Σούπες

Λέγεται ότι η Δεξιά και ο νεοφιλελευθερισμός επιστρέφουν από χρόνια, αργά αλλά σταθερά, παντού. Πρόσφατα στο Ισραήλ και στην Γαλλία. Γερμανία, Αγγλία, στις ΗΠΑ πέρσι... Παντου! Παντού; Όχι! Μιά μικρή χώρα ανυπόταχτων Ελλήνων αντιστέκεται ακόμη και πάντα θα αντιστέκεται στους κατακτητές νεοφιλελευθερισμό και Δεξιά. Ψήφισαν Αριστερά!

Είναι όμως ακριβώς έτσι; τι είναι η ουσία την οποίαν όλοι ασπάζονται; η Δεξιά αντιπροσωπεύει ένα οικονομικό σύστημα και κοινωνική πολιτική όμως οι τάσεις από Ισραήλ σε Γαλλία και Αγγλία δείχνουν περισσότερο προς τον εθνικισμό και απομονωτισμό... και την ξενοφοβία, παρά σε οποιοδήποτε οικονομικό σύστημα. Θα έλεγε κανείς ότι η τάση τα τελευταία δέκα χρόνια έχει φέρει περισσότερη επιθυμία αντιδιεθνισμού και εσωστρέφειας παρά τίποτα άλλο. Ακόμα και η αντιστροφή πολλών κατά της λιτότητας φέρνει σαν αίτια της λιτότητας την σύμπλευση αν όχι την εξάρτηση από άλλους.

Με αυτήν την λογική, οι Έλληνες δεν ψήφισαν αντίθετα από τους άλλους, αλλά ακριβώς το ίδιο όπως οι Ισραηλινοί και οι Γάλλοι: Ψήφισαν την ίδια αντιδιεθνική και απομονωτική ρητορική. Μόνο που τα ίδια πράγματα στην Ελλάδα τα έλεγε η υποτιθέμενη "Αριστερά" ενώ στο Ισραήλ και στην Γαλλία τα ίδια τα έλεγε η "Δεξιά".

Όπως ο Νετανιάχου είπε "ποτέ όσο είμαι πρωθυπουργός δεν θα υπάρξει Παλαιστινιακό κράτος", και την επομένη των εκλογών άλλαξε 180 μοίρες την ρητορική του και είπε τα αντίθετα, έτσι και στην Ελλάδα ο Τσίπρας έμπρακτα άλλαξε 180 μοίρες τις προεκλογικές υποσχέσεις μόνο που δεν άλλαξε ακόμα την ρητορική. Στην Ελλάδα, ο Τσίπρας, 2 μήνες μετά από τις εκλογές συνεχίζει να μιλά "προεκλογικά" στο εσωτερικό, καθώς ζητάει ελεημοσύνη από την Ευρώπη στο εξωτερικό.

Στο τέλος φαίνεται ότι οι πολιτικοί δεν έχουν καμία εκτίμηση για την νοημοσύνη των ψηφοφόρων τους. Κατά πολύ μεγαλύτερο βαθμό από όσο νομίζαμε. Βέβαια, όσο συνεχίζουν να χάβουν οι ψηφοφόροι την ρητορική χωρίς να βλέπουν την πραγματικά ασκούμενη πολιτική, δίνουν οι ίδιοι την λαβή να συνεχίζεται η υποτίμηση της νοημοσύνης τους.

Οι άνθρωποι έχουν αγανακτήσει με την λιτότητα, με την συνεχή απειλή κατά του τρόπου ζωής στον οποίον είχαν μάθει και έχουν αγανακτήσει με τον "συνωστισμό" και μέσα στην κοινωνία τους και στην ευρύτερη διεθνή κοινωνία. Τις υποσχέσεις που ήθελαν τις ακούνε και τις ψηφίζουν, στο Ισραήλ με τον Νετανιάχου, στην Γαλλία με τον Σαρκοζύ και την Λεπέν, στην Ελλάδα με τον Τσίπρα και τον Καμμένο.

Φαίνεται ότι το μέλλον φέρνει απομονωτισμό, και ότι καταφέρει ο καθένας μόνος του. Με περισσότερο Δαρβινισμό από όσο είχαμε για πάνω από αιώνα.

Εν τω μεταξύ, η Αριστερά του Τσίπρα πάει στο παλάτι να καταθέσει αίτηση στη Μέρκελ, πως, αν, λέει, δεν δώσει ελεημοσύνη η Ευρώπη, η Ελλάδα δεν θα έχει να πληρώσει τις δόσεις της αλλά αντί δόσεων, θα δώσει τα λεφτά της στους ανθρώπους να τους ανακουφίσει. Χωρίς όμως να εξηγήσει σε κανέναν που θα τα βρει τα λεφτά, αν όχι στην δραχμή. Και αυτό βέβαια δεν είναι εκβιασμός, ούτε μπλόφα. Εμείς δεν εκβιάζουμε και δεν εκβιαζόμαστε. Ποτέ! Έχουμε τον μαγικό ζωμό του Μανωλογλεζίξ.