Τι συνέβη τις τελευταίες βδομάδες και που πάει η Ελλάδα; Είχα δίκιο ή άδικο τόσα χρόνια για τον Αλέξη Τσίπρα και για το ότι του έγραφα το όνομα με μικρό άλφα και μικρό ταφ; Άρχισα να τα γράφω με κεφαλαία στις 25 Ιανουαρίου όχι γιατί είχα αλλάξει γνώμη για το τι είναι ο Τσίπρας, αλλά γιατί όφειλα να σέβομαι τον πρωθυπουργό της Ελλάδας όποιος και ότι και να είναι.
Έγραψα κάπου εξήντα αναρτήσεις για τις τελευταίες εφτά εβδομάδες και τις τελευταίες τέσσερεις εβδομάδες, που αντανακλούν τις καθημερινές αλλαγές εντυπώσεων, τις καθημερινές αλλαγές πορείας της μοίρας του τόπου τούτου. Νομίζω τα πράγματα έχουν αρχίσει σιγά-σιγά να ξεκαθαρίζουν τώρα.
Είχα λοιπόν δίκιο, ή είχα άδικο τόσα χρόνια για τον Τσίπρα; Αυτές τις μέρες συνειδητοποίησα ότι είχα παραβλέψει ένα κεντρικό νόημα...
Θυμήθηκα το έργο του Χένρι Τζέημς, Οι Ευρωπαίοι (1878). Πάντα μου είχε κάνει εντύπωση, και είχα καταλάβει τόσο καλά από την πρώτη στιγμή, μια ανταλλαγή ανάμεσα στον αριστοκρατικό Βοστωνέζο κύριο Γουέντγουωρθ και τον νεαρό αδελφό της Γιουτζήνια, τον Ευρωπαίο Φήλιξ. Ο Γουέντγουωρθ, θέλοντας να προσβάλει εξ' απαλών ονύχων τον Φήλιξ, ως άτομο που δεν ταίριαζε στο πατρίκιο περιβάλλον της Βοστώνης, του είπε: "κύριε, είστε ένας bohemian" --όπου "bohemian" είναι ένας όρος που αποδίδεται στους άστατους καλλιτέχνες, εκείνους που έχουν πολλά σπίτια και κανένα, πολλές πατρίδες και καμία. Εκείνους που δεν ταιριάζουν στην σοβαρότητα και υπευθυνότητα των ανώτερων και σταθερών στρωμάτων της κοινωνίας.
Ο Φήλιξ του απήντησε: "μπορεί να είναι πράγματι έτσι, κύριε, αλλά στην Βοημία θεωρούμαι τζέντλεμαν".
Είναι η τέλεια απάντηση η οποία, χωρίς να διαψεύσει, προτείνει πως δεν έχει σημασία η παρατήρηση αντιπαραθέτοντας ότι ο οποιοσδήποτε έχει θέση και σεβασμό ανάμεσα στους ομοίους του.
Και ο Αλέξης Τσίπρας είχε, και έχει, κάτι το οποίο δεν είχα δει, ή, δεν ήθελα να δω. Είναι ανάμεσα στους ομοίους του.
Σε μία συζήτηση, και σε μία διαπραγμάτευση, συμπεριλαμβάνονται:
- Αναμφισβήτητα Γεγονότα
- Συμπεράσματα Κοινής Λογικής
- Υποκειμενικές Αντιμετωπίσεις
Ο μέσος Έλληνας συζητά πιστεύοντας ότι τα Συμπεράσματα Κοινής Λογικής είναι Αναμφισβήτητα Γεγονότα, κι ας τα βγάζει από τις Υποκειμενικές του Αντιμετωπίσεις. Ένας αχταρμάς τον οποίον στην δύση δεν τον αγοράζουνε.
Ο μέσος Έλληνας μόνιμα θα σε διακόψει να σου εξηγήσει που κάνεις λάθος, χρησιμοποιώντας υποκειμενικές του κρίσεις και μισές-αλήθειες για επιχειρήματα, μιά και τα θεωρεί συμπεράσματα κοινής λογικής, δηλαδή αναμφισβήτητα γεγονότα.
