Κυριακή 15 Απριλίου 2012

Ξύπνημα











Έχετε πρόβλημα να ξυπνάτε πολύ νωρίς; Μπορείτε να αποστηθίζετε αριθμούς τηλεφώνου χωρίς καν να προσπαθείτε; Είναι για σας ή ζωή ένα δώρο συνεχούς χαράς και δέους, ή ένα καθαρτήρι χωρίς ελπίδα -ίσως μια κόλαση μοναξιάς όσους και να έχετε γύρω σας; Βλέπετε αυθόρμητα την λογική της συνεχούς υποβάθμισης των συνθηκών της ζωής χωρίς ρεαλιστική πιθανότητα καλυτέρευσης, ή μπορείτε να βρείτε χαρά στο χαμόγελο ενός παιδιού; Πιστεύετε ότι η κοινωνία πρέπει να διέπεται από κανόνες και νόμους απόλυτης ελευθερίας ή ότι η κυβέρνηση και οι νόμοι πρέπει να καθοδηγούν την κοινωνία στον "σωστό" δρόμο;

Πιστεύετε πως η σκέψη, η ανάλυση ενός προβλήματος, είναι σωστότερη όσο περισσότερη μόρφωση έχει κάποιος; Όταν ακούτε απόψεις με τις οποίες διαφωνείτε, αισθάνεστε αυθόρμητα ότι οι άλλοι κάνουν λάθος, ότι εσείς μάλλον κάνετε λάθος, ή στέκεστε αδιάφορα γιατί δεν έχει σημασία.

Πιστεύετε ότι μπορούν να υπάρξουν περιστάσεις κάτω από τις οποίες η αυτοκτονία να είναι μια λογικά αποδεκτή επιλογή; Ή δεν μπορείτε να καταλάβετε πως οποιοσδήποτε θα επέλεγε το τέλος της ύπαρξής του; Μήπως στην αυτοκτονία μπορείτε να βρείτε ιδανικά αυτοθυσίας; ή το αποτέλεσμα καταπίεσης;

Είναι τα λουλούδια, για σας, πολύχρωμες κουκκίδες σε ένα γκρι περιβάλλον, ή ο τρόπος με τον οποίον τα φυτά κάνουν έρωτα -ο οργασμός μιας παραδεισένιας φύσης;

Τελικά, ίσως όλα τα παραπάνω να είναι εξ' ίσου υπαρκτή αλήθεια ή ασήμαντες ψευδαισθήσεις. Ίσως το τι "είναι" εξαρτάται από παράγοντες πολύ διαφορετικούς και πολύ πιο πεζούς από όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε.

Το πως ερμηνεύουμε τις πράξεις των άλλων πηγάζει από το ίδιο μέρος από όπου πήγασαν, στους άλλους, οι πράξεις τις οποίες κρίνουμε: από την συνείδηση και την σκέψη που η συνείδηση δημιουργεί. Αλλά, που και πως γεννιέται η συνείδηση; και σε προέκταση, που και πως γεννιέται ο τρόπος και η κατεύθυνση με την οποία κατανοούμε, ερμηνεύουμε και αναλύουμε τα πάντα, από το σύμπαν γύρω μας, μέχρι την θέση μας στο σύμπαν, και τις πράξεις των άλλων γύρω μας. Από που και γιατί πηγάζει η απόφαση να σηκωθούμε από το κρεβάτι και να κάνουμε το πρώτο βήμα της ημέρας και που δημιουργούνται οι σκέψεις μας και οι πράξεις τις οποίες επιλέγουμε να κάνουμε;

Παρακολουθώντας, υποθέτω, τις συζητήσεις μας εδώ στην Αποθήκη Σκέψης, το CNN αποφάσισε να δημοσιεύσει μια πολύ ενδιαφέρουσα ειδηση:

Μετά από την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας στα 19, η Έντι Γκάιτον πέρασε 40 χρόνια θλίψης μέσα σε ένα κόσμο όπου δεν υπήρχε ελπίδα και όπου δεν υπήρχε χαμόγελο ή γέλιο. Το γέλιο των άλλων το έβλεπε σαν προσποιητό γιατί δεν μπορούσε να κατανοήσει πως είναι δυνατόν να είναι αληθινό. Στα 59 αποπειράθηκε και πάλι να αυτοκτονήσει.

Σήμερα είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος που χαμογελά, γελά, βοηθάει εθελοντικά σε κέντρα που ασχολούνται με εκείνους που υποφέρουν από κατάθλιψη. Χαίρεται την οικογένειά της, τα ανήψια της, και ανήκει σε μια λέσχη ερασιτεχνών συγγραφέων.

Έχει κάτω από το δέρμα στον αυχένα μια μικρή μπαταρία ή οποία συνεχώς δίνει ηλεκτρικές εκκενώσεις, ισχύος ενός χιλιοστού της ισχύος που χρειάζεται η λαμπίτσα ενός φακού, και οι εκκενώσεις αυτές γίνονται στο τέλος δύο ηλεκτροδίων που έχουν φυτευτεί βαθειά στον εγκέφαλό της, κοντά στον υποθάλαμο.

