Αν ο Αλέξης Τσίπρας επιστρέψει την Ελλάδα στην δραχμή τις επόμενες ημέρες (ή, το πολύ μέχρι τον Ιούλιο), μετά, δεν θα αμφισβητεί απολύτως κανείς πλέον ότι σε σύγκριση με τον Ιανουάριο, η Ελλάδα καταστράφηκε. Απλά μερικοί θα υποστηρίζουν ότι "καλύτερα που καταστραφήκαμε παρά να κάναμε ότι μας λέγανε οι δανειστές" (αξιοπρέπεια είναι αυτή! όχι-παίζουμε!). Ή, επί το Ελληνικότερον, "καλύτερα που καταστραφήκαμε παρά να είχαμε ξαναβγάλει πρωθυπουργό τον Σαμαρά". Και αρκετοί θα είναι ακόμα σε άρνηση χωρίς την βιολογική ικανότητα να αρθρώσουν τις λέξεις ότι "ο ΣΥΡΙΖΑ κατέστρεψε την Ελλάδα".
Όμως, αυτό στο τέλος ήταν το μόνο δίλημμα.
Το αν θα κάνουμε ότι μας λένε ή όχι,
ή/και
αν θα έχουμε Σαμαρά ή όχι.
Έτσι δεν είναι;
Ή μήπως υπήρχε κανείς που στα πιο απόκρυφα βάθη της λογικής του είχε πιστέψει ποτέ τον Τσίπρα;
Όχι... ρωτάω... από περιέργεια:
Υπήρχε κανείς που στα βάθη της λογικής του είχε πιστέψει ποτέ τον Τσίπρα;
Άλλο να ελπίζεις και άλλο να πιστεύεις.
Σε τέτοιες στιγμές κανονικά ψηφίζεις εκείνον που πιστεύεις και όχι εκείνον που ελπίζεις ότι και τα λοιπά. Αλλά τι λέμε τώρα...
Άλλο να ελπίζεις και άλλο να πιστεύεις.
Σε τέτοιες στιγμές κανονικά ψηφίζεις εκείνον που πιστεύεις και όχι εκείνον που ελπίζεις ότι και τα λοιπά. Αλλά τι λέμε τώρα...
Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα πλέον ξέρει ότι τίποτα από αυτά που έλεγε και υποσχόταν δεν ήταν ούτε είναι δυνατόν να γίνουν -ούτε ένα (τουλάχιστον, χωρίς να επιστρέψουμε στην δραχμή, οπότε και να μπορεί να τους επαναπροσλάβει όλους και να τους πληρώνει 1.000.000 δραχμές τον μήνα [50 Ευρώ]).
Αναρωτιέμαι αν το ανακάλυψαν τώρα, έκπληκτοι, οι κυβερνώντες του ΣΥΡΙΖΑ, ή αν το ξέρανε από πριν τις εκλογές και μας δουλεύανε για να φτάσουν εδώ που φτάσανε, με δικαιολογία ότι εκείνοι προσπάθησαν αλλά ο Σόιμπλε ήτανε πολύ κακός και μαγκούφης.
Αναρωτιέμαι αν το ανακάλυψαν τώρα, έκπληκτοι, οι κυβερνώντες του ΣΥΡΙΖΑ, ή αν το ξέρανε από πριν τις εκλογές και μας δουλεύανε για να φτάσουν εδώ που φτάσανε, με δικαιολογία ότι εκείνοι προσπάθησαν αλλά ο Σόιμπλε ήτανε πολύ κακός και μαγκούφης.
Απλά:
Αν δεν το ξέρανε ήτανε ανίκανοι, αλλά, αν το ξέρανε είναι εγκληματίες.
Αν δεν το ξέρανε ήτανε ανίκανοι, αλλά, αν το ξέρανε είναι εγκληματίες.
Στις επόμενες εκλογές, όταν θα έχουμε ήδη βγει από την Ευρωζώνη και θα χρωστάμε τα τρισέγγονά μας σε υποτιμημένες δραχμές (μιά και τα χρέη ΠΟΤΕ δεν διαγράφονται μα να χτυπιούνται όλοι κάτω και να φωνάζουν τη μαμά τους), τα "μνημονιακά" κόμματα δεν θα έχει πλέον λόγο να τα ψηφίσει κανείς εκτός Ευρώ, και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πάρει περισσότερους ψήφους αλλά θα χάσει τους ψήφους που θα αισθανθούν προδομένοι. Αν το ΝΔΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ χάσουν ψήφους ποιός θα κερδίσει ψήφους; Μπορείτε να μαντέψετε; Και ποιός θα τους ψηφίσει; μερικοί από τους ίδιους που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Ουγκ!
***
Υπάρχει όμως και μία άλλη οπτική.
Η κοινή γνώμη στην Γερμανία έχει αρχίσει αργά αλλά σταθερά να αλλάζει. Ευχαριστώ την φίλη Roadartist που έβαλε αυτό το λίνκ σε σχόλιό της στην προηγούμενη ανάρτηση:
Ο πόλεμος του Βιετνάμ σταμάτησε το 1974-75 όταν αποσύρθηκε (έχασε τον πόλεμο κατά κράτος) η Αμερική. Αυτό είναι αναγνωρισμένο σαν επίτευγμα των μέσων ενημέρωσης, τα οποία από το 1965-66 και μετά, με πρώτο τον εκφωνητή-δημοσιογράφο Γουώλτερ Κρόνκάιτ, απεκάλυψαν στην κοινή γνώμη την αλήθεια για το Βιετνάμ. Αυτό ακριβώς μου θυμίζουν όλα όσα έχουν αρχίσει δειλά-δειλά να λέγονται και να ακούγονται μέσα στην Γερμανία.
Πέρασαν 8 χρόνια για να φτάσει πλειοψηφία και να κερδίσει η κοινή γνώμη στις ΗΠΑ. Εμείς δεν έχουμε 8 χρόνια, ούτε 8 μήνες για να αλλάξει η πλειοψηφία της Γερμανικής κοινής γνώμης και η τακτική της κυβέρνησής τους. Εύχομαι όμως η Ελλάδα να είναι το Βιετνάμ της Γερμανίας.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο τέλος να καρπωθεί το εύσημο του ότι μέσω της καταστροφής προκάλεσε και την αναγνώριση του χρέους της Γερμανίας. Και μπορεί με το πλήρωμα του χρόνου να πάρουμε στο τέλος τις αποζημιώσεις και την επιστροφή του κατοχικού δανείου, συν ανανεωμένη πραγματική οικονομική αλληλεγγύη. Σε δραχμές.
(Βέβαια χωρίς χρεοκοπία δεν θα ειχε χρειαστεί να θυμηθούμε ότι χρειαζόμαστε τις αποζημειώσεος και το κατοχικό δάνειο όπως δεν καιγόμασταν γι' αυτά επί 70 χρόνια. Αλλά αυτό είναι άλλη θλιμμένη ιστορία...)