Είναι ευκολότερο να πείσεις τον μέσο Έλληνα ότι ο ήλιος ανατέλλει από την δύση παρά να τον πείσεις ότι κάτι που θεωρεί Συμπέρασμα Κοινής Λογικής δεν είναι Αναμφισβήτητο Γεγονός. Αν δε, προσπαθήσεις να του εξηγήσεις ότι το Συμπέρασμα που βγάζει δεν βασίζεται σε γεγονότα αλλά σε υποκειμενικές άρα αμφισβητήσιμες κρίσεις, καλύτερα να φορέσεις κράνος πριν ξεκινήσεις τέτοια προσπάθεια.
Είναι αναμφισβήτητα γεγονότα ότι η Ελλάδα μαγείρεψε τα λογιστικά της βιβλία και είπε ψέματα και για να μπει στο Ευρώ το 2002, όπως και ότι μαγείρεψε τα βιβλία της και είπε ψέματα μέχρι το 2009 που άρχισε να σκάει η φούσκα. Το αν τα ξέρανε αυτά οι Ευρωπαίοι δεν είναι αναμφισβήτητο γεγονός. Είναι συμπέρασμα κοινής λογικής, αλλά δεν είναι γεγονός.
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο παντελώς χρεοκοπημένος δεν μπορεί να υπαγορεύει τους όρους της σωτηρίας του. Μπορεί να παρακαλέσει να σωθεί αλλά δεν μπορεί να απαιτήσει να τον σώσουνε. Όπως και είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι εκείνος που θα προσπαθήσει να σώσει την κατάσταση πρέπει στο τέλος να θεωρηθεί ότι είχε δίκιο, διότι, αν είχε άδικο σε αυτά που έκανε για να σώσει την κατάσταση, ή ίδια η κατάσταση αυτόματα πρέπει να θεωρηθεί ως μη βιώσιμη. Η κατάσταση ήταν ότι μας είχαν κρατήσει διασωληνομένους στο Ευρώ.
Το ότι κανείς δεν μας έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο για να μπούμε στο Ευρώ και να παίρνουμε δάνεια, σημαίνει ότι αφότου τα κάναμε θάλασσα και χρεοκοπήσαμε δεν έχουμε το παραμικρό δικαίωμα να πούμε ότι φταίνε εκείνοι που μας δέχτηκαν στο Ευρώ και μας έδωσαν τα δάνεια.
Δεν ήμαστε παιδάκια να λέμε ότι φταίει ο θείος για τον κοιλόπονό μας επειδή μας αγόρασε τρία παγωτά.
Αυτό όμως δεν μπορείς να το εξηγήσεις στον μέσο Έλληνα. Ο μέσος Έλληνας θα πει ότι φταίει ο θείος που έδωσε τα παγωτα, και όχι το παιδί που τα ζήτησε, τα πήρε, και τα έφαγε, και θα απαιτήσει να πάει ο θείος το παιδί πάραυτα σε γιατρό με δικά του έξοδα. Κι' ας είναι το "παιδί" 40 χρονών άντρακλας, να μη το ματιάσω!
Ο Παπανδρέου, ο Παπαδήμας, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος ήταν (ή επέτρεψαν στους εαυτούς τους να είναι --γιατί η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή) φυσικά, μαριονέτες. Αυτό είναι συμπέρασμα κοινής λογικής (όχι αναμφισβήτητο γεγονός). Όταν η Γερμανία και η Ευρώπη της Γερμανίας είδαν το Ελληνικό φιάσκο το 2009-2010 αποφάσισαν να το κουκουλώσουν με το να στήσουν ένα παιγνίδι καθοδήγησης για μερικά χρόνια καθώς βάζανε χρήμα και αλλάζανε στα χαρτιά το που χρωστιούνται τα λεφτά, ώστε στο τέλος να πουν ότι όλα πήγαν καλά και δεν υπάρχει πρόβλημα και μπράβο στην Ελλάδα που έγινε τέτοιο καλό κοριτσάκι με τόση αλληλεγγύη που δέχτηκε, και σοφή καθοδήγηση. Στο αναμεταξύ βέβαια κανέναν δεν ενδιέφερε τι θα τραβήξουν οι Έλληνες και οι πολιτικοί ηγέτες τους. Ότι και να τραβούσαν θα ήταν λιγότερο από το να επιστρέψουν στην δραχμή και να γίνουν Βόρειος Κορέα. Αυτό έλεγε η κοινή (Ευρωπαϊκή) λογική.
