τον ήλιο ενοχλώντας τα ουράνια σώματα στο Oort Cloud τα οποία θα αρχίσουν να "βομβαρδίζουν" σαν τεράστιοι κομήτες το εσωτερικό του Ηλιακού Συστήματος.

Σε 5.000.000 χρόνια δεν θα είναι βιολογικά δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι γιατί το χρωμόσωμα "Υ" θα έχει αποσυντεθεί.

Σε 10.000.000 χρόνια το άστρο T Pyxidi θα εκραγεί σε σούπερνόβα βομβαρδίζοντας την Γη με ραδιενέργεια, η οποία θα προκαλέσει μαζικές εξοντώσεις ειδών ζωής. Ένας καινούργιος ωκεανός θα σχηματιστεί στο κέντρο της Αφρικής ξεκινώντας από την Ερυθρά Θάλασσα.

Σε 50.000.000 χρόνια η Μεσόγειος δεν θα υπάρχει πια σαν θάλασσα. Οι πάγοι του Νοτίου πόλου θα έχουν λειώσει ανεβάζοντας την στάθμη της θάλασσας 75 μέτρα.

Σε 60.000.000 χρόνια η τροχιά της Γης γύρω από τον ήλιο θα έχει αποσταθεροποιηθεί.

Σε 240.000.000 χρόνια το Ηλιακό μας Σύστημα θα έχει κάνει μία πλήρη περιστροφή γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας σχετικά με την σημερινή του θέση.

Σε 250.000.000 χρόνια η Αμερικανική ήπειρος και η Αφρικανική ήπειρος θα έχουν αρχίσει να ενώνονται. Η ξηρά στην Γη θα καταλήξει σε μία υπερήπειρο όπως ήταν πριν την εποχή των δεινοσαύρων, 300.000.000 χρόνια πριν σήμερα. Η Πάνγαια είχε αρχίσει να χωρίζεται στις σημερινές ηπείρους και ωκεανούς πριν 200.000.000 χρόνια.

Από το 600.000.000 δεν θα γίνονται πλέον ολικές εκλείψεις ηλίου γιατί το φεγγάρι θα έχει απομακρυνθεί τόσο από την Γη που δεν θα καλύπτει πλέον τον δίσκο του ήλιου όταν περνάει μπροστά του. Η Φωτοσύνθεση C3 δεν θα είναι πλέον δυνατή και τα φυτά, και 99% των ειδών ζωής θα εξοντωθούν.

Το 800.000.000, η Φωτοσύνθεση C4 θα είναι αδύνατη και οι πολυκυτταρικές μορφές ζωής θα εξοντωθούν.

Σε ένα δισεκατομμύριο χρόνια η φωτεινότητα του ήλιου θα έχει αυξηθεί κατά 10%. Οι ωκεανοί θα εξατμισθούν στην ατμόσφαιρα.

Το 1.300.000.000, το CO2 δεν θα υπάρχει πιά στην ατμόσφαιρα της Γης και όλα τα μονοπυρηνικά κύτταρα θα εξοντωθούν. Συνολικά, η Ζωή θα έχει επικρατήσει στον πλανήτη περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια πριν ο πλανήτης παύσει εντελώς να μπορεί να την διατηρήσει.

Το 2.300.000.000, η Γη δεν θα έχει πια μαγνητικό παιδίο και δεν θα περιστρέφεται.

Το 2.800.000.000, η θερμοκρασία στην Γη φτάνει 146 βαθμούς Κελσίου.

Το 3.500.000.000, η Γη θα είναι όπως είναι σήμερα η Αφροδίτη.

Σε 4.000.000.000 χρόνια ξεκινά η συγχώνευση του Γαλαξία μας με τον Γαλαξία της Ανδρομέδας καθώς συγκρούονται στην πορεία τους στο διάστημα.

Το 5.400.000.000 τα καύσιμα υδρογόνου του Ήλιου θα έχουν εξαντληθεί και θα μεγαλώσει στο στάδιο του Κόκκινου Γίγαντα, πιθανώς περικλείοντας μέσα του την Αφροδίτη, την Γη και ίσως τον Άρη καθώς θα γίνει 256 φορές μεγαλύτερος από σήμερα μέχρι το 7.900.000.000.

Κατά το 8.000.000.000 ο Ήλιος θα έχει εξελιχθεί σε Λευκό Νάνο.

Μέχρι το 14.400.000.000 ο Ήλιος θα έχει γίνει σκοτεινός, Μαύρος Νάνος.

Μια θεωρία λέει ότι πιθανώς σε 20.000.000.000 χρόνια όλη η ύλη στο σύμπαν θα τραβηχτεί/ξεχυλωθεί λόγω της επέκτασης του σύμπαντος και όλες οι αποστάσεις θα αποκτήσουν άπειρη τιμή. Από το Μπιγκ Μπάνγκ (την γέννηση του σημερινού σύμπαντος) μέχρι σήμερα θα έχουν περάσει περίπου 33 δισεκατομμύρια χρόνια.

