Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Μια ματιά στον καθρέπτη

όλες οι φωτογραφίες © 2006 Αποθήκη Σκέψης/thinkworks.com








Βλέποντας τι κάναμε με την κληρονομιά που μας άφησε ο Ωνάσης, ούτε πρόλογο για "Χωρίς Λόγια" δεν μού 'ρχετε να γράψω.

Για
την Ολυμπιακή, το Ελληνικό, και τα έργα και εγκαταστάσεις του 2004 ποιός φταίει; Το ΔΝΤ; η ΕΕ; η Δεξιά; η Αριστερά; ίσως να μην έχει γίνει ακόμα τίποτα γιατί ακόμα τσακώνονται ποιός θα φάει τα περισσότερα...

Ελλάδα, ιδού το πορτραίτο σου.












29 σχόλια:

  1. Το Μεγάλο Μητροπολοτικό ΠΆΡΚΟ,που μετά θα έδινε κι ένα κομμάτι του για "οικιστική αξιοποίηση"(Σουφλιάς) και που τελικά μάλλον θα καταλήξει
    "πουλημένο οικόπεδο" ως σταγόνα στον ωκεανό των "καταναλωτικών δανείων" του λαοκόντειου συμπλέγματος πολιτικών+συνδικαληστών...
    Για ποιό πράγμα υπήρχε τα τελευταία 25 χρόνια αυθεντικό Εθνικό Οραμα για να υπάρχει για αυτό?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. itanieptias65, καλώς ήλθες. Πως τα κάναμε έτσι θα έπρεπε να ήταν η ερώτηση σε όλων το μυαλό, και η απάντηση που θα ψάχναμε να βρούμε θα έπρεπε να αναλαμβάνει τις ευθύνες μας ως κοινωνία, και όχι να τις περνάει σε άλλους. Είναι πράγματι λυπηρό.


    squarelogic, το Μεγάλο Μητροπολιτικό Πάρκο τελικά κατέληξε να είναι το Μεγάλο Μνημείο στον Έλληνα... κατά τα άλλα, νέοι αγώνες ν' αγαπιόμαστε, στο Σύνταγμα! (ακόμα και η Αμερικάνικη Πρεσβεία δεν είναι της μόδας πια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κι όμως αυτοί οι χώροι μπορούν να αξιοποιηθούν τόσο εύκολα και να έχουν κι ευρωπαϊκή χρηματοδότηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τί να πει κανείς; Είναι κρίμα και δυστυχώς δεν έχουμε καταλάβει ότι για να αλλάξει όλο αυτό το κακό στη χώρα μας είναι πολύ απλό. Πρέπει να αλλάξουμε εμείς. Ο καθένας μας. Εγώ. Κι όχι να περιμένουμε απλώς να αλλάξει το σύστημα. Γιατί δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ, αν πρώτα δεν αλλάξουμε εμείς. Εγώ. Και να τους γυρίσω την πλάτη. Σ' όλους αυτούς που για χάρη της τσέπης τους έχουν ρημάξει ετούτο τον τόπο. Τί να πει κανείς Δημήτρη; Ότι και να πει είναι λίγο. Φταίμε. ΦΤΑΙΩ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ Καλημέρα
    Μου δόθηκε η ευκαιρία να μελετήσω τις φωτογραφίες σου,έζησα λίγο από τις μοναδικές εμπειρίες σου.
    Το θέμα Ελληνικό ξεκίνησε σαν ιδέα να γίνει Μητροπολιτικό πάρκο κάτι σαν τον Εθνικό Κήπο.
    Που θα το καταλήξει το κράτος των εργολάβων?θα γίνει μια τσιμεντένια έκταση όπως η πλατεία Ομονοίας όπου η Μπακογιάννη η Ντόρα νόμισε ότι θα τη βελτιώσει φυτεύοντας ελαιόδεντρα σε γλάστρες και ζαρντινιέρες.
    Δεν γνωρίζω αν έχεις καιρό να επισκευτείς την Ελλάδα,τα γύρο βουνά Πάρνηθα ,Υμηττός και Πεντέλη όπου καταστράφηκε ολοσχερώς ,συστηματικά τσιμεντώνονται όχι μόνο από ιδιώτες αλλά και από κρατικούς φορείς,όπως στρατός κλπ.
    Η εκκλησία της ελλάδας ήθελε να τσιμεντώσει ένα κομμάτι του Υμηττού κοντά στο Καρέα για να δημιουργήσει συνοδικό μέγαρο,εμποδίστηκε προς το παρόν από τοπικούς φορείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δήμο, πολύ σημαντικό είναι και το θέμα της Ολυμπιακής που της έφαγαν τις σάρκες από το κλέψιμο και την ηλιθιότητα και τα ρουσφέτια για μόνιμη δουλειά. Για τους χώρους, σε παραπέμπω στο σχόλιο του Τελευταίου...



