"... το κακό είναι ότι γνωρίζοντας πια το πρόβλημα, τη μηχανή την κρατάνε ακόμα στα χέρια τους ερασιτέχνες… Οπότε εικόνα από το πλάνο συνολικά δεν πρόκειται να έχουμε, παρά μόνο αποσπασματικές και σπασμωδικές κινήσεις!" έγραψε ο φίλος Κώστας
στην ανάρτησή του, Παραλληλισμοί. Και συμφωνώ.
Και θα άξιζε να ρωτήσουμε τι σημαίνει "ερασιτέχνης". Όπως εξηγεί ο Κώστας στην ανάρτηση του,
ερασιτέχνης είναι εκείνος που δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις, εμπειρία και εκπαίδευση για να μόρφωση όσο το δυνατόν αντικειμενικότερη, σφαιρική, και ευρυγώνια, αντίληψη για οποιοδήποτε θέμα.
Το θέμα περιπλέκεται όταν, και να θέλει κάποιος να έχει εκπαίδευση για να αποκτήσει γνώση με την οποία θα αποκτήσει εμπειρία, διαβαίνοντας ανάμεσα στις περιστάσεις της ζωής, η εκπαίδευση είναι ελλιπής ή λανθασμένη, και τότε επιχείρημα καταδικάζεται από την αρχή.
Τα Νέα που μαθαίνουμε είναι το κεντρικότερο μέρος της εκπαίδευσης που λαμβάνουμε σαν πολίτες και μέλη μιας κοινωνίας. Γιατί, αν τα Νέα είναι ελλιπή ή λανθασμένα, τότε ζούμε σε ένα κόσμο που δεν είναι πραγματικός.
Να χρησιμοποιήσω ένα απλό και άσχετο παράδειγμα:
Αν διαβάσουμε Το Βήμα, εδώ:
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=444789&h1=true
μαθαίνουμε ότι ο Στρως-Καν είναι υπό κράτηση, κατηγορούμενος για "συνεργασία σε μαστροπεία".
Αλλά, αν διαβάσουμε για το ίδιο γεγονός εδώ:
http://www.cnn.com/2012/02/21/world/europe/france-dsk-ring/index.html?hpt=hp_c1
μαθαίνουμε ότι ο Στρως-Καν συζήτησε με την αστυνομία σαν μάρτυρας το τι ξέρει σχετικά με τον ισχυρισμό (allegation) ότι υπάρχει οργανωμένη πορνεία σε ένα συγκεκριμένο μέρος, με κέντρο ένα συγκεκριμένο ξενοδοχείο στην Λιλ. Η συνέντευξη με την αστυνομία ήταν προσχεδιασμένη από καιρό μετά από εκκλήσεις του ίδιου του Στρως-Καν να του επιτραπεί να μιλήσει με την αστυνομία. Δεν είναι υπό κράτηση, ούτε κατηγορούμενος.
Μπορεί να τον βάλουν υπό κράτηση. Δεν το ξέρουμε αυτό. Αλλά δεν ήταν υπό κράτηση όταν το έγραψε Το Βήμα.
Ελλάδα, οι δημοσιογράφοι σου είναι ερασιτέχνες, αγράμματοι, που χρωματίζουν τις ειδήσεις, και ακόμα και τις κατασκευάζουν, όπως τους αρέσει μέσα στην ηλιθιότητά τους, για να φορέσουν μέηκαπ και να βγουν στο μπανηστίρ-ντουλάπ, ή να δουν το ονοματάκι τους σε εφημερίδα, και να κάνουν το κομμάτι τους.
Και να θέλει ακόμα ένας Έλληνας, βάση ποίων στοιχείων του δίνεται η δυνατότητα να μορφώσει γνώμη;
Οι ερασιτέχνες δημοσιογράφοι χτίζουν ερασιτέχνες-κοινό.
Και η ίδια παραπληροφόρηση και μαλακία διέπει τον Ελληνικό κοινό βίο απ' άκρη σ' άκρη! Το παράδειγμα που έδωσα με τα νέα για τον Στρως-Καν ίσως να κάνει μπαμ.
Τα επικίνδυνα νέα είναι εκείνα που δεν κάνουν μπαμ και τα χάβουμε όπως διατυπώνονται.
Διότι, ενώ σε χώρες
(στις οποίες πηγαίνουμε να ψωνίσουμε για να χρησιμοποιούμε τις σακούλες των ξένων καταστημάτων και να τις βλέπουνε οι άλλοι στους Ελληνικούς δρόμους) σε εκείνες τις χώρες οι άνθρωποι βλέπουν κάποιον επιτυχημένο και λένε "εκεί που έφτασε αυτός μπορώ να φτάσω κι εγώ", στην Ελλάδα λέμε "ά τον μαλάκα! ρίχτον κάτω που νομίζει ότι είναι καλύτερος από εμένα!" Και από αυτή την νοοτροπία αρχίζουν όλα.
