Είναι τρομακτικά λυπηρό αυτό που συμβαίνει στην Μέση Ανατολή από το 1917 όταν μετακίνησαν εκεί Άραβες οι Βρετανοί (εναντίων των Τούρκων, όπου τα επόμενα δέκα χρόνια άρχισαν οι δυτικοί να χαράζουν τα σημερινά σύνορα των Αραβικών κρατών, χτίζοντας το σημερινό αδιέξοδο), και από το 1947 όταν οι "γείτονες" δεν δέχτηκαν το ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών και επιτέθηκαν. Μιά επίθεση που συνεχίζεται καθημερινά σε διαφορετικές μορφές επί 67 χρόνια, η οποία, επίθεση, πάντα αποκρούστηκε με επιτυχία, και τώρα αποκρούεται με τρόπο ο οποίος δείχνει ότι το σημερινό κράτος του Ισραήλ δεν έχει αυταπάτες που να βάζουν την κοινή γνώμη μπροστά από την επιβίωση του κράτους. Τώρα, η απόκρουση της επίθεσης είναι δέκα φορές αγριότερη από την επίθεση στην οποία απαντά.
Υπάρχουν εκείνοι που και σήμερα αρνούνται να δεχτούν το ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών της 29 Νοεμβρίου 1947, 33 υπέρ και 13 κατά, για την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ. Εκείνοι που ακόμα δεν το δέχονται, ποτέ δεν πρόκειται να το δεχτούν γιατί είναι δημοκράτες μόνο όταν κρατάνε εκείνοι τον δήμο κατά τις δικές τους απόψεις.
Υπάρχουν και εκείνοι που λένε ότι το κράτος του Ισραήλ, γεννημένο από το ολοκαύτωμα, κάνει τώρα στην Γκάζα το ίδιο που έκαναν οι Γερμανοί στους Εβραϊκής καταγωγής πολίτες, στους Ρομά, και στους ομοφυλόφιλους πριν 70 χρόνια. Εκείνοι που το λένε αυτό, θα έπρεπε να αναθεωρήσουν την πρόχειρη και απαίδευτη γνωμοδότησή τους.
Υπάρχουν οφθαλμοφανείς και θεμελιώδεις διαφορές οι οποίες καταστούν αδύνατη την σύγκριση των πράξεων του σημερινού κράτους του Ισραήλ με τις πράξεις των ναζί του Χίτλερ.
- Οι ναζί μάζευαν Γερμανούς πολίτες και πολίτες άλλων χωρών με το ζόρι από τα σπίτια τους, τους έπαιρναν τα υπάρχοντα και την περιουσία, τους έβαζαν σε τραίνα και τους μετέφεραν σε στρατόπεδα όπου τους δολοφωνούσαν. Χρειάζεται άραγε να θυμίσω τι και πως έκανε η Γερμανία, και γιατί το έκανε, στους δικούς της πολίτες και τους πολίτες των χωρών όπου έκαναν κατοχή;
- Το Ισραήλ απαντά σε πυραύλους που εκτοξεύονται εναντίων του από μέσα από τα σύνορα της Γκάζας. Απαντά με πυραύλους, και απαντά με στρατιωτικές επιχειρήσεις που στοχεύουν στην εξουδετέρωση των πυραύλων και στο κλείσιμο των τούνελ δια των οποίων περνούν από την Γκάζα τα σύνορα για να μπουν στο Ισραήλ παράνομα με σκοπό την τρομοκρατία.
- Οι αποκαλούμενοι "Παλαιστίνιοι" και τα περισσότερα Αραβικά κράτη, όπως και το Ιράν, δεν έχουν αναγνωρίσει το δικαίωμα ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ. Δεν είναι πολίτες του κράτους του Ισραήλ (έχουν την επιλογή να γίνουν αν θέλουν). Επιτίθενται κατά αμάχων με ρουκέτες και τρομοκρατικές ενέργειες.
