Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Κλούβια












Η διείσδυση των χρυσών κλούβιων αυγών στην Ελληνική κοινωνία γίνεται πολύ εύκολα, εν μέρη γιατί αρμέγουν χαρακτηριστικά τα οποία ήδη υπάρχουν στην Ελληνική κοινωνία σε έμμεση ή λανθάνουσα μορφή, αν όχι άμεση.

Η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, η αγραμματοσύνη, και η προχειρότητα της επιμονής οποιασδήποτε προσωπικής αντίληψης με σκοπό την επιβολή και όχι την συζήτηση (όπου ο ένας διακόπτει τον άλλον και ακούει μόνο ότι θέλει να ακούσει), είναι τα πιο εύκολα παραδείγματα χαρακτηριστικών της Ελληνικής κοινωνίας τα οποία γίνονται εργαλεία και αγωγοί της σήψης των χρυσών κλούβιων αυγών.

Το πιο πρόσφατο θέσφατο, και παράδειγμα, είναι η ανακοίνωση σε έντυπο στην Μεσσηνία, εκ μέρους των νεοναζί, ότι δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο, 15-17 Νοεμβρίου 1973.

Η κοινωνία εύκολα θα πέσει μέσα και σε αυτή τη φάκα. Μια κοινωνία που είναι αηδιαστικά αντισημιτική παραδείγματος χάριν, η οποία εύκολα δέχεται πως το ολοκαύτωμα δεν έγινε ή παρουσιάστηκε σε υπερβολικό βαθμό (λες και ο βαθμός έχει σημασία), είναι έτοιμη στο μεδούλι της να αρχίσει να λέει και ότι ίσως να μην υπήρχαν πραγματικά νεκροί μέσα και γύρω από το Πολυτεχνείο, ή να μην συνδέονται άμεσα με τους φοιτητές αλλά με άλλα ρεύματα -η σκέψη είναι ήδη έτοιμη εφ' όσον κάνει το ίδιο όσον αφορά φερ' ειπείν το ολοκαύτωμα. Όταν έχεις ήδη ανοίξει ένα παράθυρο είναι εύκολο να ανοίξεις και δεύτερο όσο και να βλέπουν αντιδιαμετρικά μεταξύ τους.

Πολύς κόσμος της Αθήνας έλεγε δειλά-δειλά, μεταξύ 1974 και 1984 ότι "καλύτερα ήμασταν με την δικτατορία" και σταμάτησε να το λέει όταν άρχισε του λαοπλάνου ο Τσοβόλας να τα δίνει όλα και φχαριστήθηκαν για καμιά εικοσπενταριά χρόνια. Τώρα όμως είναι έτοιμοι, δειλά-δειλά να το ξαναπούν.

Στην Ελλάδα οι περισσότερες "συζητήσεις" εστιάζουν στην διαφωνία και στην υπερίσχυση εκείνου που φωνάζει δυνατότερα, μιλά περισσότερο και συζητά λιγότερο -ή σε πλακώνει στη ζαχαρίνη (ψεύτικη, τεχνητή γλύκα με υπόγλυκο απόηχο γεύσης, με σκοπό να σε τραβήξει στον ιστό της) και δε δίνει σημασία σε ότι λες αλλά, εν καιρώ, σε "βοηθάει" να καταλάβεις που κάνεις ...λάθος. Δεν εστιάζει στην εξερεύνηση, ανάλυση, και ανακάλυψη των σημείων συμφωνίας: μια τακτική που θρέφεται από το μίσος που γεννά στην ψυχή ο θυμός του μηδενισμού (από κόμπλεξ ή πραγματικότητα μηδενισμού).

Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου έχουν συγχυστεί με το ότι τις τελευταίες 4-5 μέρες εκείνες, παράγοντες εκτός πολυτεχνείου σφετερίστηκαν και εκμεταλλεύτηκαν τους φοιτητές προς όφελος της δικής τους ατζέντας. Αυτό είναι το ιστορικό γεγονός που γέννησε όλους τους ..."αντιστασιακούς".

