Τώρα πια μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι η πτώση της πτήσης 9525 της Τζέρμανγουίνγκς ήταν αποτέλεσμα ιατρικού περιστατικού το οποίο συνέβη στον συγκυβερνήτη. Δυστυχώς δεν είναι το είδος του περιστατικού το οποίο θα δικαιολογούσε την τραγωδία σαν ατύχημα.
Ο άνθρωπος από την φύση του κάνει τα πάντα για να ζει και να επιζεί. Το νευρικό σύστημα του ανθρώπου, με τον εγκέφαλο την κορωνίδα του νευρικού συστήματος, έχει μόνο μία αποστολή από την φύση: Να επιζεί. Όταν ο εγκέφαλος κινεί βήματα τα οποία βλάπτουν τον άνθρωπο (αυτοκτονία, παραδείγματος χάριν), από τον ορισμό, αυτό, είναι δυσλειτουργία του εγκεφάλου. Νευρολογική, ή ψυχική ασθένεια. Χρόνια, προσωρινή, ή στιγμιαία, αλλά αυτοκαταστροφική και θανατηφόρα.
Η αυτοκτονία, για οποιοδήποτε λόγο, αιτία, δικαιολογία, κίνητρο ή προσωπική αντίληψη, έχει σαν αιτία ψυχική ασθένεια και σαν αφορμή την στιγμή όταν η υποκειμενική κρίση του πάσχοντος ξεκινά τα βήματα προς την αυτοκαταστροφή.
Όμως, όταν ο πάσχων άνθρωπος που αποφασίζει να αυτοκαταστραφεί παίρνει μαζί του και άλλους ανθρώπους, αυτό δεν λέγεται πλέον πρώτιστα αυτοκτονία. Λέγεται φόνος. Στην προκειμένη περίπτωση μαζικός φόνος.
Ένας δολοφόνος που δολοφονεί αγνώστους, χωρίς στοιχεία προσωπικού μίσους ή εκδίκησης... εκείνος που απλά δέχεται την απόφαση να δολοφονήσει 149 άγνωστους ανθρώπους καθώς αυτοκτονεί, το κάνει αυτό ευρισκόμενος σε μία κατάσταση απόσπασης του εαυτού από την ιδέα της κοινωνικότητας, της σύνδεσης με άλλα ανθρώπινα όντα: δεν βλέπει τους ανθρώπους που δολοφονεί σαν ανθρώπινες υποστάσεις. Μία κατάσταση που δίνει στον ψυχασθενή τον προσδιορισμό "sociopath".
Ένας 28χρονος κοινωνιοπαθής αυτόχειρας πιλότος με 630 ώρες πτήσης (αρχάριος) --ο οποίος με κάθε ορισμό των εννοιών έπασχε έστω και προσωρινά από ψυχική ασθένεια, μπόρεσε να δολοφονήσει έναν κυβερνήτη με 10.000 ώρες πτήσεις, 16 μαθητές, 2 δασκάλους, 2 μωρά, 6 συναδέλφους και άλλους 122 ανθρώπους επειδή η Τζέρμανγουίνγκς δεν είχε τον κανόνα (στάνταρντ στις ΗΠΑ) του να μην μένει ποτέ ένας πιλότος μόνος του στο πιλοτήριο, και επειδή τα μέτρα ασφαλείας του πιλοτηρίου δεν επέτρεψαν στον κυβερνήτη να μπορεί να επιστρέψει στο πιλοτήριό του.
Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι ότι αυτή η μαζική δολοφονία-αυτοκτονία έγινε δυνατή επειδή ο κυβερνήτης αποφάσισε να πάει στην τουαλέτα. Ένα τυχαίο γεγονός στην απόλυτα κατάλληλη, σωστή στιγμή και θέση του αεροπλάνου την οποία στιγμή ο δράστης δεν ήταν δυνατόν να την έχει προγραμματίσει. Οπότε, προστίθεται η ερώτηση του αν ο δράστης είχε σχεδιάσει το τι θα κάνει και περίμενε πτήση μετά από πτήση την ευκαιρία, ή αν το αποφάσισε ξαφνικά εκείνη την στιγμή όταν του παρουσιάστηκε η ευκαιρία...
...κατά μακρά αλλά ευθεία προέκταση οι 149 άνθρωποι που δολοφονήθηκαν ήταν κι αυτοί θύματα του Μπιν Λάντεν και της 911, αλλά και της αεροναυτικής βιομηχανίας, γιατί από τότε οι πόρτες των πιλοτηρίων ενισχύθηκαν έτσι ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να ανοίγουν από έξω, και η διεθνής αεροναυτική βιομηχανία δεν μπόρεσε να βρει τρόπο να προβλέψει τέτοιο περιστατικό και να δώσει στους πιλότους τον τρόπο να επιστρέψουν στο πιλοτήριό τους από την άλλη μεριά της πόρτας... Ζούμε σε μία εποχή κατά την οποία βάζουμε τόσα "τραυμαπλάστ", και προσθέτουμε τόσες διορθώσεις επί διορθώσεων, που δεν έχουμε πια το έλεγχο της δομής των προβλημάτων.
Δημήτρη, δες κι εδώ: https://sarantakos.wordpress.com/2015/03/27/germanwings/ μια ενδιαφέρουσα άποψη αν και δημοσιευμένη σε γλωσσολογικό μπλογκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρον άρθρο το οποίο, ειλικρινά, προσπαθεί να εξηγήσει καταστάσεις... όμως κατά την γνώμη μου η αναφορά του σε χαμηλού κόστους εταιρείες που τις συνδυάζει με το δυστύχημα του να μπορεί ένας πνευματικά ασθενής άνθρωπος να πράξει μαζική δολοφονία, είναι μήλα και πορτοκάλια. Κατά την γνώμη μου είναι ατυχής κατεύθυνση για την επεξήγηση του συμβάντος --είμαι σε θέση να έχω άμεσες πληροφορίες και οπτική γεγονότων και καταστάσεων μέσα από την βιομηχανία, όπως ξέρεις :-) πολλά εκ των οποίων δεν έχω "άδεια" να μεταφέρω δημόσια* στο μπλογκ (* τα λέμε!).
ΔιαγραφήΕίναι αλήθεια ότι στην Ευρώπη η βιομηχανία είναι σε χειρότερη μισθολογική, ποιοτική και οργανωτική κατάσταση από τις ΗΠΑ, όμως η ψυχική ασθένεια δεν τυχαίνει μόνο σε κακοπληρωμένους, και όχι μόνο στην Ευρώπη. Η απάντηση για την Ευρώπη είναι να είναι υποχρεωμένοι από τον νόμο οι ψυχίατροι να αναφέρουν εμπιστευτικά στον εργοδότη υπαλλήλους οι οποίοι έχουν στα χέρια τους ζωές άλλων ανθρώπων.
Την στιγμή που γιατρός είχε δώσει άδεια από την εργασία σε ασθενή πιλότο (την οποία έκρυψε ο πιλότος από τον εργοδότη ακριβώς επειδή ήταν ψυχικά ασθενής), ο γιατρός έπρεπε να είναι αναγκασμένος από τον νόμο να προωθήσει την ιατρικών λόγων άδεια κατ' ευθείαν στον εργοδότη του πιλότου. Καμία σχέση με μισθολόγιο και τέτοια.
Τα περί ατυχήματος-δυστυχήματος, "πήρε στο λαιμό του", κλπ, είναι πράγματι γλωσσικές αναζητήσεις του στυλ "τρόικα-θεσμοί". Εγώ πάντως τιτλοφόρησα τις αναρτήσεις "δυστύχημα" :-)