- Οι Εβραϊκής καταγωγής Γερμανοί, Πολωνοί, Γάλλοι, Ολλανδοί, Ιταλοί, Έλληνες και τόσοι άλλοι, ήταν Γερμανοί, Πολωνοί, Γάλλοι, Ολλανδοί, Ιταλοί, Έλληνες, και τόσοι άλλοι, που ανήκαν και αγαπούσαν την χώρα τους, πίστευαν στην χώρα τους, ήταν ενεργοί πολίτες της χώρας τους, -και βρισκόντουσαν νόμιμα στην νόμιμη χώρα τους από γενεές και αιώνες. Δεν είχαν επιτεθεί σε κανέναν. Δεν είχαν συνωμοτήσει εναντίων κανενός. Ήταν πολίτες που απλά ατύχησαν ως προς την καταγωγή, τις προσωπικές τους προτιμήσεις και την θρησκεία τους (την μόνη θρησκεία που δεν προσηλυτίζει και δεν καταδικάζει τις άλλες --από την οποία προέρχονται και ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ).
Δεν υπάρχει επίπεδο σύγκρισης (μπορεί κανείς να κρατήσει την αναπνοή του και να αρχίσει να πηδάει πάνω-κάτω, και να φοράει τα διπλώματα και τα παπλώματά του λοφίο, αλλά, σύγκριση θα συνεχίσει να μην υπάρχει).
Λυπάμαι τους άνευ λογικής, άνευ αντικειμενικής σκέψης, λυπάμαι τους ημιμαθείς και λυπάμαι τους κρυπτο-αντισημίτες και τους ξερόλες που συγκρίνουν τις δύο καταστάσεις αυτές: των πεπραγμένων κατά το ολοκαύτωμα με τα δρώμενα από το σημερινό κράτος του Ισραήλ, και δεν βρίσκουν διαφορά.
Η διαφορά είναι επίσης ότι τα πάντα θα αλλάξουν, και ειρήνη θα μπορέσει να υπάρξει για όλους, την στιγμή που τα Αραβικά κράτη, το Ιράν, και εκείνοι από τον κόσμο του Ισλάμ που είναι εξτρεμιστές, θα αναγνωρίσουν το δικαίωμα ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ. Οι αντεπιθέσεις που κάνει το κράτος του Ισραήλ γίνονται πάντα σαν απάντηση και ποτέ χωρίς πρόκληση. Αν σταματήσουν οι επιθέσεις κατά του Ισραήλ, σε συνδυασμό με την αναγνώριση του δικαιώματος ύπαρξής του, το Ισραήλ δεν θα έχει λόγο, αιτία, αφορμή, ή δικαιολογία να αντεπιτίθεται, ή να κρατά τα κατεχόμενα εδάφη (τα οποία κατεχόμενα εδάφη τα κατέλαβε κατά την διάρκεια νικηφόρων αμυντικών πολέμων μετά από επιθέσεις εναντίων του --Και για όσους ξερόλες δεν το ξέρουν, να θυμίσω ότι κατά την γέννησή της το 1948 η Ιορδανία πρώτη προσάρτησε τα εδάφη που λέγονται "Δυτική Όχθη", επιτέθηκε κατά του κράτους του Ισραήλ και απωθήθηκε από το Ισραήλ πέρα από την Δυτική Όχθη του Ιορδάνη. Το ξέρατε αυτό;).
Η αναγνώριση του δικαιώματος του Ισραήλ να υπάρχει όμως δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Δεν πρόκειται ποτέ ο περισσότερος Αραβικός κόσμος και το Ιράν να αναγνωρίσουν το Ισραήλ. Είναι μία μάχη μέχρι αφανισμού του ενός ή και των δύο πλευρών, την οποία μέχρι τώρα κερδίζει, αμυνόμενο, το Ισραήλ.
Υπάρχουν εκείνοι που και σήμερα αρνούνται να δεχτούν το ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών της 29 Νοεμβρίου 1947, 33 υπέρ και 13 κατά, για την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ. Εκείνοι που ακόμα δεν το δέχονται, ποτέ δεν πρόκειται να το δεχτούν γιατί είναι δημοκράτες μόνο όταν κρατάνε εκείνοι τον δήμο κατά τις δικές τους απόψεις.
Υπάρχουν και εκείνοι που λένε ότι το κράτος του Ισραήλ, γεννημένο από το ολοκαύτωμα, κάνει τώρα στην Γκάζα το ίδιο που έκαναν οι Γερμανοί στους Εβραϊκής καταγωγής πολίτες, στους Ρομά, και στους ομοφυλόφιλους πριν 70 χρόνια. Εκείνοι που το λένε αυτό, θα έπρεπε να αναθεωρήσουν την πρόχειρη και απαίδευτη γνωμοδότησή τους.
