Στο πιλοτήριο του Μαξίμου ο αυτόματος πιλότος προχωρεί προς την ρήξη, αφ' ότου ηθελημένα άλλαξε η πορεία στις 25 Ιανουαρίου. Απομένει να δούμε αν οι επιβάτες θα αρχίζουν να φωνάζουν πανικοβλημένοι λίγα δευτερόλεπτα πριν την δραχμή και αν η πόρτα του Μαξίμου θα είναι κλειδωμένη από μέσα.
Το πρόβλημα ενός ψυχασθενούς είναι ότι ανά πάσα στιγμή δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει αν το αποτέλεσμα των αποφάσεών του θα επηρεάσει την ζωή άλλων, και, αν ναι, το κατά πόσο αυτό είναι σωστό και κατά πόσον έχει δικαίωμα να το κάνει.
Η ομορφιά της δημοκρατίας είναι ότι το αποδεκτό (σωστό;) είναι αυτό που λέει η πλειοψηφία, και έχουμε τόσα παραδείγματα κοινωνικής ηθικής για την οποία ίσχυε ένα πράγμα πριν ένα αιώνα και το εντελώς αντίθετο σήμερα. Η πλειοψηφία δεν μπορεί να θεωρηθεί ψυχασθενής μόνο-και-μόνο επειδή έτσι την βλέπει η μειοψηφία. Αυτό θα πει δημοκρατία. Όμως υπάρχει και ένας άλλος ορισμός, πιο αντικειμενικός για την ψυχασθένεια: το αν μία απόφαση, και μία πορεία, οδηγεί στην αυτοκαταστροφή, είτε ενός ατόμου είτε της πλειοψηφίας.
Εν τω μεταξύ, το γεγονός είναι ότι οι 149 στους 150 επιβαίνοντες στην πτήση 9525 είχαν ψηφίσει εναντίων του ενός, που είχε αποφασίσει την καταστροφή όλων. Όμως και με την υπόθεση του πιλοτηρίου Μαξίμου, την πορεία των πιλότων την επέλεξαν μόνο τα 22% των εγγεγραμμένων και 36% των έγκυρων ψήφων... Και από αυτά τα 22%, η πλειοψηφία περίμενε άλλη πορεία. Όχι δραχμή.
Τίθεται δηλαδή το θέμα του αν μπορεί, σε μία δημοκρατία, η μειοψηφία της μειοψηφίας να αποφασίσει για όλους. Δημοψήφισμα αμέσως, θα μου πείτε. Όμως, το δημοψήφισμα δεν θα σημαίνει τίποτα διαφορετικό από την διατήρηση ή την αλλαγή κυβέρνησης, οπότε λογικότερο θα είναι οι βουλευτικές, κατ' ευθείαν
.
Θα ανοίξει όμως η πόρτα του Μαξίμου ή θα την κρατήσουν κλειστή λέγοντας ότι το κλειδί τους το πήρε η Μέρκελ και δεν μπορούν να ανοίξουν;
Και αν γίνει η ρήξη, θα λέμε μετά ότι επήλθε λόγω ψυχασθένειας;
Κάτι έλεγες για την σιωπή στα social media τελευταία. Μα τι να σχολιάσει κανείς;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλώσεις του στυλ "δωστε μας λεφτά (που πριν λιγες εβοδμάδες δηλώναμε ότι δεν τα θέλαμε, συν όλα τα άλλα που έχουν ειπωθεί και ξε-ειπωθεί) για να σας πληρώσουμε (σ.σ. χρέος), γιατί εμείς δεν δίνουμε δεκάρα από τα δικά μας, ξεπερνούν και ατάκα από ταινία του Ταραντίνο.
Νομίζω ότι ο κόσμος έχει πάψει να ασχολείται, απλά περιεμένει το μοιραίο, ίσως και το θαύμα (για τους πιο αμετανόητους)
Έ! μετά από τον Μπρους Γουίλις ο οποίος φαίνεται ότι ντάηντ χαρντ, τώρα, ο Αλέξης πρέπει να στείλει τον Σάμουελ Λ. Τζάκσον από το Παλπ Φίξιον να απαγγείλει στην Μέρκελ εκείνο το απόσπασμα από την Παλαιά Διαθήκη που απάγγελνε στην ταινία κάθε φορά πριν καθαρίσει κάποιον. Φυσικά το απόσπασμα ακουγόταν σαν να ήταν από την Παλαιά Διαθήκη αλλά δεν ήταν. Ο ήρωας που υποδυόταν ο Τζάκσον το είχε βγάλει από το μυαλό του για να παριστάνει τον γνώστη της Γραφής. Πολύ απρόπριετ!