Η αλλαγή δεν ήταν σταδιακή. Η αλλαγή από βαθειά κατάθλιψη και ένα συγκεκριμένο τρόπο κατανόησης της ζωής, σε εξαφάνιση της κατάθλιψης και ριζικής αλλαγής της κατανόησης της ζωής, συμβαίνει σε δευτερόλεπτα όταν ενεργοποιούνται ή απενεργοποιούνται τα ηλεκτρόδια. Η γιατρός που εφηύρε αυτήν την τεχνική ακλουθώντας το ένστικτό της και κάνοντας ερωτήσεις και πειραματισμούς, τώρα, δέκα χρόνια αφού ξεκίνησε η πρωτοφανούς επιτυχίας μέθοδος θεραπείας, ακόμα δεν έχει ιδέα πως λειτουργεί.

Δεν έχω τον χρόνο να μεταφράσω το άρθρο, αλλά βρίσκεται εδώ για όσους ενδιαφέρονται:








4 σχόλια:

  1. προφανως η συγκεκριμενη γιατρος βρηκε εναν τροπο απελευθερωσης των νευροδιαβιβαστων (περαν αυτον της χρησης φαρμακων που εχουν ακριβως το ιδιο αποτελεσμα)

    πολυ ενδιαφερον αρθρο, και δειχνει ποσο λεπτες ειναι αυτες οι ισορροπιες στο κεφαλι μας, που σε γυριζουν απο τη θλιψη στη χαρα και το αναποδο

    χρονια πολλα, Δημητρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια πολλά Scarlet!

      Η θεραπεία αυτή συνιστάται μόνο σε περιπτώσεις στις οποίες τα φάρμακα δεν είναι αποτελεσματικά, και αυτό επίσης συνεπάγεται την πραγματικότητα του ότι δεν είναι ακόμα γνωστό πως λειτουργούν τα ηλεκτρόδια και τι μπορεί να επιτυγχάνουν πέρα των δυνατοτήτων των φαρμάκων.

      Μεταφράζοντας από το άρθρο του CNN:

      Η Mayberg εξακολουθεί να προσπαθεί να απαντήσει σε βασικές ερωτήσεις σχετικά με την πειραματική θεραπεία την οποία συνέλαβε. Μήπως η ηλεκτρική ενέργεια από τα ηλεκτρόδια ενεργοποιεί νευρώνες κοντά στην περιοχή των 25 (του εγκεφάλου) ή μήπως τους αναστέλλει; Τα ηλεκτρόδια γυρνάν ένα "διακόπτη", ή μήπως γκρεμίζουν ένα "τοίχο"; "Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν έχουμε ιδέα για το πώς αυτό λειτουργεί," λέει η Mayberg.

      Το ότι όλες μας οι σκέψεις, αντίληψη και ψυχική διάθεση, και πράξεις ή απραξία, εξαρτώνται αποκλειστικά και θεμελιωδώς από οργανικές λειτουργίες, μπορεί να αφαιρεί την δόξα της "αυτοθυσίας" και την πολιτική χρησιμότητα του να ήταν θύμα της τρόικας, από την πράξη του αυτόχειρα του Συντάγματος, αλλά δίνει στην ανθρωπότητα την ελπίδα ότι μπορεί η επιστήμη να βοηθήσει στην καλυτέρευση της ζωής του καθενός. Και την ίδια στιγμή τοποθετεί σε ένα πολύ πιο ρεαλιστικό πλαίσιο τις ρητορικές εξάρσεις του καθενός.

      Καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
  2. Μα το ενδιαφερον ειναι ακριβως αυτο, Δημητρη. Οτι ο τροπος που αντιλαμβανομαστε τον κοσμο και τη ζωη, εξαρταται απο παραγοντες στους οποιους μπορουμε να επεμβουμε, αρα και να τους διαφοροποιησουμε.

    Για χρονια οι ψυχικες ασθενειες στιγματιζαν τον ασθενη και τον περιθωριοποιουσαν (ακομη και σημερα στην αντιληψη των πιο απλοικων ανθρωπων). Τελικα πολλες απο αυτες ειναι απλα θεμα ισορροπιων των διαφορων ουσιων που κυκλοφορουν στο μυαλό μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς αυτό Scarlett! Είναι μεγάλο λάθος να μιλάμε με χαρακτηρισμούς όπως τρέλα κλπ., γιατί τέτοιοι χαρακτηρισμοί είναι βασισμένοι μόνο στο τι επιδεικνύει η πλειοψηφία, αποδίδουν "ονομασίες" στο διαφορετικό, και ξεχνάν αυτό που έγραψες τώρα. Όπως επίσης είναι λάθος να αποδίδουμε ευθύνη στις αφορμές ξεχνόντας τις εξαρτήσεις των παραγόντων μέσα σε έναν άνθρωπο.

      Εγώ στις αναρτήσεις αυτές έφτασα να χαρακτηρίσω τον αυτοκτονούντα εγκέφαλο ως δυσλειτουργούντα μόνο εκ του ορισμού του ότι δεν εξετέλεσε την αποστολή του της διατήρησης και προφύλαξης του οργανισμού. Όμως, αυτός μου ο χαρακτηρισμός δεν περιλαμβάνει αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας γιατί εκείνες ως επί το πλείστον είναι εκκλήσεις για βοήθεια και πέφτουν μέσα στο πλαίσιο που εξηγεί το σχόλιό σου.

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.