Συνέχεια

Η Μουσική ήταν πάντα για μένα η γέφυρα από την πραγματικότητα στην ψυχή. Και η έκφραση «ψυχή» αναπαριστά, πιστεύω, την γέφυρα μεταξύ της συνειδητής και υποσυνείδητης αντίληψης της ύπαρξης και σύνδεσμο με το περιβάλλον. 

Από 12 χρονών το 1970 ονειρευόμουνα το τέλειο στερεοφωνικό σύστημα για μένα. Το καλύτερο που είχα ποτέ το αγόρασα τελικά 42 χρονών στην Μασαχουσέτη και βρίσκεται τώρα στο Παλιό Φάληρο. Αλλά το ακόμα καλύτερο, το τέλειο, το αγόρασα πέρσι, 65 χρονών, εδώ στο χωριό. Technics, Bose, Audio-Technica, Bang & Olufsen, Denon, Klipsch... Παράδεισος για τα αυτιά!

Πάντα αγαπούσα οποιαδήποτε μουσική, χωρίς πιθανότητα να πω ότι προτιμάω κάτι περισσότερο από κάτι άλλο. Μπητλς, Μπαχ, Μπέτόβεν, Μότσαρτ, Μάλερ,  Μαρκόπουλος, Μπητς Μπόυς, Μούντυ Μπλουζ. Μπάφετ, Μπαέζ… που συνειδητοποιώ όλοι αρχίζουν από «Μ», και φυσικά Τσαϊκόφσκι, Ραχμάνινοφ, Πρωτοπσάλτη, Πινκ Φλόυντ, Ήγκλς, Άρλο Γκάθρι, Σάιμον και Γκάρφάνκελ, Ντύλαν… που να πρωτοβρεί κανείς αρμονία με το σύμπαν όταν υπάρχει παντού ισάξια…

Αλλά το ξέρω καιρό τώρα ότι αν βρισκόμουνα σ’ ένα ερημονήσι ή σ’ ένα διαστημόπλοιο με μόνο ένα άλμπουμ, το άλμπουμ θα ήταν χωρίς αμφιβολία το To Our Children's Children's Children (1969) των Moody Blues.

Γεννήθηκα τρεις φορές. Μια φορά το 1975, δεκαεξίμισι χρονών όταν η Ελληνική κοινωνία και εγώ αμοιβαία απορρίψαμε αλλήλους και τότε γεννήθηκα στην Αγγλία. Δεύτερη φορά το 1990, τριάντα δύο χρονών όταν υιοθέτησα την πραγματική μου πατρίδα στην Μασαχουσέτη στα Ενωμένα Κράτη της Αμερικής και επίσης τότε γεννήθηκε και ο γιός μας ο Costas. Τρίτη φορά το 2008, σαράνταεννιάμισι χρονών όταν επί τέλους έφτασα στην Μαργαρίτα και ήξερα ότι την υπόλοιπη ζωή μου θα την περάσω σε ένα μικρούλικο χωριουδάκι στα βουνά. Και η ζωή ξανάρχισε, ξανά, και στην πιο ατόφια υφή και πραγματικότητά της, στο σαράνταεννιάμισι --και υποσχέθηκα στην Μαργαρίτα ότι μια και είναι 12 χρόνια νεότερη από εμένα και η οικογένειά της ζει μέχρι τα ενενήντα-τόσα, εγώ πρέπει να ζήσω μέχρι τα 105.

Όλο το ταξίδι είναι ντυμένο με μουσική. Ιδέα δεν έχω γιατί ξεχωρίζω το To Our Children's Children's Children (1969) των Moody Blues σαν το «ένα» άλμπουμ, αλλά έτσι είναι και πρέπει να το δεχτώ, ότι έτσι είναι.

Ξέρω γιατί απέρριψα την Ελλάδα (και γιατί η Ελλάδα απέρριψε εμένα), ξέρω πως ενηλικιώθηκα στην Αγγλία, ξέρω γιατί η ψυχή μου επέλεξε να ανήκει στην Μασαχουσέτη και στο τελευταίο σύνορο του πλανήτη, τα Ενωμένα Κράτη, ξέρω γιατί αγαπώ τον κινηματογράφο, ξέρω πως και γιατί με εκφράζει η φωτογραφία… ξέρω γιατί η ωραιότερη και πληρέστερη ανάμνηση από όλα όσα έκανα είναι τα δέκα έξι χρόνια, 1990-2006, που δίδαξα φωτογραφία τα βράδια στο καλύτερο και γνωστότερο Κέντρο Εκπαίδευσης Ενηλίκων στην Βοστώνη. Ξέρω ότι τα επαγγέλματα που έχτισα στην ζωή μου έχουν ένα κοινό γνώρισμα μεταξύ τους, την επικοινωνία. Ξέρω πόσο αγαπώ και μου είναι αναγκαία η μουσική, όλες οι εκφράσεις της μουσικής, αλλά δεν έχω ιδέα γιατί έχω επιλέξει το ένα άλμπουμ, το To Our Children's Children's Children (1969) των Moody Blues.

