Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Θρηνολογία









Δεν νομίζω να μπορεί να αλλάξει τίποτα ποτέ στην Ελλάδα. Είναι αυτό που είναι, και, όσοι δεν είναι, μπορούν να φύγουν όπως έφυγα εγώ, ή να μείνουν κάπου που για εκείνους είναι καθαρτήρι ή κόλαση. Μετά από τρεις μέρες στο χωριό μας αρχίζω να ηρεμώ σιγά-σιγά. Οι μνήμες είναι γλυκές από τους φίλους και την οικογένεια που είδαμε πάλι. Αλλά όσον αφορά την εμπειρία του να βρίσκεται κανείς στην Ελλάδα, είναι κάτι το τραγικό με μόνη ανταμοιβή την αναχώρηση.

Δεν μιλάω για την λεγόμενη κρίση. Άλλωστε έχουν πια μουλώξει όλοι κατανοώντας πλέον ότι δεν θα τους επαναφέρει στα παλιά ούτε ο Τσίπρας ούτε κανείς άλλος. Η παράδοση είναι γενική και εκφράζεται με εσωστρεφή κατάθλιψη.

Ο Τσίπρας είναι το μόνο πολιτικό πρόσωπο που έμεινε στην σκηνή και θα είναι στο κέντρο της σκηνής για τα επόμενα 30 χρόνια είτε σαν πρωθυπουργός, είτε σαν αξιωματική αντιπολίτευση, είτε σαν πρόεδρος της δημοκρατίας. Κάποτε θα εμφανιστεί κάποιος νέος, καινούργιος, να τον αντιπαραθέσει, αλλά αυτό δεν πρόκειται να γίνει για κάμποσα χρόνια.

Από τον Ιούλιο, όταν σταμάτησε την Ελλάδα από το να πέσει στην άβυσσο, ο Τσίπρας έχει αλλάξει και είναι σωστός, μέσα στο πλαίσιο, με την οπτική του ότι αφ' ενός δεν είχε την παραμικρή πείρα, την οποία έπρεπε να αποκτήσει στα γρήγορα, και, αφ' εταίρου δεν είχε ούτε έχει συνεργάτες που να ξέρουν τι τους γίνεται. Το μπουλούκι των ανίδεων παραμένει μπουλούκι ανίδεων. Αυτό το δεύτερο είναι σημαντικό και δε ξέρω που θα πάει. Αλλά ο Τσίπρας έχει εξασφαλίσει τα επόμενα 30 χρόνια και την θέση του στην Ιστορία, δίπλα στον Καραμανλή και τον Ανδρέα.

Δεν με ενοχλεί το ότι χρειάστηκε 8 μήνες και 80 δισεκατομμύρια Ευρώ να πάρει χαμπάρι και να μάθει, και να μπει στο καλούπι. Με ενοχλεί το ότι ξεκίνησε από την λεγόμενη "αριστερά" και ξεγέλασε τόσους που τον είχαν πιστέψει (χάψει). Σε λίγο καιρό κανείς δεν θα θυμάται τα περί κουνουέ, συνασπισμού, σύριζα, και προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Όσο όμως τα θυμόμαστε έστω και αμυδρά καλό θα είναι να μην ξεχνάμε ότι τα χρησιμοποίησε. Το γεγονός ότι τώρα είναι μοναδικός, και ότι κάνει σωστά πράγματα, δεν αλλάζει το γεγονός του ότι ήταν, και πάντα θα είναι ένας τυχοδιώκτης. Βέβαια, και ο Μουσολίνι ξεκίνησε από την αριστερά, και ο Χίτλερ από τον σοσιαλισμό. Αλλά δεν πήγε καλά για τους Ιταλούς και τους Γερμανούς, τότε. Ελπίζω να πάει καλύτερα για την Ελλάδα. Το κρίμα είναι ότι ο κοσμάκης τα έχαβε τα χάβει και θα τα χάβει, και θα τα χάψει κι από άλλους... όσους του δίνουνε την καραμελίτσα ότι φταίνε οι άλλοι οι κακοί, οι αδηφάγοι διαπλεκόμενοι, και ότι εκείνος θα τους σώσει. Αυτά ο κόσμος τα πιστεύει...

