Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Τζίφος







Είμαι περήφανος να ξέρω ότι ψήφισα για έναν από τους κυρίους στην παραπάνω φωτογραφία.




Ο Μπιλ Κλίντον πήρε ένα ρίσκο. Υποστήριξε και κάλυψε τον Τσίπρα τόσο φανερά που για τα Αμερικανικά μυαλά έφτασε πολύ κοντά στο να χάσει την ίδια του την αξιοπιστία. Όμως, το Αμερικανικό μυαλό επίσης εύκολα κατάλαβε ότι ο πρόεδρος Κλίντον απλά έλεγε: "Αυτόν θέλω να τον υποστηρίξετε με το πορτοφόλι σας" (καθώς απευθυνόταν στα 100 περίπου δισεκατομμύρια δολάρια που βρισκόντουσαν στην αίθουσα).

Το μόνο που είχε να κάνει ο Τσίπρας ήταν να απαντήσει στα Αμερικανικά μυαλά ευθέως με τις στημένες ερωτήσεις του προέδρου.

Το ότι ο Τσίπρας δεν μιλάει πολύ καλά Αγγλικά δεν έχει σημασία. Μπορούσε ευκολότατα η ελλιπής του γνώση να γίνει μέρος του "σόου" και να λειτουργήσει εις όφελός του, σπάζοντας τον πάγο με το ακρωατήριο και κάνοντάς τον πιο ανθρώπινο και συμπαθή. Αν μόνο μπορούσε να "παίξει" στην σκηνή του θεάτρου μαζί με τον οικοδεσπότη του.

Ο Κλίντον ήταν καταπληκτικός. Το πως προσπάθησε να βοηθήσει τον Τσίπρα στην συνάντηση είναι σχεδόν ανήκουστο στην πολιτική. Ο Κλίντον προσπάθησε μέχρι και αλεξικέραυνο να γίνει για να γελάσουν μαζί του αντί με τον Τσίπρα.

Ο Ελληνικός τύπος και η ΝΔ κάνουν μεγάλο λάθος για την στιγμή που γέλασε το ακροατήριο. Δεν γέλασε με τον Τσίπρα το ακροατήριο. Γέλασε με την επίτηδες-καλαμπουρτζίδικη ερώτηση του Κλίντον (αυτό έγινε, έντεχνα από τον Κλίντον, αλλά είμαι σίγουρος ότι τα Ελληνικά μυαλά του Τσίπρα, του Ελληνικού τύπου, και των Ελλήνων πολιτικών δεν το έπιασαν --άλλη μιά χαμένη ευκαιρία).

Το πρόβλημα του Τσίπρα δεν ήταν τα Αγγλικά. Το πρόβλημά του ήταν και είναι ότι δεν ξέρει πως να μιλήσει σε ακροατήριο που δεν είναι Ελληνικό στη νοοτροπία και στο τι περιμένει να ακούσει.

Στην Ελλάδα μιλάμε επί ώρες χωρίς να λέμε τίποτα. Πετάμε και μερικά τσιτάτα και την βγάζουμε. Μας ρωτάνε τι θα γίνει αύριο και απαντάμε ξεκινώντας από το πως δημιουργήθηκε το ηλιακό σύστημα, μετά οι πλανήτες, μετά ήρθαν οι δεινόσαυροι, μετά οι παγετώνες... μέχρι να φτάσουμε στο αύριο οι συνομιλητές έχουν κοιμηθεί, κι εμείς έχουμε χάσει τον ειρμό.

Το πρόβλημα του Τσίπρα ήταν ότι έχοντας μάθει να μιλάει σε Έλληνες, έστειλε το Αμερικανικό ακροατήριο να κοιμηθεί, και, δεν απάντησε σε καμία ερώτηση (επειδή οι απαντήσεις του ήταν επαναλήψεις από τα προεκλογικά για Ελληνικά αυτιά).

Τον ρώτησε ο Κλίντον πιο είναι το σχέδιό του για τα επόμενα 4 χρόνια και η απάντηση του Τσίπρα ήταν να επαναλάβει την ιστορία του τι έγινε μέχρι τώρα κατά την γνώμη του και γιατί κάνει λάθος η Ευρώπη.

