Δευτέρα 28 Αυγούστου 2017

Ανυπόταχτοι




Ο κόσμος, με πλήρη άγνοια και ξερολίαση, μέσα σ’ ένα κουβά σκουπιδιών, πάει γραμμή στο διάολο.
Όλος ο κόσμος; Όχι όλος, γιατί μια οικογένεια ανυπότακτων στη γενική υστερία αντιστέκεται και πάντα θα αντιστέκεται από το μικρό βουνίσιο χωριό στα βουνά της Ιταλίας που όλοι γνωρίζουμε…
Ένα μέλος της οικογένειας εργάζεται σκληρά και δεν έχει πατήσει σπίτι του δυό βδομάδες. Πρώτα Νέα Υόρκη-Αθήνα-Νέα Υόρκη, Μετά Ουάσινγκτον στο Κογκρέσο με Γερουσιαστές για θέματα του Συνδικάτου, μετά στην Βενετία, και από εκεί στην Νέα Υόρκη και Σαν Φρανσίσκο όπου συνάντησε την Λίντσυ να πάνε κάμπινγ για τα γενέθλιά της και να αλωνίσουν την ακτή ανάμεσα στο Σαν Φρανσίσκο και το Λος Άντζελες.
Αύριο πετάνε μαζί από την Νέα Υόρκη στο Εδιμβούργο, πίσω στη Νέα Υόρκη, ξανά στο Εδιμβούργο, και τέλος, στις 31 σπίτι! Και τέλη Σεπτεμβρίου όλοι Αθήνα!

































Κυριακή 20 Αυγούστου 2017

Πολιτισμένα




Αρχαίοι πολιτισμοί, όπως ο Ελληνικός και ο Ρωμαϊκός, συνέβαλαν ότι συνέβαλαν πριν δυο χιλιάδες χρόνια, αλλά οι μακρινοί τους απόγονοι έχουν ανάγκη να αποδεικνύουν, με κάποιο οποιονδήποτε τρόπο, ότι ακόμα και σήμερα έχουν κάτι να πουν. Συνήθως αυτό επιτυγχάνεται με την επίδειξη μιας ψυχοπάθειας που επιστημονικά ονομάζεται ξερολιάσιουμ μάξιμους (ή, Ελληνιστί, «ξερολίαση, κάργα»).

Όμως εκεί που οι Έλληνες είναι ερασιτέχνες, οι Ιταλοί είναι επαγγελματίες.

Παραδείγματος χάριν, πριν δυό χρόνια όταν ήμουν Δημοτικός Σύμβουλος, ο Δήμαρχος μας ζήτησε να ψηφίσουμε ένα προϋπολογισμό όπου είχαμε λάβει 611.000 Ευρώ για τα έξοδά μας για τους πρόσφυγες, αλλά τα έξοδα ήταν 482.000 Ευρώ (και είχαν εξαφανιστεί 109.000 Ευρώ). Ψήφισα «Όχι», και παραιτήθηκα. Δεν έγινε απολύτως τίποτα. Προχθές η εφημερίδα της πόλης κάτω στην πεδιάδα έγραψε ότι ο Δήμαρχός μας πήρε διαζύγιο, και μέρος των εξόδων του διαζυγίου του τα πέρασε ως έξοδα του Δήμου στον προϋπολογισμό. Ούτε τώρα θα γίνει τίποτα.

Άλλο παράδειγμα, κοντύτερα στα «δικά μας» τα οικογενειακά… Όταν ένα αεροπλάνο βρίσκεται στα 36-40 χιλιάδες πόδια και είναι να προσγειωθεί στην Αθήνα, πρέπει να χάσει ύψος με μια άλφα τιμή ανά λεπτό, και να αρχίσει να κατεβαίνει από περίπου Κέρκυρα ή Παξούς, άντε Πάργα. Αλλά η Ελληνική εναέρια κυκλοφορία τα κρατά στα 36-40 χιλιάδες πόδια μέχρι μετά την Πάτρα, και τα κατεβάζει απότομα κλείνοντας όλων των επιβατών τα αυτιά. Μονίμως.

Και το σημερινό μας θέμα…

Εχθές ο Κώστας πέταξε το Μπόινγκ 767 του από την Νέα Υόρκη στην Βενετία. Πήγε στο Κανάλε Γκράντε του, έφαγε το μεσημεριανό του και το απογευματινό του...






Πήγε στο ξενοδοχείο, κοιμήθηκε, και σήμερα το πρωί πήγε στο αεροδρόμιο της Βενετίας, με το υπόλοιπο πλήρωμα, μπήκανε στο αεροπλάνο, βάλανε τους επιβάτες, κλείσανε την πόρτα και ξεκίνησαν για τον διάδρομο να απογειωθούνε.