Κατά τ' άλλα, στην Κορίνθου-Πατρών, σε μονή λωρίδα με πασσάλους αριστερά και κιγκλίδωμα δεξιά, είχα ένα αυτοκίνητο μπροστά μου με ένα ΚΤΕΛ πούλμαν μπροστά από τον μπροστινό μου, και πηγαίναμε με 90 σε ζώνη των 60. Πίσω μου, κολλημένο στην εξάτμισή μου, ήταν ένα άλλο πούλμαν ΚΤΕΛ με επιβάτες που μου αναβόσβηνε τα φώτα του να πάω πιο γρήγορα. Όταν επί τέλους, κοντά στην Πάτρα, έγιναν δύο οι λωρίδες και έμεινα στα δεξιά, με προσπέρασε με μανία από αριστερά κορνάροντάς μου.

Από το παράθυρό μου, έβγαλα το χέρι μου και ύψωσα το μεσαίο μου δάχτυλο. Παραπέρα, σταμάτησα σε ένα πορτοκαλί φανάρι πριν γίνει κόκκινο και μία μοτοσυκλέτα από πίσω μου φρενάρισε (γιατί πιθανώς περίμενε ότι θα περνούσα με πορτοκαλί-προς-κόκκινο) και μανουβράρισε νευριασμένα να με προσπεράσει στο κόκκινο και να συνεχίσει. Ήταν πάνω από μεσήλικας με μία μεσήλικα κυρία πίσω του, στην παλιά, μικρή μοτοσυκλέτα. Περνώντας με μου φώναξε "Είσαι επικίνδυνος!" Έπρεπε να του είχα απαντήσει: "Μιλάει ο μοτοσικλετιστής χωρίς κράνος..." Αλλά είχε ήδη φύγει, ανάμεσα στα αυτοκίνητα που περνούσαν την διασταύρωση στην οποία είχα σταματήσει και δεν θα με άκουγε. Ας κοιτάξουν μερικοί στον καθρέφτη πριν μιλήσουνε για την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα...









10 σχόλια:

  1. Θα ήθελα πολύ να φτύσω στα μούτρα κάποιων την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ του 23% ΦΠΑ στα γηροκομεία, αλλά θα πάει στράφι και το σάλιο μου.
    Η ανθρωπιστική κρίση είναι παλιό φρούτο, πάει αυτό, όπως πάνε και οι λιποθυμίες νηστικών μαθητών στα σχολεία, οι αυτοκτονίες όσων δεν είχαν να τα βγάλουν πέρα, φαντάζομαι θα χάσουμε και τους θανάτους από μαγκάλια σε λίγο, τώρα τρώμε αξιοπρέπεια είπαμε .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάει Τζων μου η ανθρωπιστική κρίση, νά 'χαμε κι άλλη... Τώρα είναι πάλι 1985. Θυμάσαι, τότε, που ο Μητσοτάκης είχε υποσχεθεί να ρίξει τους φόρους στις τιμές των καινούργιων αυτοκινήτων αν τον εκλέξουνε; Και είχε βγει εκείνο το περίφημο "Καλύτερα παπάκι παρά τον Μητσοτάκη!" Έ, τώρα είναι "Καλύτερα χειρότερο μνημόνιο και μόκο όλοι, παρά το ΝΔΣΟΚ".

      Θυμάμαι πριν δυό-τρία χρόνια που είχε αυτοκτονήσει στο σύνταγμα με καραμπίνα ένας συνταξιούχος φαρμακοποιός επειδή η σύνταξή του θα έπεφτε στα 1.500 Ευρώ... και ουουουου οι διαδηλώσεις στο Σύνταγμα για νά 'ρθει το ΣΥΡΙΖΑ. Ε. Καλώστο!

      Ούτε ένα ευχαριστήριο δεν έστειλε ο Τσίπρας στα δύστυχα που του εξασφάλισαν την ζωή πριν τους βάλει στον γύψο. Γουάου, που θά ΄'λεγε και ο Γιάνης (συνονόματός σου αλλά με ένα "ν" εκείνος)

      Διαγραφή
    2. Λες να μη θυμάμαι το παπάκι και το Μητσοτάκη; εδώ θυμάμαι και παλαιότερα
      Βέβαια, αυτά που έχουν χαραχθεί ανεξίτηλα μέσα μου είναι :
      Ο Λαός θέλει το ΠΑΣΟΚ μπορεί, του Σιδερένιου
      Το success story του επονείδιστου της Μεσσηνίας και
      φυσικά η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ του Ανδρέα Νο 2.

