Αναστήλωση

Λοιπόν δεν μπορείς ποτέ να επαναπαυθείς σε μια ρουτίνα ευτυχίας γιατί όλο και 'κει που δεν το περιμένεις έρχεται  μια απότομη στροφή και κάνεις αμάν να κρατήσεις το αυτοκίνητο στο δρόμο. Και το πιο ενδιαφέρον είναι πως σε τέτοιες στιγμές φαίνονται οι καλοί φίλοι ανάμεσα σε αυτούς που νόμιζες ότι είχες και εκείνους που δεν ήξερες ότι είχες.

Έτσι και την περασμένη Δευτέρα το βράδυ είχε η γυναίκα μου ένα ιατρικό περιστατικό, που ήταν τελικά σοβαρότερο απ' όσο φαινόταν στην αρχή, και θα γινόταν πολύ σοβαρό αν δεν είχαμε πάει με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο στις 3 το πρωί. Όλα τελικά πάνε καλά, ξεκουράζεται αναπαυτικά στον καναπέ δίπλα στο γραφείο μου και το τζάκι, και γυρνά στην δουλειά από Δευτέρα.

Είμαι ευγνώμων και για τα σχόλιά σας αλλά και την ηθική υποστήριξη και συμβουλές που μας προσέφερε η Ρία, η οποία με βοήθησε μεταξύ άλλων και με τη αίσθηση ότι υπήρχε ένας άνθρωπος που μιλούσε την γλώσσα μου και ήταν και στον κλάδο της ιατρικής.

Τώρα θα μου πείτε τι πρόβλημα υπήρχε στην Emilia-Romagna, όπου το δημόσιο νοσοκομείο μας του Forli, είναι το δεύτερο καλύτερο της Ευρώπης και το σύστημα υγείας μας είναι το καλύτερο της Ιταλίας, ή, τουλάχιστον, έτσι πιστεύουμε; Κανένα πρόβλημα με το νοσοκομείο, κανένα πρόβλημα με το ασθενοφόρο που σκαρφάλωσε στο βουνό και ήταν στην πόρτα μας 48 λεπτά μετά το τηλεφώνημα.

Το πρόβλημα παρουσιάστηκε από εκεί που δεν το περίμενες μεταξύ της πρώτης ενόχλησης και του τηλεφωνήματος για ασθενοφόρο.

Όπως θα έχετε διαβάσει, η γιατρός μας ήταν και προσωπική φίλη, ήμασταν και στο σπίτι της για δείπνο την περασμένη εβδομάδα, και την νύχτα της Δευτέρας προς Τρίτη ήταν και η διανυκτερεύουσα γιατρός της περιοχής.

Καθώς η γυναίκα μου υπέφερε όλο και περισσότερο της είπα ότι πρέπει να τηλεφωνήσουμε στη φίλη μας την γιατρό. Η γυναίκα μου που είναι πολύ σκληρό καρύδι και δεν την ρίχνουν καταστάσεις εύκολα, δεν ήθελε να την ενοχλήσει αλλά εγώ επέμεινα. Της έστειλε λοιπόν ένα SMS στις 11:50 το βράδυ, περιγράφοντας την κατάσταση ακριβώς, μια που είχε ξαναπαρουσιαστεί με ηπιότερη μορφή πριν 4-5 χρόνια. Καμιά απάντηση. Μόλις μετά τα μεσάνυκτα της τηλεφώνησε. Η Γιατρός σήκωσε το τηλέφωνο και το έκλεισε αμέσως χωρίς να μιλήσει. Λίγα λεπτά μετά έστειλε SMS  στη γυναίκα μου να "πίνει πολλά υγρά".

Η γυναίκα μου υπέφερε όλο και περισσότερο με τα λεπτά που περνούσαν, και, όπως μου συμβαίνει σε περιπτώσεις ανάγκης, άλλαξα ταχύτητα προς το πλέον ήρεμο, λογικό και υπολογισμένο, να δω τι πρέπει να γίνει περασμένα μεσάνυκτα στα βουνά της Ιταλίας.

Google, emergency medical hotline. Αριθμός τηλεφώνου στην Ουάσινγκτον. Παίρνω αμέσως, σε λιγότερο από δύο λεπτά μιλούσα με γιατρό. Περιγράφω την περίπτωση και ζητώ συμβουλές. Μου απαντάει φυσικά ο γιατρός ότι δεν μπορεί να συμβουλεύσει συγκεκριμένα χωρίς να δει την ασθενή ή χωρίς να μιλάει με γιατρό που την βλέπει εκείνη τη στιγμή -επίσης με ρώτησε αν έχω κάρτα μέλους της υπηρεσίας τους, που δεν είχα. Λέω εγώ, "το καταλαβαίνω απόλυτα αλλά: Δεν έχει αυτή τη στιγμή σημασία αν είμαι μέλος. Είμαι Αμερικανός, είναι μεσάνυκτα στα βουνά της Ιταλίας και η γυναίκα μου χρειάζεται την βοήθειά σας". Και βοήθησε, μου εξήγησε ότι πρέπει αμέσως να πάει σε νοσοκομείο χωρίς καθυστέρηση και τι να κάνω για να αισθάνεται καλύτερα μέχρι να φτάσει στο νοσοκομείο.

