Προεκλογικά...

Είναι έξι χρόνια τώρα που ασχολούμαι ενεργά με το να μοιράζομαι την καθημερινότητα και το μέλλον του χωριού μας, και του Δήμου μας των τριών χωριών, με τους γείτονές μας, όπου όλοι γνωρίζουν όλους. Και με λόγια και με πράξεις, μιά που τα λόγια χωρίς πράξεις είναι φτώχια. Μεταξύ άλλων χάρισα και διατηρώ για το χωριό την ιστοσελίδα του, η οποία, αν θυμάστε, ήταν πολύ ενεργή την περίοδο των προκριματικών εκλογών του Δημοκρατικού Κόμματος, του Παρτίτο Ντεμοκράτικο...

Και καθώς, ακούγοντας Ιταλικά έξι χρόνια έξω από το σπίτι (μέσα στο σπίτι μιλάμε Αγγλικά), άρχισε το παιδί να μιλάει, από το αυτί, και να μπλέκει Ιταλικά, Γαλλικά και Αγγλικά, με καμία καθαρεύουσα Ελληνική λέξη, μίλησα και σε δυό-τρεις προ-προκριματικοεκλογικές συναντήσεις τον Μάρτιο.

Ενώ εγώ είχα πεντακάθαρη ιδέα για το ποιός πίστευα ότι έπρεπε να κερδίσει τις προκριματικές, η ιστοσελίδα είχε παραμείνει αντικειμενική και επαγγελματικά δημοσιογραφική, μέχρι του σημείου να μαγνητοφωνώ τους υποψήφιους και να δημοσιεύω αυτά που έλεγαν σε εισαγωγικά, κάτω από τις φωτογραφίες που έπαιρνα --αφήνοντάς τους έτσι να επιπλεύσουν ή να καούν από το στόμα τους και όχι από οποιαδήποτε Μεσογειακή δημοθιογλαφία.

Η αντικειμενικότητα της ιστοσελίδας του χωριού τώρα θα γίνει ακόμα καθαρότερη παρά την δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται ο υποφαινόμενος και συγγραφέας της. Όταν κάποιος στο Δημαρχείο έκανε πατάτα έγραφα την πατάτα που έκανε, αλλά όταν ο ίδιος δημόσιος λειτουργός  έκανε κάτι σωστό ή καλό το έγραφα κι' αυτό. Αυτό το ξέρουν οι συγχωριανοί μου και ξέρουν πιά ότι μπορούν να το περιμένουν και στο μέλλον.

Τώρα άλλωστε, η αρχική τους δυσπιστία των πρώτων ένα-δύο χρόνων, όταν φοβόντουσαν ότι θα τους πάρω την Μαργαρίτα τους να την πάω στην Αμερική, εξανεμίστηκε βλέποντας πως όταν έλεγα ότι εδώ είναι το σπίτι μου το εννοούσα.

Πριν τρεις βδομάδες ο υποψήφιος Δήμαρχος του Παρτίτο Ντεμοκράτικο (κόμμα με ρίζες στα παλιά κομμουνιστικό και σοσιαλδημοκρατικό κόμματα) μου ζήτησε να μπω στο ψηφοδέλτιο. Το να αρνούμουν ευγενικά για να παραμείνω ανεξάρτητος θα ήταν λανθασμένη κίνηση γιατί η άρνησή μου θα εκλαμβανόταν σαν δικαιολογία βασισμένη σε υποτιθέμενες αρνητικές σκέψεις από μέρους μου, οι οποίες δεν υπάρχουν. Από την άλλη μεριά θα μπορούσα να κάνω περισσότερα, γρηγορότερα και πιό άμεσα από το Δημαρχείο, για τις επικοινωνίες, το γρήγορο ίντερνετ που ακόμα δεν έχει το χωριό μας, το θέμα των προσφύγων και γενικότερα να διευκολύνω τις λύσεις που τώρα δεν δίνονται είτε από απειρία είτε από αδυναμία. Και, ως Αμερικανός θα με δικαιολογούνε πιο εύκολα όταν λέω τα σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη άνευ Ιταλικής ευγένειας.

