αγαπητέ Thinks o Πόλεμος της Γερμανίας κατά της Ελλάδας…
Κάθε άνθρωπος οφείλει να υπερασπίζεται την Ιστορία.
Όμως με την εξέλιξη των κοινωνιών εις την σύγχρονη εποχή κανείς άνθρωπος δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει το απόφθεγμα του Μαρξ, ότι οι άνθρωποι δημιουργούν μεν τη δική τους ιστορία, όχι όμως κάτω από τις συνθήκες της δικής τους επιλογής.
Ως γνωστόν..... .....η ευρωπαϊκή ιστορία είναι γεμάτη από πολεμικές συγκρούσεις.
Από την ευρωπαϊκή ήπειρο ξεκίνησε η μάστιγα της Αποικιοκρατίας με την οικονομική αφαίμαξη και καταστροφή δεκάδων εθνών και πολιτισμών, αλλά και οι 2 Παγκόσμιοι Πόλεμοι οι οποίοι αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα.
Η ήττα της Γερμανίας και η έναρξη του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ των 2 Υπερδυνάμεων, αλλά και η απειλή των πυρηνικών όπλων έφερε εις την Ευρώπη, εξ ανάγκης, μία περίοδο ειρήνης.
Η μακροβιότερη εις την ιστορία της Ευρώπης.
Όμως η συμπεριφορά της Γερμανίας απέναντι της Ελλάδος και άλλων χωρών του Νότου, η οποία οφείλεται εις την απόλυτη κυριαρχία της επί των Ευρωπαϊκών Θεσμών, μας επιτρέπει μία αναθεώρηση της επικρατούσης αντίληψης περί της ήττας της Γερμανίας, και την σημασία για το Βερολίνο της έννοιας της «ευρωπαϊκής ειρήνης».
Διότι αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι ονομάζουν ειρήνη, δεν είναι παρά ένα όνομα, αφού εις την πραγματικότητα υπάρχει ένας ακήρυχτος πόλεμος που διεξάγεται κατά μία φυσική αναγκαιότητα.
Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, η Γερμανία λόγω της δικής της φιλοσοφίας, ουδέποτε αποδέχθηκε την ήττα της.
Διότι η γερμανική πολιτική κυριαρχείται από την δοξασία της επικράτησης του ισχυρού και του υγιούς επί του ασθενικού και αδυνάτου (Friedrich Nietzsche).
Ως εκ τούτου η συνθηκολόγηση του 1945 εις την πραγματικότητα σήμαινε για την Γερμανία μία ανακωχή και μόνον και τίποτε περισσότερο.
Ο Ψυχρός Πόλεμος και η χρησιμοποίηση της Γερμανίας από τις Δυτικές Δυνάμεις ως «ανάχωμα για την υπεράσπιση της Ευρώπης», έδωσε το έναυσμα εις την Γερμανία, όμως κατά περίεργη προτροπή των πρώην αντιπάλων της, για να ενταχθεί εις το ΝΑΤΟ, αλλά και παράλληλα να συμμετάσχει σε όλες τις προσπάθειες και Ευρωπαϊκούς Θεσμούς ενοποίησης της Ευρώπης.
Οι Ευρωπαίοι Λαοί, μετά τα δεινά που υπέστησαν από τους 2 συνεχείς Παγκοσμίους Πολέμους, προσέβλεπαν εις το νέο δημιούργημα της Ε.Ο.Κ./π.χ. Ε.Ε και Ευρωζώνη, όχι μόνον την εμπέδωση της ειρήνης, αλλά παράλληλα και τον σεβασμό των Αρχών και Αξιών της ισότητας, της αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης των λαών.
Όνειρο των Ευρωπαίων ήταν και είναι λοιπόν μία οργανωμένη κοινωνία αρμονίας με ένα σύστημα δικαίου, τάξης και ειρήνης χωρίς συγκρούσεις συμφερόντων και διεκδικήσεων.
Εκ του λόγου αυτού από την δεκαετία του 60 άρχισε να επικρατεί η αντίληψη ότι η γερμανική οικονομία θα μπορούσε να συμβάλλει σημαντικά, ως μοχλός και ατμομηχανή, εις την δημιουργία μίας ισχυρής ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής οντότητας.
Η οποία θα εξασφάλιζε όχι μόνον την προστασία και την ευμάρεια των λαών της Ευρώπης, βάσει των Αρχών του σεβασμού της ισότητας, της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης, αλλά παράλληλα και μίας ευρωπαϊκής δύναμης για τη συμβολή αυτής εις την παγκόσμια ειρήνη.
Δυστυχώς όμως η Γερμανία χρησιμοποίησε τον δυναμισμό της Οικονομίας της όχι μόνον για την εξάντληση και καταστροφή των οικονομιών των «Εταίρων» της, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αλλά παράλληλα ως όπλο για την απόλυτη κυριαρχία της σε όλους τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς, οι οποίοι κατέστησαν υποτελή φερέφωνα όργανα της, για να αναδειχθεί σε κυρίαρχη δύναμη της Ευρώπης.
Μίας Ευρώπης, οι ηγέτες των χωρών της οποίας τώρα είναι άβουλοι και λιπόθυμοι, υπάκουοι εις τις εντολές και τα κελεύσματα του παντοδύναμου Βερολίνου.
Το οποίο χρησιμοποίησε την Οικονομία της και το Ευρώ ως ισχυρότατο όπλο, αλλά και ως Δούρειο Ίππο, για να μετατρέψει την ευρωπαϊκή Ήπειρο σε Γερμανική Ευρώπη.
Με την δημιουργία μίας «ομάδας η οποία δρα σε κλειστό σύνολο», η οποία ακολουθεί εις τα πλαίσια των βίαιων οικονομικών απειλών και εκβιασμών ορισμένους τύπους συμπεριφοράς.
Η βία επί ευρωπαϊκού επιπέδου εξοπλίζεται τώρα με τις ανακαλύψεις νέων κανόνων εξαναγκασμού του «εχθρού» σε υποταγή ή υπαγωγή εις την θέληση και εξουσία της Γερμανίας.
Οι περιορισμοί που αναπτύσσονται εις το πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου για τα δικαιώματα των αδυνάτων υπάγονται σε τελική ανάλυση και αυτά εις το δίκαιο του ισχυρού ή του ισχυρότερου.
Αυτός είναι τώρα ο άμεσος στρατηγικός στόχος της επιθετικότητας της Γερμανίας εναντίον της Ελλάδος.
Αυτή την στιγμή η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως «εξωτερικός κίνδυνος» π.χ. ως «εχθρός», ο οποίος απειλεί τα συμφέροντα της Γερμανικής Ευρώπης.
Πρόκειται για μία πάλη αντιθέσεων η οποία ξεπερνάει την φιλοσοφική δράση και αντίδραση των αντιθέτων ουσιών και προσλαμβάνει μορφές προκλητικής αγριότητας, βαρβαρότητας και υποβάθμισης της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας.
Με αδιαφανείς σκοπούς, αλλά και ανεξέλεγκτες επιπτώσεις για το μέλλον όμως των Ευρωπαϊκών Λαών.
Ως γνωστόν, ένας πόλεμος διενεργείται εναντίον εξωτερικών αντιπάλων που χαρακτηρίζονται με την ιδιότητα «εχθρός».
Είναι η κατάσταση σύγκρουσης μεταξύ δύο οντοτήτων που χαρακτηρίζεται από την χρήση βίας π.χ. την πρόκληση φόβου εις τον αντίπαλο, του οικονομικού εκβιασμού, πειθαναγκασμού και την υποχρέωση σε ολοκληρωτική υποταγή της Ελλάδος.
Διότι οι κυρίαρχοι της Γερμανικής Ευρώπης εις το Βερολίνο διαβλέπουν ένα τεράστιο κίνδυνο εις τις αντιδράσεις της Ελλάδος, οι οποίες ως επιδημικές συνέπειες και ντόμινο δύνανται να αφυπνίσουν λαούς και ηγέτες πολλών χωρών, οι οποίοι ανέχονται τώρα με σιωπή, την οικονομική εξάντληση, εξαθλίωση και την εθνική τους ταπείνωση από την αλαζονική Γερμανία.
Η οποία με την Οικονομία της, ως ισχυρότατο όπλο, κατόρθωσε αυτό το οποίο δεν κατόρθωσε με την πολεμική της ισχύ το 1939.
Την υποταγή της Ευρώπης.
Είναι όμως η μοίρα της Ελλάδος, με την Ιστορία και τον Οικουμενισμό της, να βγει μπροστά και να χαράξει και πάλιν το μέλλον και την τύχη των Λαών της Ευρώπης.
Καλή σου μέρα Νικόλα και σ 'ευχαριστώ που μοιράζεσαι εδώ σκέψεις και αλήθειες οι οποίες πρέπει να λεχθούν, και δεν λέγονται όσο συχνά θα έπρεπε με τρόπο που να ωθεί προς θετικά αποτελέσματα όπως θα έπρεπε.
Πριν συμφωνήσω (με πολλά), επαυξήσω και επεκταθώ σε όλα όσα έγραψες, δυό κουβέντες για την σχέση τους με το πνεύμα της ανάρτησης. Η οποιαδήποτε μάχη χρειάζεται οργάνωση, χρειάζεται ενότητα των αγωνιστών... χρειάζεται το στοιχείο του αιφνιδιασμού, και την ικανότητα να παίζει κανείς σκάκι αλλά, πρώτιστα να κατανοεί τις υποθέσεις σφαιρικά, όχι μόνο από την οπτική της μιας πλευράς... Η κυβέρνησή μας τις τελευταίες δύο εβδομάδες, όσον αφορά την επικοινωνία μεταξύ παραγόντων της κυβέρνησης, την επικοινωνία μεταξύ κυβέρνησης και ημών, και την επικοινωνία κυβέρνησης και άλλων κυβερνήσεων και θεσμών, μεταξύ των "θα", των εξαγγελιών, των αλλαγών πορείας, γνώμης και ομοψυχίας, μεταξύ των λογοπαιγνίων και της αδυναμίας να κάνουν στην πράξη κάτι, οτιδήποτε, αντί μόνο να μιλάνε γι' αυτό, με κάνει να αισθάνομαι πως το μόνο νόημα που τους περιγράφει είναι "μπάχαλο στο τετράγωνο". Οι αγωνιστές του πολέμου για τον οποίον μιλάς δεν φαίνεται να έχουν ικανή ηγεσία για να οδηγηθούν σε μάχη.
Επακριβώς, η σημερινή κατάσταση μου θυμίζει την επέλαση της Ελαφράς Ταξιαρχίας και το ποίημα του Άλφρεντ, Λόρδου Τέννυσον... "Στην κοιλάδα του θανάτου επέλασαν οι εξακόσιοι" ... "Δεν το ήξερε ο στρατιώτης, κάποιος είχε κάνει λάθος, το καθήκον τους δεν ήταν να απαντήσουν, το καθήκον τους δεν ήταν να ρωτήσουν, το καθήκον τους είναι να κάνουν όπως τους διέταξαν και να πεθάνουν". Αυτό το ποίημα κάνει αναφορά στο ιστορικό γεγονός, στο Μπαλακλάβα, στον Πόλεμο της Κριμέας το 1854, όπου σφαγιάστηκαν και οι 600 επειδή είχε γίνει κακή συνεννόηση και κακή μεταφορά πληροφοριών ανάμεσα στους ανωτέρους τους οι οποίοι πήραν τις αποφάσεις και έδωσαν την διαταγή για την επέλαση.
Έχοντας προτείνει τα παραπάνω, και έχοντας διαχωρίσει κάπως το πνεύμα της ανάρτησης με το υπόλοιπό σχόλιό μου, και την ουσία του σχολίου σου στην οποία απαντώ, να πω τα εξής...
Πρέπει κανείς να παραδέχεται τις ατέλειές του και τα λάθη του, και έτσι και εγώ πρέπει να παραδεχτώ ότι είμαι απόλυτα ένοχος αντίστροφου ρατσισμού, πιστεύοντας ότι οι Γερμανοί είναι ένα από τα καρκινώματα της ανθρωπότητας. Αυτό, όχι μόνο λόγω της υποκειμενικής μου απόδοσης ιστορικών γεγονότων, αλλά επίσης, όπως ίσως δεν γνωρίζεις, λόγω ίδιας πείρας μου, παντρεμένος επί 18 χρόνια 1984-2001 μέσα σε μία Γερμανική οικογένεια που είχε μεταναστεύσει στις ΗΠΑ. Και έτσι, πολεμώντας εναντίων "τεράτων", παραδέχομαι ότι η άποψή μου με κάνει και εμένα τέρας.
Από την μία, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία είναι μέρος του ζωώδους ανθρώπινου ενστίκτου. Από την άλλη, η υπέρβαση αυτών των κατάπτυστων ενστίκτων μπορεί να επιτευχθεί μόνο με παιδεία και σκέψη--μέσω του ανθρώπινου πνεύματος που πρέπει να ενεργεί σαν ισοζύγιο του ανθρώπινου ενστίκτου. Γι' αυτό άλλωστε δεν έχω καμία υπομονή όσον αφορά εθνικό σοσιαλισμό, φασισμό, και άλλα καρκινώματα αγραμματοσύνης όπως η Χρυσή Αυγή --η οποία είναι ένα συνονθύλευμα Εθνικού σοσιαλισμού, ρατσισμού και φασισμού.
Πιστεύω στην ομοψυχία της ανθρωπότητας, άρα είμαι υπέρ της Ενωμένης Ευρώπης (και του ουτοπικά ενωμένου πλανήτη). Πιστεύω ότι δικαιώματα μπορούν να υπάρξουν μόνο όταν υπάρχει αποδοχή ευθύνης, γι' αυτό και πρεσβεύω δραχμή, απλά επειδή αποτύχαμε σαν λαός στο να είμαστε υπεύθυνοι των πράξεων μας --και μόνο με την αποδοχή του ότι ήμαστε άξιοι της τύχης μας έχουμε πιθανότητα να προχωρήσουμε μπροστά ώστε οι επόμενες γενεές να πράξουν, αν μπορούν, καλύτερα από το μπάχαλο που τους γέννησε.