Τότε, έπεσε ένας διακόπτης (σαν τις ασφάλειες του σπιτιού που πέφτουν και τις σηκώνουμε για να ξαναλειτουργήσουν). Ήταν ο δευτερεύον διακόπτης αντλίας καυσίμων από ένα από τα κεντρικά τεπόζιτα. Οι κανονισμοί γράφουν ότι πρέπει να το σηκώσουν, όπως σηκώνουμε τις ασφάλειες στο σπίτι, και το εγχειρίδιο της Μπόινγκ λέει ότι το αεροπλάνο μπορεί να πετάξει ασφαλώς και χωρίς αυτό. Αλλά οι κανονισμοί λένε ότι τον διακόπτη πρέπει να τον σηκώσει μηχανικός εδάφους του αεροδρομίου και όχι ο πιλότος. Γυρίσανε λοιπόν στην πύλη και κάλεσαν μηχανικό εδάφους του αεροδρομίου της Βενετίας να σηκώσει τον διακόπτη.

Ο μηχανικός εδάφους κοίταξε τον διακόπτη και ανέκραψε πέντε φορές, την λέξη που ακούς στη Ιταλία περισσότερο από οποιανδήποτε άλλη όταν προσπαθείς να λύσεις προβλήματα: Ιμποσίμπιλε, Ιμποσίμπιλε, Ιμποσίμπιλε, Ιμποσίμπιλε, Ιμποσίμπιλε! (Αδύνατον!)

Σφράγισε τον διακόπτη (φωτογραφία, ο διακόπτης με το άσπρο πλαστικό γύρω από την βάση) ώστε να μην μπορεί κανείς να τον σηκώσει.




Οι Ιταλοί θέλανε να βγάλουν 40 επιβάτες από το αεροπλάνο να το ελαφρύνουν για να πετάξει με τον διακόπτη πεσμένο. Το πλήρωμα πρότεινε να βγάλουν πρώτα εμπορεύματα αντί επιβάτες. Βγάλανε τα εμπορεύματα αλλά στο τέλος από την Βενετία θέλανε ούτως ή άλλως να βγάλουν και 29 επιβάτες. Το προσωπικό εδάφους δεν διάβασε σωστά το μανιφέστο και νόμιζαν ότι υπάρχουν 4 υπάλληλοι της εταιρίας σαν επιβάτες, ενώ υπήρχαν 8 (αλλά τι είναι 50% λάθος μεταξύ φίλων). 

Καθ’ όλη την διάρκεια, το προσωπικό εδάφους έλεγε «μια στιγμή να τελειώσουμε τα έγγραφα και τις σφραγίδες και θα φύγετε!»

Μια στιγμή εδώ, μια στιγμή εκεί, πέρασαν 3 ώρες και 45 λεπτά με τους επιβάτες μέσα στο αεροπλάνο καθώς οι τουαλέτες είχαν πάει πια στο φίσκα (Ο Κώστας κι εγώ επικοινωνούσαμε συνεχώς καθώς μου εξοστιρούσε από το σματρφων του τι γινότανε).

Είναι νόμος ότι αν πρόκειται για καθυστέρηση πάνω από 4 ώρες, οι επιβάτες πρέπει να βγαίνουν από το αεροπλάνο.

Το πλήρωμα ζήτησε από το προσωπικό εδάφους της Βενετίας να βγάλουν του επιβάτες, αλλά η Βενετία αρνήθηκε. Στις 4 ώρες και 15 λεπτά η Βενετία είπε ότι μπορεί το αεροπλάνο να φύγει. 

Όταν το πλήρωμα είπε στο προσωπικό εδάφους ότι οι επιβάτες έπρεπε να είχαν βγει από ώρες μια και έγινε τόση καθυστέρηση, το προσωπικό εδάφους της Βενετίας απάντησε στο πλήρωμα της Γιουνάιτεντ ότι «η επίσημή μας αναφορά θα γράφει ότι εμείς σας προτείναμε να βγάλετε τους επιβάτες και εσείς αρνηθήκατε»

Έτσι, εν ψυχρώ, κι’ άμα σας αρέσει.
Εδώ είναι Μεσόγειος, ρε.

Τέλος πάντων, το αεροπλάνο απογειώθηκε με 4 ώρες και 22 λεπτά καθυστέρηση, αλλά στο ίντερνετ η καθυστέρηση αναφέρεται από το αεροδρόμιο της Βενετίας σαν 3 ώρες και 58 λεπτά.