Υπάρχουν οφθαλμοφανείς και θεμελιώδεις διαφορές οι οποίες καταστούν αδύνατη την σύγκριση των πράξεων του σημερινού κράτους του Ισραήλ με τις πράξεις των ναζί του Χίτλερ.
- Οι ναζί μάζευαν Γερμανούς πολίτες και πολίτες άλλων χωρών με το ζόρι από τα σπίτια τους, τους έπαιρναν τα υπάρχοντα και την περιουσία, τους έβαζαν σε τραίνα και τους μετέφεραν σε στρατόπεδα όπου τους δολοφωνούσαν. Χρειάζεται άραγε να θυμίσω τι και πως έκανε η Γερμανία, και γιατί το έκανε, στους δικούς της πολίτες και τους πολίτες των χωρών όπου έκαναν κατοχή;
- Το Ισραήλ απαντά σε πυραύλους που εκτοξεύονται εναντίων του από μέσα από τα σύνορα της Γκάζας. Απαντά με πυραύλους, και απαντά με στρατιωτικές επιχειρήσεις που στοχεύουν στην εξουδετέρωση των πυραύλων και στο κλείσιμο των τούνελ δια των οποίων περνούν από την Γκάζα τα σύνορα για να μπουν στο Ισραήλ παράνομα με σκοπό την τρομοκρατία.
- Οι αποκαλούμενοι "Παλαιστίνιοι" και τα περισσότερα Αραβικά κράτη, όπως και το Ιράν, δεν έχουν αναγνωρίσει το δικαίωμα ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ. Δεν είναι πολίτες του κράτους του Ισραήλ (έχουν την επιλογή να γίνουν αν θέλουν). Επιτίθενται κατά αμάχων με ρουκέτες και τρομοκρατικές ενέργειες.
- Οι Εβραϊκής καταγωγής Γερμανοί, Πολωνοί, Γάλλοι, Ολλανδοί, Ιταλοί, Έλληνες και τόσοι άλλοι, ήταν Γερμανοί, Πολωνοί, Γάλλοι, Ολλανδοί, Ιταλοί, Έλληνες, και τόσοι άλλοι, που ανήκαν και αγαπούσαν την χώρα τους, πίστευαν στην χώρα τους, ήταν ενεργοί πολίτες της χώρας τους, -και βρισκόντουσαν νόμιμα στην νόμιμη χώρα τους από γενεές και αιώνες. Δεν είχαν επιτεθεί σε κανέναν. Δεν είχαν συνωμοτήσει εναντίων κανενός. Ήταν πολίτες που απλά ατύχησαν ως προς την καταγωγή, τις προσωπικές τους προτιμήσεις και την θρησκεία τους (την μόνη θρησκεία που δεν προσηλυτίζει και δεν καταδικάζει τις άλλες --από την οποία προέρχονται και ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ).
Δεν υπάρχει επίπεδο σύγκρισης (μπορεί κανείς να κρατήσει την αναπνοή του και να αρχίσει να πηδάει πάνω-κάτω, και να φοράει τα διπλώματα και τα παπλώματά του λοφίο, αλλά, σύγκριση θα συνεχίσει να μην υπάρχει).
Λυπάμαι τους άνευ λογικής, άνευ αντικειμενικής σκέψης, λυπάμαι τους ημιμαθείς και λυπάμαι τους κρυπτο-αντισημίτες και τους ξερόλες που συγκρίνουν τις δύο καταστάσεις αυτές: των πεπραγμένων κατά το ολοκαύτωμα με τα δρώμενα από το σημερινό κράτος του Ισραήλ, και δεν βρίσκουν διαφορά.
Η διαφορά είναι επίσης ότι τα πάντα θα αλλάξουν, και ειρήνη θα μπορέσει να υπάρξει για όλους, την στιγμή που τα Αραβικά κράτη, το Ιράν, και εκείνοι από τον κόσμο του Ισλάμ που είναι εξτρεμιστές, θα αναγνωρίσουν το δικαίωμα ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ. Οι αντεπιθέσεις που κάνει το κράτος του Ισραήλ γίνονται πάντα σαν απάντηση και ποτέ χωρίς πρόκληση. Αν σταματήσουν οι επιθέσεις κατά του Ισραήλ, σε συνδυασμό με την αναγνώριση του δικαιώματος ύπαρξής του, το Ισραήλ δεν θα έχει λόγο, αιτία, αφορμή, ή δικαιολογία να αντεπιτίθεται, ή να κρατά τα κατεχόμενα εδάφη (τα οποία κατεχόμενα εδάφη τα κατέλαβε κατά την διάρκεια νικηφόρων αμυντικών πολέμων μετά από επιθέσεις εναντίων του --Και για όσους ξερόλες δεν το ξέρουν, να θυμίσω ότι κατά την γέννησή της το 1948 η Ιορδανία πρώτη προσάρτησε τα εδάφη που λέγονται "Δυτική Όχθη", επιτέθηκε κατά του κράτους του Ισραήλ και απωθήθηκε από το Ισραήλ πέρα από την Δυτική Όχθη του Ιορδάνη. Το ξέρατε αυτό;).