    Τελευταίε, τα λόγια σου είναι αυτά που κάθε έντιμος Έλληνας θα έπρεπε να πει. Όμως, σκέφτομαι τώρα, ένας άνθρωπος σαν εσένα, που μπορεί να τα δει και να τα πει όπως τα έγραψες, δεν θα είχε αφήσει τα πράγματα να φτάσουν εκεί που έφτασαν... Οπότε, μάλλον εξαίρεση είναι εκείνοι που τα βλέπουν, η ζωή των οποίων κατευθύνεται από εκείονους που όχι μόνο δεν τα βλέπουν, αλλά τα κάνουν... και τα κάνουν... και τα ξανακάνουν...



    α Κενταύρου, καλώς ήλθες, και σ' ευχαριστώ. Το Ελληνικό ήταν πάντα στην καρδιά μου από τότε, πριν 50 χρόνια στο Παλιό Φάληρο πάνω από τον Φλοίσβο, χρησιμοποιούσα την ταράτσα ως Πύργο Ελέγχου, παράδοση την οποία συνέχισε ο γιός μου όποτε ερχόμασταν στης γιαγιάς και του παππού. Δυστυχώς έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα λες, και στο τέλος, μετά από χρόνια, το Ελληνικό θα μοιάζει με την υπόλοιπη Αθήνα και δεν θα ξέρουμε και ποιός τα έφαγε. Κλαίει η καρδιά, όταν έχεις ζήσει έξω, και βλέπεις την πραγματικότητα μιας κοινωνίας που ψυχορραγεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δημήτρη διαβάζω

    Θόδωρος Πάγκαλος'Να επιτραπεί η ανέγερση πολυκατοικιών στην έκταση του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό'


    Κανένα σχόλιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ωχ! Epanechnikov, πάλι "μαζί θα τα φάμε" μου φαίνεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ακριβώς έτσι Δημήτρη! Μαζί θα τα φάμε και πάλι.

    Μοναδική ευκαιρία να δημιουργηθεί πνεύμονας πρασίνου κοντά στη πρωτεύουσα αλλά είμαι σίγουρος πως θα χαθεί. Πόσο ανίκανοι μπορεί να είμαστε;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Epanechnikov, τελικά, οι ίδιοι άνθρωποι που μέσα στην Ελλάδα χαρακτηρίζονται δικαιολογημένα έτσι, μόλις βγουν από την Ελλάδα, ως επί το πλείστον, φέρονται, και επιτυγχάνουν πράγματα άκρως αντίθετα. Γιατί; τι είναι αυτό που μέσα στην Ελλάδα είναι διαφορετικό; Φαίνεται σαν να μην έχει κανείς τον παραμικρό σεβασμό για τον εαυτό του τον διπλανό του, το περιβάλλον, το κράτος του ή την ιστορία του και τις παραδόσεις του. Ποτέ δεν το έχω καταλάβει αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δημήτρη θεωρώ πως αυτοί που βγαίνουν έξω προέρχονται από διαφορετικό pool. Διαθέτουν διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον μέσο Έλληνα (αλλά σίγουρα όχι από όλους τους Έλληνες - δυστυχώς για τους τελευταίους!).

    Προσωπικά αγαπώ τον τόπο μου σε τέτοιο βαθμό που θα θεωρούσα εξαιρετικά βασανιστικό να τον βλέπω καθημερινά να αργοπεθαίνει μέσα σε αυτή τη σήψη. Τη χώρα την εγκατέλειψα μια μόλις μέρα μετά το πέρας της (άσκοπης) στρατιωτικής μου θητείας. Και κάθε φορά που την επισκέπτομαι δεν σταματώ να ενοχλούμαι από την απαράδεκτη συμπεριφορά μεγάλης μερίδας των ντόπιων η οποία άλλωστε αποτυπώνεται και στο αστικό τοπίο (μια ματιά στη πρώτη φωτογραφία αρκεί!).