Ξέρω ότι η υπηκοότητα μου είναι η Αμερικανική και ψηφίζω εκεί. Και ξέρω ότι την Ιταλική υπηκοότητα την δέχομαι σαν ηθική ένδειξη σεβασμού προς την χώρα όπου θα περάσω την υπόλοιπη ζωή μου και τίποτα άλλο --αισθάνομαι ούτως ή άλλως ότι ζούμε στο χωριουδάκι μας, στο βουνό μας και όχι «στην Ιταλία» (είναι πολύ πιο εύκολο και ειλικρινές έτσι). Έτσι, αισθανόμενος όλο και περισσότερο την ανάγκη να βάζω τα πάντα σε μια ηθικά σωστή και πραγματικά ειλικρινή θέση καθώς έχω όλο και λιγότερες μέρες μπροστά μου από όσες πίσω μου, του χρόνου θα κάνω ότι είναι νόμιμα δυνατόν για να αποποιηθώ την Ελληνική υπηκοότητα. Επειδή, απορρίπτοντας και επισήμως στα χαρτιά τον οποιονδήποτε σύνδεσμό μου με την σημερινή Ελληνική κοινωνία ίσως να μπορέσω να πλησιάσω κοντύτερα την Ελληνική μου καταγωγή, όχι εθνικιστικά αλλά σαν άνθρωπος στον πλανήτη αυτόν. 

Ξέρω ότι έχω την ευθύνη και την υποχρέωση σαν άνθρωπος να απορρίπτω και να μάχομαι συνεχώς τον φασισμό, ο οποίος ετυμολογικά και ουσιαστικά οργανώνει τον καταναγκασμό μηδενισμένων κοινωνιών να ψάχνουν εγκυρότητα οικειοποιώντας εκείνους που ζούσαν στην περιοχή πριν 2.000 χρόνια (Στην Μεσόγειο γενικότερα, οι σήμερα μηδενισμένες κοινωνίες πιστεύουν ότι μπορούν να οικειοποιηθούν την αξία εκείνων που ζούσαν εκεί πριν 2.000 και 2.500 χρόνια και αυτή η αυταπάτη είναι, κατά Μουσολίνι του 1922, ο πυρήνας της ιδεολογίας του φασισμού, ονομασμένου έτσι από τα σύμβολα (φάσε) των Ρωμαϊκών λεγεώνων, όπου ο φασισμός στην σημερινή Ιταλία είναι επικίνδυνος και στην σημερινή Ελλάδα είναι απλά γελοίος). 

Ξέρω ότι έχω την ευθύνη και την υποχρέωση σαν άνθρωπος να απορρίπτω και να μάχομαι συνεχώς τον Ναζισμό, τον Εθνικισμό, τον ρατσισμό, τον αντισημιτισμό, και το μπέρδεμα Θρησκείας και Κράτους (που ρημάζει τις κοινωνίες παραδίδοντας το Κράτος στους παπάδες και στους αλαφροΐσκιωτους δικτατορίσκους στις γειτονιές). 

Ξέρω ότι έχω την ευθύνη και την υποχρέωση σαν άνθρωπος να απορρίπτω και να μάχομαι συνεχώς την ανισότητα και την μισογυνία. Και την κομπλεξική επιβολή των γηραιότερων επί των νέων. 

Ξέρω ότι η μουσική είναι ο σύνδεσμος μεταξύ ψυχής και πόθου, αλλά δεν μπορώ να εκφράσω κάποιο λόγο γιατί άραγε το ένα άλμπουμ στο διαστημόπλοιό μου ή το ερημονήσι μου, ή το βουνό μου, είναι το To Our Children's Children's Children (1969) των Moody Blues.

~~~

Ηλιοβασίλεμα πάνω από το χωριουδάκι μας, Τετάρτη 13 Μαρτίου 2024, 6:26 μμ.