ΔιαγραφήΤώρα με την εξήγηση που έδωσες μου θυμίζεις τα χωριά της Ιταλίας που περιμένουν το μοιραίο 2.500 χρόνια, και έρχεται κάθε χρόνο...
Στο Αμέρικα δεν το πιάνουμε έτσι ;-)
Μόνο που και στο Αμερικα και στην Ελλαδα το μοιραιο εχει ήδη έρθει και το ζουμε, απλα μας έχουν πει να μην λεμε παραέξω γιατι θα μας παρεξηγήσουν
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο Αμέρικα άρχισε να έρχεται αλλά είναι μεγάλη και θα πάρει καιρό να διαδοθεί παντού. Το μοιραίο :-)
Διαγραφή18 τρις δολλαρια το χρέος με το 5% του παγκοσμιου πληθυσμου να χρωστα το 25% του παγκοσμιου χρέους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι σαν να έχει ενεργοποιηθεί το σύστημα απώλειας ύψους και το αεροσκάφος βλέπει όλο και πιο κοντά του την πλαγιά.
Στο μοιραίο αεροσκάφος βρίσκονται και χαμογελούν χωρις να εχουν κατσλάβει τι θα συμβει.... εμεις στη θεση τους θα κάναμε "διαπραγμάτευση" και τσακισμένοι στην πλαγιά.
Ο κάθε Αμερικανός χρωστάει κάπου 55.000 δολάρια αλλά παράγει 53.000 δολάρια, άρα του λείπουν 2.000, αλλά μπορεί να υποτιμήσει το νόμισμά του.
ΔιαγραφήΟ κάθε Έλληνας χρωστάει 40.000, αλλά παράγει 20.000, άρα του λείπουν 20.000 και δεν μπορεί να υποτιμήσει το νόμισμά του, αλλά μπορεί να το αλλάξει ώστε να το υποτιμά καθημερινάααα.
Επίσης παίζει ρόλο, κατά την ανάρτηση, ποιό από τα δύο πιλοτήρια είναι κλειδωμένο :-)
Εμείς δεν βρισκόμαστε στο αεροσκάφος, έχουμε ήδη τσακιστεί στην πλαγιά
ΔιαγραφήΟι απο εκει είναι όμως στο space mountain με ξεχαρβαλωμένα τα μπουλόνια.
Δεν θα υποτιμήσουν το νόμισμα, έχουν μάθει στην επίπλαστη ευημερία...
τι θα κάνουν; ε κάτι θα κάνουν κι αυτοί, ότι μπορεί και ξέρει ο καθένας καλύτερα :)
Όχι μήλα και πορτοκάλια (που είναι και τα δύο φρούτα), αλλά κρέας και ψάρι (Μπάφαλο και σαρδέλα); Ο ένας χρωστάει σε εταίρους με ίδιο νόμισμα, ο άλλος σε εχθρούς με διαφορετικό νόμισμα, όπου όμως παράγει όλη του την τεχνολογία για φτηνά εργατικά. Στην περίπτωση του ενός η χρεοκοπία διαλύει το Ευρώ, ενώ στην περίπτωση του άλλου η χρεοκοπία είναι "πολεμική" επίθεση κατά της Κίνας. Ο ένας δεν παράγει ούτε αρκετά φαγώσιμα, ούτε ενέργεια δικιά του ενώ ο άλλος παράγει και από τα δύο πάνω από αρκετά για επιβίωση.
ΔιαγραφήΚατά την δική μου άποψη η συντριβή για τον ένα είναι η αλλαγή από Ευρώ σε δραχμή, ενώ για τον άλλον η συντριβή δεν είναι δυνατή με συγκρίσιμους όρους. Θα είναι εντελώς διαφορετική και ελεγχόμενη --και δεν θα είναι "χρεοκοπία" εφ' όσον υπάρχει τόσος ενεργειακός, γεωλογικός, αγροτικός, κτηνοτροφικός και βιομηχανικός πλούτος και πιθανότητα περεταίρω ανάπτυξης αυτών. Δεν έχει συντριβεί ακόμα η Ελλάδα. Απλά, για να το αποτρέψει πρέπει να ξεκλειδώσει η πόρτα του Μαξίμου άμεσα, για να συνεχίσει να πετάει, αλλά πολύ χαμηλότερα από το υψόμετρο του Ιανουαρίου.