Βγαίνει ένα κωλόπαιδο-τυχοδιώκτης του τσαμπουκά από την κουνουέ, και επί δέκα χρόνια αναρριχάται χαρισματικά την ιεραρχία ενός συνονθυλεύματος μπουλουκιών. Το 2012 έπιασε το κύμα και αντέγραψε τον Ανδρέα κατά λέξη. Και πήρε τους ψήφους του Ανδρέα. Η ζωή ήταν εύκολη... Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να πει ότι όλοι κάνουνε λάθος και ότι εκείνος θα έσκιζε τα μνημόνια και μετά θα δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα σ' όλη την Ελλάδα. Τον υποτιθέμενο Συνασπισμό των συνιστωσών τον έβαλε στον γύψο και τις συνιστώσες μην τις είδατε μην τις απαντήσατε.
Ο Τσίπρας έκανε μια καταπληκτική κίνηση μάρκετινγκ. Εφηύρε τον διχασμό μεταξύ "μνημονιακών" και "αντιμνημονιακών". Οι πρώτοι ήταν δωσίλογοι και οι δεύτεροι εθνικοί ήρωες.
Κατάφερε να πείσει ότι το "μνημονιο" δεν μπήκε επειδή χρεοκοπήσαμε, αλλα ότι το "μνημόνιο" ήρθε από ένα διαστημόπλοιο δωσίλογων και έγινε εκείνο η αιτία της μιζέρας.
Και ο κόσμος έχαψε το καινούργιο προϊόν διχασμού χωρίς να σκεφτεί ένα απλό πράγμα: Όποιος δανείζει λεφτά σε βάζει να υπογράψεις τους όρους της επιστροφής των χρημάτων, και σε κοιτάει αν τηρείς τους όρους. Αυτό είναι "μνημόνιο". Όλοι έχετε υπογράψει για να πάρετε μιά πιστωτική κάρτα, ένα δάνειο, να νοικιάσετε ένα διαμέρισμα, να αγοράσετε ένα αυτοκίνητο. Αυτά τα συμβόλαια που υπογράψατε όλοι για κάτι κάποτε στην ζωή σας είναι "μνημόνια". Αν θέλετε είστε ελεύθεροι να σκίσετε το μνημόνιο που υπογράψατε. Αλλά τότε θα σας πάρουνε το σπίτι μα να χτυπιέστε κάτω και να φωνάζετε την μαμά σας.
Ο Τσίπρας έδωσε συγκεκριμένες υποσχέσεις και τον ψηφίσανε. Και έβγαλε τον μπαλαντέρ στέλνοντας τον Μπρους Γουίλις να μάθει οικονομικά στον Σόιμπλε απαιτώντας από όλους να παραδεχτούν ότι απέτυχαν γιατί έτσι έδωσε εντολή ο Ελληνικός λαός. Τελικά τον Βαρουφάκη τον ερωτεύτηκε όλος ο κόσμος των ΜΜΕ και των πλατειών, αλλά τσάντισε τους μόνους που κρατούσανε στα χέρια τους στυλό για να υπογράψουν οτιδήποτε για την Ελλάδα.