(Βέβαια χωρίς χρεοκοπία δεν θα ειχε χρειαστεί να θυμηθούμε ότι χρειαζόμαστε τις αποζημειώσεος και το κατοχικό δάνειο όπως δεν καιγόμασταν γι' αυτά επί 70 χρόνια. Αλλά αυτό είναι άλλη θλιμμένη ιστορία...)
υγ. στο διπλανό χωριό, στην Τοσκάνη, το Σαν Γκοντένζο, μερικοί άνθρωποι των οποίων οι οικογένεις ειχαν σφαγιαστεί από τα Ες-Ες, ζήτησαν με δικηγόρο από την Γερμανία να πάνε δικαστήριο οι επιζόντες των δολοφόνων, στην Γερμανία. Όχι χρήματα. Απλά δικαιοσύνη σε δικαστήριο για τους δολοφόνους. Και η Γερμανία αρνήθηκε γιατί οι επιζώντες εγκληματίες είναι πλέον υπέργηροι.
Δημήτρη, τον κύριο Τέκι τον ξέρεις; Αν όχι, εδώ: http://www.techiechan.com/?p=2463 βλέπεις μια χαρακτηριστική ανάλυση και πολλά-πολλά ενδιαφέροντα σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήNefosis μου, σ' ευχαριστώ για το λινκ. Το διάβασα. Πιστεύω πως όλοι συμφωνούμε ότι τα Οικονομικά δεν είναι ακριβής επιστήμη και ότι τελείως διαφορετικές γνώμες μπορεί να έχουν και οι δύο επιτυχία (ή μπορεί και οι δύο ή περισσότερες να αποδειχθούν λάθος). Στο τέλος οι θεωρίες είναι ακριβώς αυτό: Θεωρίες, και, ο κάθε άνθρωπος πιστεύει, ή δίνει περισσότερη βάση, ή θεωρεί "σοβαρότερη" την θεωρία που αμέσως ή εμμέσως, συνειδητά ή υποσυνείδητα, συμφωνεί με τις προσωπικές, υποκειμενικές του προτιμήσεις.
ΔιαγραφήΩς εκ τούτου, βρίσκω ενδιαφέρον το άρθρο αλλά δεν μπορώ να πω ότι έχει "δίκιο" ή "άδικο", γιατί η επιτυχία πάντα εξαρτάται από πάμπολους παράγοντες, σημαντικοί εκ των οποίων είναι η παιδεία και η βούληση ενός λαού --και οι προσδοκίες του. Διαβάζοντας προσεκτικά τα υπονοούμενα του άρθρου, πιστεύω πως λέει ότι η δραχμή θα μπορούσε να επιτύχει, αλλά με την πραγματικότητα του Ελληνικού λαού θα αποτύχει στο να τον ικανοποιήσει (τον λαό), και, ότι θα δημιουργήσει μεγαλύτερο ρήγμα μεταξύ των έχοντων και των μη έχοντων... Με αυτό συμφωνώ αυτή τη στιγμή χωρίς να πιστεύω ότι έχει/έχω απαραίτητα δίκιο.
Νομίζω η ιδιοσυγκρασία ενός λαού είναι τρομερά σημαντική ως προς το τι είδους πρακτικές θα λειτουργήσουν επιτυχώς για τον καθένα. Ο νεοφιλελευθερισμός, φερ' ειπείν, λειτουργεί θαυμάσια για τους Γερμανούς, και άλλους, και μας λένε ότι αν θέλουμε το ίδιο νόμισμα με εκείνους πρέπει να ακολουθήσουμε τις πρακτικές της πλειοψηφίας χωρίς να μας το επιβάλουν αν θέλουμε να φύγουμε. Από την άλλη μεριά, η δραχμή με αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα απλά θα επιστρέψει τον κόσμο στο σημείο που ήταν όταν μεγαλώναμε, κοιτώντας το "εξωτερικό" και κρύβοντας λίρες και δολάρια κάτω από το στρώμα, αν μπορούσαμε να τα βρούμε. Εμείς δεν μπορούσαμε. Με την βοήθεια της σύνταξης της γιαγιάς μου πήγα στην Αγγλία το '75.
Αυτό που δεν ακούω και δεν διαβάζω πουθενά όμως, είναι η τοποθέτηση επιλογών στο πλαίσιο της γενικότερης πραγματικότητας και του άμεσου παρελθόντος. Ακούω να μιλάει κόσμος περί της θεωρίας του να είμαστε στο Ευρώ ή να έχουμε Δραχμή λες και είναι μια επιλογή, σαν να διαλέγουμε την μάρκα του επόμενου αυτοκίνητού μας, χωρίς να αναφέρουμε ότι το προηγούμενο αυτοκίνητό μας το κάναμε θρύψαλα από μόνοι μας, χωρίς βοήθεια από κανέναν, και γι' αυτό χρειαζόμαστε καινούργιο, χωρίς να θέλουμε να πληρώσουμε τον φαναρτζή να διορθώσει αυτό που κάναμε γυαλιά-καρφιά...
Στο τέλος, το μνημόνιο, ή, η δραχμή, θα επιτύχουν, το καθένα στον δρόμο του, μόνο με συσχέτιση στην αίσθηση προσωπικής και συλλογικής ευθύνης ενός λαού. Την ευθύνη που αποδίδει στον εαυτό του, και όχι το τι θέλει ή το τι ελπίζει. Χωρίς υπευθυνότητα και υποχρεώσεις ούτε τα μνημόνια λειτουργούν ούτε η αριστερά, ούτε το Ευρώ, ούτε η δραχμή...
"Και η Γερμανία αρνήθηκε γιατί οι επιζώντες εγκληματίες είναι πλέον υπέργηροι."
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε καν δικαιοσύνη δηλαδή... Τραγικό!
Πρέπει να παραδεχτώ, αγαπητή μου Roadartist, ότι η Γερμανία θα μπορούσε να είχε λίγο περισσότερη ...συναίσθηση του πως να απαντά σε ανθρώπους που έχουν κάθε δίκαιο στο αίτημά τους.
ΔιαγραφήΠάντως για να έχουμε πιο σφαιρική αντίληψη του τι ζητάμε από την Γερμανία πρέπει επίσης να υπολογίσουμε ότι αν ενδώσουν σε έναν θα πρέπει να ενδώσουν σε όλους. Αυτή είναι η πραγματικότητα την οποίαν πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν μας καθώς σχεδιάζουμε τα επόμενα βήματα.
Εάν ήταν η Ελλάδα η εγκαλούμενη χώρα για κάτι εγληματικό , όπως π.χ. η Γερμανία εν προκειμένω, ποια θα ήταν άραγε η αντίδραση του ελληνικού κοινού και όσων θα παρακολουθούσαν κάτι ανάλογο στην Ελλάδα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΥποθετικό το ερώτημα, αλλά νομίζω οι περισσότεροι μπορούμε να κάνουμε αναγωγές.