    Και δεν είμαι ο μόνος που νοιώθει έτσι. Κάποιος Έλληνας με τον οποίο έκανα παρέα παλαιότερα είχε σταματήσει να παρακολουθεί τα νέα από την Ελλάδα αφού η οργή που ένοιωθε όταν το έκανε τον είχε αρρωστήσει.

    Και ποια η αντιμετώπιση που γνωρίζουμε από τους "κλασσικούς" Έλληνες: εσύ δεν ξέρεις είσαι πλέον ξένος, είσαι δειλός και δεν έμεινες πίσω να παλέψεις, μας κοιτάς αφ'υψηλού... Λες και αν ήταν επιλογή μας ή αν διαθέταμε τα ίδια χαρακτηριστικά με αυτούς θα προτιμούσαμε να ζούμε μια ζωή σε ξένους τόπους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Epanechnikov, το σχόλιό σου μιλάει στην καρδιά μου. Αγαπώ τόσο βαθειά αυτόν τον τόπο και μαραίνεται η ψυχή μου με θλίψη και οργή βλέποντας την κατάντια του, και ακούγοντας τις μπαρούφες δικαιολογιών και κατηγοριών που απευθύνουν οι ανεύθυνοι.

    Τα 7 χρόνια στην Αγγλία και τα 2 πρώτα στην Αμερική δεν συσχετιζόμουνα με Ελληνικό στοιχείο, και όταν γύρναγα για καμιά βδομάδα στην Ελλάδα ποτέ δεν ερχόμουν ως "του εξωτερικού" και ποτέ δεν μπέρδευα Αγγλισμούς στα Ελληνικά μου. Καθώς άρχισε να μεγαλώνει ο γιός μου αποφάσισα ότι χρειάζεται ρίζες όπως όλοι, και τότε γνώρισα του Έλληνες έξω, φτωχούς και πλούσιους, μορφωμένους και αμόρφωτους, αλλά όλοι Έλληνες, παραγωγικοί, με σεβασμό στην κοινωνία της οποίας ήταν μέρος.

    Λες να είναι ότι ένα είδος Έλληνα φεύγει έξω; Εγώ δεν έφυγα από ανάγκη. Δεν "έφυγα από" την Ελλάδα -απλά "πήγα πρός" όλα όσα μπορούσα να βρω σ' αυτόν τον πλανήτη...

    Το γνωρίζω καλά ότι εμείς "δεν ξέρουμε" ως ξένοι πλέον, αλλά συχνά αναρωτιέμαι μήπως αυτά που ξέρουν εκείνοι που νομίζουν ότι ξέρουν είναι ο λόγος για την κατάντια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. "Δεν "έφυγα από" την Ελλάδα -απλά "πήγα πρός" όλα όσα μπορούσα να βρω σ' αυτόν τον πλανήτη.."

    Δημήτρη θεωρώ πως όλοι μας φύγαμε σε κάποιο βαθμό και από ανάγκη. Από την ανάγκη να ζήσουμε σε ένα τόπο στον οποίο θα μας συμπεριφέρονται με αξιοπρέπεια. Από την ανάγκη να ζήσουμε σε ένα περιβάλλον στο οποίο οι κόποι και το (όποιο) ταλέντο μας μπορεί να γεννήσουν το άνθος στη δημιουργίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. "Τα 7 χρόνια στην Αγγλία και τα 2 πρώτα στην Αμερική δεν συσχετιζόμουνα με Ελληνικό στοιχείο"

    Είναι άραγε τυχαίο πως και εγώ ακριβώς το ίδιο πράγμα κάνω; Η μοναδική επαφή που έχω με Έλληνες είναι με την (εξαιρετικά ολιγομελή) οικογένεια μου, με τους πολυαγαπημένους μου παιδικούς φίλους και με διάφορους αξιόλογους δικτυακούς φίλους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Epanechnikov, υποθέτω ότι πράγματι είναι μια ανάγκη που μας κάνει να ψάξουμε για κάτι καλύτερο, αλλά τα λόγια σου, για ένα τόπο στον οποίο θα μας συμπεριφέρονται με αξιοπρέπεια, έπιασαν την ψυχή μου απροετοίμαστη, και ένοιωσα, σαν κύμα, πόσο δίκιο έχεις.