Αν πάρει κανείς όλα τα παραπάνω, από τον ρατσισμό και την ξενοφοβία ως το μίσος την διαίρεση και την αγραμματοσύνη όσον αφορά κρίση και κριτική σκέψη, η καινούργια ιδέα των χρυσών κλούβιων αυγών είναι θεαματικά αριστοτεχνική. Και να πει ο Ρωμιός "όχι, δεν νομίζω να μην υπήρχαν νεκροί στο πολυτεχνείο -σίγουρα πρέπει να υπήρξαν", το κακό έχει γίνει γιατί ο σπόρος έπεσε σε εύφορο έδαφος και ο κερδισμένος στο τέλος, αμέσως ή εμμέσως, θα είναι τα χρυσά κλούβια αυγά, τα οποία αρμέγουν την αγανάκτηση και το μίσος που ήδη υπάρχουν και απλά τους παρέχουν εκφραστή εναλλακτικό του τσίπρα (διαλέγετε και παίρνετε, έχουμε και από τους μεν και από τους δε).

Την Χρυσή Αυγή την γεννά και την δυναμώνει η ίδια η Ελληνική κοινωνία.

Το καλύτερο μέρος να κρύψεις ένα ψέμα είναι ανάμεσα σε δύο αλήθειες, και οι νεοναζί είναι μανούλες σε κάτι τέτοια, όπως πρότεινα και στην ανάρτηση "Ρατσιστοδικαιολογίες".







3 σχόλια:

  1. Μα γιατί τόσος ντόρος για κάτι το οποίο είναι αληθές; Πράγματι δεν υπήρξαν νεκροί μέσα στο ίδρυμα. Υπήρχαν έξω και γύρω.


    Γιατί όμως τόσος ντόρος; Τι φλέβα έχει χτυπήσει η θέση αυτή;

    Είναι της ίδιας κατηγορίας με τη φράση "τα φάγαμε όλοι μαζί". Λέει μία αλήθεια απλά και μόνο για να προκαλέσει και όχι για να συμβάλει πουθενά.


    Γιατί όμως προκαλεί η δήλωση της ΧΑ; Απλούστατα γιατί τόσοι κ τόσοι μεγαλώσαμε διδασκόμενοι για τους νεκρούς φοιτητές του Πολυτεχνείου. Μας διδάξανε τόσα ψέμματα από απλό οδεολογικό κόμπλεξ και να που έφτασε η ώρα το αντίπαλο στρατόπεδο να πάρει το αίμα του πίσω, έστω κ με αυτό το λούμπεν τρόπο. Οι διαννοούμενοι της αριστεράς κ της προόδου πέφτουν στην μπανανόφλουδα ακριβώς επειδή τόσο μυαλό έχουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μέρα Λάκωνα! Τότε ήμουνα 15 χρονών. Τα θυμάμαι αρκετά καλά. Και τον σταθμό του Πολυτεχνείου.

      Υπάρχουν ορισμένα αναμφισβήτητα γεγονότα:

      1. Σαν άμεσο αποτέλεσμα των γεγονότων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου έχασαν την ζωή τους 24 άνθρωποι. Τελεία και παύλα.

      Οποιαδήποτε περεταίρω ανάλυση, όπως τοποθεσία θανάτου, συνθήκες, ηλικία, ιδιότητα, φύλλο, εθνικότητα, βοηθά μόνο να δημιουργηθούν εντυπώσεις προς μια ατζέντα ή άλλη -όσο και καλοπροαίρετη να είναι, ή όχι.

      2. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έριξε την δικτατορία, αλλά, εκ των εντός της η δικτατορία μετάλλαξε σε μια στυγνότερη δικτατορία, από Παπαδόπουλο σε Ιωαννίδη. Ο Ιωαννίδης έριξε τον Παπαδόπουλο βασικά επειδή τον έβλεπε σαν πολύ ήπιο -ότι είχε χάσει την αιχμή. Η δικτατορία του Ιωαννίδη έπεσε από άλλες αιτίες 8 μήνες αργότερα όταν προσπάθησε να κάνει πραξικόπημα στην Κύπρο.

