Πλούσιοι

 

Εικόνα από πρόγραμμα Τεχνητής Νοημοσύνης για την Ιταλική εφημερίδα La Repubblica.
Για όσους δεν ξέρουν, η κυρία είναι η πρωθυπουργός της Ιταλίας, Τζιόρτζια Μελόνι.
Πόζα και ενδυμασίες παραδοσιακού γάμου της εποχής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ο επιβλέπων τον γάμο, κουμπάρος ας πούμε, είναι ο Ήλον Μασκ.
Ο γαμπρός είναι, βέβαια, ο Ντόναλτ Τραμπ,
ο οποίος είναι ο κολλητός του μη-εκλεγμένου Προέδρου των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής Ήλον Μασκ.

Σύμφωνα με το οικονομικό περιοδικό Forbs,
https://www.forbes.com/real-time-billionaires
Υπάρχουν 2.742 δισεκατομμυριούχοι στον πλανήτη Γη.

Ο πληθυσμός του πλανήτη υπολογίζεται στα 8.200.000.000 νοματαίους,
δηλαδή οι δισεκατομμυριούχοι είναι περίπου το 0,000033% των ανθρώπων,
και η συνολική αξία των δισεκατομμυριούχων είναι περίπου 13 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Αυτοί οι 2.742, είναι οι δισεκατομμυριούχοι.
Όσο για απλούς εκατομμυριούχους, από δαύτους υπάρχουν 58 εκατομμύρια στην Γη.
Πενήντα οχτώ εκατομμύρια εκατομμυριούχοι, 0,7% των ανθρώπων.
Σκέφτομαι τους κακομοίρηδες που έχουν μόνο, ας πούμε, 990.000 δολάρια,
και δεν κατάφεραν να μπουν ούτε καν στη λίστα των εκατομμυριούχων...

Η Ελλάδα έχει 14 από τους 2.742 δισεκατομμυριούχους.

Οι 500 κορυφαίοι δισεκατομμυριούχοι έχουν μεταξύ τους 9,7 τρισεκατομμύρια δολλάρια.

Οι δέκα κορυφαίοι δισεκατομμυριούχοι είναι οι:

RANK	NAME	AMOUNT	COUNTRY	INDUSTRY
1	Elon Musk	437 δις	United States	Tesla, Space X
2	Jeff Bezos	243 δις	United States	Amazon
3	Mark Zuckerberg	214 δις	United States	Facebook, Meta
4	Larry Ellison	192 δις	United States	Oracle
5	Larry Page	170 δις	United States	Technology
6	Bernard Arnault	169 δις	France	Louis Vuton
7	Sergey Brin	160 δις	United States	Technology
8	Bill Gates	158 δις	United States	Microsoft
9	Steve Ballmer	147 δις	United States	Microsoft
10	Warren Buffett	142 δις	United States	Diversified

Σύνολο μεταξύ τους: περίπου δύο τρισεκατομμύρια δολλάρια

Δηλαδή:
Το Εθνικό Προϊόν της Ελλάδας στα 238 δισ. είναι το 54% της περιουσίας του Ήλον Μασκ
(Η Ελλάδα σαν οικονομία αξίζει το μισό από όσο αξίζει ο ένας άνθρωπος, ο Μασκ).
Το χρέος της Ελλάδας είναι 396 δισεκατομμύρια, άρα ο Μασκ θα μπορούσε να αγοράσει την Ελλάδα,
και να του περισσέψουν 41 δισεκατομμύρια.
Ο Μασκ αξίζει το 1,5 % της αξίας της οικονομίας της Αμερικής
και,
οι δέκα κορυφαίοι δισεκατομμυριούχοι έχουν μεταξύ τους 8,4 φορές την αξία της Ελλάδας,
ή 6,9% της αξίας της Αμερικής.

Μια φορά κι' ένα καιρό, στην Μεσοποταμία,
ο άνθρωπος εφηύρε το χρήμα.
Και, αμέσως μετά, εφηύρε τον Θεό, να του προσεύχονται όσοι δεν έχουν χρήμα.

Η κοινωνική λειτουργικότητα των ανθρώπων είναι απλά αυτοκαταστροφική,
και ένας προηγμένος πολιτισμός θα την έλεγε λυπηρά γελοία.

~~~

Αισθήσεις

 

«O happy dagger, this is thy sheath; there rust and let me die»