Το "ότι οι άνθρωποι δημιουργούν μεν τη δική τους ιστορία, όχι όμως κάτω από τις συνθήκες της δικής τους επιλογής", είναι αυτονόητο και οφθαλμοφανές και λογικό. Δεν χρειαζόταν να το πει κανείς για να είναι κοινή γνώση. Είναι σαν να λέει κανείς ότι για να ταξιδέψεις με καράβι πρέπει να πας στην θάλασσα.
Με πολεμικές συγκρούσεις είναι γεμάτη όχι μόνο η ιστορία της Ευρώπης, αλλά της ανθρωπότητας. Γι' αυτό και μας θεωρώ αποτυχημένο πείραμα της φύσης.
"Από την ευρωπαϊκή ήπειρο ξεκίνησε η μάστιγα της Αποικιοκρατίας" επειδή εκεί έτυχε πρώτα να γίνουν μερικοί λαοί ισχυρότεροι από άλλους με στρατούς, όπλα, και πλούτο. Η ευρωπαϊκή ήπειρος αναπτύχθηκε έτσι, στην σημερινή της μορφή, από την αναγέννηση των ιδεών της αρχαίας Ελλάδας, η οποία οριοθετείτε να ξεκινά με την γέννηση του Λεονάρντο το 1452.
Η ήττα της Γερμανίας και η έναρξη του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ των 2 Υπερδυνάμεων, αλλά και η απειλή των πυρηνικών όπλων έφερε στην Ευρώπη, εξ ανάγκης, μία περίοδο, κατά την γνώμη μου, όχι "ειρήνης" αλλά τρόμου και υπακοής θεμελιωμένης στον εκφοβισμό. Όπως, περίπου, έγραψες και εσύ στην συνέχεια. Επίσης, κατά την γνώμη μου, η Γερμανία χρησιμοποιήθηκε σαν πρώτη γραμμή από τις ΗΠΑ στον ψυχρό πόλεμο, και αναπτύχθηκε, αρχικά, από τις ΗΠΑ και τους υπόλοιπους νικητές του Β'ΠΠ γι' αυτόν τον σκοπό. Όπως επίσης έγραψες.
Η Γερμανία ενεργεί προσπαθώντας να ξηλώσει τον ναζισμό από τα σωθικά της, ο υπεράνθρωπος του Νίτσε όμως είναι τα σωθικά της. Και κατ' επέκταση είναι ανθρώπινο ένστικτο Δαρβινικής εξέλιξης.
..."Το οποίο χρησιμοποίησε την Οικονομία της και το Ευρώ ως ισχυρότατο όπλο, αλλά και ως Δούρειο Ίππο, για να μετατρέψει την ευρωπαϊκή Ήπειρο σε Γερμανική Ευρώπη." Αν όχι εσκεμμένα, οπωσδήποτε από φυσική τάση ορατή υποκειμενικά και υπ' αυτό το φως κατόπιν εορτής. Αν οι Εβραϊκής καταγωγής Γερμανοί ήταν μισητοί το 1925-1945 στην Γερμανία επειδή είχαν περισσότεροι επιτυχία σαν ομάδα από τους υπόλοιπους, τότε οι Γερμανοί είναι οι "Εβραίοι" της Ευρώπης. Πάντα όμως υπό το φως ότι ο επιτυχημένος είναι μισητός από τους άλλους --κανείς δεν μας εμπόδιζε παρά η δαρβινική υπερίσχυση του ισχυρότερου. Μην το ξεχνάμε αυτό. Αν μπορούσαμε ας είχαμε επιτύχει καλύτερα. Δεν το κάναμε, δεν το καταφέραμε.
Αναφέρω στην παραπάνω δεύτερη ενότητα από τις τρεις ενότητες της απάντησής μου ότι "Η ευρωπαϊκή ήπειρος αναπτύχθηκε έτσι, στην σημερινή της μορφή, από την αναγέννηση των ιδεών της αρχαίας Ελλάδας, η οποία οριοθετείτε να ξεκινά με την γέννηση του Λεονάρντο το 1452". Θέλω να προσθέσω ότι συν όλα τα άλλα που συνέβαλε στον πολιτισμό η αρχαία Ελλάδα, η αρχαία Αθήνα επίσης εφηύρε την αποικιοκρατία και θεσμούς ομοσπονδίας, όπως επίσης καθόρισε και την έννοια των βαρβάρων --του ότι ¨εμείς" βρισκόμαστε σε ανώτερη βαθμίδα από τους "βαρβάρους".
Όλες οι ομάδες από τον προσδιορισμό του όρου και της φύσης τους "δρουν σε κλειστό σύνολο". Το κόλπο είναι η αποδεκτικότητα των άλλων αντί ο ανταγωνισμός με τους άλλους. Η διαφορά μεταξύ Δαρβίνου και Σωκράτη --Animal vs. Human.
Το πρώτο μισό του δεύτερου σχολίου σου επεκτείνεται στα παραπάνω, και τα εξηγεί, από την οπτική σου γωνία.
Το τελευταίο μισό του δεύτερου σχολίου σου εξηγεί πως λειτουργούν στην πράξη τα παραπάνω...
Θα ήθελα να επαναλάβω την τελευταία σου φράση με δικά μου, λίγο διαφορετικά λόγια, ώστε να αποδώσω το πως αισθάνομαι εγώ σχετικά με αυτό για το οποίο μιλάς.
Είναι όμως η μοίρα της Ελλάδος, λόγω της γεωγραφικής της θέσης σαν σταυροδρόμι πολιτισμών και κουλτούρας, να είναι πάντα, ιστορικά, ένας καταλύτης ο οποίος συμβάλλει στο να χαράζεται το μέλλον και η τύχη των Λαών της Ευρώπης.
(Από την δική σου τελευταία φράση, δεν χρησιμοποίησα την λέξεις "οικουμενισμός" και την έκφραση "και πάλιν" γιατί δίνουν μία απόχρωση που εγώ την αισθάνομαι πιο εθνικά υπερήφανη από όσο θα το έβλεπα αντικειμενικά σωστό να αισθανθούμε...)
A. Δανείζει ποτέ κανείς και με το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία, αυτόν που θέλει να ξεκάνει; Και να χάσει και τα λεφτά του; Π-Α-Ρ-Α-Λ-Ο-Γ-Ο.
Β. Ποιά συμφέροντα κυριαρχίας απειλεί μια πρώην πτωχευμένη κρατική οντότητα (που δεν λειτουργούσε και ορθώς όταν ήταν στα καλά της) και νυν σάβανο; Π-Α-Ρ-Α-Λ-Ο-Γ-Ο.
Γ. Χρέος μεγαλύτερο του 80% του ΑΕΠ είναι εξυπηρετήσιμο; Το ότι αυτό έφτασε το 170% είναι πρόβλημα της Ευρώπης ή του ελληνάρα; Π-Ρ-Ο-Φ-Α-Ν-Ε-Σ.
Δ. Τελικά τί θέλουμε ως λαός. Φτώχια-επιχορήγηση-περηφάνεια και ρεμπελιό ή Ασφάλεια-ανταγωνιστικότητα-υποχρεώσεις και εργασία; Α-Γ-Ν-Ω-Σ-Τ-Ο.
Είναι παρανοϊκό αυτό που συμβαίνει. Οι έλληνες ζούνε σε μια αρωστημένη version της πραγματικότητας που στη ψυχοθεραπευτική είναι ένας συνδυασμός denial και delusion of grandeur. Και την αντιπαρέρχονται μέσω αυτού που ο Orwel ονόμασε doublespeak.
Τα βήματα που έπρεπε σειριακά να ακολουθηθούν από την ΠΡΩΤΗ στιγμή που γίναμε μέλος της Ε.Ε. ήταν: 1. Να αντιμετωπίσουμε τις παθογένειες του Μεσανατολικού μας κράτους υπό τον στόχο να γίνουμε σε 40 χρόνια Δυτικό κράτος. 2. Να αντιμετωπίσουμε πατώντας σε μια στέρεη βάση, τις παθογένειες ενός δυτικού κράτους, υπό το πρίσμα της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Αντ' αυτού; Ακόμα αναρωτιώμαστε αν πρέπει να γίνει κάποια μετάλλαξη της αδούλωτης, μα προσκυνημένης πρωτίστως στην ιδιοτέλειά του ψυχής του ελληναρά.
Ποσειδώνα, έχει χαθεί κάθε παιγνίδι. Γιατί λοιπόν να μας δώσουν άλλα λεφτά, αφού τα σάβανα δεν έχουν τσέπες;
Ο έρμος ο ρωμιός αυτοκτόνησε υπό το στίγμα του λιποτάκτη. Πριν ακόμα γίνει φαντάρος και πάει στον πόλεμο.
Με εκτίμηση.
ΥΓ. Εγώ προσωπικά αρνούμαι να υπερασπιστώ πολεμικά μια Ιστορία (την δικιά μου ως χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση) για την οποία ντρέπομαι (ο στόλος των επιδοτούμενων Καγιέν και εκατομυριούχων πολιτικών συνηγορεί επί τούτου).
Ορίστε, στο σχόλιό σου αγαπητέ μου spacefreak, και ο αντίποδας σε ορισμένες από τις αποχρώσεις που είναι συμφυείς σε μέρη της φρασεολογίας που επέλεξε ο Ποσειδώνας, που προσπάθησα κι' εγώ να αποδώσω από την δική μου οπτική στην παραπάνω απάντησή μου.
...και, για να σχολιάσω και επί του σχολίου σου :-) ...
Α. Πιθανόν, αν το να δανείσει με το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία είναι στο τέλος φτηνότερο από το να μην το κάνει, εφ' όσον ο δανεισμός αυτός του παρέχει τον χρόνο, 4-5 χρόνια, να οχυρωθεί και να ταμπουρωθεί πριν την τελικά αναπόφευκτη έκρηξη --άλλωστε, τα όποια δανεικά θα επιστραφούν στο τέλος με άλβα ή βήτα τρόπο, και οποιαδήποτε φρασεολογία και εικονογράφηση, και ένας αιώνας να περάσει.
Β. Το πλαίσιο των "συμφερόντων κυριαρχίας που απειλεί" υπάρχει μόνο στο φαντασιακό εσωτερικής κατανάλωσης, το οποίο όμως τελικά καθίσταται αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Γ. Άντε γειά σου! Ποιό κράτος με πάνω από 80% χρέος μπορεί ποτέ και εκ του προσδιορισμού και μόνο, να είναι ανεξάρτητο;;; Και ποιός μας εξανάγκασε να φτάσουμε την οικονομία μας εκεί που την φτάσαμε 40 χρόνια; οι δανειστές;;; ή αυτά που νομίζανε ότι δικαιούνται ως αυτονόητα δικαιώματα επειδή βλέπαμε στα σήριαλ της TV άλλους λαούς να ζούνε έτσι;
Δ. Θα θέλαμε, νομίζω, ως λαός, δικαιώματα χωρίς ευθύνες, με περισσότερο τζατζίκι και ξεροψημένη πίττα.
Denial και Delusion of Grandeur.(βλ. την απόδοση με δικά μου λόγια, και την διαφορά έμφασης, στο τέλος της τρίτης ενότητας της παραπάνω μου απάντησης στον Ποσειδώνα, και στο ένθετο υστερόγραφο της δεύτερης ενότητας)
Και όπως ξέρεις, και έχω πάντα εκφράσει εδώ, είμαι σύμφωνος και με το υπόλοιπο σχόλιό σου.
(Όπως το βλέπω, το σχόλιό σου μιλά για την σημερινή πραγματικότητα και την πρόσφατη ιστορία, εστιασμένα, και με αυτό τον τρόπο δίνει μια πιο ρεαλιστική διάσταση στην συζήτηση που άνοιξε το δοσμένο από γενικότερης [και φυσικά υποκειμενικής] οπτικής σχόλιο του Ποσειδώνα)
Προσωπική μου άποψη είναι ότι το ίδιο μπάχαλο ήταν, μόνο που ως τώρα ήταν πιο πετυχημένα τα λαμόγια και ήξεραν να το κρύβουν. Γιατί αν δεν ήταν, δεν θα ήμασταν εδώ. Και να σου πω κάτι; Προτιμώ αυτούς, που μιλάνε, παρά τους άλλους που τα λέγαν ο ένας στον άλλον πίσω από κλειστές πόρτες, και τα κανόνιζαν όλα κάτω από τα τραπέζια. Και απορώ με αυτούς που θεωρούν καλύτερο το πριν.
Οι προηγούμενοι, όλοι, έχουν βγάλει συστεμικές ρίζες, έχουν παρακλάδια σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε γραμματεία και κάθε γραφείο, για αυτό και βάζουν τρικλοποδιές επίτηδες.
Προτιμώ τους άπειρους με τις κλαές προθέσεις παρά τους έμπειρους με τα τζάκια και τις έξι γενιές ανηψιών από πίσω να ταΐσουν.
Και στο κάτω-κάτω, τους προηγούμενους τους περιέναμε 40 χρόνια. Ας δώσουμε λίγο χρόνο και σε αυτούς. Που ξέρεις, μπορεί η δική τους έρτ να είναι καλύτερη από το βδέλυγμα της νεριτ ή το δικό τους σχέδιο να εξελιχθεί καλύτερα από αυτό που είχε στα σκαριά ο προδότης ο Σαμαράς που τα πούλησε όλα χωρίς να ρωτήσει τίποτα και χωρίς να ωφελήσει τη χώρα, χωρίς να αλλάξει τίποτα στο κράτος και στο δημόσιο.