Ο Κλίντον είπε στον Τσίπρα πως ξέρει για την καινούργια πρωτοβουλία Αιολικής Ενέργειας στην Βόρειο Ελλάδα, και ότι έτσι η Ελλάδα στέλνει σχετικά οφέλη προς την Γερμανία. Ο Τσίπρας δεν κατάλαβε, σκόνταψε λίγο, και τελικά ρώτησε: "Στην Βόρειο Ελλάδα;" Το ακροατήριο γέλασε πάλι, όμως, χωρίς να το πάρει χαμπάρι ο Τσίπρας, γέλασαν γιατί νόμιζαν ότι είχε απαντήσει έτσι για να κάνει χιούμορ (σχετίζοντάς το με "οφέλη προς την Γερμανία" --Αν και ο Τσίπρας έφτασε στο παρά τρίχα να φανεί ότι ο Κλίντον ήξερε κάτι για την Ελλάδα που δεν το ήξερε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, ή, ακόμα χειρότερα, ότι πίστευε πως ο Κλίντον έκανε λάθος).

Η συζήτηση του είχε ξεφύγει εντελώς. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να παναλαμβάνει τα περι λάθους πολιτικής της Ευρώπης, λαϊκή εντολή και λοιπά, αντί να παίζει το τένις δολαρίων που τόσο υπομονετικά του σερβίριζε ο Κλίντον.

Ο Κλίντον συνεχώς τον έσπρωχνε στην σωστή κατεύθυνση, προς το μέλλον. Ο Τσίπρας παρέμεινε στο παρελθόν.

Στο τέλος ο Κλίντον τον άκουγε με ανοιχτό το στόμα. Ίσως να σκεφτόταν την Αμερικανική παροιμία: "Μπορείς να οδηγήσεις το άλογο στο νερό, αλλά δεν μπορείς να το κάνεις να πιεί".

Μια καταπληκτική ευκαιρία χάθηκε. Όχι επειδή ο Τσίπρας δεν μιλούσε καλά Αγγλικά, αλλά επειδή απαντούσε σαν να μίλαγε σε Έλληνες. Οι Αμερικανοί μπορεί να μασάνε τσίχλα αλλά δεν είναι μαλάκες, και προπαντός, δεν ζουν στο παρελθόν. Θέλουν πειστική απάντηση, σύντομη και εστιασμένη.

Επίσης ήταν κρίμα που ο πρωθυπουργός της Ελλάδας απαντούσε στον πρόεδρο Κλίντον κάνοντας "μ-μμ" με την μύτη. Και προς το τέλος ο Τσίπρας έδειχνε μέχρι και ενοχλημένος. Όταν ο Κλίντον είπε στο ακροατήριο να βγάλουν τα βιβλιάρια επιταγών τους για την Ελλάδα, και ανέφερε την διασπορά και του πόσοι Ελληνοαμερικανοί προσπαθούν να βοηθήσουν την Ελλάδα, στην απάντησή του ο Τσίπρας έδειξε αδιαφορία για τους Ελληνοαμερικανούς.

Ίσως ο Τσίπρας ήταν βαθιά ενοχλημένος με τον ίδιο του τον εαυτό, γιατί η επιτυχία του εξαρτάτο από τον φιλελληνισμό ενός ανθρώπου που ήταν πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών όταν εκείνος έκανε καταλήψεις με την κουνουέ, και τώρα ο Κλίντον ήταν ο οικοδεσπότης του Τσίπρα --και καθόταν απέναντί του. Πόσα του έσουρνε του Κλίντον ο Τσίπρας την δεκαετία των '90, και πόσο τον χρειαζόταν τώρα...

Ο Αλέξης Τσίπρας ίσως να μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του την ντάρλινγκ της δύσης, και θα έχει δίκιο, για λάθος όμως λόγους. Κανείς δεν επενδύει τα χρήματά του σε ένα γλυκό αρκουδάκι. Απλά το χαϊδεύουνε και το στολίζουνε κάπου να το βλέπουνε. Από την άλλη μεριά η απογοήτευση του Αλέξη Τσίπρα από το ότι και ο Πούτιν και το Πεκίνο τον έστειλαν να παίξει με το πουλάκι του θα πρέπει να τον έκαναν να αισθάνεται πραγματικά εκτός χώρου στις ΗΠΑ, την μόνη χώρα που προσπάθησε να τον βοηθήσει ενώ εκείνος έκανε καριέρα με το να την βρίζει. Ο Τσίπρας θα φέρει στην Ελλάδα αναγνώριση. Αλλά από λεφτά, ούτε σεντ.

