Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

Εκδοχές










Όσο πιο πολύπλοκη και πολύμορφη είναι μιά κατάσταση τόσο πιο εύκολο είναι να συνοψισθεί σε μία πολύ απλή φράση.

Όλα τα βάσανα της Ελλάδας τους τελευταίους δώδεκα μήνες συνοψίζονται στην ερώτηση: "Ευρώ, ή δραχμή".

Για οποιουσδήποτε λόγους, η Ελλάδα χρωστούσε περισσότερα από όσα μπορούσε να αποπληρώσει, τα μνημόνια δεν λειτουργούσαν, και η ζωή των καθημερινών ανθρώπων χειροτέρευε. Η μόνη λύση ήταν η χρεοκοπία και η δραχμή. Έπρεπε να βρεθεί ο τρόπος που να οδηγήσει την Ελλάδα στην δραχμή, από τον ασφαλέστερο για όλους δρόμο.

Ότι έγινε τους τελευταίους δώδεκα μήνες έγινε για να φτάσει η Ελλάδα στην δραχμή. Η στρατηγική είχε δύο σκέλη: 
- Πρώτον, έπρεπε να προετοιμαστούν θεμέλια για το καινούργιο νόμισμα, ώστε να έχει κάποια αξία και οι άμεσες υποτιμήσεις να μην είναι βαθμού καταστροφικού. 
- Δεύτερον, η χρεοκοπία που θα οδηγούσε στην δραχμή έπρεπε να είναι συντεταγμένη, συμφωνημένη από όλες τις πλευρές.

Ότι είδαμε τους τελευταίους δώδεκα μήνες ήταν προσπάθειες να στηθούν τα δύο αυτά σκέλη της στρατηγικής. Το έδαφος στο οποίο θα στέκονταν τα σκέλη αυτά μπορούσε μόνο να είναι η υποστήριξη της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Πρέπει να υποσχεθείς σε ένα λαό, και να πιστέψει ο λαός στην Γη της Επαγγελίας (ή στην εκδίκηση, ή στο "δίκαιο" --ότι πιάσει) πριν θελήσουν να περάσουν την θάλασσα και την έρημο.

Το λεγόμενο "πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης" τον Σεπτέμβριο, και η ενορχηστρωμένη μεταξύ Σεπτεμβρίου και Δεκεμβρίου "νίκη" του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο, ήταν σχεδιασμένα για να κερδηθεί η υποστήριξη του Ελληνικού κοινού. Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την κατάλληλη εικονογράφηση για να γίνουν δεκτές στο εσωτερικό, και στο εξωτερικό, οι ενέργειες που έπρεπε μετά να γίνουν. Κανένα άλλο κόμμα δεν θα μπορούσε να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες χωρίς να κινήσει υποψίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η εθελόντρια παρθένα για την θυσία, χωρίς οι περισσότεροι, ούτε καν μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, να το ξέρουν.

Όμως, τον Ιούλιο κάτι συνέβη, και τα δύο σκέλη της στρατηγικής κατέρρευσαν. Ξαφνικά, η χρεοκοπία δεν ήταν δυνατόν πλέον να είναι συντεταγμένη αλλά θα ήταν άτακτη και καταστροφική για όλους, με υποτιμήσεις άμεσες τεράστειες και κταβαραθρωτικές, χωρίς υποδομή για το καινούργιο νόμισμα.

Άλλη μιά ένδειξη ότι έτσι έγιναν τα πράγματα είναι το πως οι συντηρητικότεροι και πιο υπάκουοι σε προσχεδιασμένες ενέργειες των εμπλεκομένων πλευρών, οι Γερμανοί, προς το τέλος έδωσαν όλες τις αποδείξεις ότι εκείνοι όδευαν προς την δραχμή σαν σχέδιο, και δυσκολεύτηκαν τρομερά να το αποχωριστούν, όταν το σχέδιο κατέρρευσε. Ακόμα και σήμερα το προτείνουν και το ελπίζουν. Αυτό τους έκανε να φαίνονται  σαν τους "κακούς και εμπαθείς Γερμανούς", αλλά οι Γερμανοί, ότι και να είναι, ένα πράγμα που δεν είναι, είναι πως δεν είναι χαζοί. Δεν θα φερόντουσαν έτσι τις τελευταίες δυό βδομάδες χωρίς να έχουν κάποιον άλλον λόγο. Στη πραγματικότητα ήταν οι μόνοι που συνέχιζαν το σχέδιο το οποίο είχαν ξεκινήσει όλοι μαζί από πριν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο. 

