Περικεφαλαίες

 

Η διαφορά μεταξύ δύο αντίθετων άκρων εκ πρώτης άποψης μπορεί να είναι μεγάλη, αντιδιαμετρική. Όμως όταν το δούμε όχι σαν ευθεία γραμμή αλλά σαν κύκλο, σαν ρολόι, τότε τι διαφορά έχουν η ακροαριστερά από την ακροδεξιά; Δέκα ώρες ή δύο ώρες; Ή και λιγότερο… δώδεκα παρά πέντε με δώδεκα και πέντε…

Και τα δύο άκρα είναι στην ουσία και φύση τους βίαιες δικτατορίες. Οι σημερινές εκφράσεις δικτατορίας ξεκίνησαν στις αρχές του Εικοστού αιώνα από κοινωνίες μηδενισμένες στην λαίλαπα του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου: Με σειρά εμφάνισης στον κόσμο, πρώτος ήρθε ο Σοβιετικός Κομουνισμός του Λένιν, στην Ρωσία το 1917, δεύτερος ο Φασισμός του Μουσολίνι, στην Ιταλία του 1922 και τρίτος και κατά πολύ πιο εγκληματικός ο Ναζισμός του Χίτλερ, στην Γερμανία όπου εδραιώθηκε το 1933.

Ο Χίτλερ ήταν «μαθητής» του Μουσολίνι την δεκαετία των 1920 αλλά έκανε τον Μουσολίνι σκυλάκι του από τα μέσα της δεκαετίας των 1930.

Πολλοί μπερδεύουν τον Σοβιετικό Κομουνισμό με τον Καρλ Μαρξ, ενώ ο Λένιν μετέφερε τις θεωρίες του Μαρξ από την Βιομηχανική Επανάσταση της Βρετανίας στην Αγροτική Ρωσία αλλοιώνοντας και αλλάζοντας αρκετά από εκείνα που είχε προτείνει ο Μαρξ. Ο Λένιν έκανε στον Μαρξ ότι έκανε ο Παύλος (Σαούλ) στον Ιησού. Οργάνωσε την φιλοσοφία σε δικτατορία.

Πολλοί μπερδεύουν τον Φασισμό με τον Ναζισμό ενώ οι διαφορές είναι σημαντικές: Οι φασίστες πιστεύουν ότι είναι πολιτιστικά ανώτεροι μας ενώ οι Ναζί πιστεύουν ότι είναι βιολογικά ανώτεροι μας. Ο φασισμός του Μουσολίνι έρχεται από τις φάσια, τα σύμβολα των αρχαίων Ρωμαϊκών λεγεώνων, ενώ ο ναζισμός του Χίτλερ από τον «υπεράνθρωπο» του Νίτσε. 

Πρακτικά, από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, ανά τον πλανήτη, ο Φασισμός και ο Ναζισμός πράγματι συνυπάρχουν κατά διαφορετικές αναλογίες, μίξεις και σαλάτα. Στις περισσότερες περιπτώσεις συμπεριλαμβάνουν και εθνικισμό, και ρατσισμό, και πολιτιστική ανωτερότητα και βιολογική. Αποτελούνται από τα σκεπτικά και τα πιστεύω τα οποία ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ απλά τα οργάνωσαν ενώ υπήρχαν ανέκαθεν. Τα βρήκαν, τα αναγνώρισαν και τα οργάνωσαν, ακριβώς όπως τα βρήκε και τα οργάνωσε ο Τραμπ στην Αμερική εκατό χρόνια αργότερα.

Η πιο σύγχρονη έκδοση αυτών, ξεκίνησε όταν μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο, την απελευθέρωση των σκλάβων και την κατάργηση της δουλείας, κάμποσοι στο Πουλάσκι του Τεννεσσή ίδρυσαν στο τέλος του 1865 τον λεγόμενο Κύκλο της «Οικογένειάς» τους. Την Ελληνική λέξη «Κύκλος» την πρόφεραν «Κούκλουξ», λόγω αγραμματοσύνης, και για την έννοια της ευρύτερης «οικογένειας» χρησιμοποίησαν την Σκωτσέζικη λέξη «Κλαν». Οι δύο λέξεις, Κούκλουξ Κλαν σύντομα έγιναν τρεις: Κου Κλουξ Κλαν. ΚΚΚ.