Η αναγνώριση του δικαιώματος του Ισραήλ να υπάρχει όμως δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Δεν πρόκειται ποτέ ο περισσότερος Αραβικός κόσμος και το Ιράν να αναγνωρίσουν το Ισραήλ. Είναι μία μάχη μέχρι αφανισμού του ενός ή και των δύο πλευρών, την οποία μέχρι τώρα κερδίζει, αμυνόμενο, το Ισραήλ.
Τα θύματα θα συνεχίσουν να είναι τα παιδιά της Γκάζας τα οποία χρησιμοποιούνται σαν δόλωμα για την καταδίκη του Ισραήλ στην διεθνή κοινή γνώμη.
Η άμυνα του Ισραήλ έχει αλλάξει κλίμακα, πράγματι, και είναι πάρα πολύ σκληρότερη των επιθέσεων στις οποίες απαντά. Υπάρχουν Ισραηλινοί και Εβραϊκής και Παλαιστινιακής καταγωγής που διαφωνούν με την Ισραηλινή κυβέρνηση (ναι, κάπου 18% των Ισραηλινών είναι Παλαιστίνιοι και μουσουλμάνοι --για όσους δεν κατανοούν την διαφορά μεταξύ Ισραηλινού και Ισραηλίτη). Υπάρχουν Εβραϊκής καταγωγής άνθρωποι σε όλη την Γη, όπως και μη-Εβραϊκής καταγωγής, οι οποίοι καταδικάζουν την σκληρότητα των απαντήσεων της κυβέρνησης του Ισραήλ στις ρουκέτες από την Γκάζα.
Εγώ, προσωπικά καταδικάζω οποιονδήποτε πόλεμο και οποιαδήποτε βία. Δεν μπορώ όμως να καταδικάσω την άμυνα. Πρώτιστα επειδή δεν μου επιτρέπεται να τραβήξω αυθαίρετες διαχωριστικές γραμμές για το ποιός βαθμός άμυνας και πρόληψης είναι αποδεκτός και ποιός όχι. Να σταματήσουν οι επιθέσεις για να σταματήσει η άμυνα.
Και, δεν έχω άλλη επιλογή παρά να καταδικάσω εκείνους που χρησιμοποιούν τα παιδιά σαν μοχλό για την διαχείριση της διεθνούς κοινής γνώμης.
Τα παιδιά είναι τα θύματα. Εμείς όμως δεν είμαστε παιδιά: δεν μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας ως προς το τι συμβαίνει πραγματικά μέσα στην Γκάζα (όπου η καθημερινή φροντίδα είναι ο πόλεμος κατά του γειτονικού κράτους του Ισραήλ, και η εισαγωγή όπλισμών αντί υλικών ανάπτυξης), και το τι συμβαίνει στον Αραβικό κόσμο γενικότερα.
Διαβάστε, σχετικά με την Παλαιστίνη
Πριν κάμποσο καιρό, στην Αθήνα μιλούσα με ένα άτομο γεννημένο, μεγαλωμένο και διαμένον στην Ελλάδα. Το συγκεκριμένο άτομο υποστήριζε στην συζήτηση-μονόλογο ότι το κράτος του Ισραήλ δεν έχει δικαίωμα να υπάρχει.
- Δεν το ενδιέφερε το άτομο αυτό το ψήφισμα και η απόφαση των Ηνωμένων Εθνών για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ: το θεωρούσε παράνομο.