Στο τέλος όμως, αυτό που παίζει, είναι το κατά πόσο μπορεί να ελέγχεται μία κυβέρνηση από το σύνταγμά της, το τι παράγει μία χώρα και το πόσο έλεγχο έχει επί του νομίσματός της. Βλέπεις κανένα σημείο συγκρίσεως ;-)
Οι ΗΠΑ είναι η ουτοπία που όλοι μισούν να αγαπάνε, ή αγαπάνε να μισούν, αλλά δεν είναι συγκρίσιμη με καμία άλλη χώρα με απ' ευθείας αναφορές σε παράγοντες οικονομίας. Ή κοινωνίας :-)
Στο τέλος της ημέρας, όταν πηγαίνεις για υπνο θα πρέπει να εισαι χορτάτος, απο φαγητό κι αγάπη, να νιώθεις ψυχικά και σωματικά υγιής και να αισθάνεσαι ότι και την επόμενη ημέρα θα δεις τον ήλιο και θα συνεχίζεις έτσι και για την μεθεπόμενη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσφαλώς και όλα ειναι συγκρίσιμα όταν μιλάμε για ανθρώπους και ζωές.
Π.χ. Εσύ πολύ ορθά συνέκρινες τις προάλλες την ανθρωπιστική κρίση στην Συρία με την "αντίστοιχη" στην Ελλάδα, σου την "έπεσαν" και το πήρες πίσω (κακώς για μένα).
Οι άνθρωποι παντού και πάντα τις ίδιες βασικές ανάγκες θα έχουμε.
Σωστά :-)
ΔιαγραφήΤο πήρα πίσω (και παραμένω) για συγκεκριμένους λόγους:
1. Είναι πάντα λάθος να εστιάζει μία συζήτηση σε λέξεις αντί σε ουσία, και το να επέμενα στις λέξεις θα με καθιστούσε ένοχο ακριβώς αυτού εφ' όσον στην συγκεκριμένη συζήτηση είχε απορριφθεί από τους συνομιλητές η παγκόσμια οπτική προς χάριν της συγκριτικής οπτικής ανά μεμονωμένες περιοχές/καταστάσεις της παγκόσμιας κοινωνίας.
2. Κανείς στην συζήτηση δεν διαφωνούσε ότι η κατάσταση στην Συρία είναι χειρότερη από την κατάσταση στην Ελλάδα, άρα η ουσία του σκεπτικού μου δεν εύρισκε αντιγνωμία --η συζήτηση είχε εστιάσει στις λέξεις χωρίς να αμφισβητεί την γενικότερη εικόνα. Οι λέξεις δεν έχουν σημασία --άλλωστε η ανάγκη στην συζήτηση να θέσουμε Ελλάδα και Συρία ως μη συγκρίσιμες καταστάσεις αποδείκνυε κατά κάποιον τρόπο το σκεπτικό που είχα προτείνει.
3. Οι Βρυξέλες από στόματα μη-Ελληνικά είχαν ήδη αναφερθεί σε "Ανθρωπιστική Κρίση στην Ελλάδα".
Άρα, αν θέλω να επιμείνω στο σκεπτικό μου, από το οποίο δεν έχω απομακρυνθεί, πρέπει να επανέλθω επί της ουσίας χωρίς να χρησιμοποιώ την έκφραση/λέξεις που δίνουν τόση άνεση (και δικαιολογία διαπραγμάτευσης) σε τόσους ανθρώπους. Πάντα είμαι προσεκτικός να μην κολλάω σε λέξεις και συγκρίσεις που χάνουν την ουσία εις όφελος της δικαιολογίας.
Πράγματι είμαι χορτάτος :-) και αισθάνομαι χορτάτος επειδή ότι και να έχω ή να μην έχω το έχτισα εγώ χωρίς να περιμένω τίποτα από κανέναν, και το ίδιο και η Μαργαρίτα :-) Πολλοί άνθρωποι μπορούν φυσικά να το πουν αυτό για την ζωή τους --η μόνη ιδιαιτερότητα με εμένα είναι ότι δεν περιορίστηκα στα πλαίσια μίας μόνο χώρας ή κοινωνίας, χωρίς να αισθανθώ ποτέ ότι ήμουνα "στα ξένα" (αυτό το έχουμε συζητήσει και παλαιότερα). Το γήπεδό μου δεν έχει ψυχολογικά γεωγραφικά ή κοινωνικά όρια, όπως και θα αποδείξω άμεσα μόλις ξεκινήσει η αποίκηση του Άρη!