      Τι είπατεεεεεεε;

      Διαγραφή
    3. Εγώ θυμάμαι το 80-81 που είχα έρθει από το Λονδίνο και έβλεπά τις πρασινες φωτοβολίδες στα προεκλογικά λαομαζώματα του Αντρέα και ήτανε τραυματικό (να βλέπεις όχλο με φωτοβολίδες να παριστάνει τους ...πολιτικοποιημένους), γιατί μόλις είχα τελειώσει κοινωνιολογία ο δύστυχος και προσπαθούσα να κατανοήσω το ακατανόητο...

      Πάντως ο Τσίπρας κατάφερε να φοιμώσει έναν όχλο που δεν είχε σταματήσει 40 χρόνια. Τώρα, αξιποπρέπεια και τσιμουδιά.

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Δημήτρη

    δεν μπορώ να μην εντυπωσιάζομαι κάθε φορά που ακούω - διαβάζω λόγια συμπάθειας για τον σημερινό πρωθυπουργό, ειδικά από ανθρώπους που λογικά είναι ουδέτεροι, και δεν έχουν και κανένα συμφέρον από την παρούσα πολιτική κατάσταση.
    Δεν ξέρω τι βγάζει στους άλλους αυτήν την συμπάθεια....ίσως το baby face του, ίσως η ικανότητά του να πείθει τους άλλους για τις αγνές του προθέσεις
    Δίχως να θέλω να εναντιωθώ στην οποιαδήποτε άποψή σου Δημήτρη, της οποίας την ορθότητα δεν είμαι το κατάλληλο πρόσωπο για να κρίνω,αναρωτιέμαι : δεν πρόκειται για ένα πρόσωπο ( ο Τσίπρας) το οποίο εδώ και σχεδόν ένα χρόνο δεν τα έβαλε ούτε με το παθογενές κατεστημένο της Ελλάδας- αντίθετα το στηρίζει κιόλας- ούτε προσπάθησε-προσπαθεί να αλλάξει κάτι στις δομές εκείνες που μας οδήγησαν στο σήμερα ;
    Οι προνομιούχοι συνεχίζουν να διατηρούν τα προνόμιά τους,ενισχυμένα μάλιστα, οι συνδικαλισταράδες καταλαμβάνουν όλο το δημόσιο,χρήματα υπάρχουν και συνεχίζουν να πετιούνται από το παράθυρο για να ευνοήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα ενώ παράλληλα ο λαός φτωχοποιείται καθημερινά, έναν χωρισμό εκκλησίας -κράτους που θα τον έκανε τον άφησε κι αυτόν κατά μέρος, ότι και να πιάσω το μόνο που βλέπω είναι έναν άνθρωπο που πέρα από την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών δεν επιθυμεί να αλλάξει τίποτα σε αυτόν τον τόπο και στην παθογένειά του.
    Γνωρίζω πως μόνος του δεν μπορεί να κάνει και πολλά . Δεν βλέπω όμως να έχει κάνει και κανένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Αυτό που δεν βλέπω και μου λείπει για να τον κρίνω θετικά, είναι την πρόθεση να θέλει να αλλάξει τα πράγματα.

    Κατά τ'αλλα χαίρομαι που γύρισες στον τόπο που σου προσφέρει την πολυπόθητη ηρεμία σου, Να περνάς καλά εκεί πάνω στα βουνά σας με τη γυναίκα σου και παράτα τα τα υπόλοιπα.

    Καλό Σ/Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα αγαπητή μου Scarlett,

      Θα έλεγα, και θέλω να πιστεύω, πως τα κείμενά μου καθρεπτίζουν ακριβώς τα λόγια σου σ' αυτό σου το σχόλιο, με κάποια τουίστ και ολίγη πικρή ειρωνεία για το πόσο πραγματικά θλιβερή είναι η πραγματικότητα στην Ελλάδα... Είμαι σταθερός, τα περασμένα χρόνια, στο να βρίσκω διαφορετικές γωνίες από τις οποίες να εκφράσω την ίδια γνώμη: ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας τυχοδιώκτης τον οποίον από χρόνια τώρα παραλλήλισα σε αυτό το μπλογκ με την πορεία του Μουσολίνι.

      Όμως σε όλα μου τα κείμενα προσπαθώ να εναποθέσω την ευθύνη εκεί που πιστεύω ότι πραγματικά ανήκει: στον λαό, τους πολίτες, τους ψηφοφόρους. Η δύναμις οποιουδήποτε δημαγωγού πηγάζει και συντηρείται, πάντα, ή από την ορμή ενός όχλου, ή από την σιωπή ενός όχλου. Κάπου δύο εκατομμύρια Έλληνες έφεραν τον Τσίπρα στην εξουσία και τώρα που είδαν πως τους κορόιδεψε τον δέχονται σιωπηλά.