Έτσι, το πρωί της 26ης Μαΐου μπορεί ο φίλος σας εδώ, γεννημένος στην Ελλάδα, μεγαλωμένος στην Αγγλία και ζήσας (και επιζήσας) στην Αμερική, να βρεθεί εκλεγμένος σε Δημαρχείο της Ιταλίας. Το Παρτίτο Ντεμοκράτικο, κεντροαριστερά, εδώ βγαίνει επί δεκαετίες με 70%-75%, οπότε το να βγει το ψηφοδέλτιο είναι 99.99% σίγουρο. Από τους δέκα στο ψηφοδέλτιο, που ο κάθε ψηφοφόρος πρέπει να ψηφίσει έναν, θα βγουν εφτά, και άλλοι τρεις θα είναι από το δεύτερο κόμμα, την κεντροδεξιά. Δηλαδή έχω 70% πιθανότητες να είμαι από τους εκλεγμένους. Μέχρι τώρα πάντως έχουν πει ότι θα με ψηφίσουν και αριστεροί και γνωστοί δεξιοί. 

Ένα άλλο ωραίο με τον υποψήφιο Δήμαρχο που υποστηρίζω είναι ότι ήδη σπάει την ολιγαρχική παράδοση. Αντί να διορίσει εκείνος αντιδήμαρχο, είπε ότι την θέση θα την πάρει όποιος από τους Συμβούλους έχει πάρει τις περισσότερες ψήφους (σταυρούς), και αντί να διορίσει τους δύο ελεγκτές απ' έξω, θα γίνουν ελεγκτές δυο εκλεγμένοι.

Αλλά για μένα είναι καλό και το να κερδίσω, για τους παραπάνω λόγους, αλλά και να μην κερδίσω γιατί τότε θα παραμείνω ανεξάρτητος, ενώ στην πραγματικότητα τα ίδια θα μπορώ να προσφέρω μέσω του καινούργιου Δημάρχου ούτως ή άλλως, έτσι ή αλλιώς. Είναι αυτό που στην Αμερική λέγεται a win-win situation.

Κι' έτσι την Κυριακή που μας πέρασε πήραμε δυόμισι ώρες από τις εορταστικές εκδηλώσεις για τα γενέθλια της Μαργαρίτας να πάμε στην εκδήλωση της παρουσίασης του ψηφοδέλτιου.

Μετά την πρώτη ώρα μπήκαμε στην δεύτερη φάση της εκδήλωσης όπου μας επισκέφθηκε η πρώην Υπουργός Ενσωμάτωσης (ενσωμάτωση προσφύγων στην Ιταλική και Ευρωπαϊκές κοινωνίες) της κυβέρνησης Λέτα, με μαύρα αυτοκίνητα και προστασία μυστικής υπηρεσίας, και μας μίλησε στο πλαίσιο της προεκλογικής της εκστρατείας για το Ευρωκοινοβούλιο. Μετά πήγαμε όλοι στον Ξενώνα (ο οποίος έχει αρχίσει φαίνεται να ακούγεται ως καλό παράδειγμα) όπου επιθεώρησε τις εγκαταστάσεις και γνώρισε τους καινούργιους μας φίλους.

Η ζωή είναι ωραία. Και στα δύσκολα μπορεί να γίνει ακόμα πιο ωραία όταν ψάχνεις για λύσεις σαν μέρος μιας κοινωνίας, έστω και μιας μικρής κοινωνίας τριών χωριών με 700 κατοίκους (400+190+110)... Η ζωή είναι πραγματικά ωραία...

Την φωτογραφία του υποψήφιου Δήμαρχου επάνω την είχα πάρει εγώ πριν δυό μήνες. 
Τις φωτογραφίες παρακάτω τις πήρε η Μαργαρίτα.

η πρώην Υπουργός Ενσωμάτωσης της κυβέρνησης Λέτα, Κασέτου Κυέντζε,
υποψήφια Ευρωβουλευτής.

Η κα Κυέντζε, ο απερχόμενος Δήμαρχος (με την πορτοκαλί γραβάτα πίσω από την Γραμματέα του Δημοκρατικού Κόμματος), ο υποψήφιος Δήμαρχος, πρώτος από αριστερά, και μερικοί από τους φίλους μας στον Ξενώνα.