Το θέμα είναι οτι αναμένουμε από τους γύρω μας και δη απο τους Γερμανούς, μια εσαεί εκδήλωση ντροπής και μετάνοιας, θεωρούμε ότι όλοι μας χρωστάνε κάτι, χρήματα, υποχρέωση, θαυμασμό....
Ο ταβερνιάρης στο βιντεάκι σωστα παραπονιέται ότι τα χρέη συσσωρεύτηκαν από τον πατέρα του κι ο ίδιος βρίσκεται σε δεινή πλέον θέση χωρίς όμως πραγματικά να φταίει οι ίδιος.
Μα κι οι σύγχρονοι Γερμανοί είναι παιδιά και εγγόνια εκείνων των ανθρώπων, οι οποίοι δεν ήταν όλοι Ναζί, μην το ξεχνάμε αυτό, αλλά από αυτούς ζητάμε την μετάνοια για όσα έκαναν οι γεννήτορες τους και την ζητάμε ακόμα πιο έντονα τώρα γιατί αισθανόμαστε "ρηγμένοι" και ταπεινωμένοι από αυτούς.
Αλήθεια, πόσοι ήξεραν όλα τα προηγούμενα χρόνια για τις διεκδικήσεις Ελλήνων απέναντι στην Γερμανία, για την αναγνώρηση του ηθικού της κι όχι μόνο χρέους, πχ για το Δίστομο...
Γιατί μας πιάνει ξαφνικά ο πατριωτικός οίστρος τώρα; Μοιάζουμε με κακομαθημένα παιδιά, όταν τους κάνουν τα χατήρια ξεχνούν και το χαστούκι, όταν όμως σταματήσουν να τους γίνονται οι χάρες τότε ποιος ακούει τις φωνές και τα καπρίτσια τους κι ας παρεξηγηθώ για την λέξη καπρίτσια, δεν την αναφέρω τυχαία.
Δυστυχώς, αναμένουμε και θα αναμένουμε, ακόμα και στην περίπτωση που καταβληθούν αποζημιώσεις, ο Γερμανικός λαός να αισθάνεται ντροπή και ηθικό χρέος απέναντι μας, δεν το ζητάμε όμως από τον ταβερνιάρη τον οποίο ορθά κατανοούμε καθώς ο πατέρας του ήταν ο άφρων κι όχι ο ίδιος. Κάποιοι βλέπεις πρέπει να μετανοούν για τους γονείς τους, κάποιοι άλλοι όμως όχι.
Νιώθω πολύ μεγάλη λύπη που όλα τούτα απευθύνονται στο θυμικό ενός λαού με σκοπό να τον αποπροσανατολίσουν από το να καταλάβει ο ίδιος τις δικές του ευθύνες και να χαράξει μια πορεία με πραγματική αξιοπρέπεια, την οποία ακόμα και τώρα ποδοπατεί ο ίδιος, αλλά όταν απευθύνεσαι στο θυμικό για να κάνεις πολιτική, τότε τι άλλο μπορείς να το ονομάσεις παρά λαϊκισμό;
Πράγματι σωστό αυτό, Τζων! Αν θέλουμε να λέμε εμείς ότι οι πατεράδες μας τα κάναμε πρέπει να είμαστε έτοιμοι να παραδεχτούμε ότι τα δικά τους τα κάνανε οι παπούδες τους. Και πιο συγκεκριμένα ότι οι "πατεράδες" μας τα κάνανε πριν 35-5 χρόνια, ενώ οι παπούδες τους τα κάνανε πριν 75-70 χρόνια.
ΔιαγραφήΜε βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο σε ότι έγραψες, ιδίως επειδή η προχειρότητα με την οποία ο δικός μας λαός ξεχνάει/παραβλέπει/απλοποιεί ορισμένα μέρη του σκεπτικού, έχει ως αποτέλεσμα την μείωση της αξίας εκείνων που θυμάται.
Στην τελική, το ότι αυτά έγιναν πριν 70 χρόνια και τα θυμηθήκαμε τώρα με την ένταση με την οποία ξαφνικά τα θυμόμαστε, είναι πρόβλημα.
Συμφωνώ με τα εύστοχα σχόλια σας. Συμφωνώ για τη νοοτροπία και εμένα το ίδιο με θλίβει, με θυμώνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θα συμφωνήσω όμως ποτέ με τη σύγκριση, είναι άτοπη. Είναι περισσότερο αστείο να μιλάμε με ίδια μέτρα και σταθμά. Σύγκριση με έναν παγκόσμιο πόλεμο με απίστευτη κτηνωδία, τόση που δε τη χωρά ο ανθρώπινος νους, δε μπορεί να υπάρξει. Επίσης τα 70 χρόνια είναι πολύ κοντινά. Είναι σαν χτες, ακόμη υπάρχουν επιζώντες. Κακώς τα ξεχάσαμε, έχουμε και το "κακό" να συγχωρούμε εύκολα.
Υ.Γ. Εφόσον μιλάμε για "σωστές" συμπεριφορές, πρέπει να πληρώσει τότε και ο ταβερνιάρης, αλλά για να πληρώσει θα πρέπει να μην κλείσει το μαγαζί του.
Ακριβώς! Ήλπιζα κάποιο σχόλιο, όχι δικό μου, να έκανε αυτή την ερώτηση... Μπορεί οι πατεράδες των μεν και οι παππούδες των δε να είναι ...υπεύθυνοι. Και το σκετς-βίντεο της ZDF "σπρώχνει" την ευθεία σύγκριση προς την κατεύθυνση του ότι αν οι μεν τότε και οι δε, ίδιες προσδοκίες ευθύνης, κλπ. αλλά...
ΔιαγραφήΕίναι όμως έτσι; Μπορεί να συγκριθεί η ανικανότητα ενός λαού να φερθεί οικονομικά όπως άλλοι λαοί, με την ανικανότητα ενός άλλου λαού να δει τους γείτονές του σαν ίσους;
Είναι δυνατόν να συγκρίνουμε μια εθνική χρεοκοπία, έστω και λόγω κοινωνικής και πολιτικής ανευθυνότητας, με την θηριωδία, την κτηνώδη μαζική δολοφονία εκατομμυρίων που γεννήθηκε από αίσθημα ρατσιστικής ανωτερότητας;
Είναι δυνατόν να συγκριθεί αυτό που εγώ, υποκειμενικά και δυστυχώς ρατσιστικά, ονομάζω "καρκίνωμα της ανθρωπότητας", με το αν ένας άλλος λαός αντέγραψε το λάιφστάηλ που του έδειχναν στην τηλεόραση χρησιμοποιώντας τα δάνεια που του δίνανε;
Προσπαθώ στο μπλογκ να είμαι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται, αλλά όταν το θέμα γίνεται η Γερμανία, φοβάμαι πως δεν μπορώ να υποσκελίσω την ενστικτώδη υποκειμενικότητά μου και να είμαι "politically correct", ή "δίκαιος" --γιατί πιστεύω πως η δικαιοσύνη θα έπρεπε να αποφανθεί ότι σαν σύνολο, σαν γενίκευση, δεν μπορεί άνθρωπος να μην δει πόση διαφορά έχουν ιδιαίτερα οι Γερμανοί, ιστορικά και κοινωνικά, από άλλους λαούς.