Δυό χρόνια ρωτούσαμε τον Τσίπρα που θα βρει τα λεφτά για να κάνει αυτά που υποσχότανε. Δεν έλεγε, για να μην του κλέψει ο Σαμαράς την ιδέα. Πήγανε τελικά σαν πρωθυπουργός και υπουργός οικονομικών στην Ευρώπη και η Ευρώπη τους ρώτησε που θα βρούνε τα λεφτά για να κάνουνε αυτά που θέλουνε, για να τους ακούσουνε, να το μελετήσουνε και να δουν αν γίνεται. Δυό φορές ο Βαρουφάκης πήγε στο Γιούρογκρουπ με ποιηματάκια και διδασκαλίες, αλλά μηδέν στοιχεία. Όχι επειδή έκρυβε πλέον τα ατού του, αλλά, επειδή, όπως επί τέλους αποκαλύφθηκε, δεν είχε στοιχεία να δώσει, ούτε νούμερα, ούτε υπήρχανε ποτέ λεφτά για τις υποσχέσεις στον λαό.
Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να ποντάρει στην μεγαλοψυχία του σκατόψυχου αφού πρώτα τον βρίσει.
Τελικά, η Ιστορία μάλλον θα δει τον Αλέξη Τσίπρα σαν συνειδητοποιημένο ψεύτη αν όχι ανεύθυνο κάθαρμα, και τον Βαρουφάκη σαν γελοίο Μπαρουφάκη που μόνο το πουκάμισο έξω του έλειπε.
Η τραγωδία είναι ότι, ανάμεσα στους ψηφοφόρους του, υπήρχαν πολλοί που πίστευαν και ακόμα πιστεύουν ότι οι μπούρδες που υποσχόταν ήταν ποτέ δυνατόν να είναι σοβαρά πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν. Άλλοι έλεγαν ότι δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα, στα πελάγη της αγνοίας τους, του τι σημαίνει να επιστρέψουμε στην δραχμή και τι πρόκειται να χάσουμε (ηλίθιοι: γεννιέται ένας κάθε λεπτό. Εγώ πάντα έλεγα να επιστρέψουμε στην δραχμή αλλά εν γνώση και συνείδηση του πως και γιατί και τι θα φέρει). Και άλλοι πάλι πίστευαν ότι είναι ποτέ δυνατόν σε αυτό το σύμπαν να διαγραφεί χρέος χωρίς απλά να το ονομάσουν κάτι άλλο οι δανειστές.
Όμως... ξαφνικά... κάτι το απρόσμενο, αναπάντεχο και υπέροχο συνέβη, κατά σύμπτωση της σύγκλισης των αέρηδων και των κυμάτων της κατάστασης: Ξαφνικά η μαυρίλα εξαφανίστηκε, η κατάθλιψη ξεχάστηκε και ο αέρας και οι ψυχές γέμισαν ελπίδα. Μόλις άρχισαν να ακούγονται από στόματα κυβέρνησης τα λόγια που ήταν τόσα χρόνια στα σωθικά του κοσμάκη, ο κόσμος ένοιωσε αξιοπρέπεια για πρώτη φορά σε πολλά χρόνια. Και ενώθηκε πίσω από την κυβέρνησή του.
Αυτό ήταν ένα θαύμα, και αυτό δεν πρέπει να χαθεί, με τίποτα, κι αν ακόμα χρειαστεί να ονειρευόμαστε για να το κρατήσουμε.
Αν είσαι αριστερός και γίνεις κυβέρνηση τρεις επιλογές έχεις.
- Να αρχίσεις να συμπεριφέρεσαι σαν κεντροδεξιά για να παραμείνεις ως λειτουργούσα κυβέρνηση, ή,
- Να κάνεις αριστερή δικτατορία (ή ακροδεξιά δικτατορία --το ίδιο είναι), ή,
- Να μείνεις αριστερά και να πέσει η κυβέρνησή σου πριν τις επόμενες εκλογές παραδίδοντας χώρα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι την βρήκες.
Από τον προσδιορισμό της η αριστερά δεν είναι κυβέρνηση: είναι αντιπολίτευση.