Καρκίνος








Έχει περάσει πια η ώρα για συζήτηση. 
Δεν υπάρχει πια συζήτηση. Παντού πλανιέται η άγνοια. Οι άνθρωποι είναι ένα καρκίνωμα που έχει την δυνατότητα μόνο να καταστρέψει καθώς αυτοκαταστρέφεται. Καθώς ο καρκίνος καταστρέφει το κορμί στο οποίο βρίσκεται, φέρνει τον θάνατο και άρα και τον δικό του τον θάνατο.
Οι άνθρωποι είναι ένας καρκίνος στην Γη που ποτέ δεν τους ήταν δυνατό να ζήσουν ειρηνικά, με σεβασμό και φροντίδα για τους άλλους ανθρώπους, για όλα τα είδη ζωής στην Γη και για την Γη.
Κανένας πολιτισμός ποτέ δεν διέφερε από άλλους σε αυτό.
Πιστεύαμε ότι το ζενίθ ήταν ο Φασισμός και ο Ναζισμός, και η Ναζιστική Γερμανία. Όμως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής σύντομα θα επισκιάσουν το ζενίθ εκείνο. Προχωράμε προς κάτι πολύ χειρότερο, με περισσότερες διαστάσεις και επιπτώσεις. Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη αρχίσει και θα είναι πολύ διαφορετικός και με περισσότερες διαστάσεις από οποιονδήποτε άλλο προηγούμενο.
Η αφορμή είναι η πλήρης άγνοια, αμορφωσιά και ηλιθιότητα που έχει κατακλείσει τις κοινωνίες. Η αιτία είναι ότι ο άνθρωπος δεν έχει σαν είδος ζωής εποικοδομητική σχέση με τον πλανήτη του και το περιβάλλον του.
Μετά από τα κινήματα πολιτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων της δεκαετίας του ’60, ο καρκίνος στο μεδούλι του ανθρώπου δεν άντεξε άλλο να κρύβεται, τα τελευταία 40 χρόνια και ξεπετάγεται ξανά. Όλα όσα καταφέραμε να χτίσουμε επί 50 χρόνια γίνονται ερείπια.
Το τι έχει κάνει και ξεπεράσει αυτός ο πρόεδρος μήνες τώρα είναι πολύ περισσότερα από όσα θα είχαν αποτελειώσει οποιονδήποτε άλλο πρόεδρο. Αυτός ο ναρκισσιστής ανίδεος άνθρωπος δεν είναι πρόεδρος, είναι κάτι άλλο. Αντιπροσωπεύει μια δύναμη την οποία πρέπει να σταματήσουμε με κάθε κόστος.
Τα καρκινώματα που περνάνε για άκρα δεξιά, νεοναζί, φασίστες, ρατσιστές, οι της ανωτερότητας της λευκής φυλής, το ΚΚΚ, κατάφεραν κάτι πολύ σημαντικό μέσω του Ντόναλντ Τραμπ. Κατάφεραν να ισοπεδώσουν, σε ένα πεδίο και εκείνους τους ίδιους και τους νορμάλ ανθρώπους, λέγοντας ότι έχουν το δικαίωμα να πούνε αυτά που λένε λόγω της Ελευθερίας του Λόγου. Έδωσαν νόμιμη υφή στην ύπαρξή τους και κατέβασαν τους άλλους στο επίπεδό τους. Κατάφεραν να αναγνωριστούν ως ομάδες με πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα. Κατάφεραν να συγχίσουν τον ρόλο του καταπιεστή και του καταπιεσμένου, δίνοντας έτσι βάθρο στον καταπιεστή.
Βρισκόμαστε στο 1936. Ίσως και 1938 ήδη.
Όλα αυτά επειδή τα τελευταία 40 χρόνια το επίπεδο μόρφωσης και διανόησης έπεσε σε επίπεδο το οποίο επέτρεψε τον ρατσισμό, τον φασισμό, τον ναζισμό, την αλαζονεία να γίνουν πάλι αποδεκτές εξηγήσεις των προβλημάτων.











Παρασκευή 4 Αυγούστου 2017

Παιδιά



Knock, knock knocking on Heaven’s door…
Κάθε βδομάδα.
Τα παιδιά είναι εντάξει.
Το πουκάμισάκι του μπέησμπώλ από το Μπλούμπερντ Καφέ στην Νάσβιλ του Τενεσή βοηθά. Η Βεντούρα είναι αντίγραφο μιας Μάρτιν. Την Γιάμαχα και την Φέντερ τις έχω αφήσει στην Αθήνα.