Στην προκειμένη περίπτωση το πρόβλημά μας είναι ότι περιμέναμε 70 χρόνια. Συν, πιο σημαντικό, το ότι αν ενδώσουν για εμάς, πρέπει να ενδώσουν για όλους. Στην πραγματικότητα, όπως και να το δει κανείς, δεν ζητάμε απλά να μας αποζημιώσουν αλλά (εφ' όσον αποζημιώσουν εμάς) να αφανιστούν οικονομικά τα καρκινώματα αυτά από την διεθνή σκηνή και να πάνε οι ίδιοι σε ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως να ησυχάσουν οι υπόλοιποι.
Βλέπεις, αγαπητή μου Roadartist, πως όταν εγώ προσωπικά και υποκειμενικά αρχίζω να μιλάω ελεύθερα πάνω σε αυτό, μειώνω ηθικά το δίκαιό μας καταντώντας εγώ σαν εκείνους...
Όλες οι νομοθεσίες, όλων των κοινωνιών, συμπεριλαμβάνουν χρονικά όρια πέρα των οποίων ένα αδίκημα, ή και έγκλημα, παραγράφεται, και, τουλάχιστον, δεν μπορεί να πάει πλέον σε δικαστήριο. Αυτό δεν μειώνει την κτηνωδία του εγκλήματος αλλά βάζει όρια στο μέχρι πόσος χρόνος μπορεί να περάσει για να επέμβει η δικαιοσύνη.
ΔιαγραφήΕμείς, στην τελική, ζητάμε το 2015 να επιστρέψει ο κόσμος στο 1945 και να πληρώσουν οι Γερμανοί αυτά για τα οποία χωρίς αμφιβολία ή συζήτηση ευθύνονται.
Τίποτα όμως δεν είναι απλό, ή μαύρο-άσπρο. Τι θα επέλθει άραγε στην διεθνή κοινωνία αν επιστρέψουμε στο 1945;
Φεύγουμε τώρα πάλι γι κάμποσες ώρες. Δεν θα μπορέσω να απαντήσω μέχρι μετά από το απόγευμα, αλλά θα ήθελα πραγματικά να συνεχιστεί αυτή η συζήτηση αν έχουν διάθεση οι σχολιαστές...
ΔιαγραφήΗ σύγκριση είναι άτοπη. Το ότι θα έπρεπε να αποζημιωθεί η Ελλάδα είναι βέβαιο, το ότι όμως δε θα γίνει αυτό ποτέ είναι κάτι επίσης σίγουρο. Όπως δεν έγινε τα προηγούμενα χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα ο ταχυδρόμος έφερε τη σύνταξη στη μητέρα μου, και κατά λάθος της άφησε 40Ε περισσότερα. Κάλεσε η ίδια στα κεντρικά, έψαξε να βρει ποιος είναι ο υπάλληλος που πέρασε και άφησε τη σύνταξη, ενημέρωσε ότι κατά λάθος της άφησε περισσότερα χρήματα. "Κρίμα είναι αμαρτία, είναι μεροκαματιάρης άνθρωπος". Η μητέρα μου παίρνει τη χαμηλότερη σύνταξη που δίνεται σήμερα στην χώρα. Αυτά. Καλά να περάσετε.
Πράγματι, πέρα του αν πρέπει ή όχι ο κάθε λαός να θεωρείται υπεύθυνος για τις πράξεις του, οι ίδιες οι πράξεις και λαοί, στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν αντέχουν την παραμικρή σύγκριση! Ούτε εγώ νομίζω ότι πρόκειται ποτέ να πληρώσει η Γερμανία δεκάρα σε κανέναν για το τι έκανε στον πόλεμο. Αλλά, με σωστούς χειρισμούς, και χρόνο, και πάνω από όλα με την κοινή γνώμη, δεν είναι απίθανο να επιδείξουν λίγη ...επιείκεια τώρα. Δύσκολο αλλά όχι εντελώς απίθανο.
ΔιαγραφήΑς είναι καλά η μητέρα σου...
Άνθρωποι θα υπάρχουν πάντα, έστω και αφανείς... έστω και λίγοι, και εκείνοι δίνουν ελπίδα. Σήμερα άλλοι δύο άνθρωποι μου έδωσαν ελπίδα. Δύο άνθρωποι, από την Νιγηρία, έξω από το σούπερ μάρκετ κάτω στην πόλη. Τις προάλλες είχα μόνο ένα νόμισμα δύο Ευρώ και τους ρώτησα στα Αγγλικά αν θα μπορούσαν να το μοιραστούν μεταξύ τους. Με ευχαρίστησαν, το πήρε ο ένας, και είπαμε καληνύχτα με χειραψία. Μία χειραψία σταθερή, σοβαρών ανθρώπων. Πολύ πιο σοβαρών από τους άλλους έξω από το σούπερ μάρκετ με τις σακούλες με τα ψώνια που κοιτούσαν τους δύο φίλους μου σαν να ήταν ζώα. Σήμερα, πριν γυρίσουμε είμασταν στο σούπερ μάρκετ πάλι. Με θυμήθηκαν, ευγενέστατα ρώτησαν, Αγγλικά πως είμαι, ευχηθήκαμε νά 'μαστε καλά, χειραψία, από τις καλές... και έφυγα. Στο αυτοκίνητο ρώτησα την Μαργαρίτα αν είχε ψιλά και βρήκε ένα Ευρώ. Γύρισα πίσω στην είσοδο του σούπερ μάρκετ, έδειξα ότι είχα βρει ένα Ευρώ, γελάσαμε, και μου είπανε όχι, ότι δεν χρειάζεται. Εγώ επέμεινα λίγο, και τότε, πριν δώσω το Ευρώ, ο ένας έδωσε 50 σεντς στον άλλον και εγώ έδωσα το Ευρώ σε εκείνον, πάντα γελώντας και οι τρεις μας. Εν τω μεταξύ, στο κέντρο προσφύγων του χωριού, δώσανε δουλειά καθαριστή σε έναν πρόσφυγα, τον βάλανε να υπογράψει ότι παίρνει 300 Ευρώ τον μήνα, αλλά του δίνουν 150, και εκείνος δεν μιλάει γιατί φοβάται.
Επειδή όσα είπα αποτέλεσαν την αφορμή για τα παραπάνω - επίσης εύστοχα - σχόλια, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι, ασφαλώς και δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Άλλο χρεοκοπία κι άλλο κτηνωδία. Απλά μου δόθηκε η αφορμή για να αναρωτηθώ πάνω στο θέμα των ευθυνών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉθελα να αναφέρω ένα παράδειγμα στο προηγούμενο σχόλιό μου, αλλά το πήρα πίσω, είναι ευκαιρία όμως να το αναφέρω τώρα. Στην Τριπολιτσά κατά κάποιο τρόπο κάποιοι έχουμε διαβάσει τι έγινε και δεν αναφέρομαι φυσικά στα όσα μας έμαθαν στο σχολείο, αλλά ακριβώς στα όσα μας απέκρυψαν. Οι Γερμανοί γνωρίζουν τα της πρόσφατης ιστορίας τους και τα θέματα αυτά είναι λίγο ταμπού για αυτούς, παρακολουθείστε όμως τις αντιδράσεις του κοινού στο βιντεάκι αυτό, εμένα που προξένησαν ευχάριστη έκπληξη.