    Ένα περιβάλλον όπου οι κόποι είναι χαρά και οι προσπάθεια μπορεί να φέρει αποτέλεσμα αναγνωρίσιμο. Και πάντα, στο βάθος, η πίκρα: γιατί όχι εκεί που έτυχε να γεννηθούμε -ένα μέρος που αγαπήσαμε αλλά που απωθεί τέτοια αγάπη.

    Είναι αλήθεια ότι 26 χρόνια οι μόνες επαφές με Έλληνες ήταν για να χτίσω τις ρίζες του γιού μου, μέχρι που περιέγραψε τον εαυτό του σαν ένα δέντρο με ρίζες στην Ελλάδα και κορμό, κλαδιά και φύλλα στην Αμερική. Και μετά, φεύγοντας πια οριστικά, γυρνώντας με την Μαργαρίτα μόνο για μια δυό βδομάδες που και που, για λίγη οικογένεια και λιγότερους φίλους, ζω στην Ιθάκη μου, που με έφεραν οι μοίρες, κοντά στην Φλωρεντία. Και πηγαίνω στην εκκλησία που και πού με την γυναίκα μου που έγινε ορθόδοξη, για να πω: Είμαι Έλληνας, έχω κι εγώ παράδοση σαν όλους τους άλλους, και Ιστορία, κι αν ακόμα η Ελλάδα την ποδοπατάει και την πετάει στα σκουπίδια, νομίζοντας ότι είναι Ευρωπαίοι με φραπέ...

    Και εδώ, σε αυτόν το παράδεισο που μας έδωσε η Ζωή με την Μαργαρίτα, χωρίς πρόγραμμα, ελευθερώθηκαν από μέσα μου βαθειά τα Ελληνικά, για πρώτη φορά από τότε που ήμουν 16, 17, σε αυτή την αποθήκη σκέψεις, και βρήκα και εγώ αυτούς τους αξιόλογους δικτυακούς φίλους που διαβάζω και συζητάω.

    Αλλά αν μιλάω ποτέ στον ύπνο μου, μιλάω αγγλικά. Και έχω πάντα το Αγγλο-Ελληνικό λεξικό να το χρησιμοποιώ καθώς γράφω εδώ. Και η πλάκα είναι ότι γεννήθηκα στα Ελληνικά και με μάθανε πρώτα Γαλλικά!

    Τη λίγη οικογένεια στην Ελλάδα την κληρονόμησα. Αλλά έχω και οικογένεια στο Λονδίνο που την διάλεξα και με διάλεξε όταν έφτασα για κολέγιο. Και πρόπερσι πέταξα με την Μαργαρίτα αυθημερόν στο Λονδίνο και ήμουνα ένας από τους έξι που κρατήσαμε στον ώμο τη δεύτερη μάνα μου να βρει τον δεύτερο πατέρα μου... αλλά έχω τώρα εκεί τον "αδελφό" μου και άλλους πολλούς. Πιο πολλούς από την Αμερική :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μακάρι να ήταν μόνο η Ολυμπιακή και το Ελληνικό. Εμείς ας πούμε έχουμε δύο ανενεργά στρατόπεδα που διεκδικούμε για χώρους ελεύθερους, μητροπολιτικά πάρκα. Κι όμως η πρόταση αξιοποίησης είναι πλήρης εμπορευματοποίηση της γης και τσιμεντοποίηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δήμο, αυτά ακριβώς είναι που προδίδουν ότι υπάρχει πρόβλημα εγκεφαλικό πριν φτάσουμε στις ιδεολογίες και τα υπόλοιπα. Ο εγωιστής, κουτοπόνηρος, κοντόφθαλμος, αγράμματος Έλληνας που δεν δίνει δεκάρα για τίποτα παρά τον εαυτούλη του και την τσέπη του, πρέπει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό πριν αποκτήσουν σχετικότητα τα μεγαλύτερα ερωτήματα περί διακυβέρνησης και ιδεολογίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλημέρα κι από δω. Με το .gr άνοιξε τελικά το λινκ.