Τι συνέβη και γιατί απέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ να χτίσει τα δύο αυτά σκέλη της προμελετημένης στρατηγικής επιστροφής στην Δραχμή (υποχωρώντας κακήν-κακώς σε τρίτο και χείριστο μνημόνιο);

Όλα ξεκίνησαν τον δέκατο ένατο αιώνα όταν ένας Γερμανός Εβραϊκής καταγωγής και ο κολλητός του έγραψαν σχετικά με την βιομηχανική επανάσταση στην Βρετανία. Τα γραπτά τους θα είχαν μείνει στις βιβλιοθήκες αν κάποιος ονόματι Βλαντιμίρ Λένιν δεν τα είχε εισάγει στην μητερούλα Ρωσία. Αναρωτιέμαι αν ο Μαρξ θα είχε αποφασίσει να κάψει τα γραπτά του πριν τα δει κανείς αν του είχαν πει τι πρόκειται να τραβήξει εξ' αιτίας του ένα φτωχό μικρό κράτος στα νότια Βαλκάνια.

Σε ένα κράτος ανήμπορο να διαχειριστεί δυτική οικονομία, σφηνωμένο ανάμεσα σε δύση και ανατολή, ένα ποσοστό των κατοίκων πάντα έβλεπε την Ρωσία σαν την τέλεια δικαιολογία για το προς τα που μπορούνε να πάνε ώστε να δουν άσπρη μέρα και οι φτωχοί. Όχι ότι θα ήταν η ζωή τους καλύτερη αλλά θα υπήρχε κάποια εγωιστική ανακούφιση στο να μην υπάρχουν πλούσιοι, ή άνθρωποι στην χώρα τους σε καλύτερη κατάσταση από εκείνους. Όταν δεν μπορείς να φτάσεις τους άλλους, κατάστρεψέ τους για να μην τους βλέπεις. Ο πυρήνας στην καρδιά του κομουνισμού.

Όμως, η Ρωσία τους ξεπούλησε, τους Έλληνες, χωρίς να τους δώσει σημασία, δύο φορές. Μιά το 1945, στην συμφωνία για την μεταπολεμική γεωγραφία, και μιά το 2015, για την Ουκρανία.

Όταν παίζοντας το παιγνίδι της Ουκρανίας ο Πούτιν γύρισε την πλάτη του στον Τσίπρα, το παιγνίδι της Ελλάδας είχε χαθεί. Χωρίς οικονομική υποστήριξη από την Ρωσία για την δραχμή, χωρίς "ασφαλές λιμάνι" για τους ...θαλασσοπόρους Ρωμιούς... η δραχμή θα ήταν η τελική και απόλυτη καταστροφή. Όλο αυτό έγινε επειδή ο Πούτιν πούλησε-αντάλλαξε τον Τσίπρα για την Ουκρανία.

Ευτυχώς, ο Αλέξης Τσίπρας, έστω και για μιά στιγμή, σκέφτηκε και ενήργησε σαν ηγέτης έθνους, όλων. Και η Ελλάδα σώθηκε από την καταστροφή, λόγω του Τσίπρα.

Βέβαια, ανάμεσα στο 22% των εγγεγραμμένων στις 25 Ιανουαρίου, και το 62% των μπερδεμένων από την διατύπωση της ερώτησης του δημοψηφίσματος τον Ιούλιο, υπάρχουν αρκετοί που αισθάνονται ότι ο Τσίπρας τους απογοήτευσε.

Το ενδιαφέρον είναι ότι αν τους ρωτήσεις τι συγκεκριμένες ενέργειες έπρεπε να είχε κάνει ο Τσίπρας για να μην τους απογοητεύσει (όχι φιλοσοφικές ή συναισθηματικές αερολογίες, αλλά συγκεκριμένα, τι άλφα, βήτα, γάμα ενέργειες) δεν μπορούν, ή δεν θέλουν να απαντήσουν. 

