Ξύπνημα

Έχετε πρόβλημα να ξυπνάτε πολύ νωρίς; Μπορείτε να αποστηθίζετε αριθμούς τηλεφώνου χωρίς καν να προσπαθείτε; Είναι για σας ή ζωή ένα δώρο συνεχούς χαράς και δέους, ή ένα καθαρτήρι χωρίς ελπίδα -ίσως μια κόλαση μοναξιάς όσους και να έχετε γύρω σας; Βλέπετε αυθόρμητα την λογική της συνεχούς υποβάθμισης των συνθηκών της ζωής χωρίς ρεαλιστική πιθανότητα καλυτέρευσης, ή μπορείτε να βρείτε χαρά στο χαμόγελο ενός παιδιού; Πιστεύετε ότι η κοινωνία πρέπει να διέπεται από κανόνες και νόμους απόλυτης ελευθερίας ή ότι η κυβέρνηση και οι νόμοι πρέπει να καθοδηγούν την κοινωνία στον "σωστό" δρόμο;

Πιστεύετε πως η σκέψη, η ανάλυση ενός προβλήματος, είναι σωστότερη όσο περισσότερη μόρφωση έχει κάποιος; Όταν ακούτε απόψεις με τις οποίες διαφωνείτε, αισθάνεστε αυθόρμητα ότι οι άλλοι κάνουν λάθος, ότι εσείς μάλλον κάνετε λάθος, ή στέκεστε αδιάφορα γιατί δεν έχει σημασία.

Πιστεύετε ότι μπορούν να υπάρξουν περιστάσεις κάτω από τις οποίες η αυτοκτονία να είναι μια λογικά αποδεκτή επιλογή; Ή δεν μπορείτε να καταλάβετε πως οποιοσδήποτε θα επέλεγε το τέλος της ύπαρξής του; Μήπως στην αυτοκτονία μπορείτε να βρείτε ιδανικά αυτοθυσίας; ή το αποτέλεσμα καταπίεσης;

Είναι τα λουλούδια, για σας, πολύχρωμες κουκκίδες σε ένα γκρι περιβάλλον, ή ο τρόπος με τον οποίον τα φυτά κάνουν έρωτα -ο οργασμός μιας παραδεισένιας φύσης;

Τελικά, ίσως όλα τα παραπάνω να είναι εξ' ίσου υπαρκτή αλήθεια ή ασήμαντες ψευδαισθήσεις. Ίσως το τι "είναι" εξαρτάται από παράγοντες πολύ διαφορετικούς και πολύ πιο πεζούς από όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε.

Το πως ερμηνεύουμε τις πράξεις των άλλων πηγάζει από το ίδιο μέρος από όπου πήγασαν, στους άλλους, οι πράξεις τις οποίες κρίνουμε: από την συνείδηση και την σκέψη που η συνείδηση δημιουργεί. Αλλά, που και πως γεννιέται η συνείδηση; και σε προέκταση, που και πως γεννιέται ο τρόπος και η κατεύθυνση με την οποία κατανοούμε, ερμηνεύουμε και αναλύουμε τα πάντα, από το σύμπαν γύρω μας, μέχρι την θέση μας στο σύμπαν, και τις πράξεις των άλλων γύρω μας. Από που και γιατί πηγάζει η απόφαση να σηκωθούμε από το κρεβάτι και να κάνουμε το πρώτο βήμα της ημέρας και που δημιουργούνται οι σκέψεις μας και οι πράξεις τις οποίες επιλέγουμε να κάνουμε;

Παρακολουθώντας, υποθέτω, τις συζητήσεις μας εδώ στην Αποθήκη Σκέψης, το CNN αποφάσισε να δημοσιεύσει μια πολύ ενδιαφέρουσα ειδηση:

Μετά από την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας στα 19, η Έντι Γκάιτον πέρασε 40 χρόνια θλίψης μέσα σε ένα κόσμο όπου δεν υπήρχε ελπίδα και όπου δεν υπήρχε χαμόγελο ή γέλιο. Το γέλιο των άλλων το έβλεπε σαν προσποιητό γιατί δεν μπορούσε να κατανοήσει πως είναι δυνατόν να είναι αληθινό. Στα 59 αποπειράθηκε και πάλι να αυτοκτονήσει.

Σήμερα είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος που χαμογελά, γελά, βοηθάει εθελοντικά σε κέντρα που ασχολούνται με εκείνους που υποφέρουν από κατάθλιψη. Χαίρεται την οικογένειά της, τα ανήψια της, και ανήκει σε μια λέσχη ερασιτεχνών συγγραφέων.

Έχει κάτω από το δέρμα στον αυχένα μια μικρή μπαταρία ή οποία συνεχώς δίνει ηλεκτρικές εκκενώσεις, ισχύος ενός χιλιοστού της ισχύος που χρειάζεται η λαμπίτσα ενός φακού, και οι εκκενώσεις αυτές γίνονται στο τέλος δύο ηλεκτροδίων που έχουν φυτευτεί βαθειά στον εγκέφαλό της, κοντά στον υποθάλαμο.

Η αλλαγή δεν ήταν σταδιακή. Η αλλαγή από βαθειά κατάθλιψη και ένα συγκεκριμένο τρόπο κατανόησης της ζωής, σε εξαφάνιση της κατάθλιψης και ριζικής αλλαγής της κατανόησης της ζωής, συμβαίνει σε δευτερόλεπτα όταν ενεργοποιούνται ή απενεργοποιούνται τα ηλεκτρόδια. Η γιατρός που εφηύρε αυτήν την τεχνική ακλουθώντας το ένστικτό της και κάνοντας ερωτήσεις και πειραματισμούς, τώρα, δέκα χρόνια αφού ξεκίνησε η πρωτοφανούς επιτυχίας μέθοδος θεραπείας, ακόμα δεν έχει ιδέα πως λειτουργεί.

Δεν έχω τον χρόνο να μεταφράσω το άρθρο, αλλά βρίσκεται εδώ για όσους ενδιαφέρονται:

Treating depression with electrodes inside the brain