    Πήρες κάποια ειδική άδεια για να τραβήξεις τις φωτογραφίες; Τις τράβηξες όσο λειτουργούσε το Ελληνικό; Πως έγινε;

    Δεν διάβασα όλα τα σχόλια. Γενικά συμφωνώ μαζί τους όμως κάποιος πρέπει να πει στους συμπατριώτες μου το κόστος συντήρησης του Central Park ετησίως. Το Ελληνικό έχει την διπλάσια έκταση. Ποιος θα χρεώνονταν τη συντήρησή του; Οι Έλληνες με μέσο όρο εισοδήματος 700 με 1000 ευρώ τις καλές εποχές; Ή όσοι είχαν εισοδήματα -και τότε και τώρα- αλλά φοροδιαφεύγουν; Ή μήπως νομίζουμε πως τα έξοδα συντήρησης θα καλύπτονταν από τις 2-3 καφετέριες και τα εστιατόρια που θα υπήρχαν μέσα;

    Το σχέδιο ενός "μητροπολιτικού πάρκου" δεν ήταν ρεαλιστικό εξαρχής. Από αυτό βέβαια μέχρι το τελικό σχέδιο (http://www.kathimerini.gr/552913/article/oikonomia/epixeirhseis/egkri8hke-apo-to-taiped-to-teliko-sxedio-gia-thn-a3iopoihsh-toy-ellhnikoy) έχουν χυθεί πολλά κιλά μπετόν.

    Ο λαός μας έχει μια φράση - ευχή: χώμα να πιάνεις χρυσάφι να γίνεται. Στους πολιτικούς μας χαρίζουν χρυσάφι και το κάνουν κάτι χειρότερο από χώμα. Γιατί και το χώμα έχει την αξία του. Η Ο.Α. πλέον δεν αξίζει τί-πο-τα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την πρώτη φωτογραφία την πήραμε με τον Κώστα το 2006, μέσα από το συρματόπλεγμα του φράχτη δίπλα στον δρόμο στην Άνω Γλυφάδα έξω από το Ελληνικό, Νοτιοανατολική γωνία, στην Γωνία του Παππού (εκεί που τον πήγαινε ο παππούς με το αυτοκίνητο μικρούλη όλη την δεκαετία του '90 όποτε είμασταν στην Ελλάδα για να βλέπει τα αεροπλάνα να απογειώνονται και να προσγειώνονται. Οκτώ μήνες μετά από αυτές τις φωτογραφίες, ο Κώστας δεν μπόρεσε να έρθει στην κηδεία του παππού και με παρακάλεσε να γράψω κάτι που μου έστειλε με email πάνω σε μια κάρτα, να την βάλω σε ένα μπουκέτο λουλούδια και να τα αφήσω στο συρματόπλεγμα στην Γωνία του Παππού στο Ελληνικό, και το έκανα.

      Τα αεροπλάνα αυτά, Emily, τα αφήσανε εκεί, έτσι, από το 2002 που έκλεισε το Ελληνικό και άνοιξε ο Βενιζέλος. Δώδεκα χρόνια αργότερα εκεί είναι ακόμα και έχει προστεθεί μάλιστα, δίπλα στο 747 άλλο ένα μικρό, και δίπλα στο 737 δύο ιδιωτικά. Το νεκροταφείο των αεροπλάνων στο "νεκροταφείο" του Ελληνικού.

      Όλες οι φωτογραφίες είναι παρμένες από τον δημόσιο δρόμο, από τρύπες στο σκουριασμένο συρματόπλεγμα.

      Το μόνο ρεαλιστικό που θα μπορούσε να γίνει οπουδήποτε στην Ελλάδα είναι κάτι που να αφήνει μίζες και κλεψιά και πλήρη ανικανότητα εφαρμογής ή σχεδίου. Κάνανε 12 χρόνια να τρώγονται ποιός θα φάει τα περισσότερα. Και το παλιό αεροδρόμιο και οι εγκαταστάσεις των Ολυμπιακών κάθονται εκεί άδεια και ξεχαρβαλωμένα και σκουριασμένα να θυμίζουν σε όλους ΤΙ είμαστε...

      Όσο για το τι θα γίνει το Ελληνικό στο τέλος ποιός ξέρει...

