Φασισμός

 

Είναι 10 το πρωί εδώ στην Ιταλία, Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2024, και 4 το πρωί στην Ανατολική ακτή της Αμερικής. 

Εφιάλτης.
Είμαι άναυδος.
Δεν θέλω να είμαι ξύπνιος, μάρτυρας αυτής της ημέρας Ντροπής. 

Ο φασισμός καταπίνει τον πολιτισμό μας, τέτοιος που είχε καταντήσει ο πολιτισμός μας της αγραμματοσύνης. 

Αγραμματοσύνη και αδιάλλακτο μίσος κατά των μεταναστών: τα συστατικά της πολιτιστικής αλλαγής που ξεκίνησε τον εικοστό πρώτο αιώνα, στην Αμερική και την Ευρώπη. Μπήκαμε πλέον επισήμως σε περίοδο που θα κρατήσει γενεές πριν η ανθρωπότητα ξυπνήσει πάλι, αν το προλάβει πριν αυτοκαταστραφεί.

Ενωμένα Κράτη της Αμερικής δεν υπάρχουν πια.

Η Ευρώπη είναι μόνη της τώρα, καθώς παλεύει με τον ίδιο καρκίνο που σκότωσε την Αμερική.

Καθώς η γενιά μου, και οι γενιές σας πεθαίνουν, ας αφήσει ο καθένας ένα βοτσαλάκι να το βρουν και να χτίσουν πάνω του οι επόμενοι που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα. Στους οποίους και τις οποίες οφείλουμε μια ειλικρινή συγγνώμη για την πλήρη αποτυχία μας.

1776-1865-1965-2024

~~~

Επιβίωση

 

Αγαπητό ημερολόγιο, 

Σήμερα, Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2024, ψηφίζουν κυβέρνηση οι πολίτες μιας Ένωσης πενήντα κρατών, ένωση που την έχτισαν άνθρωποι από όλο τον πλανήτη από το 1620 έως σήμερα. Μια Ένωση το προπατορικό αμάρτημα της οποίας είναι η δουλεία και το επίτευγμα της οποίας είναι η εγκατάσταση της Ελπίδας στην ψυχή όσων ζουν εκεί και πιστεύουν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο και εντύπωση, στην Ιδέα της Ισότητας, της Ελευθερίας και της Προόδου.

Είναι αλήθεια ότι ο κάθε Αμερικανός έχει μια παύλα πριν το «Αμερικανός». Αγγλο-αμερικανός, Ιταλο-Αμερικανός, Ελληνο-Αμερικανός, Αφρικανός-Αμερικανός, Κινέζος-Αμερικανός, κλπ, είτε ήρθε με το αεροπλάνο εχτές είτε ένας πρόγονός του ήταν στο καράβι Mayflower το 1620. Οι μονοι Αμερικανοί χωρίς παύλα βρισκόντουσαν εκεί επί 15.000 χρόνια, δεν αυτοαποκαλούντουσαν Αμερικανοί αλλά ονόμαζαν τους εαυτούς τους Ανθρώπινα Όντα, και από τον δέκατο ένατο αιώνα κλείστηκαν σε περιοχές απομόνωσης (Reservations) από τις οποίες ο Χίτλερ πήρε την ιδέα για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως αλλά αυτά είναι μια άλλη θλιμμένη ιστορία…

Ο Μπαμπάς της νύφης στην κωμωδία My Big Fat Greek Wedding είχε πει ότι οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Τους Έλληνες και εκείνους που θα ήθελαν να είναι Έλληνες.

Με το ίδιο σκεπτικό θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχουν και άλλες δύο κατηγορίες. Εκείνοι που καταλαβαίνουν το νόημα και σημασία της Ιδέας της Αμερικής και εκείνοι που μην μπορώντας, για οποιονδήποτε λόγο, να φτάσουν τους καρπούς, λένε ότι η Αμερική είναι κρεμαστάρια. Κάτι ήξερε ο Αίσωπος. 

Τα Ενωμένα Κράτη της Αμερικής είναι μια Ιδέα σε συνεχή εξέλιξη.

Απέχει πολύ από το να είναι τέλεια ...αλλά είναι το μοναδικό όχημα διαθέσιμο στους ανθρώπους που πιστεύουν στην Ιδέα και Υπόσχεση της Ζωής, της Ελευθερίας, και στην επιδίωξη της Ευτυχίας.

We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal, that they are endowed, by their Creator, with certain unalienable rights, that among these are life, liberty, and the pursuit of happiness.--That to secure these rights, governments are instituted among men, deriving their just powers from the consent of the governed, that whenever any form of government becomes destructive of these ends, it is the right of the people to alter or to abolish it, and to institute new government, laying its foundation on such principles, and organizing its powers in such form, as to them shall seem most likely to effect their safety and happiness.

Θεωρούμε ότι αυτές οι αλήθειες είναι αυτονόητες, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι, ότι είναι προικισμένοι, από τον Δημιουργό τους, με ορισμένα αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα, μεταξύ αυτών είναι η ζωή, η ελευθερία και η επιδίωξη της ευτυχίας.  –Ότι για να κατοχυρωθούν αυτά τα δικαιώματα, κυβερνήσεις θεσμοθετούνται μεταξύ των ανθρώπων, αντλώντας τις δίκαιες εξουσίες τους από τη συναίνεση των κυβερνωμένων, ότι κάθε φορά που οποιαδήποτε μορφή διακυβέρνησης καταστρέφει αυτούς τους σκοπούς, είναι δικαίωμα του λαού να την αλλάξει ή να την καταργήσει και να θεσπίσει νέα κυβέρνηση, θέτοντας τα θεμέλιά της σε τέτοιες αρχές και οργανώνοντας τις εξουσίες της με τέτοια μορφή, ώστε να φαίνεται πιο πιθανό το να φέρουν ως αποτέλεσμα την ασφάλεια και την ευτυχία τους.

Μα τα παραπάνω λόγια ξεκινά η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, 1776,
κατά το τέλος της Εποχής του Διαφωτισμού.

Σήμερα η συνέχιση της Ιδέας κινδυνεύει για πρώτη φορά, επειδή ένας καινούργιος Μουσολίνι, ένας καινούργιος Χίτλερ, ένας ηλίθιος και αγράμματος απατεώνας, ο κάποτε μαθητευόμενος του Roy Cohn ο οποίος ήτανε τα '50 το πρωτοπαλήκαρο του Joe McCarthy, συσπείρωσε για προσωπικό του κέρδος όλους εκείνους που πιστεύουν ότι η Αμερική πρέπει να είναι λευκή, χριστιανοκρατούμενη και ανδροκρατούμενη χωρίς πολιτικά δικαιώματα για όλους, χωρίς ισότητα για όλους, χωρίς ελευθερια του τύπου ή ελευθερία του λόγου, χωρίς καλοσύνη για εκείνους που έχουν ανάγκη, χωρίς επιστημονική παιδεία, χωρίς λογοτεχνία, με τις γυναίκες στην κουζίνα να κάνουν και να μεγαλώνουν παιδιά καθώς θα μαγειρεύουν –Καίγοντας βιβλία στς πλατείες των πόλεων. 

Σήμερα η Ιστορία του πλανήτη θα αλλάξει κατεύθυνση επιλέγοντας μεταξύ δύο οδών: την οπισθοδρόμηση κατά αιώνες ή τον φραγμό εναντίων τέτοιας πιθανότητας, για τώρα. 

Μέχρι αύριο το πρωί θα ξέρουμε προς τα που θα βαδίσουμε.
Μέχρι τότε δεν θα μπορέσω να κοιμηθώ.
Καληνύχτα, ή, ελπίζω, καλημέρα.

~~~

Κάθε Κράτος της Ένωσης ψηφίζει με απλή αναλογική.

Ψηφίζουν για θέσεις Ομοσπονδιακές στην Ουάσιγκτον: Πρόεδρο, Γερουσιαστές και Αντιπροσώπους (Βουλευτές) στον Οίκο των Αντιπροσώπων.

Επίσης ψηφίζουν για θέσεις Κρατικές: Κυβερνήτη, Γερουσιαστές και Αντιπροσώπους (Βουλευτές) στον Οίκο των Αντιπροσώπων του κάθε Κράτους.
Υπάρχουν 51 κυβερνήσεις στα Ενωμένα κράτη της Αμερικής: Η κυβέρνηση του κάθε κράτους και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Σε ορισμένα θέματα έχει δικαιοδοσία η κυβέρνηση του κάθε κράτους, και σε άλλα η ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Για Πρόεδρο της Ένωσης και Κυβερνήτη του κάθε κράτους ψηφίζουν κάθε 4 χρόνια. 

Για Γερουσιαστές Ομοσπονδιακούς και Κρατικούς ψηφίζουν κάθε 6 χρόνια.

Για Αντιπροσώπους (Βουλευτές) στον Οίκο των Αντιπροσώπων Ομοσπονδιακούς και του κάθε Κράτους τους ψηφίζουν κάθε 2 χρόνια.

Σε Ομοσπονδιακό επίπεδο, σε αυτές τις εκλογές του 2024 διακυβεύεται η θέση του Ομοσπονδιακού Προέδρου, Κάμαλα Χάρις (Δημοκρατικό Κόμμα) ή Ντόναλντ Τραμπ (Ρεπουμπλικανικό Κόμμα), διακυβεύεται το Κόμμα πλειοψηφίας στην Γερουσία στο Ομοσπονδιακό Κογκρέσο, διακυβεύεται το Κόμμα πλειοψηφίας στον Οίκο των Αντιπροσώπων στο Ομοσπονδιακό Κογκρέσο, και στις Κρατικές Γερουσίες και Οίκους των Αντιπροσώπων.

Η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση και κάθε μια από τις Κρατικές Κυβερνήσεις αποτελούνται από τρεις διαφορετικούς, ανεξάρτητους και αλληλοελεγχόμενους πόλους εξουσίας: Το Εκτελεστικό (Πρόεδρος), το Νομοθετικό (Γερουσία και Οίκος Αντιπροσώπων στο Κογκρέσο) και το Δικαστικό (Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο αποδίδει το νόημα και το πνεύμα του Συντάγματος της 17 Σεπτεμβρίου 1787 και την Διακύρηξη των Δικαιωμάτων, τα Εφετεία και τα πρωτοδικεία).

Είναι πιθανον και σύνηθες να εκλεχτεί διαφορετικό κόμμα σε κάθε έναν από τους πόλους εξουσίας, Εκτελεστικό, Γερουσία και Οίκο Αντιπροσώπων, που συνήθως οδηγεί σε τέλμα χωρίς συνβιβασμούς μεταξύ των τριών σωμάτων. Όχι, ο Πρόεδρος των Ενωμένων Κρατών δεν είναι καθόλου σαν Πρωθυπουργός των Ευρωπαϊκών και άλλων κρατών.

Πρόκειται για ένα Έθνος που αποτελείται από 50 Κράτη συν το ανεξάρτητο από Κράτη έδαφος όπου βρίσκεται η πρωτεύουσα, Ουάσιγκτον, που λέγεται Περιφέρεια της Κολούμπια (District of Columbia). Υπάρχει και το Κράτος της Ουάσιγκτον στα βορειοδυτικά, στον Ειρηνικό, που δεν έχει καμία σχέση με την Περιφέρεια της Κολούμπια όπου βρίσκεται η πρωτεύουσα Ουάσιγκτον.