Σωστό, νομίζω, ότι τα πιο επιτυχημένα λαμόγια ήξεραν να το κρύβουν (το μπάχαλο), ενώ τα καινούργια (λαμόγια) δεν το κρύβουν (ακόμα, ίσως λόγω απειρίας, αλλά θα μάθουν κάποτε να το κάνουν).
Η ερώτηση είναι ποιό από τα δύο να προτιμήσουμε, δηλαδή ποιό εξυπηρετεί καλύτερα το εκάστοτε μέλλον του Ελληνικού λαού.
Κατά την γνώμη μου, προτιμώ τα επιτυχημένα λαμόγια από τα άπειρα και μετέωρα λαμόγια, απλά επειδή: 1. Τα πρώτα έφερναν κάποια αποτελέσματα, όσο και να ήταν απωθητικά για τον πολίτη, ενώ, 2. Τα δεύτερα σπρώχνουν τον πολίτη προς συζητήσεις, σύγχυση, αταξία, ζάλη και χάος κάνοντας τον πολίτη κοινωνό των εν' εξελίξη σκέψεων και συζητήσων πριν σταθεροποιηθούν, χωρίς να έχει ο πολίτης τα εργαλεία γνώσης των περιστάσεων να αξιολογήσει τι γίνεται, εν τω γενέσθαι.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να δώσουμε τώρα λίγο χρόνο και σ' αυτούς, και συμφωνώ ότι τώρα έτσι πρέπει να κάνουμε, γιατί αλλιώς θα αυξήσουμε γεωμετρικά το χάος. Η ερώτηση ίσχυε μόνο μέχρι τις 25 Ιανουαρίου. Μετά την απόφαση του 22% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, η ερώτηση έγινε πλέον ακαδημαϊκή.
Η ερώτηση όμως, έστω και ακαδημαϊκή, παραμένει το αν έπραξε σοφά (αντί απλώς δίκαια --άλλο το σοφό, άλλο το δίκαιο) ο λαός στις 25 Ιανουαρίου. Λέγεται από αρκετούς μέσα στην Ελλάδα και σχεδόν όλους εκτός Ελλάδας ότι τώρα θα ήμασταν σε πολύ καλύτερη θέση αν είχαμε επιτρέψει να διεκπεραιωθεί η γραμμή που ακολουθείτο έως τις εκλογές. Αν αυτό είναι πράγματι αλήθεια, τι λέει η αλήθεια αυτή ως προς το τι κάναμε; και τι κάνουμε τώρα; Πως μπορούμε να βρούμε αν ήταν αλήθεια; Για να το ψάξουμε χρειαζόμαστε μιά κρυστάλλινη μπάλα συν λίγη γνώση και αίσθηση ευθύνης, αλλά επίσης χρειάζεται να αποβάλλουμε λίγο από τον ενστικτώδη υποκειμενισμό του τι θα θέλαμε, προσθέτοντας λίγο αντικειμενισμό του τι είναι δυνατόν να γίνει υπό συγκεκριμένες διεθνείς συνθήκες...
Για το ότι η καινούργια-παλιά ΕΡΤ θα είναι καλύτερη από το ανοσιούργημα της παρθένας πριγκίπισσας Νερίτ Ντολμά Κουπεπέ είμαι σίγουρος. αλλά μήπως βάζουμε το κάρο μπροστά από τον γάιδαρο; Το κάθε πράμα στον καιρό του. Τώρα προέχει το να υπάρχει ένα κράτος μέσα στο οποίο να έχει λεφτά για να λειτουργήσει η ΕΡΤ. Όχι σήμερα. Σε τέσσερεις μήνες.
Θα διαφωνήσω Αθηνά γιατί και αυτοί σταδιακά αποκαλύπτονται ότι αποτελούν μέρος του προβλήματος. Αν όχι από την πλευρά της κλεπτοκρατίας, σίγουρα όμως από την πλευρά της ανεδαφικής ιδεοληψίας και άρνησης παραδοχής της πραγματικότητας, παρόλο που τα στοιχεία που συνηγορούν στην ύπαρξή της είναι αδιαμφισβήτητα (denial).
Ο χρόνος δεν είναι στα χέρια μας για να τους δοθεί. Η κλεψύδρα είχε μισοαδειάσει ήδη πριν αναλάβουν και έπρεπε να ήταν έτοιμοι. Είτε να την γυρίσουν ανάποδα, είτε να την σπάσουν.
Δυστυχώς, μία από τις ρίζες τηα αδυναμίας αντιμετώπισης του προβλήματος είναι ότι το 80% των νεοελλήνων (ίσως λέω και λίγους) είναι εγκεφαλικά τεμπέληδες. Δεν ξέπουμε να ακούμε τον άλλο, δεν ξέρουμε να κάνουμε διάλογο, δεν ξέρουμε να αναλύουμε μια κατάσταση, δεν ξέρουμε να χρησιμοποιούμε στοιχεία για να ερμηνεύσουμε/αντιληφθούμε μια πραγματικότητα, δεν ξέρουμε να δομούμε ένα roadmap αντιμετώπισης ενός προβλήματος. Και υπό την πίεση της κρίσης, το "δεν ξέρουμε" έχει πεισματικά μετουσιωθεί σε "δεν θέλουμε". Οπότε ο οκνηρός βρίσκει το βολικό: ταμπουρώνεται πίσω από συναισθηματικά ιδεολογήματα που συντηρούνται με φαντασιώσεις και γρονθοκοπά με λύσσα και μανία τον αέρα, ως άλλος Δον Κιχώτης. Μόνο που ο τελευταίος είχε μπροστά του κάτι το συγκεκριμένο, ανεμόμυλους. Εμείς;
Το να λειτουργείς με θυμικό είναι ενίοτε ευπρόσδεκτο, αν θέλεις να παραμένεις άνθρωπος. Το να περιορίζεται όμως το θυμικό σου σε συναισθηματισμό 16χρονου εφήβου, είναι αποδεκτό ΜΟΝΟ από καλλιτέχνη.
Φοβάμαι ότι ούτε σε έναν αιώνα δεν πρόκειται ν' αλλάξει κάτι σ' αυτό το τόπο. Δεν έχω καμμιά ιδέα πως μπορεί να γυρίσει η εθνική νοοτροπία της χοντρολαμογιάς, της διαρκούς ιδιοτέλειας, του "οι δικοί μας" και "οι άλλοι", της συνεχούς ψευτιάς και εξαπάτησης και του καραγκιοζισμού. Έχει τσιμεντώσει στα πόδια της χώρας και απλώς αναμένουμε τους μαφιόζους (βλέπε Γερμανούς) να μας ρίξουν στη θάλασσα.
Μου έγραφε χθες ένας Νορβηγός φίλος, που μετά από 40 χρόνια ζωής στη Κέρκυρα τα μαζεύει και επιστρέφει στον παγερό βορά. "Goodnight Greeks and good motherfuckin' luck.". Συνοψίζοντας πλήρως την εικόνα μας προς τα έξω...
Ορίστε... τώρα θά 'θελα να ξέρω πως να μεταφράσω την έκφραση ότι ο spacefreak makes a good point.
( "point"= καθοριστικό σημείο της έννοιας μιας συζήτησης,"good point" - άξια απόδοση γνώμης όσον αφορά το καθοριστικό σημείο της έννοιας μιας συζήτησης)
Και φυσικά έχεις δίκιο στα όσα λες περί απειρίας Δημήτρη.
Δεν ανέχομαι να μου λένε πχ. ότι είναι πατριωτικό καθήκον να πληρώνω τον ΕΝΦΙΑ (ειπώθηκε και αυτό) όταν τα ίδια στόματα μου έλεγαν ακατάπαυστα ότι ο ΕΝΦΙΑ είναι άδικος φόρος και θα τον καταργήσουν (το οργουελικό doublespeak που λέγαμε).
Ειδικά σε κάποιον που δεν ανήκει στους έχοντες και από εντιμότητα δεν τους χρωστάει ούτε 1 ευρώ όταν ετοιμάζονται να:
"Αν η αρχική οφειλή είναι 200 ευρώ και οι προσαυξήσεις 500 ευρώ τότε με την εξόφλησή της θα διαγράφεται το σύνολο των προσαυξήσεων, δηλαδή τα 500 ευρώ. Θα προβλέπεται η εναλλακτική να εξοφληθεί το 50% ή άλλο ποσοστό της αρχικής οφειλής και να σβήσει αντίστοιχο ποσοστό προσαυξήσεων."
Να βουτάνε το μυαλό τους στη σκέψη πριν λαλήσουν ή να συμβουλεύονται εξειδικευμένους consultants, αλλοιώς ΝΑ ΣΚΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝΕ!
Εδώ στα σχόλια, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, όπως μάλλον ξέρεις, και html tags αγαπητέ spacefreak, όπως π.χ., αν βάλουμε ένα "b" ανέμασα σε "<" και το κλείσουμε με "/>"γίνονται χοντρά τα γράμματα:
ΝΑ ΣΚΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝΕ!
Το ίδιο με "em", ή με "i" κάνει τα γράμματα πλάγια:
ΝΑ ΣΚΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝΕ!
Και, κανονικά, "u" θα έδινε υπογράμμιση, αλλά για κάποιο λόγο τα σχόλια δεν δέχονται tag "u", οπότε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε παύλες στην απόκάτω γραμματοσειρά:
ΝΑ ΣΚΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝΕ! -----------------------------------------------------------------------------
μιλώντας πάντα για τα άπειρα λαμόγια που δεν βουτάνε το νινιό τους στη σκέψη πριν λαλήσουν...
Και βέβαια, ακόμα και τα άπειρα λαμόγια έχουν δικαίωμα να αποκτήσουν πείρα, κι' εμείς έχουμε δικαίωμα να θέλουμε να τους επιτρέψουν να αποκτήσουν πείρα στην πλάτη μας. Αλλά, ένας αρχάριος οδηγός μαθαίνει με "Ν" στο πίσω παράθυρο όταν δεν έχει κίνηση. Δεν τον βάζεις να μάθει να οδηγεί όταν όλα τα αυτοκίνητα είναι στον δρόμο τρέχοντας να ξεφύγουν από θεομηνία...
"Δεν τον βάζεις να μάθει να οδηγεί όταν όλα τα αυτοκίνητα είναι στον δρόμο τρέχοντας να ξεφύγουν από θεομηνία..."
Πού είναι το σύμβολο του Like;;;;
Ξέρεις ποιό είναι το τραγικό. Ότι εμείς τον κάτσαμε στο τιμόνι επειδή για χρόνια μας πιπίλιζε το κεφάλι ότι είναι γαμάουα οδηγός, πήγε καλά από κωλοφαρδία το αμάξι στην ευθεία της αφετηρίας και μετά τις πρώτες στροφές άρχισε να ιδρώνει και ψυλλιαζόμαστε ότι τιμόνι είχε πιάσει μόνο σε κείνα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια με τους προσομειωτές οδήγησης.
Τώρα μου θύμισες τους Άγγλους νεαρούς που πήγανε και γίνανε μέλη του ISIS στο Ιράκ και μετά παραπονιόντουσαν ότι δεν έχει καλή περίθαλψη υγείας, και θέλανε άδεια να γυρίσουν μερικές μέρες σπίτι τους, και φαντάστηκα τον Βαρουφάκις (αν εκείνος θέλει ένα "ν" στο όνομα, εγώ θέλω γιώτα στο επίθετο), να μπαίνει πηγαίνει στο τραπέζι του Eurogroup φέρνοντας το δικό του USB τιμόνι εξομοιωτή οδήγησης και να κοιτάει γύρω γύρω αμήχανα όταν δεν βλέπει άλλα τιμόνια στο τραπέζι και ψάχνει αλλά δεν βρίσκει υποδοχή για το USB...
Ανακοινωθέν της κυβέρνησης ήταν ότι κανείς άλλος δεν έπαιξε γιατί δεν ήξεραν πως, και έτσι ο Βαρουφάκις νίκησε.
Και όποιος νομίζει ότι ο spacefreak κι εγώ κάνουμε πλάκα, ας ξαναδιαβάσει τις ανακοινώσεις που έγραφαν ότι για πρώτη φορά οι Ευρωπαίοι άκουσαν να μιλάει κάποιος σαν ίσος τους, και τα σουβλατζίδικα και τα φραπετζίδικα κάνανε χρυσές δουλειές στην Β' Αθηνών.
Συμφωνώ με την σκέψη σου και χαίρομε που μου δίνεις χώρο να καταθέτω και την δική μου ,
η προηγούμενη κυβέρνηση μαζί με την διαπλοκή, γνωρίζοντας ότι θα χάσει τις εκλογές, είχε ζώσει την χώρα με εκρηκτικά κι είχε δώσει τα σπίρτα στην Γερμανίδα Καγκελάριο. Η ανήθικη συμφωνία τους ήταν ή μνημόνιο ή ανατινάζουμε την χώρα. Τελικά αυτό απετράπει για την ώρα, έχουμε πλέον ανακωχή και μένει τώρα στην Κυβέρνηση να ξεδοντιάσει την διαπλοκή και τους συνεργάτες των Γερμανών μέχρι το καλοκαίρι. ‘Η αυτοί ή εμείς. Τόσο απλά.
Η Ιστορία μας έχει δώσει αρκετά παραδείγματα μεγαλομανών που έκαναν τα πάντα, ακόμη και συνεργασία με τον εχθρό για μια καρέκλα.
Ο Χίλων o Λακεδαιμόνιος (600 – 520 π.Χ.) , γιος του Δαμαγέτου, έζησε κατά τον 6ο π.Χ. αιώνα και ήταν ένας από τους Επτά Σοφούς της Aρχαίας Ελλάδας, μεταξύ άλλων είχε πει ότι τα Κύθηρα ήταν καλύτερα να μην υπήρχαν, λόγω της στρατηγικής θέσης τους στο υπογάστριο της Σπάρτης.
