Ουρλιαχτά

Κάθε είδος ζωής έχει την εποχή του, του ζευγαρώματος. Θυμάμαι πως περάσαμε την πέμπτη επέτειο του γάμου μας δέκα η ώρα το βράδυ ψηλά στο βουνό στο δάσος, μισή ώρα μονοπάτι από τον κοντινότερο χωματόδρομο, με σακίδια, ψωμί, τυρί, και σπουμάντε, καταγράφοντας για το εθνικό αρχείο με πυξίδα από που ακούγαμε τις φωνές των ελαφιών που έψαχναν για ζευγάρωμα (καθώς μερικά από τα ελάφια κατέγραφαν εμάς).

Τουλάχιστον ελάφια, σκύλοι, γάτες, λύκοι και όλα τα ζωντανά, ζευγαρώνουνε ουρλιάζοντας και βάζοντας τρικλοποδιές το ένα στο άλλο για να φτάσουν πρώτα στο ταίρι, σε τακτές και προβλέψιμες στιγμές του χρόνου. Οι πολιτικοί ζευγαρώνουν με τους ψηφοφόρους τους κάθε εκλογές, αλλά οι εκλογές γίνονται σε χρονικό αλαλούμ όποτε πλήξουν οι ψηφοφόροι και θέλουν κάτι καινούργιο να τους μπει. Μια αλλαγή βρε αδερφέ! Ή όποτε φτάσουν σε ανεξέλεγκτη στύση οι πολιτικοί. Ή και τα δύο.

Κατά τις ημέρες που η φύση των πολιτικών και του κορμιού των εκλογέων απαιτεί ζευγάρωμα, η λογική και η φρόνηση πετιούνται από το παράθυρο. Άλλωστε η σεξουαλική έξαρση χρειάζεται αυθορμητισμό --δεν είμαστε εμείς οι μεσογειακοί για ιεραποστολική στάση κάτω από τις κουβέρτες με κλειστά τα φώτα! Όποιος προλάβει το ταίρι του βρίσκει και το κάνει και κάνοντας κούνια-μπέλα από τον πολυέλαιο!

Εμείς, όσοι δεν περιμένουμε να ζευγαρώσουμε μόνο την εποχή του ζευγαρώματος, βλέπουμε θέαμα και ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια. Και, ιδίως από εδώ στο βουνό, στο χωριό, όπου, ούτε η κρίση φτάνει, ούτε οι πολιτικές ιδεολογίες και κόμματα έχουν περισσότερο νόημα από τον κάθε ξεχωριστό άνθρωπο, απολαμβάνουμε κοιτάζοντας τα σεξουαλικά όργια κάτω στην πεδιάδα που δίνουνε και παίρνουνε. Και την παίρνουνε. Αλλά η ζωή για μας κυλά σταθερή όποιος και να τελειώσει πρώτος κάτω στα μεγάλα εκλογικά κέντρα...

Και φέτος νόμιζα ότι θα βρισκόμασταν πάλι στον μικρό μας κόσμο, μακριά από τις πεδιάδες και ιδιαίτερα μακριά από το κωλοχανείο κάτω στα νότια. Αλλά δεν έμελλε να γίνει έτσι. Ψες βράδυ συναντηθήκαμε εμείς ο εσωτερικός κύκλος του Παρτίτο Ντεμοκράτικο μεταξύ μας να τα πούμε δίπλα στο καφενείο. Και ένας έφερε από το Παρτίτο Ντεμοκράτικο της πεδιάδας ένα πρότυπο του ψηφοδέλτιου των Ευρωεκλογών της επόμενης Κυριακής. Εδώ στο Ιτάλια, είναι ένα χαρτί με τα λογότυπα όλων των κομμάτων, και τρεις γραμμές δίπλα στο κάθε λογότυπο για να γράψεις μέχρι και τρία επίθετα της προτίμησής σου από τους θα-ήθελαν-να-είναι ευρωβουλευτές του κόμματος που διαλέγεις.

Πρέπει να κάνεις έναν μεγάλο σταυρό "Χ" πάνω από το λογότυπο του κόμματος της προτίμησής σου. Κι άμα θέλεις γράφεις και ονόματα προτίμησης. Αλλά πρέπει να το κάνεις προσεκτικά. Αν γράψεις τρία ονόματα πρέπει να είναι δύο άντρες και μία γυναίκα ή δύο γυναίκες και ένας άντρας. Έτσι και γράψεις τρεις άντρες ή τρεις γυναίκες, όλο το ψηφοδέλτιό σου είναι άκυρο! (σοβαρά). Αν γράψεις δύο ονόματα πρέπει να είναι ένας άντρας και μια γυναίκα (εδώ στην Ιταλία το σεξ το παίρνουμε πολύ σοβαρά -και έχουμε και το βατικανό όπου είναι το μόνο μέρος που επιτρέπεται να έχεις μόνο άνδρες στο τι κάνεις). Αν γράψεις μόνο ένα όνομα, ρώτησα, πρέπει να είναι τραβεστί; Κανένας δεν είχε απάντηση να μου δώσει.

Αλλά, εκεί, ανάμεσα στα δώδεκα λογότυπα κομμάτων για τις εκλογές, ανάμεσα στους Πράσινους (Βέρντι) και την Λέγκα Νορντ (που θέλουν να κάνουν δύο Ιταλίες, δύο χώρες, Βόρεια Ιταλία και Νότια Ιταλία), εκεί, ανάμεσα, είδα ένα πορτοκαλί λογότυπο με άσπρα γράμματα που έγραφε ΑΛΤΡΑ ΕΒΡΩΠΑ ΚΟΝ ΤΣΙΠΡΑΣ (Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα --αλλά δεν διευκρίνιζε αν το "άλλη" κολλάει σε παράλληλο σύμπαν ή παράλληλη πραγματικότητα). ΓΑΜΩΤΟ! σκέφτηκα. Όπου πάω με ακολουθεί! Δεν ξεφεύγω με τίποτα! Ακόμα και στο ψηφοδέλτιό μου, γλίστρησε έρποντας.

Και ουρλιάζουνε όλοι να ζευγαρώσουνε... Ελπίζω να έχετε άξιες προμήθειες από προφυλακτικά...