Αυτό σημαίνει ή ότι ο πληθυσμός είναι κατά πολύ περισσότερος από 10.640.000, ή ότι οι ζώντες και πραγματικοί ψηφοφόροι είναι πολύ λιγότεροι από 9.945.502, ή και τα δύο. Η απλή λογική προτείνει ότι με 83 χρόνια ζωής, εκείνοι στα πρώτα 16 χρόνια ζωής, συν τους αλλοδαπούς κατοίκους, είναι πάνω-κάτω ένα 12% με 14%, ίσως και 15% και όχι μόνο 7%.
Γιατί λοιπόν τόση «διαμαρτυρία», γύρω στο ένα εκατομμύριο ή περισσότεροι;
Στην Ελλάδα των 10.640.000, έχουμε 36 κόμματα.
Αυτό και μόνο θα έπρεπε να λέει πολλά, προς συζήτηση. Μπορεί κανείς να το δει ως «δημοκρατικό» ή απλά ως παιδαριωδώς γελοίο.
Από αυτά τα 36 κόμματα, τα πρώτα πέντε πήραν αρκετούς ψήφους για να βγάλουν έδρες στην Βουλή.
Από τα υπόλοιπα 31 που μείναν έξω, τέσσερα πήραν πάνω από 100.000 ψήφους το καθένα, 17 πήραν πάνω από 10.000 ψήφους το καθένα, και 11 πήραν λιγότερες. (Ιδιαίτερη μνεία στο κόμμα Έλληνες Οικολόγοι που πήρε μία [1] ψήφο, προφανώς του προέδρου τους [σημειωτέο ότι αυτό το κόμμα Οικολόγων της μίας ψήφου είναι διαφορετικό από τους Πράσινους των 35.169 ψήφων]).
Τα πέντε κόμματα που μπαίνουν στην Βουλή ψηφίστηκαν από 4.957.473 ψηφοφόρους. Αυτό σημαίνει ότι από το σύνολο των 5.902.345 εγκύρων ψήφων, 944.872 Έλληνες, ή 16% των εγκύρων ψήφων δεν αντιπροσωπεύονται στην Βουλή, επειδή επέλεξαν ένα από τα 31 κόμματα που δεν είχαν αρκετή υποστήριξη ούτε για μια έδρα. Πολλοί άνθρωποι δεν αντιπροσωπεύονται, και τα 36 κόμματα θα έλεγε κανείς ότι είναι πολλά για μια μικρή χώρα: 295.000 άνθρωποι, ή 250.000 ψηφοφόροι, κεφαλές, ανά κόμμα.
Στην μόνη άλλη Δυτική χώρα με τόσα κόμματα ανά κεφαλή, στην ούνα-φάτσα-ούνα-ράτσα Ιταλία, όπου είχαν 66 κυβερνήσεις τα τελευταία 75 χρόνια, σχεδόν μια κυβέρνηση κάθε ενάμισι χρόνο περίπου, τώρα, με 60.000.000 πληθυσμό, έχουν κάπου 22 κόμματα με κάπου 2.728.000 ανθρώπους, κεφαλές, ανά κόμμα. Στην Ελλάδα, 18% του πληθυσμού της Ιταλίας, επαναλαμβάνω, 36 κόμματα με 295.000 κεφαλές ανά κόμμα.
Δηλαδή, στην Ελλάδα, αφού βγει κυβέρνηση στις 25 Ιουνίου 2023, ένα σύνολο ανθρώπων μεγαλύτερο από περίπου δύο εκατομμύρια ανθρώπους (αποχή, λευκά-άκυρα και μη αντιπροσωπευόμενους στην Βουλή), ένα 20% του πληθυσμού, θα αισθάνονται ότι δεν τους αντιπροσωπεύει το κράτος στο οποίο θα αναγκάζονται να πληρώνουν φόρους, και μέσα στο οποίο να ζουν. ...και να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους και τα μηχανάκια τους.
- Είστε το Μέτωπο των Ιουδαίων;- Άντε γαμήσου.- Τι;- «Μέτωπο των Ιουδαίων…»; Εμείς είμαστε το Ιουδαϊκό Μέτωπο!- Εμείς στο Ιουδαϊκό Μέτωπο, οι μόνοι που μισούμε περισσότερο από τους Ρωμαίους είναι το Μέτωπο των Ιουδαίων!- Και το Ιουδαϊκό Δημοφιλές Μέτωπο!- Ναι, ναι!- Και το Ιουδαϊκό Μέτωπο!- Εμείς είμαστε το Ιουδαϊκό Μέτωπο!- Μα νόμιζα ότι εμείς είμαστε το Δημοφιλές Μέτωπο…- Τι να απέγινε το Δημοφιλές Μέτωπο;- Εκεί είναι. Κάθετε εκεί παρακάτω μόνος του. Διασπαστή!!!
Μερικά πράγματα στη ζωή είναι κακά,Άλλα σε κάνουν να θυμώνεις πολύ!Και άλλα σε κάνουν να βρίζεις και να καταριέσαι.Όταν μασάς το καμένο πάχος της ζωής,Μην παραπονιέσαι. Σφύριζε!Και αυτό θα τα κάνει όλα να γυρίσουν στο καλύτερο
Και…
Πάντα να κοιτάς την φωτεινή μεριά της ζωής…Λα λα… τραλά λα-λά λαλά λα λα!Πάντα να κοιτάς την ελαφριά μεριά της ζωής…Λα λα… τραλά λα-λά λαλά λα λα!Αν η ζωή σου φαίνεται σάπια, έχεις ξεχάσει κάτι:Να γελάς και να χαμογελάς και να χορεύεις και να τραγουδάςΌταν είσαστε πεσμένοι, μην είστε ανόητοι, παιδιά,Φτιάξτε τα χείλια σας και αρχίστε να σφυρίζετε,Αυτό είναι το κλειδί!Και πάντα να κοιτάτε την σωστή μεριά της ζωής…Λα λα… τραλά λα-λά λαλά λα λα!Γιατί η ζωή είναι τελείως παράλογη,Και ο θάνατος είναι η τελευταία λέξη.Πρέπει να αντιμετωπίσεις την τελική κουρτίνα με μια υπόκλιση.Ξεχάστε τις αμαρτίες σας,Δώστε μια γκριμάτσα στο ακροατήριο,Διασκεδάστε το, είναι η τελευταία σας ευκαιρία ούτως ή άλλως.
Καλησπέρα & καλή εβδομάδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ εύστοχη η ανάρτηση για τα εκλογικά. Χαίρομαι διότι δεν έτυχε να διαβάσω κάπου αλλού κάποιον αντίστοιχο ψύχραιμο προβληματισμό/σχολιασμό. Αναρωτιέμαι κατά πόσο είμαστε ενώπιον μιας νέας εκδοχής των περιβόητων Greek Statistics. Κατά την δική μου εκτίμηση, το εκλογικό σώμα πρέπει να κυμαίνεται ανάμεσα στα 7.950.000 και στα 8.070.000 άτομα. Εάν ισχύει αυτό, τότε οι εκλογικοί κατάλογοι περιλαμβάνουν 1.870.000 - 2.000.000 επιπλέον ψηφοφόρους! Αδιανόητο; Ιδού ο συλλογισμός: σύμφωνα με τα επίσημα και οριστικά στοιχεία της απογραφής πληθυσμού του 2021 τα οποία δημοσίευσε προ διμήνου η ΕΛΣΤΑΤ, ο Μόνιμος πληθυσμός ήταν 10.482.487 άτομα, ενώ ο Νόμιμος πληθυσμός (= άτομα φέροντα την ελληνική υπηκοότητα, εγγεγραμμένα σε δημοτολόγιο και συνεπώς έχοντα το δικαίωμα ψήφου) ήταν 9.716.889. Ήδη, οι εγγεγραμμένοι στους αναθεωρημένους/επικαιροποιημένους (;) εκλογικούς καταλόγους (9.946.082) ξεπερνούν κατά 229.393 άτομα τον συνολικό Νόμιμο πληθυσμό που περιλαμβάνει από τα νεογέννητα έως τους υποτιθέμενους 179.000 υπεραιωνόβιους εν δυνάμει ψηφοφόρους! Βάσει της πυραμίδας των ηλικιών ο πληθυσμός από 0 έτη έως 17 έτη (που δεν ψηφίζει και δεν έχει εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους) ανέρχεται σε 1.643.490 δηλαδή αποτελεί ~ 17% του συνολικού Νόμιμου πληθυσμού. Άρα, εάν αφαιρέσουμε αυτή την κατηγορία από το σύνολο του Νόμιμου πληθυσμού (9.716.889 - 1.643.490) καταλήγουμε σε ένα εκλογικό σώμα που αριθμεί 8.073.399 άτομα...
Εφόσον συμμετείχαν στις εκλογές 6.061.098 άτομα, το πραγματικό το ποσοστό "αποχής" είναι σχεδόν 25%... Και πράγματι, είτε διότι δεν μπόρεσαν να ψηφίσουν, είτε διότι απείχαν, είτε διότι επέλεξαν να ψηφίσουν λευκό, άκυρο και κάποιους από τους 31 σχηματισμούς, περισσότεροι από 1 στους 3 δεν εκπροσωπούνται από κάποιο από τα πέντε κόμματα που μπήκαν στη Βουλή...
Καλησπέρα, καλή εβδομάδα και ευχαριστώ πολύ για το διορατικό σχόλιο!
ΔιαγραφήΔεν είχα μάλιστα την πληροφορία ότι η απογραφή του 2021 έδειχνε 10.482.487, με υπηκοότητα 9.716.889. Με αυτά τα νούμερα, το εκλογικό σώμα πρέπει να είναι σίγουρα πολύ κοντύτερα στα 8.000.000 περίπου όπως προτείνατε.
Θα περίμενα ότι το μπάχαλο των αριθμών έπρεπε να επισημαίνεται από άρθρα σε όλο τον τύπο. Αλλά, όπως και εσείς, ούτε εγώ βρήκα τις σκέψεις που ανάρτησα πουθενά αλλού. Είναι εκπληκτικό για μένα (Έφυγα από την Ελλάδα στα δεκαεφτάμισι το 1976, σαν ενήλικας έζησα στην Αθήνα μόνο 1984-1989 και ψηφίζω μόνο στις ΗΠΑ όπου έχω υπηκοότητα από τότε) Το ότι αυτές τις σκέψεις κανείς δεν τις αναφέρει δείχνει κατά την γνώμη μου προς επιπολαιότητα, η οποία είναι πάντα πιο διασκεδαστική από την συνέπεια, υποθέτω.
Πιο σημαντικό από αυτό, πάντα κατά την γνώμη μου είναι τα 36 κόμματα, μια πραγματικότητα που θεωρώ γελοία, επίσης και το ότι τόσοι ψηφοφόροι μένουν χωρίς αντιπροσώπευση που είναι λυπηρό.
Το γνωστό καλαμπούρι:
- Που είναι η Ιταλική Μαφία;
- Στο Μπρούκλιν.
- Που είναι η Ρωσική Μαφία;
- Στο Μπράιτον Μπητς.
- Που είναι η Ελληνική Μαφία;
- Δεν υπάρχει Ελληνική Μαφία γιατί δεν μπορεί να βρεθεί ένας Έλληνας να πάρει διαταγές από άλλον Έλληνα.
Ο κόσμος πιστεύει ότι στις ΗΠΑ υπάρχουν μόνο δύο κόμματα. Υπάρχουν τρία αλλά κανείς δεν γνωρίζει για το κόμμα των Libertarian που παίρνει γύρω στα 2.000.000 ψήφους. Καμιά φορά υπάρχει και τέταρτο, όπως του Ross Perot (δεξιά) το 1992 που απέσπασε ψήφο από τους Ρεπουμπλικάνους και έτσι βγήκε ο Δημοκρατικός Κλίντον, ή ο Ralph Nader (αριστερά) το 2000 που απέσπασε ψήφους από τους Δημοκρατικούς και έτσι βγήκε ο Ρεπουμπλικάνος Μπους. Όμως υπάρχουν και άλλα «κόμματα» και τάσεις που συσπειρώνονται ή κάτω από την ομπρέλα των Δημοκρατικών ή εκείνη των Ρεπουμπλικάνων -συσπειρώνονται και συνεργάζονται αντί να βγάζει ένα κόμμα η κάθε …τάση.
Έτσι, ποτέ δεν έχω μπορέσει να καταλάβω πως η Ελληνική πολιτική σκηνή παρουσιάζει την κωμωδία των 36 ξεχωριστών κομμάτων. Περιμένουν οι ψηφοφόροι τον πολιτικό που θα τους πει «λεφτά υπάρχουν», αλλά όταν το 2002 τους φέρανε κόστος ζωής Ευρωζώνης αλλά μισθούς 25% εκείνων στην Ευρωζώνη, όλη χαρήκαν χαρά μεγάλη που γίνανε Ευρωπέη αλλά κανείς δεν είπε …στάσου: πως θα ζήσουμε με τέτοιους μισθούς/κόστος ζωής; Πως θα πληρώσουμε τους φόρους μας αφού ταΐσουμε τα παιδιά μας και πληρώσουμε το νοίκι της Μερσεντέ, ή της Μπέμεβού;
Οι πολιτικοί παντού και πάντα πουλάνε αυτό που ζητάει η αγορά των εκλογέων. Όταν βλέπει κανείς τους πολιτικούς μιας χώρας, στην πραγματικότητα κοιτάζει τους πολίτες (στους οποίους πουλάνε οι πολιτικοί, κι εκείνοι αγοράζουνε).
Στις ΗΠΑ, στο ΗΒ, στην Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στην κοινωνική συνοχή και συνέπεια, τα τελευταία 10 χρόνια. Επίσης, στην Ελλάδα. Τα προβλήματα στην Ελλάδα σκέπτομαι ότι ξεκινάν από το μπάχαλο των αριθμών και την άρνηση συνεργασίας η οποία και φέρνει τα 36 κόμματα για 8.000.000 ψηφοφόρους.
Τι λέτε κι εσείς;
Και πάλι, ευχαριστώ για το σχόλιο.
Καλησπέρα και ευχαριστώ, με τη σειρά μου, για την απάντηση & την περαιτέρω ανάπτυξη του θέματος αλλά και για την φιλοφρόνηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ μέχρι κεραίας με όσα γράφετε. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε αναπτύξει επαρκώς την κουλτούρα της συνεργασίας, είτε αυτό αφορά τον επαγγελματικό, είτε τον πολιτικό στίβο, και δεν επιδιώκουμε ούτε εκτιμούμε ιδιαίτερα την συναίνεση και τα οφέλη ενός αμοιβαία επωφελούς συμβιβασμού... Μας έχουν καθορίσει τα διάφορα "εδώ και τώρα", τα "καλύτερα πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη/Ρώμη" , τα υπερτροφικά "Εγώ", οι "ξερολισμοί" κλπ.,. Ήδη, απ ότι διαβάζω, γίνονται άκαρπες προσπάθειες συνεννόησης των αρχηγών των διαφόρων "συγγενών κομμάτων" αυτού του 16%, μήπως συνεργαστούν σε κοινή κάθοδο στις επόμενες εκλογές και καταφέρουν να περάσουν το κατώφλι του 3%. Αλλά οι εγωισμοί φαίνεται πως δεν προοιωνίζονται αίσια έκβαση. Και είναι κρίμα διότι υπάρχουν σε κάποια από τα μικρά αυτά κόμματα που δημιουργήθηκαν σχετικά πρόσφατα, άτομα αξιόλογα, που έχουν διακριθεί επαγγελματικά, που είναι συγκροτημένα, πιθανότατα σαφώς ικανότερα από τα διάφορα "κομματόσκυλα", τους οπορτουνιστές, τους άφθονους κατιόντες γνωστών οικογενειών (νεποτισμός) που συνήθως εκλέγονται ή παίρνουν υπουργικά αξιώματα.. Πάντως τα διαρκή Σοκ από το 2008/2010 και μετά (πτώχευση, μνημόνια, συγκυβέρνηση, "πρώτη φορά αριστερά", δημοψήφισμα του 2015, capital controls, 3ο μνημόνιο, υπερφορολόγηση, συμφωνία Πρεσπών, "επιτελικό κράτος"/κυβέρνηση "αρίστων", διαχείριση πανδημίας, τεράστιες καταστροφικές πυρκαγιές, Τέμπη, παρακολουθήσεις, στρατευμένα ΜΜΕ κλπ) μάλλον δικαίως έκαναν αρκετό κόσμο να χάσει τις αυταπάτες του, να εκδηλώσει σχετική "δυσανεξία" στα καθιερωμένα κόμματα και, βοηθούσης της "απλοποιημένης αναλογικής", να εμφανιστούν τόσα νέα κόμματα και υποψήφιοι...
Μετά τη "ληστεία" του 1999 (Χρηματιστήριο) είχαμε, κατ εμέ, το επόμενο έγκλημα που ήταν η πανηγυρική είσοδος στην ευρωζώνη (με παραποιημένα οικονομικά στοιχεία, χωρίς προηγούμενη "ρύθμιση/αμοιβαιοποίηση χρεών", με ακριβή ισοτιμία) εντελώς απροετοίμαστοι παραγωγικά και πνευματικά για τον ανταγωνισμό και την οικονομική πραγματικότητα. Έπεσε ο κόσμος στον καταναλωτισμό με δανεικό χρήμα, κυνηγήσαμε την χίμαιρα της "ανεπτυγμένης δύσης", ζήσαμε το μύθο και την έκσταση των Ολυμπιακών αγώνων και των διακρίσεων στα διάφορα Euro (vision, basket, football) και μετά προσγειωθήκαμε ανώμαλα... Και σήμερα ανταγωνιζόμαστε και συγκρίνουμε τους διάφορους δείκτες με αυτούς της Βουλγαρίας...
Για την ιστορία, μόλις σήμερα το πρωί διάβασα σε ένα μάλλον περιθωριακό blog, το άρθρο ενός καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας που αναπτύσσει τους ίδιους με εμάς προβληματισμούς σχετικά με το μέγεθος του εκλογικού σώματος, το ποσοστό αποχής κλπ. Κάτι αρχίζει να κινείται; Από πλευράς μου, αφού επαναδιατύπωσα το χθεσινό μου σχόλιο το έστειλα, με φιλοπαίγμονα διάθεση, απευθείας στην Υπηρεσιακή Υπουργό των Εσωτερικών και έχω την περιέργεια να δω εάν και τι είδους απάντηση θα λάβω!😉
Πολύ καλά κάνατε και στείλατε τις σκέψεις σας στην Υπηρεσιακή Υπουργό των Εσωτερικών. Το λογικό είναι να μην περιμένει κανείς απάντηση, αλλά δεν θα εκπλαγώ αν λάβετε! Ιδίως επειδή είναι «υπηρεσιακή» και όχι επαγγελματίας πολιτικός. Το πρόβλημα είναι το ότι ενώ είναι φως φανάρι και ηλίου φαεινότερο ότι ο αριθμός των εκλογέων είναι λάθος κατά πάνω από εκατομμύριο (είναι τουλάχιστον +15%) το να βρεθεί και να δημοσιευτεί ο σωστός αριθμός χρειάζεται χιλιάδες ώρες εργασίας, και ηλεκτρονικά συστήματα που απλά δεν υπάρχουν. Θυμάστε πρόσφατα που κάποιος ανακοίνωσε την καταπληκτική ιδέα του να ενωθούν τα διάφορα ηλεκτρονικά συστήματα των υπουργείων; Τα μάτια μου γούρλωσαν, τα φρύδια μου ανέβηκαν πάνω από το κεφάλι μου και αναρωτήθηκα, δηλαδή, όταν γραφόταν το κάθε πρόγραμμα υπουργείου, δεν γραφόταν σαν μέρος ενός συστήματος αλλά δημιουργούσαν ξεχωριστά και ασύμβατα συστήματα;;;
ΔιαγραφήΗ δουλειά μου με δική μου εταιρία ήταν να σχεδιάζω, να οργανώνω και να προγραμματίζω ηλεκτρονικά συστήματα διαχείρισης εταιριών στις ΗΠΑ. Αλλά ακόμα προσπαθώ να βγάλω άκρη του πως λειτουργεί το τάξισνέτ της Ελληνικής εφορίας…
Όσον αφορά την διαχείριση χρημάτων από τον καθημερινό πολίτη, προσωπικά, έχω σκεφτεί μια παρατήρηση που όποτε την λέω σε κάποιον Έλληνα με κοιτάνε σαν να προσπαθώ να τους εξηγήσω την θεωρία της σχετικότητας: Η σκέψη μου είναι αυτή: Όταν ρωτήσει κανείς κάποιον τι μισθό παίρνει, ο Έλληνας θα απαντήσει καθαρά στην τσέπη τον μήνα ενώ ο Αμερικανός θα απαντήσει χονδρικά τον χρόνο. Αυτό, κατά την γνώμη μου είναι ένας τρομερά σοβαρός και βαθύς δείκτης νοοτροπίας και αντιμετώπισης της ζωής. Το, σήμερα ζούμε με ότι πιάσουμε (θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε), ή, με την άλλη νοοτροπία, είμαι υπεύθυνος για την αξία μου και για το πως διαχειρίζομαι την παρουσία μου σαν μέρος της κοινωνίας και υπεύθυνος για την κυβέρνηση του κράτους μου. Τώρα, αυτό το συνδυάζουμε με τους περίφημους 13ο και 14ο μισθό, τα λεγόμενα «δώρα». Δώρα του Βεζίρη στον δουλοπάροικο. Μια νοοτροπία εμπεδωμένη στην δομή ενός δυσλειτουργικού κράτους. Περιμένουν… «δώρο.
Μου είναι δύσκολο να εξηγήσω την πραγματικότητα της παντελούς έλλειψης συνεργασίας σε οτιδήποτε. Μια άποψη που μπορεί να δείξει τον δρόμο προς κάποια εξήγηση είναι η ρήση του Σεφέρη: «Ελλάδα, η χώρα των παράλληλων μονολόγων». Προσωπικά, έχω παρατηρήσει το εξής ενδιαφέρον: Ενώ και οι Έλληνες και οι Ιταλοί διακόπτουν συνεχώς ο ένας τον άλλον σε «συζήτηση», και ενώ νομίζουν ότι συζητάνε, συζήτηση δεν γίνεται ούτε για τους μεν ούτε για τους δε, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα διαφορά. Ο Ιταλός σε διακόπτει χαρούμενα γιατί πιστεύει ότι ήδη γνωρίζει τι πρόκειται να πεις. Ενώ, ο Έλληνας σε διακόπτει για να σε διδάξει, αυστηρά, που κάνεις λάθος. Ο παράλληλος μονόλογος, κατά την γνώμη μου, δεν υποδεικνύει τόσο αλαζονεία όσο προδίδει αδυναμία. Αυτό που έχω ονομάσει δυαδικό κόμπλεξ ανωτερότητας-κατωτερότητας. Είναι περισσότερο άμυνα παρά επίθεση.
Αν το εισόδημα του κάθε Έλληνα είχε την ίδια αγοραστική δύναμη στο Ελληνικό κόστος καθημερινής ζωής, όσο έχει του Γερμανού, του Βρετανού ή του Αμερικανού στο δικό τους κόστος ζωής (πόσα λεπτά ή ώρες ή μέρες εργασίας χρειάζονται για να αγοραστεί ένα αυγό, ένα χαρτί τουαλέτας, μια τηλεόραση, ένα αυτοκίνητο…), η Ελλάδα θα ήταν μια χώρα πολύ διαφορετική γιατί οι κάτοικοί της θα αποκτούσαν τον αυτοσεβασμό που τους λείπει τώρα. Το μόνο που τους μένει τώρα με την παρούσα τους αγοραστική δύναμη είναι το να λένε ότι «Εμείς» δώσαμε πολιτισμό στον κόσμο (αναφερόμενοι στους Ίωνες, Δωριείς, Αιολείς, Αχαιούς… Δαναούς… -εκείνους στους οποίους έχουν δώσει το συλλογικό, μυθικό όνομα «Αρχαίοι Έλληνες» και δεν λένε καν «εκείνοι» αλλά λένε «Εμείς»)
Πολύ χαίρομαι με την συζήτησή μας,
Να ΄στε καλά.
Καλημέρα και καλό μήνα! Επανέρχομαι με καθυστέρηση τριών ημερών... Και εγώ χαίρομαι τον διάλογο μας παρότι είναι διακεκομμένος και αποσπασματικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα προσπαθήσω, τηρώντας την ίδια σειρά, να σχολιάσω κάποια, τουλάχιστον, από τα θέματα πού θίξατε.
Πράγματι, τρέφω την ελπίδα πώς θα έχω κάποια απάντηση από το ΥΠΕΣ διότι η συγκεκριμένη Υπηρεσιακή Υπουργός είναι καθηγήτρια Πανεπιστημίου στον τομέα της Διοικητικής Επιστήμης και, επιπλέον, έχει χρηματίσει επί σειρά ετών βοηθός και μετά Συνήγορος του Πολίτη.
Απλοϊκά σκεπτόμενος, θα έλεγα ότι δεν μπορεί να είναι τόσο δύσκολο να εκκαθαριστούν οι εκλογικοί κατάλογοι. Θεωρητικά έχουν ήδη γίνει 2 αναθεωρήσεις από την 1/1/2023!! Στην απογραφή πληθυσμού του 2021 έγινε για πρώτη φορά καταγραφή του Αριθμού Φορολογικού Μητρώου και του αριθμού Κοινωνικής Ασφάλισης (ΑΜΚΑ) του κάθε πολίτη. Επιπλέον, από το 2020, οι θάνατοι καταγράφονται αμέσως στα Δημοτολόγια. Λογικά, το πόσοι νομιμοποιούνται να συμπεριλαμβάνονται στους εκλογικούς καταλόγους πρέπει να προκύπτει από την διασταύρωση, το πολύ, 3, 4 βάσεων δεδομένων... Το μόνο που δεν είναι προφανές - αλλά αυτό επηρεάζει το ποσοστό συμμετοχής - είναι πόσοι Έλληνες που έχουν ΑΦΜ, ΑΜΚΑ κλπ. ουσιαστικά ζουν πλέον εκτός Ελλάδος.
Η αλήθεια βέβαια είναι πώς, μάλλον σκόπιμα, τα διάφορα συστήματα πληροφορικής με τα οποία εξοπλίστηκε στην πάροδο των ετών το Δημόσιο, δεν ήταν συμβατά μεταξύ τους - και ορισμένα παραμένουν ακόμα μη συμβατά... Το Taxisnet είναι ένα από αυτά όπου ακόμη και τώρα συχνά "δεν βλέπει" εάν έχουν εξοφληθεί πχ τα τέλη κυκλοφορίας και σε αναγκάζει να πας σε κατάστημα ΔΟΥ για βεβαίωση...
Στην Ελλάδα όλα είναι περίπλοκα και ρευστά! Πάσχουμε από τρομερή πολυνομία, κακή εφαρμογή ή de facto κατάργηση νόμων, ψηφίζονται νόμοι ή εκδίδονται Υπουργικές κ.α αποφάσεις με αναδρομική ισχύ ώστε δεν ξέρεις κάθε φορά τι ισχύει ή πως θα ερμηνευτεί αυτό που φαίνεται να ισχύει. Το φορολογικό, το συνταξιοδοτικό, το ασφαλιστικό είναι υπό διαρκή αμφισβήτηση, αναθεώρηση κλπ, οπότε η "ανασφάλεια" είναι φυσιολογική... Το βρίσκω λογικό - σε ένα τέτοιο περιβάλλον - να μιλάει ο μισθωτός (που οι περισσότεροι είναι χαμηλά αμειβόμενοι) για αυτό που του μένει τελικά στην τσέπη και όχι για το ακαθάριστο ετήσιο εισόδημα. Βέβαια εάν ο ίδιος ζήσει & εργασθεί στο εξωτερικό, προσαρμόζεται εύκολα στα εκεί ισχύοντα... Όταν έχεις να κάνεις με αξιόπιστες Αρχές που σε σέβονται ως πολίτη και σταθερότερο πλαίσιο .... Το θέμα του 13ου, 14ου κλπ μισθού/"δώρου"/επιδόματος - που έχει πολύ μακρά ιστορία και δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, υπήρχε και στις ΗΠΑ - πέρα από εποχικό "βοήθημα" σε περιόδους δύσκολες, εξυπηρετούσε αρχικά και άλλες σκοπιμότητες (πχ τόνωση της κίνησης της αγοράς τις επίμαχες περιόδους καταβολής και ειδικά τα Χριστούγεννα) και νομίζω, αλλά μπορεί να κάνω λάθος, πως υπήρχε/υπάρχει διαφοροποίηση στο ύψος των εισφορών/κρατήσεων ειδικά για αυτούς τους "επιπλέον μισθούς". Εδώ και 30+ χρόνια και παρά τις εισφορές & κρατήσεις που γίνονται, δεν υπολογίζονται τα επιδόματα αυτά (οι 2 ή 3 επιπλέον μισθοί) για το λεγόμενο εφάπαξ και τις συντάξιμες αποδοχές...).
(Συνέχεια του προηγούμενου...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕάν δεν είμαι εκτός τόπου και χρόνου ούτε οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες στην Ελλάδα μιλάνε με όρους ετήσιων αποδοχών (+bonuses + κλπ) όταν πρόκειται να αναζητήσουν Στελέχη. Μιλάνε για μηνιαίες αποδοχές. Ένας αυτοαπασχολούμενος, ένας ελεύθερος επαγγελματίας διαπραγματεύεται διαφορετικά από τον μισθωτό το αντίτιμο των υπηρεσιών του. Εδώ, εκτός εξαιρέσεων, λόγω της ρηχότητας της αγοράς, των συνθηκών, των νοοτροπιών κλπ, τα περιθώρια διαπραγμάτευσης και επίτευξης σημαντικά καλύτερων αποδοχών είναι εξαιρετικά περιορισμένα για τον μέσο μισθωτό. Ανεξάρτητα από την αξία του. Και δεν μιλάμε για τον όγκο των μισθωτών του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα όπου δεν υπάρχει τίποτα προς διαπραγμάτευση.. Το ευτύχημα - για τους ίδιους - είναι πως εκατοντάδες χιλιάδες νέοι αλλά και μεσήλικες έφυγαν μετά το 2010 για να εργασθούν σε άλλες χώρες. Οι περισσότεροι που "βρήκαν το φως τους" δεν θα ξαναγυρίσουν παρά τις εξαγγελίες και τις φαντασιώσεις περί brain (re)gain... Το χάσμα συνθηκών, νοοτροπίας κλπ είναι τεράστιο.
Πέρα από το οικογενειακό περιβάλλον, η έλλειψη συνεργασίας οφείλεται εν πολλοίς στο εκπαιδευτικό σύστημα που βασίζεται, προωθεί και επιβραβεύει την ατομική επίδοση, την βαθμοθηρία στα σχολεία κλπ. Μαζί με την επιλεκτική/μονομερή προσέγγιση/διδασκαλία της Ιστορίας, την ουσιαστική άγνοια του Πνεύματος, του Πολιτισμού των Αρχαίων Ελλήνων και των άλλων λαών κλπ, την μη συνειδητοποίηση του που στεκόμαστε σήμερα σε σχέση με τους άλλους λαούς, βγαίνουμε ημιμαθείς, περιβαλλόμαστε και τρεφόμαστε από εθνικούς μύθους και αναπαράγουμε στερεότυπα περί ανωτερότητας της φυλής, περί των λοιπών βαρβάρων κ.α. Σαφώς έχουμε συμπλέγματα ανωτερότητας- κατωτερότητας και προφανώς στα πλαίσια κάποιας συζήτησης αισθανόμαστε πως απειλείται η εικόνα που έχουμε φιλοτεχνήσει/η προσωπικότητα μας εάν δεν "βάλουμε στη θέση του", τον συνομιλητή, δεν του δείξουμε το λάθος του δεν τον κάνουμε να αναγνωρίσει/καταλάβει "ποιοι είμαστε εμείς"... "Επώνυμοι", "επιτυχημένοι" και προβεβλημένοι δημοσιογράφοι/πανελίστες ή/και ανερχόμενοι τηλεοπτικοί αστέρες προσκαλούν επιστήμονες, καλλιτέχνες, αθλητές, πολιτικούς κ.α και δεν τους αφήνουν να σταυρώσουν κουβέντα, τους λένε τι πιστεύουν οι ίδιοι.... Το πρόσφατο "debate" των πολιτικών αρχηγών ήταν η επιτομή της διαστρέβλωσης των εννοιών, μια κατ εξοχήν κάλπικη διαδικασία με προσυμφωνημένες και πολιτικά ορθές ερωτήσεις από αποδεκτούς δημοσιογράφους και παράλληλους μονολόγους... Αλλά και γενικότερα, δεν συζητάμε για να ανταλλάξουμε επιχειρήματα, να αξιολογήσουμε, να μάθουμε, αλλά για να επιδειχθούμε και να επιβληθούμε. Στα δε κοινωνικά δίκτυα όπου ο καθένας μπορεί να γράφει ό,τι θέλει και να σχολιάζει τις αναρτήσεις άλλων, είναι απίθανη η επιθετικότητα, οι προσβολές, οι δολοφονίες χαρακτήρων, η παντελής παραγνώριση στοιχείων και η προώθηση έωλων και απίθανων απόψεων. Μεγάλο θέμα ανοίξαμε!
Εύχομαι καλή συνέχεια.
Καλησπέρα και πάλι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω ότι όλα τα διάφορα για τα οποία συζητάμε έχουν κάτι το κοινό στις ρίζες τους: Στην Μεσόγειο γενικά, ο πολίτης θεωρείται ένοχος μέχρι να αποδείξει ο ίδιος εαυτόν αθώο, με πολλές και πολύχρωμες σφραγίδες μετά από πολύ τρέξιμο στου χατζηαβάτηδες με καρέκλες, και επίσης αποδίδεται και μεγάλη σημασία στον τίτλο κάποιου, ιδιαίτερα αν είναι… καθηγητής πανεπιστημίου :-) Μεγάλο πράμα στη Μεσόγειο η περικεφαλαία και το λοφίο :-)
Πως βγαίνουν συντάξεις στην Ελλάδα; Όταν πήρα σύνταξη εγώ από την Αμερική, από το Ομοσπονδιακό κεφάλαιο που ξεκίνησε ο Ρούζβελτ, ζώντας πλέον μονίμως στην Ιταλία, πήγα στο ίντερνετ και έκανα ένα κλικ. Μέσα σε δέκα μέρες μου τηλεφωνήσαν από την Πρεσβεία μου στην Ρώμη να μου κάνουν λίγες ερωτήσεις. Μετά από εφτά-οχτώ λεπτά προφορικών απαντήσεων, θεωρούμενος ως πολίτης ειλικρινής χωρίς ανάγκη αποδείξεων ότι δεν λέω ψέματα, μου είπαν συγχαρητήρια, είστε συνταξιούχος και δυό βδομάδες αργότερα άρχισε να κατατίθεται αυτόματα η σύνταξή μου εσαεί στον προσωπικό μου τραπεζικό λογαριασμό και ανεβαίνει ανάλογα με τον πληθωρισμό κάθε χρόνο αυτόματα.
Η όποια πείρα και υποκειμενική γνώμη μπορεί να έχω, πηγάζει από το ότι από τα 47 ενήλικα χρόνια μου, 18 ενήλικα τα πέρασα στα ΕΚΑ, 15 στην Ιταλία, 8 στο Ενωμένο Βασίλειο και 5+1 στην Ελλάδα. (ΕΚΑ είναι αυτό που στην Ελλάδα το λένε «ΗΠΑ», με «Ηνωμένα» στην καθαρεύουσα αντί Ενωμένα, και «Πολιτείες» από την πετριά της «Αρχαίας Ελλάδας» αντί Κράτη. Τα Κράτη της Αμερικής, States, είναι Κράτη, όχι Πολιτείες-Κράτη, ή Αμφικτιονίες. Κράτη είναι, ενωμένα με μια ομπρέλα Ομοσπονδίας, όπου σε ορισμένα θέματα έχει υπέρτατο λόγο η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση κατά το Ομοσπονδιακό Σύνταγμα, και σε άλλα έχει λόγο το κάθε κράτος κατά τα 50 ξεχωριστά κρατικά Συντάγματα και κυβερνήσεις ΠΧ., έγινε η παρανόηση ότι το Ανώτατο δικαστήριο απαγόρευσε τις εκτρώσεις ενώ η πραγματικότητα είναι ότι το τώρα-συντηριτικό Ανώτατο Δικαστήριο επέστρεψε την απόφαση στο κάθε κράτος αντί να την κρατήσει στην Ομοσπονδιακή ομπρέλα. Σημαντική λεπτομέρεια. Επίσης, στην Ελλάδα λένε ότι ο Προέδρος, που τον βλέπουν σαν πρωθυπουργό, «διόρισε» κάποιον σε κάποια θέση. Ο πρόεδρος προτείνει, δεν διορίζει. Η Γερουσία εγκρίνει την πρόταση –επίσης, ποτέ δεν προτάθηκαν τα αρχαία ελληνικά σαν γλώσσα των ΕΚΑ: αυτό είναι γραφική αφήγηση εγωκεντρικής εθνικιστικής φαντασίωσης ορισμένων :-) )
Στην Ιταλία μόλις πριν λίγα χρόνια καταργήθηκε ο αριθμός κοινωνικής ασφάλισης που ήταν διαφορετικός από τον αριθμό φορολογικού μητρώου, και τώρα χρησιμοποιείται ο αριθμός φορολογικού μητρώου για τα πάντα στην Ιταλία συμπεριλαμβανομένης της περίθαλψης. Στην Ελλάδα είχα ένα ΑΦΜ και πριν καμιά δεκαριά χρόνια έπρεπε να τρέξω να βγάλω και το καινούργιο ΑΜΚΑ, ενώ δεν έχω τίποτα σχετικό να κάνω με την Ελλάδα. Στα ΕΚΑ ένας αριθμός Social Security υπάρχει από τον Ρούζβελτ, από τις 14 Αυγούστου 1935.
Αυτό που βλέπω σαν ιδιαίτερα γραφικό, αλλά και δικαιολογημένο λόγω πολιτιστικής ιστορίας αιώνων, είναι το πως η καινούργια ψηφιακή πληροφορική δεν έγινε ποτέ κατανοητή στην απλότητα και λειτουργικότητά της στην Ευρώπη γενικά. Και στην Ιταλία και στην Ελλάδα είναι κάτι να τραβάει κανείς τα μαλλιά του. Ακόμα και στην Βρετανία δεν το έχουν πιάσει από ότι είδα όταν η εταιρία μου από την Βοστόνη προσπάθησε να συνεννοηθεί με πιθανούς πελάτες στο Λονδίνο. Μόνο από την Σουηδία, από την Στοκχόλμη, με πλησίασαν δύο εταιρίες που έγιναν πελάτες για δεκαετία και προσάρμοσαν τα συστήματά τους στην δομή και λειτουργικότητα που πρότεινα από την Αμερικανική νοοτροπία.
Προσπαθώ να χρησιμοποιήσω την υποκειμενική μου γνώμη από την προσωπική μου πείρα για να εξηγήσω, όχι να κατηγορήσω. Όμως η όποια εξήγηση μπορεί να δοθεί, είναι συνάμα και δικαιολογία, και αιτιολογία αλλά και κατηγορητήριο. «Κατηγορητήριο».
Συμφωνώ με πάρα πολλά από όσα λέτε. Μπορεί ορισμένα σημεία να τα εξέφραζα με λίγο διαφορετική φρασεολογία, αλλά στην ουσία, και αρκετή από την φρασεολογία σας, συμφωνούμε απόλυτα :-)
Και ευχαριστώ για το καινούργιο σχόλιο (σε δύο δόσεις λόγω μήκους) το οποίο χάρηκα πραγματικά να το διαβάσω!
Πίσω στο θέμα μας, είναι απαράδεκτο να υπάρχουν κάπου 20% πεθαμένοι στους εγγεγραμμένους να ψηφίσουν. Αυτό συμβαίνει μάλλον επειδή οι διαδικασίες επικοινωνίας και επικύρωσης στοιχείων είναι τραγελαφικά δημοσιουπαλληλικογραφειοκρατικές μέχρι γελοιότητας, και, φυσικά, τα ηλεκτρονικά συστήματα που θα επέσπευαν την διαδικασία δεν είναι συμβατά ή συνδεδεμένα. Βέβαια σημασία έχει το ποιοι ψηφίσανε όχι το ποιοι δεν ψηφίσανε, αλλά… Δυστυχώς, το να φαίνεται 40% αποχή αντί το πραγματικό περίπου 20%, επιτρέπει το «Πω-πω! Κοίτα αποχή! Δε ενδιαφέρεται ο κόσμος!» Χωρίς κανείς να σκέπτεται ότι, στάσου ρε φίλε, πως έχουμε 9.945.502 εγγεγραμμένους σε 10.482.487 πληθυσμό με 9.716.889 πολίτες;
ΑπάντησηΔιαγραφή