- Πίστευε, εντελώς ανιστόρητα, ότι το Ισραήλ είχε επιτεθεί εκείνο στους γείτονες του, και δεν είχε ιδέα ότι το Ισραήλ ποτέ δεν επιτέθηκε σε κανέναν αλλά αμύνθηκε σε επιθέσεις των γειτόνων, και, νικώντας τους, τους έσπρωξε πίσω, στα εδάφη που τώρα είναι γι' αυτόν τον λόγο κατεχόμενα.
- Δεν είχε την παραμικρή ιδέα για την δημογραφική σύνθεση της περιοχής μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και μετά.
- Δεν είχε την παραμικρή ιδέα για τον ρόλο που έπαιξε η Βρετανική Αυτοκρατορία από Λώρενς της Αραβίας (1917) έως την εγκαθίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948.
- Δεν είχε ιδέα για το γεγονός ότι η Βρετανία μετακίνησε πληθυσμούς από την Αραβία για να εκδιώξει το Οθωμανικό/Τουρκικό στοιχείο που βρισκόταν εκεί από τον μεσαίωνα... δεν ήξερε τίποτα για όλα αυτά.
- Και ως εκ των ανωτέρω κενών στην μόρφωσή του, το άτομο αυτό έλεγε ότι καλά κάνουν οι Παλαιστίνιοι και ρίχνουν ρουκέτες να σκοτώσουν τους Ισραηλινούς, και ότι οι Ισραηλινοί είναι δολοφόνοι που απαντούν στις ρουκέτες με ρουκέτες, και με επιθέσεις για να κλείσουν τα τούνελ κάτω από τα διεθνή σύνορα.
- Επίσης δεν ήξερε ότι το 15%-20% των Ισραηλινών είναι Παλαιστίνιοι, Άραβες, Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί και άλλοι. Είναι φαίνεται από εκείνους που νομίζουν ότι "Ισραηλινός" (πολίτης του κράτους του Ισραήλ) και "Ισραηλίτης" (άνθρωπος Εβραϊκής καταγωγής), είναι το ίδιο πράγμα.
Τελικά, κατάφερα να αρθρώσω μιά μικρή φράση ανάμεσα στον μονόλογο και απάντησα: "...α... μα εσύ έχεις μαύρα μεσάνυχτα και από ιστορία και επί του θέματος γενικά."
Και αμέσως το μετάνιωσα γιατί ένα άτομο που έχει πράγματι μαύρα μεσάνυχτα δεν θα καταλάβαινε ποτέ τι είναι αυτά που δεν ήξερε (περί των οποίων έχει μαύρα μεσάνυχτα όπως πολλοί στο Ελλαδιστάν) και θα άκουγε την παρατήρησή μου σαν προσωπική επίθεση. Ίσως με την απάντησή μου να είχα μάλιστα κατέβει και στο επίπεδό του ατόμου αυτού.
Η αναζήτηση της λεπτομέρειας που καθορίζει την υφή ενός ολόκληρου θέματος και σκεπτικού ήταν πολύ δημοφιλής στην Αρχαία Ελλάδα. Στην ψωροκώσταινα-Γραικία όμως την σήμερον ημέρα, οι μόδες έχουν αλλάξει. Η λεπτομέρεια δεν είναι διόλου αν-βογκ. Είναι μάλιστα πολύ ενοχλητική. Και υπάρχουν τόσες, μα τόσες ενοχλητικές λεπτομέρειες.
Υπάρχουν άλλοι που κατανοούν τις λεπτομέρειες πολύ καλύτερα από εμένα. Μην ακούτε εμένα... ψάξτε όμως τις λεπτομέρειες... τουλάχιστον εκείνες που είναι ιστορικά γεγονότα αναμφισβήτητα.
Το κράτος του Ισραήλ σήμερα έχει δύο άτρωτες δικαιολογίες: Το ότι οι γείτονές του δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμά του να υπάρχει και το ότι του επιτίθενται συνεχώς. Αν γίνει η αναγνώριση και σταματήσουν οι επιθέσεις, τι δικαιολογία θα έχει το Ισραήλ να κρατά τα κατεχόμενα εδάφη; και τι δικαιολογία θα έχει να αμύνεται επιτιθέμενο; Δυστυχώς, όπως έγραψα παραπάνω, νομίζω ότι αυτή είναι μία μάχη μέχρι αφανισμού ή του ενός ή και των δύο πλευρών.
Το όλο οικοδόμημα του "προβλήματος" είναι χτισμένο πάνω στον ακρογωνιαίο λίθο του αν το κράτος του Ισραήλ έχει δικαίωμα να υπάρχει.