Πιστεύετε ότι θα ήταν εύκολο για το ελληνικό κοινό να διακωμωδήσει την άλωση της Τριπολιτσάς, χωρίς να εκδηλωθεί μαζική εθνικοπατριωτική υστερία; Μπορεί το παράδειγμα να είναι και πάλι αδόκιμο θα μου πει κανείς, εδώ δεν μιλάμε για 70 χρόνια αλλά για 194 χρόνια, ουδείς ζωντανός, τότε ήταν κάτι άλλο, ήταν ο αγώνας για την απελευθέρωση και άλλα τέτοια. Αθώοι άμαχοι σφαγιάστηκαν και τότε πάνω στην παραζάλη του πολέμου. Ανάλογα γεγονότα δεν είναι σε θέση η ελληνική κοινωνία να τα αγγίξει, όχι να τα δεχτεί και δια τηλεοράσεως.
Η ιστορική μνήμη είναι καλό να παραμένει ζωντανή, ο τρόπος όμως που την χειρίζονται κάποιοι είναι το ενοχλητικό.
Εμένα με ενοχλεί αφάνταστα που τέτοια θέματα ανασύρονται με τέτοια ένταση τώρα κι αυτό γίνεται για να αποπροσανατολιστεί ο κόσμος, για να αναζητηθούν εχθροί κι ευθύνες πέρα από τον ίδιο, η γνωστή ελληνική πρακτική δηλαδή. Γ ια την ακρίβεια δεν είναι τόσο ελληνικό φαινόμενο, απλά χαρακτηριστικό ανωριμότητας και προσκόλλησης στην παιδική ηλικία, τότε που δεν είσαι ακόμα σε θέση να αναγνωρίσεις την ευθύνη.
Βέβαια, εδώ μιλάμε καθαρά για διαφορά οπτικής. Εγώ πιστεύω ότι η προβληματικότητα βρίσκεται πρωτίστως μέσα σε αυτή τη χώρα, κάποιοι άλλοι - και προφανώς οι περισσότεροι - πιστεύουν ότι βρίσκεται έξω από την αυτή και δη στη Γερμανία.
Μια μεσοβέζικη λύση είναι να πει κανείς ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Επειδή ουδέποτε με απασχόλησε να είμαι politically correct, πιστεύω ότι αν τα βάλεις στη ζυγαριά η προβληματικότητα θα βαρύνει την πλευρά μας και το υποστηρίζω αυτό λαμβάνοντας αφορμή ακόμα κι αυτό το ίδιο το βινετάκι. Και γιατί το λέω αυτό:
Ο εργατικός μεροκαματιάρης ταβερνιάρης παραπονείται στους σκληρούς πιστωτές του ότι δεν μπορεί να του επιβάλλουν τους κανόνες τους, ούτε γίνεται να τον αποστραγγίζουν οικονομικά, γιατί έτσι δεν θα έχει την ευκαιρία να επενδύσει στο μαγαζί του και να αναπτύξει την δουλειά του. Μιλάει πολύ σωστά, μας διαφεύγει όμως κάτι.
Το βίντεο δείχνει έναν νοικοκυρεμένο άνθρωπο, είναι μάλλον δύσκολο για τους Γερμανούς να αντιληφθούν την τσαπατσουλιά που υπάρχει εδώ. Δεν γενικεύω, αλλά μιλάω για μια ηχηρή μερίδα συνανθρώπων μας, αλλά και για την πολιτική ζωή την ίδια.
Ας αφήσουμε κατά μέρος τους σκληρούς πιστωτές. Αν ο ταβερνιάρης είναι η Ελλάδα, πες τε μου σας παρακαλώ αν η ειλικρινής επιχειρηματολογία μας ως χώρα έχει να κάνει με αυτό που λέει ο ταβερνιάρης σε σχέση με την οικονομική του αποστράγγιση.
Ο ταβερνιάρης θέλει να επενδύσει στο μαγαζί του, έχει έναν στόχο. Εσείς βλέπετε κάτι ανάλογο να θέλουμε ως χώρα, πέρα από όσα ισχυριζόμαστε έξω, αλλά αναιρούμε με την πρώτη ευκαιρία μέσα; Εσείς τι ακριβώς βλέπετε μπροστά σας; βλέπετε την πιστωτική μας διευκόλυνση ως εφαλτήριο για πρόοδο στην χώρα, πέρα από μια προσωρινή ανακούφιση (άραγε ποιων ακριβώς;), η οποία θα εξανεμιστεί συντομότατα πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις;
Έχει κάποιος να μου αναφέρει έστω και μερικά ψήγματα εθνικής στρατηγικής προόδου, πέρα από ευχολόγια και άναρθρες εθνικοπατριωτικές κορώνες;
Την Ιστορία, Τζων Μπόη μου, την γράφουν οι νικητές, ή, στην προκειμένη περίπτωση εκείνοι που θα ήθελαν να είναι νικητές ξεχνώντας Ναυαρίνο, Καποδίστρια και Όθωνα, και Μεγάλες δυνάμεις. Ενθυμώμενοι την Τριπολιτσά όπως θα ήθελαν να επιναι αλλά ξεχνώντας ότι η Βασιλεία στην Ελλάδα ήταν "μνημόνιο" των μεγάλων δυνάμεων στυλ δεκάτου ενάτου αιώνα. Και ότι βάλαμε φυλακή και τον Κολοκοτρώνη. Κατά τ' άλλα, νά 'τανε το (ένδοξο) '21, που τραγουδούσε και ο Γιώργος επί χούντας :-)
ΔιαγραφήΚι εγώ δεν έχω πει τίποτα άλλο από το ότι τα 70 χρόνια είναι πολλά ακριβώς επειδή μέχρι να τα βρούμε σκούρα δεν έλεγε κανείς τίποτα. Αυτό είναι το δύσκολο σημείο για μένα. Δεν έχω πρόβλημα με το ότι πρέπει να πληρώσουνε. Έχω πρόβλημα με το πως και πότε το ζητάμε όλως εξάφνως.
Όπως ήδη έγραψα ίσως αυτό τουλάχιστον να απαιτούσε λίγη επιείκεια προς εμάς αν όχι τίποτα άλλο, όπως δέχθηκαν εκείνοι επιείκεια, αλλά το επόμενο πρόβλημα που δημιουργείται είναι ο τρόπος που την απαιτούμε, αρνούμενοι ότι έχουμε οποιαδήποτε ευθύνη για την διαχείριση του κράτους μας 40 χρόνια. Εδώ Τζων μου έχουνε φτάσει να πει πως οι δανειστές φταίνε που χρεοκοπήσαμε επειδή μας δάνεισαν όταν ήξεραν ότι δεν μπορούμε να τα αποπληρώσουμε! Ήμαρτον!!!