~~~

"Two households, both alike in dignity,
In fair Verona where we lay our scene,
From ancient grudge break to new mutiny,
Where civil blood makes civil hands unclean." 

~~~

Ήμουνα εννέα χρονών όταν πρωτοείδα το αριστούργημα του Φράνκο Ζεφιρέλι της τραγωδίας του Γουίλιαμ Σαίξπηρ, Ρωμαίος και Ιουλιέτα, με τους Λέναρντ Γουάτινγκ και την Ολίβια Χάση, που ήταν 17 και 15 ετών όταν γυριζόταν η ταινία, πρώτη φορά που ακροατήρια είδαν και άκουσαν τι έγραψε η πένα του βάρδου από το Στράτφορντ όπως το είχε εννοήσει ο Σαίξπηρ, νεανική, παιδική αγάπη, έρωτα, που μέχρι το 1968 τα ακροατήρια την έβλεπαν με ηθοποιούς ενήλικους, σαραντάρηδες. 

Η δεκαπεντάχρονη Ολίβια έδωσε ρεσιτάλ ηθοποιίας για τον μαέστρο Ζεφιρέλι. Έγραψαν προχτές οι Τάιμς της Νέας Υόρκης: Ό'τι ίσως και να τους έλειπε σε εξασκημένη εκφώνηση, η Olivia Hussey και ο Leonard Whiting το συμπλήρωσαν με το παραπάνω σε συναισθηματική ένταση που πρότεινε μια ταύτιση με τους χαρακτήρες τους.

 

Κι ’εγώ, εννέα μόνο χρονών ερωτεύτηκα τον έρωτα ...όταν τον είδα μέσα στα μάτια μιας γυναίκας σχεδόν διπλάσιας ηλικίας από εμένα, στην μεγάλη οθόνη, ψηλά μπροστά μου.

 

Μεγαλώνοντας στην Αθήνα, και μάλιστα την Αθήνα των συνταγματαρχών, μιλούσα μόνο Ελληνικά και διάβαζα υποτίτλους. 

Τι χαρά μου επιφύλασσε η ζωή όταν αργότερα ανακάλυψα ξανά το έργο του Ζεφιρέλι, και ολόκληρο το έργο του Σαίξπηρ όταν μπορούσα όχι μόνο να καταλάβω Αγγλικά αλλά να κατανοήσω και να αισθανθώ τις αποχρώσεις και τις διαφορές και ιδιωματισμούς μεταξύ των Αγγλικών της Ελισαβετιανής εποχής του Σαίξπηρ και των Βρετανικών Αγγλικών του εικοστού αιώνα. 

Και κατανόησα πως όσο και να μεταφράζει κανείς λέξεις από μια γλώσσα σε άλλη, οι αισθήσεις που απέδωσε ο Shakespeare στην γραφή του δεν είναι δυνατόν να μεταφραστούν στα Ελληνικά περισσότερο από όσο μπορεί να μεταφραστεί ο Καζαντζάκης, ή ο Καραγάτσης, στα Αγγλικά.

~~~

Η Ολίβια έζησε την ζωή της κρατώντας επιμελώς την ταυτότητα της κληρονομιάς της Ιουλιέτας την οποία έδωσε στον κόσμο. Και η διαφορά ηλικίας της από τον μικρό Δημήτρη δεν φαίνεται τόσο μεγάλη πια τώρα που ο Δημήτρης μπήκε στα 67 και η Ολίβια εκλεινε τα 73.

Μάθαμε ότι η Olivia Hussey πέθανε 27 Δεκεμβρίου του 2024 στο σπίτι της στο Λος Άντζελες.

- A thousand times good night
- A thousand times the worse to want thy light.
- Good night, good night! Parting is such sweet sorrow, that I shall say good night till it be morrow

 

~~~

Λέμε ότι υπάρχουν πέντε αισθήσεις: Αφή, Όραση, Ακοή, Οσμή και Γεύση.

Λέγεται ότι υπάρχει και έκτη αίσθηση, και καμιά φορά μιλάνε και για έβδομη. Η έκτη και η έβδομη περιγράφονται κάπως αόριστα και συνήθως προσδιορίζονται στο πλαίσιο της διαίσθησης ή/και της ιδιοδεκτικότητας.

Πιστεύω ότι υπάρχει και μια άλλη αίσθηση που δεν αναφέρεται στα παραπάνω. Είναι η αίσθηση της κατανόησης νοημάτων των λέξεων σε κάθε γλώσσα. Όταν σκεφτόμαστε μια λέξη, αισθανόμαστε το νόημα της λέξης, την βαθύτερη έννοια που δεν περιγράφεται πλέον με γλώσσα αλλά με συναίσθημα, όμως σε κάθε διαφορετική γλώσσα το νόημα της ίδιας λέξης, μεταφρασμένη από γλώσσα σε γλώσσα, είναι διαφορετικό στην αίσθηση που δίνει στον ομιλούντα την κάθε γλώσσα.

Το είχε προτείνει αυτό και ο Καζαντζάκης στην «Αναφορά» όταν έγραψε πως κάθε λέξη πρέπει να σκάει μέσα σου σαν χειροβομβίδα.

Σκέφτομαι ότι είμαι τυχερός που μπόρεσα να αισθάνομαι λέξεις όχι μόνο στα Ελληνικά αλλά και ισάξια στα Αγγλικά, λιγότερο στα Γαλλικά, και μόλις ξεκινάω να έχω μια στοιχειώδη αίσθηση λέξεων στα Ιταλικά. Το να το έχει κανείς αυτό, στο θησαυροφυλάκιό του, σε περισσότερες από μια γλώσσες, επιτρέπει μια συγκριτική κατανόηση της ύπαρξης που προσθέτει διαστάσεις… σαν από δισδιάστατη κατανόηση να εισέρχεται κανείς σε τρισδιάστατη. Βιώνοντας διαφορετικές αισθήσεις για στροφές έκφρασης που διαφέρουν μεταξύ τους σαν χρώματα ...βλέποντας τα διαφορετικά χρώματα για πρώτη φορά, σαν εκ γενετής τυφλός που απέκτησε το φως του.