Το Αμερικανικό ΚΚΚ του 1865 είναι ο απ’ ευθείας πατέρας του Ναζισμού των 1930, αλλά ο φασισμός είναι κάπως περισσότερο μπερδεμένος: βασίζεται στην ανάγκη μηδενισμένων σήμερα λαών να βρουν αξία και εγκυρότητα σε προγόνους που έζησαν προ 20-25 αιώνων. Στην Ιταλία οι Ιταλοί λένε σήμερα ότι «η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έδωσε πολιτισμό στον κόσμο». Στην Ελλάδα λένε «εμείς δώσαμε πολιτισμό στον κόσμο». Δυο πανομοιότητες καταστάσεις με την διαφορά ότι οι Ιταλοί αναφέρονται στους προγόνους τους ενώ οι Έλληνες αναφέρονται στους εαυτούς τους («εμείς»).

Αυτό το πιστεύει η μεγάλη πλειοψηφία και των Ιταλών και των Ελλήνων σήμερα, όμως μόνο ένα μικρό μέρος τους είναι συνειδητοποιημένοι και τοποθετημένοι φασίστες, ή νεοναζί.

Το ΚΚΚ στην Αμερική χωρίζεται σε τρεις χρονολογικές περιόδους. Το Πρώτο ΚΚΚ του 1865, άγνωστου αριθμού μελών, το Δεύτερο ΚΚΚ με κάπου μεταξύ τρία έως έξι εκατομμύρια μέλη την δεκαετία των 1930, κάπου 4% του τότε πληθυσμού της Αμερικής, και το Τρίτο ΚΚΚ, το σημερινό, με κάπου μεταξύ τριών και έξι χιλιάδες μέλη, κάπου 0,002% του σημερινού πληθυσμού (των οποίων ο αρχηγός και μέλη υποστηρίζουν τον Ντόναλντ Τραμπ).

Πόσοι φασίστες σήμερα στην Ιταλία; 
Το 2022 βγάλανε κυβέρνηση το κεντρικό κόμμα της οποίας με καθαρό DNA στον φασισμό και αρχηγό την φασίστα Τζώρτζια Μελόνι, έλαβε 26% της ψήφου, συν άλλα 17% σε δύο άλλα ακροδεξιά κόμματα με αρχηγούς τον Σαλβίνι και τον Μερλουσκόνι.

Πόσοι φασίστες και νεοναζί σήμερα στην Ελλάδα;
Αυτό είναι πιο πολύπλοκο: Οι νεοναζί εκφράζονται από το κόμμα Χρυσή Αυγή που μόλις πριν λίγες εβδομάδες άλλαξε όνομα και έγινε «Σπαρτιάτες», ενώ οι φασίστες («Εμείς δώσαμε πολιτισμό στον κόσμο») εκφράζονται σήμερα από καινούργια κόμματα με ονόματα όπως «Ελληνική Λύση» και «Νίκη».

Σήμερα, ο "κράχτης" που χρησιμοποιούν οι νεοναζί και οι φασίστες για να ακουστούν και να ελκύσουν ψηφοφόρους είναι το μίσος κατά των μεταναστών και κατά των προσφύγων. Δεν έχει σημασία για τους πολιτευόμενους νεοναζί και φασίστες το από που, στους ψηφοφόρους, πηγάζει το μίσος: μίσος νά 'ναι, κι' ότι νά 'ναι.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τους αριθμούς εκείνων οι οποίοι ψήφισαν νεοναζί και φασίστες στην Ελλάδα τα τελευταία δέκα χρόνια: Οι αριθμοί του ΝεοΝαζισμού και της ακροδεξιάς στο Ελληνικό Κοινοβούλιο:

2012: 451.429 (6,97%) Χρυσή Αυγή
2012: 430.176 (6,92%) Χρυσή Αυγή
2015: 397.543 (6,28%) Χρυσή Αυγή
2015: 389.167 (6,99%) Ελληνική Λύση
2019: 382.527 (6,33%) Ελληνική Λύση + Χρυσή Αυγή (εκτός βουλής)
2023: 434.758 (7,37%) Ελληνική Λύση + Νίκη
2023: 665.250 (12,76%) Σπαρτιάτες (ΧΑ) + Ελληνική Λύση + Νίκη