Όταν η γιατρός σου και φίλη σου που απέχει 12 χιλιόμετρα σε στέλνει να φουντάρεις, βρίσκεται γιατρός 7.000 χιλιόμετρα μακριά. Και την επομένη και μεθεπομένη, βρίσκεται  βοήθεια και πρακτική και ηθική από μέηλ από 1.500 χιλιόμετρα μακριά.

Τέλος πάντων, ήρθε το ασθενοφόρο, πήγαμε στο νοσοκομείο 3 το πρωί, κατά τις 8 η κατάσταση είχε σταθεροποιηθεί, και περάσαμε δυό μέρες στο σπίτι της μαμάς και του μπαμπά ένα χιλιόμετρο από το νοσοκομείο. Επίσκεψη ξανά με τους γιατρούς του νοσοκομείου 48 ώρες αργότερα, και μας έγραψαν φάρμακα τα οποία έπρεπε να καθαρογράψει η γιατρός μας.

Στην επιστροφή της τηλεφωνήσαμε στο ιατρείο της , της καλής μας φίλης, για ραντεβού να γράψει τα φάρμακα και τις μελλοντικές επισκέψεις. Μας είπε να είμαστε στο γραφείο της στο χωριό πριν το δικό μας στις 5 το απόγευμα. Της είπαμε ότι προτιμούσαμε το γραφείο στο δικό μας χωριό και είπε να είμαστε εκεί στις 4. Φτάσαμε 4 και 10 και είχε φύγει. Την πήραμε και είπε ότι είχε φύγει στις 4 και ήταν τώρα στο διπλανό χωριό. Εμείς είχαμε περάσει από το διπλανό χωριό, στις 4. Η απόσταση μεταξύ των δύο είναι 10 λεπτά. Δεν είδαμε κανένα αυτοκίνητο στο δρόμο πόσο μάλλον το δικό της. Άρα είχε φύγει πριν από τις 3:45 όταν μας είχε δώσει ραντεβού για 4:00. Από το διπλανό χωριό έφυγε 4:30 μόλις μας είδε, άρα δεν είχε την παραμικρή διάθεση να τιμήσει τα ραντεβού που προσπαθούσε να δώσει.

Κάτσαμε στο γραφείο της για λιγότερο από 10 λεπτά. Ήταν αγενής και δεν κοίταξε ούτε την φίλη της ούτε εμένα στα μάτια μια φορά. Κριτικάρισε τα φάρμακα που είχαν δώσει από το νοσοκομείο και δεν ήθελε να γράψει ένα από αυτά.

Βρίσκοντάς το δύσκολο να καταλάβουμε γιατί αντιμετωπίζαμε αυτό το ύφος, η γυναίκα μου την ρώτησε γιατί δεν απάντησε στο τηλέφωνο εκείνο το βραδύ. Η Γιατρός αρνήθηκε ότι την πήραμε τηλέφωνο. Μα, της λέει η γυναίκα μου, το ξέρεις ότι οι γιατροί του νοσοκομείου ήθελαν να σε αναφέρουμε και ακόμα να σου κάνουμε μήνυση και αρνηθήκαμε. Κάντε μου μήνυση μας λέει. Κινδύνευα να πάθουν βλάβη τα νεφρά, λέει η γυναίκα μου. Η Γιατρός σηκώνει ένα χέρι αποδοκιμαστικά και λέει κάτι που στα Ελληνικά θα ήταν κάτι σαν "μαλακίες!"

Κι έτσι την Δευτέρα θα γραφτούμε σε άλλο γιατρό.

Γιατί φέρθηκε έτσι η γιατρός μας και φίλη μας; Πιστεύουμε ότι δεν έφταιγε το ότι περνάει πολύ δύσκολη ζωή από τότε που αυτοκτόνησε ο Γερμανός άντρας της και την άφησε μόνη της με τις δύο μικρές κόρες και την υπερήλικα μητέρα της. Πιστεύουμε ότι δεν έφταιγε το ότι είναι σχεδόν σίγουρο ότι παίρνει δυνατά φάρμακα για να μπορέσει να κοιμηθεί.

Αυτό που έφταιγε για τον τρόπο που φέρθηκε και εμμέσως για κάμποσες από τις δυσκολίες στη ζωή της είναι ότι πάσχει από μια ασθένεια ιδιαίτερα διαδεδομένη στην μεσο-ανατολική μεσόγειο: Οξύτατη Ξερολίαση. Απλά. Αυτό.

Η πιο επικίνδυνη ασθένεια, που βλάπτει περισσότερο τους γύρω παρά τον πάσχοντα. Ήξερε τα πάντα. Ακόμα και το τι είχε η γυναίκα μου όταν της τηλεφώνησε μετά από το SMS, χωρίς καν σαν γιατρός να κάνει συγκεκριμένες ερωτήσεις. Και ήξερε καλύτερα να κριτικάρει τους γιατρούς του νοσοκομείου.

Ηθικό δίδαγμα; Και το καλύτερο μυαλό γιατρού είναι μηδενικό αν λείπει η καρδιά ανθρώπου.