Σαράντατρία

Είμαι τρομερά απογοητευμένος και φταίει το περιοδικό Rolling Stone. 

Στις 13 Δεκεμβρίου του 2010 είχα γράψει την ανάρτηση "Φως", όπου είχαμε όλοι μάθει πως οι νέες οικονομικές λάμπες είναι μέρος μιας διεθνούς σκοτεινής συνομωσίας με σκοπό να πέσει αίσθηση κλινικής κατάθλιψης και παράνοιας στο  κάθε σπιτικό που τις χρησιμοποιεί (βλ., Clinical depression and paranoia: why folks are committing suicide in the squares, the streets and from the rooftops)  - η λάμπα δε αυτή, ήταν η προφητική έμπνευση πίσω από τα τελευταία λόγια του Βίκτωρος Ουγκό ο οποίος είπε "Βλέπω ένα μαύρο φως". Και ξεψύχησε.

"Ceci est le combat du jour et de la nuit… Je vois de la lumière noire"

Στην αρχή εκείνης της ανάρτησης είχα επίσης πληροφορήσει το αναγνωστικό κοινό ότι το Dark Side of the Moon των Pink Floyd είναι από τα 2-3 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών. Τελεία και παύλα. Είχα πει.

Και πρόσφατα, διαβάζοντας με χαρά στο CNN ότι το Rolling Stone κατέταξε το άλμπουμ Legend του Bob Marley τεσσαρακοστό έκτο στην λίστα των 500 καλύτερων άλμπουμ όλων των εποχών, έκανα μια βόλτα μέχρι το Rolling Stone να δω που έιναι το Dark Side of the Moon.

Το ότι το νούμερο Ένα, και καλύτερο, άλμπουμ όλων των εποχών θεωρείται το Sargent Pepper's Lonely Hearts Club Band των Beatles δεν με εξέπληξε καθόλου. Ούτε με εξέπληξε ότι το Revolver, το Rubber Soul και The White Album, πάντα των Beatles  ήταν επίσης στην πρώτη δεκάδα στις θέσεις 3, 5 και 10. Το ότι ο Bob Dylan είναι στο 4 και στο 9 με το Highway 61 Revisited και το Blonde on Blonde ήταν φυσικό. Οι Rolling Stones στο νούμερο 7 με το Exile on Main Street, θα μπορούσε να είναι στο 17 αντί το 7, και ο Marvin Gaye με το What's Going On πρέπει να έδωσε κλεφτά κανένα φακελάκι μυρωδάτο για να πάει στο νούμερο 6.  Το London Calling των The Clash στο νούμερο 8 ζορίζει την λογική. Αλλά τι στον Τσίπρα κάνει το Pet Sounds των Beach Boys στο νούμερο 2 ανάμεσα στον Sargent Pepper και το Revolver εγώ τουλάχιστον δεν το ξέρω.

Kαι μια που μείναμε από νούμερα στην πρώτη δεκάδα, και δεν είδα το Dark Side of the Moon, άρχισα να ανησυχώ βαθειά. Και πήγα στην δεύτερη δεκάδα όπου συνάντησα τύπους όπως τον Elvis στο 11, τον Michael Jackson με το Thriller του στο 20, και ανάμεσα πάλι Dylan, Blood on the Tracks, στο 16, Beatles, Abbey Road (βεβαίως) στο 14, και κάτι περίεργα πράγματα, Miles Davis, 12, Andy Warhol, Verve στο 13, Jimmy Hendrix, Experience, 15, Nirvana, Nevermind, 17, Bruce Springsteen, Born to Run στο 18 και στο 19 Van Morrison, Astral Weeks.

Πουθενά το Dark Side of the Moon!

21 έως 30: Chuck Berry, Robert Johnson, Plastic Ono Band, Stevie Wonder, James Brown, Fleetwood Mac-Rumors, U2-Joshua Tree, Who's Next, Led Zeppelin, και επί τέλους Joni Mitchell-Blue.

Που θα βρισκόταν μια τέτοια λίστα χωρίς την Joni σε θέση σχετικά καλή. Αλλά πως είναι δυνατόν να φτάνεις στo Blue και να μην έχεις δει ακόμη την Σελήνη; Το οδοιπορικό, πατώντας το κουμπί να δω τα προηγούμενα δέκα άλμπουμ είχε φτάσει σε στιγμή πανικού και απελπισίας!

To Dark Side of the Moon δεν βρισκόταν ούτε στην επόμενη δεκάδα 31-40 πέφτοντας πίσω ακόμη και από Ramones, Ziggy Stardust, Carole King, Hotel California και Muddy Waters.

Και εκεί, επί τέλους, στην επόμενη δεκάδα, 41 έως 50, στριμωγμένο μεταξύ του Jim Morisson και της Patti Smith, έλαμπε το φως της Σκοτεινής Πλευράς της Σελήνης, των Pink Floyd, στο νούμερο 43!

Αν έχετε τον θεό σας ή τον άθεό σας ή τον Τσίπρα σας, στο νούμερο 43 το Dark Side of the Moon, αν είναι δυνατόν! Αίσχος. Συνωμοσία.

Που θα ήμασταν χωρίς να θυμόμαστε the day the music died, η να ξέρουμε πως να teach your children -ή να περνάμε χέρι-χέρι την bridge over troubled water; Now, do you believe in Rock 'n Roll, can music save your mortal soul and can you teach me how to dance real slow? Imagine all the people living life in peace... Imagine no possessions -I wonder if you can. No need for greed or hunger, a brotherhood of man...

Διότι, δεν είναι δυνατόν κυρίες και κύριοι, δεσποινίδες και μάγκες, το American Pie του Don McLean να μην βρίσκεται πουθενά μα πουθενά στα 500 καλύτερα, το Bridge Over Troubled Water των Simon and Garfunkel να είναι στο 51, το Imagine στο 80 (!), Band on the Run στο 418, Μα είναι δυνατόν το Atlantic των Crosby, Stills and Nash να είναι στο 262; Buddy Holly στο 92;

Ποιός έφτιαξε την λίστα των 500 Greatest Albums of All Time του Rolling Stone; μου λέτε; 

Και που έιναι το Let it Be; E;!

 392

 43

Rolling Stone Magazine:

500 Greatest Albums of All Time
500 Greatest Songs of All Time
100 Greatest Singers of All Time
Women Who Rock: The 50 Greatest Albums of All Time 

meThought:

With no American Pie on the list, Dark side of the Moon at 43, Let it Be at 392, etc., etc., you start wondering what Rolling Stone is smoking these days, and why we should be wasting our time and money on it... Not a question of making one's own list if we don't like it: Some things (see above) are not up to subjectivity.