Άλλη μια Αμερικανική παροιμία που μου έρχεται στο μυαλό, αλλά δεν μεταφράζεται στα Ελληνικά: "Money talks and bullshit walks".



υγ. Το αλέξης-σόου, του να εμφανίζεται χωρίς γραβάτα, έχει αρχίσει να κουράζεται και να γίνεται ολίγον γελοίο. Δεν μοιάζει πια με επαναστάτη κατά του κατεστημένου αλλά με ζητιάνο (και όχι έξυπνο ζητιάνο).
















10 σχόλια:

  1. αυτό με την Β. Ελλάδα είναι ένα σκοτεινό σημείο... οι προηγούμενοι είχαν συνδέσει την χώρα με το πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ της Αλαμανίας (Γερμανίας) και το ήξερε ο Τσίπρας.. όπως και οι Αμερικάνοι που δεν γουστάρουν τέτοια γαλαντομιά... Το πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ φτάνει ως και την Β. Αφρική... Μια πικρή πικρή ιστορία πως δίνουμε γη και ύδωρ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω akrat. Δεν αμφιβάλω περί γη και ύδωρ. Και δε μ' αρέσει να δίνει κανείς ούτε τό 'να, ούτε τ' άλλο. Δεν βλέπω γιατί να μην μπορεί να το κάνει ο Αλέξιος καλύτερα από τους προηγούμενους και να πάρει κάτι παραπάνω χωρίς να δώσει τόσα, και αν μπορεί κανείς σήμερα να το κάνει έτσι, ίσως να είναι αυτός. Δέχτηκε να κάτσει στην αίθουσα αυτή. Και τον είχε "στα γόνατα" ένας αγνώριστος Κλίντον που δεν μπορεί να είναι κανείς Έλληνας και μετά από το βίντεο της συνάντησης να μην τού 'ρχεται να τον αγκαλιάσει και να του πει "φχαριστώ ρε θείο!". Ή θέλωμεν επενδύσεις ή δεν πάμε στην αίθουσα.

      Αφής και κάτσουμε στην αίθουσα, ας φύγουμε και μ' ένα-δυό γρόσια. Αλλά ο κακομοίρης ο Αλέξης ήταν εμφανές πως είχε φρικιάσει να κάθεται στη "φωλιά των λύκων" απέναντι από τον "δολοφόνο των λαών", σε ηβέντ οργανωμένο από την Γιάννα των Ολυμπιακών. Θα σκεφτόταν τις ντομάτες και τα κλούβια αυγά στην Αθήνα.

      Οι μπίζνες δεν είναι φιλανθρωπικό γεγονός. Αν θέλουμε να παίξουμε πρέπει τουλάχιστον να κατανοούμε τι και γιατί θέλει να ακούσει ο απέναντι... και πως σκέφτεται εκείνος --όχι πως νομίζουμε εμείς ότι είναι το σωστό να σκέφτεται.

      Ευτυχώς, αν και για μας είναι προφανές ότι την "στιγμή Βορείου Ελλάδας" δεν είχε κάνει την σύνδεση, και τα έχασε (ή, ίσως δεν ήξερε πως να εξηγήσει στ' Αγγλικά αυτό που έγραψες εσύ --που δεν ήταν καν η ώρα να λεχτούν έτσι σ' εκείνο το ακροατήριο), για το Αμερικανικό ακροατήριο φάνηκε περισσότερο σαν μιά στιγμή "λάιτ" χιούμορ...

      Πάντως, γενικά δεν το έπιασα τόσο αρνητικό το όλο πράμα όσο το είδαν τα Ελληνικά ΜΜΕ και πολύς κόσμος... Θα του δώσουν δεύτερη ευκαιρία. Τι θα κάνει στην δεύτερη ευκαιρία θα έχει καθοριστική σημασία. Άλλωστε δεν μας έχει μείνει άλλος δρόμος όπου να στήσουμε πάγκο... αν θέλουμε.