Ενώ τα Κράτη ψηφίζουν με απλή αναλογική, η επιλογή του κάθε κράτους αντιπροσωπεύεται σε Ομοσπονδιακό επίπεδο από έναν αριθμό Εκλεκτόρων ζυγισμένο για δικαιότερη κατανομή δύναμης μεταξύ των Κρατών με μεγάλο πληθυσμό και εκείνα με μικρό πληθυσμό.

Εδώ παρακάτω, τα κράτη τα αρχικά των οποίων είναι μπλε ψηφίζουν πάντα δημοκρατικά σε Ομοσπονδιακό επίπεδο, και με κόκκινο, ρεπουμπλικανικά. Τα κράτη σε Μωβ με αστερίσκο μπορεί να πάνε ή προς την μια κατεύθυνση ή την άλλη, και έτσι στα Μωβ* Κράτη θα κριθεί το αποτέλεσμα. Κυρίως, στην Πενσυλβάνια που έχει 19 Εκλέκτορες.

Το αποτέλεσμα μπορεί στο τέλος να εξαρτηθεί από ένα μικρού πληθυσμού Κράτος όπως η Νεβάντα. Ή, η Άιοβα, που είναι "κόκκινο" αλλά τις τελευταίες μέρες φαίνεται σαν να είναι πιθανόν να γίνει μπλε. Ή να πάει μπλε η Arizona. H Χάρις πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσει τον λεγόμενο Μπλε Τοίχο των τριών Κρατών: Wisconsin, Michigan και Pennsylvania.

Αν η Κάμαλα Χάρις κερδίσει με ελάχιστους Εκλέκτορες, ο Τραμπ θα πάει δικαστήρια, και οι οπαδοί του θα βγουν στους δρόμους επιθετικά όπως στις 6 Ιανουαρίου 2021. Τότε, δεν θα ξέρουμε το τελικό αποτέλεσμα για βδομάδες ή μήνες.

Και αν ακόμα η Κάμαλα Χάρις κερδίσει αυτές τις εκλογές, το πραγματικό πρόβλημα θα παραμείνει ότι ο Τραμπ συσπείρωσε όλους τους Κου Κλουξ Κλαν, τους Ναζί, τους Φασίστες, τους Εθνικιστές, τους Χριστιανοφασίστες, τους ρατσιστές, τους μισογύνηδες, και κυρίως εκείνους που μισούν τους μετανάστες, όλους αυτούς μαζί σε μια δύναμη εναντίων της Δημοκρατίας και της Προόδου ισχυρότερη από ότι έχουμε δει στον πλανήτη σε πάνω από αιώνα. Και θα παραμείνουν συσπειρομένοι για πολύ καιρό και αφού ο ίδιος ο Τραμπ εξαφανιστεί από την δημόσια ζωή.

Ένα πολύ θλιβερό είναι ότι οι Τραμπικοί διέδωσαν την λέξη Woke για να περιγράψουν τις ελευθερίες κυρίως της κοινότητας LGBTQ και άλλων φιλελεύθερων, την χρησιμοποιούν υποτιμητικά, κοροϊδευτικά για αυτόν τον σκοπό, την πήρανε οι Ευρωπαίοι και τρέχουνε μ' αυτή τη λέξη χαρούμενα και κανείς δεν έχει ιδέα ότι η λέξη είναι από Αφρικανική-Αμερικανική αργκό και σημαινει αφύπνηση από την υποτακτικότητα και την αμάθεια, από την εποχή της δουλείας μέχρι τις μάχες για τα πολιτικά δικαιώματα της δεκαετίας των 1960.

Αν κερδίσει ο Τραμπ... όσο και να παίρνετε την παγκόσμια ειρήνη (με τοπικούς πολέμους μακριά από την γη σας), και να παίρνετε την σχετική δυτική ευημερία σαν δεδομένο, θα εκπλαγείτε, είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα από τον καινούργιο Μεσαίωνα, τους νέους Σκοτεινούς Αιώνες που κανείς δεν συνειδητοποιεί ακόμα ότι έχουν ήδη ξεκινήσει. 

Οι Τρεις Κανόνες της Επιτυχίας του Ντόναλντ Τραμπ, τους οποίους τους διδάχθηκε από τον Roy Cohn είναι:
1. Επίθεση, επίθεση, επίθεση,
2. Μην παραδεχτείς ποτέ τίποτα,
3. Πάντα να λες ότι νίκησες, ακόμα και όταν έχασες.

Το κομμα του Τραμπ δεν είναι κόμμα Αλλαγής όπως ηταν για τους Έλληνες το κόμμα του Παπανδρέου το 1980 ή του Τσίπρα το 2015. Είναι η Χρυσή Αυγή, είτε το κατανοείτε αυτό στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια, είτε όχι. Είτε σας αρέσει ο παραλληλισμός είτε όχι.

Ο υποψήφιος που θα κερδίσει την Προεδρία πρέπει να λάβει το λιγότερο 270 από τους 538 ψήφους Εκλεκτόρων.
Μέχρι σήμερα, τον εικοστό πρώτο αιώνα:
2000: Μπους: 271
2004: Μπους: 286
2008: Ομπάμα: 365
2012: Ομπάμα: 332
2016: Τραμπ: 304
2020: Μπάιντεν: 306

Δύο ιστορικά παραδείγματα:
1972: Νίξον (δεύτερη θητεία): 520 (Μόνο η Μασαχουσέτη δεν τον ψήφισε) (Παραιτήθηκε λόγω Γουώτεργκέητ το 1974)
1984: Ρέγκαν (δεύτερη θητεία): 525 (Μόνο η Μινεσότα δεν τον ψήφισε)

ΚΡΑΤΟΣ		ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ	ΨΗΦΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΡΩΝ
Alabama	AL	5.108.468	9
Alaska	AK	733.406	3
Arizona	AZ	7.431.344	11
Arkansas	AR	3.067.732	6
California	CA	38.965.193	54
Colorado	CO	5.877.610	10
Connecticut	CT	3.617.176	7
Delaware	DE	1.031.890	3
District of Columbia	DC	678.972	3
Florida	FL	22.610.726	30
Georgia	GA	11.029.227	16
Hawaii	HI	1.435.138	4
Idaho	ID	1.964.726	4
Illinois	IL	12.549.689	19
Indiana	IN	6.862.199	11
Iowa	IA	3.207.004	6
Kansas	KS	2.940.546	6
Kentucky	KY	4.526.154	8
Louisiana	LA	4.573.749	8
Maine	ME	1.395.722	4
Maryland	MD	6.180.253	10
Massachusetts	MA	7.001.399	11
Michigan	MI*	10.037.261	15
Minnesota	MN	5.737.915	10
Mississippi	MS	2.939.690	6
Missouri	MO	6.196.156	10
Montana	MT	1.132.812	4
Nebraska	NE	1.978.379	5
Nevada	NV*	3.194.176	6
New Hampshire	NH	1.402.054	4
New Jersey	NJ	9.290.841	14
New Mexico	NM	2.114.371	5
New York	NY	19.571.216	28
North Carolina	NC*	10.835.491	16
North Dakota	ND	783.926	3
Ohio	OH	11.785.935	17
Oklahoma	OK	4.053.824	7
Oregon	OR	4.233.358	8
Pennsylvania	PA*	12.961.683	19
Rhode Island	RI	1.095.962	4
South Carolina	SC	5.373.555	9
South Dakota	SD	919.318	3
Tennessee	TN	7.126.489	11
Texas	TX	30.503.301	40
Utah	UT	3.417.734	6
Vermont	VT	647.464	3
Virginia	VA	8.715.698	13
Washington	WA	7.812.880	12
West Virginia	WV	1.770.071	4
Wisconsin	WI*	5.910.955	10
Wyoming	WY	584.057	3
ΣΥΝΟΛΟ		334.914.895	538

Σήμερα, 5 Νοεμβρίου 2024: τελευταίας στιγμής υποθέσεις του που μπορεί να βρεθούμε:

https://projects.fivethirtyeight.com

Αν η Κάμαλα Χάρις εκλεχθεί από όλα τα μπλε Κράτη και τα τέσσερα μωβ Κράτη, κερδίζει.

ΥΓ. Ψήφισα στην Φλόριδα αυτή την φορά, μετά την πολιτιγράφησή μου εκεί το 2022, ενώ μια ζωή ψήφιζα στην Μασαχουσέτη μας. Η Μασαχουσέτη πάντα ψηφίζει Δημοκρατικά για πρόεδρο της Ένωσης κάθε τέσσερα χρόνια από το 1928 (εκτός των 1952, 1956 Άιζενχάουερ και 1980, 1984 Ρέγκαν). Αυτή την φορά η ψήφος μου θα πιάσει περισσότερο τόπο, σε ένα Κράτος «πεδίο μάχης» σαν την Φλόριδα, που μάλλον θα ψηφίσει τον απατεώνα.

