Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Κωλοτούμπες










Τα χιλιάδες σχόλια, εκατοντάδες αναρτήσεις, και δεκάδες βιβλία που μπορούν να εκπονηθούν για το τι περνάμε και το τι πρέπει να κάνουμε και το τι έπρεπε να είχαμε κάνει, παρά τις εκ πολλών διαμέτρων και αφετηριών διαφορές τους, έχουν ένα κοινό σημείο: στο τέλος ή κάνουμε ότι λένε οι δανειστές οι οποίοι είναι οι νόμιμοι ιδιοκτήτες του πλούτου της χώρας μας, ή λέμε στους δανειστές ότι τα λεφτά τους τα χάσανε (για το μεσοπρόθεσμο μέλλον τουλάχιστον) και επιστρέφουμε στην δραχμή με όλα όσα αυτό συνεπάγεται εντός και εκτός.

Ναι, αν δεν ήταν η Μέρκελ και ο Σόιμπλε και ο νεοφιλελευθερισμός στην Ευρώπη, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά, αλλά δεν είναι. Αυτοί κρατάνε τα ινία, αυτούς έχουμε. Οτιδήποτε άλλο είναι της κατηγορίας του αν η γιαγιά μου είχε καρούλια θα ήτανε πατίνι.

Ναι, αν είχαμε μέσα στην Ελλάδα ικανή παραγωγή ζωτικών αγαθών και οργάνωσης και υποδομή για να επιβιώσουμε με φαγώσιμα και ενέργεια δική μας, η επιστροφή στην δραχμή θα ήταν ενδεδειγμένη. Αλλά δεν τα έχουμε, και δεν είναι ενδεδειγμένη η επιστροφή στην δραχμή παρά μόνο για το "Εγώ" μας (βέβαια, αν είχαμε τέτοια επίπεδα παραγωγής δεν θα είχαμε φτάσει σε τέτοιο δανεισμό, εξ' αρχής --χωρίς καν να πω τίποτα περί νοοτροπίας πελατών-πολιτών).

Ναι, ίσως οι σωστοί πολιτικοί με την σωστή διπλωματία να μπορούσαν να κάμψουν τους υπάρχοντες "άρχοντες" στην Ευρώπη, να τους κάνουν να συμμεριστούν περισσότερο τον καθημερινό πολίτη και άνθρωπο, και να ζητάν διαφορετικά και πιο ήπια μέτρα. Αλλά και τότε ακόμα θα είχαμε τα πιο "ανθρώπινα" μέτρα επειδή στην τελική θα τα είχαν αποφασίσει οι δανειστές, όχι εμείς --εμείς θεωρητικά θα μπορούσαμε μόνο να προτρέψουμε χωρίς βεβαιότητα επιτυχίας μεγαλύτερης από την υπάρχουσα που είναι σχεδόν μηδενική. Εμείς απλά θα είχαμε παρακαλέσει και εκείνοι ίσως να είχαν δεχτεί. Τα μέτρα και τα σταθμά του πως κρίνονται αυτά που ζητάνε οι δανειστες είναι υποκειμενικά. Υπάρχουν εκείνοι που μπορούν να ισχυριστούν ότι ...ήδη είναι πιο "επιεικείς" από όσο αυστηρότεροι θα μπορούσαν να ήταν γιατί στην τελική θα μπορούσαν να μας είχαν χρεοκοπήσει και το 2010 και το 2012 (και δεν το κάνανε γιατί τότε θα ήταν καταστρεπτικό και για τους ίδιους).

Βέβαια, αν και όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην ίδια κατάληξη, υπακοή ή δραχμή, αυτό δεν σημαίνει ότι θα μπορούσαμε να το αποφασίσουμε κάθετα μέχρι τις 31 Ιανουαρίου 2015. Η συνεχής αντιπαράθεση είναι απαραίτητη, και η συνεχής συζήτηση είναι επιβεβλημένη --Κι αν ακόμα η Ευρώπη δεν κουνηθεί ρούπι από τις αρχικές της θέσης, και κάνουμε εμείς τέσσερεις μήνες για να επιστρέψουμε σε κυβέρνηση "ΝΔΣΟΚ" με πρωθυπουργό Τσίπρα, ίσως να είναι ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε την δραχμή.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να γίνει μια κωλοτούμπα, και ομολογουμένως ο Τσίπρας την κάνει με περισσότερη "τέχνη" και "χάρι" από όση περίμενα --και το κάνει κόντρα στις δυσκολίες που βάζουν μπροστά του οι ίδιοι του οι επιλεγμένοι συνεργάτες λέγοντας και κάνοντας πράγματα που εμφανώς σημαίνουν ότι υπάρχει και ασυνεννοησία και έλλειψη οργάνωσης και διαφορές γνώμης μέσα στην κυβέρνηση και τον συνασπισμό που την αποτελεί... Στο τέλος, είτε θα μας κρατήσει ο Τσίπρας στο Ευρώ, έχοντας αποδείξει στην πλειοψηφία του 22% των εγγεγραμμένων που τον ψήφισαν ότι αλλιώς δεν γινόταν να μείνουμε στο Ευρώ (εμμέσως δικαιώνοντας σε κάποιο βαθμό τα 5 χρόνια του ΝΔΣΟΚ, όπως ήδη έχει αρχίσει να κάνει και προφορικά και γραπτά), ή θα κάνει την δραχμή να φαίνεται σαν την μόνη πλέον λύση, και μάλιστα όχι σαν "έξοδος" αλλά σαν "ατύχημα", ή ακόμα και σαν επιβεβλημένο βήμα αξιοπρέπειας και εθνικής ανεξαρτησίας (ότι και να σημαίνει αυτό για τον καθένα).

