Το Καμάλντολι είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μας μέρη. Το αγάπησα κι' εγώ αμέσως όσο το αγαπάει η Μαργαρίτα. Είναι ένα μοναστήρι και ένα ερημητήριο, τρία χιλιόμετρα το ένα από το άλλο, ιδρυμένα στις αρχές του ενδέκατου αιώνα μέσα σε ένα μαγεμένο δάσος σε υψόμετρο 1.100 μέτρα, στην Τοσκάνη, δίπλα στα σύνορα με την Εμίλια-Ρομάνια. Σήμερα αντιπροσωπεύονται εκεί όλα τα δόγματα και θρησκείες... Αλλά το αγαπάμε πάνω απ' όλα για την υπέροχη φύση, την ειρήνη, την μαγεία του τόπου.
Είναι παράδοση στην οικογένεια να πηγαίνουμε όλοι την Ρωμαιοκαθολική Κυριακή των Βαΐων (μιά που οι δυό μας πηγαίνουμε στην εκκλησία που παντρευτήκαμε στην Φλωρεντία για το δικό μας Πάσχα), και κάνουμε ένα πικ-νικ. Σήμερα είμασταν μόνο εννέα άτομα. Συνήθως φτάνουμε και 15-20...
Με κλικ μεγαλώνουνε κι' άλλο.
.
Τι ωραίος τόπος! (και πόσο όμορφη η Μαργαρίτα! :) Φιλιά.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά σε όλους! Θα πάμε εκεί όταν έρθετε!!
ΔιαγραφήΑπέχω αιώνες από το να με πει κάποιος θρήσκο, αλλά κάτι τέτοια μοναστήρια δεν χάνω ευκαιρία να τα επισκεφτώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφες εικόνες και η Μαργαρίτα ακόμα ομορφότερη :)
Συμφωνώ κατά λέξη σε όλα!
Διαγραφή:-)
Φοβερή αρχιτεκτονική! Σε συνδυασμό και με τη φύση είναι όνειρο! Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να είναι πάντα χαμογελαστοί και να χαίρονται τις όμορφες δημιουργίες και την ομορφιά τριγύρω μας, όπως μας δωρίστηκε σε αυτή τη γη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ Δημήτρη μόλις είδα αυτό το βιντεάκι, αξίζει να το δεις κ εσύ : https://www.youtube.com/watch?v=3Ds8mbgRHyM
Νια! πράγματι η παρουσία των συγκροτημάτων αυτών στο πλαίσιο εκείνης της υπέροχης φύσης δημιουργεί αυτήν την υπεροχη αίσθηση που έχει κανείς όταν βρίσκεται εκεί! Και μακάρι να έχουν οι άνθρωποι πάντα χαμόγελο.
ΔιαγραφήΌταν φεύγαμε, στο δρόμο στο δάσος, η Μαργαρίτα κι εγώ προσέξαμε ένα νέο ζευγάρι να περπατάει όπου η κοπέλα φαινόταν θυμωμένη και μάλλον τσακωνότανε με τον νεαρό. Παρατηρήσαμε και οι δυό μας ότι η κοπέλα ήταν σαν την μύγα μεσ'το γάλα, γιατί, απλά, ο θυμός είναι κάτι που αποβλαλεται από το περιβάλλον --δεν φαίνεται φυσικό μέσα σε τέτοιο περιβάλλον...
Σ' ευχαριστώ για το λινκ! Μπαίνει στην επόμενη ανάρτηση!
Έχεις δίκιο, κάπως έτσι θα φαίνονταν και οι πόλεμοι παλιά σε αυτά τα δάση. Αταίριαστοι. Ο άνθρωπος κατάφερε να φαίνεται και να έχει μια αταίριαστη ζωή σε αυτό τον πανέμορφο πλανήτη. Πως τα καταφέραμε έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το λινκ, προς τιμήν του το γερμανικό κανάλι ZDF παραδίδει μαθήματα Μνήμης, Τιμής και Αξιοπρέπειας αναφορικά με το ελληνικό πρόβλημα και τη γερμανική στάση. Ένα Εύγε είναι Απελπιστικά Λίγο. Έχει σημασία που δε δημιουργήθηκε από Έλληνες. Όσον αφορά το Δίστομο και όλα όσα συνέβησαν, τα λόγια είναι επίσης φτωχά.
Και παρ' όλο που πολλά μερη στα βουνά έχουν θύμισες από παλιές μάχες ανά τους αιώνες, καμία εμπόλεμη κατάσταση, μάχη ή κάτι τέτοιο δεν σχετίζονται με την περιοχή του Καμάλντολι.
ΔιαγραφήΑ! Το μεσαίο κατάρτι του HMS Victory, της ναυαρχίδας του Νέλσωνα στο Τραφάλγκαρ, έγινε από δέντρο που κόπηκε από το δάσος εκεί κοντά. Έχει πράγματι κάτι δάση εκεί, μεταξύ του Καμάλντολι και της Καμπίνια με δέντρα πανύψηλα... κάτι δάση μαγεμένα. Και μάλιστα λέγονται "φορέστε σάκρε" (ιερά δάση).
Για το βίντεο πράγματι μπράβο τους!!! Ο αγώνας δρομου είναι να "μορφωθεί" αρκετή από την Γερμανική κοινή γνώμη, αρκετά γρήγορα.