Η ελλιπής και λανθασμένη εκπαίδευση,
Η ελλιπής και λανθασμένη δημοσιογραφία,
Η ελλιπής και λανθασμένη πληροφόρηση,
Η έλλειψη υπευθυνότητας,
Η ελλιπής ή λανθασμένη γνώμη του Έλληνα για ΚΑΘΕ θέμα
(καλά, μη βαράτε, παρούσα ομήγυρη εξαιρείται).
Τα ξέρω εγώ καλύτερα (εκτός από διαφορετικά); Όχι. Ουδείς αλάθητος. Αλλά τουλάχιστον αξίζει τον κόπο να το έχει υπ' όψιν του κανείς ότι δεν είναι αλάθητος.
Και ότι εκείνοι που τον πληροφορούν δεν είναι αλάθητοι. Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, γιατροί, δικηγόροι, γονείς, φίλοι. ...και να μπορεί να ερωτά αν αυτά που μαθαίνει είναι σωστά ή, η μόνη άποψη.
Δεν είναι τόσο το τι ξέρει κανείς, αλλά το κατά πόσον συνειδητοποιεί τι είναι αυτά που δεν ξέρει, ή που πιθανόν να μην ξέρει, ή που να μην έχει καταλάβει σωστά. Η γνώση, η εμπειρία, η εκπαίδευση, δεν μπορούν ποτέ στον άνθρωπο να φέρουν την πραγματικά σωστή γνώση. Μπορεί όμως ο άνθρωπος να προσπαθεί συνέχεια να είναι αντικειμενικός συνειδητοποιώντας ότι, πρώτον, δεν υπάρχει ποτέ μια απόλυτα σωστή ή ακριβής άποψη, και, δεύτερον, να ενεργεί αφαιρετικά στην λογική αντί για προσθετικά, ξέροντας τι και πως να αφαιρέσει αντί να παρασύρεται στο τι να προσθέσει αυθαίρετα σε ένα σκεπτικό ή γεγονός.
Σκέπτομαι, τώρα που τα γράφω αυτά, αν μου έρχεται στο μυαλό ένα παράδειγμα της ευθύνης και της ευσυνειδησίας, της αντικειμενικότητας, της ειλικρίνειας, του επαγγελματισμού και των καρυδιών που λείπουν από την Ελληνική κοινωνική πληροφόρηση. Και πράγματι μου έρχεται αμέσως στο μυαλό ένα παράδειγμα. Τον έλεγαν Γουώλτερ Κρόνκαϊτ, τον βλέπετε στην φωτογραφία πάνω-πάνω στην ανάρτηση, και ήταν άνθρωπος των ειδήσεων.
A Newsman. Ένας επαγγελματίας. Ο άνθρωπος που βρισκόταν μέσα σε κάθε λίβνγκ ρουμ της Αμερικής επί δεκαετίες και που βοήθησε με την ακεραιότητα του να μην ξαναβάλει υποψηφιότητα ο Τζόνσον και να σταματήσει ο πόλεμος του Βιετνάμ, για να αναφέρω δύο από τους εκατοντάδες λόγους για τους οποίους η Αμερική τον σεβόταν και τον προσκαλούσε στο σπίτι της κάθε μέρα και κάθε βράδυ. Ο Γουώλτερ μας έχει τελειώσει -αν και στην Ελλάδα δεν τον είχαμε ποτέ.
Ο φίλος μου ο Κώστας βρίσκεται σε μια σταυροφορία,
την οποία ακολουθώ, να λέει πάντα, φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ότι υπεύθυνοι είμαστε εμείς για την ζωή μας και την κοινωνία μας. Όχι οι άλλοι.
Οι κακοί τραπεζίτες, οι κακοί πολιτικοί, η ...
σκοτεινή συνομωσία κατά την μεσαίας τάξης, οι κακοί "άλλοι", μπορεί να είναι πράγματι κακοί, αλλά, όσο λέμε ότι είναι
ΚΑΙ υπεύθυνοι για την ζωή μας, αντί ο εαυτός μας, τότε απλά δίνουμε τον κουβά στον επόμενο, ο κουβάς γυρνάει γύρω-γύρω, και ποτέ κανείς δεν τον αδειάζει πάνω στην φωτιά.
Ο κουβάς στο τέλος σταματάει γιατί φτάνει στον τελευταίο που δεν έχει σε ποιόν άλλο να τον δώσει. Και ο κουβάς που δίναμε στον διπλανό επί δεκαετίες, έμεινε τώρα στην νέα γενιά της οποίας το μέλλον
κλέψαμε, επιτρέποντάς του να καεί καθώς δίναμε τον κουβά στον επόμενο.
Η φωτιά είναι υπεύθυνη, ή εκείνοι που δεν την σβήσανε;
Βγάζει τα γυαλιά του καθώς ανακοινώνει τον θάνατο του Τζων Κέννεντυ