Ενας άλλος όμως Σπαρτιάτης ο Δημάρατος, που έβλεπε ρεαλιστικά τα πράγματα, ότι δηλαδή οι Πέρσες λόγω ισχύος ήταν, οι επόμενοι κυρίαρχοι του τότε γνωστού κόσμου, όταν έχασε τον θρόνο πήγε συμβούλεψε τον Ξέρξη να συγκεντρώσει στα Κύθηρα τον στόλο του, συμβουλή που ευτυχώς δεν εισακούστηκε από τον βασιλιά των Περσών, διότι τότε πιθανόν να κυριευόταν όλη η Ελλάδα (Ηρόδοτος α’59).
Δυστυχώς για τον ρεαλιστή Δημάρατο κι ευτυχώς για την Ελλάδα βασιλιάς των Λακεδαιμονιών το 480 π.Χ ήταν κάποιος μη-ρεαλιστής Λεωνίδας που δεν έλεγε να καταλάβει ότι η Σπάρτη κι η Ελλάδα ήταν μικρή και δεν μπορούσε να πάει κόντρα στις μεγάλες δυνάμεις και να μπει στο πρόγραμμα «Γη και Υδωρ» που θα τον καθιστούσε εκτός των άλλων και Σατράπη όλης της Ελλάδας στην Περσική Ενωση.
Πριν τον Δημάρατο, υπήρξε κι άλλος που γνώριζε καλά ότι «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει» ο Ιππίας (575 π.Χ. -490 π.Χ.) κι έτσι όταν έχασε την εξουσία των Αθηνών έφυγε άπραγος για την Περσία, όπου παρείχε συμβουλευτικές υπηρεσίες στον βασιλιά Δαρείο ώστε να τον αποκαταστήσει στην εξουσία των Αθηνών. Συμμετείχε μάλιστα ως σύμβουλος των Περσών και στη μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ. μιας και τότε δεν είχε συγκροτηθεί ακόμη το ατυπο Eurogroup κι οι διαφορές λύνονταν με τα όπλα. Οι Πέρσες ως άλλη Γερμανία μάλιστα ήταν διατεθειμένοι να φύγουν αρκεί να αποκαθιστούσαν τον Ιππία στην εξουσία.
Δυστυχώς για τον Ιππία κάποιος Μιλτιάδης είχε άλλη άποψη.
Σήμερα πανηγυρίζουν σε κάθε εμπόδιο που βρίσκει η Ελλάδα μπροστά της στις διαπραγματεύσεις , όλοι αυτοί «προοδευτικοί», «εκσυγχρονιστές», «ανανεωτικοί» των σέλφις και οι ξεπλυμένοι ακροδεξιοί «πατριώτες», «ρεαλιστές», «φιλελεύθεροι» είδαν την Τραπεζική ουτοπία τους να γκρεμίζεται από την λαϊκή ετυμηγορία του Ελληνικού λαού που έδωσε την εξουσία στον Αλέξη Τσίπρα και τον Πάνο Καμμένο, που «ως τρελοί Ελληνες» τόλμησαν να πουν δημοσίως ότι το Γερμανικό πρόγραμμα απέτυχε!
Απέτυχε, όχι μόνον ως προς τις Ελληνικές θέσεις, αλλά απέτυχε ακόμη και στις ίδιες τις προβλέψεις και στόχους που η ίδια η Τροικα είχε θέσει ως κόκκινες γραμμές από το 2010!
Το παλιό ΠΑΣΟΚ αποβιομηχάνισε την χώρα και η Νεα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρα την ξεσπίτωσε.
Πολιτικοί πρώην γκρουπούσκουλα ήρθαν να μας μάθουν ανάπτυξη στηρίζοντας το Ελεύθερο Εμπόριο και «κατά σύμπτωση» νομοθέτησαν επιδοτώντας γνωστή Ολλανδική γαλακτοβιομηχία και έκλεισαν τους Ελληνες κτηνοτρόφους.
Πολιτικοί μαυραγορίτες γενοσήμων νομοθέτησαν ενάντια στην Ελληνική Βιομηχανία από όψιμο πατριωτισμό, μάλλον, και προβάλλουν ως επίτευγμα την μείωση των δαπανών Υγείας και της ευγονικής. Ποιος ο λόγος να χαλάμε λεφτά για τα φτωχαδάκια που μόνο βάρος στο προυπολογισμό είναι και δεν πληρώνουν ΔΕΗ κι ΕΝΦΙΑ;
Η διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας ολοκληρώθηκε και έτσι τώρα «απελευθερώθηκαν» πόροι κι άνεργοι ωστε να προσφέρουν εθελοντικά στην ανοικοδόμηση των μεγαλοεργολάβων και να γίνουν οι σερβιτόροι των ξένων επενδυτών στην ξεπουλημένη χώρα τους.
Και σήμερα σε αναμονή του Eurogroup όλοι αυτοί οι ανεπαρκείς πολιτικοί τηλεπερσόνες που προκάλεσαν αυτό το χάος μας κουνάνε το δάκτυλο σαν παιδονόμοι να συμμορφωθούμε, όχι με την πραγματικότητα της κοινωνίας, αλλά με την εικονική πραγματικότητα της κατανομής ισχύος στην Ευρωζώνη.
Ποτέ για τον Ελληνα η αλήθεια δεν ήταν υποκείμενη στη κατανομή δυνάμεων. Για τον Ελληνα η αλήθεια είναι ανεξάρτητη από τον σκοπό που αγιάζει τα μέσα, ήταν ανεξάρτητη ακόμη κι από την Ιστορική αναγκαιότητα κι αυτό το ονομάσαμε Φιλότιμο.
Γι αυτό ο Ελληνας την φτώχεια μπορεί να την υπομείνει στωικά, αλλά την ζωή στο ψέμα δεν θα την ανεχτεί ποτέ.
Ακόμη κι ο Δημάρατος το ήξερε κι όταν τον ρώτησε ο Ξέρξης για τους Ελληνες απήντησε «η Ελλάδα παλαιόθεν και ώς τώρα ζει συντροφιά με την Πενία, αλλά εφοδιάστηκε με αρετή, που κερδήθηκε με τη σοφία και τον κυρίαρχο νόμο· οπλισμένη μ᾽ αυτήν η Ελλάδα αγωνίζεται εναντίον της Πενίας και του δεσποτισμού.»
Καλησπέρα Νικόλα. Πάντα όλοι ευπρόσδεκτοι εδώ, όπου τα σχόλια έχουν πιο πολύ ζουμί (συνήθως) από τις αναρτήσεις.
Η Ιστορία είναι κατά κάποιον τρόπο δίκοπο μαχαίρι. Αφ' ενός η Ιστορία είναι το μόνο εργαλείο που έχουμε για να καλυτερεύσουμε το ποιοί ήμαστε. Αφ' εταίρου, την Ιστορία την γράφουν πάντα οι νικητές. Τι θα είχε γράψει άραγε η Ιστορία και πως θα την αποδίδαμε αν είχαν νικήσει οι Πέρσες...
Επίσης, άλλο να ξέρουμε βασικά τι έγινε και άλλο να βάζουμε σε εισαγωγικά το τι είπε κάποιος πριν 2.400 χρόνια. Αυτό που μπαίνει σε εισαγωγικά είναι αυτό που έγραψαν συγγραφείς ότι κάποιος είπε, δεκαετίες ή και αιώνες αφού είπε ότι είπε.
Με αυτό, δεν θέλω να μειώσω ούτε ένα γραμμάριο την Ιστορία που επικαλείσαι. Από την δική μου πλευρά, παρατηρώ ότι τα παραδείγματα που παρέθεσες είναι όλα από την αρχαία Ελλάδα, ενώ υπάρχουν αρκετά παραδείγματα γι' αυτά που θέλεις να πεις και στην αρχαία Ελλάδα και σε όλη την άλλη ιστορία όλων των πολιτισμών και λαών.
Αυτό για το οποίο θέλω να είμαι προσεκτικός είναι να αποδίδω ζυγισμένους παραλληλισμούς. Καμιά φορά, Ιστορικοί παραλληλισμοί από το παρελθόν του λαού του εκάστοτε γράφοντος παρουσιάζουν την επικίνδυνη πιθανότητα να εγείρουν πλέον του δέοντος εθνική περηφάνεια :-) Όλα με μέτρο είχε πει κάποιος στην Αρχαία Ελλάδα.
Μετά είναι και το αν ένας παραλληλισμός είναι ακριβής ή ολίγον παραπλανητικός (να επαναλάβω την λέξη "παραπλανητικός".
Χρωστούσαν οι Αθηναίοι και οι Λακεδαιμόνιοι στους Πέρσες αστρονομικά ποσά που είχαν δανειστεί, είχαν ξοδέψει σε άρματα, άλογα, σκλάβους και βίλλες και δεν μπορούσαν να τα επιστρέψουν; Και οι Πέρσες τα ήθελαν πίσω; Έρχονται σήμερα οι Γερμανοί με τον "οικονομικό" τους πόλεμο "εισβολής" χωρίς καμία αιτία, χωρίς καμία νόμιμη αφορμή, μόνο και μόνο για να επιστρέψουν τον Σαμαρά σε μιά καρέκλα;
Εγώ νόμιζα ότι οι Πέρσες ήρθαν να κατακτήσουν την Ελλάδα χωρίς αφορμή, έτσι για να την κατακτήσουν, ίσως λόγω της γεωγραφικής και στρατηγικής της θέσης. Και ότι οι Γερμανοί απαιτούν τα χρήματα που δάνεισε η Ευρώπη (πιθανώς λόγω της γεωγραφικής μας θέσης), που δεχτήκαμε, που ξοδέψαμε και που δεν έχουμε να τα επιστρέψουμε, και μάλιστα δεν έρχονται με αυτή την αφορμή να μας κατακτήσουνε αλλά λένε απλά, ή να τους τα επιστρέψουμε, ή να μας αφήσουν να κολυμπάμε μόνοι μας.
Κοντολογίς, πιστεύω ότι οι καταστάσεις "Περσικοί Πόλεμοι" και "Διεθνές Χρέος Ελλάδας" είναι πολύ, μα πολύ διαφορετικές η μία από την άλλη, και ως εκ τούτου, οι παραλληλισμοί που κάνεις, αν και μπορούν να μας κάνουν περήφανους ως ιστορικές αναδρομές, κινδυνεύουν και να πείσουν τον απλο(ϊκό) πολίτη ότι εμείς κάναμε χαρούμενοι και συνεπείς την ζωή μας και ξαφνικά η κακιά Ευρώπη υπό την Γερμανία μας επιτίθεται χωρίς λόγο και αφορμή, για να μας βάλει δικτάτορα την κακιά δεξιά, συγγνώμη, κεντροδεξιά, ή όπως στο καλό την λένε, του Σαμαρά και του Βενιζελόκ... Όχι ακριβές.
Όλα τα παραδείγματα που έβαλες θα ήταν τέλεια παραλληλισμένα με το έπος του '40. Αλλά με το σήμερα, εγώ τουλάχιστον δεν νομίζω. Καθόλου.
Αυτό είναι κάτι που ειλικρινά, χωρίς πλάκα, μου είναι αδύνατον να καταλάβω: πως είναι δυνατόν ένα πολύ σεβαστό ποσοστό ενός ολόκληρου λαού να κοιτάζει τα σημερινά χωρίς να έχει μνήμη η οποία να πηγαίνει πιο πίσω από τον Ιούνιο του 2010, και να πιστεύει ειλικρινά στην παρθενογένεση του μνημονίου.
Ακριβώς αυτό εκμεταλλεύτηκε ένας τυχοδιώκτης, ένας "Εφιάλτης" που πούλησε στον κόσμο το ναρκωτικό ότι το μνημόνιο μας το βάλανε χωρίς λόγο, και ότι θα έπρεπε να επιμείνουμε να μας σώσουνε άνευ όρων (το "μνημόνιο" είναι οι όροι ενός δανειοληπτικού συμβολαίου).
Λες ότι "σήμερα πανηγυρίζουν σε κάθε εμπόδιο που βρίσκει η Ελλάδα μπροστά της στις διαπραγματεύσεις ". Μιλώντας για μένα τουλάχιστον, εγώ δεν πανηγυρίζω. Αλλά δεν μπορούμε να τα ονομάσουμε "εμπόδια". Είναι γκάφες που τις κάνουμε εμείς ορμώμενοι από φαντασιακά παράλληλα σύμπαντα. Αυτή είναι η εντύπωσή μου τουλάχιστον, και, είχα χαρεί κι εγώ την πρώτη βδομάδα και είχα αναρωτηθεί μήπως έκανα λάθος τόσα χρόνια...
Νικόλα, έλαβα σαν email από το μπλογκ τα 3 τελευταία σχόλιά σου, και σ' ευχαριστώ. Εφ' όσον επέλεξες να τα διαγράψεις εδώ, σέβομαι την θέλησή σου και σιωπώ κι εγώ επί των κειμένων.
αγαπητέ Thinks o Πόλεμος της Γερμανίας κατά της Ελλάδας…
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε άνθρωπος οφείλει να υπερασπίζεται την Ιστορία.
Όμως με την εξέλιξη των κοινωνιών εις την σύγχρονη εποχή κανείς άνθρωπος δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει το απόφθεγμα του
Μαρξ, ότι οι άνθρωποι δημιουργούν μεν τη δική τους ιστορία, όχι όμως κάτω από τις συνθήκες της δικής τους επιλογής.
Ως γνωστόν..... .....η ευρωπαϊκή ιστορία είναι γεμάτη από πολεμικές συγκρούσεις.