Αν δεν συμβεί αυτό, τότε, σε 100.000.000.000 χρόνια (εκατό δισεκατομμύρια) όλοι οι Γαλαξίες της τοπικής μας γειτονιάς θα έχουν αρχίσει να ενώνονται και η ένωση θα είναι πλήρης σε ένα τρισεκατομμύριο χρόνια (1.000.000.000.000).

Επίσης σε περίπου ένα έως εκατό τρισεκατομμύρια χρόνια οι Γαλαξίες του σύμπαντος θα χάσουν όλη την ύλη με την οποία τώρα δημιουργούν καινούργια άστρα, και η γέννηση άστρων στο σύμπαν θα σταματήσει.

Σε περίπου εκατόν δέκα τρισεκατομμύρια χρόνια τα καύσιμα όλων των άστρων του σύμπαντος θα έχουν εξαντληθεί. Τα άστρα θα σβήσουν. Δεν θα υπάρχει πια η ενέργεια που αποκαλούμε "Φως".

Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να εννοήσει κανείς τον χρόνο, και χρειάζεται παραδείγματα μικρότερα για να πάρει μια ιδέα:

Ο άνθρωπος υπάρχει για διακόσιες χιλιάδες χρόνια (χίλιες φορές περισσότερο από όσο απέχουμε εμείς από την Αρχαία Αθήνα). Οι δεινόσαυροι υπήρχαν επί περίπου εκατό εκατομμύρια χρόνια (πεντακόσιες φορές περισσότερο από όσο υπάρχει ο άνθρωπος) και ο Τυρανόσαυρος Ρεξ υπήρξε επί δύο εκατομμύρια χρόνια (εξακόσιες εξήντα φορές περισσότερο από όσο υπάρχει ο ανθρώπινος πολιτισμός), πριν εξήντα έξι εκατομμύρια χρόνια. Τα θηλαστικά εξελίχθηκαν πριν εκατόν δέκα πέντε εκατομμύρια χρόνια.

Η Γη υπάρχει 23 φορές περισσότερο χρόνο από τον χρόνο που πέρασε από την αρχή των δεινοσαύρων μέχρι σήμερα. Το σύμπαν υπάρχει τρεις φορές περισσότερο από όσο υπάρχει η Γη και το "φως" θα σβήσει στο σύμπαν σε χρόνο οδγόντα οχτώ χιλιάδες φορές περισσότερο από όσο υπάρχει μέχρι σήμερα.

Οι γαλαξίες έχουν στο κέντρο τους σαν κινητήρια δύναμη πυρήνες άπειρης βαρύτητας ("μαύρες τρύπες"). Οι Γαλαξίες θα συγχωνευτούν, οι μαύρες τρύπες στα κέντρα τους θα συγχωνευτούν, τα άστρα θα σβήσουν και θα πέσουν στην βαρύτητα της κοντινότερης μαύρης τρύπας. Το σύμπαν θα τελειώσει σαν ένα μοναδικό κέντρο άπειρης βαρύτητας (μια μαύρη τρύπα) που θα περιλαμβάνει όλη την ύλη που υπήρξε ποτέ. Οι νόμοι της φυσικής όπως τους γνωρίζουμε δεν θα υπάρχουν πιά. Ίσως η μοναδικότητα αυτή να εκραγεί και πάλι σε ένα μπιγκ μπανγκ το οποίο θα δημιουργήσει ένα νέο σετ νόμων της τότε φυσικής, και επ' άπειρον. Αν ο γραμμικός χρόνος είναι απλά μια άλλη διάσταση, και όχι "χρόνος", τότε, τα γεγονότα τα οποία εμείς περιγράφουμε σε γραμμικό χρόνο είναι μια αντίληψη εκτός χρόνου όπως τον αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, οπότε η ύπαρξή μας ισχύει μόνο στην αντίληψή μας. Είτε λόγω του ότι είμαστε απειρο-ελάχιστοι σε μέγεθος και "χρόνο", είτε γιατί το σύμπαν δεν υπάρχει όπως το αντιλαμβανόμαστε σε τρεις διαστάσεις συν "χρόνο", το αν "υπάρχουμε" πραγματικά ή όχι είναι συζητήσιμο -εξαρτάται από το τι εννοεί κανείς αντικειμενική πραγματικότητα.


Τέλος πάντων, κοντολογίς, αν τα εκατόν δέκα περίπου τρισεκατομμύρια χρόνια της ζωής του σύμπαντος τα δούμε σαν "Ένα Χρόνο", τριακόσιες εξήντα πέντε μέρες, 8.760 ώρες της σημερινής ζωής μας επί Γης, τότε, στον "Ένα Χρόνο" της ζωής του σύμπαντος, η ανθρωπότητα θα έχει υπάρξει για πέντε εκατοστά του δευτερολέπτου (0,05 δευτερόλεπτο). Η Ελληνική κοινωνία θα έχει υπάρξει για 0,0005 δευτερόλεπτο και η μέση ζωή ενός ανθρώπου θα ήταν 0,00002 δευτερόλεπτο.