Ότι και να γίνει, πληρώσαμε τα δίδακτρα και η Ελλάδα σώθηκε, πάλι, για λίγο. Και το κοπάδι συνεχίζει να βόσκει σε όση από την πλαγιά έχει σωθεί από τις πυρκαγιές που πιάνουνε συνέχεια είτε λόγω εμπρησμών, είτε λόγω ηλιθιότητας.










5 σχόλια:

  1. Καλησπέρα,

    Υπονοείς φίλε Δημήτρη, ότι το παλιό πολιτικό σύστημα -και ο Σαμαράς πολύ συγκεκριμένα- ήταν συννενοημένοι με τους Γερμανούς ώστε να πάνε τη χώρα στη δραχμή. Απλώς (ως στρατηγική), αποχώρησαν με ελαφρά πηδηματάκια για να προκληθούν εκλογές και να το πραγματοποιήσει ο Σύριζα ως γνήσιο δραχμικό κόμμα. Ώστε να αποτελέσει "αριστερή παρένθεση", να πέσει μετά τις δυο πρώτες -σχετικά ελεγχόμενες- υποτιμήσεις και μετά να επανέλθουν και να ξανακυβερνήσουν σε "στρωμένο" χωράφι και άνευ μνημονιακών δεσμεύσεων εκσυγχρονισμού -με το σάπιο πολιτικό σύστημα ατόφιο, αφού μόνο ένα εκσυγχρονιστικό μνημόνιο μπορούσε να το δυαλύσει.

    Ενδιαφέρον, αλλά εδώ υπάρχει ένα κενό κατά τη γνώμη μου. Η λυσσασμένη στήριξή τους στο ΝΑΙ. Να 'ταν τόσο σίγουροι για το ΟΧΙ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα σου Spacefreak!

      Βέβαια, όλοι προσπαθούμε να κατανοήσουμε τι έγινε και τι γίνεται. Σήμερα, τα παραπάνω μου φαίνονται σε γενικές γραμμές λογικά (Ρώτα με πάλι αύριο). Όμως στην συγκεκριμένη σου ερώτηση για το αν θεωρώ την ΝΔ ενεργό μέρος της θεωρίας, όχι, δεν νομίζω. Και το λέω αυτό προς την κατεύθυνση ότι καμιά φορά δεν χρειάζεται προδιαγεγραμμένη ενεργή συμβολή για να έρθουν (τυχαία αλλά λογικά) κάποια αποτελέσματα. Παραδείγματος χάριν, ενώ κατά πάσαν πιθανότητα δεν υπήρχε συνωμοσία κυβερνητικών παραγόντων στον φόνο του JFK, ο φόνος έγινε πιο εύκολος λόγο της απροσεξίας κυβερνητικών παραγόντων στην προστασία του, η οποία προήλθε από το γεγονός ότι του είχανε "άχτι" για τον τρόπο που τους φερόταν. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο σχέδιο για να παρθούν (έστω και συμπωματικά), βήματα που οδηγούν σε ένα αποτέλεσμα.

      Η ΝΔ ήταν άλλωστε υπό τη επιρροή και μαύρο σύννεφο ενός δικτάτορα. Από την άλλη μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε και πολλές προσπάθειες να καλύψει την προτίμησή του για την δραχμή παρά τα "τράβα με κι ας κλαίω" για το Ευρώ.

      Σε γενικές γραμμές, οι προεκλογικές εξαγγελίες μου φαίνονται λογικές μόνο υπό το φως αποσιωπημένου σχεδίου για δραχμή. Πως αλλιώς άνθρωπος μπορούσε να χάψει τις εξαγγελίες, αν όχι σε μελλοντικό περιβάλλον δραχμής;

      Ούτως ή άλλως, η "θέση" μου ...σήμερα, είναι ότι πήγαιναν, κεκαλυμμένα, και όχι μόνοι τους, για δραχμή και κάτι έγινε τον Ιούλιο για να καταρρεύσει το "σχέδιο".