Από την ευρωπαϊκή ήπειρο ξεκίνησε η μάστιγα της Αποικιοκρατίας με την οικονομική αφαίμαξη και καταστροφή δεκάδων εθνών και πολιτισμών, αλλά και οι 2 Παγκόσμιοι Πόλεμοι οι οποίοι αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα.
Η ήττα της Γερμανίας και η έναρξη του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ των 2 Υπερδυνάμεων, αλλά και η απειλή των πυρηνικών όπλων έφερε εις την Ευρώπη, εξ ανάγκης, μία περίοδο ειρήνης.
Η μακροβιότερη εις την ιστορία της Ευρώπης.
Όμως η συμπεριφορά της Γερμανίας απέναντι της Ελλάδος και άλλων χωρών του Νότου, η οποία οφείλεται εις την απόλυτη κυριαρχία της επί των Ευρωπαϊκών Θεσμών, μας επιτρέπει μία αναθεώρηση της επικρατούσης αντίληψης περί της ήττας της Γερμανίας, και την σημασία για το Βερολίνο της έννοιας της «ευρωπαϊκής ειρήνης».
Διότι αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι ονομάζουν ειρήνη, δεν είναι παρά ένα όνομα, αφού εις την πραγματικότητα υπάρχει ένας ακήρυχτος πόλεμος που διεξάγεται κατά μία φυσική αναγκαιότητα.
Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, η Γερμανία λόγω της δικής της φιλοσοφίας, ουδέποτε αποδέχθηκε την ήττα της.
Διότι η γερμανική πολιτική κυριαρχείται από την δοξασία της επικράτησης του ισχυρού και του υγιούς επί του ασθενικού και αδυνάτου (Friedrich Nietzsche).
Ως εκ τούτου η συνθηκολόγηση του 1945 εις την πραγματικότητα σήμαινε για την Γερμανία μία ανακωχή και μόνον και τίποτε περισσότερο.
Ο Ψυχρός Πόλεμος και η χρησιμοποίηση της Γερμανίας από τις Δυτικές Δυνάμεις ως «ανάχωμα για την υπεράσπιση της Ευρώπης», έδωσε το έναυσμα εις την Γερμανία, όμως κατά περίεργη προτροπή των πρώην αντιπάλων της, για να ενταχθεί εις το ΝΑΤΟ, αλλά και παράλληλα να συμμετάσχει σε όλες τις προσπάθειες και Ευρωπαϊκούς Θεσμούς ενοποίησης της Ευρώπης.
Οι Ευρωπαίοι Λαοί, μετά τα δεινά που υπέστησαν από τους 2 συνεχείς Παγκοσμίους Πολέμους, προσέβλεπαν εις το νέο δημιούργημα της Ε.Ο.Κ./π.χ. Ε.Ε και Ευρωζώνη, όχι μόνον την εμπέδωση της ειρήνης, αλλά παράλληλα και τον σεβασμό των Αρχών και Αξιών της ισότητας, της αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης των λαών.
Όνειρο των Ευρωπαίων ήταν και είναι λοιπόν μία οργανωμένη κοινωνία αρμονίας με ένα σύστημα δικαίου, τάξης και ειρήνης χωρίς συγκρούσεις συμφερόντων και διεκδικήσεων.
Εκ του λόγου αυτού από την δεκαετία του 60 άρχισε να επικρατεί η αντίληψη ότι η γερμανική οικονομία θα μπορούσε να συμβάλλει σημαντικά, ως μοχλός και ατμομηχανή, εις την δημιουργία μίας ισχυρής ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής οντότητας.
Η οποία θα εξασφάλιζε όχι μόνον την προστασία και την ευμάρεια των λαών της Ευρώπης, βάσει των Αρχών του σεβασμού της ισότητας, της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης, αλλά παράλληλα και μίας ευρωπαϊκής δύναμης για τη συμβολή αυτής εις την παγκόσμια ειρήνη.
Δυστυχώς όμως η Γερμανία χρησιμοποίησε τον δυναμισμό της Οικονομίας της όχι μόνον για την εξάντληση και καταστροφή των οικονομιών των «Εταίρων» της, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αλλά παράλληλα ως όπλο για την απόλυτη κυριαρχία της σε όλους τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς, οι οποίοι κατέστησαν υποτελή φερέφωνα όργανα της, για να αναδειχθεί σε κυρίαρχη δύναμη της Ευρώπης.
Μίας Ευρώπης, οι ηγέτες των χωρών της οποίας τώρα είναι άβουλοι και λιπόθυμοι, υπάκουοι εις τις εντολές και τα κελεύσματα του παντοδύναμου Βερολίνου.
Το οποίο χρησιμοποίησε την Οικονομία της και το Ευρώ ως ισχυρότατο όπλο, αλλά και ως Δούρειο Ίππο, για να μετατρέψει την ευρωπαϊκή Ήπειρο σε Γερμανική Ευρώπη.
Με την δημιουργία μίας «ομάδας η οποία δρα σε κλειστό σύνολο», η οποία ακολουθεί εις τα πλαίσια των βίαιων οικονομικών απειλών και εκβιασμών ορισμένους τύπους συμπεριφοράς.
Η βία επί ευρωπαϊκού επιπέδου εξοπλίζεται τώρα με τις ανακαλύψεις νέων κανόνων εξαναγκασμού του «εχθρού» σε υποταγή ή υπαγωγή εις την θέληση και εξουσία της Γερμανίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι περιορισμοί που αναπτύσσονται εις το πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου για τα δικαιώματα των αδυνάτων υπάγονται σε τελική ανάλυση και αυτά εις το δίκαιο του ισχυρού ή του ισχυρότερου.
Αυτός είναι τώρα ο άμεσος στρατηγικός στόχος της επιθετικότητας της Γερμανίας εναντίον της Ελλάδος.
Αυτή την στιγμή η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως «εξωτερικός κίνδυνος» π.χ. ως «εχθρός», ο οποίος απειλεί τα συμφέροντα της Γερμανικής Ευρώπης.
Πρόκειται για μία πάλη αντιθέσεων η οποία ξεπερνάει την φιλοσοφική δράση και αντίδραση των αντιθέτων ουσιών και προσλαμβάνει μορφές προκλητικής αγριότητας, βαρβαρότητας και υποβάθμισης της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας.
Με αδιαφανείς σκοπούς, αλλά και ανεξέλεγκτες επιπτώσεις για το μέλλον όμως των Ευρωπαϊκών Λαών.
Ως γνωστόν, ένας πόλεμος διενεργείται εναντίον εξωτερικών αντιπάλων που χαρακτηρίζονται με την ιδιότητα «εχθρός».
Είναι η κατάσταση σύγκρουσης μεταξύ δύο οντοτήτων που χαρακτηρίζεται από την χρήση βίας π.χ. την πρόκληση φόβου εις τον αντίπαλο, του οικονομικού εκβιασμού, πειθαναγκασμού και την υποχρέωση σε ολοκληρωτική υποταγή της Ελλάδος.
Διότι οι κυρίαρχοι της Γερμανικής Ευρώπης εις το Βερολίνο διαβλέπουν ένα τεράστιο κίνδυνο εις τις αντιδράσεις της Ελλάδος, οι οποίες ως επιδημικές συνέπειες και ντόμινο δύνανται να αφυπνίσουν λαούς και ηγέτες πολλών χωρών, οι οποίοι ανέχονται τώρα με σιωπή, την οικονομική εξάντληση, εξαθλίωση και την εθνική τους ταπείνωση από την αλαζονική Γερμανία.
Η οποία με την Οικονομία της, ως ισχυρότατο όπλο, κατόρθωσε αυτό το οποίο δεν κατόρθωσε με την πολεμική της ισχύ το 1939.
Την υποταγή της Ευρώπης.
Είναι όμως η μοίρα της Ελλάδος, με την Ιστορία και τον Οικουμενισμό της, να βγει μπροστά και να χαράξει και πάλιν το μέλλον και την τύχη των Λαών της Ευρώπης.
Με εκτίμηση
Νικόλας Θαλασσινός
Καλή σου μέρα Νικόλα και σ 'ευχαριστώ που μοιράζεσαι εδώ σκέψεις και αλήθειες οι οποίες πρέπει να λεχθούν, και δεν λέγονται όσο συχνά θα έπρεπε με τρόπο που να ωθεί προς θετικά αποτελέσματα όπως θα έπρεπε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν συμφωνήσω (με πολλά), επαυξήσω και επεκταθώ σε όλα όσα έγραψες, δυό κουβέντες για την σχέση τους με το πνεύμα της ανάρτησης. Η οποιαδήποτε μάχη χρειάζεται οργάνωση, χρειάζεται ενότητα των αγωνιστών... χρειάζεται το στοιχείο του αιφνιδιασμού, και την ικανότητα να παίζει κανείς σκάκι αλλά, πρώτιστα να κατανοεί τις υποθέσεις σφαιρικά, όχι μόνο από την οπτική της μιας πλευράς... Η κυβέρνησή μας τις τελευταίες δύο εβδομάδες, όσον αφορά την επικοινωνία μεταξύ παραγόντων της κυβέρνησης, την επικοινωνία μεταξύ κυβέρνησης και ημών, και την επικοινωνία κυβέρνησης και άλλων κυβερνήσεων και θεσμών, μεταξύ των "θα", των εξαγγελιών, των αλλαγών πορείας, γνώμης και ομοψυχίας, μεταξύ των λογοπαιγνίων και της αδυναμίας να κάνουν στην πράξη κάτι, οτιδήποτε, αντί μόνο να μιλάνε γι' αυτό, με κάνει να αισθάνομαι πως το μόνο νόημα που τους περιγράφει είναι "μπάχαλο στο τετράγωνο". Οι αγωνιστές του πολέμου για τον οποίον μιλάς δεν φαίνεται να έχουν ικανή ηγεσία για να οδηγηθούν σε μάχη.
Επακριβώς, η σημερινή κατάσταση μου θυμίζει την επέλαση της Ελαφράς Ταξιαρχίας και το ποίημα του Άλφρεντ, Λόρδου Τέννυσον... "Στην κοιλάδα του θανάτου επέλασαν οι εξακόσιοι" ... "Δεν το ήξερε ο στρατιώτης, κάποιος είχε κάνει λάθος, το καθήκον τους δεν ήταν να απαντήσουν, το καθήκον τους δεν ήταν να ρωτήσουν, το καθήκον τους είναι να κάνουν όπως τους διέταξαν και να πεθάνουν". Αυτό το ποίημα κάνει αναφορά στο ιστορικό γεγονός, στο Μπαλακλάβα, στον Πόλεμο της Κριμέας το 1854, όπου σφαγιάστηκαν και οι 600 επειδή είχε γίνει κακή συνεννόηση και κακή μεταφορά πληροφοριών ανάμεσα στους ανωτέρους τους οι οποίοι πήραν τις αποφάσεις και έδωσαν την διαταγή για την επέλαση.
Έχοντας προτείνει τα παραπάνω, και έχοντας διαχωρίσει κάπως το πνεύμα της ανάρτησης με το υπόλοιπό σχόλιό μου, και την ουσία του σχολίου σου στην οποία απαντώ, να πω τα εξής...
(συνεχίζεται)
(συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει κανείς να παραδέχεται τις ατέλειές του και τα λάθη του, και έτσι και εγώ πρέπει να παραδεχτώ ότι είμαι απόλυτα ένοχος αντίστροφου ρατσισμού, πιστεύοντας ότι οι Γερμανοί είναι ένα από τα καρκινώματα της ανθρωπότητας. Αυτό, όχι μόνο λόγω της υποκειμενικής μου απόδοσης ιστορικών γεγονότων, αλλά επίσης, όπως ίσως δεν γνωρίζεις, λόγω ίδιας πείρας μου, παντρεμένος επί 18 χρόνια 1984-2001 μέσα σε μία Γερμανική οικογένεια που είχε μεταναστεύσει στις ΗΠΑ. Και έτσι, πολεμώντας εναντίων "τεράτων", παραδέχομαι ότι η άποψή μου με κάνει και εμένα τέρας.
Από την μία, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία είναι μέρος του ζωώδους ανθρώπινου ενστίκτου. Από την άλλη, η υπέρβαση αυτών των κατάπτυστων ενστίκτων μπορεί να επιτευχθεί μόνο με παιδεία και σκέψη--μέσω του ανθρώπινου πνεύματος που πρέπει να ενεργεί σαν ισοζύγιο του ανθρώπινου ενστίκτου. Γι' αυτό άλλωστε δεν έχω καμία υπομονή όσον αφορά εθνικό σοσιαλισμό, φασισμό, και άλλα καρκινώματα αγραμματοσύνης όπως η Χρυσή Αυγή --η οποία είναι ένα συνονθύλευμα Εθνικού σοσιαλισμού, ρατσισμού και φασισμού.
Πιστεύω στην ομοψυχία της ανθρωπότητας, άρα είμαι υπέρ της Ενωμένης Ευρώπης (και του ουτοπικά ενωμένου πλανήτη). Πιστεύω ότι δικαιώματα μπορούν να υπάρξουν μόνο όταν υπάρχει αποδοχή ευθύνης, γι' αυτό και πρεσβεύω δραχμή, απλά επειδή αποτύχαμε σαν λαός στο να είμαστε υπεύθυνοι των πράξεων μας --και μόνο με την αποδοχή του ότι ήμαστε άξιοι της τύχης μας έχουμε πιθανότητα να προχωρήσουμε μπροστά ώστε οι επόμενες γενεές να πράξουν, αν μπορούν, καλύτερα από το μπάχαλο που τους γέννησε.
Το "ότι οι άνθρωποι δημιουργούν μεν τη δική τους ιστορία, όχι όμως κάτω από τις συνθήκες της δικής τους επιλογής", είναι αυτονόητο και οφθαλμοφανές και λογικό. Δεν χρειαζόταν να το πει κανείς για να είναι κοινή γνώση. Είναι σαν να λέει κανείς ότι για να ταξιδέψεις με καράβι πρέπει να πας στην θάλασσα.