      3. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έγινε ενάντια στην δικτατορία από φοιτητές που ζήταγαν δημοκρατία. Δεν έγινε από "αριστερούς" εναντίων "δεξιών" και κάθε απόπειρα απόχρωσης τέτοιας είναι ποταπή, και όλα τα "προοδευτικά" παιδαρέλια που πιπιλίζουν το πράμα τους δίνοντας κομματικές αποχρώσεις μπορούν να πιπιλίζουν ότι θέλουν αλλά μόνοι τους στην τουαλέτα τους να μην τους βλέπουμε και αηδιάζουμε όσοι τα ζήσαμε, και έφηβοι να ήμασταν, και μέσα στο Πολυτεχνείο να μην μπορέσαμε να μπούμε.

      4. Ναι, "κόμματα" και η "αριστερά", από τις 14 Νοεμβρίου είχε αρχίσει να εμπλέκεται, αλλά αυτό περνά στην σφαίρα ενός εξεγειρόμενου λαού σαν φυσική συνέπεια του ανάματος ενός φυτιλιού. Δεν ήταν όμως το φυτίλι! Το ότι ίσως να μην είχαμε θύματα αν δεν είχαν εμπλακεί οι μη-φοιτητές είναι πιθανό, αλλά άσχετο. Ο Ιωαννίδης τον Παπαδόπουλο θα τον είχε ρίξει ούτως ή άλλως.

      Τελικά, οι "δηλώσεις¨ της ΧΑ δεν είναι καλύτερες ή χειρότερες από τις δηλώσεις όλων των "αντιστασιακών" που πάτησαν τα παιδιά αυτά για να ανέβουν στους ώμους τους μετά. Και ξέρεις κάτι; μερικά από αυτά τα ίδια τα παιδιά έπεσαν στο ίδιο αυτό αμάρτημα, αργότερα.

      Όπως λες, είναι της ίδιας κατηγορίας με το "μαζί τα φάγαμε", και κρύβει ένα ψέμα ανάμεσα σε δύο αλήθειες, όπως μ' αρέσει να λέω. Εδώ είναι τα δύσκολα: Ότι ειδικά σε περιπτώσεις ιστορικές και σημαντικές, όπως το Πολυτεχνείο της 9-17 Νοεμβρίου 1973 πρέπει να βλέπουμε το γεγονός ατόφιο για εκείνη την χρονική στιγμή. Παραδείγματος χάριν, δεν έχει σημασία αν η Δαμανάκη σε επόμενες δεκαετίες πήρε αμπάριζα και βγήκε με λοφίο. Σημασία έχει ότι η φωνή της έχει μείνει στα αυτιά μας να λέει "Εδώ Πολυτεχνείο" από τον πρόχειρο ραδιοφωνικό σταθμό. Με το ίδιο σκεπτικό του ότι ο Γλέζος να κατεβάζει την χιτλερική σημαία είναι ατόφιο γεγονός, ότι και να έκανε ή όχι μετά. Αυτά τα ατόφια γεγονότα δεν πρέπει να τα σφετερίζεται κανένας, νομίζω, παρά να μένουν ατόφια στην Ιστορία ενός λαού.

      Διαγραφή
  2. Αλλάζουν οι Καιροί

    Οι καιροί αλλάζουν, αλλά οι καθυστερημένοι τον χαβά τους. Σήμερα οι ΗΠΑ είναι από τους μεγαλύτερους συμάχους εναντίων της Μέρκελ, ιδίως μετά την επανεκλογή του Ομπάμα. Άντε τώρα να κάνετε την πορεία σας στην Αμερικανική Πρσβεία και όταν φτάσετε ρωτήστε αν μοιράζουν πράσινες κάρτες να μετεναστεύσετε. Όσο για τα παιδιά του Πολυτεχνείου 9-17 Νοεμβρίου 1973, τις προθέσεις τους και την μνήμη τους τις σφετεριστήκατε και τις μαγαρίσατε αρκετά, όλοι εσείς οι "αντιστασιακοί". Εδώ Πολυτεχνείο, αλλά, εκεί, πέρα βρέχει.

    Έλληνας

    Like 40
    Don't Like 6

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.