Οι Κουβανοί που έφυγαν να γλυτώσουν από τον Φιντέλ Κάστρο είναι Ρεπουμπλικάνοι αλλά οι συνταξιούχοι που έρχονται από τον βορά να πεθάνουν στην Φλόριδα είναι ως απί το πλείστο Δημοκρατικοί. Συν αυτό, θυμάστε τον παλιό Νότο της δουλείας και του εμφυλίου; Λέγεται ότι όσο πιο βόρεια πας στην Φλόριδα τόσο κοντύτερα στον Νότο βρισκεσαι. Η Φλόριδα είναι ένας τραγέλαφος πολιτιστικού χάους, κουνουπιών και αλιγατόρων που θα βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του Ατλαντικού τον εικοστο δεύτερο αιώνα. Και είναι υπεύθυνη για το ότι βγήκε ο Πινόκιο, ο Μπους το 2000, και ο αντιπρόεδρός του ο Γκεπέτο, ο Τσέηνη.

~~~

Ρομάνια

Έχω ένα καλό φίλο στην Αμερική, δέκα χρόνια μεγαλύτερό μου, μορφωμένο, δικηγόρο, που επειδή το όνομα του χωριού μας είναι Σαν Μπενεντέτο ιν Αλπε, λόγω του «Άλπε» λέει σε όλους ότι ο Δημήτρης και η Μαργαρίτα ζουν στις Ιταλικές Άλπεις, κι' ας μας έχει επισκεφτεί εδώ στο χωριό δυό φορές... Επίσης, είναι κάπου τρεις-τέσσερεις (ίσως πέντε), άλλοι Έλληνες και άλλοι Αμερικανοί, που επιμένουνε ότι ζούμε στην Τοσκάνη. Είναι καιρός λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε τα πράματα, ως πως το που ζούμε.

Κατ’ αρχάς, Άλπε (Alpe), σημαίνει «ορεινός βοσκότοπος». Η οροσειρά ανάμεσα στην Γαλλία, την Ιταλία και την Ελβετία έχει ορεινά βοσκοτόπια ανάμεσα στις κορυφές, γι’ αυτό και λέγεται Άλπεις. Ορεινά βοσκοτόπια έχουνε όλα τα βουνά και εμείς ζούμε στην οροσειρά των Απεννίνων, στο χωριό «Άγιος Βενεδικτίνος στα Ορεινά Βοσκοτόπια» (San Benedetto in Alpe), 280 χιλιόμετρα ευθεία γραμμή νοτιοανατολικά της οροσειράς που λέγεται Άλπεις. Ελπίζω αυτό να ξεκαθαρίστηκε πλέον. Ζούμε στα Απέννινα! Appennino Tosco-Romagnolo.

Το άλλο, με την Τοσκάνη, είναι λίγο πιο πολύπλοκο.

Θα θυμάστε όλοι την αρχαία Γαλατία.
Όλοι πιστεύουν ότι η αρχαία Γαλατία είναι η σημερινή Γαλλία, βόρεια από τις Άλπεις. Όχι ακριβώς. Η αρχαία Γαλατία έφτανε από τον Ατλαντικό ως 300 χιλιόμετρα νότια των Άλπεων σε όλη την σημερινή βόρεια Ιταλία, μέχρι τον ποταμό Ρουβικώνα ο οποίος βρίσκεται στο Ρίμινι, 50 χιλιόμετρα ανατολικά, νοτιοανατολικά από εμάς.
Δηλαδή, εμείς, στο Σαν Μπενεντέτο ιν Αλπε, ζούμε στο νότιο άκρο της αρχαίας Γαλατίας.

Θυμάστε ότι ο Ιούλιος Καίσαρ, μεταξύ του 58 και 50 Προ Κοινής Εποχής κατέκτησε την Γαλατία για την Ρώμη.
Ολόκληρη την Γαλατία; Όχι ολόκληρη. Ένα μικρό Γαλατικό χωριό στην Αρμορική αντιστεκόταν και πάντα θα αντιστέκεται επειδή ο Δρουίδης τους ο Πανοραμίξ έφταχνε ένα μαγικό ζωμό που έκανε τους Γαλάτες χωριανούς ανίκητους εναντίων των Ρωμαίων του Καίσαρα, με πρώτους τον μικρόσωμο Αστερίξ και φυσικά τον φίλο του Οβελίξ, ο οποίος είχε πέσει κατά λάθος μέσα στην χύτρα με τον μαγικό ζωμό όταν ήταν μωρό και είχε την υπεράνθρωπη δύναμη εσαεί χωρίς να του επιτρέπει ο Πανοραμίξ να πιεί ποτέ περισσότερο μαγικό ζωμό.

Το μόνο που αγαπά ο Οβελίξ περισσότερο από το να γρονθοκοπεί τους Ρωμαίους είναι να κυνηγάει αγριογούρουνα. 

Και πάντα έλεγε για τους Ρωμαίους: «Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι» (Γαλλιστί, ή Γαλατικά, Ils sont fou ces Romains). Το οποίο στα Ιταλικά μεταφράζεται: «Sono pazzi questi Romani» (Σόνο πάτσι κουέστι Ρομάνι). 

Φυσικά, τα αρχικά του Sono pazzi questi Romani είναι: SPQR, το σύμβολο των Ρωμαϊκών Λεγεώνων, στα λατινικά: «Senatus PopulusQue Romanus» (Σύγκλητος των Πολιτών της Ρώμης).

Μπορεί εμείς να ζούμε στην νότιοανατολική άκρη της Γαλατίας και οι καλοί μου φίλοι, Αστερίξ και Οβελίξ να ζουν στην βορειοδυτική άκρη, αλλά σε αυτό βλέπω μια απόλυτη συμμετρία! Επίσης, ξέχασα να πω ότι το κυνήγι, εδώ στην νοτιοανατολική Γαλατία, και η σπεσιαλιτέ μας εδώ στο Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, είναι το αγριογούρουνο.

Πρέπει να προσκαλέσω τον Οβελίξ για δείπνο μπροστά στο τζάκι μας. Πρώτα όμως πρέπει να κλέψουμε τις δάφνες από το κεφάλι του Καίσαρα για να γαρνίρουμε το αγριογούρουνο καθώς θα σιγοψήνεται συνοδεία με τις γλυκές νότες του βάρδου, Κακοφωνίξ. Μάλλον δύο αγριογούρουνα...

Απαγορευόταν να περάσει οπλοφορών στρατός νότια του ποταμού Ρουβικώνα, για την ασφάλεια της Ρώμης, η οποία βρίσκεται 230 χιλιόμετρα νότια του Ρουβικώνα. Όταν λοιπόν ο Καίσαρ επέστρεψε από την κατάκτηση της Γαλατίας (όχι όλης της Γαλατίας) και παρκάρισε την μία του Λεγεώνα στην βόρεια όχθη του Ρουβικώνα, τα νέα από την Σύγκλητο δεν ήταν ευχάριστα. Του ήτανε θυμωμένοι που έτρεχε οχτώ χρόνια με μια Λεγεώνα της Συγκλήτου στην Γαλατία χωρίς να τους στέλνει νέα και μαντάτα, ούτε θησαυρό. 

Ο Ιούλιος αποφάσισε ότι θα έπρεπε να τους δει προσωπικά να το συζητήσουνε το πράμα και έτσι αποφάσισε να περάσει την Λεγεώνα του, ένοπλη, στα νότια του Ρουβικώνα και να πάνε όλοι να δουν τι χαμπάρια στην Ρώμη, και στη Σύγκλητο. Περνώντας μάλιστα τον Ρουβικώνα, 10 Ιανουαρίου του 49 Προ Κοινής Εποχής, με την ένοπλη Λεγεώνα του νούμερο XIII, σαφής εχθρική πράξη έναντι της Ρώμης το να περάσει τον Ρουβικώνα ένοπλος, ο Καίσαρ είπε: «Ο κύβος ερίφθει» (Alea Iacta Est) δηλαδή, «Η πράξη μου που επαφίεται στην τύχη, είναι τώρα αμετάκλητη».

Εδώ βλέπουμε δάσκαλο τoυ δημοτικού του Ρίμινι να οδηγεί την τάξη του, γύρω στο 1930, συμπεριλαμβανομένου στην τάξη και του μικρου Φεντέρικο Φελίνι, εκδρομή στον ποταμό Ρουβικώνα, που στην πραγματικότητα, οπως βλέπετε, δεν είναι καθόλου ποταμός αλλά ένα απλό ρυάκι. (Federico Fellini, Roma, 1972)

Κάντε κλικ εδώ να διαβάστε κριτική μου για την ταινία Roma (1972) του Φελλίνι, που δημοσίευσα στην imdb.

Παρεμπιπτόντως, ο Καίσαρας αργότερα έδωσε στους λεγεωνάριούς του που παίρναν σύνταξη χωράφια σε ένα μέρος δυτικά της Ρομάνιας που το λέγανε Τοσκάνη. Ναι, η Ρομάνια είναι αρχαιότερη της Τοσκάνης και η Φλωρεντία όχι τόσο αρχαία όσο το Φορλί! Πάντως, από την γενικότερη περιοχή της Τοσκάνης κατάγονταν οι Ετρούσκοι, οι πρόδρομοι των Ρωμαίων και αργότερα των Ιταλών.

Και, ενώ εμείς εδώ, βόρεια του Ρουβικώνα, ζούμε στην αρχαία Γαλατία, η περιοχή μας τω καιρώ εκείνω, και σήμερα, λεγόταν και λέγεται «Μικρή Ρώμη» Romagna (Ρομάνια). Καμία σχέση με το κράτος και τους ανθρώπους της Ρουμανίας, βόρεια της Βουλγαρίας, που επίσης ονομάστηκε για την Ρώμη. Κάθε σημερινή Ιταλική επαρχία έχει την δική της διάλεκτο. Επειδή ήξερα Γαλλικά, καταλάβαινα λέξεις από την Ρομανιόλικη διάλεκτο πριν μιλήσω λέξη Ιταλικά. Αυτό, επειδή η Ρομανιόλικη διάλεκτος κατάγεται από τα Γαλατικά και τα Γαλλικά.

Στην Ιταλία το κάθε χωριό έχει ένα καμπαναριό και καμπαναριό στα Ιταλικά λέγεται καμπανίλο. Οι χωριανοί συσπειρώνονται γύρω από το καμπανίλο τους θεωρώντας το χωριό τους με το καμπανίλο τους καλύτερο από όλα τα άλλα, και αυτή η νοοτροπία λέγεται «καμπανιλίσμο». Πας τον καμπανιλίσμο λίγο παρακάτω και γίνεται φασισμός. 

Τέλος πάντων, ο Δήμος μας αποτελείται από τρία χωριά, το Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, 190 κάτοικοι, το Μποκόνι, 110 κάτοικοι, και το Πόρτικο ντι Ρομάνια, 400 κάτοικοι. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Τρία καμπαναριά σ' ένα Δήμο! Τρία! Και αν υπολογίσετε στο Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε το κάτω χωριό με την εκκλησία του και το πάνω χωριό, το δικό μας, με το Αββαείο του, δύο καμπαναριά στο Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε μόνο, δηλαδή σύνολο στον Δήμο, τέσσερα καμπανίλε!

Tα τρία πράγματα που έδωσε η Ιταλία στον κόσμο είναι ο Φασισμός, η Μαφία και η τέχνη της Δικαιολογίας (την τέχνη της δικαιολογίας, φυσικά την έκλεψε η Ιταλία απο την Ελλάδα). Η Μαφία βέβαια είναι μόνο στην Σικελία. Και άμα πεις σε Σικελό ότι είναι Ιταλός, θα παραπονεθεί στον Νονό του. Σε άλλες περιοχές η τοπική οργάνωση που είναι ας πούμε η τοπική Μαφία έχει άλλα ονόματα. Παραδείγματος χάριν, στην Νάπολη λέγεται Καμόρα. Ως ένα άλλο παράδειγμα, οι κακές γλώσσες λένε ότι στην περιοχή της Ρώμης η Μαφία λέγεται Ιταλική Κυβέρνηση. Αλλά στο εξωτερικό τα λένε όλα Μαφία και τέρμα. Επίσης, Κόζα Νόστρα. Κόζα σημαίνει υπόθεση, αντικείμενο, πράγμα. Νόστρα σημαίνει δικό μας.

Ένα άλλο γνώριμο της Κοινωνίας εδώ στην Ιταλία είναι η Ιταλική ευγένεια. Ανέρχεται σε επίπεδα τα οποία μπορεί κανείς να τα εκλάβει ως υποκρισία. Αυτό που μου στέλνει ηλεκτρική εκκένωση στο νευρικό μου σύστημα είναι το κλασσικο «νον βολέβο ντιστουμπάρλο» (δεν ήθελα να σας ενοχλήσω). Το δεν ήθελα να σας ενοχλήσω είναι τρομερά ενοχλητικό. Πάνω σε αυτό έχω συγγράψει ένα ανέκδοτο: Φούσκωσε ο ποταμός δίπλα στο χωριό και οι χωριανοί πήγαν πάνω στον λόφο να σωθούνε. Μετά, η τηλεόραση τους ρώτησε για τις ειδήσεις αν είναι όλοι καλά. Ναι, απαντήσανε εκτός από τον κακομοίρη τον Φρανσέσκο που πνίγηκε. Πως πνίγηκε; ρώτησε ο δημοσιογράφος. Κοιμότανε, του απάντησαν. Καλά, απόρησε ο δημοσιογράφος, γιατί δεν τον ξυπνήσατε; Δεν θέλαμε να τον ενοχλήσουμε.

Το καμπαναριό του Αββαείου είναι 65 μέτρα από τα παράθυρά μας, και κάθε μέρα από τις 7 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ χτυπάει η καμπάνα κάθε ώρα όσες φορές είναι ο αριθμός της ώρας. Ντον, Ντον, Ντον… Τρείς το απόγεμα. Ντον, Ντον, Ντον, ΝΤΙΝ! Τρισήμισι η ώρα. Δώδεκα το μεσημέρι, μετά τα 12 Ντον, χτυπάνε όλες οι καμπάνες για 15 δευτερόλεπτα συνεχώς. Δέκα εφτά χρόνια που είμαι εδώ, το ρολόι που χτυπάει την ώρα είναι σχεδόν πάντα τρία λεπτά πίσω. Πρόσφατα μάλιστα, ενώ οι καμπάνες σταματάνε μετά τις 9 το βράδυ, άρχισε που και που να χτυπάει 12 φορές με 1 ολόκληρο λεπτό καμπάνες μετά, στις 12 τα μεσάνυχτα. Είναι του διαβόλου αυτά τα αυτόματα εργαλεία.

Όσον αφορά την Ιταλία, Ιταλία δεν υπάρχει λαογραφικά. Κάθε επαρχία προέρχεται από διαφορετικά Μεσαιωνικά κρατίδια, βασίλεια και πριγκιπάτα, διαλέκτους, παραδόσεις και δε συμαζεύεται. Το κράτος της Ιταλίας ο Γκαριμπάλντι το δημιούργησε και το ένωσε για πρώτη φορά, σαν Βασίλειο, το 1861 πριν 164 χρόνια. Δημοκρατία έγινε το 1946.

Όμως, όπως είπε ο Μέτερνιχ, η Ιταλία δεν ειναι τίποτα παραπάνω από μια γεωγραφική έκφραση.

Ξέρω, ξέρω, νομίζετε ότι υπάρχει μια Ιταλία, αλλά δεν υπάρχει. Εκτός αν αναπολεί κανείς τον καιρό του Μουσολίνι όταν τα τραίνα ήταν πάντα στην ώρα τους.

Τώρα μάλιστα αρκετοί Ιταλοί, κάμποσοι από αυτούς στην Κυβέρνηση, εόρτασαν την 28η Οκτωβρίου εις ανάμνηση της 28ης Οκτωβρίου του 1922 και της πορείας του Μουσολίνι και των φασιστών κατά της Ρώμης, όταν εδραιώθηκε ο φασισμός στην Ιταλία. Σας θυμίζει τίποτα η 28η Οκτωβρίου; Αν θυμίσεις στους Ιταλούς ότι υπάρχει και η 28η Οκτωβρίου 1940, θα χαμογελάσουν και θα πουνε: Αααα, μπέλα γκρέτσια!... Αλλά θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα μελετημένοι γιατί δεν τα διδάσκουν αυτά στα σχολεία για να μην ενοχλήσουν τα παιδιά με ιστορίες πολέμων στους οποίους η Ιταλία δεν κέρδισε...

Το μαυσολείο του Μουσολίνι, με αιώνια φλόγα, βιβλίο επισκεπτών, λουλούδια φρέσκα και αντικείμενα από την ζωή του, βρίσκεται στην γενέτειρά του, το Πρεντάπιο, εδώ στην Ρομάνια, 46 χιλιόμετρα κορδέλες από μας. Λίγα μέτρα από τον οικογενειακό τάφο της οικογένειας της μαμάς μας.

Ο Φελλίνι ήταν από το Ρίμινι, εδώ στην Ρομάνια, και την ταινία La Strada την γύρισε εδώ, στους δρόμους της Ρομάνιας. Η ταινία του Φελλίνι που λέγεται Αμαρκόρντ, το «αμαρκόρντ» είναι προφορά του Ρίμινι και της Ρομάνιας για το «μι ρικόρντι» (που σημαίνει, θυμάμαι).