      Δεν θέλω να αναγάγω οποιονδήποτε δημαγωγό τυχοδιώκτη, που χρησιμοποιεί τα απωθημένα ενός όχλου για ιδίους σκοπούς, σε επίπεδα που να του αποδίδουν δική του αίγλη: θέλω πάντα να θέτω προς κρίση τον όχλο, ο οποίος όχλος φέρει την ευθύνη για εκείνους που αποδέχεται και αναδεικνύει. Εκείνοι που έτρεχαν με μολότοφ για συμφωνίες και νόμους πολύ ηπιότερους από αυτούς που φέρνει ο Τσίπρας, τώρα σωπαίνουν.

      Είναι ο όχλος εκείνος ο οποίος φέρει την ευθύνη για το ότι αντί για το μέηλ Χαρδούβελη προτιμήθηκε το μνημόνιο Τσίπρα.

      Τους ονομάζω όλους "όχλο" και όχι ανεξάρτητα σκεπτόμενα άτομα γιατί μόνο ένα όχλος, μία μάζα κρέατος, είναι ποτέ δυνατόν να είχε χάψει τα παραμύθια της Θεσσαλονίκης του 2014. Μόνο ένας όχλος μπορούσε να είχε πιστέψει ότι ο Έλληνας πολίτης δεν είχε την παραμικρή ευθύνη για τα τελευταία 40 χρόνια, και ότι θα πάει να βρίσει την Ευρώπη και εκείνη θα του τα δώσει όλα άνευ όρων. Και μόνο ένας όχλος θα μπορούσε να είχε αναδείξει ένα κωλόπαιδο του τσαμπουκά-τυχοδιώκτη σαν την μόνη πολιτική δύναμη, με προοπτική να παραμείνει στο προσκήνιο μέχρι να γεράσει. Μόνο ένας όχλος μπορεί και να τον ρίξει, αλλά, για την ώρα, είναι όλοι μουδιασμένοι και σιωπηλοί ακριβώς επειδή δεν θέλουν να παραδεχτούν το δικό τους λάθος.

      Όταν έγραψα ότι τώρα τα κάνει σωστά, επίτηδες δεν έβαλα το "σωστά" σε εισαγωγικά, επειδή ήθελα να δώσω έμφαση ότι αυτά που περίμενε ο όχλος ήταν το λάθος που θα είχε ρίξει στην άβυσσο την Ελλάδα. Και όπως λέω από τον Ιούλιο, ήταν ο ίδιος ο Τσίπρας που αποδεχόμενος χειρότερα από εκείνα για τα οποία ψήφισαν "Όχι" τα περίφημα 62%, κράτησε την Ελλάδα στην επιφάνεια και δεν την άφησε να βυθιστεί. Το έκανε αυτό βέβαια για να υπάρχει κράτος επί του οποίου να κυβερνά, αλλά αυτό δεν παύει να αποδεικνύει πως την τελευταία στιγμή ήξερε τι να κάνει. Ότι έπρεπε να κάνει το αντίθετο από εκείνο που είχε πλασάρει στον όχλο που τον ανέδειξε.

      Ο λόγος για τον οποίο συνδυάζω κείμενα περί Τσίπρα και εκείνων που τον ανέδειξαν με κείμενα για το πως οδηγούν οι Έλληνες στον δρόμο είναι ακριβώς για να "στείλω" το σκεπτικό του κειμένου προς την κατεύθυνση η οποία προτείνει πως το πρόβλημα δω πέρα δεν είναι ο κάθε τυχοδιώκτης αλλά εκείνοι που τον αναδεικνύουν... Έχοντας ξεκινήσει το κείμενο λέγοντας πως τίποτα δεν αλλάζει ποτέ σ' αυτόν τον τόπο --προτείνοντας δια μέσου των γραμμών το "γιατί"...