      Διαγραφή
  2. Δημήτρη καλημέρα ,είσαι υπερβολικός με τον Τσίπρα ,μια καλή κουβέντα ,βρε παιδί μου ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικόλα μου έχω γράψει και καλά, δυό-τρεις φορές τους τελευταίους 8 μήνες :-) το ξέρεις. Και σήμερα δεν γράφω αρνητικά --απλά προτείνω ότι το να μιλάς ξένες γλώσσες δεν σημαίνει να ξέρεις να καταλάβεις τις λέξεις, αλλά το νόημα και την νοοτροπία. Και δεν του το ρίχνω σαν σφάλμα αυτό: πότε να μάθει ο άνθρωπος την ξένη νοοτροπία, και δη εκείνων πάνω στην πλάτη των οποίων έκανε καριέρα βρίζοντάς τους. Γεγονός ότι δεν το είχε σ' εκείνη την αίθουσα. Επίσης γεγονός (ελπίζω) ότι θα θελήσει να μάθει γρήγορα, μιά που είναι αρκετά έξυπνος για να μάθει αν θέλει.

      Διαγραφή
    2. Αγαπητέ Δημήτρη καλησπέρα και καλό φθινόπωρο,

      Το θέμα με το οποίο καταπιάνεσαι είναι ακριβώς η ουσία της όλης προβληματικότητας που καλείται ο κόσμος μας να διορθώσει. Τι θέλω να πω. Ο Αμερικάνος σκέφτεται αμερικανικά κι όπως πολύ καλά θα ξέρεις, υπάρχει αξιομνημόνευτη μερίδα Αμερικανών οι οποίοι δεν ξέρουν καν εάν η Ελλάδα είναι νησί, αν βρίσκεται στην Ασία, στην Αφρική ή στην Ευρώπη, δεν γνωρίζουν και πολλά άλλα για την γεωγραφία του υπόλοιπου κόσμου, πέραν δηλαδή από εκείνη την πλευρά του Ατλαντικού. Οι Γερμανοί πάλι σκέφτονται γερμανικά, δύσκολο να πείσεις Γερμανό για κάτι άλλο από εκείνο που του έχει καρφωθεί στο μυαλό του, οι Έλληνες σκέφτονται ελληνικά, τουτέστιν το κέντρο του σύμπαντος είμαστε εμείς και πάει λέγοντας.

      Όλοι ή σχεδόν όλοι απαιτούν από τους άλλους να κατανοήσουν τη δική τους θέση, η οποία είναι και η σωστή κατά τη γνώμη τους. Εάν ο καθένας δεν κάνει ένα βήμα να έρθει πιο κοντά στον άλλο, τότε άκρη δεν θα βγει. Το θέμα βέβαια είναι ποιος έχει το πάνω χέρι. Εκείνος πάντως που έχει την ισχύ και τη δύναμη προσπαθεί ή και αναμένει by default ότι ο αδύναμος θα αποδεχτεί τη γνώμη του ισχυρού και όλα θα κυλίσουν ρολόι. Τι όμορφα ε; κι έτσι πολλές φορές όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος , πανάρχαια τακτική.
      Από τη στιγμή λοιπόν που αναμένεται η ράβδος, το ζητούμενο δεν είναι τόσο τα αγγλικά του κάθε Αλέξη, ούτε καν το γκρι πουκάμισο που πάνω στο σκούρο κοστούμι και χωρίς γραβάτα τον κάνει να φαίνεται σαν κουρασμένος νεωκόρος στον Άγιο Τρύφωνα, δεν είναι η αμηχανία η οποία είναι ασφαλώς ανθρώπινη, είναι τίποτα ή λίγο από όλα αυτά.