Με πολεμικές συγκρούσεις είναι γεμάτη όχι μόνο η ιστορία της Ευρώπης, αλλά της ανθρωπότητας. Γι' αυτό και μας θεωρώ αποτυχημένο πείραμα της φύσης.
"Από την ευρωπαϊκή ήπειρο ξεκίνησε η μάστιγα της Αποικιοκρατίας" επειδή εκεί έτυχε πρώτα να γίνουν μερικοί λαοί ισχυρότεροι από άλλους με στρατούς, όπλα, και πλούτο. Η ευρωπαϊκή ήπειρος αναπτύχθηκε έτσι, στην σημερινή της μορφή, από την αναγέννηση των ιδεών της αρχαίας Ελλάδας, η οποία οριοθετείτε να ξεκινά με την γέννηση του Λεονάρντο το 1452.
Η ήττα της Γερμανίας και η έναρξη του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ των 2 Υπερδυνάμεων, αλλά και η απειλή των πυρηνικών όπλων έφερε στην Ευρώπη, εξ ανάγκης, μία περίοδο, κατά την γνώμη μου, όχι "ειρήνης" αλλά τρόμου και υπακοής θεμελιωμένης στον εκφοβισμό. Όπως, περίπου, έγραψες και εσύ στην συνέχεια. Επίσης, κατά την γνώμη μου, η Γερμανία χρησιμοποιήθηκε σαν πρώτη γραμμή από τις ΗΠΑ στον ψυχρό πόλεμο, και αναπτύχθηκε, αρχικά, από τις ΗΠΑ και τους υπόλοιπους νικητές του Β'ΠΠ γι' αυτόν τον σκοπό. Όπως επίσης έγραψες.
Η Γερμανία ενεργεί προσπαθώντας να ξηλώσει τον ναζισμό από τα σωθικά της, ο υπεράνθρωπος του Νίτσε όμως είναι τα σωθικά της. Και κατ' επέκταση είναι ανθρώπινο ένστικτο Δαρβινικής εξέλιξης.
..."Το οποίο χρησιμοποίησε την Οικονομία της και το Ευρώ ως ισχυρότατο όπλο, αλλά και ως Δούρειο Ίππο, για να μετατρέψει την ευρωπαϊκή Ήπειρο σε Γερμανική Ευρώπη." Αν όχι εσκεμμένα, οπωσδήποτε από φυσική τάση ορατή υποκειμενικά και υπ' αυτό το φως κατόπιν εορτής. Αν οι Εβραϊκής καταγωγής Γερμανοί ήταν μισητοί το 1925-1945 στην Γερμανία επειδή είχαν περισσότεροι επιτυχία σαν ομάδα από τους υπόλοιπους, τότε οι Γερμανοί είναι οι "Εβραίοι" της Ευρώπης. Πάντα όμως υπό το φως ότι ο επιτυχημένος είναι μισητός από τους άλλους --κανείς δεν μας εμπόδιζε παρά η δαρβινική υπερίσχυση του ισχυρότερου. Μην το ξεχνάμε αυτό. Αν μπορούσαμε ας είχαμε επιτύχει καλύτερα. Δεν το κάναμε, δεν το καταφέραμε.
(συνεχίζεται)
Αναφέρω στην παραπάνω δεύτερη ενότητα από τις τρεις ενότητες της απάντησής μου ότι "Η ευρωπαϊκή ήπειρος αναπτύχθηκε έτσι, στην σημερινή της μορφή, από την αναγέννηση των ιδεών της αρχαίας Ελλάδας, η οποία οριοθετείτε να ξεκινά με την γέννηση του Λεονάρντο το 1452". Θέλω να προσθέσω ότι συν όλα τα άλλα που συνέβαλε στον πολιτισμό η αρχαία Ελλάδα, η αρχαία Αθήνα επίσης εφηύρε την αποικιοκρατία και θεσμούς ομοσπονδίας, όπως επίσης καθόρισε και την έννοια των βαρβάρων --του ότι ¨εμείς" βρισκόμαστε σε ανώτερη βαθμίδα από τους "βαρβάρους".
Διαγραφή(συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλες οι ομάδες από τον προσδιορισμό του όρου και της φύσης τους "δρουν σε κλειστό σύνολο". Το κόλπο είναι η αποδεκτικότητα των άλλων αντί ο ανταγωνισμός με τους άλλους. Η διαφορά μεταξύ Δαρβίνου και Σωκράτη --Animal vs. Human.
Το πρώτο μισό του δεύτερου σχολίου σου επεκτείνεται στα παραπάνω, και τα εξηγεί, από την οπτική σου γωνία.
Το τελευταίο μισό του δεύτερου σχολίου σου εξηγεί πως λειτουργούν στην πράξη τα παραπάνω...
Θα ήθελα να επαναλάβω την τελευταία σου φράση με δικά μου, λίγο διαφορετικά λόγια, ώστε να αποδώσω το πως αισθάνομαι εγώ σχετικά με αυτό για το οποίο μιλάς.
Είναι όμως η μοίρα της Ελλάδος, λόγω της γεωγραφικής της θέσης σαν σταυροδρόμι πολιτισμών και κουλτούρας, να είναι πάντα, ιστορικά, ένας καταλύτης ο οποίος συμβάλλει στο να χαράζεται το μέλλον και η τύχη των Λαών της Ευρώπης.
(Από την δική σου τελευταία φράση, δεν χρησιμοποίησα την λέξεις "οικουμενισμός" και την έκφραση "και πάλιν" γιατί δίνουν μία απόχρωση που εγώ την αισθάνομαι πιο εθνικά υπερήφανη από όσο θα το έβλεπα αντικειμενικά σωστό να αισθανθούμε...)
Σ' ευχαριστώ Νικόλα γι' αυτήν την ευκαιρία!
Επίσης με εκτίμηση,
Δημήτρης
Μερικές ερωτήσεις προς "πολέμαρχους" Ποσειδώνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήA. Δανείζει ποτέ κανείς και με το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία, αυτόν που θέλει να ξεκάνει; Και να χάσει και τα λεφτά του;
Π-Α-Ρ-Α-Λ-Ο-Γ-Ο.
Β. Ποιά συμφέροντα κυριαρχίας απειλεί μια πρώην πτωχευμένη κρατική οντότητα (που δεν λειτουργούσε και ορθώς όταν ήταν στα καλά της) και νυν σάβανο;
Π-Α-Ρ-Α-Λ-Ο-Γ-Ο.
Γ. Χρέος μεγαλύτερο του 80% του ΑΕΠ είναι εξυπηρετήσιμο; Το ότι αυτό έφτασε το 170% είναι πρόβλημα της Ευρώπης ή του ελληνάρα;
Π-Ρ-Ο-Φ-Α-Ν-Ε-Σ.
Δ. Τελικά τί θέλουμε ως λαός. Φτώχια-επιχορήγηση-περηφάνεια και ρεμπελιό ή Ασφάλεια-ανταγωνιστικότητα-υποχρεώσεις και εργασία;
Α-Γ-Ν-Ω-Σ-Τ-Ο.
Είναι παρανοϊκό αυτό που συμβαίνει. Οι έλληνες ζούνε σε μια αρωστημένη version της πραγματικότητας που στη ψυχοθεραπευτική είναι ένας συνδυασμός denial και delusion of grandeur. Και την αντιπαρέρχονται μέσω αυτού που ο Orwel ονόμασε doublespeak.
Τα βήματα που έπρεπε σειριακά να ακολουθηθούν από την ΠΡΩΤΗ στιγμή που γίναμε μέλος της Ε.Ε. ήταν:
1. Να αντιμετωπίσουμε τις παθογένειες του Μεσανατολικού μας κράτους υπό τον στόχο να γίνουμε σε 40 χρόνια Δυτικό κράτος.
2. Να αντιμετωπίσουμε πατώντας σε μια στέρεη βάση, τις παθογένειες ενός δυτικού κράτους, υπό το πρίσμα της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Αντ' αυτού; Ακόμα αναρωτιώμαστε αν πρέπει να γίνει κάποια μετάλλαξη της αδούλωτης, μα προσκυνημένης πρωτίστως στην ιδιοτέλειά του ψυχής του ελληναρά.
Ποσειδώνα, έχει χαθεί κάθε παιγνίδι. Γιατί λοιπόν να μας δώσουν άλλα λεφτά, αφού τα σάβανα δεν έχουν τσέπες;
Ο έρμος ο ρωμιός αυτοκτόνησε υπό το στίγμα του λιποτάκτη. Πριν ακόμα γίνει φαντάρος και πάει στον πόλεμο.
Με εκτίμηση.
ΥΓ. Εγώ προσωπικά αρνούμαι να υπερασπιστώ πολεμικά μια Ιστορία (την δικιά μου ως χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση) για την οποία ντρέπομαι (ο στόλος των επιδοτούμενων Καγιέν και εκατομυριούχων πολιτικών συνηγορεί επί τούτου).
Ορίστε, στο σχόλιό σου αγαπητέ μου spacefreak, και ο αντίποδας σε ορισμένες από τις αποχρώσεις που είναι συμφυείς σε μέρη της φρασεολογίας που επέλεξε ο Ποσειδώνας, που προσπάθησα κι' εγώ να αποδώσω από την δική μου οπτική στην παραπάνω απάντησή μου.
Διαγραφή...και, για να σχολιάσω και επί του σχολίου σου :-) ...
Α. Πιθανόν, αν το να δανείσει με το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία είναι στο τέλος φτηνότερο από το να μην το κάνει, εφ' όσον ο δανεισμός αυτός του παρέχει τον χρόνο, 4-5 χρόνια, να οχυρωθεί και να ταμπουρωθεί πριν την τελικά αναπόφευκτη έκρηξη --άλλωστε, τα όποια δανεικά θα επιστραφούν στο τέλος με άλβα ή βήτα τρόπο, και οποιαδήποτε φρασεολογία και εικονογράφηση, και ένας αιώνας να περάσει.
Β. Το πλαίσιο των "συμφερόντων κυριαρχίας που απειλεί" υπάρχει μόνο στο φαντασιακό εσωτερικής κατανάλωσης, το οποίο όμως τελικά καθίσταται αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Γ. Άντε γειά σου! Ποιό κράτος με πάνω από 80% χρέος μπορεί ποτέ και εκ του προσδιορισμού και μόνο, να είναι ανεξάρτητο;;; Και ποιός μας εξανάγκασε να φτάσουμε την οικονομία μας εκεί που την φτάσαμε 40 χρόνια; οι δανειστές;;; ή αυτά που νομίζανε ότι δικαιούνται ως αυτονόητα δικαιώματα επειδή βλέπαμε στα σήριαλ της TV άλλους λαούς να ζούνε έτσι;
Δ. Θα θέλαμε, νομίζω, ως λαός, δικαιώματα χωρίς ευθύνες, με περισσότερο τζατζίκι και ξεροψημένη πίττα.
Denial και Delusion of Grandeur. (βλ. την απόδοση με δικά μου λόγια, και την διαφορά έμφασης, στο τέλος της τρίτης ενότητας της παραπάνω μου απάντησης στον Ποσειδώνα, και στο ένθετο υστερόγραφο της δεύτερης ενότητας)
Και όπως ξέρεις, και έχω πάντα εκφράσει εδώ, είμαι σύμφωνος και με το υπόλοιπο σχόλιό σου.
(Όπως το βλέπω, το σχόλιό σου μιλά για την σημερινή πραγματικότητα και την πρόσφατη ιστορία, εστιασμένα, και με αυτό τον τρόπο δίνει μια πιο ρεαλιστική διάσταση στην συζήτηση που άνοιξε το δοσμένο από γενικότερης [και φυσικά υποκειμενικής] οπτικής σχόλιο του Ποσειδώνα)
Καλό σου απόγευμα :-)
Προσωπική μου άποψη είναι ότι το ίδιο μπάχαλο ήταν, μόνο που ως τώρα ήταν πιο πετυχημένα τα λαμόγια και ήξεραν να το κρύβουν. Γιατί αν δεν ήταν, δεν θα ήμασταν εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να σου πω κάτι;
Προτιμώ αυτούς, που μιλάνε, παρά τους άλλους που τα λέγαν ο ένας στον άλλον πίσω από κλειστές πόρτες, και τα κανόνιζαν όλα κάτω από τα τραπέζια.
Και απορώ με αυτούς που θεωρούν καλύτερο το πριν.
Οι προηγούμενοι, όλοι, έχουν βγάλει συστεμικές ρίζες, έχουν παρακλάδια σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε γραμματεία και κάθε γραφείο, για αυτό και βάζουν τρικλοποδιές επίτηδες.
Προτιμώ τους άπειρους με τις κλαές προθέσεις παρά τους έμπειρους με τα τζάκια και τις έξι γενιές ανηψιών από πίσω να ταΐσουν.
Και στο κάτω-κάτω, τους προηγούμενους τους περιέναμε 40 χρόνια.
Ας δώσουμε λίγο χρόνο και σε αυτούς.
Που ξέρεις, μπορεί η δική τους έρτ να είναι καλύτερη από το βδέλυγμα της νεριτ ή το δικό τους σχέδιο να εξελιχθεί καλύτερα από αυτό που είχε στα σκαριά ο προδότης ο Σαμαράς που τα πούλησε όλα χωρίς να ρωτήσει τίποτα και χωρίς να ωφελήσει τη χώρα, χωρίς να αλλάξει τίποτα στο κράτος και στο δημόσιο.