«A glooming peace this morning with it brings;

The sun, for sorrow, will not show his head:

Go hence, to have more talk of these sad things;

Some shall be pardon'd, and some punished:

For never was a story of more woe

Than this of Juliet and her Romeo.»

 

Για μένα δεν υπάρχει έργο που να αποδίδει την ανθρώπινη κατάσταση βαθύτερα από την αίσθηση που έδωσαν οι στοίχοι ολων των έργων του William Shakespeare (1564-1616).

Τραγωδίες:

• Antony and Cleopatra "Salad days"
• Coriolanus
• Hamlet “I must be cruel, only to be kind”, "Now cracks a noble heart. Good night, sweet prince, and flights of angels sing thee to thy rest"
• Julius Caesar “It’s Greek to me”, “The fault, dear Brutus, is not in our stars, but in ourselves.”
• King Lear "Full circle", "When we are born we cry that we are come To this great stage of fools"
• Macbeth "Come what, come may" "By the pricking of my thumbs, something wicked this way comes"
• Othello “I will wear my heart upon my sleeve”
• Romeo and Juliet "My bounty is as boundless as the sea, My love as deep; the more I give to thee, The more I have, for both are infinite", "Deny thy father and refuse thy name, Or if thou wilt not, be but sworn my love, And I'll no longer be a Capulet",  "Here's to my love. O true apothecary, Thy drugs are quick. Thus with a kiss I die"
• Timon of Athens "Who is man that is not angry?"
• Titus Andronicus
• Troilus and Cressida

 

Κωμωδίες:

• All's Well That Ends Well "The web of our life is of a mingled yarn, good and ill together"
• As You Like It "Too much of a good thing", "All the world's a stage, And all the men and women merely players"
• The Comedy of Errors “Neither rhyme nor reason”
• Cymbeline "Not slept one wink"
• Love's Labour's Lost "My father's wit, and my mother's tongue, assist me!"
• Measure for Measure
• The Merchant of Venice “All that glisters is not gold”
• The Merry Wives of Windsor "The world's mine oyster"
• A Midsummer Night's Dream "The course of true love never did run smooth"
• Much Ado About Nothing "I love you with so much of my heart that none is left to protest"
• Pericles, Prince of Tyre
• The Taming of the Shrew “Break the ice”
• The Tempest "Such stuff as dreams are made on; and our little life Is rounded with a sleep"
• Twelfth Night "If music be the food of love, play on", "Love sought, is good; but given unsought, is better"
• The Two Gentlemen of Verona "To die is to be banish'd from myself; And Silvia is myself: banish'd from her Is self from self: a deadly banishment! What light is light, if Silvia be not seen? What joy is joy, if Silvia be not by?"
• The Two Noble Kinsmen
• The Winter's Tale

 

Ιστορίες:

• Henry IV, Part 1 "Give the devil his due"
• Henry IV, Part 2 "Send him packing"
• Henry V "A heart of gold", "But we in it shall be remembered -We few, we happy few, we band of brothers; For he to-day that sheds his blood with me Shall be my brother"
• Henry VI, Part 1
• Henry VI, Part 2 "Dead as a doornail"
• Henry VI, Part 3
• Henry VIII
• King John           
• Richard II
• Richard III "And thus I clothe my naked villany", "Now is the winter of our discontent Made glorious summer by this sun of York; And all the clouds that lour'd upon our house In the deep bosom of the ocean buried."
• Edward III