      Διαγραφή
    2. Πρόσεξε τις φωτογραφίες: Το παροπλισμένο τζάμπο έχει τα τελικά χρώματα της Ολυμπιακής, ένα πιο ανοιχτό μπλε από το κλασσικό αρχικό που ήταν πιο σκούρο. Η από κάτω φωτογραφία του 727 δείχνει το παλιό χρώμα και σιρίτι στα παράθυρα που ποτέ δεν το αλλάξανε στο συγκεκριμένο αεροπλάνο (επί καμιά 12-ετία, τα αεροπλάνα της Ολυμπιακής πετούσαν με τρεις διαφορετικούς συνδυασμούς χρωμάτων και σχεδίων γιατί όποτε κάποιος κωλοτέχνης έπαιρνε γρόσι να κάνει καινούργιο σχέδιο ποτέ δεν τα βάφανε όλα το ίδιο. Παροπλισμένα και τα δύο, οι "σκουπιδιάρηδες" βάψανε με το μπλε ανοιχτό την ουρά του τζάμπο να καλύψουν το σήμα της Ολυμπιακής, και με το ίδιο ανοιχτό μπλε βάψανε το πιο σκούρο μπλε αεροπλάνο στην από κάτω φωτογραφία. Προχειρότητα... βλακεία... ανικανότητα... ηλιθιότητα... ζεμανφουτισμός... Ελλάδα!

      Διαγραφή
    3. ...μόνο οι πολιτικοί φταίνε άραγε γι' αυτά;;;

      Διαγραφή
    4. Αχ, Emily... αναρωτιόσουνα πως πήρα τις φωτογραφίες κι αν είχα άδεια... Κατά το 2007, δίπλα στα παροπλισμένα αεροπλάνα, στήνανε μεγάλες τέντες και κάνανε ...διεθνείς εκθέσεις!! Με κάλεσε ένας φίλος μου και πήγαμε σε μία από τις εκθέσεις όταν ήμουνα Αθήνα τον Ιανουάριο του 2007. Εγώ πήγα με το Atos της μητέρας μου. Όλα ελεύθερα. Για πλάκα οδήγησα το Atos στην αρχή του διαδρόμου απογείωσης και το έτρεξα γρήγορα ένα χιλιόμετρο πάνω στον διάδρομο (από τον οποίον απογειωνόμουνα με αεροπλάνα τόσα χρόνια), και μετά πήγα και πάρκαρα δίπλα στα παροπλισμένα αεροπλάνα για να πάμε στην τέντα να δούμε την ...διεθνή έκθεση (έκθεση επαγγελματικού φωτογραφικού υλικού, ήτανε).

      Διαγραφή
  19. Πάλι παρεξήγηση. Και οι φοίνικες, οι οποίοι έχουν φυτευτεί σε τόσες και τόσες επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας λες και είμαστε Μαϊάμι, αφήνουν μίζες. Όρεξη να 'χεις να τα παίρνεις και θα βγάλεις και από τη μύγα ξύγκι.

    Δεν είπα ότι οι πολιτικοί δεν έχουν ευθύνη. Φυσικά έχουν. Αλλά το σχέδιο "μητροπολιτικό πάρκο στο Ελληνικό" δε νομίζω ότι είναι ρεαλιστικό από τη βάση του.

    Σε ό,τι αφορά την άδεια ρώτησα επειδή οι φωτογραφίες είναι πεντακάθαρες -όπως όλες εδώ- και από πολύ κοντά τραβηγμένες. Δεν ήξερα ότι ΚΑΙ το Ελληνικό είναι ξέφραγο αμπέλι. Δε μου κάνει εντύπωση. Ώρες ώρες γίνομαι τόσο...