«οι 8 στους 10 στηρίζουν το ΣΥΡΙΖΑ, οι άλλοι 2 είναι "αριστεροί"»
Μαρία Κανελλοπούλου, ΣΥΡΙΖΑ, Βουλευτής Αχαΐας
Ο Τσίπρας θέλει να μείνει κυβέρνηση πολλά χρόνια, και έχει μπόλικα χρόνια μπροστά του, άρα θα συμπεριφέρεται σαν κεντροδεξιός με αριστερή (και ριζοσπαστική) ρητορική. Το όπλο του είναι ότι τώρα διαδηλώσεις γίνονται για να του συμπαρασταθούν αντί για να του εναντιωθούν. Το πιο σημαντικό όφελος για την πατρίδας μας με την καινούργια κυβέρνηση είναι αυτή η σύμπνοια, η ελπίδα, το αίσθημα αξιοπρέπειας και η αυταπάτη ότι πάμε καλύτερα. Αυτό χρειάζεται η κοινωνία, και αυτό είναι και το όπλο του Τσίπρα που πρέπει να το κρατήσει ζωντανό και ενεργό πάση θυσία.
Ο μέσος Έλληνας πρέπει να εικάσει ότι κερδίζουμε, να το θεωρήσει λογικό, και ως εκ τούτου να το αναγάγει σε γεγονός. Δύσκολο αλλά όχι αδύνατο. Άλλωστε, αν του πει κανείς του μέσου Έλληνα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τον γύρισε ένα-δύο χρόνια πίσω και τα έχασε όλα, ο μέσος Έλληνας θα απαντήσει: δεν κατάλαβες! έλα να σου τα εξηγήσω εγώ. Πάμε πολύ καλά.
Και ποιά είναι η πραγματικότητα τελικά;
ποιά ειναι τα αναμφισβήτητα γεγονότα;
Η λεγόμενη "διαπραγμάτευση" 26/1 έως 23/2 απέτυχε σε κάθε σημείο.
Τίποτα από ότι προσπάθησαν να χτίσουν ο Βαρουφάκης και ο Τσίπρας δεν ανέβηκε μιά σπιθαμή από το έδαφος.
Στο Γιούρογκρουπ τους έφτυσαν κι αυτοί γύρισαν θριαμβολογώντας.
Και ο κόσμος ακόμα το χάβει.
Εκτός από τον Γλέζο που ζήτησε συγγνωμη από τους Έλληνες.
Καθημερινά επί βδομάδες κι εγώ αναρωτιόμουνα και ταλαντευόμουνα μπας και πράγματι κάτι θετικό γινότανε σε επίπεδο ουσιαστικό... μήπως ήταν όλα θέταρο και για κάποιο λόγο οι Γερμανοί προτιμούσαν τον Τσίπρα από τον Σαμαρά. Ναι, τον προτιμούσαν οι Γερμανοί τον Τσίπρα, αλλά όχι για τον λόγο που νομίζαμε. Τον προτιμούσαν γιατί με τον Τσίπρα θα μπορούσαν να ξεφορτωθούν την Ελλάδα, ή να την επιστρέψουν στο κελί της. Ελπίσαμε όλοι, αλλά, τελικά, όχι, δεν έγινε.
Αντί να κάνει μάθημα οικονομικών ο Βαρουφάκης στους Ευρωπαίους, έκαναν οι Ευρωπαίοι μάθημα δεξιοτεχνίας με σκαμπίλια στο παιδαρέλι του Μαξίμου που νόμιζε ότι θα κρυφτεί πίσω από τον Μπρους Γουίλις. Όχι μόνο οι Ευρωπαίοι δεν έδωσαν ούτε σπιθαμή, αλλά κράτησαν την Ελλάδα στην Τρόικα και στα Μνημόνια με χειρότερους όρους από πριν και για περισσότερο χρόνο. Και όποιος νομίζει διαφορετικά τον παρακαλώ να συνεχίσει να το πιστεύει γιατί μόνο πιστεύοντας σε ροζ συννεφάκια και ιπτάμενα γουρουνάκια θα επιζήσουμε πια στην καθημερινότητα...