~~~

Κοιτάξτε τον χάρτη πάνω από την ανάρτηση και κάντε κλικ να μεγαλώσει. Η επαρχία μας, η Εμίλια-Ρομάνια, είναι πορτοκαλί. Η Ρομάνια είναι το πιο χτυπητό πορτοκαλί, Το υπόλοιπο, το ασθενέστερο πορτοκαλί, είναι η Εμίλια. Ο Ρουβικώνας τελειώνει στο Ρίμινι, κάτω δεξιά. Η Τοσκάνη, στον χάρτη, ειναι μπλε, δυτικά και νότια της Εμίλια-Ρομάνια. Ίσως να θυμάστε ότι παραπάνω έγραψα ότι η επαρχία μας λέγεται Εμίλια-Ρομάνια. Τι εστί Εμίλια θα με ρωτήσετε. Ο Εμίλιο ήταν Ρωμαίος αριστοκράτης και Γερουσιαστής, και σχεδίασε και έχτισε την Via Emilia (η οδός του Εμίλιο) από το Ρίμινι μέχρι το Μεδιόλανο (σήμερα, Μιλάνο), τον ίσιο δρόμο που βλέπετε στον χάρτη. Τον αριστερό. Ο παράλληλος, δεξιά, είναι ο σημερινός αυτοκινητόδρομος, η ωτοστράντα νούμερο 14. Που φρακάρει πολύ και παίρνουμε την Ρωμαϊκή Βία Εμίλια να γλυτώσουμε χρόνο. Και όλη η επαρχία βορειοδυτικά της Ρομάνιας μας, είναι η Εμίλια.

Και μας την κάνανε μια επαρχία, Εμίλια-Ρομάνια, αλλά εμείς οι Ρομανιόλοι καθόλου δεν τους πάμε αυτούς τους Εμιλιάνους. Είναι τρελοί αυτοί οι Εμιλιάνοι! Όσο για τους Τοσκάνους στην Τοσκάνη, που στον χάρτη είναι μπλε, δεν ξέρουν τι τους γίνεται! Άλλος πλανήτης, εξωγίηνοι. Και δεν μπορείς να οδηγήσεις ούτε να παρκάρεις στην Φλωρεντία έτσι που έχουν καταπηδήξει το κυκλοφοριακό.

Στον χάρτη πάνω-πάνω θα δείτε τις σημαντικές πόλεις.

- Ρομάνια: Φορλί, Τσεζένα, Φαένζα, Ρίμινι, Ραβέννα,

- Εμίλια: Μπολόνια, Μοντενα, Ρετζιμίλια (Ρέτζιο Εμίλια), Πάρμα, Φερράρα,
(Το προσούτο της Πάρμας είναι από την Πάρμα, αλλά ενώ είναι το μόνο προσούτο γνωστό έξω από την Ιταλία, κάθε περιοχή κάνει το δικό της προσούτο. Το Σαν Ντανιέλε και το Νόρτσια είναι πολύ καλύτερα. Το τυρί Παρμετζιάνο Ρετζιάνο [παρμεζάνα] είναι συνεργασία μεταξύ της Πάρμας και της Ρετζιμίλια. Το τυρί Γκράνα Παντάνα είναι μια φτηνή [τσίπικη] έκδοση της παρμεζάνας)

- Τοσκάνη: Φλωρεντία (Μέδικοι, Αναγέννηση, κλπ.), Σιένα, Πίζα, Λούκα, Λιβόρνο.

Το Φορλί την Ρωμαϊκή εποχή λεγόταν Forum Livii (η αγορά του Λίβιου). Τον Μεσαίωνα το Φορλί έγινε γνωστό από την Κυρία του Φορλί, την Κατερίνα Σφόρτσα ηγεμόνισα του Φορλί και της περιοχής. Η Κατερινα καταγόταν από την αριστοκρατηκή και ηγεμονική οικογένεια Σφόρτσα του Μιλάνο. Τον δέκατο πέμπτο αιώνα, η Ρομάνια ήταν Παπική κτήση που ανήκε στον Πάπα. Ο άγιος Πατέρας είχε επαρχίες, στρατό, τράπεζα... σεμνά πράματα του Θεού. Ο Τσέζαρε Μπόρτζια (Καίσαρ Βοργίας, γιός του Πάπα Βοργία, Αλέξανδρου VI και αδελφός της Λουκριτίας, ναι, ο Πάπας είχε και παιδιά) πολιόρκησε το κάστρο του Φορλί, αιχμαλώτισε τον γιό της Κατερίνας και άρχισε να τον βασανίζει μπροστά από το κάστρο να τον βλέπει η μητέρα του η Κατερίνα και να παραδόσει την πόλη για να σώσει τον γιό της από τα βασανιστήρια. Η Κατερίνα όμως στάθηκε αγέρωχη πάνω στις επάλξεις του κάστρου του Φορλί, σήκωσε την φούστα της ψηλά να φανούν τα εσώρουχά της, και φώναξε, δεν πειράζει μπορώ να κάνω κι' άλλα παιδιά. Τελικά ο Τσέζαρε την πήγε στην Ρώμη στον μπαμπά του τον Πάπα μέσα σε ένα κλουβί με ρόδες.

Εδώ από κάτω, πιο λεπτομερής, η περιοχή μας:

Εδώ, το πάνω χωριό με το Αββαείο και το σπίτι μας,
και το κάτω χωριό με το Κέντρο Επισκεπτών του Εθνικού Παρκου.
https://www.parcoforestecasentinesi.it

 Ο ιστοχώρος που έφτιαξα για τον Καταρράκτη μας της Ακουακέτα

Τον καταρράκτη μας της Ακουακέτα και το χωριό μας τα ανέφερε ο Δάντης στην Θεία Κωμωδία, Κόλαση, Άσμα XVI, στοίχοι 94-105. Ο Δάντης ήτανε από την Φλωρεντία. Η φατρία του έχασε τις πολιτικές αναμετρήσεις και τον εξορίσανε. Στον δρόμο της εξορίας ο πατέρας της Ιταλικής γλώσσας, Dante Alighieri (1265-1321), πέρασε τον χειμώνα του 1302-1303 στο Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε και μετά χρησιμοποίησε πολλά από τα τοπία μας και ονομασίες στην Θεία Κωμωδία. Αυτή είναι η τουριστική μας κληρονομιά, εδώ στο χωριό. Ο Δάντης. Το 2021 είχαμε και τις εκδηλώσεις για τα 700 χρόνια από τον θάνατό του. Εν τω μεταξύ, οι Φλωρεντίνοι, παρά το ότι τον εξορίσανε, τώρα τον εορτάζουν και καυχόνται. Είναι τρελοί αυτοί οι Φλωρεντίνοι! 

Τα σύνορα της Τοσκάνης και της Ρομάνια είναι στον χάρτη διαγώνια από πάνω αριστερά προς κάτω δεξιά, πάνω στην ράχη των Απεννίνων. Το χωριουδάκι μας μάλιστα είναι μόνο τρία χιλιόμετρα από τα σύνορα της Τοσκάνης, μέσα στην Ρομάνια. Ήταν πάντα; Όχι πάντα. Μέχρι το 1927 το χωριουδάκι μας ήταν μέσα στην Τοσκάνη, υπό τον Μεγάλο Δούκα της Τοσκάνης, διοικητική θέση καταγόμενη ευθεία γραμμή από τους Μέδικους της Αναγέννησης στην Φλωρεντία. Κι’ ας ήταν το χωριουδάκι μας στην Τοσκάνη, οι κάτοικοι ήταν Ρομανιόλοι. Σχεδόν υπό κατοχή των Τοσκάνων. Και από το 1927 απελευθερωθήκαμε και είμαστε πλέον εκεί που ανήκουμε, στην Ρομάνια. Ρομάνια μία, που λέει και το τραγούδι. Romagna mia... Μία όχι όπως μία και μοναδική, αλλά mia στα Ιταλικά σημαίνει δική μου. Ρομάνια μου, σαν να λέμε.

