Αποδείξεις

Όταν ένα κράτος αποφασίζει πως ο μόνος τρόπος με τον οποίον οι πολίτες, πωλητές και αγοραστές, θα σταματήσουν να παρανομούν, είναι να προσφέρουν κάρτες, να ζητάνε να στέλνονται αποδείξεις από κινητά, και να δίνουν δώρο χίλια Ευρώ με κλήρωση σε εκείνους που το κάνουν, γεννούνται τρία ερωτήματα.

1. Ο πολίτης που θα χρησιμοποιεί κάρτα για να καρφώνει συμπολίτες μπορεί να λέγεται και δωσίλογος, ή σπιούνος, με τον νόμο;
2. Αν πωλητής δεν κόψει απόδειξη και αγοραστής δεν τον καρφώσει, πως θα ελέγξει το κράτος την μερίδα αυτή των αγοροπωλησιών (που μάλλον θα είναι η πλειοψηφία των αγοροπωλησιών), και τότε τι νόημα έχει η κάρτα ούτως ή άλλως;
3. Τι είδους "αριστερά" θυμίζει αυτή η ιδέα;

Ερώτηση μπόνους:

• Εφ' όσον υπάρχει απόδειξη για να την καρφώσει ο έντιμος πολίτης, σημαίνει ότι την έβγαλε ο πωλητής από το μηχάνημά του. Τι είναι πιο εύκολο; 

1. Να διασταυρώνει μιά ηλεκτρονική, αυτόματη βάση στοιχείων στο υπουργείο τις αποδείξεις που καταθέτουν οι αγοραστές στην δήλωσή τους μιά φορά τον χρόνο με τα έσοδα και ΦΠΑ που αποδίδουν τα καταστήματα (όπου δεν χρειάζεται κάρτα και κάρφωμα), ή,
2. Να συλλέγουν τις καρφωμένες αποδείξεις από τα κινητά και να περιμένουν να δουν αν θα τις δηλώσει και ο πωλητής από μόνος του;

Μιά στιγμή... αν έβγαλε απόδειξη ο πωλητής από το ταμείο του δεν είναι πιο εύκολο να διασταυρώνουνε εκείνα που δηλώνει με εκείνα που είναι στο ταμείο του, ή στο βιβλίο του;

Τελικά, από τα μνημόνια των 300 δισεκατομμυρίων Ευρώ, μας λένε ότι θα βγούμε καρφώνοντας ο ένας τον άλλον, φορολογώντας ιντερνετικά καζίνο, και καλωδιώνοντας τουρίστες. Ιδίως Γερμανούς τουρίστες.

Νομίζω καλά πάμε.

Εσείς τι λέτε;