~~~

~~~

2025

 

...και μη ξεχνάτε,

ο Χρόνος, και το πόσο γρήγορα ή αργά αισθανόμαστε ότι κυλά, είναι μια σχετική αυταπάτη.

~~~

Γιορτές

 

Νά στε όλοι καλά, με υγεία, ευτυχισμένοι.

~~~

Κοινά

 

Όλη μου την ζωή, ή, ακριβέστερα, ζωές, παντού, ήταν και είναι η φύση μου να συμμετέχω στα κοινά. Όταν μου δίνει κάτι η ζωή αισθάνομαι ότι πρέπει να έχω ανταποδόσει ενεργά κι’ εγώ κάτι ώστε να το θεωρώ έντιμο να δεχτώ ότι μου προσφέρει η ζωή. Βέβαια, η ζωή δεν δίνει πάντα ευχάριστα πράγματα αλλά, όπως λέμε στην υιοθετημένη μου πατρίδα, όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, φτιάξε λεμονάδα.

Καθώς περνάνε τα χρόνια και αυξάνεται η εμπειρία μας ο τρόπος με τον οποίον συνεισφέρουμε στα κοινά μεθοδεύεται, ελπίζουμε, όλο και καλύτερα.

Αν είχα γεννηθεί την δεκαετία των 1940’ αντί το 1958, αν είχα γεννηθεί στην υιοθετημένη μου πατρίδα την Αμερική αντί στην Ελλάδα… θα είχα περάσει τα νιάτα μου σε πορείες. Όπως στην Πορεία στην Ουάσιγκτον το 1963 ή στην Σέλμα στην Αλαμπάμα το 1965. 

Όπως ήρθαν τα πράγματα μεγάλωσα τον γιό μου στην Αμερική αφότου γεννήθηκε στο κέντρο της Βοστόνης, έδωσα εργασία σε Αμερικανούς στην εταιρία μου και ψήφισα πάντα Δημοκρατικά. Ο Τεντ Κέννεντυ (αδελφός του Τζακ [Τζων] και του Μπόμπυ) ήταν ο γερουσιαστής μου.

Τι κάνει όμως κανείς όταν ξαφνικά a Stairway to Heaven τον πάει σε ένα βουνό στην Ιταλία; Ευτυχώς η Αμερική σου επιτρέπει να ψηφίζεις ακόμα και από το εξωτερικό. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Είχα ανάγκη να συνεισφέρω και αλλιώς, Έστω και από μακριά.

Ενώ έχω συνδρομή στους New York Times και κάνω δωρεές στην Guardian, Εστία μου, σπίτι μου, θεωρούσα την Washington Post. Την εφημερίδα που δημοσίευσε τα Έγγραφα του Πεντάγωνου το 1971, σύμφωνα με τα οποία οι κυβερνήσεις γνώριζαν ότι δεν μπορεί να κερδηθεί ο πόλεμος του Βιετνάμ αλλά συνέχιζαν να στέλνουν παιδιά να σκοτώνονται έτσι για να μην τους πέσει το πρόσωπο. Η εφημερίδα που με τους δημοσιογράφους Bob Woodward & Carl Bernstein έφτασε τον Νίξον σε παραίτηση για το Γουώτεργκέητ με ρεπορτάζ 1972-1974. Και τόσα άλλα.

Όμως η Washington Post προσφέρει στους αναγνώστες και σχολιασμό κάτω από κάθε άρθρο με το πιο εμπεριστατωμένο ψηφιακό πρόγραμμα σχολιασμού και διάδρασης που υπάρχει. Όπου μπορείς να γράψεις ότι θέλεις, να δεχτείς «προτιμήσεις» αναγνωστών, σχόλια στο σχόλιό σου, απαντήσεις επί απαντήσεων… Μια πραγματική κοινωνική συνομιλία.

Και έτσι, τα τελευταία δέκα χρόνια η συμμετοχή μου στα κοινά ήταν ο σχολιασμός και η συζήτηση στο αγαπημένο μου Washington Post. 

Κάτω από κάθε άρθρο έβλεπε κανείς και 1.000 και 3.000 και 5.000 σχόλια, σε αρκετά με συζητήσεις επί του κάθε σχολίου… Που και που τα σχόλιά που έγραφα έμπαιναν στην πρώτη δεκάδα σε «προτιμήσεις» αναγνωστών.

Δεν το έκανα για να λέω ότι θέλω. Το έκανα περιμένοντας όχι μόνο να «μιλήσω» εκφράζοντας την γνώμη μου αλλά και να «ακούσω» άλλους ελπίζοντας να εξελίξω την γνώμη μου ή και να την αλλάξω.

Σε αυτά τα δέκα χρόνια δημοσίευσα 15.379 σχόλια, σύνολο 516.153 λέξεις. Για ποσοτική σύγκριση, το έργο του Τολστόι Πόλεμος και Ειρήνη είναι 587.287 λέξεις, 1,215 σελίδες. Έγραφα πολύ. Μέσο όρο 30 με 50 λέξεις το κάθε μου σχόλιο. Μέσο όρο 5,2 σχόλια την ημέρα.

Ήταν ο τρόπος με τον οποίο ένοιωθα ότι συμμετείχα στα κοινά και δεν έπαιρνα απλά μια σύνταξη από την χώρα μου χωρίς να προσφέρω τίποτα στην κοινωνία μου. Ήτανε κάτι για το οποίο ήμουνα υπερήφανος που το έκανα και μου έδινε ζωή.

 

~~~

 

To 2013, to Washington Post το αγόρασε ο Jeff Bezos, ο ιδιοκτήτης του Amazon.com και δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη προσωπικής αξίας 238,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ανακοίνωσε αμέσως ότι δεν θα αλλάξει τίποτα στην Washington Post και ότι δεν θα αναμειχθεί στην σύνταξη, τα άρθρα και την γενική κατεύθυνση.

Πράγματι, υπό την ιδιοκτησία του Μπέζος συνέχισε όπως ήταν. Μέχρι το 2024. 

Φέτος, σιγά σιγά αυξήθηκαν τα άρθρα γνώμης που έκλειναν προς τα δεξιά. Οι επικεφαλίδες άρθρων άρχισαν να γράφονται με κλείσεις προς λαϊκισμό. Το σχολιάζαμε αυτό και είχαμε αρχίσει να αισθανόμαστε ότι η πλατφόρμα που είχαμε επιλέξει, είχε αρχίσει να αλλάζει.

Τον Οκτώβριο Ο Μπέζος, αναμιγνυόμενος για πρώτη φορά με την λειτουργία της εφημερίδα, έδωσε την απόφαση ότι σε αυτές τις εκλογές του 2024 η εφημερίδα δεν θα προτείνει προτίμηση σε υποψήφιο για την προεδρία όπως πρότεινε σε κάθε εκλογές από τις αρχές των ’70.. 

Ξεσαλώσαμε, οι σχολιαστές. Ξεσαλώσανε οι υπάλληλοι και οι δημοσιογράφοι. Η ανακοίνωση προτίμησης για την Κάμαλα Χάρις είχε ήδη γραφτεί, έτοιμη να δημοσιευτεί. Ο Μπέζος την σταμάτησε.

Τις λίγες μέρες που ακολούθησαν, περισσότεροι από 200.000 συνδρομητές ακύρωσαν τις συνδρομές τους, συνολικής αξίας πάνω από 24 εκατομμύρια δολάρια σε διαμαρτυρία για την άρνηση του να δημοσιευτεί, όπως πάντα, προτίμηση σε υποψήφιο.

Απογοητευμένος, αποφάσισα να μείνω συνδρομητής για την πλατφόρμα των σχολίων. Η συζήτηση στα σχόλια είναι μεταξύ αληθινών ανθρώπων και τρομερά σημαντική, στα κοινά. Πόσα μαθαίνει κανείς εκεί… πόσα συνεισφέρει στη συζήτηση…

Κι’ έτσι στις 5 Δεκεμβρίου πλήρωσα πάλι την ετήσια συνδρομή μου των 120 δολαρίων.