Τα πάντα στην Ρομάνια είναι διαφορετικά από την Τοσκάνη. Η φύση, τα τοπία, η βλάστηση είναι διαφορετικά. Και φυσικά, ωραιότερα στην Ρομάνια, στις ανατολικες πλαγιές των Απεννίνων παρά σ' εκείνες τις δυτικές πλαγιές της Τοσκάνης. Εμείς οι Ρομανιόλοι φτιάχνουμε ζυμαρικά αξεπέραστα, στο σπίτι, από το μηδέν, χωρίς μηχάνημα, στο χέρι, πολύ καλύτερα από της Τοσκάνης, και φυσικά καλύτερα από παντού στην Ιταλία. Ούτε καν οι Εμιλιάνοι δεν φτάνουν τα ζυμαρικά μας. Τορτέλι! Καπελέτι! Τορτέλι είναι σαν Ραβιόλι αλλά τα Ραβιόλι είναι νότια από την Νάπολη. Είναι τρελοί αυτοί οι Ναπολιτάνοι. Τα Τορτέλι μας είναι πολύ ανώτερα. Που να σας φτιάξει καπελέτι σε μοσχαρίσιο ζωμό η mama της Μαργαρίτας, η μαμά μας! Θα νομίζετε ότι τα έφτιαξε ο Πανοραμίξ! Η μαμά μας πάντα κρατά χειροποίητα απ’ το χεράκι της καπελέτι στην κατάψυξη μπας και πάω να την επισκεφτώ εκεί, κάτω στο Φορλί. Σε αντίθεση με τον Οβελίξ, εγώ δεν έπεσα κατά λάθος μέσα στα καπελέτι της μαμάς όταν ήμουν μωρό. Δεν ήμουν εδώ τότε. Και χρειάζομαι τον μαγικό ζωμό μου κάθε φορά, ώστε να τα βγάλω πέρα με τους ντιπ ηλίθιους στους οποίους δίνουν άδειες οδηγήσεως και βγαίνουνε στο δρόμο με τα αυτοκίνητά τους και τις μοτοσυκλέτες τους.

Η καινούργια Lamborghini της αστυνομίας:

Λίγο αργότερα...

Στον χάρτη εδώ λίγο πιο πάνω βλέπετε τον κόκκινο δρόμο, την Στράντα Στατάλε SS67 από την πράσινη ωτοστράντα Α14 ως την πράσινη ωτοστράντα Α1, που ενώνει το Φορλί με την Φλωρεντία. Βέβαια ο ρουτ σίξτι σέβεν ρίχνει ένα παραπάνω στον κλασσικό Αμερικάνικο ρουτ σίξτι σιξ. Η SS67 πάει από Αδριατική σε Μεσόγειο, από Ραβέννα ως την Πίζα, αλλά για τους σκοπούς του χάρτη της περιοχής μας κοιτάμε το κομμάτι Φορλί-Φλωρεντία. Φορλί-Φλωρεντία είναι 109 χιλιόμετρα κορδέλες. Δυό ώρες και 45 λεπτά οδήγημα. Φορλί-Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε είναι 45 χιλιόμετρα, 55 λεπτά. Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε-Φλωρεντία είναι 64 χιλιόμετρα, μιά ώρα 50 λεπτά οδήγημα.

Όλο κορδέλες. Και οι αρσενικιάρηδες Ιταλοί με τις ακριβές μοτοσυκλέτες και τις ακόμα ακριβότερες δερμάτινες στολές πιστεύουν ότι ο SS67 είναι ιδιωτική τους πίστα, από το Φορλί, ίσαμε το μπαρ στο πέρασμα του Μουραλιόνε πάνω στην ράχη. Το καλοκαίρι πάνω από το επάνω χωριό όπου είναι το σπιτάκι μας ακούμε από κάτω από τον 67 συνέχεια βρουμ-βρουμ-βρουουουουουμ-βριιιιιμ!βραμβρουμ! Και που και που, από πάνω μας, τσαφ-τσαφ-τσαφ-τσαφ, το ελικόπτερο ασθενοφόρο που έρχεται για τους τραυματίες και νεκρούς μοτοσικλετιστές.

Εδώ στην Ρομάνια έχουμε τον καρπό σταφυλιού που λέγεται Σαν Τζιοβέζε (σαν να λέμε Αηγιωργίτικο στην Πελοπόννησο). Τα κρασιά μας τα Σαν Τζιοβέζε είναι φυσικά τα καλύτερα. Μας κλέψανε αμπέλια οι Τοσκάνοι και τα φυτέψανε στο Κιάντι, στην Τοσκάνη, και όλος ο κόσμος ξέρει το κρασί Κιάντι. Αλλά κανείς δεν ξέρει ότι το Κιάντι ξεκίνησε με αμπέλια Σαν Τζιοβέζε Ρομανιόλικα. Που μας τα κλέψανε αυτοί οι Τοσκάνοι!

Αυτό είναι το Αββαείο μας του Αγίου Βενεδκτίνου, δυό πόρτες κάτω από το σπιτάκι μας στο επάνω χωριό.

Αυτό χτίστηκε το δεύτερο μισό του δεκάτου ογδόου αιώνα. Το πρώτο Αββαείο και μοναστήρι οι μοναχοί το είχαν ξεκινήσει και χτίσει τον ένατο αιώνα, πριν καν υπάρξει Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, πριν το Μέγα Σχίσμα. Που είναι το πρώτο Αββαείο, θα με ρωτήσετε. Η κρύπτη του είναι κάτω από την τσιμεντένια πλάκα που βλέπετε και μπορείτε να το επισκεφθειτε από τον κήπο του Αββαείου. Έχει και λίψανα κάποιων Αγίων. Κάθε καθώς-πρέπει εκκλησία έχει καποιανού τα λίψανα. Υπάρχουν τρεις εκκλησίες στην Ευρώπη που έχουν, η κάθε μια, το κρανιο του Ιωάννη του Χρυσόστομου, παραδείγματος χάριν... 

Βλέπετε και τα απομεινάρια του τοίχου που βγαίνει λίγο απο το χτίσμα αριστερά της πόρτας; Ε! Όταν οι Τοσκάνοι χτίζανε το Ντουόμο στην Φλωρεντία, τον γνωστό ναό της Παναγίας του Λουλουδιού, Santa Maria del Fiore, ρίχνανε όλα τα λεφτά εκεί και τα παίρνανε από όλα τα άλλα μέρη. Έτσι το Αββαείο μας του ενάτου αιώνα και το μοναστήρι δεν συντηρήθηκαν, δεν τα πρόσεξε κανείς και κυριολεκτικά κατέρευσαν! Βρούμ! πάει το Αββαείο και άντε ξαναχτίστε το! Αυτοί οι Τοσκάνοι φταίνε! Ειναι τρελοί αυτοί οι Τοσκάνοι!

Οι επαρχίες της γεωγραφικής Ιταλίας ανέπτυξαν μια κουλτούρα φτώχιας με τους αιώνες και ιδιαίτερα μετά από τους δύο παγκοσμίους πολέμους. Το Δεύτερο μάλιστα τον άρχισαν με τον Άξωνα και τους Γερμανούς αλλά τον τελείωσαν με τους συμμάχους και τους Αμερικάνους αφού ρίξανε τον Μουσολίνι και τον φασισμό τον Σεπτέμβριο του 1943. Από τότε μέχρι την απελευθέρωση η Ιταλία ήταν υπό Γερμανική κατοχή σαν την Ελλάδα. Μόνο που στην Γιάλτα ο Στάλιν έδωσε την Ιταλία στον Ρούζβελτ και την Ελλάδα στον Τσώρτσιλ για να του δώσουνε την Ανατολική Ευρώπη του σιδηρού παραπετάσματος. Έγιναν μεγάλες μάχες μεταξύ των Αμερικανών και της Βέρμαχτ και των Ες-Ες στα βουνά μας. Η μαμά μας ακόμα θυμάται τα Αμερικανικά βομβαρδιστικά Β17 να πετάνε πάνω από το Φορλί και να βομβαρδίζουνε. 

Σαν αποτέλεσμα της κατοχής, σήμερα σε κοιτάνε σαν εγκληματία αν αφήνεις ένα ψίχουλο στο πιάτο σου, ενώ στην Ελλάδα αφήνεις τα μισά στο τραπέζι και δηλώνεις, κρατώντας την κοιλιά σου, πω-πω! έσκασα δεν μπορώ να φάω άλλο! Πλούσια τα ελέη μας! Είναι τα απομεινάρια της κατοχής.

Πιάτο Ιταλού που δεν πέρασε κατοχή και είναι ασεβώς σπάταλος.

Τέλος πάντων. Στην Αμερική, από μπριζόλες έχουμε εφτά-οκτώ διαφορετικές ονομασίες ανάλογα με το μέρος του ζώου, την κοπή και την ποιότητα, όπως έχετε και στην Ελλάδα. Στην Ρομάνια όμως όλα τα ήδη μπριζόλας τα λέμε Φιορεντίνα. Την σταβλίσια; Φιορεντίνα. Το κόντρα; Φιορεντίνα. Τ-bone; Φιορεντίνα. Σιρλόιν; Φιορεντίνα. Ριμπάη; Φιορεντίνα, όλα Φιορεντίνα. Γιατί αυτό; Επειδή, μπριζόλες μόνο οι πλούσιοι της Φλωρεντίας μπορούσαν να αγοράζουνε και να τρώνε, κι’ έτσι, αν πρόκειται για οποιουδήποτε τύπο κόψιμο ή ποιότητα μπριζόλα, είναι το φαΐ που μόνο οι Φιορεντίνοι είχαν λεφτά να φάνε.

Ένα περίεργο είναι ότι ενώ εδώ είμαστε αγροτιά και παράγουμε και πολύ ντόπιο κρέας, δεν ξέρουνε πως να ψήσουν μια μπριζόλα. Ψήνουνε οι κακομοίρηδες ψηλά πάνω από χαμηλή φωτιά αντί χαμηλά σε καυτή φωτιά και το κρέας βγαίνει έτοιμο να επιδιορθώσει τρύπια σόλα παπουτσιού. Εκτός αν την ψήσει ο Αμερικάνος του Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, οπότε δίνεις ρέστα. Όλοι συμφωνούν σε αυτό. Ή, αν ψήσει παϊδάκια αρνίσια ο Έλληνας του Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε. Τότε, τρώγονται.

Η Λίνσι ήταν φυτοφάγος και δεν έτρωγε μπριζόλες.
Αλλά παϊδάκια αρνίσια ψημένα από εμένα, τα έτρωγε και έγλυφε τα δάχτυλά της.