Γιατί η Συρία με την Ελλάδα δεν ειναι συγκρίσιμες καταστάσεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως εκεί ζουν τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού κι εδώ οι εκλεκτοί;
Αν κατάλαβα καλά την συγκεκριμένη συζήτηση, η "θέσις" των συνομιλητών μου ήταν ότι η Ελλάδα έχει "Ανθρωπιστική Κρίση" συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι η "Ανθρωπιστική Κρίση" της Ελλάδας έχει διαφορετικά αίτια και πραγματικότητες και μεγέθη από την "Ανθρωπιστική Κρίση" της Συρίας (και των άλλων χωρών που είχα αναφέρει).
ΔιαγραφήΔηλαδή, οι συζητητές είχαν προτείνει την επέκταση της φρασεολογίας στο να καλύπτει πολλές καταστάσεις, αρκετές των οποίων δεν είναι συγκρίσιμες μεταξύ τους. Όπου ένα σπυρί είναι σπυρί άσχετα από το μέγεθός του και το πόσα πύον έχει μέσα, και αν είναι στο χέρι ή στο στήθος ή στον πισινό.
Δεν είχα βάσεις επί των οποίων να απορρίψω την επέκταση του όρου. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Δε ήθελα να χάσω την ουσία για να υπερασπιστώ μιά λέξη.
Νομίζω πως η ουσία της ερώτησης που κάνεις τώρα, σε σχέση με το πλαίσιο εκείνης της συζήτησης, είναι το πως θα άλλαζε η νοητή πραγματικότητα ενός Έλληνα συνομιλητή αν δεχόταν πως ο όρος "Ανθρωπιστική Κρίση" δεν ταιριάζει στην περίπτωσή του επειδή ταιριάζει καλύτερα, συγκριτικά, στην Συρία. Όλη η αιτιολογία (δικαιολογία) διαπραγμάτευσης και απαιτήσεων βασίζεται στην έκφραση "Ανθρωπιστική Κρίση" άνευ της οποίας χάνεται η δικαίωση του σκεπτικού.
Η δική μου "θέσις", στην τελική, συνεπάγετο την ακύρωση της μόνης δικαιολογίας η οποία δίνει υπόσταση στο γιατί έχουμε δικαίωμα να απαιτήσουμε επιείκεια από τους δανειστές.
Η δική μου λογική ειναι πιο απλή. Στην Ελλάδα δεν έχουμε ανθρωπιστική κρίση , εχουμε πορεία προς την φτωχοποίηση για την οποία υπευθυνοι είμαστε πρωτίστως εμείς. Έχουμε φτωχούς, έχουμε κι ανθρώπους που ζουν απο τα συσσιτια, αλλα δεν ειναι αυτο το πράγμα ανθρωπιστική κριση, λυπαμαι, ας σοβαρευτούμε επιτελους, νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο του σύμπαντος, έχουμε χάσει το μέτρο και σε αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Συρία έχουν ανθρωπιστική κρίση, στο Σουδάν έχουν, ο όρος αναγκαστικά εμπεριέχει τη γενίκευση, έχει μέσα του ποσοστά και μεγέθη.
Αυτή ειναι η θέση μου.
Το ξέρεις νομίζω αγαπητέ Ιωάννη ότι και η δική μου θέση είναι ακριβώς και κατά λέξη το σχόλιό σου αυτό. Επακριβέστατα. Δύο πράγματα όμως: δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε το ότι αν "απαγορεύσουμε" την έκφραση "Ανθρωπιστική Κρίση" για την περίπτωση της Ελλάδας, όχι μόνο αφοπλίζουμε την κάθε δικαιολογία της κυβέρνησης αλλά και του κάθε πολίτη, αρκετοί εκ των οποίων δεν φταίνε πραγματικά. Και, αφοπλίζοντας την δικαιολογία (άρα και την ονειρική λύση-απαίτηση του να δεχτούμε ελεημοσύνη) δεν προτείνουμε άλλη λύση, τουλάχιστον όχι άμεσα.
ΔιαγραφήΚαι, επιστρέφοντας στην συγκεκριμένη συζήτηση όπου "πήρα πίσω" την φρασεολογία της έκφρασης, η συζήτηση γινόταν από συγκεκριμένους φίλους τους οποίους εκτιμώ πάρα πολύ σαν ανθρώπους και για αυτό ακριβώς επέτρεψα στον εαυτό μου να πάρω πίσω την φρασεολογία, τιμώντας τους συζητητές μου, εφ' όσον αυτό δεν συνεπάγετο να πάρω πίσω και την ουσία (με την οποία αν δεν κάνω λάθος είχαν συμφωνήσει).