      Επειδή τα έχει φέρει η άτιμη η μοίρα να βρίσκομαι καθημερινά σε συναντήσεις με ξένους και Έλληνες για διάφορα θέματα, φαινόμενα τέτοιου τύπου τα βλέπω συνέχεια, όπως άλλωστε έχω δει και κάτι τύπους με sur mesure κοστούμια με τέλεια αγγλικά και άνεση «είμαι ο Usain Bolt και μάγκες τερμάτισα πρώτος και με παγκόσμιο ρεκόρ γιατί γουστάρω να φάτε τη σκόνη μου», οι οποίοι είναι τόσο ρηχοί και αναποτελεσματικοί που λες καλύτερα να τα έλεγα με τον κυρ Μήτσο τον μανάβη παρά με σένα.
      Η ουσία της όλης ιστορίας είναι να μπορείς ή να έχεις τουλάχιστον τη διάθεση να προσεγγίσεις τον άλλο και να μιλήσεις και λίγο τη γλώσσα του εάν θες να επιτύχεις κάτι. Αν θες βέβαια. Θες όμως;

      Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό που είδαμε απορώ γιατί άφησε τον κόσμο έκπληκτο (πιστεύω ότι μεγάλη μερίδα των Ελλήνων, δεν είδαν κάτι παράταιρο).

      Ήταν απλά η εικόνα του μέσου Έλληνα που έμαθε δυό τρία κουτσοαγγλικά, που έχει πασαλείψει κάποιες γνώσεις, που δεν έχει πολυβγει εκτός Ελλάδος για να δει πως ζει κι υπόλοιπος κόσμος, που στη ζωή του είχε πάρε δώσε με ανθρώπους των οποίων οι απόψεις δεν απέχουν από τη δική του κι αυτό γιατί μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον νιώθει άνετα, την εικόνα του Έλληνα του καταφερτζή, ο οποίος τα κουτσοβολεύει με τα καθημερινά του θέματα και που από πάνω έχει και την αποκοτιά να καταπιάνεται και με πράγματα που δεν κατέχει, γιατί φυσικά ο Έλληνας μπορεί να καρφώσει ένα κάδρο στον τοίχο με την ίδια ευκολία που μπορεί να λύσει και να δέσει και τον κινητήρα ενός υπερηχητικού, του Έλληνα που με τον άλφα ή βήτα τρόπο το περιβάλλον στο οποίο κινείται λειτουργεί υποβοηθητικά στην συμπεριφορά του, ακριβώς γιατί το περιβάλλον αυτό ταυτίζεται με εκείνον και είναι σαν να ήταν εκείνο στη δική του θέση. Ο Αλέξης κι ο κάθε ανάλογος Αλέξης είναι το δικό μας παιδί που τα καταφέρνει με ότι κι αν καταπιαστεί, ο Έλληνας ο πολυτεχνίτης, ο γενναίος και ατρόμητος Οδυσσέας που θα τα βάλει με την Σκύλα και τη Χάρυβδη και τον μαινόμενο Ποσειδώνα, αλλά που άνθρωπος είναι κι αυτός και θα πλαγιάσει και σε μια στιγμή αδυναμίας και με την Καλυψώ πριν στο τέλος, αφού χάσει τους συντρόφους του (χμμμμ…τι μου θυμίζει) βρεθεί στην Ιθάκη του. Ο Έλληνας δεν μπορεί να ταυτισθεί με κάποιον που μιλάει 4 γλώσσες και έχει σπουδάσει στα MIT του κόσμου τούτου, ακριβώς γιατί αυτός ο τύπος δεν είναι ένας από εμάς. Οι Αλέξηδες αυτού του κόσμου θα επιβραβεύονται από ένα σύστημα που αισθάνεται ότι μπορεί να εκπροσωπηθεί από κάποιον σαν και του λόγου μας, από κάποιον οικείο…

      Διαγραφή
    3. Καλό φθινόπωρο Τζων!

      Χτες ο Αλέξης ανακάλυψε ότι "Βρήκαμε πιο ευήκοα ώτα στις ΗΠΑ από ό,τι στις Βρυξέλλες". Και ξαφνικά, οι ομογενείς έγιναν ήρωες ως "καλύτεροι πρεσβευτές του Ελληνισμού στις ΗΠΑ". Όμως οι ομογενείς ως επί τω πλείστον χαμπαριάζουν την Αμερικανική νοοτροπία, του ότι δηλαδή άλλο η προσωπική πίστη/γνώμη και άλλο οι μπίζνες, και δεν θα δώσουν πολύ σημασία στο γλυψ-γλυψ αν δεν συνοδευτεί με πράξεις. Επί δεκαετίες οι Ελληνο-Αμερικανοί προσπαθούν με τον τρόπο τους να βοηθήσουν και τις οικογένειές τους στην Ελλάδα αλλά και την Ελλάδα.