      Όσο για το ποιός λύσσαγε για το Ναι και ποιός για το Όχι ενός δημοψηφίσματος με χατζημπερδεμένη διατύπωση ερώτησης... το βλέπω το όλο δημοψήφισμα σαν show business για εσωτερική κατανάλωση --ιδιαίτερα εφ' όσον ότι και να είχε βγάλει το δημοψήφισμα το ίδιο θα γινόταν στο τέλος.

      Τι λες;

      Διαγραφή
  2. Δημήτρη,
    Όταν η λογική βρίσκεται σε αδιέξοδο, την απάντηση συνήθως, δεν τη δίνει η συνωμοσιολογία, αλλά η βλακεία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όλος ο κόσμος ετοιμαζόταν για το γκρέξιτ εκτός της ελληνικής κυβέρνησης. Η έλλειψη πλάνου έκτακτης ανάγκης ήταν αυτή που απογοήτευσε τους ψηφοφόρους. Εξάλλου το είπε ξεκάθαρα κι ο Κρούγκμαν.
    Το πιθανότερο είναι ο Αλέξης να έμπλεξε την ηθική της πολιτικής(που δεν υφίσταται), με την ηθική των ανθρώπων. Προσπάθησε να πείσει τους πάντες πως είναι ένα καλό παιδί.
    Αναλυτικότατα τα έχει εξηγήσει αυτά ο Ραφαηλίδης, τον οποίο, καθώς φαίνεται, ο πρωθυπουργός δεν έχει μελετήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντως Nefosis μου, ο ξένος τύπος διαφορετικών αποχρώσεων έχει αρχίσει να αναφέρει ενδείξεις ότι το πλάνο για γκρεξιτ της κυβέρνησης είχε βασιστεί σε συναλλαγματική υποστήριξη από την Ρωσία (εξ' ου και το "ασφαλή λιμάνια" που είπε ο Αλέξης στην Άγια Πετρούπολη δίπλα στον Πούτιν ο οποίος ανταποκρίθηκε με γκριμάτσα). Δηλαδή έχει αρχίσει να λέγεται ότι πλάνο υπήρχε, αλλά έκανε πίσω η Ρωσία την τελευταία στιγμή --όπως ήδη θα πρόσεξες, η ευρωπαϊκή ένωση, τώρα, δεν κόπτεται και πολύ για το "δημοψήφισμα" που θα γίνει σε δύο πόλεις της ανατολικής Ουκρανίας, το αποτέλεσμα του οποίου αναμένεται να τις βάλει μέσα στην Ρωσία.

      Μου φαίνεται ότι και από το '45, και τώρα, η γεωπολιτική μας σημασία είναι πολύ μικρότερη από όσο θέλουμε να νομίζουμε... Πάντως και έτσι συμφωνώ ότι είναι και θέμα βλακείας (το αν πράγματι πίστευαν ότι η Ρωσία θα ξεχάσει την Ουκρανία και τις κόντρες με ΕΕ και ΗΠΑ μόνο και μόνο για να υποστηρίξει την δραχμούλα μας).

      Κάτι άλλο που μου έρχεται στο μυαλό... Η λογική εκ του ορισμού της και της φύσης της δεν έχει αδιέξοδα... οπότε... αν μία λογική φαίνεται να βρίσκεται σε αδιέξοδο, μάλλον ήταν λάθος λογική;

      Διαγραφή
    2. Επίσης, σωστό μου ακούγεται ότι απογοητεύτηκε κόσμος επειδή δεν υπήρχε (κατά τα φαινόμενα;) πλάνο για γκρέξιτ. Όμως αυτό σημαίνει ότι για να μην απογοητευθούν αυτοί οι άνθρωποι, ο δρόμος θα κατέληγε στην δραχμή. Έτσι, η απαραίτητη ερώτηση είναι πόσοι από το 62% ήθελαν δραχμή; Στοιχηματίζω ότι πάνω από 50% των Ελλήνων ήθελαν Ευρώ (και έτσι επιστρέφουμε στο θέμα της διατύπωσης και ανάλογες διαφέρουσες προσδοκίες από το δημοψήφισμα)

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.