Υπάρχουν και οι μπριζόλες σότο-φιορεντίνα (ένα σκαλί ποιότητας κάτω από την φιορεντίνα).
Την μπριζόλα που εδώ την λένε σότο-φιορεντίνα στην Αμερική την χρησιμοποιούμε να κάνουμε κιμά για χάμπεργκερς...

~~~

Για να συνοψίσουμε:

Η Μαργαρίτα κι' εγώ δεν ζούμε στις Ιταλικές Άλπεις αλλά στις ανατολικές πλαγιές των βόρειων Απεννίνων,

στο ορεινό βοσκοτόπι στο Αββαείο του Αγίου Βενεδικτίνου, μεγάλ' η χάρι του.

Εις το βουνό ψηλά εκεί, στέκει εκκλησιά Αββαείου, ερημική.

Και δεν ζούμε, γαμώ το, στην Τοσκάνη! Ρομανιόλοι είμαστε στην Ρομάνια.
Romagna!
Romagna mia.
Ελπίζω να μην χρειαστεί να το ξαναεξηγήσω ότι δεν ζούμε στην Τοσκάνη.

ΥΓ. Η Ιταλία σου μπλοκάρει το ενστικτώδες GPS του εγκεφάλου. Ενώ αισθάνεσαι ότι η Ιταλία πάει από Βορά προς Νότο, στην πραγματικότητα πάει από Βορειοδυτικά προς Νοτιοανατολικά. Όταν νομίζεις ότι κοιτάς ανατολικά, στην πραγματικότητα κοιτάς Βόρεια-Βορειοανατολικά. Είναι τρελοί αυτοί οι Ιταλοί! (Γαλλιστί, ή Γαλατικά, Ils sont fou ces Italiains)

~~~

Ηθικά

 

Από τις 9 Απριλίου 2011, δηλαδή εδώ και 13 χρόνια, 6 μήνες, 3 βδομάδες και 4 μέρες, ή, 1.240 από τις 1.394 αναρτήσεις μου, χρησιμοποιώ μια μόνο λέξη για τον τίτλο κάθε ανάρτησης, για διάφορους λόγους, και ο μονολεκτικός τίτλος της κάθε ανάρτησης έχει γίνει μέρος της ταυτότητας του μπλογκ. Συνήθως αυτό είναι πολύ εύκολο και, που και που χρειάζεται λίγη σκέψη για να βρεθεί η μία λέξη. Σήμερα για πρώτη φορά ήταν αρκετά δύσκολο.

Ο τίτλος της σημερινής ανάρτησης θα έπρεπε να είναι «Ηθική και άλλα Διηγήματα». Μια λέξη θα σήμαινε να ονομάσω την ανάρτηση ή «Ηθική» ή «Διηγήματα». Την ονόμασα τελικά «Ηθικά», ελπίζοντας ότι οι αναγνώστες πιθανόν να σκεφτούν, ή να ξέρουν, ότι η όποια ηθική δεν είναι παρά το διήγημα, η αφήγηση, της ζωής του καθενός.

Στις οικογένειες των οποίων αποτέλεσμα είμαι εγώ, οι γονείς, παππούδες και προ-λοιποί, ζουν μέχρι γύρω τα μέσα της δεκαετίας των ’70 τους χρόνων, πράγμα που σημαίνει ότι, καθώς ετοιμάζομαι να μπω στα 67, έχω μπροστά μου κάπου μεταξύ 5 και 11 χρόνια. Αν προσθέσουμε την ζωή και τον αέρα στο χωριουδάκι στο βουνό, υγιεινότερη από την συνήθη τροφή, εδώ στο βουνό, και το καλύτερο σύστημα υγείας που γνώρισα ποτέ στις χώρες που έζησα, ίσως να προσθέσει κανείς κάπου 5 ακόμα χρόνια για αναμενόμενα 10-16. Είναι βέβαια πιθανόν να αρχίσω την γυμναστική και την εξάσκηση, να προσέχω περισσότερο τον διαβήτη μου, να σταματήσω το κάπνισμα …και μόλις τα κάνω αυτά να με πατήσει λεωφορείο ή να με χτυπήσει μετεωρίτης.

Τέλος πάντων, το γεγονός είναι ότι έχω μπροστά μου πολύ λιγότερο μέλλον από όσο έχω παρελθόν πίσω μου.

Ευτυχώς, στο ένστικτό μου και στην σκέψη και συνείδησή μου, η ύπαρξη δεν είναι μια μονοδιάστατη ευθεία γραμμή από την γέννηση μέχρι το ξαφνικό τέλος. Είναι μια σφαίρα τρισδιάστατη την οποία ο θάνατος, ως μέρος της ζωής, δεν την σταματά αλλά την συμπληρώνει. Καθώς μπαίνουμε από τον χώρο και γραμμικό χρόνο στον χωροχρόνο, όπου ο χρόνος είναι και άπειρο και μηδέν, συνάμα. Όταν έρθει θα έρθει σαν παλιός φίλος. Κάτι είναι κι’ αυτό.

Όμως είναι φυσικό καθώς πλησιάζει κανείς το ολικό συμπλήρωμα να θέλει να έχει βάλει τα πάντα, το κάθε τι στην θέση του. Σε θέσεις που να αντιπροσωπεύουν το σύνολο της ύπαρξής του. Ειλικρινά και χωρίς δικαιολογίες ή αυταπάτες. Να απεικονίζει σωστά το διήγημα της ηθικής που έχτισε.

Ο Κώστας ήταν ο τελευταίος με την ιδιαίτερη ορθογραφία του επωνύμου μας, το οποίο ξεκίνησε στην Γαλλία τον 14^ο αιώνα, και με διάφορες ορθογραφίες πέρασε στην βόρεια Αγγλία, την Ισπανία, την Βόρειο Αμερική, και για μας στο Αϊβαλή και στην Πόλη, καταλήγοντας στην Αθήνα και την Βοστώνη. Τώρα όμως που ο Κώστας πέταξε προς την Δύση, χωρίς εγγόνια για μένα, εγώ, για την δική μας ορθογραφία του επωνύμου στα Ελληνικά, είμαι ο Τελευταίος των Μοϊκανών.

Όπως εξήγησα στην πρόσφατη ανάρτηση «Είμαι», η πατρίδα μου είναι ολόκληρο το Σύμπαν και το Έθνος μου όλη η Ζωή στο Σύμπαν. Η υπηκοότητα που επέλεξα σαν δική μου είναι τα Ενωμένα Κράτη της Αμερικής. Την Ιταλική υπηκοότητα δεν την είχα επιλέξει τόσα χρόνια από το 2008, επειδή δεν αισθάνομαι ότι ζω στη Ιταλία αλλά απλά στο σπιτάκι μας, στο χωριουδάκι μας στο βουνό μας. Αν είχα ποτέ αισθανθεί ότι ζω στην Ιταλία, θα είχα πηδήξει στην Μεσόγειο και θα ειχα κολυμπήσει στην Αμερική με την Μαργαρίτα στους ώμους μου. Αλλά, το 2020 καθώς επιστρέφαμε στην Ιταλία από τον εορτασμό της ζωής του Κώστα σκέφτηκα ότι θα ήταν μια πράξη σεβασμού προς την χώρα όπου θα συμπληρώσουμε την ζωή μας να έχω την υπηκοότητά της. Κι’ έτσι, το 2025 θα γίνω και Ιταλός υπήκοος.

Γεγονός το οποίο αφήνει την ερώτηση σχετικά με την Ελλάδα.

Πολύπλοκη ερώτηση. Αλλά θυμάμαι ένα καλαμπούρι που είχε πει την δεκαετία των ’60 ο Αμερικανός κωμικός Lenny Bruce. Είχε πει ότι, καθημερινά άνθρωποι εγκαταλείπουν την εκκλησία και ξαναβρίσκουν τον Θεό. Το νόημα είναι ότι η πραγματική ουσία του οτιδήποτε δεν βρίσκεται απαραίτητα εκεί που την έχει βάλει το στερεότυπο μιας κοινωνίας, αλλά ίσως να πρέπει να απομακρυνθεί κανείς από τα στερεότυπα για να βρει την βαθύτερη ουσία.

Πως λοιπόν μπορώ να κρατήσω μέσα μου τις ρίζες μου, από τους Μινωικούς στους Δωριείς στους Αχαιούς, τους Ίωνες, τους Αιωλείς, τους Δαναούς, τους Αθηναίους, τον Αλέξανδρο, τους Ρωμιούς… το αριστούργημα Σέργιος και Βάκχος του Καραγάτση, την Αναφορά στον Γκρέκο του Καζαντζάκη, το Παραμύθι Χωρίς Όνομα της Πηνελόπης Δέλτα... την Ιστορία, την παράδοση, τις ιδέες, την λογοτεχνία… ότι μπήκε μέσα μου από τότε που γεννήθηκα μέχρι που άνοιξα τα φτερά μου και δέχτηκα τόσα μα τόσα άλλα, από παντού, από το Σύμπαν…

Πως μπορώ να υφάνω μια κλωστή που να με συνδέει απ’ ευθείας με όλα αυτά χωρίς να μαγαρίζεται από το στερεότυπο της σημερινής γελοίας κοινωνίας όπου κατάντησαν την Ελλάδα οι λεγόμενοι νεοέλληνες με την πλήρως παιδαριώδη και κακεντρεχή άγνοια, εθνικισμό και αλαζονεία τους…

Πως μπορώ να προχωρήσω το διήγημα της δικής μου Ηθικής ώστε να αισθάνομαι ειλικρινής;

Όταν πάρω την Ιταλική υπηκοότητα του χρόνου, με την οποία μπορώ να παραμείνω πολιτογραφικά και Ευρωπαίος συνάμα με την υιοθετημένη μου Αμερική, θα πρέπει να κάνω ότι χρειάζεται για να αποποιηθώ την Ελληνική υπηκοότητα. Τότε μόνο μάλλον θα μπορέσω να ξαναβρώ την Ελλάδα που αγαπώ, μέσα μου.

~~~

Παγκοσμιοποίηση

 

Λέμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες έδωσαν πολιτισμό στον δυτικό κόσμο. Αλλά, μια που «Έλληνες» είναι μια συλλογική ονομασία βασισμένη σε ένα μύθο, οτι κατάγωνται από τον Έλληνα, τον εγγονό του πατέρα των θεών, Δία, είναι πιο ακριβές να λέμε την πραγματικότητα, ότι από τις τέσσερεις φυλές που κατέβηκαν από τα νοτιοανατολικά του Καύκασου ξεκινώντας πριν από 4.000 χρόνια, τους Δωριείς, Αχαιούς, Ίωνες και Αιολείς, ήταν οι Ίωνες, που βρέθηκαν στην ακτή της Ιωνίας, τα νησιά και την Αττική και την Αθήνα, των οποίων η Φιλοσοφία, Επιστήμη και Δημοκρατία ξεκίνησαν τον πολιτισμό που διαδόθηκε, αφομοιώθηκε από τους Ρωμαίους, και από την Ρώμη διαδόθηκε, μέχρι που οι Άραβες, κατά τον χρυσό αιώνα του Ισλάμ, συλλέξανε την γνώση, την πήραν αργότερα τα μοναστήρια της Ευρώπης, και η κληρονομιά των Ιώνων έλαμψε πάλι από την Φλωρεντία ξεκινώντας την Αναγέννηση που αργότερα έφερε την Εποχή του Διαφωτισμού.

Η Ευρώπη, βέβαια, οφείλει την Ιστορία της σε τριακόσιους Δωριείς από την Σπάρτη, που κράτησαν τους Πέρσες στις Θερμοπύλες για μερικές μέρες πριν σκοτωθούν όλοι, δίνοντας έτσι τον χρόνο στους Ίωνες της Αθήνας να προετοιμαστούν και να περιμένουν τον Περσικό στόλο με τις μικρές και ευέλικτες τριήρεις τους στο στενό της Σαλαμίνας. 

Αν οι Πέρσες είχαν νικήσει, θα είχαν προχωρήσει τελικά προς την Ευρώπη, όπου το 480 Προ Κοινής Εποχής δεν υπήρχε κανείς αρκετά δυνατός ώστε να τους σταματήσει. Αν δεν ήταν για τους 300 στις Θερμοπύλες και εκείνες τις τρεις πιο σημαντικές μέρες στην ιστορία της Ευρωπης, και αν δεν ήταν για τα «ξύλινα τοίχη» και την Ναυμαχία της Σαλαμίνας, η Ευρώπη θα είχε γίνει Περσική κτήση μέσα σε λιγότερο από αιώνα. Δεν θα είχε υπάρξει ποτέ Ρώμη, ποτέ Αυτοκρατορία άλλη από την Περσική, δεν θα είχαν υπάρξει Χριστιανισμός, Κωνσταντινούπολη ή Ισλάμ.