      Εν τω μεταξύ στην Ελλάδα, διαβάζω ότι "H επιτροπή Σοφών προτείνει στενότερη σύνδεση των ασφαλιστικών εισφορών με την παρεχόμενη σύνταξη..." δηλαδή ότι πρέπει να μπαίνουν στην ασφάλιση τόσα λεφτά όσα βγαίνουν, για να μην χρεοκοπήσει. Μα αυτό για να το σκεφτεί κανείς πρέπει να είναι πραγματικά σοφός! Ποιος κοινός θνητός να φανταζότανε ποτέ ότι για να έχουν σύνταξη οι επόμενες γενεές δεν πρέπει να πληρώνουμε περισσότερη σύνταξη από όσες εισφορές λαμβάνουμε. Ιδιοφυία!

      Αν και μου φαίνεται ότι η "αριστερά" ξέρει καλύτερα από τους σοφούς. Τα πιο θρεπτικά λεφτά είναι τα λεφτά των άλλων. Κι αν δεν μας τα δίνουνε είναι κακούργοι δολοφόνοι λαμόγια γερμανοτσολιάδες.

      Πράμα που μας επιστρέφει στους ομογενείς πρώτα, και τους ..."εκβιαστές-δανειστές" αμέσως μετά.

      Αγαπητέ μου Τζων Μπόη, πολύ σωστά τα γράφεις, και θέλω απλά να δώσω έμφαση στο ότι στην ανάρτηση αυτή και τα σχόλια αυτά δεν δίνω δίκιο ή άδικο σε καμία πλευρά αλλά επιμένω πως όταν συζητάει κανείς για οτιδήποτε, πρέπει να κατανοεί την νοοτροπία και το σκεπτικό και τις συνήθειες του άλλου, ώστε να ξέρει πως ακούγονται τα λόγια του στα αυτιά του άλλου. Πόσο μάλλον όταν είσαι χρεοκοπημένος χωρίς την παραμικρή ένδειξη σταθερότητας για εμπιστοσύνη, και κάνεις συζήτηση μπίζνες με κάποιον από τον οποίον ζητάς λεφτά.

      Όσο τέλεια Αγγλικά και να μιλάει κάποιος και όσα ΜΙΤ και να έχει βγάλει, αν δεν κατανοεί μέσα στην ψυχή του την νοοτροπία/αξίες/ηθική/συνήθεις και χιούμορ του λαού που μιλάει την άλφα ή βήτα γλώσσα, τότε... αν ξέρει μόνο το λεξιλόγιο και την γραμματική, μια τρύπα στο νερό θα κάνει.

      Στην Ελλάδα αυτό γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο γιατί ο Έλληνας είναι φυσικά εξυπνότερος από όλους και ξέρει όλη την αλήθεια καλύτερα από όλους, και δίνει προτεραιότητα στο να θέλει οι άλλοι να καταλάβουν πόσο λάθος κάνουνε και πως έπρεπε να σκέφτονται όπως σκέπτεται ο Έλληνας...

      Ο Τσίπρας κατά την γνώμη μου δεν ήταν απροετοίμαστος, αλλά, σαν γνήσιο παιδί την Ελλάδας πιστεύει πραγματικά ότι η αποστολή του στην αίθουσα εκείνη δεν ήταν να πείσει επενδυτές να επενδύσουν αλλά να τους εξηγήσει ότι αυτός έχει δίκιο και η Ευρώπη άδικο. Ως εκ τούτου, για τον Αλέξη δεν ήταν σημαντικό να "πουλήσει" χώρο επενδύσεων. Αν τους έπειθε ότι ο Σόιμπλε κάνει λάθος τακτική, τότε όλοι θα επένδυαν στην δική του τακτική και δίκιο. Δεν είναι έτσι;

      Όσο ο Έλληνας αντιμετωπίζει τους ξένους σαν να έχουν υποχρέωση να σκέφτονται σαν κι εκείνον, μιλάει Κινέζικα που ούτε οι Κινέζοι δεν καταλαβαίνουν.