Τα παραπάνω αποτελέσματα των τελευταίων δέκα ετών προτείνουν ότι ανάμεσα στους περίπου 6,000,000 Έλληνες ψηφοφόρους που δεν απέχουν στις εκλογές, υπάρχουν κάπου 300,000 σκληροπυρηνικοί ΝεοΝαζί συν άλλοι 300,000 περίπου ακροδεξιοί, ως επί το πλείστο φασίστες. Το 2012 ψήφιζαν ΝεοΝαζισμό και ακροδεξιά κάπου 6% με 7% αλλά τώρα, το 2023, έγιναν 12.76%, σχεδόν διπλασιάστηκαν, μάλλον επειδή είχαν τρία κόμματα από τα οποία να επιλέξουν, ένα εκ των οποίων η Χρυσή Αυγή με άλλο όνομα (Σπαρτιάτες) και δύο καθαρά Ελληνο-φασιστικά (των οποίων οι ψηφοφόροι περήφανα κραυγάζουν: «ΕΜΕΙΣ, ρε, δώσαμε πολιτισμό όταν εκείνοι κρεμόντουσαν από τα δέντρα!»).

Από περίπου 450.000 ψήφους το 2012 οι νεοναζί είχαν πέσει στους περίπου 380.000. Τώρα, το 2023, με τρία κόμματα να επιλέξουν, σχεδόν διπλασιάστηκαν στους 665.000.

Και τα δύο άκρα, τα όποια άκρα, είναι πάντα επικίνδυνα, θεωρητικά, αλλά ενώ τα άκρα της Αριστεράς συνήθως εμφανίζονται σαν πηγή για καλαμπούρι, τα άλλα άκρα, της Δεξιάς, νεοναζισμός, φασισμός, είναι πραγματικά επικίνδυνοι ως βίαιοι.

Ο διπλασιασμός των ακροδεξιών ψηφοφόρων, που κανείς δεν περίμενε, από περίπου 380.000 στους 665.000 δεν οφείλεται μόνο στο ότι τώρα, αντί για ένα μόνο κόμμα νεοναζί, είχαν τρία κόμματα, ένα νεοναζί και δύο φασιστικά, αλλά επίσης οφείλεται και στο τι επιλογές παρουσίαζαν τα πιο «κεντρώα» κόμματα, κεντροαριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ), και κεντροδεξιάς (Νέα Δημοκρατία).

Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, που το παίζει αριστερός ριζοσπαστικός συνασπισμός με συνιστούσες αλλά στην πραγματικότητα είναι το προσωποπαγές κόμμα του Τσίπρα, ο κόσμος βαρέθηκε τον Τσίπρα και έφυγε και προς τα αριστερά και προς τα δεξιά. Η πανωλεθρία ήταν πλήρης.

Από εκείνους που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ προς τα δεξιά, μερικούς τους έπιασε το ΠΑΣΟΚ, που ανέβηκε λιγάκι, και οι περισσότεροι πήγαν στην Νέα Δημοκρατία. Και μην το θεωρούμε απίθανο μερικοί που παλιά ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ τώρα να ψήφισαν ένα από τα τρία ακροδεξιά κόμματα. Και αυτό είναι πιθανόν. Περί Ελλάδας πρόκειται.

Ποιος είναι άραγε, λοιπόν, ο σφυγμός των Ελλήνων ψηφοφόρων και κατά πόσο έχουν άραγε μπαϊλντίσει; Αυτό θα το βλέπαμε αν μπορούσαμε να αναλύσουμε τα ποσοστά αποχής, αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να τα αναλύσουμε. Το Ελληνικό κράτος επί πάνω από δεκαετία παρουσιάζει καταλόγους εγγεγραμμένων ψηφοφόρων που συμπεριλαμβάνουν πάνω από δύο εκατομμύρια πολίτες οι οποίοι, βάσει των απογραφών, δε είναι δυνατόν να υπάρχουν. Το κράτος παρουσιάζει αποχή 39% όταν η πραγματική αποχή δεν είναι πάνω από 22%. Και το κάνουν αυτό χωρίς να βάζουν τα γέλια. Και το χάβει ο κόσμος χωρίς να βάζει τα γέλια.

Άρα, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα ποια είναι η πραγματική αποχή, το οποίο θα ήταν ένας σημαντικός δείκτης της κατάστασης του Έλληνα ψηφοφόρου.

Απογραφή 2021, Νόμιμος πληθυσμός: 9,716,889
Ετών 17 και πάνω, ψηφοφόροι, περίπου: 7,750,000
Ψήφισαν: Πρώτες εκλογές 2023: 6,061,040
Αποχή πραγματική, περίπου: 22%
Αποχή φαντασιακή και σοβαροφανώς παρουσιασμένη, περίπου: 39%

~~~