Στις 15 Δεκεμβρίου, ξαφνικά πήγαμε στα σχόλια όλοι και τα βρήκαμε εντελώς αλλαγμένα σε σχέδιο, πρόγραμμα, δυνατότητες. Για άνθρωπο που γνωρίζει από σύνταξη ήταν εμφανές ότι το πρόγραμμα των σχολίων είχε αλλάξει προς το να κατευθύνει τους σχολιαστές. Για να μην τα πολυλογώ, χιλιάδες σχολιαστές και εγώ ωρυόμασταν κατά του καινούργιο περιβάλλοντος των σχολίων.

Και μετά από πολύ σκέψη και ψάξιμο βαθιά στην ψυχή αποφάσισα ότι δεν θα ήταν έντιμο από μέρους μου να παραμείνω, και αποφάσισα να ακυρώσω την συνδρομή μου.

Οι όροι που υπογράφεις λένε ότι μπορείς να ακυρώσεις όποτε θέλεις, αλλά η συνδρομή θα παραμείνει ενεργή μέχρι να εξαντληθεί χρονικά το ποσό της συνδρομής των 120 δολαρίων από την ημέρα που πλήρωσες. Δεν επιστρέφονται χρήματα. Τους έγραψα και τους εξήγησα τους λόγους για τους οποίους φεύγω μετά από πάνω από δεκαετία. Γράφω ωραία email. Μου επέστρεψαν την συνδρομή μου και ήταν στον τραπεζικό μου λογαριασμό σε λιγότερο από 24ωρο., και επίσης μου έστειλαν μια βάση στοιχείων με όλα τα 15.379 σχόλιά μου της τελευταίας δεκαετίας.

Τώρα πλέον είμαι ένας πρόσφυγας. Πρόσφυγας στoυς New York Times. Έγραφα πάντα, που και που στους New York Times. Μάλιστα δυό-τρεις φορές οι συντάκτες είχαν επιλέξει να προωθήσουν σχόλιό μου σαν προτεινόμενο από τους Τάιμς. Απλά, θεωρούσα τους New York Times επιπέδου ελιτιστικού, ενώ η Washington Post ήταν περισσότερο προσιτή για τον κόσμο. Τώρα πια θα πρέπει να βοηθήσω τον εαυτό μου να προσπαθήσω να αισθανθώ σα στο σπίτι μου στους Τάιμς.

~~~

Αυτό, σαν παράδειγμα, είναι ένα σχόλιό μου και συζήτηση από την 1η Δεκεμβρίου 2024

...και άλλα δύο:

~~~

Καιροί

 

Αυτές τις μέρες θυμάμαι τα χρόνια των ’60 που ενώ ζούσα ήδη, δεν τα έζησα. Και τα σκέφτομαι γιατί τώρα μπαίνουμε πάλι στα ’50, οπότε τα ’60, και οι αγώνες για τα πολιτικά δικαιώματα που χάνουμε τώρα θα επιστρέψουν. Ελπίζω να ζω ακόμα  για να ζήσω τους ερχόμενους αγώνες.

Αυτές τις μέρες σκέφτομαι και τους αγώνες που ελπίζω να έρθουν αλλά και την μουσική που αντιπροσωπεύει τους αγώνες των πραγματικών ’60. Τραγούδια από δύο τραγουδιστές που σημάδεψαν τον δρόμο για τα πολιτικά δικαιώματα…

Ο ένας είναι ο μοναδικός στιχουργός-τροβαδούρος που βραβεύτηκε με Νομπέλ Λογοτεχνίας. 

Η άλλη είναι μούσα, η μόνη καλλιτέχνης που τραγούδησε τον Ύμνο των αγώνων για πολιτικά δικαιώματα, «We shall overcome» μέσα στον λευκό Οίκο προς τιμή του πρώτου μαύρου προέδρου της Αμερικής.

Η Τζόαν Μπαέζ και ο Μπομπ Ντύλαν είναι στην σκέψη, την καρδιά, τ’ αυτιά και το στόμα μου αυτές τις μέρες.

Ίσως να ζω ακόμα όταν ξαναγίνουν επίκαιρα τα τραγούδια, και ιδίως το:

The Times They Are A-Changin'

Song by Bob Dylan

Come gather 'round people

Wherever you roam

And admit that the waters

Around you have grown

And accept it that soon

You'll be drenched to the bone

If your time to you is worth savin'

And you better start swimmin'

Or you'll sink like a stone

For the times they are a-changin'

Come writers and critics

Who prophesize with your pen

And keep your eyes wide

The chance won't come again

And don't speak too soon

For the wheel's still in spin

And there's no tellin' who

That it's namin'

For the loser now

Will be later to win

For the times they are a-changin'

Come senators, congressmen

Please heed the call

Don't stand in the doorway

Don't block up the hall

For he that gets hurt

Will be he who has stalled

The battle outside ragin'

Will soon shake your windows

And rattle your walls

For the times they are a-changin'

Come mothers and fathers

Throughout the land

And don't criticize

What you can't understand

Your sons and your daughters

Are beyond your command

Your old road is rapidly agin'

Please get out of the new one

If you can't lend your hand

For the times they are a-changin'

The line it is drawn

The curse it is cast

The slow one now

Will later be fast

As the present now

Will later be past

The order is rapidly fadin'