Το μόνο που "έχει" ο άνθρωπος σαν σημασία της απειροελάχιστης ύπαρξής του είναι η συνειδητοποίηση του ότι υπάρχει, μέσα σε αυτό το υπέροχο, άπειρο σύμπαν ("άπειρο" γιατί δεν μπορεί να μετρηθεί ή να γίνει κατανοητό σε τρεις διαστάσεις συν γραμμικό χρόνο), του οποίου την ομορφιά διανοούμαστε με την φαντασία μας, το πνεύμα μας και την ψευδαίσθηση/εικονογράφηση που δίνουν στο μυαλό μας τα μάτια μας καθώς δέχονται τα διαφορετικά κύματα ενέργειας από το σύμπαν του οποίου είμαστε ομοούσιο μέρος.

Η απειροελάχιστα στιγμιαία συνειδητοποίηση της ύπαρξης είναι δώρο μεγαλύτερο και πολυτιμότερο από οτιδήποτε άλλο --όμως καθορίζουμε την αξία μας με οικονομικο-πολιτικο-κοινωνικά συστήματα τα οποία είναι τόσο εντελώς εκτός πραγματικότητας και σχέσης με την Ύπαρξη, και την συνύπαρξη, που καθιστούν την αντίληψή μας θλιβερή αποτυχία, σαν είδος ζωής.

Γι' αυτό όταν μου τηλεφωνάνε να μου πούνε ότι χρωστάω δόσεις του δανείου ή στην εφορία, τους παρακαλώ να πάρουν τα διαμερίσματα να τελειώνουμε, μια που ούτως ή άλλως τα μισά είναι άδεια, και τα άλλα μισά έχουνε ενοικιαστές οι οποίοι δεν έχουν να πληρώσουν νοίκι και εγώ στον δρόμο δεν πρόκειται να βγάλω συνανθρώπους μου. Και γελάω όταν τα υπαλληλίκια που μου τηλεφωνάνε δεν μπορούν να διανοηθούν ότι μιλάω σοβαρά. Ότι το εννοώ χωρίς ενδιαφέρον ή οποιονδήποτε σεβασμό [ή φόβο] για αυτά που απαιτεί η παραζάλη στην οποία πέφτουν οι πολιτικο-οικονομικές ενότητες που δημιουργούν οι άνθρωποι. Γιατί, όσο υπάρχω, όσο έχω την αγάπη της Μαργαρίτας, όσο έχω την ύπαρξη μέσω της οποίας να την αγαπώ, τι σημασία έχει οτιδήποτε άλλο; Ποιός ο λόγος να εξαρτάται η ύπαρξή μας από τα υλικά γύρω μας αντί για την κάθε αυτούσια στιγμή. Τι σημασία μπορεί να έχει το τι είχε κάποιος χτες που δεν το έχει σήμερα --τι σημασία μπορεί να έχει το να υποθέτουμε και να προεξοφλούμε τι θα έπρεπε να έχουμε, υλικά, σήμερα, και να πέφτουμε σε κατάθλιψη αν δεν το έχουμε όπως το περιμέναμε... Η πλάκα είναι ότι κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί πως αυτό δεν είναι μια δικαιολογία για μένα, αλλά πραγματικότητα: πραγματικά ποσώς με ενδιαφέρουν αυτά, γιατί για μένα το θέμα της υπέροχης ύπαρξης, κάθε δευτερόλεπτο, έχει άλλες πολύ διαφορετικές προτεραιότητες και υπάρχει ατόφιο για το τι είναι --όχι τι ήτανε, τι λέει το πρόγραμμα ότι πρέπει να είναι, ή τι μπορεί να είναι αύριο. Αύριο είναι μια καινούργια μέρα που θα την φτιάξει η ψυχή μου, όταν ξημερώσει. Όταν είναι κανείς ευτυχισμένος δεν είναι φτωχός, και την ευτυχία κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σου την παρέχει: μονο εσύ ο ίδιος με τον τρόπο που βλέπεις την ζωή και με τον τρόπο που εξαρτάσαι ή όχι από αυτήν... τον τρόπο με τον οποίον την αντιμετωπίζεις. Και είμαι έτσι καμιά δεκαετία τώρα καθώς μεγαλώνω χωρίς να έχω ποτέ ενηλικιωθεί... δεν περίμενα την κρίση σας για να σκεφτώ έτσι. Ίσως για αυτό να μην έχω εγώ κρίση... ναι, το παιγνίδι λέξεων είναι συνειδητό :-)
Ήμουνα φαίνεται έτοιμος για την κρίση πολύ πριν χάψετε ότι λεφτά υπάρχουν και το 2009 και το 2013-4.