      Διαγραφή
  3. Οι επενδύσεις έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Δεν είναι το ζητούμενο οι επενδύσεις στο μυαλό του Έλληνα, είναι να μπορεί χωρίς να σπάσει αυγά να φτιάξει ομελέτα και να επαναφέρει το καμένο φαγητό στην προηγούμενη κατάσταση χωρίς να φάει τα καμένα. Πως; Ε, κάπως τέλος πάντων, τι με ρωτάς, Έλληνας είμαι κι εγώ.

    Οι «άλλοι» πάλι, οι ξένοι, οι «κακοί» θα παίζουν τον δικό τους ρόλο, το ρόλο του υπεράνω, του «σωστού», που ακριβώς επειδή εγώ είμαι ο σωστός κι όχι εσύ, έχω και το πάνω χέρι, εγώ μπιμ και δέρνω όποτε γουστάρω και σε όποιον αρέσει ρε μάγκες, με τον παρά μου κάνω εγώ κουμάντο κι εσείς με θα καταλάβετε τον δικό μου τρόπο σκέψης κι όχι εγώ τον δικό σας.

    Αυτός λοιπόν είναι ο κόσμος μας κι αυτός είναι εν πολλοίς κι ο Έλληνας. Βγάλε άκρη.

    Βέβαια, σε αυτή τη συνάντηση ήταν εύκολο να καταλάβει κανείς ποιος αξίζει τον χαρακτηρισμό του χαρισματικού κι ποιος είναι ο γιαλαντζί, αν και η χαρισματικότητα κάποιου θα πρέπει να συνδέεται με την αποτελεσματικότητα κατά την ταπεινή μου γνώμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστό το ότι "σε αυτή τη συνάντηση ήταν εύκολο να καταλάβει κανείς ποιος αξίζει τον χαρακτηρισμό του χαρισματικού κι ποιος είναι ο γιαλαντζί". Βέβαια το ποιός στην συνάντηση ήταν ο χαρισματικός και ποιός ο ντολμάς, εξαρτάται από το ποιός το γνωματεύει. Μην ξεχνάμε ότι πολλοί Έλληνες πιστεύουν ότι ο Αλέξης έπρεπε να ρωτήσει τον Μπιλ γιατί λέκιασε το φόρεμα της Μόνικας.

      Σωστό και το ότι η χαρισματικότητα πρέπει να συνδέεται με την αποτελεσματικότητα, πράμα που στην τελική εξαρτάται από το τι θεωρεί σωστό αποτέλεσμα ο κάθε ένας που προσφέρει γνωμάτευση...

      Γνώμη μου πάλι, ότι οι ξένοι δεν το παίζουν υπεράνω ή "σωστοί". Λεφτά έχουν οι άνθρωποι. Αν τους πείσεις τι να τα κάνουν, σε ακούνε. Ακούνε πάντα. Αλλά ποτέ ο Έλληνας δεν πείθει, και κάποια στιγμή σταματάνε να τον ακούνε (επειδή, φυσικά είναι κακούργοι δολοφόνοι λαμόγια γερμανοτσολιάδες)

      Διαγραφή
  4. Μη χολοσκάς βρε φίλε που πήγε ο Αλεξάκης «της καρδιάς μας» στον ΟΗΕ και σε στημένη μηχανή (από τα χεράκια προσφιλούς πλούσιας κυρίας) στην πόλη που ποτέ δεν κοιμάται και τα έκανε μπιπ και ματαμπίπ. Υπάρχει και το εξαίσιο Τσαντήρι, το εθνικού γελωτοποιού Λαζόπουλου, που περιγράφει ένα παράλληλο σύμπαν όπου ο Αλέξης (το πουλέν της κυρά-Γιάννας) ξεφτύλησε τον Bill...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα σου φίλε spacefreak, που μόλις φτάσαμε από την Πάτρα. Αμ' ξεφτύλισμα που έπαθε Μπιλ αpό τον Αλέξη... Αν οι φίλοι του ήταν 'Ελληνες θα του λέγανε, ρε Μπιλ, μαλάκας είσαι; τι τον έφερες δαύτον δω μέσα, ή μας κάνεις πλάκα; Αλλά, Αμερικάνοι όντες οι φιλοι του μάλλον θα του λένε: Nice young man, where did you find him? I'm sure he will have a great future if he persists for a few years...

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.