~~~

Eyes of a Child ~ Μάτια ενός Παιδιού
The Moody Blues, 1969
Album: To Our Children's Children's Children
'Αλμπουμ: Στα Παιδιά των Παιδιών των Παιδιών μας

Listen, hear the sound The child awakes Wonder all around The child awakes Now in his life, he never must be lost No thoughts must deceive him In life he must trust With the eyes of a child You must come out and see That your world's spinning 'round And through life you will be A small part of a hope Of a love that exists In the eyes of a child you will see Earth falls far away New life awaits Time it has no day New life awaits Here is your dream And now how does it feel? No words will go with you And now what is real? With the eyes of a child You must come out and see That your world's spinning 'round And through life you will be A small part of a hope Of a love that exists In the eyes of a child you will see Side one 1. Higher and Higher 4:07 2. Eyes of a Child, I 3:24 3. Floating 3:02 4. Eyes of a Child II 1:20 5. I Never Thought I'd Live to Be a Hundred 1:05 6. Beyond 2:59 7. Out and In 3:50 Side two 1. Gypsy (Of a Strange and Distant Time) 3:33 2. Eternity Road 4:19 3. Candle of Life 4:15 4. Sun Is Still Shining 3:40 5. I Never Thought I'd Live to Be a Million 0:34 6. Watching and Waiting 4:16

Προσεκτικά, ακούστε τον ήχο Το παιδί ξυπνάει Εντυπωσιασμός παντού Το παιδί ξυπνάει Τώρα στη ζωή του, δεν πρέπει ποτέ να χάσει τον δρόμο Καμία σκέψη δεν πρέπει να τον εξαπατήσει Πρέπει να δώσει εμπιστοσύνη στη ζωή Με τα μάτια ενός παιδιού Πρέπει να βγεις και να δεις Ότι ο κόσμος σου σβουρίζεται Και δια της ζωής θα είσαι Ένα μικρό μέρος μιας ελπίδας Μιας αγάπης που υπάρχει Θα το δεις μέσα στα μάτια ενός παιδιού Η γη απομακρύνεται πίσω μας Νέα ζωή περιμένει Ο χρόνος δεν έχει μέρα Νέα ζωή περιμένει Εδώ είναι το όνειρό σου Και τώρα πώς σε κάνει να νιώθεις; Δεν θα σε ακολουθήσουν λόγια Και τώρα τι είναι αληθινό; Με τα μάτια ενός παιδιού Πρέπει να βγεις και να δεις Ότι ο κόσμος σου σβουρίζεται Και δια της ζωής θα είσαι Ένα μικρό μέρος μιας ελπίδας Μιας αγάπης που υπάρχει Θα το δεις μέσα στα μάτια ενός παιδιού  Πλευρά πρώτη 1. Ψηλότερα και ψηλότερα 4:07 2. Μάτια ενός παιδιού, 1, 3:24 3. Επιπλέοντας 3:02 4. Μάτια ενός παιδιού, 2, 1:20 5. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ζούσα μέχρι τα εκατό 1:05 6. Παραπέρα 2:59 7. Έξω και Μέσα 3:50 Πλευρά δύο 1. Νομάς (Ενός Παράξενου και Μακρινού Καιρού) 3:33 2. Οδός Αιωνιότητας 4:19 3. Κερί της Ζωής 4:15 4. Ο Ήλιος εξακολουθεί να λάμπει 3:40 5. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ζούσα μέχρι ένα εκατομμύριο 0:34 6. Παρακολουθώντας και Περιμένοντας 4:16 Απόδοση στα Ελληνικά: Δημήτρης

~~~

μερικά άλλα
Καθοριστικά και Απαραίτητα άλμπουμ

1960-1980
σε αλφαβητική σειρά ονόματος καλλιτεχνών:

The Beatles
Sargent Pepper's Lonely Hearts Club Band (1967)

The Beatles

Abbey Road (1970)

The Beatles
Let it Be (1970)

Bob Dylan

Blonde on Blonde (1966)

Eagles
Hotel California (1976)

Joni Mitchell

Blue (1971)

Led Zeppelin
IV (1971)

Paul McCartney and Wings

Band on the Run (1974)

Pink Floyd

Dark Side of the Moon (1973)

Simon and Farfunkel
Bridge Over Troubled Water (1970)

~~~

από το 1970
Ο Ύμνος για την εικοσαετία 1960-1980:

~~~