Βρισκόμαστε στην χειρότερη περίπτωση Ευρωπαϊκής χώρας αλλά όχι στην χειρότερη περίπτωση παγκοσμίως. Πιστεύω ότι δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την ίδια έκφραση για μας και για την Συρία, όπως σωστά λες, αλλά, όταν ένας συζητητής εστιάζει στην Ευρωπαϊκή πραγματικότητα πρώτιστα, δεν μπορώ να επιμείνω χωρίς να αντιπαραθέσω μιά άλλη έκφραση που να πληρεί τις προϋποθέσεις και να απαντά προσθετικά αντί αφαιρετικά στην συζήτηση (ιδίως όταν σέβεται κανείς τους συγκεκριμένους συζητητές πάρα πολύ).
Μπορείς να σκεφτείς δύο διαφορετικές εκφράσεις/λέξεις που να αποδίδουν τα δίκαια και στην Ελλάδα και στην Συρία χωρίς να είναι η ίδια έκφραση;
"Ανθρωπιστική Κρίση" περιγράφει κατάσταση/αποτέλεσμα. "Πορεία προς την Φτωχοποίηση" περιγράφει εξέλιξη γεγονότων αλλά όχι τετελειωμένο αποτέλεσμα.
ΔιαγραφήΑγαπητέ Δημήτρη, η Ελλάδα βρίσκεται καπου στη μέση στην Ευρώπη σε όροιυς οικονομικούς και σίγουρα όχι χειρότερα από άλλες χώρες τηε Ε.Ε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, τους φίλους μας (κι αυτό το υποστηρίζω ακράδαντα) δεν τους χαιδεύουμε τα αφτιά (καμία αιχμη για το δικό σου άρθρο, μην παρεξηγηθω), ούτε αναγκαστικά συμφωνούμε μαζί τους, είναι φίλοι μας γιατί δεχονται και τη δική μας γνωμη κι εμείς τη δική τους, εχει σημασια ο τρόπος της διαφωνίας ή τη συμφωνίας, το πως τα εκφράζουμε
Εννοείται πως δεν επρόκειτο για χάιδεμα αυτιών γιατί αυτό θα ήταν χειρότερο από το να επέμενα! Από την δική μου οπτική πρόκειται για το ότι δεν βρήκα τον εαυτό μου σε θέση να προτείνω κάποια εναλλακτική έκφραση που να κάλυπτε όλους μας, και για αυτό υποχώρησα.
ΔιαγραφήΠρέπει να εκμυστηρευτώ πως όταν υποχώρησα αισθάνθηκα υπερήφανος γιατί δεν μπορούσα να θυμηθώ συζήτηση όπου Έλληνας συζητητής υποχώρησε, έστω και σε επίπεδο φρασεολογίας, ενώ έχω πάμπολλα περιστατικά στην μνήμη μου από συμβιβαστικές συγκλίσεις σε συζητήσεις στα Αγγλικά (οι οποίες συνήθως ανακαλύπτουν κοινές οδούς αντί να θεμελιώνουν αδιέξοδες διαφορές).
Από την δική μου οπτική είχε σημασία να παραδεχτώ ότι δεν είχα εναλλακτική έκφραση να προτείνω καθώς σεβόμουνα την οπτική των συνομιλητών.
Ίσως η Ελλάδα να βρίσκεται στην "μέση" στην Ευρώπη όσον αφορά τα ψυχρά νούμερα της στιγμής. Δεν έχουμε όμως, πιστεύω, το δικαίωμα να αφαιρέσουμε την διάσταση χρόνου/εμπειρίας και να παραδεχτούμε ότι καμία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχει την εμπειρία της τόσο απότομης αλλαγής βιοτικού επιπέδου, φορολογίας και ανεργίας. Μπορεί άλλες χώρες να πετάνε σε χαμηλότερο υψόμετρο από εμάς αυτή την στιγμή, αλλά η πορεία τους είναι ευθεία ή ανοδική, καθώς η δική μας πορεία έχει χάσει ύψος σε τιμές ταχύτητας καθόδου ανήκουστες για ανθρώπινα όντα της δύσης κι η πτώση επιταχύνεται. Αυτό πρέπει να έχει κάποια σημασία και βαρύτητα στις σκέψεις μας όσον αφορά τους καθημερινούς ανθρώπους.