      Από ότι αφουγκράστηκα τις περασμένες 3 βδομάδες επί τόπου, πολλοί, πάρα πολλοί από εκείνους που τώρα σιωπούν, ακόμα πιστεύουν ότι οι περσινές τους φαντασιώσεις έχουν βάση. Αλλά περιμένουν και δεν το εκφράζουν γιατί έχουν το μυαλό να καταλαβαίνουν πως αν πούνε τώρα τσιμουδιά θα τους πάρουν οι υπόλοιποι με τα κλούβια αυγά και τις λεμονόκουπες. Υπάρχουν όμως και θα ...ξαναμιλήσουν, και, η τραγωδία του τόπου αυτού θα συνεχιστεί, με τον Τσίπρα βασιλιά. Εδώ στο μπλογκ το ζουμί μου, πάντα, είναι η ευθύνη των πολιτών και όχι εκείνων τους οποίους οι πολίτες αναδεικνύουν... Οι αναδεικνυόμενοι βρίσκουν και τα κάνουν.

      Καλό σου Σαββατοκύριακο και μακάρι να κάνουμε λάθος...

      Διαγραφή
    2. Αγαπητέ Δημήτρη,
      Ουδείς πραγματικά πίστεψε τα παραμύθια της Θεσσαλονίκης 2014. Οι συγκεκριμένοι ψηφίστηκαν για να εξασφαλίσουν στον κόσμο ότι δεν θα αλλάξει το παραμικρό και για να συντηρήσουν τα κεκτημένα συντεχνιακών ομάδων , μια από τις μάστιγες αυτής της χώρας, ακριβώς για αυτό το λόγο παραμένουν υψηλά σε δημοφιλία, γιατί πράττουν αυτό για το οπαίο ψηφίσθηκαν.
      Το πρόβλημα είναι μέσα στον λοβοτομημένο Ελληνικό λαό, οι τυχοδιώκτες βρίσκουν πεδίο δόξης λαμπρό ειδικά όταν βλέπουν ένα κενό το οποίο κάποιοι άλλοι έχουν κουραστεί να καλύπτουν.
      Ο Έλληνας αποφασίζει με το γνώμονα το θυμικό και με βάση το βραχυπρόθεσμο όφελος, δεν μπορεί να αναλογισθεί τη ζημιά που προκαλεί αυτή η πολιτική στη ζωή και τη δική του μελλοντικά αλλά κυρίως στη ζωές των παιδιών του, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που δεν έχει καταλάβει ότι οι επιλογές που έκανε στο παρελθόν τον έχουν φέρει εδώ σήμερα.
      Αλλά πως να καταλάβει όταν η παιδεία μας παραμένει προσανατολισμένη σε απαρχαιωμένα μοντέλα, όταν ακόμα διδάσκονται θρησκευτικά και όχι πολιτική οικονομία, σε απλουστευμένη έστω μορφή, ακόμα κι από το Δημοτικό.

      Διαγραφή
    3. Ότι και να πιστέψανε ντήαρεστ Τζων, κάτι πιστέψανε, και, τώρα που ο Αλέξης κάνει ότι του λένε απ' έξω, θα τα δούνε κι αυτά που περιμένανε να χάνονται. Τα επαγγέλματα μάλλον τα βλέπω να απελευθερώνονται... κλπ. Να δεις που θα φορέσει και γραβάτα.

      Να δούμε τι θα γίνει όταν οι σύντεχνοι (σύντεκνοι, whatever) θα μάθουν ότι την πατήσανε και ότι η Ευρώπη έδιωξε τους ΝΔΣΟΚ (δια χειρός συντέχνων) επειδή οι ΝΔΣΟΚ ΔΕΝ κάνανε αυτά που τους λέγανε. Ενώ τώρα ο Αλέξης θα τα κάνει χτυπώντας και κουδουνάκια με χαρά.

      Στην τελική, το συμπέρασμα σου είναι σωστό περί μάστιγας. Όσο για την παιδεία, πριν πάμε στο ότι χρειάζονται άνθρωποι να γράψουν σχολικά βιβλία, που δεν υπάρχουνε, και πριν πάμε στο ότι χρειάζονται δάσκαλοι που να διδάσκουνε, που δεν υπάρχουνε, πρέπει πρώτα να δούμε τι θα γίνει με τον θεσμό των Φροντιστηρίων, που όσο υπάρχουνε, και όσο μαθητές και δημόσιων και ιδιωτικών πάνε φροντιστήριο τα βράδια, είναι απόδειξη πως δεν υπάρχει παιδεία στην Ελλάδα.

      Το πραγματικό πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο που τους βλέπω να βγάζουν σιγή και κατάθλιψη και να το παίρνουν απόφαση ότι ή θα γίνουν άνθρωποι ή θα χάσουν και το σπίτι τους και το φαΐ τους. Και θα πάνε για το δεύτερο μια και το πρώτο δεν το βλέπω.