[Το σύμπαν] της ύλης και ύπαρξης: του οποίου είμαστε ομοούσιο και προαιώνιο μέλος, βρίσκοντας ταυτότητα στον συνδυασμό της θέσης μας στον κόσμο και της κοινωνίας που μας γέννησε, και τις παραδόσεις, έθιμα και ηθική που κρατούν την κοινωνία σε νοητή γραμμική ύπαρξη. Όλα τα άλλα από επιστήμη έως θρησκεία (δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, ύλη του οποίου είναι η φιλοσοφία) είναι εικονογραφήσεις για όποιον δεν γυρνά να κοιτάξει κατάματα το άπειρο και το μηδέν.





Ο κάθε ένας από αυτούς τους ελάχιστους γαλαξίες έχει δισεκατομμύρια "ήλιους" και τρισεκατομμύρια πλανήτες σαν την Γη.






Κάθε στιγμή Είναι.
Τι κρίμα να την εξουδετερώνουμε εικάζοντας το τι θα έπρεπε να είναι.
Ίσως η λεγόμενη κρίση να είναι το καλύτερο πράγμα που συνέβη μεταπολεμικά,
αν καταλάβει ο κόσμος τι έχει πραγματική σημασία στην ζωή,
πέρα από την βολικότητα των φαντασιώσεων προσδοκίας που δεν πρόκειται να υλοποιούνται μόνο και μόνο επειδή μας είχανε πει ότι τις δικαιούμαστε.
Το μόνο που δικαιούμαστε είναι να υπάρχουμε.








υγ. αν κατάφερε κανείς να το διαβάσει όλο αυτό περάστε από 'δώ να σας κεράσω κάτι τις. Όλο όμως, όχι ζαβολιές!

υγ2. Το σύμπαν το οποίο μπορούμε να δούμε εμείς, το ορατό σύμπαν, έχει ακτίνα δωδεκάμισι, άντε δεκατριών, δισεκατομμυρίων ετών φωτός γύρω από την Γη (όσο γραμμικό χρόνο είχε το φως από το μπιγκ μπανγκ να φτάσει σε εμάς). Το πραγματικό σύμπαν ξέρουμε ότι ειναι πολύ μεγαλύτερο, αλλά δεν μπορούμε να το δούμε γιατί το φως του δεν έχει φτάσει ακόμα σε εμάς...










15 σχόλια:


  1. Ευρίσκομαι σε μια διαρκή αναζήτηση της αλήθειας
    μέσα κι εξω από τις θρησκείες, χωρις να απορρίπτω τίποτα
    Ειμαι περισσότερο αγνωστικιστής
    Ομως σέβομαι την θρησκεία του καθενός και τις θρησκευτικές παραδόσεις
    αλλα όχι τις επιταγές και τους κανόνες της εκκλησίας
    Ομολογώ ότι νοιωθω την ιδια ανεξήγητη ψυχικη αρμονία
    κάθε φορα που επισκέπτομαι ένα αρχαίο ελληνικό ναο
    αλλα και μια καθολική εκκλησια μαζι με τους ανθρώπους της
    Εκει ηρεμω νοιωθω ότι ειμαι τοσο κοντα σε αυτό που αναζητω
    αισθάνομαι μια δυναμη εντος, μια ενέργεια, γίνομαι πιο ανθρώπινος
    Κατι που δεν μου συμβαίνει στις ορθόδοξες εκκλησίες της Ελλαδος

    Υγ
    Το ξερω ότι ειμαι εκτος θεματος αλλα αυτό μου βγήκε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Velvet, νομίζω ότι είσαι απόλυτα εντός θέματος και περιέγραψες σε ένα σχόλιο τα ίδια σχεδόν που αισθανόμουν όταν έγραφα την ανάρτηση. Σχετικά με "τις ορθόδοξες εκκλησίες της Ελλάδας" δεν είμαι σίγουρος αν εννοείς τις εντός Ελλάδας ή τις ορθόδοξες γενικά --η δική μου εμπειρία είναι από τις ΗΠΑ. Στην Φλωρεντία απλά τύχαμε σε έναν υπέροχο, ξεχωριστό άνθρωπο πέρα θρησκείας.

      Επίσης συμφωνώ ότι πρέπει να διαχωρίζουμε τα πιστεύω του καθενός, και τις παραδόσεις, και τις επιταγές της θρησκείας σαν τρία ξεχωριστά θέματα, και με αυτήν την έννοια συμφωνώ με το πνεύμα σου απόλυτα.

      "Εκει ηρεμω νοιωθω ότι ειμαι τοσο κοντα σε αυτό που αναζητω". Τι ωραιότερο να ευχηθεί κανείς για τον κάθε άνθρωπο, να βρει ο καθένας αυτά τα μέρη που να είναι δικά του...