~~~

Όμως, υπάρχει και κάτι άλλο, ίσως πιο σημαντικό από όλα τα παραπάνω, ανάλογα με τι κριτήρια μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς. Δεκατρία χρόνια που άλλαξαν την πορεία του δυτικού πολιτισμού. Η Ευρώπη οφείλει στην Αρχαία Ελλάδα όχι μόνο την φιλοσοφία, επιστήμη και δημοκρατία των Ιώνων, και τις Θερμοπύλες και Σαλαμίνα, αλλά επίσης την πολιτιστική μίξη και τριβή του τέλους του τέταρτου Προ Κοινής Εποχής Αιώνα η οποία άλλαξε τα πάντα. 

Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Μακεδών, 356-323 ΠΚΕ, βασιλεία 336-323 ΠΚΕ, γιός του βασιλιά των Μακεδόνων Φιλίππου Β’ και μαθητής του φιλόσοφου Αριστοτέλη, ένωσε τον τότε γνωστό κόσμο, πάνω από δύο εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, από τα Βαλκάνια, στην Μικρά Ασία, το Λεβάν, την Αίγυπτο και την Βαβυλώνα και Μεσοποταμία, Περσία και Αφγανιστάν μέχρι τον Ινδό ποταμό, στο σημερινό Πακιστάν.

Ο Μέγας Αλέξανδρος το κατάφερε αυτό σε 13 χρόνια, με τον στρατό του και την ανίκητη ιδιοφυία της στρατηγικής του, όπως και τις ιδιαίτερα μοναδικές πολύ μακρύς λόγχες των στρατιωτών του, από 20 ως 33 χρονών, αλλά δεν κατέκτησε καταπιέζοντας τους κατακτημένους, ή προσπαθώντας να αλλάξει την κουλτούρα τους και την θρησκεία τους ή τα έθιμά τους. Ένωσε. Άφησε τις διάφορες κουλτούρες και πολιτισμούς ανέπαφες και τις σεβάστηκε, προωθώντας την μίξη τους αντί την υπεροχή της δικής του κουλτούρας.

Ο Κόσμος του Αλέξανδρου

Ο ίδιος παντρεύτηκε την Ρωξάνη (324-323 ΠΚΕ), κόρη του Οξυάρτη ενός από τους υπαρχηγούς του βασιλιά της Περσίας Δαρίου III η οποία καταγόταν από το βόρειο Αφγανιστάν (Hindu Kush, ανατολικά των Ιμαλάιων). Δεύτερη σύζυγος του Αλέξανδρου ήταν η Στάτειρα (324-323 ΠΚΕ) κόρη του Δαρίου III και τρίτη σύζυγος ήταν η Παρυσάτιδα II (324-323 ΠΚΕ) κόρη του Αρταξέρξη III. Ο γάμος με την Παρυσάτιδα έγινε στο παλάτι της Σούσα, 250 χιλιόμετρα ανατολικά του ποταμού Τίγρη.  Είναι πιθανόν η Παρυσάτιδα να δολοφονήθηκε από την πρώτη σύζυγο, Ρωξάνη. Η δεύτερη σύζυγος, Στατειρα, και η αδελφή της Δρυπέτις, επίσης δολοφονήθηκαν από την Ρωξάνη. Η Ρωξάνη, και ο γιός της Αλέξανδρος IV δολοφονήθηκαν το 310 ΠΚΕ.

Εκατοντάδες Μακεδόνες στρατιώτες, πιστοί στον Αλέξανδρο επίσης παντρευτηκαν Περσίδες, Αυγανές και άλλων εθνικοτήτων συζύγους. Όμως, αρκετοί Μακεδόνες στρατιώτες είχαν δυσφορήσει με το πως ο Αλέξανδρος έδειχνε τόση ανοχή και δεχόταν κουλτούρες και πολιτισμούς που ήταν ξένοι προς την Μακεδονική.

Ο Αλέξανδρος ήταν ένας μοναδικός στην Ιστορία στρατηγός, διπλωμάτης και ηγέτης. Ο σημερινός κόσμος οφείλει εκείνο στο οποίο εξελίχθηκε όχι μόνο στους Ίωνες και στις Θερμοπύλες, αλλά την οφείλει και σε ισάξιο μέτρο στον Αλέξανδρο και την ένωση πολιτισμών η οποία άλλαξε το πρόσωπο του τότε γνωστού κόσμου.

Ο λεγόμενος «Ελληνικός Πολιτισμός» θεωρείται ότι αρχίζει το 1200 Προ Κοινής Εποχής και τελειώνει το 323 ΠΚΕ με τον θάνατο του Αλέξανδρου.

 

Λέμε ότι η Παγκοσμιοποίηση είναι κάτι που κάνουν οι μεγάλες καπιταλιστικές διεθνείς εταιρείες σήμερα. Αλλά δεν σκεφτόμαστε ότι πραγματική και θετική Παγκοσμιοποίηση μας έδωσε πρώτος ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας, γιός του Φιλίππου Β', μαθητής του Αριστοτέλη, και την έκανε σωστά, καθώς ένωνε τον τότε γνωστό κόσμο. Ναι, ο Αλέξανδρος με τον χαρακτήρα του, γαλουχημένο από τις διδαχές του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα και του Σωκράτη, δεν κατέκτησε λαούς, κουλτούρες και πολιτισμούς, αλλά τους ένωσε. Ή τουλάχιστον προσπάθησε αλλά πέθανε 33 μόνο χρονών πριν εδραιώσει το πολιτιστικό θαύμα, το επίτευγμα που είχε δημιουργήσει. 

Μετά τον θάνατό του, οι διάδοχοι χώρισαν τον κόσμο που είχε ενώσει και φαγώθηκαν μεταξύ τους. Ο μόνος που επέτυχε ήταν ο Πτολεμαίος που ίδρυσε την δυναστεία του ως Φαραώ στην Αίγυπτο.

Ποιοι ήταν όμως οι Μακεδόνες; Δεν γινόντουσαν δεκτοί στους Ολυμπιακούς Αγώνες και μόνο την εποχή του Φιλίππου Β’ και του Αλέξανδρου υπήρξε απ’ ευθείας επαφή με τα νοτιότερα Βαλκάνια. Μόνο κατά τον αιώνα πριν τον Αλέξανδρο διαδόθηκε η μυθολογία των Θεών του Ολύμπου ανάμεσα στους Μακεδόνες. Θεωρείται, ακαδημαϊκά και ιστορικά ότι οι Μακεδόνες είχαν μερική καταγωγή από Δωρικά, Ελληνικά,  και άλλα τοπικά, μη-«Ελληνικά» φύλα.

Η ερώτηση και έρευνα είναι: Ποιοι ήταν οι Μακεδόνες.
(σίγουρα δεν ήταν οι της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας οι οποίοι δεν έφτασαν στην περιοχή παρά 1000 χρόνια μετά τους Μακεδονες του Αλέξανδρου)

Το ίντερνετ είναι η πηγή για έρευνα, αν έχει κανείς την μόρφωση και την σημασία στην λεπτομέρεια για να ερευνά σωστά. Ενώ κανείς μπορεί να ξεκινήσει από την Γουικιπέδια (Wikipedia), πρέπει να γνωρίζει ότι η Γουικιπέδια δεν θεωρείται απόλυτα φερέγγυα πηγή.

Έχω γράψει άρθρα και στην αγγλόφωνη και στην ελληνόφωνη Wikipedia. Η αγγλόφωνη Wikipedia έχει πολύ αυστηρούς κανόνες και συνεχείς ελέγχους εγκυρότητας των στοιχείων που αναφέρονται. Η ελληνόφωνη Wikipedia είναι μπέστε σκύλοι αλέστε (ώ, τι έκπληξη!) όπου ο καθένας γράφει σχεδόν ανεξέλενγκτα ότι του κατέβει, με όποια απόχρωση προτιμάει.

Βρήκα άρθρα για το ποιοι ήταν οι Μακεδόνες και στην αγγλόφωνη και στην ελληνόφωνη Wikipedia.

Το αγγλόφωνο άρθρο
(https://en.wikipedia.org/wiki/Ancient_Macedonians)
είναι 12.339 λέξεις, δηλαδή 34 (τυπωμένες) σελίδες και προσφέρει 339 παραπομπές σε ακαδημαϊκά και ιστορικά έγγραφα και βιβλία.

Το ελληνόφωνο άρθρο
(https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CE%B9_%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82)
είναι 1.649 λέξεις, δηλαδή 7 (τυπωμένες) σελίδες και προσφέρει 47 παραπομπές σε ακαδημαϊκά και ιστορικά έγγραφα και βιβλία.

Ντροπή.

Έναν Μέγαλέξανδρο τον έχουν οι Έλληνες και γράψανε 13% από όσα γράψανε οι αγγλόφωνοι, με 47 αντί 339 παραπομπές.

