Ντάνυ

Καθώς σπούδαζα κινηματογράφο, την εποχή που είδα την ταινία του Truffaut: Το Πράσινο Δωμάτιο, ήμουνα έτοιμος να γράψω την πρώτη μου ταινία. Ο τίτλος του σεναρίου ήταν «Danny». Το όνομα Ντάνυ, από το Ντάνιελ, είναι μεν ανδρικό, αλλά είναι γλυκό, λίγο παιδικό, όχι πολύ «δυνατό». Ήταν το όνομα του κυρίως χαρακτήρα της ιστορίας.

Το σενάριο ανοίγει με τον Ντάνυ, σε μια μάλλον Σκανδιναβική χώρα, στην εξοχή, ή επαρχία, να οδηγεί το αυτοκίνητό του για να γυρίσει στο σπίτι μετά την δουλειά. Στα πρώτα 20 δευτερόλεπτα της ταινίας, σε ένα ξαφνικό δυστύχημα για το οποίο έφταιγε ο άλλος οδηγός, ο Ντάνυ σκοτώνεται.

Η γυναίκα του που τον περίμενε σπίτι όπως κάθε μέρα είναι μια απλή, εύθραυστη ψυχή που τον υπεραγαπά. Μόλις είχε μάθει πως ήταν έγγυος. Δεν είχε προλάβει να το πει στον Ντάνυ. Ο άνδρας της σκοτώθηκε χωρίς να ξέρει ότι θα γινόντουσαν γονείς.

Στη κηδεία δεν έρχονται πολλοί. Δίπλα στην μικρή, λεπτή, ξανθή γυναίκα του Ντάνυ στέκεται ο πατέρας του Ντάνυ, κάποιος που θυμίζει Λώρενς Ολίβιε. Μετά από τον καφέ είναι εμφανέστατο ότι η χήρα δεν είναι άμεσα ικανή να ζήσει μόνη της στο άδειο σπίτι. Ο πεθερός της, του οποίου η γυναίκα, η μητέρα του Ντάνυ, είχε είδη πεθάνει, αποφασίζει να μείνει μερικές μέρες στο σπίτι για να σιγουρευτεί ότι η νύφη του θα είναι εντάξει. Σύντομα μαθαίνει ότι θα γίνει παππούς.

Η έγγυος γυναίκα έχει σταματήσει να σκέφτεται την καθημερινότητα. Δεν έχει μπορέσει να αφομοιώσει τι έγινε. Σε μια εταζέρα στην κρεβατοκάμαρά τους είχε μερικές φωτογραφίες του άντρα της κι εκείνης. Σιγά σιγά οι φωτογραφίες του άντρα της μένουν μόνες τους, ένα κερί, μετά δεύτερο και τρίτο ανάβουν γύρω τους. Σύντομα, αντί να αρχίσει η νέα γυναίκα να ζει πάλι, να προχωρεί μπροστά, δημιουργεί ένα τέμενος, μια γωνιά στον αγαπημένο της που όλο μεγαλώνει. Αρχίζει η κοπέλα να φεύγει από την πραγματικότητα κρατώντας τον αγαπημένο της ζωντανό σε ένα εικονοστάσι.

Ο πεθερός της κρατά το σπίτι, προσπαθεί να την βοηθήσει. Βλέπει ότι δεν μπορεί να φύγει και δεν μπορεί να την κάνει να έρθει μαζί του στην πόλη και να αφήσει το σπίτι.

Προσπαθεί να την συνεφέρει, να την βοηθήσει. Οι βδομάδες και οι μήνες περνούν. Στο σπίτι τώρα μένουν ο πατέρας του Ντάνυ και η γυναίκα του Ντάνυ καθώς προχωρεί η εγκυμοσύνη. Ο πατέρας και πεθερός συμπαραστέκεται στην γυναίκα του γιού του. Η γυναίκα επαφίεται στις αναμνήσεις της, το τέμενος που έχει φτιάξει στον άντρα της, και στον πεθερό της που είναι γι αυτήν μια ζωντανή θύμηση του άντρα της με σάρκα και οστά.

Επτά μήνες και κάτι μετά από το ατύχημα είναι έτοιμη να γεννήσει. Το μωράκι έρχεται στον κόσμο στο σπίτι με την βοήθεια του πεθερού. Από τις πρώτες κιόλας μέρες μετά από την γέννα, και περισσότερο όσο περνάει ο καιρός, το τέμενος μένει ανεπίσκεπτο καθώς τα μωράκι, που η μητέρα του δείνει το όνομα του πατέρα του, Ντάνυ, φέρνει ζωή στο σπίτι. Η μητέρα του και ο παππούς του, για πρώτη φορά σε οκτώ μήνες επιστρέφουν στην ζωή.

Τέσσερεις μήνες μετά από την γέννηση του μικρού Ντάνυ η μητέρα του και ο παππούς του βγαίνουν από το σπίτι για πρώτη φορά για να πάνε στη γιορτή του μεσοκαλόκαιρου, μια μεγάλη και όμορφη γιορτή για τις Σκανδιναβικές χώρες. Μετά από ώρες ο άνδρας σηκώνεται και προτρέπει την γυναίκα του γιού του να σηκωθεί μαζί του για να χορέψουν μαζί με το υπόλοιπο χωριό. Είναι οι δυό τους, στην μέση της νύχτας, πλημυρισμένοι από μουσική, χαμένοι μέσα σε μια γιορτή, σ’ ένα περιβάλλον και μια πραγματικότητα που τους είχε γίνει μέχρι εκείνη την ημέρα ξένη. Η νεαρή κοπέλα και μητέρα φιλά τον καβαλιέρο της στο στόμα και μόλις συνειδητοποιεί τι συνέβη τρέχει και φεύγει, στο σπίτι. Ο παππούς του γιού της που την κράτησε στη ζωή τόσους μήνες και βοήθησε στη γέννηση του εγγονού του την ακολουθεί. Εκείνο το βράδυ κάνουν έρωτα.

Ο μικρός Ντάνυ μεγαλώνει στο σπίτι στην εξοχή με τους δύο ανθρώπους που θεωρεί γονείς του.

Όταν είσαι μικρός τα νοήματα και οι συμβολισμοί έχουν σημασία. Η ιστορία αυτή, και οι συγκεκριμένες γωνίες, σκηνικά, ηθοποιία που είχα στο μυαλό μου στριφογύριζαν τις ανησυχίες κάθε νέου, το χάσμα των γενεών, τον ευνουχισμό των παιδιών από τους γονείς, την προτίμηση πολλών ανθρώπων να ζουν σε κατασκευασμένες ουτοπίες και όχι στην πραγματικότητα, την δύναμη της φύσης… μπλα-μπλα: μπαίνετε στο νόημα…

Το 1979 ήταν καλή χρονιά. Αφού τέλειωσα την πρώτη περασιά του Ντάνυ γύρισα το πρώτο μου ντοκιμαντέρ, στα 16 χιλιοστά. Ήμουν ο «Διευθυντής Φωτογραφίας» όπως λέγαν στην Αμερική, ή, Lighting Cameraman όπως λέγαμε στην Αγγλία, για μια παραγωγή μισής ώρας που περιέγραφε τις λεπτομέρειες και την ιστορία της εφεύρεσης ενός περίεργου τότε πράγματος που το αποκαλούσαν Computer Animation. Με τον Οπερατέρ μου και το υπόλοιπο συνεργείο γυρίσαμε όλες τις σκηνές στο Λονδίνο και στην Οξφόρδη, και μετά λίγοι από εμάς πήγαμε να γυρίσουμε τις υπόλοιπες σκηνές στην Στοκχόλμη όπου ο Άγγλος εφευρέτης είχε χρηματοδοτηθεί από την Σουηδική Τηλεόραση, κανάλι 2. Στη Στοκχόλμη ήμουν και Lighting Cameraman και Οπερατέρ, προσκεκλημένος στο σπίτι ενός παραγωγού της Σουηδικής Τηλεόρασης. Τους επόμενους μήνες και εκείνος ο Σουηδός παραγωγός και ένας παραγωγός στην Αγγλία εξέφρασαν ενδιαφέρον για τον Danny και μάλιστα ο Άγγλος παραγωγός έκανε και πολλά γραπτά σχόλια και προτάσεις για να πάει το Danny στο επόμενο επίπεδο.

Stockholm, 1979, Arriflex 16 BL

Αλλά τότε, μετά από την Σουηδία, εκείνο το καλοκαίρι μόλις, γνώρισα μια κοπέλα την οποία ερωτεύτηκα και για την οποία νόμιζα ότι επρόκειτο για μια Amour Fou α-λα Truffaut: Στο τέλος, και μετά από ένα ωκεανό, δύο ηπείρους, τέσσερεις χώρες, τρία χρόνια κυνήγι  και 17 χρόνια γάμου, επρόκειτο για μια νουβέλα του Κάφκα σκηνοθετημένη από τον Μπέργκμαν με διαλλείματα Φελίνι… κι έτσι, το 1980 ο Ντάνυ έμεινε στο συρτάρι.

Και εφ’ όσον καμιά ταινία δεν είναι πλήρης χωρίς να διαβάσουμε, μόλις λίγο πριν τους τίτλους του τέλους, τι απέγινε στους χαρακτήρες και ανθρώπους την ιστορία των οποίων μόλις είδαμε, ιδού το τι απέγινε στους πρωταγωνιστές του Ντάνυ:

Ο παππούς του μικρού Ντάνυ και πατέρας του Ντάνυ πέθανε από ζάχαρο το 2007. Η μάνα του παιδιού και πρώτη αγάπη του Ντάνυ ακόμα βουρλίζεται με ψυχολυτικά φάρμακα, ψυχιάτρους και ψυχολόγους, χωρίς φίλους. Ο μικρός Ντάνυ μεγάλωσε, πήγε πανεπιστήμιο στην Φλώριδα, έγινε πιλότος και ζει στον ουρανό.

Ο ίδιος ο Ντάνυ τελικά δεν σκοτώθηκε στην πρώτη σκηνή. Ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι και πέρασε χρόνια στη γη των Λωτοφάγων, και στη γη των Φαιάκων. Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, τον θυμωμένο Ποσειδώνα δεν τους φοβήθηκε, γιατί δεν τους κουβαλούσε μες την ψυχή του. Πέρασε από την Κίρκη και τις Σειρήνες, αλλά οι Θεοί στο τέλος τον άφησαν να βρει την Ιθάκη όπου τον περίμενε η γυναίκα του, μετά από πολλά χρόνια, στα βουνά της Ιταλίας, πάνω από την Φλωρεντία.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~