      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  2. τι κερνάς; το διάβασα όλο.
    αλλά θα σου πω κάτι άλλο.
    αύριο πρέπει να πάμε να πληρώσουμε το ρεύμα.
    μεθαύριο πρέπει να πάμε να πληρώσουμε το ετακ.
    την άλλη εβδομάδα πρέπει να πληρώσουμε το νοίκι.
    σε δυο μήνες θα πληρώσουμε τους φόρους για το χρόνο που πέρασε.
    σε έξι μήνες θα πρέπει να ξαναπληρώσουμε το χαράτσι.
    σε ένα χρόνο πρέπειι να πληρώσουμε το σήμα για το αυτοκίνητο.

    να συνεχίσω ή κατάλαβες τη ματαιότητα του να κοιτούμε το άπειρο όταν το κοντινό είναι πιο απειλητικό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστά Ρία μου, μεν, αλλά, αυτό που εννοώ είναι το πως αντιδρά η καρδούλα μας όταν ΔΕΝ έχουμε να τα πληρώσουμε όλα αυτά. Αυτό που εννοώ, για μένα, είναι ότι αν έχω τα πληρώνω. Κι αν δεν μου μείνει τίποτα αφού τα πληρώσω, δεν μού 'μεινε: αν κάτσω να στεναχωριέμαι κι από πάνω ποιόν θα βοηθήσει αυτό; Αν δεν έχω να τα πληρώσω, δεν έχω. Κάπως, για κάποιο λόγο, έχει μάθει η ψυχή μου να μην μαυρίζει από έννοια και σκοτούρα. Όσο υπάρχουμε όλα τα άλλα δεν έχουν σημασία. Κάτι τέτοιο εννοώ. Στο άπειρο βρίσκω ομορφιά. Στο να έχω λεφτά δεν βρίσκω ομορφιά. Στο να μην έχω λεφτά τι να δω; Αν ένα πρόβλημα λύνεται δεν χρειάζεται να ανησυχώ, και, αν ένα πρόβλημα δεν λύνεται δεν βοηθάει σε τίποτα να ανhσυχω...

      Διαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. έχουμε υποστεί τέτοια πλύση εγκεφάλου, που ακόμα και αν έχουμε μια δραχμή, θα τη δώσουμε για την εφορία το χαράτσι ή τποιος ξέρει τι αλλο θα σκεφτούν που έχουμε χάσει τη διάθεση να απολαύσουμε απλά πράγματα. ένα χάδι, ένα ηλιοβασίλεμα, ένα τραγούδι, έχει πάψει να μας αγγίζει γιατί το μυαλό μας είναι φορτισμένο με υποχρεώσεις. όλη η ομορφιά, έχει χαθεί γιατί η ομορφιά είναι στα μάτια αυτού που τη βλέπει.

      καλημέρα δημήτρη μου και φιλιά στη μαργαρίτα!

      Διαγραφή
    2. Καλή σου μέρα Ρία κι απ' τους τρεις μας (έφτασε χτες κι ο Κώστας στο βουνό). Η πλύση εγκεφάλου είναι περισσότερο στο πως κάνουμε κάτι από το τι είναι αυτό που κάνουμε...Το σημαίνει "υπορχεώσεις", και υπάρχουν αυτές βάση ποιάς λογικής, ηθικής και πρωτεραιότητας αξιών; Δίνοντάς τους όλα μας τα υλικά "περιουσιακά" δίνουμε κάτι που στην υφή/έννοιά του είναι αέρας κοπανιστός ανεμομαζώματα-ανεμοσκορπίσματα. Αλλά δίνοντας τους (επιτρέπωντάς τους να πάρουνε) την γαλήνη της ψυχής μας, τους παραδίδουμε την προσωπική μας ελευθερία... και χτίζουμε εμείς τους τοίχους του κελιού μας.

      Διαγραφή
    3. ποια ανεμομαζώματα δημήτρη μου; με κόπο και συνειδητά προσπαθήσαμε να κάνουμε το καλύτερο για μας και τα παιδιά μας. να δημιουργήσουμε κάτι που θα μας βοηθούσε στα γεράματα. που θα χαιρόμασταν. που θα μας έδινε τη δυνατότητα να ταξιδέψουμε. με κόπο και προσπάθεια. με στέρηση ανάπαυσης και ξεκούρασης. και τώρα, πληρώνουμε για να μη χάσουμε την ελευθερία μας, να μη χάσουμε το δικαίωμα να ταξιδεύουμε έξω από τη χώρα, γιατί πρέπει λόγω θέσεως και δουλειάς. άσε γιατί αν σου πω τι πληρώνω κάθε μήνα, θα τραβάτε όλοι μαζί τα μαλλιά σας. και οι πολιτικοί αντί να κόψουν κάτι από τους μισθούς τους, τους αυξάνουν κιόλας! πως δεν ξεσηκώθηκε ο κόσμος, δεν έχω καταλάβει. ασχολούνται με ποια πηδάει ο ολάν και όχι με το ότι μας πηδάν όλους εμάς!

      όπως κατάλαβες τα έχω δει όλα. είμαι πυρ και μανία!

      καλώς τον δέχτηκες τον όμορφο! την καλησπέρα μου

      Διαγραφή
    4. Ρία μου, το ίδιο πράγμα εννοούμε, και εγώ αποκαλώ "ανεμομαζώματα" την καθόλου ρεαλιστική "σιγουριά" που ενέπνευσαν οι μεταπολεμικές κοινωνίες στις νέες γενιές, εμάς, ότι η αξία του χρήματος όσον αφορά το κόστος ζωής και αποδοχές, και η οικονομίες των χωρών, θα ήταν δυνατόν ποτέ να παραμείνουν σταθερές και συγκρίσιμες ώστε να μπορεί κανείς στα 30 του να υπολογίζει τι θα έχει στα 70 του. Αυτό ήταν εγκληματικό, ότι διδάχθηκαν γενεές να περιμένουν τους μισθούς και το κόστος ζωής, και την οικονομία της χώρας τους να παραμένουν ως παράγοντες σταθερά για μια ή και δύο ή και τρεις ολόκληρες ζωές...

      Όλοι απορούμε πως και δεν έχει ξεσηκωθεί ο κόσμος, αλλά κανείς ακόμα δεν έχει απορήσει να ρωτήσει, εντάξει, ξεσηκωθήκανε: μετά τι θα γίνει, εκτός από αιματοκύλισμα; θα βρέξει λεφτά; Και βέβαια στην 'αρνηση που βρίσκεται ο κόσμος τους ενδιαφέρει περισσότερο το κουτσομπολιό του τι έκανε ποιός σε ποιόν, και οι φαντασιώσεις που τους πουλάνε οι πολιτικοί όλων των πλευρών, για να μην κοιτάξουν την πραγματικότητα...

      Για μένα τρία πράγματα χρειάζονται που ΔΕΝ τα έχουμε τώρα: 1) παιδεία, 2) παιδεία, και, το σημαντικότερο: 3) παιδεία. Με αυτά τα εφόδια ίσως να μάθει ο κόσμος σε καμιά γενιά ή δύο πως να συνεργάζεται αλληλέγγυα, τοπικά και γενικά, να υπολογίζει στις δικές του δυνάμεις, χωρίς να περιμένει ότι το κράτος και η οικονομία μπορεί να διατηρηθούν σταθερά επί δεκαετίες... Πότε στα τελευταία 6.000 χρόνια είχε γίνει αυτό για να γίνει από το 1945 και μετά;

      Σ' ευχαριστούμε :-) Σήμερα φτιάχνουμε το φημισμένο μου κοκκινιστό!

      Διαγραφή
  4. Δυο φορές έχω περάσει, μα δε μπόρεσα να διαβάσω όλο το ποστ. Πρέπει να βρω χρόνο από εβδομάδα. Στο υστερόγραφο έρχομαι, σε αυτές τις κόκκινες γραμμούλες... Δημήτρη ναι αυτή η κρίση χρειαζόταν για πολλούς λόγους, όμως κάπου θα διαφωνήσω. Από την άποψη ότι είναι ωραία να τα υποστηρίζεις αυτά, όταν όμως ο γιος σου είναι εξασφαλισμένος, με ένα καλό εισόδημα, και τη δουλειά που ονειρεύτηκε, το δύσκολο είναι να μπορέσεις να πράττεις όλα τα παραπάνω όταν είσαι στο μάτι του κυκλώνα και όταν βλέπεις χιλιάδες νέους να μην έχουν αύριο... Τότε δε ξέρω κατά πόσο μπορεί να παρηγορήσει ο ουρανός τις καρδιές τους... Κάποιοι ίσως βρουν τη δύναμη να κρατηθούν κ από αυτό, δυστυχώς φοβάμαι ότι θα είναι ελάχιστοι.
    Ελπίζω κάτι να εκπλήξει. Καλό σκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Roadartist, καταλαβαίνω ακριβώς τι λες και τι εννοείς --μπορώ να απαντήσω μόνο βάση των πράξεών μου στην ζωή που στηρίζουν το ότι κάνω πράγματι αυτά που λέω: Ο πατέρας μου και ο θείος μου, μου έλεγαν ότι θα με αφήσουν πλούσιο (με δύο αντιπαροχές), και μου άφησαν εφτά διαμερίσματα τα οποία σήμερα για να τα έχω στο όνομά μου πρέπει να φέρνω χρήματα που βγάζω έξω και να τα ρίχνω στην απύθμενη τρύπα. Στο δικό μου παιδί δεν έδωσα δεκάρα πέρα από το χαρτζιλίκι του όταν ήταν μικρός και ήταν οικονομικά ανεξάρτητος, σαν φοιτητής με δίδακτρα κιόλας, από 21 ετών, δουλεύοντας από 12-13. Το μόνο που του έδωσα ήταν όσο μπορούσα να τον μάθω τι έχει σημασία στην ζωή και πως να στηρίζεται μόνο στον εαυτό του και κανέναν άλλον και να κυνηγάει τα όνειρά του, ρεαλιστικά, χωρίς να δέχεται "όχι" από κανέναν, και χωρίς να θεωρεί τίποτα αδύνατον. Τα εφόδια που δίνουν οι γονείς στα παιδιά τους κρατάνε [περισσότερο όταν είναι εφόδια ικανότητας αντί οικονομικής αποκατάστασης. Το μόνο άλλο πράγμα που του έδωσα ήταν όταν ήταν ενός έτους, και μου προσέφεραν θέση σε ένα διοικητικό συμβούλιο στον Πειραιά, γύρισα στην Αμερική φτωχός στο μηδέν παρά να αφαιρέσω εκείνο το γήπεδο από τον γιό μου για να την έχω καλά εγώ. Στο να χρησιμοποιούμε τις ικανότητες και δυνατότητες μας δεν πρέπει να υπολογίζουμε το που, γεωγραφικά, γιατί τότε δένουμε τον εαυτό μας με αλυσίδες, πιστεύω. Ο Κώστας έχει μέλλον όχι επειδή είχαμε λεφτά, που δεν είχαμε εμείς: έχει μέλλον επειδή δεν έχει αλυσίδες και έχει μέσα του δύναμη.

      Σ' ευχαριστώ! Καλό σου Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  5. Ένας λόγος που εξακολουθώ να περνάω από εδώ και να σε διαβάζω είναι ότι σε σέβομαι για όλα αυτά που μοιράζεσαι, για την εμπειρία της ζωής. Ο Κώστας έχει μέλλον γιατί έχει αφενός ικανότητες αλλά και την εμπειρία που του δίνει δύναμη, αλλά και γιατί ζει στην Αμερική. Νομίζω ότι το ποστ που έγραψες, δεν απευθύνεται σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, μόνο μια ήπειρο, αλλά σε όλες τις ανθρώπινες ψυχές. Θα είχανε ουσία αν συνέβαινε κάτι παρόμοιο με όσα ζούμε στο νότο της Ευρώπης, και εκεί.
    Η συζήτηση των φόρων πάντα μου φέρνει στο μυαλό την "πολιτική ανυπακοή" του Αμερικανου Χένρι Θορό. Η φορολογία είναι άδικη, δημιουργεί ιδιωτικό χρέος στον κάθε πολίτη, ουσιαστικά το κράτος σε οδηγεί στην κλοπή για να επιβιώσεις. Μεγάλη συζήτηση που δεν έχει λογική. Είναι σίγουρο ότι δεν γίνεται εκ των πραγμάτων να συνεχιστεί όλο αυτό.
    Πάντως έχει ενδιαφέρον το ποστ σου και πρέπει να περάσω να το διαβάσω ολόκληρο από αύριο, τώρα πάμε μια βόλτα στη θάλασσα. Καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ αγαπητή μου Roadartist. Αυτός πράγματι είναι και ένας από τους σκοπούς αυτού του μπλογκ, να μοιράζομαι, να παραθέτω υποκειμενικές απόψεις θεμελειωμένες σε προσωπικές εμπειριες, που ο καθένας μπορεί να μεταφράσει/αποδόσει από το πρίσμα που είναι σχετικό σε εκείνον/η.

      Αυτό που έδωσα στοιν Κώστα, αντί σοδειά, ήταν η γνώση του πως να σπέρνει μόνος του για δικές του σοδειές. Η Αμερική είναι εκεί που καλύτερα από οπουδήγποτε αλλού λειτουργούν τα όνειρά του σήμερα, αλλά όταν σε 7 με 14 χρόνια χρεοκοπήσουν και οι ΗΠΑ, πιστεύω (ελπίζω) ότι δεν θα έχει καμιά αλυσίδα που να τον δένει σε οποιοδήποτε γεωγραφικό μέρος και θα μπορεί να ακολουθήσει το όνειρό του στα εκάστοτε γόνιμα εδάφη...

      Η φορολογία, υπό την έννοια της "μεγάλης/εκτυεταμένης" κυβέρνησης είναι πράγματι αυτό που η Αμερικανική νοοτροπία/αίσθηση της ατομικής ελευθερίας και ανεξαρτησίας, απωθεί και από το οποίο προφυλάσεται. Επιτυχημένη και στο θέμα η αναφορά σου στον Θορώ. Άλλωστε η πρώτη μέριμνα του Αμερικανικού Συντάγματος είναι να δίνει στον κάθε πολίτη την παιδεία και τα μέσα να μην επιτρέπει στην εκάστοτε κυβέρνησή του να καταντήσει όμοια με εκείνες από τις οποίες έφυγαν οι ιδρυτές των ΗΠΑ για να δημιουργήσουν το Νέο (τότε) κόσμο.

      Τα σχόλιά σου είναι ακριβώς στο θέμα της ανάρτησης, κι ας μην την έχεις διαβάσει ακόμα όλη --πάντως υποθέτω ότι αν βρεις τον χρόνο να την δεις σαν μια ενότητα ίσως να προστεθολυν κανένα-δύο επίπεδα στοθέμα για το οποίο ήδη μου μίλησες σωστά!

      Καλή Κυριακή, και καλή διασκέδαση στη θάλασσα :-)

      Διαγραφή
  6. Πέρασα και το ξαναδιάβασα. Πέρα λοιπόν από τους προηγούμενους προβληματισμούς, έχω να συμπληρώσω πως το ποστ σου αποτυπώνει μια σοφία που αισθάνεσαι μόνο όντως αν ζήσεις παρόμοιες καταστάσεις σαν κ αυτή που βιώνουμε σήμερα. Κατά κάποιο τρόπο είναι μια μορφή αποδέσμευσης και ελευθερίας, χρειάζεται όμως καθάριο βλέμμα για να τη δεις.

    "Αύριο είναι μια καινούργια μέρα που θα την φτιάξει η ψυχή μου, όταν ξημερώσει. Όταν είναι κανείς ευτυχισμένος δεν είναι φτωχός, και την ευτυχία κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σου την παρέχει: μονο εσύ ο ίδιος με τον τρόπο που βλέπεις την ζωή και με τον τρόπο που εξαρτάσαι ή όχι από αυτήν... τον τρόπο με τον οποίον την αντιμετωπίζεις"

    Ακριβώς...

    "Η απειροελάχιστα στιγμιαία συνειδητοποίηση της ύπαρξης είναι δώρο μεγαλύτερο και πολυτιμότερο από οτιδήποτε άλλο --όμως καθορίζουμε την αξία μας με οικονομικο-πολιτικο-κοινωνικά συστήματα τα οποία είναι τόσο εντελώς εκτός πραγματικότητας και σχέσης με την Ύπαρξη, και την συνύπαρξη, που καθιστούν την αντίληψή μας θλιβερή αποτυχία, σαν είδος ζωής." <--- μα ακριβώς αυτή είναι η μεγαλύτερη αποτυχία του συστήματος μας, γιατί έχει αποτύχει ολοκληρωτικά.

    Αξίζει να διαβάσεις και αυτή τη ματιά, η σύγκρουση δυο γενεών, νοοτροπιών :

    http://www.parallaximag.gr/parallax-view/enas-antidimarhos-mia-paraitisi-kai-i-hameni-timi-mias-polis

    Καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...και θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πραγματική και ολοκληρωτική αποτυχία του συστήματός μας δεν έγκειται τόσο στο ότι "γέρασε" σαν σύστημα ή στο ότι αποσυντέθηκε, ή στο ότι δεν λειτουργεί όπως το περιμέναμε καθώς αυξάνεται ο πληθυσμός, αλλά στο ότι δεν μπόρεσε να προετοιμάσει ένα επόμενο σύστημα που να λειτουργεί. Και σε αυτό δεν φταίει το ίδιο το σύστημα, κατά την γνώμη μου, αλλά η αντίληψη των δημιουργών του...

      Αποστομωτικό το κείμενο του Νίκου Βραντσή για όσους επιμένουν στα λοφία και τις περικεφαλαίες που φαντασιακά προσφέρει το σύστημα σε όσους δεν προσπαθήσουν να το αξιολογήσουν. Καταθλιπτικό το ότι ένας δήμαρχός έδιωξε τον αντιδήμαρχό του, ως αντίποινο για την ελεύθερη σκέψη του γιού του. Αλλά πιο καταθλιπτικό το ότι οι πολλοί δεν αντιδρούν. Κάποιοι το αναφέρουν, το αναμεταδίδουν και το γράφουν, αλλά, ποιοί και πόσοι στέκονται όρθιοι να πουν ότι αυτό είναι απαράδεκτο και έμπρακτα προσπαθούν να δώσουν στον δήμαρχο (το σύστημα) την απάντηση που του αξίζει; Ελάχιστοι ή κανείς.

      Περισσότερο τραγικό, από την ύπαρξη ενός πλοίου χωρίς σωσίβιους λέμβους, είναι το καράβι όπου οι επιβάτες δεν κατανοούν το τι είναι σωσίβιος λέμβος (και πως λειτουργεί) καθώς πνίγονται.

      Θα επιζήσουν κάποιοι, όσοι έχουν ψυχή που δεν προσκολλιέται στις φαντασιώσεις τις οποίες "πούλησαν " εκείνοι που αποτυχαίνουν σήμερα.

      Καλή σου βδομάδα αγαπητή μου Roadartist.

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.