Καλησπέρα Athina :-)
ΔιαγραφήΣωστό, νομίζω, ότι τα πιο επιτυχημένα λαμόγια ήξεραν να το κρύβουν (το μπάχαλο), ενώ τα καινούργια (λαμόγια) δεν το κρύβουν (ακόμα, ίσως λόγω απειρίας, αλλά θα μάθουν κάποτε να το κάνουν).
Η ερώτηση είναι ποιό από τα δύο να προτιμήσουμε, δηλαδή ποιό εξυπηρετεί καλύτερα το εκάστοτε μέλλον του Ελληνικού λαού.
Κατά την γνώμη μου, προτιμώ τα επιτυχημένα λαμόγια από τα άπειρα και μετέωρα λαμόγια, απλά επειδή:
1. Τα πρώτα έφερναν κάποια αποτελέσματα, όσο και να ήταν απωθητικά για τον πολίτη, ενώ,
2. Τα δεύτερα σπρώχνουν τον πολίτη προς συζητήσεις, σύγχυση, αταξία, ζάλη και χάος κάνοντας τον πολίτη κοινωνό των εν' εξελίξη σκέψεων και συζητήσων πριν σταθεροποιηθούν, χωρίς να έχει ο πολίτης τα εργαλεία γνώσης των περιστάσεων να αξιολογήσει τι γίνεται, εν τω γενέσθαι.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να δώσουμε τώρα λίγο χρόνο και σ' αυτούς, και συμφωνώ ότι τώρα έτσι πρέπει να κάνουμε, γιατί αλλιώς θα αυξήσουμε γεωμετρικά το χάος. Η ερώτηση ίσχυε μόνο μέχρι τις 25 Ιανουαρίου. Μετά την απόφαση του 22% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, η ερώτηση έγινε πλέον ακαδημαϊκή.
Η ερώτηση όμως, έστω και ακαδημαϊκή, παραμένει το αν έπραξε σοφά (αντί απλώς δίκαια --άλλο το σοφό, άλλο το δίκαιο) ο λαός στις 25 Ιανουαρίου. Λέγεται από αρκετούς μέσα στην Ελλάδα και σχεδόν όλους εκτός Ελλάδας ότι τώρα θα ήμασταν σε πολύ καλύτερη θέση αν είχαμε επιτρέψει να διεκπεραιωθεί η γραμμή που ακολουθείτο έως τις εκλογές. Αν αυτό είναι πράγματι αλήθεια, τι λέει η αλήθεια αυτή ως προς το τι κάναμε; και τι κάνουμε τώρα; Πως μπορούμε να βρούμε αν ήταν αλήθεια; Για να το ψάξουμε χρειαζόμαστε μιά κρυστάλλινη μπάλα συν λίγη γνώση και αίσθηση ευθύνης, αλλά επίσης χρειάζεται να αποβάλλουμε λίγο από τον ενστικτώδη υποκειμενισμό του τι θα θέλαμε, προσθέτοντας λίγο αντικειμενισμό του τι είναι δυνατόν να γίνει υπό συγκεκριμένες διεθνείς συνθήκες...
Για το ότι η καινούργια-παλιά ΕΡΤ θα είναι καλύτερη από το ανοσιούργημα της παρθένας πριγκίπισσας Νερίτ Ντολμά Κουπεπέ είμαι σίγουρος. αλλά μήπως βάζουμε το κάρο μπροστά από τον γάιδαρο; Το κάθε πράμα στον καιρό του. Τώρα προέχει το να υπάρχει ένα κράτος μέσα στο οποίο να έχει λεφτά για να λειτουργήσει η ΕΡΤ. Όχι σήμερα. Σε τέσσερεις μήνες.
Θα διαφωνήσω Αθηνά γιατί και αυτοί σταδιακά αποκαλύπτονται ότι αποτελούν μέρος του προβλήματος. Αν όχι από την πλευρά της κλεπτοκρατίας, σίγουρα όμως από την πλευρά της ανεδαφικής ιδεοληψίας και άρνησης παραδοχής της πραγματικότητας, παρόλο που τα στοιχεία που συνηγορούν στην ύπαρξή της είναι αδιαμφισβήτητα (denial).
ΔιαγραφήΟ χρόνος δεν είναι στα χέρια μας για να τους δοθεί. Η κλεψύδρα είχε μισοαδειάσει ήδη πριν αναλάβουν και έπρεπε να ήταν έτοιμοι. Είτε να την γυρίσουν ανάποδα, είτε να την σπάσουν.
Δυστυχώς, μία από τις ρίζες τηα αδυναμίας αντιμετώπισης του προβλήματος είναι ότι το 80% των νεοελλήνων (ίσως λέω και λίγους) είναι εγκεφαλικά τεμπέληδες. Δεν ξέπουμε να ακούμε τον άλλο, δεν ξέρουμε να κάνουμε διάλογο, δεν ξέρουμε να αναλύουμε μια κατάσταση, δεν ξέρουμε να χρησιμοποιούμε στοιχεία για να ερμηνεύσουμε/αντιληφθούμε μια πραγματικότητα, δεν ξέρουμε να δομούμε ένα roadmap αντιμετώπισης ενός προβλήματος. Και υπό την πίεση της κρίσης, το "δεν ξέρουμε" έχει πεισματικά μετουσιωθεί σε "δεν θέλουμε". Οπότε ο οκνηρός βρίσκει το βολικό: ταμπουρώνεται πίσω από συναισθηματικά ιδεολογήματα που συντηρούνται με φαντασιώσεις και γρονθοκοπά με λύσσα και μανία τον αέρα, ως άλλος Δον Κιχώτης. Μόνο που ο τελευταίος είχε μπροστά του κάτι το συγκεκριμένο, ανεμόμυλους. Εμείς;
Το να λειτουργείς με θυμικό είναι ενίοτε ευπρόσδεκτο, αν θέλεις να παραμένεις άνθρωπος. Το να περιορίζεται όμως το θυμικό σου σε συναισθηματισμό 16χρονου εφήβου, είναι αποδεκτό ΜΟΝΟ από καλλιτέχνη.
Φοβάμαι ότι ούτε σε έναν αιώνα δεν πρόκειται ν' αλλάξει κάτι σ' αυτό το τόπο. Δεν έχω καμμιά ιδέα πως μπορεί να γυρίσει η εθνική νοοτροπία της χοντρολαμογιάς, της διαρκούς ιδιοτέλειας, του "οι δικοί μας" και "οι άλλοι", της συνεχούς ψευτιάς και εξαπάτησης και του καραγκιοζισμού. Έχει τσιμεντώσει στα πόδια της χώρας και απλώς αναμένουμε τους μαφιόζους (βλέπε Γερμανούς) να μας ρίξουν στη θάλασσα.
Μου έγραφε χθες ένας Νορβηγός φίλος, που μετά από 40 χρόνια ζωής στη Κέρκυρα τα μαζεύει και επιστρέφει στον παγερό βορά. "Goodnight Greeks and good motherfuckin' luck.". Συνοψίζοντας πλήρως την εικόνα μας προς τα έξω...
Ορίστε... τώρα θά 'θελα να ξέρω πως να μεταφράσω την έκφραση ότι ο spacefreak makes a good point.
Διαγραφή( "point"= καθοριστικό σημείο της έννοιας μιας συζήτησης,"good point" - άξια απόδοση γνώμης όσον αφορά το καθοριστικό σημείο της έννοιας μιας συζήτησης)
Και φυσικά έχεις δίκιο στα όσα λες περί απειρίας Δημήτρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ανέχομαι να μου λένε πχ. ότι είναι πατριωτικό καθήκον να πληρώνω τον ΕΝΦΙΑ (ειπώθηκε και αυτό) όταν τα ίδια στόματα μου έλεγαν ακατάπαυστα ότι ο ΕΝΦΙΑ είναι άδικος φόρος και θα τον καταργήσουν (το οργουελικό doublespeak που λέγαμε).
Ειδικά σε κάποιον που δεν ανήκει στους έχοντες και από εντιμότητα δεν τους χρωστάει ούτε 1 ευρώ όταν ετοιμάζονται να:
"Αν η αρχική οφειλή είναι 200 ευρώ και οι προσαυξήσεις 500 ευρώ τότε με την εξόφλησή της θα διαγράφεται το σύνολο των προσαυξήσεων, δηλαδή τα 500 ευρώ. Θα προβλέπεται η εναλλακτική να εξοφληθεί το 50% ή άλλο ποσοστό της αρχικής οφειλής και να σβήσει αντίστοιχο ποσοστό προσαυξήσεων."
Να βουτάνε το μυαλό τους στη σκέψη πριν λαλήσουν ή να συμβουλεύονται εξειδικευμένους consultants, αλλοιώς ΝΑ ΣΚΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝΕ!
Εδώ στα σχόλια, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, όπως μάλλον ξέρεις, και html tags αγαπητέ spacefreak, όπως π.χ., αν βάλουμε ένα "b" ανέμασα σε "<" και το κλείσουμε με "/>"γίνονται χοντρά τα γράμματα:
ΔιαγραφήΝΑ ΣΚΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝΕ!
Το ίδιο με "em", ή με "i" κάνει τα γράμματα πλάγια:
ΝΑ ΣΚΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝΕ!
Και, κανονικά, "u" θα έδινε υπογράμμιση, αλλά για κάποιο λόγο τα σχόλια δεν δέχονται tag "u", οπότε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε παύλες στην απόκάτω γραμματοσειρά:
ΝΑ ΣΚΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝΕ!
-----------------------------------------------------------------------------
μιλώντας πάντα για τα άπειρα λαμόγια που δεν βουτάνε το νινιό τους στη σκέψη πριν λαλήσουν...
Και βέβαια, ακόμα και τα άπειρα λαμόγια έχουν δικαίωμα να αποκτήσουν πείρα, κι' εμείς έχουμε δικαίωμα να θέλουμε να τους επιτρέψουν να αποκτήσουν πείρα στην πλάτη μας. Αλλά, ένας αρχάριος οδηγός μαθαίνει με "Ν" στο πίσω παράθυρο όταν δεν έχει κίνηση. Δεν τον βάζεις να μάθει να οδηγεί όταν όλα τα αυτοκίνητα είναι στον δρόμο τρέχοντας να ξεφύγουν από θεομηνία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε βάζεις του καλλιτέχνες του τσίρκου να σώσουν τους επιβάτες του Τιτανικού καθώς βουλιάζει.
Διαγραφή"Δεν τον βάζεις να μάθει να οδηγεί όταν όλα τα αυτοκίνητα είναι στον δρόμο τρέχοντας να ξεφύγουν από θεομηνία..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού είναι το σύμβολο του Like;;;;
Ξέρεις ποιό είναι το τραγικό. Ότι εμείς τον κάτσαμε στο τιμόνι επειδή για χρόνια μας πιπίλιζε το κεφάλι ότι είναι γαμάουα οδηγός, πήγε καλά από κωλοφαρδία το αμάξι στην ευθεία της αφετηρίας και μετά τις πρώτες στροφές άρχισε να ιδρώνει και ψυλλιαζόμαστε ότι τιμόνι είχε πιάσει μόνο σε κείνα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια με τους προσομειωτές οδήγησης.
Τώρα μου θύμισες τους Άγγλους νεαρούς που πήγανε και γίνανε μέλη του ISIS στο Ιράκ και μετά παραπονιόντουσαν ότι δεν έχει καλή περίθαλψη υγείας, και θέλανε άδεια να γυρίσουν μερικές μέρες σπίτι τους, και φαντάστηκα τον Βαρουφάκις (αν εκείνος θέλει ένα "ν" στο όνομα, εγώ θέλω γιώτα στο επίθετο), να μπαίνει πηγαίνει στο τραπέζι του Eurogroup φέρνοντας το δικό του USB τιμόνι εξομοιωτή οδήγησης και να κοιτάει γύρω γύρω αμήχανα όταν δεν βλέπει άλλα τιμόνια στο τραπέζι και ψάχνει αλλά δεν βρίσκει υποδοχή για το USB...
ΔιαγραφήΑνακοινωθέν της κυβέρνησης ήταν ότι κανείς άλλος δεν έπαιξε γιατί δεν ήξεραν πως, και έτσι ο Βαρουφάκις νίκησε.
Και όποιος νομίζει ότι ο spacefreak κι εγώ κάνουμε πλάκα, ας ξαναδιαβάσει τις ανακοινώσεις που έγραφαν ότι για πρώτη φορά οι Ευρωπαίοι άκουσαν να μιλάει κάποιος σαν ίσος τους, και τα σουβλατζίδικα και τα φραπετζίδικα κάνανε χρυσές δουλειές στην Β' Αθηνών.
Αγαπητέ Δημήτρη καλησπέρα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με την σκέψη σου και χαίρομε που μου δίνεις χώρο να καταθέτω και την δική μου ,
η προηγούμενη κυβέρνηση μαζί με την διαπλοκή, γνωρίζοντας ότι θα χάσει τις εκλογές, είχε ζώσει την χώρα με εκρηκτικά κι είχε δώσει τα σπίρτα στην Γερμανίδα Καγκελάριο. Η ανήθικη συμφωνία τους ήταν ή μνημόνιο ή ανατινάζουμε την χώρα. Τελικά αυτό απετράπει για την ώρα, έχουμε πλέον ανακωχή και μένει τώρα στην Κυβέρνηση να ξεδοντιάσει την διαπλοκή και τους συνεργάτες των Γερμανών μέχρι το καλοκαίρι. ‘Η αυτοί ή εμείς. Τόσο απλά.
Η Ιστορία μας έχει δώσει αρκετά παραδείγματα μεγαλομανών που έκαναν τα πάντα, ακόμη και συνεργασία με τον εχθρό για μια καρέκλα.