Το όλο οικοδόμημα του "προβλήματος" είναι χτισμένο πάνω στον ακρογωνιαίο λίθο του αν το κράτος του Ισραήλ έχει δικαίωμα να υπάρχει.
Το αιώνιο μίσος κατά των Εβραίων είναι η καθοριστική πραγματικότητα. Όπως είναι επίσης πραγματικότητα ότι οι Εβραίοι επέζησαν διασπορά, χωρίς πατρίδα, και άγριους διωγμούς και γενοκτονίες, επί 1876 χρόνια, πετυχαίνοντας πρόοδο και ευημερία, πάντα μέσα από τις παραδόσεις τους, σε κάθε κοινωνία όπου βρέθηκαν --γι' αυτό και τους μισούν όλοι σχεδόν ανεξαιρέτως.
Ένα μόνο παιδί Εβραϊκής καταγωγής θυμάμαι στο γυμνάσιό μου στην Αθήνα, και ήταν από τους 2-3 μόνιμα αριστούχους, αλλά διέφερε από τους άλλους σπασίκλες γιατί εκείνος είχε και εξωσχολική ζωή, με σπορ, με εξωσχολικά ενδιαφέροντα... με φιλενάδα... Εγώ τουλάχιστον δεν τον ζήλευα, ούτε τον μισούσα που ήταν καλύτερος από εμένα. Τον θαύμαζα και ευχόμουνα να μπορούσα να του μοιάσω. Αισθανόμουνα ντροπή όταν εμείς κάναμε θρησκευτικά και εκείνος ήταν ο ψωριάρης χώρια. Θυμάμαι επίσης τον προμηθευτή μου φωτογραφικών υλικών τα τελευταία τρία χρόνια στο Λονδίνο (κοτσίδες από τους κροτάφους, μαύρο κουστούμι, άσπρο πουκάμισο, κόκκινα γένια, πραγματικό "στερεότυπο"), που όταν του είπα ότι έφευγα από την Αγγλία για να παντρευτώ, μου είπε να περιμένω μια στιγμή και μου έδωσε αποχαιρετιστήριο δώρο το πιο ακριβό και μεγάλο δερμάτινο άλμπουμ φωτογραφιών γάμου που είχε στην αποθήκη του, "ο τσιγγούνης ο Εβραίος". Και θυμάμαι τον Τέβιε στο έργο Βιολιστής στην Στέγη, που κάποια στιγμή λέει: "Αγαπημένε μου Θεέ, το ξέρω ότι είμαστε ο διαλεχτός Σου λαός, αλλά, εύχομαι που και που να διάλεγες κάποιον άλλο..."
Ακούγεται σκληρή και άκαρδη η ανάρτηση; Λυπάμαι αλλά η αλήθεια συνήθως είναι σκληρή και άκαρδη. Ο μόνος τρόπος να υποστηρίξει κανείς την Γκάζα είναι να αρνηθεί την εγκυρότητα του ψηφίσματος των Ηνωμένων Εθνών της 29 Νοεμβρίου 1947. Και πάλι λυπάμαι, αλλά το ψήφισμα υπάρχει, ισχύει και θα παραμείνει.
Και οι ιδέες έχουν "ηλικία" καθώς εξελίσσονται και "μεγαλώνουν" στις κοινωνίες όπου "ζουν".
- Ο Χριστιανισμός είναι περίπου 1980 ετών (1689 ετών από την εγκαθίδρυση του δόγματός του).
- Το Ισλάμ είναι περίπου 1390 ετών.
- Ο Ιουδαϊσμός είναι περίπου 3000 ετών...
Το Ισλάμ έχει σήμερα την "ηλικία" που είχε ο Χριστιανισμός μερικές δεκαετίες πριν την άλωση της Κωνσταντινούπολης αν το δούμε από τον θάνατο του ιδρυτή, ή, την ηλικία που είχε ο Χριστιανισμός κατά τις σταυροφορίες αν το δούμε από εγκαθίδρυση δόγματος. Σίγουρα, ένα μέρος του Ισλάμ, οι εξτρεμιστές τουλάχιστον, συμπεριφέρεται σήμερα όπως συμπεριφερόντουσαν οι σταυροφόροι τον μεσαίωνα (και μάλλον για τον ίδιο λόγο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου