Ηθικά

 

Από τις 9 Απριλίου 2011, δηλαδή εδώ και 13 χρόνια, 6 μήνες, 3 βδομάδες και 4 μέρες, ή, 1.240 από τις 1.394 αναρτήσεις μου, χρησιμοποιώ μια μόνο λέξη για τον τίτλο κάθε ανάρτησης, για διάφορους λόγους, και ο μονολεκτικός τίτλος της κάθε ανάρτησης έχει γίνει μέρος της ταυτότητας του μπλογκ. Συνήθως αυτό είναι πολύ εύκολο και, που και που χρειάζεται λίγη σκέψη για να βρεθεί η μία λέξη. Σήμερα για πρώτη φορά ήταν αρκετά δύσκολο.

Ο τίτλος της σημερινής ανάρτησης θα έπρεπε να είναι «Ηθική και άλλα Διηγήματα». Μια λέξη θα σήμαινε να ονομάσω την ανάρτηση ή «Ηθική» ή «Διηγήματα». Την ονόμασα τελικά «Ηθικά», ελπίζοντας ότι οι αναγνώστες πιθανόν να σκεφτούν, ή να ξέρουν, ότι η όποια ηθική δεν είναι παρά το διήγημα, η αφήγηση, της ζωής του καθενός.

Στις οικογένειες των οποίων αποτέλεσμα είμαι εγώ, οι γονείς, παππούδες και προ-λοιποί, ζουν μέχρι γύρω τα μέσα της δεκαετίας των ’70 τους χρόνων, πράγμα που σημαίνει ότι, καθώς ετοιμάζομαι να μπω στα 67, έχω μπροστά μου κάπου μεταξύ 5 και 11 χρόνια. Αν προσθέσουμε την ζωή και τον αέρα στο χωριουδάκι στο βουνό, υγιεινότερη από την συνήθη τροφή, εδώ στο βουνό, και το καλύτερο σύστημα υγείας που γνώρισα ποτέ στις χώρες που έζησα, ίσως να προσθέσει κανείς κάπου 5 ακόμα χρόνια για αναμενόμενα 10-16. Είναι βέβαια πιθανόν να αρχίσω την γυμναστική και την εξάσκηση, να προσέχω περισσότερο τον διαβήτη μου, να σταματήσω το κάπνισμα …και μόλις τα κάνω αυτά να με πατήσει λεωφορείο ή να με χτυπήσει μετεωρίτης.

Τέλος πάντων, το γεγονός είναι ότι έχω μπροστά μου πολύ λιγότερο μέλλον από όσο έχω παρελθόν πίσω μου.

Ευτυχώς, στο ένστικτό μου και στην σκέψη και συνείδησή μου, η ύπαρξη δεν είναι μια μονοδιάστατη ευθεία γραμμή από την γέννηση μέχρι το ξαφνικό τέλος. Είναι μια σφαίρα τρισδιάστατη την οποία ο θάνατος, ως μέρος της ζωής, δεν την σταματά αλλά την συμπληρώνει. Καθώς μπαίνουμε από τον χώρο και γραμμικό χρόνο στον χωροχρόνο, όπου ο χρόνος είναι και άπειρο και μηδέν, συνάμα. Όταν έρθει θα έρθει σαν παλιός φίλος. Κάτι είναι κι’ αυτό.

Όμως είναι φυσικό καθώς πλησιάζει κανείς το ολικό συμπλήρωμα να θέλει να έχει βάλει τα πάντα, το κάθε τι στην θέση του. Σε θέσεις που να αντιπροσωπεύουν το σύνολο της ύπαρξής του. Ειλικρινά και χωρίς δικαιολογίες ή αυταπάτες. Να απεικονίζει σωστά το διήγημα της ηθικής που έχτισε.

Ο Κώστας ήταν ο τελευταίος με την ιδιαίτερη ορθογραφία του επωνύμου μας, το οποίο ξεκίνησε στην Γαλλία τον 14^ο αιώνα, και με διάφορες ορθογραφίες πέρασε στην βόρεια Αγγλία, την Ισπανία, την Βόρειο Αμερική, και για μας στο Αϊβαλή και στην Πόλη, καταλήγοντας στην Αθήνα και την Βοστώνη. Τώρα όμως που ο Κώστας πέταξε προς την Δύση, χωρίς εγγόνια για μένα, εγώ, για την δική μας ορθογραφία του επωνύμου στα Ελληνικά, είμαι ο Τελευταίος των Μοϊκανών.

Όπως εξήγησα στην πρόσφατη ανάρτηση «Είμαι», η πατρίδα μου είναι ολόκληρο το Σύμπαν και το Έθνος μου όλη η Ζωή στο Σύμπαν. Η υπηκοότητα που επέλεξα σαν δική μου είναι τα Ενωμένα Κράτη της Αμερικής. Την Ιταλική υπηκοότητα δεν την είχα επιλέξει τόσα χρόνια από το 2008, επειδή δεν αισθάνομαι ότι ζω στη Ιταλία αλλά απλά στο σπιτάκι μας, στο χωριουδάκι μας στο βουνό μας. Αν είχα ποτέ αισθανθεί ότι ζω στην Ιταλία, θα είχα πηδήξει στην Μεσόγειο και θα ειχα κολυμπήσει στην Αμερική με την Μαργαρίτα στους ώμους μου. Αλλά, το 2020 καθώς επιστρέφαμε στην Ιταλία από τον εορτασμό της ζωής του Κώστα σκέφτηκα ότι θα ήταν μια πράξη σεβασμού προς την χώρα όπου θα συμπληρώσουμε την ζωή μας να έχω την υπηκοότητά της. Κι’ έτσι, το 2025 θα γίνω και Ιταλός υπήκοος.

Γεγονός το οποίο αφήνει την ερώτηση σχετικά με την Ελλάδα.

Πολύπλοκη ερώτηση. Αλλά θυμάμαι ένα καλαμπούρι που είχε πει την δεκαετία των ’60 ο Αμερικανός κωμικός Lenny Bruce. Είχε πει ότι, καθημερινά άνθρωποι εγκαταλείπουν την εκκλησία και ξαναβρίσκουν τον Θεό. Το νόημα είναι ότι η πραγματική ουσία του οτιδήποτε δεν βρίσκεται απαραίτητα εκεί που την έχει βάλει το στερεότυπο μιας κοινωνίας, αλλά ίσως να πρέπει να απομακρυνθεί κανείς από τα στερεότυπα για να βρει την βαθύτερη ουσία.

Πως λοιπόν μπορώ να κρατήσω μέσα μου τις ρίζες μου, από τους Μινωικούς στους Δωριείς στους Αχαιούς, τους Ίωνες, τους Αιωλείς, τους Δαναούς, τους Αθηναίους, τον Αλέξανδρο, τους Ρωμιούς… το αριστούργημα Σέργιος και Βάκχος του Καραγάτση, την Αναφορά στον Γκρέκο του Καζαντζάκη, το Παραμύθι Χωρίς Όνομα της Πηνελόπης Δέλτα... την Ιστορία, την παράδοση, τις ιδέες, την λογοτεχνία… ότι μπήκε μέσα μου από τότε που γεννήθηκα μέχρι που άνοιξα τα φτερά μου και δέχτηκα τόσα μα τόσα άλλα, από παντού, από το Σύμπαν…

Πως μπορώ να υφάνω μια κλωστή που να με συνδέει απ’ ευθείας με όλα αυτά χωρίς να μαγαρίζεται από το στερεότυπο της σημερινής γελοίας κοινωνίας όπου κατάντησαν την Ελλάδα οι λεγόμενοι νεοέλληνες με την πλήρως παιδαριώδη και κακεντρεχή άγνοια, εθνικισμό και αλαζονεία τους…

Πως μπορώ να προχωρήσω το διήγημα της δικής μου Ηθικής ώστε να αισθάνομαι ειλικρινής;

Όταν πάρω την Ιταλική υπηκοότητα του χρόνου, με την οποία μπορώ να παραμείνω πολιτογραφικά και Ευρωπαίος συνάμα με την υιοθετημένη μου Αμερική, θα πρέπει να κάνω ότι χρειάζεται για να αποποιηθώ την Ελληνική υπηκοότητα. Τότε μόνο μάλλον θα μπορέσω να ξαναβρώ την Ελλάδα που αγαπώ, μέσα μου.

~~~

Παγκοσμιοποίηση

 

Λέμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες έδωσαν πολιτισμό στον δυτικό κόσμο. Αλλά, μια που «Έλληνες» είναι μια συλλογική ονομασία βασισμένη σε ένα μύθο, οτι κατάγωνται από τον Έλληνα, τον εγγονό του πατέρα των θεών, Δία, είναι πιο ακριβές να λέμε την πραγματικότητα, ότι από τις τέσσερεις φυλές που κατέβηκαν από τα νοτιοανατολικά του Καύκασου ξεκινώντας πριν από 4.000 χρόνια, τους Δωριείς, Αχαιούς, Ίωνες και Αιολείς, ήταν οι Ίωνες, που βρέθηκαν στην ακτή της Ιωνίας, τα νησιά και την Αττική και την Αθήνα, των οποίων η Φιλοσοφία, Επιστήμη και Δημοκρατία ξεκίνησαν τον πολιτισμό που διαδόθηκε, αφομοιώθηκε από τους Ρωμαίους, και από την Ρώμη διαδόθηκε, μέχρι που οι Άραβες, κατά τον χρυσό αιώνα του Ισλάμ, συλλέξανε την γνώση, την πήραν αργότερα τα μοναστήρια της Ευρώπης, και η κληρονομιά των Ιώνων έλαμψε πάλι από την Φλωρεντία ξεκινώντας την Αναγέννηση που αργότερα έφερε την Εποχή του Διαφωτισμού.

Η Ευρώπη, βέβαια, οφείλει την Ιστορία της σε τριακόσιους Δωριείς από την Σπάρτη, που κράτησαν τους Πέρσες στις Θερμοπύλες για μερικές μέρες πριν σκοτωθούν όλοι, δίνοντας έτσι τον χρόνο στους Ίωνες της Αθήνας να προετοιμαστούν και να περιμένουν τον Περσικό στόλο με τις μικρές και ευέλικτες τριήρεις τους στο στενό της Σαλαμίνας. 

Αν οι Πέρσες είχαν νικήσει, θα είχαν προχωρήσει τελικά προς την Ευρώπη, όπου το 480 Προ Κοινής Εποχής δεν υπήρχε κανείς αρκετά δυνατός ώστε να τους σταματήσει. Αν δεν ήταν για τους 300 στις Θερμοπύλες και εκείνες τις τρεις πιο σημαντικές μέρες στην ιστορία της Ευρωπης, και αν δεν ήταν για τα «ξύλινα τοίχη» και την Ναυμαχία της Σαλαμίνας, η Ευρώπη θα είχε γίνει Περσική κτήση μέσα σε λιγότερο από αιώνα. Δεν θα είχε υπάρξει ποτέ Ρώμη, ποτέ Αυτοκρατορία άλλη από την Περσική, δεν θα είχαν υπάρξει Χριστιανισμός, Κωνσταντινούπολη ή Ισλάμ.

~~~

Όμως, υπάρχει και κάτι άλλο, ίσως πιο σημαντικό από όλα τα παραπάνω, ανάλογα με τι κριτήρια μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς. Δεκατρία χρόνια που άλλαξαν την πορεία του δυτικού πολιτισμού. Η Ευρώπη οφείλει στην Αρχαία Ελλάδα όχι μόνο την φιλοσοφία, επιστήμη και δημοκρατία των Ιώνων, και τις Θερμοπύλες και Σαλαμίνα, αλλά επίσης την πολιτιστική μίξη και τριβή του τέλους του τέταρτου Προ Κοινής Εποχής Αιώνα η οποία άλλαξε τα πάντα. 

Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Μακεδών, 356-323 ΠΚΕ, βασιλεία 336-323 ΠΚΕ, γιός του βασιλιά των Μακεδόνων Φιλίππου Β’ και μαθητής του φιλόσοφου Αριστοτέλη, ένωσε τον τότε γνωστό κόσμο, πάνω από δύο εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, από τα Βαλκάνια, στην Μικρά Ασία, το Λεβάν, την Αίγυπτο και την Βαβυλώνα και Μεσοποταμία, Περσία και Αφγανιστάν μέχρι τον Ινδό ποταμό, στο σημερινό Πακιστάν.

Ο Μέγας Αλέξανδρος το κατάφερε αυτό σε 13 χρόνια, με τον στρατό του και την ανίκητη ιδιοφυία της στρατηγικής του, όπως και τις ιδιαίτερα μοναδικές πολύ μακρύς λόγχες των στρατιωτών του, από 20 ως 33 χρονών, αλλά δεν κατέκτησε καταπιέζοντας τους κατακτημένους, ή προσπαθώντας να αλλάξει την κουλτούρα τους και την θρησκεία τους ή τα έθιμά τους. Ένωσε. Άφησε τις διάφορες κουλτούρες και πολιτισμούς ανέπαφες και τις σεβάστηκε, προωθώντας την μίξη τους αντί την υπεροχή της δικής του κουλτούρας.

Ο Κόσμος του Αλέξανδρου

Ο ίδιος παντρεύτηκε την Ρωξάνη (324-323 ΠΚΕ), κόρη του Οξυάρτη ενός από τους υπαρχηγούς του βασιλιά της Περσίας Δαρίου III η οποία καταγόταν από το βόρειο Αφγανιστάν (Hindu Kush, ανατολικά των Ιμαλάιων). Δεύτερη σύζυγος του Αλέξανδρου ήταν η Στάτειρα (324-323 ΠΚΕ) κόρη του Δαρίου III και τρίτη σύζυγος ήταν η Παρυσάτιδα II (324-323 ΠΚΕ) κόρη του Αρταξέρξη III. Ο γάμος με την Παρυσάτιδα έγινε στο παλάτι της Σούσα, 250 χιλιόμετρα ανατολικά του ποταμού Τίγρη.  Είναι πιθανόν η Παρυσάτιδα να δολοφονήθηκε από την πρώτη σύζυγο, Ρωξάνη. Η δεύτερη σύζυγος, Στατειρα, και η αδελφή της Δρυπέτις, επίσης δολοφονήθηκαν από την Ρωξάνη. Η Ρωξάνη, και ο γιός της Αλέξανδρος IV δολοφονήθηκαν το 310 ΠΚΕ.

Εκατοντάδες Μακεδόνες στρατιώτες, πιστοί στον Αλέξανδρο επίσης παντρευτηκαν Περσίδες, Αυγανές και άλλων εθνικοτήτων συζύγους. Όμως, αρκετοί Μακεδόνες στρατιώτες είχαν δυσφορήσει με το πως ο Αλέξανδρος έδειχνε τόση ανοχή και δεχόταν κουλτούρες και πολιτισμούς που ήταν ξένοι προς την Μακεδονική.

Ο Αλέξανδρος ήταν ένας μοναδικός στην Ιστορία στρατηγός, διπλωμάτης και ηγέτης. Ο σημερινός κόσμος οφείλει εκείνο στο οποίο εξελίχθηκε όχι μόνο στους Ίωνες και στις Θερμοπύλες, αλλά την οφείλει και σε ισάξιο μέτρο στον Αλέξανδρο και την ένωση πολιτισμών η οποία άλλαξε το πρόσωπο του τότε γνωστού κόσμου.

Ο λεγόμενος «Ελληνικός Πολιτισμός» θεωρείται ότι αρχίζει το 1200 Προ Κοινής Εποχής και τελειώνει το 323 ΠΚΕ με τον θάνατο του Αλέξανδρου.

 

Λέμε ότι η Παγκοσμιοποίηση είναι κάτι που κάνουν οι μεγάλες καπιταλιστικές διεθνείς εταιρείες σήμερα. Αλλά δεν σκεφτόμαστε ότι πραγματική και θετική Παγκοσμιοποίηση μας έδωσε πρώτος ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας, γιός του Φιλίππου Β', μαθητής του Αριστοτέλη, και την έκανε σωστά, καθώς ένωνε τον τότε γνωστό κόσμο. Ναι, ο Αλέξανδρος με τον χαρακτήρα του, γαλουχημένο από τις διδαχές του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα και του Σωκράτη, δεν κατέκτησε λαούς, κουλτούρες και πολιτισμούς, αλλά τους ένωσε. Ή τουλάχιστον προσπάθησε αλλά πέθανε 33 μόνο χρονών πριν εδραιώσει το πολιτιστικό θαύμα, το επίτευγμα που είχε δημιουργήσει. 

Μετά τον θάνατό του, οι διάδοχοι χώρισαν τον κόσμο που είχε ενώσει και φαγώθηκαν μεταξύ τους. Ο μόνος που επέτυχε ήταν ο Πτολεμαίος που ίδρυσε την δυναστεία του ως Φαραώ στην Αίγυπτο.

Ποιοι ήταν όμως οι Μακεδόνες; Δεν γινόντουσαν δεκτοί στους Ολυμπιακούς Αγώνες και μόνο την εποχή του Φιλίππου Β’ και του Αλέξανδρου υπήρξε απ’ ευθείας επαφή με τα νοτιότερα Βαλκάνια. Μόνο κατά τον αιώνα πριν τον Αλέξανδρο διαδόθηκε η μυθολογία των Θεών του Ολύμπου ανάμεσα στους Μακεδόνες. Θεωρείται, ακαδημαϊκά και ιστορικά ότι οι Μακεδόνες είχαν μερική καταγωγή από Δωρικά, Ελληνικά,  και άλλα τοπικά, μη-«Ελληνικά» φύλα.

Η ερώτηση και έρευνα είναι: Ποιοι ήταν οι Μακεδόνες.
(σίγουρα δεν ήταν οι της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας οι οποίοι δεν έφτασαν στην περιοχή παρά 1000 χρόνια μετά τους Μακεδονες του Αλέξανδρου)

Το ίντερνετ είναι η πηγή για έρευνα, αν έχει κανείς την μόρφωση και την σημασία στην λεπτομέρεια για να ερευνά σωστά. Ενώ κανείς μπορεί να ξεκινήσει από την Γουικιπέδια (Wikipedia), πρέπει να γνωρίζει ότι η Γουικιπέδια δεν θεωρείται απόλυτα φερέγγυα πηγή.

Έχω γράψει άρθρα και στην αγγλόφωνη και στην ελληνόφωνη Wikipedia. Η αγγλόφωνη Wikipedia έχει πολύ αυστηρούς κανόνες και συνεχείς ελέγχους εγκυρότητας των στοιχείων που αναφέρονται. Η ελληνόφωνη Wikipedia είναι μπέστε σκύλοι αλέστε (ώ, τι έκπληξη!) όπου ο καθένας γράφει σχεδόν ανεξέλενγκτα ότι του κατέβει, με όποια απόχρωση προτιμάει.

Βρήκα άρθρα για το ποιοι ήταν οι Μακεδόνες και στην αγγλόφωνη και στην ελληνόφωνη Wikipedia.

Το αγγλόφωνο άρθρο
(https://en.wikipedia.org/wiki/Ancient_Macedonians)
είναι 12.339 λέξεις, δηλαδή 34 (τυπωμένες) σελίδες και προσφέρει 339 παραπομπές σε ακαδημαϊκά και ιστορικά έγγραφα και βιβλία.

Το ελληνόφωνο άρθρο
(https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CE%B9_%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82)
είναι 1.649 λέξεις, δηλαδή 7 (τυπωμένες) σελίδες και προσφέρει 47 παραπομπές σε ακαδημαϊκά και ιστορικά έγγραφα και βιβλία.

Ντροπή.

Έναν Μέγαλέξανδρο τον έχουν οι Έλληνες και γράψανε 13% από όσα γράψανε οι αγγλόφωνοι, με 47 αντί 339 παραπομπές.

Τες-παν. Τί ‘χες Γιάννη, τί ‘χα πάντα. Μην αλλάξτε τίποτα προσπαθώντας να το κάνετε σωστά. Απλά πείτε δε βαριέσαι έτσι είναι, και αφήστε τα όλα όπως έχουν. Όπως είπε και ο Σωκράτης, «Γιατί να προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε εφ’ όσον μπορούμε κάλλιστα να μείνουμε όπως είμαστε βρίσκοντας περισσότερο χρόνο για να παραπονιόμαστε». 

~~~

Μια άλλη ερώτηση είναι το που βρίσκεται σήμερα η σωρός του Αλέξανδρου, η οποία έχει χαθεί στον χρόνο. 

Η πιθανότερη απάντηση θα σας εκπλήξει. 

Πριν 2.347 χρόνια, μια επίσημη και σοβαρή πομπή πήρε τον δρόμο από την Βαβυλώνα για την Μακεδονία. Μετέφερε την σωρό του βασιλιά των Μακεδόνων, φαραώ της Αιγύπτου και βασιλιά της Περσίας, Αλέξανδρου. Όταν έφτασε στην Φοινίκη, κοντά στην Μεσόγειο, ο στρατηγός του Αλέξανδρου Πτολεμαίος, ερχόμενος από την Αλεξάνδρεια, σταμάτησε την πομπή απέσπασε την σωρό του Αλέξανδρου και την πήγε στην Αίγυπτο σαν βεβαίωση ότι η βασιλεία του Πτολεμαίου στην Αίγυπτο ήταν μια συνέχεια του Αλέξανδρου.

Γνωρίζουμε ότι η σωρός βρισκόταν μέσα σε μια σαρκοφάγο σε ένα ειδικά χτισμένο μνημείο στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Μετά τον πέμπτο αιώνα, σιγά-σιγά χάθηκε. Σήμερα δεν γνωρίζουμε ούτε καν που στην αρχαία Αλεξάνδρεια, κάτω από την σημερινή Αλεξάνδρεια των περισσότερων από πέντε εκατομμύρια κατοίκων, βρισκόταν το μνημείο με την σαρκοφάγο και τα λείψανα του Αλέξανδρου, ο οποίος είχε μουμιοποιηθεί.

Την σωρό του Αλέξανδρου την επισκέφτηκαν ο Ιουλιος Καίσαρ, η Κλεοπάτρα, η οποία πήρε χρυσό από το μνημείο για να χρηματοδοτήσει τον πόλεμο με τον Οκτάβιο (μετέπειτα Αύγουστος Καίσαρ), ο οποίος μετά την νίκη του επισκέφτηκε και εκείνος τον Αλέξανδρο και άφησε λουλούδια. Ο Καλιγούλας πήρε για τον εαυτό του μέρος της χρυσής επένδυσης της σωρού.

Όταν ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος επισκέφτηκε την Αλεξάνδρεια το 400 μ.Χ., ζήτησε να δει τον τάφο του Αλέξανδρου και παρατήρησε, «τον τάφο του δεν τον γνωρίζουν ούτε οι δικοί του άνθρωποι». Αντίθετα, περίπου την ίδια εποχή, ο Κύριλλος Αλεξανδρείας σημειώνει ότι ο τάφος ανοίχτηκε με διαταγές του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α' και λεηλατήθηκε. (Ο Θεοδόσιος Α', αυτοκράτορας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 379 ως το 395 ΚΕ κατά την διάρκεια της ηγεμονίας του έκλεισε τον Κλασσικό Πολιτισμό και έτσι άνοιξε την πόρτα για τους σκοτεινούς αιώνες, οι οποίοι μπορεί να θεωρηθεί ότι ξεκίνησαν από την Αλεξάνδρεια το 415 ΚΕ όταν ένας Χριστιανικός όχλος έκαψε την Βιβλιοθήκη όπου φυλάσσονταν γνώσεις χιλιετηρίδων και δολοφόνησε την επιστήμονα Υπατία). Μεταγενέστεροι συγγραφείς, όπως ο Ibn 'Abd al-Hakam (γ. 803), ο Al-Masudi (γ. 896) και ο Λέων ο Αφρικανός (γεν. 1494), αναφέρουν ότι είδαν τον τάφο του Αλέξανδρου. στην Αλεξάνδρεια.

Γνωρίζουμε επίσης ότι η σαρκοφάγος του Αλέξανδρου βρίσκεται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο (που αλλού;) αριθμός εκθέματος: ΕΑ10. Είναι η σαρκοφάγος του τελευταίου Αιγύπτιου Φαραώ, Νεκτανέμπο II, επίσης γνωστος ως Νακχθορχεμπ, ο οποίος δεν την χρησιμοποίησε για τον εαυτό του, και ο Πτολεμαίος (367-282 ΠΚΕ, βασίλευσε ως Πτολεμαίος Σωτήρ, 305-282 ΠΚΕ), στρατηγός του Αλέξανδρου και ιδρυτής της δυναστείας των Ελλήνων Φαραώ στην Αίγυπτο (με τελευταία την Κλεοπάτρα VII, 69-31 ΠΚΕ, βασιλεία 51-30 ΠΚΕ) χρησιμοποίησε την σαρκοφάγο του Νακχθορχεμπ για την μουμιοποιημένη σωρό του Αλέξανδρου. Ο Πτολεμαίος έχτισε ένα περίλαμπρο και περιτοιχισμένο μνημείο στον Αλέξανδρο στην βασιλική συνοικία της Αλεξάνδρειας και μέσα στο μνημείο τοποθέτησε την σαρκοφάγο με την σωρό του Αλέξανδρου. 

Η σαρκοφάγος έφτασε στο Βρετανικό μουσείο από το Τζαμί Αταρίν στην Αλεξάνδρεια το οποίο ήταν χτισμένο στην τοποθεσία της παλιάς εκκλησίας του Αγίου Αθανάσιου. Στο Τζαμί χρησιμοποιείτο σαν τελετουργικό λουτρό. Αυτό το αντικείμενο πιστεύεται ότι συνδέθηκε με τον Μέγα Αλέξανδρο όταν μπήκε στη συλλογή το 1803.

Και, γνωρίζουμε ότι το 828 ΚΕ, περίπου 400 χρόνια αφού το μνημείο του Αλέξανδρου και η σαρκοφάγος του είχαν χαθεί και ξεχαστεί στην συνεχώς αναπτυσσόμενη Αλεξάνδρεια, που άλλαζε και πολεοδομικά και λόγω σεισμών και τσουνάμι, καθώς στην Βενετία χτιζόταν τον ένατο αιώνα ο καθεδρικός του Αγίου Μάρκου, δύο Βενετσιάνοι έμποροι, o Buono da Malamocco και ο Rustico da Torcello, έφτασαν στην Αλεξάνδρεια και έψαξαν να βρουν τα λείψανα του Αγίου Μάρκου, του Ευαγγελιστή, μαθητή του Ιησού από την Ναζαρέθ, ο οποίος ίδρυσε την Εκκλησία της Αλεξάνδριας πάνω στις διδαχές του Ιησού, μια από τις πέντε πιο σημαντικές αρχικές εκκλησίες, πάνω στην λατρεία του οποίου, Μάρκου, χτίστηκε η δύναμη της Βενετίας η οποία ήταν μεγάλη δύναμη στην Μεσόγειο από τον όγδοο αιώνα έως το 1797, το τέλος του δεκάτου ογδόου αιώνα.

Οι δύο Βενετσιάνοι έμποροι βρήκαν το 828 ΚΕ λείψανα που πίστευαν ότι ήταν του Αγίου Μάρκου, επειδή βρέθηκαν στην Αλεξάνδρεια σε ερίπεια τα οποία πρόδιδαν σημαντικό άνθρωπο. Τα έκλεψαν και τα αντικατέστησαν με την σωρό της Αγίας Κλαύδιας για να μην υποψιαστούν οι Οθομανοί την κλοπή.

Επέστρεψαν στην Βενετία με λείψανα που θεωρήθηκαν ότι ήταν του Αγίου Μάρκου, και τα λείψανα του «Αγίου Μάρκου» βρίσκονται μέχρι σήμερα στον Ναό του Αγίου Μάρκου στην πλατεία Αγίου Μάρκου, στην Βενετία (ναι, εκεί που βρίσκονται και τα τέσσερα άλογα από τον Ιππόδρομο της Νέας Ρώμης-Κωνσταντινούπολης). 

Ανάμεσα στους αρχαιολογικούς θησαυρούς στην Βενετία βρίσκεται και ένα μεγάλο μαρμάρινο κομμάτι, αριστερό μέρος αρχικά μεγαλύτερης μαρμάρινης πλάκας, που έχει σκαλισμένο τον ήλιο της Βεργίνας πάνω σε ασπίδα, και μια ιδιαίτερα επιμήκη και χαρακτηριστική λόγχη του στρατού του Αλέξανδρου.

Μετρήσεις και τρισδιάστατες ψηφιακές αποτυπώσεις απέδειξαν ότι το μαρμάρινο κομμάτι στην Βενετία ταιριάζει ακριβώς, κολλητά, στο εξωτερικό της σαρκοφάγου του Αλέξανδρου στο Βρετανικό Μουσείο, ξεκινώντας από μια από τις γωνίες της.

Εδώ, η τριών διαστάσεων αναπαράσταση του πως το μαρμάρινο έυρημα που βρίσκεται τώρα στην Βενετία κοντά στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου, ταιριάζει απόλυτα με την σαρκοφάγο του Αλέξανδρου στο Βρετανικό Μουσείο, και πως η ψηφιακή υποθετική παρεκβολή παρουσιάζει σε προέκταση το πως η σαρκοφάγος ήταν κάποτε καλυμένη με μάρμαρο, μερος της οποίας επικάλυψης σώζεται στην Βενετία σήμερα.

Ο Πτολεμαίος είχε καλύψει την μουμιοποιημένη σωρό του Αλέξανδρου με χρυσό.
(Αναπαράσταση)
Και γνωρίζουμε ότι ο χρυσός αφαιρέθηκε από την Κλεοπάτρα, τον Καλιγούλα και τον Θεοδόσιο Α'.

Σύνδεσμος σε έναν από τους χώρους που παρουσιάζουν την υπόθεση.
(χρησιμοιείστε μετάφραση του Google)

___________________________________________________________________________________

Αλλά, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και οι αρχές της Βενετίας δεν επιτρέπουν ένα απλό τεστ DNA
και τέστ χρονολόγησης των λειψάνων, για να δούμε
αν στον Άγιο Μάρκο κοιμάται ενας ψαράς από την Γαλιλαία ή ένας βασιλιάς από την Μακεδονία:
ο Μάρκος, ή,
ο Αλέξανδρος.
___________________________________________________________________________________

Ψηφιδωτό του θανάτου του Αγίου Μάρκου

Ο θάνατος του Μεγάλου Αλέξανδρου, πίνακας του Καρλ Θέοντορ Φον Πίλοτι, 1885-1886

Αλέξανδρος, ο Μέγας
356-323 ΠΚΕ

Βασιλιάς των Μακεδόνων, 336-323 ΠΚΕ

Ηγεμόνας του Ελληνικού Σύνδεσμου, 336-323 ΠΚΕ

Φαραώ της Αιγύπτου, 332-323 ΠΚΕ

Βασιλιάς της Περσίας, 330-323 ΠΚΕ

Γιός του Φιλίππου Β’, βασιλιά των Μακεδόνων (382-336 PKE) και της Ολυμπιάδας της Ηπείρου (375-316 ΠΚΕ).

Μαθητής του φιλόσοφου Αριστοτέλη (384-322 ΠΚΕ) από τα Στάγειρα, μεταξύ 346-334 ΠΚΕ.
Ο Αριστοτέλης ήταν μαθητής του Πλάτωνα (427-347 ΠΚΕ), στην Αθήνα 366-347 ΠΚΕ και 335-323 ΠΚΕ

Μία «ευθεία γραμμή» από τον Σωκράτη, στον Πλάτωνα, στον Αριστοτέλη, στον Αλέξανδρο,
που προτείνει ότι ο δυτικός κόσμος οφείλει πολλά περισσότερα στον Σωκράτη από όσο είναι αντιληπτό.

Ο Αλέξανδρος ο Μακεδών ένωσε πολιτιστικά τον τότε γνωστό κόσμο,
και άλλαξε την πορεία εξέλιξης του δυτικού πολιτισμού.

~~~

Αρμονία

 

Λέγεται πως όλοι βαδίζουμε προς τον αναπόφευκτο θάνατο, ότι βαδίζουμε άνευ πιθανότητας επιστροφής προς την ανεξερεύνητη χώρα από την αγκαλιά της οποίας κανένας ταξιδιώτης δεν επιστρέφει.

Όμως δίνεται λιγότερη σημασία στο τι ανακάλυψε ο κάθε ένας άνθρωπος κατά την διάρκεια της ύπαρξής του, στον νου του, πριν ξεκινήσει το ταξίδι για την ανεξερεύνητη χώρα. 

Λέγεται ότι η ιδέα της ανεξερεύνητης χώρας αποδυναμώνει την θέληση,

Και μας κάνει να αντέχουμε αυτά τα δεινά που έχουμε

Αντί να πετάξουμε προς άλλα τα οποία δεν γνωρίζουμε;

Έτσι η συνείδηση ​​μας κάνει όλους δειλούς,

Και έτσι η εγγενής απόχρωση της ανάλυσης

Αρρωσταίνει το ανήμπορο σκεπτικό,

Και επιχειρήσεις μεγάλης εμβέλειας και στιγμής

Από αυτή την άποψη, η πρόοδός τους λοξεύει

Και χάνουν την έννοια της δράσης. 

Λέγεται στην παράδοση του Ενός Θεού, η οποία ξεκίνησε χίλια χρόνια πριν γεννηθεί η Φιλοσοφία, και δυό χιλιάδες χρόνια πριν ο Θεός αποκτήσει γιό, ότι κάθε ένας άνθρωπος είναι ένα ολόκληρο Σύμπαν.

Και το έπος του Γκιλγκαμές, από την Μεσοποταμία, χίλια πεντακόσια χρόνια πριν από τον Όμηρο, διδάσκει ότι ενώ η αθανασία είναι ανέφικτη, μπορεί ένας άνθρωπος να ζήσει για πάντα όταν τα έργα του και τις ρήσεις του τις θυμούνται οι επόμενες γενεές.

Πρόκειται για την διδαχή της υπόθεσης του τι είναι η Ύπαρξη, όπως την ανακαλύπτει ο κάθε ένας, δια μέσου των έργων και των ρήσεων κάποιου που αφήνει σε εμάς την κληρονομιά του αυτή, καθώς αναχωρεί για την ανεξερεύνητη χώρα. 

Τέτοια κληρονομιά είναι φτηνή όταν καυχιέται απόγειο της γνώσης, μια και όσο περισσότερα γνωρίζει κανείς τόσο συνειδητοποιεί πόσο ελάχιστα γνωρίζει. Ένα οξύμωρο το οποίο διδάσκει την έλλειψη της σημαντικότητας αντί την εμπέδωση της. Την σημασία της ταπεινότητας και της απορρέουσας αρμονίας. Την γαλληνη ή τον τρόμο των ονείρων που ίσως η ανεξερεύνητη χώρα να προσφέρει.

Η κληρονομιά εκείνων που αναχώρησαν επέζησε προφορικά, στις παραδόσεις κοινωνιών, και γραπτά, γραμμένη σε βράχια, δέρματα ζώων, μάρμαρα, κεραμικά, πάπυρο και χαρτί. Το τι επέζησε, επέζησε επειδή η πλειοψηφία της κάθε κοινωνίας το θεώρησε σημαντικό και το θεώρησε σκέψη άξια να διατηρηθεί.

Όμως, 6.000 χρόνια μετά την Μεσοποταμία, στις αρχές της εποχής που ονομάζουμε Εικοστό-πρώτο Αιώνα, κάτι άλλαξε ριζικά στον τρόπο επιλογής του τι προσφέρεται προς διαιώνιση. 

Τώρα, αντί οι σκέψεις καποιουνού να επιλέγονται για διαιώνιση από τις κοινωνίες, βάση της κοινής αντίληψης για την αξία τους, ο κάθε ένας και η κάθε μία μπορούν να αφήνουν στις μελλοντικές γενεές ότι τους κατέβηκε, στιγμιαία και τζάμπα, δημοσιεύοντάς το μόνοι τους στο διαδίκτυο (οργανωμένες συνδέσεις ψηφιακών στοιχείων που χρειάζονται ηλεκτρισμό για να υπάρξουν και χωρίς συνεχή παροχή ηλεκτρισμού εξαφανίζονται για πάντα). Αυτό επιτελείται με προσωπικούς  ιστοχώρους χρησιμοποιώντας προγράμματα που λέγονται «Web Log» ή, σε συντομία, «Blog». 

Τα μπλογκ θεωρούνται κάτι σαν προσωπικά ημερολόγια οπού μπορεί κανείς να γράψει οποτεδήποτε, οτιδήποτε θέλει, από «Αγαπητό ημερολόγιο, σήμερα έβρεχε, πέρα...», εως αναρτήσεις που να αναπτύσουν θέματα κοινής συζήτησης, γενικών ενδιαφερόντων, πολιτιστικών ενδιαφερόντων και γνώσης, ή... έως και τον Μονόλογο του Πρίγκηπα Αμλετόπουλου από την Γαστούνη.

Η χρήση του διαδικτύου, και των μπλογκ, υποτίθεται ότι θα έφερνε τους ανθρώπους κοντύτερα μεταξύ τους, και ότι θα μεγάλωνε το βάθος και σημασία της συζήτησής τους. Αντ’ αυτού όμως, το διαδίκτυο απομάκρυνε τους ανθρώπους και έκανε την συζήτηση ακόμα πιο ρηχή μια που οι περοσσότεροι ενδιαφέρονταν να γράφουν, αλλά όχι να διαβάζουν. 

Κάποιοι μάλιστα απεχθάνονταν τα μακρήγορα σχόλια και συζήτηση, εν αντιθέσει με τον υπογράφοντα ο οποίος τρελαίνεται για κάτι τέτοια. Η Ελληνική μπλογκόσφαιρα θέριεψε για λιγότερο από 10 χρόνια μεταξύ 2008 και 2014 και μετά έφθινε σταθερά και αμετάκλητα, εις όφελος του φεησμπουκιού, του ινσταγκράμη και του τίκτόκ... με τελική κατεύθηνση, κατά πάσα πιθανότητα, την απομόνωση.

Σύνολο αναρτήσεων: 1.393
Σημ.: Το "40" στο 2024 μπορεί να φτάσει και 50 ως το τέλος του 2024...
Μετά, βλέπουμε, αν και το βλέπω χλωμό να σταματήσουν οι αναρτήσεις εδώ,
χωρίς να γνωρίζει κανείς ημερομηνία αναχώρησης προς την ανεξερεύνητη χώρα.

~~~

Europa

 

Στις 12:06 μμ τοπική ώρα, 14 Οκτωβρίου 2024, εκτοξεύτηκε πάνω στον πύραυλο SpaceX Falcon Heavy rocket ο μεγαλύτερος ρομποτικός διαστημικός ανιχνευτής που κατασκεύασε ποτέ ο εξυπνότερος των μεγάλων πιθήκων. Η αποστολή του είναι να περάσει 49 φορές κοντά από την σελήνη του πλανήτη Δία, Europa, όπου θα φτάσει τον Απρίλιο του 2030, για να ψάξει στην επιφάνεια της σελήνης αυτής ώστε πιθανώς να βρει στοιχεία τα οποία να προδίδουν το κατά πόσο είναι δυνατόν να εξελιχθεί ζωή στον παγωμένο αυτό κόσμο, όπου είναι αναμενόμενο να κρύβονται βαθύτατοι ωκεανοί κάτω από τον πάγο της επιφάνειας.

Οι αξιωματούχοι της NASA τονίζουν ότι δεν πρόκειται για αποστολή ανίχνευσης ζωής. Αντίθετα, είναι μια προσπάθεια να προσδιοριστεί εάν η Europa έχει τις συνθήκες που επιδέχονται τη ζωή όπως την γνωρίζουμε.

Η σημαντική λεπτομέρεια κρύβεται στην έκφραση «ζωή όπως την γνωρίζουμε».

Γνωρίζουμε μόνο την Ζωή όπως συντέθηκε και εξελίχθηκε στο σπίτι μας, τον πλανήτη Γη. 

Δηλαδή, ζωή βασισμένη στον άνθρακα με ανάγκη για νερό, φως, και θερμοκρασίες χαμηλότερες από την βράση και υψηλότερες από το πάγωμα του νερού.

Όμως, η επιστήμη, αν όχι η απλή λογική, προτείνουν ότι το Σύμπαν δε έχει την παραμικρή υποχρέωση να γεννά ζωή μόνο όπως την γνωρίζουν οι πίθηκοι που εξελίχτηκαν σε ένα μικρό πλανήτη ενός ασήμαντου άστρου στα ήσυχα προάστια ενός από δισεκατομμύρια Γαλαξίες.

Σε πόσες άλλες συνθήκες υπό πόσες άλλες πιθανότητες σύνθεσης, που δεν τις γνωρίζουμε, ή καν τις φανταζόμαστε, είναι δυνατόν να εξελιχθεί η Ζωή; Άπειρες. Γεγονός που σημαίνει ότι η γνώση μας περί ζωής είναι απειροελάχιστη.

Συνεπώς, ψάχνουμε στο μηδέν-κόμμα-πολλά μηδενικά δεκαδικού τοις εκατό, από αυτό που μπορεί να υπάρχει. Επίσης ψάχνουμε κυριολεκτικά δίπλα μας, μέσα στο ένα από τα δισεκατομμύρια αστρικά συστήματα που υπάρχουν μόνο στον δικό μας Γαλαξία πριν κοιτάξουμε τα δισεκατομμύρια άλλων Γαλαξιών.

Η ερώτηση που πιθανόν να απαντηθεί όταν φτάσει ο ρομποτικός ανιχνευτής στην Europa είναι μόνο το αν υπάρχει πιθανότητα ζωής όπως την γνωρίζουμε, έστω και για μελλοντικά μικρόβια ή αμοιβάδες.

Η ειδικότερη αλλά και μεγαλύτερη σημασία της ερώτησης θα είναι το αν υπάρχει πιθανότητα ζωής εκτός της Γης, και η μόνη πραγματική σημασία αυτής της απάντησης είναι το αν πρόκειται για Θεό, Αδάμ, Εύα, φίδι και μήλο, ή αν πρόκειται για τυχαία εξέλιξη.

Βέβαια, και να ανακαλυφθεί ζωή, ή έστω συνθήκες κατάλληλες για ζωή όπως την γνωρίζουμε, οι περισσότεροι θρήσκοι δεν θα παραδεχτούν ότι η θρησκεία είναι ένα ζεστό και χνουδωτό παραμύθι για πνευματικά μωρά, αλλά θα πουν ότι ο κήπος της Εδέμ που δημιούργησε για μας και μόνο ο θεούλης είναι, όπως φαίνεται, απλά μεγαλύτερος από όσο νομίζαμε. Τουλάχιστον… θα έχει «μεγαλώσει» ο κήπος της Εδέμ. Κάτι θα είναι κι’ αυτό στην πνευματική εξέλιξη του εξυπνότερου από τους μεγάλους πιθήκους. 

Αν και… για να λέμε την αλήθεια, δεν  μπορούμε να είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι εμείς είμαστε οι εξυπνότεροι των μεγάλων πιθήκων, ούτε για το αν πίθηκοι είναι το εξυπνότερο είδος ζωής στον μικρό μας πλανήτη. 

Πως άραγε προσδιορίζει κανείς τι είναι Ζωή;
Πως άραγε προσδιορίζει κανείς τι είναι Εξυπνάδα (sapiens/σοφία);
Πόσο έξυπνο είναι να αλληλοκατασπαραζόμαστε από τότε που υπάρχουμε;
Πόσα άλλα είδη ζωής στην Γη δολοφονούν όμοιους τους και πόσα συνεχώς ξεκινάν πολέμους μεταξύ τους;
Πόσα είδη καταστρέφουν τις πιθανότητες επιβίωσής τους με την διαχείριση τους του περιβάλλοντός τους;
Μήπως όσα είδη δεν τα κάνουν αυτά μπορούν να θεωρηθούν εξυπνότερα από εμάς;

~~~

Τραλαλά

 

Ο κόσμος των εξυπνότερων από τους μεγάλους πιθήκους έχει αλλάξει.

• Πριν 34 χρόνια η παγκόσμια ισορροπία, που περπατούσε πάνω στην κόψη ενός ξυραφιού, άλλαξε όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση, η μία από τα δύο υπερδυνάμεις.
• Πριν 23 χρόνια ο Οσάμα Μπιν Λάντεν κέρδισε μέσα σε λίγες ώρες τον πόλεμό του εναντίων των Ενωμένων Κρατών, ρίχνοντας τους δίδυμους πύργους και εγκαθιστώντας στην ψυχή της Αμερικής κάτι που δεν είχε υπάρξει εκεί από την ίδρυσή της: τον φόβο.
• Ο φόβος έσπρωξε τους Αμερικανούς να υιοθετήσου τους νόμους «Πατριωτισμού» που αφαιρούσαν ελευθερίες και έδιναν στην κυβέρνηση δικαιώματα δικτατορικά, επαληθεύοντας την ρήση ότι ένας λαός που επιλέγει να χάσει λίγες ελευθερίες για να «αγοράσει» λίγη ασφάλεια, δεν αξίζει ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια.
• Οι πετρελαιάδες του Τέξας, χρησιμοποιώντας τον πρόεδρο-μαριονέτα Μπους, επιτέθηκαν στο Ιράκ με ψεύτικες δικαιολογίες, δολοφόνησαν «νόμιμα» τον Σαντάμ Χουσεΐν και πήραν στον λαιμό τους τον κακομοίρη τον Τόνυ Μπλαιρ του Η.Β., που τους ακολούθησε. Το ισοζύγιο που κρατούσε το Ιράκ με το Ιράν στην διεθνή σκηνή, διαλύθηκε.
• Τα Ενωμένα Κράτη εξέλεξαν τον πρώτο τους μαύρο Πρόεδρο.
• Οι λευκοί Χριστοφασίστες της Αμερικής εκδικήθηκαν εκείνους που ψήφισαν μαύρο Πρόεδρο με το να εκλέξουν έναν ντιπ ηλίθιο ρατσιστή φασίστα απατεώνα, τον Τραμπ. Η Ευρώπη, για πρώτη φορά από το 1939 συνειδητοποίησε ότι η Αμερική δεν έχει φερεγγυότητα και δεν μπορεί κανείς να της έχει εμπιστοσύνη σαν σύμμαχο, με πρόεδρο τον Τραμπ.
• Η πρώτη πανδημία σε 100 χρόνια τρόμαξε τα παιδάκια και τους νέους που ενώ είχαν όλοι σμάρτφων και ίντερνετ δεν είχαν την πείρα όλων των άλλων γενεών της ανθρωπότητας του να κάθονται μέσα στο σπίτι τους, και πάθανε, ως εκ τούτου, ψυχικό τραλαλά.
• Ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία και πολλοί σοφολογιότατοι αποφάσισαν ότι η Ουκρανία έπρεπε να δώσει έδαφός της στην Ρωσία.
• Άραβες τρομοκράτες διέπραξαν ένα αισχρό έγκλημα δολοφονώντας πάνω από χίλιους Ισραηλινούς και το Ισραήλ, έχοντας βαρεθεί πλέον να του επιτίθενται και να αμύνεται επί 75 χρόνια αποφάσισε τον αφανισμό των τρομοκρατών που κρύβονται ανάμεσα στους δικούς τους άμαχους οι οποίοι σκοτώνονται ως σχέδιο των τρομοκρατών εναντίων του Ισραήλ. Ως εκ τούτου, πολλοί σοφολογιότατοι αποφάσισαν ότι το Ισραήλ πρέπει να μην υπάρχει πια.
• Ο Τραμπ ξαναέβαλε υποψηφιότητα και πολλοί ντιπ ηλίθιοι σοφολογιότατοι στην Αμερική και στην Ευρώπη τον παίρνουνε στα σοβαρά λες και είναι «πολιτικός», λες και μπορεί να επιτύχει οτιδήποτε πέρα από το να τα παίρνει, ή λες και έχει λειτουργώντα εγκέφαλο αντί να είναι ένας ντιπ ηλίθιος ρατσιστής φασίστας απατεώνας. 

Οι μάσκες του Τραμπ πέφτουν συνέχεια, η μια μετά την άλλη φανερώνοντας εκείνη που βρίσκεται κάτω από αυτή που πέφτει. Τώρα, φτάνουμε σε αυτές που μοιάζουν με τον κλόουν από εκείνο το μυθιστόρημα τρόμου του Stephen King. Θα δούμε την τελευταία μάσκα; το πραγματικό πρόσωπο; Οχι. Δεν υπάρχει πραγματικό πρόσωπο. Απλώς πιο τρομακτικές και πιο τρομακτικές μάσκες κλόουν μέχρι κάτω. Μετά, το κενό.

~~~

Έρχεται...

 

Θυμάστε τον παλιό καλό καιρό όταν ο Γιωργάκης από το Καστελόριζο χρεοκόπησε τον κάθε Έλληνα για να μη χρεοκοπήσει το κράτος. Ήταν μόνο καμιά δεκαριά χρόνια μετά από τότε που το Ευρώ είχε κάνει τους Έλληνες ευρωπέη με καγιέν, με κόστος ζωής Ευρωζώνης αλλά μισθούς το εν-τέταρτο των υπόλοιπων οικονομιών στην Ευρωζώνη.

Τότε όταν πάθαμε την κρίση του "Λεφτά Υπάρχουν", αν θυμάμαι καλά, το Εθνικό Χρέος ήταν κάπου 350 δισεκατομμύρια και το Δημόσιο Χρέος έναντι Εθνικού Προϊόντος ήτανε γύρω στο 120%.

Δέκα χρόνια αργότερα η Ευρώπη είπε, εντάξει, χάιδεψέ τους λίγο τα αυτιά και πες τους ότι βγήκανε απ’ την κρίση, και βλέπουμε.

Πέντε χρόνια αργότερα, σήμερα, το Εθνικό Χρέος της Ελλάδας είναι κοντά στα 538 δισεκατομμύρια, 54.000 Ευρώ ανά πολίτη και το Δημόσιο Χρέος έναντι Εθνικού Προϊόντος είναι 230%. Το χρέος της Ελλάδας ανεβαίνει κάπου 10.000 Ευρώ κάθε 11 δευτερόλεπτα.

Οι τιμές αγοράς ακινήτων και τα νοίκια στην Αθήνα έχουν φτάσει σε ύψη απίστευτα, γελοία, αλλά αυτό είναι μια φούσκα που πρόκειται να σκάσει όπως έσκασε στην Αμςρική το 2008. Όσοι γνωρίζουν, γνώρισαν. Φορέστε παιδιά το κράνος σας και καλυφθείτε γιατί έρχεται μεγάλο κραχ στο απέραντο τρελοκομείο της φαιδράς πορτοκαλέας.

Οι Ιταλοί σας ρίχνουνε!

Το Εθνικό Χρέος της Ιταλίας πλησιάζει τα 4 τρισεκατομμύρια, 66.000 Ευρώ ανά πολίτη.

Ορίστε και κάτι που μπορείτε να παρακολουθείτε με τις ώρες. Είναι καλύτερο από σήριαλ στην τηλεόραση. Κάντε και σκρολ πάνω και κάτω και συγκρίνετε:

https://www.usdebtclock.org/world-debt-clock.html

Πάντως και τα Ενωμένα Κράτη της Αμερικής σας ρίχνουνε!

Το Εθνικό Χρέος τους είναι κοντά στα 36 τρισεκατομμύρια, 109.000 δολάρια ανά πολίτη.

https://www.usdebtclock.org/index.html (καντε κλικ στο κουτί επάνω δεξιά να κλείσει το παράθυρο που καλύπτει την μέση των ενδείξεων) Το χρέος της Αμερικής ανεβαίνει κάπου 100.000 δολάρια κάθε τέσσερα δευτερόλεπτα.

Όλα αυτά τα τρισεκατομμύρια δεν υπάρχουν, δεν είναι αληθινά. Ειναι αέρας κοπανιστός. Είναι το πόσα έχουν ξοδέψει οι κυβερνήσεις περισσότερα από τα λεφτά που είχανε.

~~~