      Διαγραφή
  3. Οι Γερμανοί, αγαπημένε μου Δημήτρη, έχουν ένα ωραίο γνωμικό που λέει στο περίπου : "καλύτερα ένα τρομακτικό τέλος παρά ένας τρόμος χωρίς τέλος". Από αυτήν την άποψη ο Τσίπρας θα ήταν τουλάχιστον συνεπής απέναντι στον εαυτό του και τον κόσμο του 60% (άσχετα αν αυτός δεν γνώριζε καλά καλά τι ψήφιζε) αν δεν υπέκυπτε σε ένα τρίτο μνημόνιο. Εγώ δεν μιλάω για το τι είναι καλύτερο για τη χώρα,μιλάω για συνέπεια που είναι βασικό γνώρισμα για έναν πολιτικό αν θέλει να το πάρουν στα σοβαρά. Και στο κάτω κάτω με ένα 60% που είπε ΟΧΙ θα έπρεπε τουλάχιστον ο λαός να αναλάβει τις ευθύνες και τις συνέπειες της απόφασής του.
    Όσον αφορά το άλλο θέμα τώρα που αναφέρεται πιο πάνω σχετικά με τα Φροντιστήρια, συνοπτικά μόνο (γιατί το θέμα είναι τεράστιο) θα πω πως ΚΑΙ αυτό σχετίζεται με την άρρωστη νοοτροπία του Έλληνα να θέλει οπωσδήποτε να σπουδάσει το παιδί του, άσχετα με τις ιδιαίτερες ικανότητες και τις επιθυμίες του , ίσως γιατί πάντα το όνειρό του ήταν να το δει βολεμένο στο Δημόσιο. ( να'την πάλι η διαπλοκή...γιατί πώς αλλιώς θα διοριστείς στο δημόσιο ;)
    Πρέπει να μην" τα παίρνεις καθόλου" στην Ελλάδα για να μάθεις μία τέχνη και αν κάνεις κάτι χειρωνακτικό.
    Σε πληροφορώ πως ακόμη και τώρα, υπάρχουν νεαροί και νεαρές που θα μπορούσαν να πιάσουν ωραιότατες δουλειές στο εξωτερικό με βάση τα προσόντα τους ,και προτιμούν να ζουν εδώ με το χατρζιλίκι των γονιών και να περιμένουν μια θέση αναπληρωτή καθηγητή στο ελληνικό Δημόσιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ όμορφα γραμμένο Scarlett μου, και συγχρόνως ρομαντικό και κυνικό, αλλά αληθινό, όπως τα έγραψες. Οι Ιταλίδες γυναίκες παραπονιούνται για τα γουρούνια-άντρες που μεγαλώνουν όταν είναι μανάδες... αλλά, οι Ελληνίδες μανάδες ακόμα πλένουν τα εσώρουχα των παιδιών τους μέχρι να παντρευτούν νεότερη βερσιόν της μάνας τους. Όλοι αναισθητοποιημένοι γιατί ποτέ δεν τους επετράπη να τολμήσουν να βρουν το ποιοί πραγματικά είναι, τι πραγματικά θέλουν, τι πραγματικά μπορούν να κάνουν με την ζωή τους --αν δεν ήταν συμβατό με την τραγική φαντασίωση του τι πρέπει να είναι, στην μεταπολεμική Ελλάδα. Τρεις, τέσσερεις γενεές τώρα.

      Γιατί να πάνε στην "ξενιτιά" αν τους πληρώνουν να μείνουν μπιμπελό στο σπίτι.

      Ο πατέρας μου μιά ζωή ήθελε να ανακαλύψω την αξία του χρήματος και τελικά την ανακάλυψα: είναι Μηδέν. Όταν ήθελα να συνεχίσω σπουδές στην Αγγλία στα 23, ένας συγγραφέας 45 χρονών μου είχε πει, όχι, μην σπουδάσεις γιατί θα αποσυνθέσει την δημιουργικότητά σου: μείνε όπως είσαι. Και έμεινα. Αξία όλων των φαντασιώσεων: Μηδέν, αν τις κυνηγάς για να τις αποκτήσεις αντί για να τις κυνηγήσεις. Αλλά στην Ελλάδα ζει η ψευδαίσθηση πως μπορούν να τις αποκτήσουν. Και ότι δεν χρειάζεται να τις κυνηγήσουν...

      Νά ΄σαι καλά. Και καλή Κυριακή :-)

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.