Στο δια ταύτα. Έχουμε πέσει στην παγίδα να θεωρούμε ότι το πρόβλημα της χώρας είναι οικονομικό (ως ένα βαθμό είναι βεβαίως), ότι οι αποζημιώσεις, η οικονομική χαλάρωση, το κούρεμα των δανείων θα μας σώσουν. Ναι, θα μας σώσουν λοιπόν (δεν ξέρω ακριβώς ποιους θα σώσουν, μπορώ όμως να φανταστώ, αλλά ας το δεχτώ ως δεδομένο ότι θα μας σώσουν), για πόσο όμως; Όταν το πρόβλημα σε αυτή τη χώρα είναι οι σαθρές δομές, οι οποίες δεν αποσαθρώθηκαν τα τελευταία χρόνια, ήταν ήδη έτσι από πριν και τα δανεικά τις κάλυπταν, όταν έχουμε μάθει να είμαστε μια ζωή με το ένα χέρι στην επαιτεία και με το άλλο σε γροθιά, όταν έχουμε μάθει να τα περιμένουμε όλα από τους άλλους - Γερμανούς, Κράτος, Πολιτεία, πιστωτές, ΕΕ, Θεό, κλπ - τότε τι είδους ελπίδα περιμένετε από αυτόν τον λαό και την χώρα την ίδια;
ΑπάντησηΔιαγραφήυ.γ.: καλά! έχω εξελιχθεί σε τρελά γραφική περίπτωση :))
Απόλυτα συμφωνώ, όπως λέω πάντα, ότι το πρόβλημα είναι η νοοτροπία και στο τέλος η συλλογική απουσία αισθήματος οποιασδήποτε ευθύνης και αυτοκριτικής! Πρόχειρα, άρπα κόλλα, χωρίς συνέπεια, χωρίς όραση ή όραμα άλλο από το τι θα βάλει κανείς στη τσέπη σήμερα, και αύριο βλέπουμε --και τα θύματα τελικά είναι οι έντιμοι άνθρωποι που ζουν και επιμένουν να ζουν ηθικά και να υπομένουν στην μέση αυτού του μπάχαλου.
Διαγραφήυγ. Θα αλλάξω το όνομα του μπλογκ σε Αποθήκη Γραφικής Σκέψης ώστε να με αντιπροσωπεύει κι εμένα καλύτερα.
Τζων Μπόη αν ξαναγράψεις ότι είσαι "τρελά γραφική περίπτωση" δε νομίζω ότι θα ξανασχολιάσω εδώ πέρα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυζήτηση κάνουμε και στα περισσότερα συμφωνούμε. Μα όποτε διαφωνούμε καλό να το γράφουμε ε;
Το δυστύχημα σε αυτή τη χώρα είναι η έλλειψη στρατηγικής. Ανθρώπινο δυναμικό υπάρχει, νέοι με μόρφωση και αγάπη για το αντικείμενο τους και τη χώρα, πως γίνεται όμως πάντα να επιβιώνουν και να ανυψώνονται όλοι όσοι προέρχονται από τα ίδια παλιά αρρωστημένα περιβάλλοντα; Σαν ένας σωλήνας κλωνοποίησης του παλιού. Είναι τραγική η νοοτροπία μας, οι περισσότεροι είμαστε απηυδισμένοι με τη σαπίλα. ΦΥΣΙΚΑ το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, μα βαθιά πολιτισμικό, παιδείας. Προσωπικά έχω πάψει πολλά χρόνια να βλέπω τηλεόραση, γίνομαι όλο και πιο επιλεκτική στις παρέες και συναναστροφές μου. Νιώθω όλο και πιο προδομένη από τη χώρα. Παρ΄όλα αυτά επειδή διακρίνω και ανθρώπους που αγωνίζονται και φτύνουν αίμα και διακρίνω υποκρισία και στο εξωτερικό, παράλληλα με την ατιμωρησία που ισοπεδώνει τους πάντες στο εσωτερικό, όπου βλέπω τα άσχημα δε μπορώ να μην τα επισημαίνω.
Έχουμε βρεθεί σε μια κατάσταση που δεν μπορεί να αναλυθεί ούτε σε χίλιες αναρτήσεις. Κανείς δεν είναι δυστυχώς ο άγιος λαός, η σύγκριση - σωστά - είναι ανιστόρητη. Τελικά και στη σύγχρονη Γερμανία ποιος θα μας πει για τις μίζες και πόσοι έφαγαν λεφτά κλπ; Δικαιοσύνη δεν πρέπει να ξεκινά από ειλικρινή τιμωρία όλων όσων έχουν συμμετάσχει σε κάθε παρανομία από κάθε πλευρά; Γιατί δεν υπάρχει δικαιοσύνη, ούτε για τα προσχήματα αυτά τα τελευταία χρόνια; Το όλο σύστημα χωλαίνει. Και η πολιτική περνά βαθιά κρίση παγκοσμίως δυστυχώς.
Υ.Γ. Και μόνο που αντέχουμε να σχολιάζουμε νηφάλια τα όσα συμβαίνουν..., μπράβο μας... :))
Σαφώς, αγαπητή μου Roadartist, έτσι γραφικός θέλω να είμαι κι 'εγώ σαν τον Τζων, αλλά το πιο σημαντικό και επείγον είναι να μην σταματά κανείς, ιδιαίτερα τώρα, να μπορεί να σχολιάζει νηφάλια. Αν το χάσουμε κι αυτό, τότε θα τα έχουμε χάσει όλα.
ΔιαγραφήΜου φαίνεται πως οι νέοι δεν βλέπουν καμία πιθανότητα να πιάσουν τόπο οι προσπάθειές τους. Πιστεύω ότι με την έκρηξη της διεθνούς επικοινωνίας η καινούργια γενεά στην Ελλάδα έχει ήδη αλλάξει, αλλά, μπορούν επίσης να δουν και να αξιολογήσουν το ότι ακόμα στον τόπο αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να τους επιτραπεί να καταφέρουν τίποτα. Σήμερα είχα μία συζήτηση κάτω στην πόλη με έναν ηλικιωμένο πολιτικό και λέγαμε ότι στην Μεσόγειο οι μεγαλύτεροι κάθονται πάνω στους νεότερους μέχρι να πεθάνουν ώστε οι επόμενη γενιά να κάτσει επάνω στην νεότερη και πάει λέγοντας χωρίς να επιτρέπεται ποτέ στους νέους να μπορέσουν να γευτούν επιτεύγματα δικά τους.