    Τα πρόσεξα τα πρόχειρα βαψίδια. Τραγική χώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν υπάρχει παρεξήγηση ούτε εδώ ούτε εκεί αγαπητή Emily... το πρόβλημα είναι ότι όταν γράφω Ελληνικά αφ΄ ενός γράφω σαν να μιλάω (και λείπουν οι τονισμοί στην φωνή, οι χειρονομίες και η οπτική "γλώσσα του σώματος" [body language] από τα γραπτά), και αφ' εταίρου πολλά από τα Ελληνικά μου μεταφράζονται από Αγγλικό συντακτικό, οπότε δεν με εκπλήσσει καθόλου που αφήνω καμιά φορά αμφιλεγόμενη εντύπωση ως προς το τι νόμιζα όταν έγραφα. Το πρόβλημα βρίσκεται στην δική μου πλευρά του πληκτρολογίου :-)

      Ξέφραγο αμπέλι. Xefrago Abeli Park. Παντού. Και θυμάμαι πριν τριάντα χρόνια που συλλαμβάνανε ξένους επειδή φωτογραφίζανε αεροπλάνα σε αεροδρόμια (plane spotters [είναι διεθνές χόμπυ μέχρι να φτάσεις στην Ελλάδα και να σε πιάσει ο κύριος χωροφύλαξ της ηξουσίας])

      Συμφωνώ απόλυτα πως όλη αυτή η έκταση και η γεωγραφική τοποθεσία της έκτασης στην Αθήνα δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει πάρκο Μητροπολιτικό ή άλλο. Μέρος της έκτασης, ίσως, με κάποια "θεματική" εστίαση. Και το υπόλοιπο ξενοδοχεία, ή/και πολιτιστικοί χώροι κλπ. Ήδη το 1/3 είναι εγκαταστάσεις και γήπεδα Ολυμπιακών αγώνων και όλα παρατημένα κι αυτά... Κοίτα στο Googl Earth να δεις τι γίνεται κει' μέσα... Τα παροπλισμένα αεροπλάνα θα μπορούσαν να είναι ξενοδοχεία (αλλού στον κόσμο έχουν ανακαινίσει παλιές ατράκτους ως ξενοδοχεία), και θα μπορούσε ένα από τα αεροπλάνα να γίνει έκθεμα για τα παιδιά να βλέπουν, να παίζουν μέσα και να διδάσκονται... αααχ...

      Διαγραφή
  20. Δε μπορείς να δεις κτήρια από το επίπεδο του δρόμου στο Google Earth αν είσαι στην Ελλάδα. Παλιότερα μπορούσες, τώρα όχι. Δε ξέρω ούτε ποιος ούτε πότε το αποφάσισε αυτό - είμαι σίγουρη όμως ότι είναι πολιτική απόφαση. Μπορώ να έρθω στη Ρώμη για να θαυμάζω το Κολοσαίο σα να ήμουν εκεί, ή να πάω Νέα Υόρκη και να δω τους Empire State σα να ήμουνα εκεί. Στη Βασιλίσσης Σοφίας μπορώ να πάω, αλλά απαγορεύεται να δω κτήρια από το επίπεδο του δρόμου. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, μα βέβαια! Παντού υπάρχει το Google Street View! Ακόμα και στο χωριουδάκι μας των 150 κατοίκων στα βουνά έχει street view και βλέπεις το σπίτι μας στο Google. Περνάνε τα αυτοκίνητα του Google Street View ανά τον κόσμο με τις φωτογραφικές μηχανές 360 μοιρών στην οροφή και φωτογραφίζουνε. Μπορείς να δεις street view και στην Νότιο Αφρική! Αλλά όχι στην Ελλάδα.

      Η μάνα Ελλάς το απαγορεύει το street View για λόγους Ασφαλείας. Ναι. Σου λέει το υπωργείο "αν θες φίλε να δεις τα σπίτια, πλέρωσε τουρίστας και κόπιασε να τα δεις". Αλλά, σοβαρά, σκέψου να υπήρχαν οι δρόμοι της Ελλάδας στο Street View, να έβλεπε κανένας τρομοκράτης κανένα τσιμεντένιο τερατούργημα και να ερχότανε να το τινάξει στον αέρα...

      Θα προσέξεις ότι τα πρόσωπα των ανθρώπων και οι πινακίδες κυκλοφορίας των αυτοκινήτων είναι φλου. Αυτό είναι επίτηδες για να μην αναγνωριστεί κάποιος ότι ήταν κάπου που δεν έπρεπε να είναι (να τον αναγνωρίσει η σύζυγος, φερ'ειπείν εκεί που κοιτάει ανέμαλα στο Google). Σοβαρά. Αυτό είχε συζητηθεί και εφαρμοστεί όταν βγήκε η Street View στο Google :-)

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.