And the first one now

Will later be last

For the times they are a-changin'

~~~

Τυχεροί!

 

Α, ρε τυχεροί! Σας έρχεται στην Αθήνα (πολύ πιθανώς, αν την εγκρίνει η Γερουσία) καινούργια Πρέσβης των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής στην Ελλάδα! 

Πρόκειται για την εκλεκτή του Ντόναλντ Τραμπ από τις προεκλογικές εκστρατίες 2020 και 2024, την Κίμπερλι Γκίλφόυλ, 55 ετών, γεννημένη στο Σαν Φρανσίσκο από Ιρλανδό πατέρα και Πουερτορικανή μητέρα, θρησκεύματος Ρωμαιοκαθολικού και, μέχρι πριν λίγες μέρες, εκτός γάμου συμβία, έξι χρόνια αρραβωνιαστικιά του Ντον Τζούνιορ (Don Jr.), 46 ετών, μεγαλύτερου γιού του Ντόναλντ Τραμπ.

Η Κίμπερλι και ο Ντον Τζούνιορ

Υποθέτω ότι την γλυτώσατε και δεν θα την ακολουθήσει να ζει κοντά σας στην Βασιλίσσης Σοφίας και ο Ντον Τζούνιορ, μια και η εφημερίδα Ντέηλι Μέηλ δημοσίευσε φωτογραφία του Ντον χέρι-με-χέρι με την Μπετίνα Άντερσον, 38 ετών, από την Παλμ Μπητς. Η Κίμπερλι ήταν σύζυξ του Κυβερνήτη της Καλιφόρνια Γκάβιν Νιούσομ μέχρι που πήρε διαζύγιο το 2006 για να ζήσει αργότερα με τον Ντον Τζούνιορ. Μόλις δημοσιεύτηκε η φωτογραφία του Ντον με την Μπέτι προχτές, ο Τραμπ ανακοίνωσε ότι προτείνει την Κίμπερλι ως πρέσβη της Αμερικής στην Ελλάδα.

Η επιλογή του Τραμπ πρέπει, όπως σχεδόν κάθε επιλογή του για διορισμό, να εγκριθεί από την Γερουσία. 

Όσο για τα προσόντα της Κίμπερλι για πρέσβης, εκτός από τον χωρισμό της με τον Ντον Τζούνιορ και την απορρέουσα προτίμηση για κάποια γεωγραφική απόσταση από τον Ντον, τα προσόντα της συμπεριλαμβάνουν χρόνια σαν τηλεπαρουσιάστρια στο κανάλι Νιούσμαξ όπως και στο Φοξ Νιούς από όπου απολύθηκε το 2017 κατηγορούμενη για σεξουαλική παρενόχληση. Η Φοξ Νιούς έκλεισε την διαδικασία έρευνας του κατηγορητηρίου πληρώνοντας τέσσερα εκατομμύρια δολάρια στον άνθρωπο που την κατηγόρησε για παρενόχληση, ο οποίος την είχε κατηγορήσει ότι εμφανιζόταν μπροστά του γυμνή και του έδειχνε φωτογραφίες με πέη αντρών με τους οποίους καυχιότανε η ίδια ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις. Επίσης το 2004 είχε δημοσιευτεί στον τύπο ότι η Κπιμπερλι μίλησε απρεπώς δημόσια σε λόγο που έβγαλε σε εκδήλωση υπέρ των δικαιωμάτων ομοφυλόφιλων όταν είπε ότι ο τότε σύζυγός της Γκάβιν Νιούσομ είναι σεξουαλικά ελκυστικός και έχει μεγάλο πέος (Δεν υπάρχουν πάντως πληροφορίες στον τύπο σήμερα για το αν η Κίμπερλι έχει κάνει οποιοδήποτε σχόλιο σχετικά με το πέος του Ντον Τζούνιορ).

Δήλωσε η Κίπμπερλι:

«Είναι τιμή μου που αποδέχομαι την πρόταση του Προέδρου Τραμπ για υποψηφιότητα να υπηρετήσω ως ο επόμενος Πρέσβης στην Ελλάδα και ανυπομονώ να κερδίσω την υποστήριξη της Γερουσίας των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής.
Η ιστορική νίκη του Προέδρου Τραμπ φέρνει ελπίδα και αισιοδοξία στον αμερικανικό λαό και σε συμμάχους που αγαπούν την ελευθερία σε όλο τον κόσμο.
Ήταν οι δημοκρατικές αξίες που γεννήθηκαν στην Ελλάδα που βοήθησαν στη διαμόρφωση της ίδρυσης της Αμερικής.
Και τώρα, έχουμε την ευκαιρία να τιμήσουμε αυτή την ιστορία φέρνοντας καλύτερες μέρες εδώ στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Ως πρεσβευτής, ανυπομονώ να υλοποιήσω την ατζέντα του Τραμπ, να στηρίξω τους Έλληνες συμμάχους μας και να εγκαινιάσω μια νέα εποχή ειρήνης και ευημερίας.»

Άντε κι' εις ανώτερα!
Καλώς να σας ορίσει! και κρατήστε, όσο το δυνατόν, τα σεξουαλικά σας όργανα καλυμένα, για καλό και για κακό...

Η Κιμπερλι θα αντικαταστήσει τον τωρινό πρεσβευτή Γεώργιο Τσούνη, Ελληνοαμερικανό Ορθόδοξο 56 ετών από το προάστιο Κουήνς της Νέας Υόρκης, γιο Ελλήνων μεταναστών, διορισμένο 10 Μαΐου 2022 από τον πρόεδρο Μπάιντεν.