Όσο για τις μίζες, δόθηκαν και έγιναν δεκτές μέσα στην Ελλάδα, άρα μέχρι στιγμής δεν ισχύουν σαν αδίκημα στην Γερμανία. Για να αποδειχθεί ότι Γερμανική εταιρεία στην Γερμανία ήταν υπεύθυνη των πράξεων που έλαβαν χώρα μέσα στην Ελλάδα, πρέπει αυτό να αποδειχθεί σε δίκη μέσα στην Ελλάδα. Πρέπει να καταδικαστεί άνθρωπος και να ζητηθεί επισήμως και με τεκμήρια η έκδοσή του από την Γερμανία, πρέπει να γίνει άλλη δίκη που να αποδείξει πέραν αμφιβολίας ότι η διαταγή να δοθούν οι μίζες δόθηκε μέσα στην Γερμανία... Ζούμε με νόμους και σύστημα νόμων. Αλλά στην χώρα του φαιδρού μπάχαλου βάζουμε το κάρο μπροστά από τον γάιδαρο και ρωτάμε γιατί η Γερμανία δεν παραδέχεται από μόνη της, χωρίς νόμιμη διαδικασία, ότι είναι κακιά... Τρόποι υπάρχουνε, αλλά ή δεν τους ξέρουμε, ή δεν μας ενδιαφέρουν, αλλά δεν τους ψάχνουμε. Όλα για την δημαγωγία αλλά τίποτα περί αγωγής.
Δεν αμφιβάλει κανείς ότι έφαγε κόσμος λεφτά, αλλά, αν δεν αποδειχθεί σε δικαστήριο με αποδεικτικά στοιχεία και τεκμήριο παραμένει λαϊκός μύθος. Αντ' αυτού αρχίζουμε κυνήγι μαγισσών Μακαρθισμού ή και Σταλινισμού, συγγνώμη: εξεταστικές επιτροπές για τα μνημόνια έπρεπε να πω :-(
Roadartist, με την απειλή σου στην αρχή τπυ σχολίου φαντάστηκα να παίζουμε την σκηνή στα Κόκκινα Φανάρια, όπου η Κατερίνα Χέλμη φωνάζει : " Ντόρη, μη φύγεις! Θα φαρμακωθωωωωω!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μου ταιριάζει να κάνω τη Χέλμη, ούτε και το "σπίτι" εδω δεν ειναι δικό μου, όπως και στην ταινία που ανήκε στην Δ.Διαμαντίδου, αλλά επήτρεψε μου να ξέρω τη λέω όταν με αποκαλώ γραφικό :))
Πάντως ξέρεις και ξέρω ότι το μόνο σοβαρό προιόν που παράγει αυτη η χώρα ειναι η χρεοκοπία. Αν πιστεύεις οτι αυτο θεραπευτεί με την σημερινη στρατηγική μας (για την προηγούμενη δεν εχω λόγο...αποδείχτηκε πόσο αποτελεσματική ήταν) τότε παω πάσο.
Βέβαια, αυτό που κάνει εντύπωση - αν και δεν θα έπρεπε - είναι ότι υπάρχουν Έλληνες που ενώ βαδίζουμε προς την καταστροφή εκείνοι μοιάζουν να μην έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί γύρω τους...
φταίνε αυτοί;
Φταίει το πολιτικό προσωπικό της χώρας που μπουκώνει με ψεματα τον κόσμο;
Δεν έχω ακόμα καταλάβει.
Προτιμώ πάντως τη γραφικότητά μου...από το να είμαι ψεκασμένος και λοβοτομημένος, καλύτερα γραφικος.
Όσο για το σπίτι, εδώ, σα στο σπίτι σου, και το ξέρεις.
ΔιαγραφήΚαι φυσικά οι πολιτικοί την "δουλειά" τους κάνουνε και όπως πάντα και παντού κάποιοι θα πιστεύουν τους πολιτικούς της αρεσκείας τους. Η ερώτηση είναι μήπως εδώ στο Ελλάντα υπάρχει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό εκλογέων που τους πιστεύουν... και δεν φταίνε οι πολιτικοί αλλά εκείνοι που τους πιστεύουν...
Υπάρχουν ακόμα εκείνοι που πιστεύουν ότι η σημερινή (ανύπαρκτη) στρατηγική θα θεραπεύσει τα πάντα. Είναι οι ίδιοι που πιστεύουν ότι τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός, ελλείψη πείρας τους από κάτι αντίθετο, όπως επίσης και εκείνοι που δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι συμβαίνει ή γιατί. Κανένας από αυτούς δεν έχει μείνει, χρόνια τώρα, να σχολιάζει σε αυτό το μπλογκ :-)
Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι, εφ' όσον και οι τρεις μας λίγο-πολύ τα ίδια λέμε, γιατί δηλαδή εσύ να θεωρείς τον εαυτό σου πιο γραφικό από εμάς; Απαιτούμε ίση μεταχείριση! Έτσι δεν είναι Roadartist;
Τζων, να σου φτιάξω ένα τσάι του βουνού;
Λολ. :) Χέλμη εεε... :) :) Τ.Μποη :P το σχόλιο περί γραφικότητας πήγαινε στο ότι είναι άσχημο κάποιος να αυτοπροσδιορίζεται ως κάτι σχεδόν πάντα πριν σχολιάσει. Είναι σαν να εκφράζεις δύσκολα τη γνώμη σου, σαν να το κάνεις με ενοχή. Σαν να τη γράφεις γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι διαφέρει από όλων των υπολοίπων. Δεν αμφισβητώ τη διαφορετικότητα σου, ούτε και διεκδικώ αυτό που έγραψε ο Δημήτρης παραπάνω, χαριτολογώντας "θεωρείς τον εαυτό σου πιο γραφικό από εμάς" :) άλλωστε ένα γρήγορο πέρασμα από το blog μου είναι σίγουρο ότι θα σε αφήσει με ένα μειδίαμα "τι γράφει αυτή τώρα", ποιος ασχολείται με αυτά στην Ελλάδα. Ε ναι. Προσωπικά είμαι περήφανη για τις επιλογές και την οπτική μου και ας πληρώνω τα όποια τιμήματα. Σκέψου λίγο, υπάρχει μεγαλύτερη γραφικότητα από το να επιμένεις σε όλα όσα αυτή η χώρα και η κοινωνία απαξιώνει συνεχώς; Από την άλλη δεν έχει πλάκα τι θεωρεί ο καθένας μας γραφικό για τον κάθε άλλο. Σκέφτομαι πόσο απέχει στο τέλος από γραφικός να γίνεις "ψεκασμένος". :))
Διαγραφή"Αν πιστεύεις οτι αυτο θεραπευτεί με την σημερινη στρατηγική μας (για την προηγούμενη δεν εχω λόγο...αποδείχτηκε πόσο αποτελεσματική ήταν) τότε πάω πάσο" , από όσα έγραψα παραπάνω δε νομίζω ότι εννοούσα κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι έγραψα αρκετά πράγματα όπως και ότι θλίβομαι ή για το πως προσπαθώ να συνεχίζω. Απλά αφιερώνοντας πολλές ώρες για να διαβάζω ιστορία, διαμορφώθηκε ένας τρόπος σκέψης, που βλέπω πλέον τα πράγματα σφαιρικά από όλες τις πλευρές, για εμάς ως λαό, μα γενικότερα.