Όλες οι λογικές ενδείξεις προτείνουν ότι αργά ή γρήγορα θα επιστρέψουμε στην δραχμή. Ο μόνος τρόπος να μην γίνει αυτό είναι να υπάρξει πλέον πλήρης υπακοή στους δανειστές, πράγμα μάλλον απίθανο. Όλο και περισσότερο διαφαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζει το εσωτερικό για να δεχτεί το αναπόφευκτο.

Εκείνοι που πρέπει να πειστούν, ώστε να μην επέλθει χάος, είναι τα 22% των εγγεγραμμένων οι οποίοι ψήφισαν "και πίτα ολάκερη και σκύλο χορτάτο". Και ο ΣΥΡΙΖΑ το προσπαθεί αυτό με το παλιό τρικ του "καλός-αστυνομικός-και-κακός-αστυνομικός" (όπου ο ένας μιλάει καλοσυνάτα και ο άλλος άγρια, φαινομενικά χώρια μεταξύ τους αλλά ουσιαστικά ακολουθώντας κοινή τακτική).

Η πιο πρόσφατη ρήση του Τσίπρα, πως ούτε οι Έλληνες είναι τεμπέληδες ούτε οι Ευρωπαίοι φταίνε για το που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, είναι καθοριστική για την γραμμή που πρόκειται να ακολουθήσει στο εσωτερικό. Ευφυής και, από μένα τουλάχιστον αποδεκτή, παραδοχή της γενικότερης πραγματικότητας. Καλύτερο από οποιαδήποτε κωλοτούμπα "της σειράς".

Πως όμως θα αντιδράσει η πλειοψηφία του 22% των Ελλήνων; Η απόσταση μεταξύ της πραγματικότητας και των σύννεφων όπου βρίσκεται εκείνη η πλειοψηφία αντιπροσωπεύεται σήμερα από τον Γλέζο ο οποίος πιστεύει ότι είναι δυνατόν οι δανειστές να παγώσουν οποιαδήποτε κατάσταση για ένα χρόνο χωρίς να το θεωρήσουν χρεοκοπία. Η νοοτροπία που προσφέρει την φρασεολογία του ότι αν δεν δεχτούν πάγωμα οι Ευρωπαίοι θα τους το επιβάλλουμε. Πως ακριβώς θα τους το επιβάλλουμε; ξέρει κανείς πως μπορούμε να τους επιβάλλουμε τι να κάνουν στις χώρες τους αν όχι με μονομερή χρεοκοπία μας;  Η νοοτροπία που λέει ότι δεν έχουμε ανάγκη τα χρήματά τους χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι χωρίς τα χρήματά τους δεν θα έχουμε να φάμε, χωρίς εισαγωγές αγαθών οι οποίες θα είναι πανάκριβες με την συνεχώς υποτιμούμενη δραχμή.

Ένα χάσμα μεταξύ της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο ο Γλέζος το θεώρησε τόσο σημαντικό ώστε έφτασε να πει ότι το ποιός έχει δίκιο "θα το κρίνει η Ιστορία" --την οποία πάντα την γράφουν οι νικητές. Σε οικονομικό πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Ευρώπης ποιός λέτε να είναι ο νικητής;

Αυτό που θα γράψει σίγουρα η Ιστορία είναι το τι φράσεις και υποσχέσεις έβγαιναν από το στόμα του Τσίπρα μέχρι τις 25 Ιανουαρίου για να τον ψηφίσουνε. Και τι είπε και έκανε τους επόμενους τέσσερεις μήνες. 

Κι αν ακόμα τελικά κάνει το σωστό για την Ελλάδα, θα πρέπει κάποιος, κάπου να εξηγήσει γιατί έλεγε αυτά που έλεγε πριν, και πως ενήλικες "Ευρωπαίοι" πολίτες τα έχαβαν. Είναι άραγε τα 22% τόσο μωρά που να χρειαζόντουσαν τέτοια παραμύθια για να τον ψηφίσουν;














Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.