Και το σημαντικότερο: όσο μας λέγαν εκείνοι τι να κάνουμε, είχαν την ευθύνη να φέρουν θετικά αποτελέσματα για να αποδείξουν ότι εκτός από λεφτά είχαν και δίκιο. Τώρα που τα μνημόνιά μας θα τα γράφουμε εμείς, το μόνο που έχουν να κάνουν οι Ευρωπαίοι είναι να τα δεχτούν, ή να μην τα δεχτούν, και, αν τα δεχτούν, να πουν μετά ότι εμείς φταίμε που δεν απέδωσαν.
Την πατήσατε αγοράκια και κοριτσάκια!
Την πατήσατε με τρόπο μνημειώδη.
Συνεχίστε να είστε υπερήφανοι που τώρα θα αποφασίζουμε εμείς. Κατά τ' άλλα, μας την φέρανε!
.
Η σωτηρία της Ελλάδας από τον Αλέξη Τσίπρα ήταν στο τέλος μόνο λογοπαίγνια και συνώνυμα...
Αυτά τα λογοπαίγνια και συνώνυμα όμως, τα πιστεύουμε, για εσωτερική κατανάλωση (και λόγω βασικής αγνοίας), και αισθανόμαστε ότι τώρα έχουμε αξιοπρέπεια. Είναι και αυτό πολύ σημαντικό. Και αυτό, μπράβο σε όποιον το κατάφερε. Αν ο Ανδρέας ήταν ταχυδακτυλουργός, ο Αλέξης μας βγήκε έμπορος ναρκωτικών που δεν προλαβαίνει να ανταποκριθεί στην ζήτηση.
Το μόνο που χρειάζεται τώρα είναι να μείνουμε αξιοπρεπώς ενωμένοι, να λέει τις μπαρούφες του ο καθένας ευτυχισμένος, και, καθώς μπαίνουμε στα χειρότερα, να θρέφουμε την φαντασίωση ότι ήμαστε καλύτερα. Αυτό θα είναι η πραγματική μας σωτηρία.
Η τελική και πλήρης ονείρωξη.
Βρίσκόμαστε σε μία παράξενη και σουρεαλιστική στιγμή,
όταν, για να επιζήσουμε, πρέπει να πιστέψουμε τα ψέματα --επειδή,
αν κοιτάξουμε την πραγματικότητα του τι κάναμε, θα χάσουμε την ελπίδα.
Και, στο τέλος, η ελπίδα είναι ο μόνος πλούτος που έχει ο άνθρωπος.
Η αξία του χρηματος είναι μηδέν.
.
υγ. Εν τω μεταξύ, στο τέλος του δρόμου, αργότερα, βρίσκεται δραχμή, ότι και να κάνουμε, ότι και να τραβήξουμε μέχρι τότε. Οποιοδήποτε κράτος με χρέος πάνω από 80% δεν είναι δυνατόν εκ του ορισμού να είναι ανεξάρτητο, και ένα κράτος που δεν μπορεί να υποτιμίσει το νόμισμά του δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε χρέη, πόσο μάλλον της τάξης του 170%. Τώρα, ετοιμαζόμαστε για την κατρακύλα του φινάλε.
Η πλάκα δεν είναι ότι η παράταση που τον βάλανε και υπέγραψε ακύρωσε πρόοδο τετραετίας όπως την προληπτική πιστωτική γραμμή και την επίσημη έξοδο από μνημόνια, ούτε ότι πάμε για τρίτο μνημόνιο 30 δις με χειρότερα μέτρα από τα παλαιότερα. Ούτε ότι η Γερμανία θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ σύμμαχο στην ανασκεύαση των δημοσιονομικών και την πάταξη της φοροδιαφυγής, όπου θα σας ταράξουν στην νομιμότητα. Η πλάκα είναι ότι ο κόσμος κλείνει τα μάτια και τ' αυτιά και είναι χαρούμενος. Αυτό θα σώσει την Ελλάδα από την σκληρή πραγματικότητά της. Η αυτούσια λοβοτομή.
 |
Έξοχα!
"θα παίζουμε κρητική λύρα και νταούλι και οι αγορές θα χορεύουνε"
"Θα διαγράψουμε 60% του χρέους"
"Θα προσλάβουμε 300.000 στο δημόσιο"
"Θα αυξήσουμε τους μισθους" |