~~~

Αποδιοπομπαίοι

 

Γλυπτό Yad Vashem Jerusalem, Israel Nandor Glid

Για τα θύματα των στρατοπέδων συγκεντρώσεως
Φωτογραφία: Δημήτρης, Ιερουσαλήμ, Φεβρουάριος 1987

Ο Εικοστός Αιώνας σημαδεύτηκε για πάντα από τον Ναζισμό και το Ολοκαύτωμα. Οι Γερμανοί, δολοφόνησαν με βιομηχανική οργάνωση, παραγωγικότητα και αποτελεσματικότητα περίπου έξι εκατομμύρια άνδρες, γυναίκες και παιδιά Εβραϊκής καταγωγής, επίσης περισσότερους από 15.000 ομοφυλόφιλους και οι Ιστορικοί υπολογίζουν μεταξύ 150.000 και 500.000 Ρομά, τους υποτιμητικά αναφερόμενους ως «Γύφτους» ή «Τσιγγάνους». 

Στα θεμέλια του Ολοκαυτώματος βρισκόταν ο αντισημιτισμός.
Αντισημιτισμός είναι το μίσος και η προκατάληψη εναντίον των Εβραίων, μίσος το οποίο ξεκίνησε εναντίων των Ισραηλιτών πριν 4.000 χρόνια και εξελίχθηκε επί χιλιετηρίδες, ιδίως αφότου οι Ρωμαίοι εξεδίωξαν τους Ιουδαίους από την γη τους το 72 ΚΕ όταν οι Ιουδαίοι έγιναν μετανάστες στην Ευρώπη (όπως η Ευρώπη έχει μετανάστες και σήμερα, από την Αφρική και την Ανατολή). 

Ήταν το μίσος αυτό βασικό δόγμα της ναζιστικής ιδεολογίας. Αυτή η προκατάληψη εναντίων τών Ιουδέων ήταν διαδεδομένη σε όλη την Ευρώπη επί αιώνες. Και ο Χίτλερ την οργάνωσε. Μια έρευνα του 2021, παραδείγματος χάριν, από την APL, σχετικά με την «Αντισημιτική προκατάληψη στην Ευρώπη» παρουσίασε μεταξύ άλλων τα αποτελέσματα ότι η πλέον αντισημιτική χώρα της Ευρώπης είναι η Πολωνία με 68%, δεύτερη πιο αντισημιτική η Ελλάδα με 65%, και τρίτη η Ουγγαρία με 59%.

Σήμερα, 79 χρόνια μετά από το Ολοκαύτωμα βλέπουμε τι έγινε σε ταινίες, όπως Schindler’s List (1993), Conspiracy (2001), Life is Beautiful (1997), και τηλεοπτικές σειρές όπως Holocaust (1978), We Were The Lucky Ones (2024), War And Remembrance (1988-1989), Playing For Time (1980)

Όταν βλέπουμε αυτές τις ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, ίσως μερικοί από εμάς να συγκινούμαστε, ίσως να ντρεπόμαστε βλέποντας το πως άνθρωποι συμπεριφέρθηκαν σε συνανθρώπους τους. Ίσως μερικοί από εμάς να θυμώνουμε και να αποκαρδιωνόμαστε με την ανθρώπινη ικανότητα να πράττει θηριωδίες. Και ίσως άλλοι να σκέφτονται ότι καλά τους έκανε ο Χίτλερ. Οι Αυστριακοί μάλιστα λέγεται ότι είναι θυμωμένοι με τους Γερμανούς επειδή δεν τέλειωσαν την δουλειά σωστά.

Ίσως να προσπαθούμε να βρούμε ελαφρυντικά λέγοντας ότι δεν ήταν όλοι οι Γερμανοί υπάνθρωποι δολοφόνοι.

Ίσως μερικοί από εμάς να αναρωτιόμαστε τι θα κάναμε αν ζούσαμε στην Γερμανία ή στην Πολωνία, την Γαλλία ή στην Θεσσαλονίκη το 1940-1945. Θα προσπαθούσαμε άραγε να βοηθήσουμε τους Εβραίους; Τους ομοφυλόφιλους; Τους Τσιγγάνους; Θα προσπαθούσαμε άραγε να τους κρύψουμε από τα Ες-Ες στο υπόγειό μας ή στο πατάρι μας; να τους δώσουμε να φάνε;

Το αναρωτιέται άραγε αυτό κανείς αναγνώστης του μοναχικού τούτου μπλογκ;

Αν αναρωτιέστε τι θα κάνατε εσείς τότε, ίσως να μην γνωρίζετε ότι έχετε την ευκαιρία σήμερα να απαντήσετε στην ερώτηση αυτή, επειδή το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Μπροστά στα μάτια μας, στην καθημερινότητά μας, με μια μικρη διαφορά:

Σήμερα η ομάδα ανθρώπων που κυνηγούν οι καινούργιοι «Ναζί» δεν λέγεται «Εβραίοι» αλλά «Μετανάστες».

Τό ‘χετε σκεφτεί αυτό; Σας έχει περάσει από το μυαλό; έχετε κάνει την σύνδεση και παραλληλισμό των γεγονότων που βρισκονται μπροστά στα μάτια σας;

Την οργή και το μίσος που τον Εικοστό Αιώνα είχαν εξαπολύσει οι Γερμανοί εναντίων των Εβραίων, τον Εικοστό Πρώτο Αιώνα την εξαπολύουν όλοι εναντίων των Μεταναστών. Εναντίων των Προσφύγων. Και αντί να εγγράφονται στο Ναζιστικό κόμμα ψηφίζουν συντηριτισμό, εθνικισμό και αυτό που λένε «δεξιά» για να σταματήσουν τους πρόσφυγες και να τους στείλουν πίσω από 'κει που ήρθανε.

Μάλιστα, από τις 12:01 το μεσημέρι, 20 Ιανουαρίου 2025 τα Ενωμένα Κράτη της Αμερικής υπό τον νέο εκλεγμένο Φύρερ, τον Ντόναλντ Τραμπ, θα ξεκινήσουν πογκρόμ και στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες, χρησιμοποιώντας τον Αμερικανικό Στρατό σε έδαφος των Ενωμένων Κρατών.

Τι δικαιολογία θα βρει ο καθένας άραγε για να πείσει τον εαυτό του ότι δεν είναι όπως τα λέω; Πόσο εύκολο θα το βρουν μερικοί να με πούνε Κασσάνδρα που υπερβάλει;

~~~

Ο κάθε άνθρωπος βλέπει την κοινωνία στην οποία ζει, και την θέση του στην κοινωνία, και τους ανθρώπους γύρω του, ανάλογα με προσωπικές απόψεις, αντιλήψεις και γνώμες οι οποίες αναπτύσσονται από την γέννησή του καθώς μεγαλώνει σε ηλικία, εμπειρία, γνώση και παιδεία –καθώς ζει. Καθώς, και λαμβάνει, και αποδέχεται διαφορετικούς βαθμούς επιρροών, ας πούμε εθνικισμού, ή και ρατσισμού, ή και διαφόρων ιδεολογιών της κοινωνίας του χωρίς απαραίτητα να αναρωτιέται ως προς το κατά πόσον τα μαθήματα που διδάσκει η κοινωνία του είναι αληθή, ή σωστά, ...ηθικά. Έτσι τον μαθαίνει η κοινωνία από μικρό, αυτά πιστεύει, τις περισσότερες φορές χωρίς να αμφισβητεί τι του λέει η κοινωνία του και πως σκέφτονται οι γονείς του, οι συγγενείς και οι φίλοι.

Η δική μου γνώμη είναι ότι όλες οι απόψεις, αντιλήψεις και γνώμες, όλες, είναι ιδιαίτερες για τον κάθε άνθρωπο, και ως εκ τούτου το ίδιο «έγκυρες» εφ' όσον κανείς δεν μπορεί να πει ότι έχει δίκιο ή ότι αυτά που γνωρίζει και διδάχθηκε είναι απαραιτήτως σωστά.

Ποτέ στην ζωή μου δεν αισθάνθηκα ή σκέφτηκα, ούτε συνειδητά, ούτε με καμία αίσθηση από το υποσυνείδητό μου, ότι υπήρχε οποιαδήποτε διαφορά μεταξύ ανθρώπων με διαφορετικό χρώμα δέρματος. Ούτε καμία διαφορά αξίας ή οποιουδήποτε είδους διαφορά ανθρωπιάς μεταξύ φύλων, ανδρών ή γυναικών. Ή μεταξύ διαφορετικών σεξουαλικών ταυτοτήτων ή θρησκειών. 

Άλλωστε για μένα η όποια «θρησκεία» είναι μια πίστη, και όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν σε κάτι –και αν αυτό είναι κάποιος θεός ή θεότητα, ή, αν είναι η επιστήμη… όλα μια πίστη είναι. Η μόνη διαφορά, άλλωστε, μεταξύ θρησκείας και επιστήμης είναι ο βαθμός στον οποίον ο κάθε ένας αποζητά να ερευνήσει και να βρει αποδεικτικά στοιχεία για το που και γιατί υπάρχει. Είτε το πεις Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα, είτε το πεις Σύμπαν, Ζωή και Νόμοι Φυσικής, το ίδιο πράμα λες από διαφορετικές όμως οπτικές και βαθμούς περιέργειας.

Και αν κάποιος έχει ανάγκη βοήθειας και μπορούμε να βοηθήσουμε, βοηθάμε, και τέρμα χωρίς να περιμένουμε αντίκρισμα για την βοήθεια που αποφασίσαμε εμείς να δώσουμε.

Πριν δέκα χρόνια, το 2014, είχα την ευκαιρία και την τιμή να διοριστώ εθελοντικά από τον Δήμο μας στο να βοηθώ τους Αφρικανούς μετανάστες που η Ιταλική κυβέρνηση μας είχε στείλει. Δεν ήταν παρά τώρα πρόσφατα που έκανε το τσερβέλο μου την σύνδεση, ότι ο τρόπος που οι κοινωνίες τα τελευταία 20 χρόνια φέρονται στους πρόσφυγες και τους μετανάστες και στην Ευρώπη και στην Αμερική, δεν διαφέρει σε τίποτα, στην ουσία από το πως φερόντουσαν στους Εβραίους τον εικοστό αιώνα.

Όταν ο άνθρωπος βλέπει άλλους ανθρώπους σε χειρότερη θέση από εκείνον στην ζωή, είναι φαίνεται η φύση του ανθρώπου να τους κοιτά σαν υποδεέστερους. Σαν να απειλούν την δική του καθημερινότητα. Και, ισχυριζόμενος πίστη στις διδασκαλίες ενός προ-δύο χιλιάδων ετών περιπλανώμενου δάσκαλου που δίδασκε να αγαπάμε και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον, τους βάζει σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, Μόρια ας πούμε, τους διώχνει, τους καταδιώκει και τους αφήνει να πνιγούν. Κάτι που εγώ προσωπικά, για μένα, το βλέπω σαν χυδαία υποκρισία.

Ανοιχτά της Πύλου

Μόρια, Λέσβος

Πρόσφυγες από την Αφρική στο Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε το 2014:

Είχα οργανώσει ένα πρόχειρο σχολείο για όσους ήθελαν να μάθουν ανάγνωση και γραφή.
Μια στιγμή στη ζωή μου που την θυμάμαι ως τιμή, του να μπορώ να υπηρετώ άλλους ανθρώπους.

~~~