Τες-παν. Τί ‘χες Γιάννη, τί ‘χα πάντα. Μην αλλάξτε τίποτα προσπαθώντας να το κάνετε σωστά. Απλά πείτε δε βαριέσαι έτσι είναι, και αφήστε τα όλα όπως έχουν. Όπως είπε και ο Σωκράτης, «Γιατί να προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε εφ’ όσον μπορούμε κάλλιστα να μείνουμε όπως είμαστε βρίσκοντας περισσότερο χρόνο για να παραπονιόμαστε». 

~~~

Μια άλλη ερώτηση είναι το που βρίσκεται σήμερα η σωρός του Αλέξανδρου, η οποία έχει χαθεί στον χρόνο. 

Η πιθανότερη απάντηση θα σας εκπλήξει. 

Πριν 2.347 χρόνια, μια επίσημη και σοβαρή πομπή πήρε τον δρόμο από την Βαβυλώνα για την Μακεδονία. Μετέφερε την σωρό του βασιλιά των Μακεδόνων, φαραώ της Αιγύπτου και βασιλιά της Περσίας, Αλέξανδρου. Όταν έφτασε στην Φοινίκη, κοντά στην Μεσόγειο, ο στρατηγός του Αλέξανδρου Πτολεμαίος, ερχόμενος από την Αλεξάνδρεια, σταμάτησε την πομπή απέσπασε την σωρό του Αλέξανδρου και την πήγε στην Αίγυπτο σαν βεβαίωση ότι η βασιλεία του Πτολεμαίου στην Αίγυπτο ήταν μια συνέχεια του Αλέξανδρου.

Γνωρίζουμε ότι η σωρός βρισκόταν μέσα σε μια σαρκοφάγο σε ένα ειδικά χτισμένο μνημείο στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Μετά τον πέμπτο αιώνα, σιγά-σιγά χάθηκε. Σήμερα δεν γνωρίζουμε ούτε καν που στην αρχαία Αλεξάνδρεια, κάτω από την σημερινή Αλεξάνδρεια των περισσότερων από πέντε εκατομμύρια κατοίκων, βρισκόταν το μνημείο με την σαρκοφάγο και τα λείψανα του Αλέξανδρου, ο οποίος είχε μουμιοποιηθεί.

Την σωρό του Αλέξανδρου την επισκέφτηκαν ο Ιουλιος Καίσαρ, η Κλεοπάτρα, η οποία πήρε χρυσό από το μνημείο για να χρηματοδοτήσει τον πόλεμο με τον Οκτάβιο (μετέπειτα Αύγουστος Καίσαρ), ο οποίος μετά την νίκη του επισκέφτηκε και εκείνος τον Αλέξανδρο και άφησε λουλούδια. Ο Καλιγούλας πήρε για τον εαυτό του μέρος της χρυσής επένδυσης της σωρού.

Όταν ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος επισκέφτηκε την Αλεξάνδρεια το 400 μ.Χ., ζήτησε να δει τον τάφο του Αλέξανδρου και παρατήρησε, «τον τάφο του δεν τον γνωρίζουν ούτε οι δικοί του άνθρωποι». Αντίθετα, περίπου την ίδια εποχή, ο Κύριλλος Αλεξανδρείας σημειώνει ότι ο τάφος ανοίχτηκε με διαταγές του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α' και λεηλατήθηκε. (Ο Θεοδόσιος Α', αυτοκράτορας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 379 ως το 395 ΚΕ κατά την διάρκεια της ηγεμονίας του έκλεισε τον Κλασσικό Πολιτισμό και έτσι άνοιξε την πόρτα για τους σκοτεινούς αιώνες, οι οποίοι μπορεί να θεωρηθεί ότι ξεκίνησαν από την Αλεξάνδρεια το 415 ΚΕ όταν ένας Χριστιανικός όχλος έκαψε την Βιβλιοθήκη όπου φυλάσσονταν γνώσεις χιλιετηρίδων και δολοφόνησε την επιστήμονα Υπατία). Μεταγενέστεροι συγγραφείς, όπως ο Ibn 'Abd al-Hakam (γ. 803), ο Al-Masudi (γ. 896) και ο Λέων ο Αφρικανός (γεν. 1494), αναφέρουν ότι είδαν τον τάφο του Αλέξανδρου. στην Αλεξάνδρεια.

Γνωρίζουμε επίσης ότι η σαρκοφάγος του Αλέξανδρου βρίσκεται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο (που αλλού;) αριθμός εκθέματος: ΕΑ10. Είναι η σαρκοφάγος του τελευταίου Αιγύπτιου Φαραώ, Νεκτανέμπο II, επίσης γνωστος ως Νακχθορχεμπ, ο οποίος δεν την χρησιμοποίησε για τον εαυτό του, και ο Πτολεμαίος (367-282 ΠΚΕ, βασίλευσε ως Πτολεμαίος Σωτήρ, 305-282 ΠΚΕ), στρατηγός του Αλέξανδρου και ιδρυτής της δυναστείας των Ελλήνων Φαραώ στην Αίγυπτο (με τελευταία την Κλεοπάτρα VII, 69-31 ΠΚΕ, βασιλεία 51-30 ΠΚΕ) χρησιμοποίησε την σαρκοφάγο του Νακχθορχεμπ για την μουμιοποιημένη σωρό του Αλέξανδρου. Ο Πτολεμαίος έχτισε ένα περίλαμπρο και περιτοιχισμένο μνημείο στον Αλέξανδρο στην βασιλική συνοικία της Αλεξάνδρειας και μέσα στο μνημείο τοποθέτησε την σαρκοφάγο με την σωρό του Αλέξανδρου. 

Η σαρκοφάγος έφτασε στο Βρετανικό μουσείο από το Τζαμί Αταρίν στην Αλεξάνδρεια το οποίο ήταν χτισμένο στην τοποθεσία της παλιάς εκκλησίας του Αγίου Αθανάσιου. Στο Τζαμί χρησιμοποιείτο σαν τελετουργικό λουτρό. Αυτό το αντικείμενο πιστεύεται ότι συνδέθηκε με τον Μέγα Αλέξανδρο όταν μπήκε στη συλλογή το 1803.

Και, γνωρίζουμε ότι το 828 ΚΕ, περίπου 400 χρόνια αφού το μνημείο του Αλέξανδρου και η σαρκοφάγος του είχαν χαθεί και ξεχαστεί στην συνεχώς αναπτυσσόμενη Αλεξάνδρεια, που άλλαζε και πολεοδομικά και λόγω σεισμών και τσουνάμι, καθώς στην Βενετία χτιζόταν τον ένατο αιώνα ο καθεδρικός του Αγίου Μάρκου, δύο Βενετσιάνοι έμποροι, o Buono da Malamocco και ο Rustico da Torcello, έφτασαν στην Αλεξάνδρεια και έψαξαν να βρουν τα λείψανα του Αγίου Μάρκου, του Ευαγγελιστή, μαθητή του Ιησού από την Ναζαρέθ, ο οποίος ίδρυσε την Εκκλησία της Αλεξάνδριας πάνω στις διδαχές του Ιησού, μια από τις πέντε πιο σημαντικές αρχικές εκκλησίες, πάνω στην λατρεία του οποίου, Μάρκου, χτίστηκε η δύναμη της Βενετίας η οποία ήταν μεγάλη δύναμη στην Μεσόγειο από τον όγδοο αιώνα έως το 1797, το τέλος του δεκάτου ογδόου αιώνα.

Οι δύο Βενετσιάνοι έμποροι βρήκαν το 828 ΚΕ λείψανα που πίστευαν ότι ήταν του Αγίου Μάρκου, επειδή βρέθηκαν στην Αλεξάνδρεια σε ερίπεια τα οποία πρόδιδαν σημαντικό άνθρωπο. Τα έκλεψαν και τα αντικατέστησαν με την σωρό της Αγίας Κλαύδιας για να μην υποψιαστούν οι Οθομανοί την κλοπή.

Επέστρεψαν στην Βενετία με λείψανα που θεωρήθηκαν ότι ήταν του Αγίου Μάρκου, και τα λείψανα του «Αγίου Μάρκου» βρίσκονται μέχρι σήμερα στον Ναό του Αγίου Μάρκου στην πλατεία Αγίου Μάρκου, στην Βενετία (ναι, εκεί που βρίσκονται και τα τέσσερα άλογα από τον Ιππόδρομο της Νέας Ρώμης-Κωνσταντινούπολης). 

Ανάμεσα στους αρχαιολογικούς θησαυρούς στην Βενετία βρίσκεται και ένα μεγάλο μαρμάρινο κομμάτι, αριστερό μέρος αρχικά μεγαλύτερης μαρμάρινης πλάκας, που έχει σκαλισμένο τον ήλιο της Βεργίνας πάνω σε ασπίδα, και μια ιδιαίτερα επιμήκη και χαρακτηριστική λόγχη του στρατού του Αλέξανδρου.

Μετρήσεις και τρισδιάστατες ψηφιακές αποτυπώσεις απέδειξαν ότι το μαρμάρινο κομμάτι στην Βενετία ταιριάζει ακριβώς, κολλητά, στο εξωτερικό της σαρκοφάγου του Αλέξανδρου στο Βρετανικό Μουσείο, ξεκινώντας από μια από τις γωνίες της.

Εδώ, η τριών διαστάσεων αναπαράσταση του πως το μαρμάρινο έυρημα που βρίσκεται τώρα στην Βενετία κοντά στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου, ταιριάζει απόλυτα με την σαρκοφάγο του Αλέξανδρου στο Βρετανικό Μουσείο, και πως η ψηφιακή υποθετική παρεκβολή παρουσιάζει σε προέκταση το πως η σαρκοφάγος ήταν κάποτε καλυμένη με μάρμαρο, μερος της οποίας επικάλυψης σώζεται στην Βενετία σήμερα.

Ο Πτολεμαίος είχε καλύψει την μουμιοποιημένη σωρό του Αλέξανδρου με χρυσό.
(Αναπαράσταση)
Και γνωρίζουμε ότι ο χρυσός αφαιρέθηκε από την Κλεοπάτρα, τον Καλιγούλα και τον Θεοδόσιο Α'.

Σύνδεσμος σε έναν από τους χώρους που παρουσιάζουν την υπόθεση.
(χρησιμοιείστε μετάφραση του Google)

___________________________________________________________________________________

Αλλά, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και οι αρχές της Βενετίας δεν επιτρέπουν ένα απλό τεστ DNA
και τέστ χρονολόγησης των λειψάνων, για να δούμε
αν στον Άγιο Μάρκο κοιμάται ενας ψαράς από την Γαλιλαία ή ένας βασιλιάς από την Μακεδονία:
ο Μάρκος, ή,
ο Αλέξανδρος.
___________________________________________________________________________________

Ψηφιδωτό του θανάτου του Αγίου Μάρκου

Ο θάνατος του Μεγάλου Αλέξανδρου, πίνακας του Καρλ Θέοντορ Φον Πίλοτι, 1885-1886

Αλέξανδρος, ο Μέγας
356-323 ΠΚΕ

Βασιλιάς των Μακεδόνων, 336-323 ΠΚΕ

Ηγεμόνας του Ελληνικού Σύνδεσμου, 336-323 ΠΚΕ

Φαραώ της Αιγύπτου, 332-323 ΠΚΕ

Βασιλιάς της Περσίας, 330-323 ΠΚΕ

Γιός του Φιλίππου Β’, βασιλιά των Μακεδόνων (382-336 PKE) και της Ολυμπιάδας της Ηπείρου (375-316 ΠΚΕ).

Μαθητής του φιλόσοφου Αριστοτέλη (384-322 ΠΚΕ) από τα Στάγειρα, μεταξύ 346-334 ΠΚΕ.
Ο Αριστοτέλης ήταν μαθητής του Πλάτωνα (427-347 ΠΚΕ), στην Αθήνα 366-347 ΠΚΕ και 335-323 ΠΚΕ

Μία «ευθεία γραμμή» από τον Σωκράτη, στον Πλάτωνα, στον Αριστοτέλη, στον Αλέξανδρο,
που προτείνει ότι ο δυτικός κόσμος οφείλει πολλά περισσότερα στον Σωκράτη από όσο είναι αντιληπτό.

Ο Αλέξανδρος ο Μακεδών ένωσε πολιτιστικά τον τότε γνωστό κόσμο,
και άλλαξε την πορεία εξέλιξης του δυτικού πολιτισμού.

~~~