Ο Χίλων o Λακεδαιμόνιος (600 – 520 π.Χ.) , γιος του Δαμαγέτου, έζησε κατά τον 6ο π.Χ. αιώνα και ήταν ένας από τους Επτά Σοφούς της Aρχαίας Ελλάδας, μεταξύ άλλων είχε πει ότι τα Κύθηρα ήταν καλύτερα να μην υπήρχαν, λόγω της στρατηγικής θέσης τους στο υπογάστριο της Σπάρτης.
Ενας άλλος όμως Σπαρτιάτης ο Δημάρατος, που έβλεπε ρεαλιστικά τα πράγματα, ότι δηλαδή οι Πέρσες λόγω ισχύος ήταν, οι επόμενοι κυρίαρχοι του τότε γνωστού κόσμου, όταν έχασε τον θρόνο πήγε συμβούλεψε τον Ξέρξη να συγκεντρώσει στα Κύθηρα τον στόλο του, συμβουλή που ευτυχώς δεν εισακούστηκε από τον βασιλιά των Περσών, διότι τότε πιθανόν να κυριευόταν όλη η Ελλάδα (Ηρόδοτος α’59).
Δυστυχώς για τον ρεαλιστή Δημάρατο κι ευτυχώς για την Ελλάδα βασιλιάς των Λακεδαιμονιών το 480 π.Χ ήταν κάποιος μη-ρεαλιστής Λεωνίδας που δεν έλεγε να καταλάβει ότι η Σπάρτη κι η Ελλάδα ήταν μικρή και δεν μπορούσε να πάει κόντρα στις μεγάλες δυνάμεις και να μπει στο πρόγραμμα «Γη και Υδωρ» που θα τον καθιστούσε εκτός των άλλων και Σατράπη όλης της Ελλάδας στην Περσική Ενωση.
Πριν τον Δημάρατο, υπήρξε κι άλλος που γνώριζε καλά ότι «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει» ο Ιππίας (575 π.Χ. -490 π.Χ.) κι έτσι όταν έχασε την εξουσία των Αθηνών έφυγε άπραγος για την Περσία, όπου παρείχε συμβουλευτικές υπηρεσίες στον βασιλιά Δαρείο ώστε να τον αποκαταστήσει στην εξουσία των Αθηνών. Συμμετείχε μάλιστα ως σύμβουλος των Περσών και στη μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ. μιας και τότε δεν είχε συγκροτηθεί ακόμη το ατυπο Eurogroup κι οι διαφορές λύνονταν με τα όπλα. Οι Πέρσες ως άλλη Γερμανία μάλιστα ήταν διατεθειμένοι να φύγουν αρκεί να αποκαθιστούσαν τον Ιππία στην εξουσία.
Δυστυχώς για τον Ιππία κάποιος Μιλτιάδης είχε άλλη άποψη.
Σήμερα πανηγυρίζουν σε κάθε εμπόδιο που βρίσκει η Ελλάδα μπροστά της στις διαπραγματεύσεις , όλοι αυτοί «προοδευτικοί», «εκσυγχρονιστές», «ανανεωτικοί» των σέλφις και οι ξεπλυμένοι ακροδεξιοί «πατριώτες», «ρεαλιστές», «φιλελεύθεροι» είδαν την Τραπεζική ουτοπία τους να γκρεμίζεται από την λαϊκή ετυμηγορία του Ελληνικού λαού που έδωσε την εξουσία στον Αλέξη Τσίπρα και τον Πάνο Καμμένο, που «ως τρελοί Ελληνες» τόλμησαν να πουν δημοσίως ότι το Γερμανικό πρόγραμμα απέτυχε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπέτυχε, όχι μόνον ως προς τις Ελληνικές θέσεις, αλλά απέτυχε ακόμη και στις ίδιες τις προβλέψεις και στόχους που η ίδια η Τροικα είχε θέσει ως κόκκινες γραμμές από το 2010!
Το παλιό ΠΑΣΟΚ αποβιομηχάνισε την χώρα και η Νεα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρα την ξεσπίτωσε.
Πολιτικοί πρώην γκρουπούσκουλα ήρθαν να μας μάθουν ανάπτυξη στηρίζοντας το Ελεύθερο Εμπόριο και «κατά σύμπτωση» νομοθέτησαν επιδοτώντας γνωστή Ολλανδική γαλακτοβιομηχία και έκλεισαν τους Ελληνες κτηνοτρόφους.
Πολιτικοί μαυραγορίτες γενοσήμων νομοθέτησαν ενάντια στην Ελληνική Βιομηχανία από όψιμο πατριωτισμό, μάλλον, και προβάλλουν ως επίτευγμα την μείωση των δαπανών Υγείας και της ευγονικής. Ποιος ο λόγος να χαλάμε λεφτά για τα φτωχαδάκια που μόνο βάρος στο προυπολογισμό είναι και δεν πληρώνουν ΔΕΗ κι ΕΝΦΙΑ;
Η διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας ολοκληρώθηκε και έτσι τώρα «απελευθερώθηκαν» πόροι κι άνεργοι ωστε να προσφέρουν εθελοντικά στην ανοικοδόμηση των μεγαλοεργολάβων και να γίνουν οι σερβιτόροι των ξένων επενδυτών στην ξεπουλημένη χώρα τους.
Και σήμερα σε αναμονή του Eurogroup όλοι αυτοί οι ανεπαρκείς πολιτικοί τηλεπερσόνες που προκάλεσαν αυτό το χάος μας κουνάνε το δάκτυλο σαν παιδονόμοι να συμμορφωθούμε, όχι με την πραγματικότητα της κοινωνίας, αλλά με την εικονική πραγματικότητα της κατανομής ισχύος στην Ευρωζώνη.
Ποτέ για τον Ελληνα η αλήθεια δεν ήταν υποκείμενη στη κατανομή δυνάμεων. Για τον Ελληνα η αλήθεια είναι ανεξάρτητη από τον σκοπό που αγιάζει τα μέσα, ήταν ανεξάρτητη ακόμη κι από την Ιστορική αναγκαιότητα κι αυτό το ονομάσαμε Φιλότιμο.
Γι αυτό ο Ελληνας την φτώχεια μπορεί να την υπομείνει στωικά, αλλά την ζωή στο ψέμα δεν θα την ανεχτεί ποτέ.
Ακόμη κι ο Δημάρατος το ήξερε κι όταν τον ρώτησε ο Ξέρξης για τους Ελληνες απήντησε «η Ελλάδα παλαιόθεν και ώς τώρα ζει συντροφιά με την Πενία, αλλά εφοδιάστηκε με αρετή, που κερδήθηκε με τη σοφία και τον κυρίαρχο νόμο· οπλισμένη μ᾽ αυτήν η Ελλάδα αγωνίζεται εναντίον της Πενίας και του δεσποτισμού.»
Με εκτίμηση
Νικόλας
Βρέ Νικόλα, ωραία και διδαχτικά τα αρχαιοελληνικά, αλλά λύσε μου παρακαλώ πολύ την απορία;
ΔιαγραφήΠού τη βλέπεις την Αρετή, τη Σοφία και το Νόμο. Στον Τσίπρα και τον Καμμένο;;;
Έχω την άποψη ότι ο Έλληνας παρααντέχει στο ψέμα. Απλώς αρκεί να το έχει κατασκευάσει ο ίδιος. Όλη η μεταπολιτευτική μας πορεία αυτό καταδεικνύει.
Καλησπέρα Νικόλα. Πάντα όλοι ευπρόσδεκτοι εδώ, όπου τα σχόλια έχουν πιο πολύ ζουμί (συνήθως) από τις αναρτήσεις.
ΔιαγραφήΗ Ιστορία είναι κατά κάποιον τρόπο δίκοπο μαχαίρι. Αφ' ενός η Ιστορία είναι το μόνο εργαλείο που έχουμε για να καλυτερεύσουμε το ποιοί ήμαστε. Αφ' εταίρου, την Ιστορία την γράφουν πάντα οι νικητές. Τι θα είχε γράψει άραγε η Ιστορία και πως θα την αποδίδαμε αν είχαν νικήσει οι Πέρσες...
Επίσης, άλλο να ξέρουμε βασικά τι έγινε και άλλο να βάζουμε σε εισαγωγικά το τι είπε κάποιος πριν 2.400 χρόνια. Αυτό που μπαίνει σε εισαγωγικά είναι αυτό που έγραψαν συγγραφείς ότι κάποιος είπε, δεκαετίες ή και αιώνες αφού είπε ότι είπε.
Με αυτό, δεν θέλω να μειώσω ούτε ένα γραμμάριο την Ιστορία που επικαλείσαι. Από την δική μου πλευρά, παρατηρώ ότι τα παραδείγματα που παρέθεσες είναι όλα από την αρχαία Ελλάδα, ενώ υπάρχουν αρκετά παραδείγματα γι' αυτά που θέλεις να πεις και στην αρχαία Ελλάδα και σε όλη την άλλη ιστορία όλων των πολιτισμών και λαών.
Αυτό για το οποίο θέλω να είμαι προσεκτικός είναι να αποδίδω ζυγισμένους παραλληλισμούς. Καμιά φορά, Ιστορικοί παραλληλισμοί από το παρελθόν του λαού του εκάστοτε γράφοντος παρουσιάζουν την επικίνδυνη πιθανότητα να εγείρουν πλέον του δέοντος εθνική περηφάνεια :-) Όλα με μέτρο είχε πει κάποιος στην Αρχαία Ελλάδα.
Μετά είναι και το αν ένας παραλληλισμός είναι ακριβής ή ολίγον παραπλανητικός (να επαναλάβω την λέξη "παραπλανητικός".
Χρωστούσαν οι Αθηναίοι και οι Λακεδαιμόνιοι στους Πέρσες αστρονομικά ποσά που είχαν δανειστεί, είχαν ξοδέψει σε άρματα, άλογα, σκλάβους και βίλλες και δεν μπορούσαν να τα επιστρέψουν; Και οι Πέρσες τα ήθελαν πίσω;
Έρχονται σήμερα οι Γερμανοί με τον "οικονομικό" τους πόλεμο "εισβολής" χωρίς καμία αιτία, χωρίς καμία νόμιμη αφορμή, μόνο και μόνο για να επιστρέψουν τον Σαμαρά σε μιά καρέκλα;
Εγώ νόμιζα ότι οι Πέρσες ήρθαν να κατακτήσουν την Ελλάδα χωρίς αφορμή, έτσι για να την κατακτήσουν, ίσως λόγω της γεωγραφικής και στρατηγικής της θέσης.
Και ότι οι Γερμανοί απαιτούν τα χρήματα που δάνεισε η Ευρώπη (πιθανώς λόγω της γεωγραφικής μας θέσης), που δεχτήκαμε, που ξοδέψαμε και που δεν έχουμε να τα επιστρέψουμε, και μάλιστα δεν έρχονται με αυτή την αφορμή να μας κατακτήσουνε αλλά λένε απλά, ή να τους τα επιστρέψουμε, ή να μας αφήσουν να κολυμπάμε μόνοι μας.
Κοντολογίς, πιστεύω ότι οι καταστάσεις "Περσικοί Πόλεμοι" και "Διεθνές Χρέος Ελλάδας" είναι πολύ, μα πολύ διαφορετικές η μία από την άλλη, και ως εκ τούτου, οι παραλληλισμοί που κάνεις, αν και μπορούν να μας κάνουν περήφανους ως ιστορικές αναδρομές, κινδυνεύουν και να πείσουν τον απλο(ϊκό) πολίτη ότι εμείς κάναμε χαρούμενοι και συνεπείς την ζωή μας και ξαφνικά η κακιά Ευρώπη υπό την Γερμανία μας επιτίθεται χωρίς λόγο και αφορμή, για να μας βάλει δικτάτορα την κακιά δεξιά, συγγνώμη, κεντροδεξιά, ή όπως στο καλό την λένε, του Σαμαρά και του Βενιζελόκ... Όχι ακριβές.
Όλα τα παραδείγματα που έβαλες θα ήταν τέλεια παραλληλισμένα με το έπος του '40. Αλλά με το σήμερα, εγώ τουλάχιστον δεν νομίζω. Καθόλου.
Αυτό είναι κάτι που ειλικρινά, χωρίς πλάκα, μου είναι αδύνατον να καταλάβω: πως είναι δυνατόν ένα πολύ σεβαστό ποσοστό ενός ολόκληρου λαού να κοιτάζει τα σημερινά χωρίς να έχει μνήμη η οποία να πηγαίνει πιο πίσω από τον Ιούνιο του 2010, και να πιστεύει ειλικρινά στην παρθενογένεση του μνημονίου.
Ακριβώς αυτό εκμεταλλεύτηκε ένας τυχοδιώκτης, ένας "Εφιάλτης" που πούλησε στον κόσμο το ναρκωτικό ότι το μνημόνιο μας το βάλανε χωρίς λόγο, και ότι θα έπρεπε να επιμείνουμε να μας σώσουνε άνευ όρων (το "μνημόνιο" είναι οι όροι ενός δανειοληπτικού συμβολαίου).
Λες ότι "σήμερα πανηγυρίζουν σε κάθε εμπόδιο που βρίσκει η Ελλάδα μπροστά της στις διαπραγματεύσεις ". Μιλώντας για μένα τουλάχιστον, εγώ δεν πανηγυρίζω. Αλλά δεν μπορούμε να τα ονομάσουμε "εμπόδια". Είναι γκάφες που τις κάνουμε εμείς ορμώμενοι από φαντασιακά παράλληλα σύμπαντα. Αυτή είναι η εντύπωσή μου τουλάχιστον, και, είχα χαρεί κι εγώ την πρώτη βδομάδα και είχα αναρωτηθεί μήπως έκανα λάθος τόσα χρόνια...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΝικόλα, έλαβα σαν email από το μπλογκ τα 3 τελευταία σχόλιά σου, και σ' ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕφ' όσον επέλεξες να τα διαγράψεις εδώ, σέβομαι την θέλησή σου και σιωπώ κι εγώ επί των κειμένων.