Δημήτρη, φτιάξε τσαγάκι :)
Ευχαρίστως! Πάω να ζεστάνω νερό!
ΔιαγραφήΑπό πολύ πριν γνωριστούμε η Μαργαρίτα λάτρευε το Δίκταμο από την Κρήτη. Στην Κεντρική αγορά Αθηνών τον Φεβρουάριο της ανακοίνωσα ότι θα πάρουμε πραγματικό Δίκταμο νά 'χουμε. Και εκείνη υπερήφανα με διόρθωσε, βάση των σπουδών της και του επαγγέλματός της, λέγοντας ότι το Δίκταμο της Κρήτης είναι προστατευόμενο είδος στην Ευρώπη και ότι απαγορεύεται να το κόβουνε, πόσο μάλλον να το πουλάνε. Τότε της έδειξα με αμηχανία, πίσω της, ένα μεγάλο πάγκο γεμάτο Δίκταμο σε τιμή ευκαιρίας με ταμπέλες που διαφήμιζαν τι είναι, και όπως αποδείχτηκε πράγματι ήταν. Το πίνουμε με σύνεση σε ιδιαίτερες περιπτώσεις πολυτέλειας και φιλοξενίας :-) :-) :-)
Μεγάλη κουβέντα ανοίγουμε Roadartist και χρειαζόμαστε πολλά κανάτια αφέψημα ...
ΔιαγραφήΑν είχα ενοχές για όσα πιστεύω, είμαι, πρεσβεύω, θα καθόμουν στην γωνιά μου και δεν θα μιλούσα.
Όσα αναφέρω εδώ είναι όσα μου "επιτρέπεται" να πω ψευδώνυμα...γιατί επώνυμα, με το πραγματικό μου όνομα δηλαδή και την φάτσα μου φόρα παρτίδα, τα λέω πιο χύμα, διαφορετικά θα ήταν ανήθικο από την πλευρά μου.
Επίσης μίλησα μόνο για μένα, ούτε χαρακτήρισα κανέναν άλλο, ούτε και συνέκρινα το μέγεθος της δικής μου διαφορετικότητας σε σχέση με των άλλων (μπορεί όντως εσείς να την έχετε μεγαλύτερη ! :) ).... ας αυτοπροσδιοριστώ κι εγώ όπως θέλω, κατά βάθος το χαίρομαι :)
Και για να δείτε πόσο γραφικός έχω γίνει, σήμερα δεν ήπια ούτε τσάι, ούτε καφέ, κατέβηκα στην Αθηνάς και πήρα "μουστάκια καλαμποκιού", έκανα ένα μείγμα με πολυκόμπι και αχιλλαία, τα έβρασα, έριξα μέσα λίγα καρφάκια γαρύφαλλο και μια κουταλιά μέλι για να μπορέσω να πιω αυτό το πράμα και το ήπια με ευχαρίστηση…λέει είναι καταπραϋντικό, βέβαια ο πωλητής αμέλησε να μου πει ότι είναι διουρητικό, αντιλαμβάνεστε!
Τι να μας πει και το δίκταμο τώρα! :)
Βέβαια εγώ, ως διαβητικός, δεν χρειάζομαι διουρητικά για την συγκεκριμένη λειτουργικότητα, πάντως η Roadartist έχει δίκιο: χαριτολογούσα. Και δη, αμήχανα, γνωρίζοντας ότι πρέπει να είμαι και... "moderator", το οποίο άμα λάχει το προσπαθώ και Αμερικάνικα, ή και Βρετανικά :-) Ελληνικά δεν ξέρω πως να το κάνω εποικοδομητικά, ή πως να μεταφράσω το νόημα του ορισμού --ίσως να μην υπάρχει. Επίσης, η Roadartist σωστά είπε ότι μπράβο μας μόνο που αντέχουμε να σχολιάζουμε νηφάλια τα όσα συμβαίνουν...
Διαγραφή...η roadartist πίνει τσάι, εσύ δίκταμο, εγώ εγώ πίνω μουστάκια καλαμποκιού ... το μυστικό της νηφαλιότητας! :)))
ΔιαγραφήΗ Roadartist απαντούσε σε εμένα που σου είχα προσφέρει τσάι του βουνού, η Μαργαρίτα πίνει δίκταμο σπάνια, αλλά σχεδόν καθημερινά ή Ερλ Γκρέη ή Ιρλανδικό, ή Τέτλη, εγώ τριπλό καφέ Ιταλικό με κρέμα γάλακτος και πολύ γλυκαντικό από την Αμερική. Όσο για τα μουστάκια καλαμποκιού, αγαπητέ, θα περιμένω να γυρίσει η Μαργαρίτα να μας πει την επαγγελματική της γνώμη :-)
ΔιαγραφήΧωρίς να είναι σίγουρη, γιατί δεν καταλάβαμε τι είναι το πολυκόμπι και η αχιλαία, η Μαργαρίτα λέει ότι η συνταγή που περιέγραψες της θυμίζει έναν ζωμό, η συνταγή του οποίου βρέθηκε διασωσμένη σε ένα μοναστήρι Γαλλικό του μεσαίωνα η οποία φημολογείται πως προέρχεται από ένα Γαλατικό χωριό της Αρμορίκης από τα χρόνια του Καίσαρα...
ΔιαγραφήSa che cosa questo brodo fare più che va solo al bagno? :)
ΔιαγραφήΕύχομαι να το είπα σωστά! :))
Μάλλον εννοείς "Sai che cosa questo brodo fa, più di a andare al bagno?" ..γιατί όπως το έγραψες δεν είναι clear το αν εννοεί "μόνο για να πας στο μπάνιο" ή "για να πας μόνος στο μπάνιο"...
ΔιαγραφήΥπέροχο! :)))
ΔιαγραφήΝα ΄μαστε καλά και χαμογελαστοί!
Πάντα, όλοι :-)))
ΔιαγραφήΝομίζω το έγραψα και χτες, αυτά τα θέματα και τις κουβέντες δεν τις αναλύεις ούτε με χίλιες αναρτήσεις. Επίσης η εποχή είναι δύσκολη, όσο μπορεί ο καθένας ας είναι ήρεμος... Υποτίθεται ότι η ανωνυμία προσδίδει μια ελευθερία έκφρασης. Αγαπητέ Τζ. Μπόη όλοι μας έχουμε μια ιστορία να διηγηθούμε. Είτε επώνυμα, είτε ανώνυμα. Δε παίζει και πολύ σημασία τελικά. Καλό απόγευμα και στους δυο σας ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή μου Roadartist, νά 'σαι πάντα καλά, και πάντα να τα λέμε...
ΔιαγραφήTo PAULSON LOAN INVESTMENTS who are leaving SPAM comments here in March 2019, and re-post after I delete them:
ΑπάντησηΔιαγραφήFUCK OFF!