Τέσσερα

Κι έτσι σήμερα αισίως η Αποθήκη Σκέψης κλείνει τέσσερα χρόνια αποθηκεύσεων μετά από πενήντα πέντε χρόνια σκέψεων, σε εξακόσιες πενήντα πέντε αναρτήσεις. Βρισκόμαστε δε μόνο δυό-τρεις βδομάδες απόσταση από την ημέρα του Φεβρουαρίου 2014 που θα δημοσιευτεί η ανάρτηση νούμερο 666...

Ξεκινώντας στις 7 Φεβρουαρίου του 2010, η πιο αξιόλογη, κατά την γνώμη μου, συνεισφορά αυτού του μικρού μπλογκ στον ωκεανό της μπλογκόσφαιρας, στο ηλεκτρονικό νευρικό σύστημα ενός είδους ζωής αυτού του πλανήτη, είναι τα 3.514 σχόλια που άφησαν 112 σχολιαστές --οι σκέψεις, των οποίων η αποθήκευση, δημιουργεί κάτι κοινό ανάμεσά μας πέρα από οτιδήποτε κατέβαζε η κούτρα του οικοδεσπότη σαν αφορμή για τα σχόλια. 

Όπως και να ντύσει κανείς ένα μπλογκ, δεν είναι τίποτα περισσότερο, η λιγότερο, από ένα "Αγαπητό Ημερολόγιο" της ψηφιακής εποχής :-)

Το μπλογκ τούτο γράφεται σε μία γλώσσα, για μια κουλτούρα, που, αν και γενέτειρα του οικοδεσπότη, δεν την μίλησε ο δόλιος, και δεν την ασπάστηκε, για 33 από τα ενήλικα χρόνια του μέχρι να την ξαναανακαλύψει στα 51. Αυτό το μπλογκ, πέρα από τις διά ζώσης συνομιλίες με αγαπημένους συγγενείς και φίλους, είναι η μόνη στιγμή που με την βοήθεια του λεξικού μιλάω Ελληνικά. Για μένα είναι πράγματι περίεργο το πως και γιατί με ενδιαφέρει και χαροποιεί το να εκφράζω απόψεις και θέσεις σε μια γλώσσα που είναι πλέον δεύτερη αντί πρώτη στην σκέψη, την συνείδηση και την ομιλία μου. Για μια χώρα και μια κουλτούρα όπου δεν ζω από τα δέκα εφτά μου. Η απάντηση δεν νομίζω πως περικλείει οποιονδήποτε ρομαντισμό επιστροφής στις ρίζες. Μου φαίνεται ότι έχει περισσότερο να κάνει με το ενδιαφέρον του πως μπορούν ποτέ, ή όχι, να ταιριάξουν οι εντυπώσεις που έχτισα στην ζωή μου με τον τόπο που με γέννησε --μια προσπάθεια γεφύρωσης αντί απομάκρυνσης, αρμονίας αντί προσέγγισης, που εμπλουτίζει και αλλάζει το τοπίο του κόσμου...

Στα τελευταία πέντε χρόνια, για τέσσερα εκ των οποίων γράφω κι εγώ, είδα κάποιες αναπόφευκτες εκ των πραγμάτων αλλαγές στην Ελληνική μπλογκόσφαιρα. Ο κόσμος έχει μουδιάσει. Έχει ως ενός σημείου πολωθεί κεντρόφυγα με την δύνη μιας οικονομικο-κοινωνικής πραγματικότητας που κανένας δεν είχε προβλέψει ότι ετοιμαζόταν να καταβροχθίσει την μικρή Ελλαδίτσα --μια χώρα που και πάλι βρίσκεται στο διεθνές προσκήνιο εικονογραφώντας ένα παγκόσμιο πρόβλημα: Στρυμωγμένη ανάμεσα στην Δύση και στον Τρίτο Κόσμο, χρεοκοπώντας τους πολίτες της αντί να χρεοκοπήσει το κράτος της, απαιτεί να φωτίσει ο προβολέας το γεγονός ότι λόγω υπερπληθυσμού της Γης όλα τα μέχρι τώρα ενεργά οικονομικά συστήματα έχουν πάψει να εξυπηρετούν την πραγματικότητα του ανθρώπου. Επειδή ποτέ ο άνθρωπος δεν σκέφτηκε παγκόσμια ενεργώντας τοπικά: πάντα σκέφτηκε ατομικά ενεργώντας χωρίς την παραμικρή φροντίδα για το συλλογικό μέλλον --ξεχνόντας ότι χωρίς συλλογικό μέλλον δεν υπάρχει ούτε ατομικό.

Οι νέοι έχουν χάσει την ικανότητα και τεχνική της συνομιλίας γιατί αντί να μιλάν με τον άνθρωπο που έχουν μπροστά τους απασχολούν τα δάχτυλά τους στο πληκτρολόγιο του έξυπνου τηλέφωνού τους. Άνθρωποι, που ποτέ δεν σκέφτηκαν με τι τεχνολογία και ενέργεια λειτουργούν τα εργαλεία τους, καλούνται να αναθρέψουν γενιές οι οποίες πρέπει να συντηρήσουν την τεχνολογία και την παραγωγή ενέργειας.

Η ερώτηση δεν είναι πλέον το αν μια οικονομία εξυπηρετεί την ανθρώπινη κοινωνία περισσότερο αν είναι κατευθυνόμενη ή αν είναι ελεύθερη. Η πρωτόγνωρη ερώτηση είναι αν θα καταφέρει ο κάθε άνθρωπος να ενεργήσει συλλογικά, με όλη αυτή την μαγική τεχνολογία, χωρίς να προξενήσει καταπίεση των άλλων --αν θα μπορέσει να βρει δύναμη στην διαφορετικότητα αντί στην υπερίσχυση του ισχυρότερου. Τελικά, αν θα επιλέξει να επενδύσει στην μόρφωση, και μορφωμένη σχεδίαση κινήσεων προς ένα καλύτερο μέλλον για όλους, αντί στην κοντόφθαλμη προσωρινή ικανοποίηση της στιγμιαίας εντύπωσης.

Κι έτσι, τα μπλογκ έχουν αρχίσει να αντικαθιστούν το γράψιμο στους τοίχους, μεταφέροντας το γκραφίτι στο ίντερνετ.

Είναι μιά καινούργια "φωνή" των ανθρώπων, εξυπηρετώντας τον κάθε άνθρωπο και καθορίζοντας, ανάρτηση-μετά-από-ανάρτηση και σχόλιο-μετά-από-σχόλιο, την καινούργια κατεύθυνση και οργανική δομή της κοινωνίας των ανθρώπων.

Εδώ, αυτό το μπλογκάκι είναι ένας κόκκος άμμου στην παραλία, όσο όμως κρατά η παραλία κρατάει κι η στεριά. Και σήμερα, 7 Φεβρουαρίου 2014, σας ευχαριστώ για τις σκέψεις που μοιραζόμαστε όλοι μας και εδώ και αλλού. Νάστε όλοι καλά.

Δελτίο Ειδήσεων: αν το Φέησμπούκ κλείσει την συμφωνία στην Κίνα, σύντομα στο χρηματηρτήριο θα αξίζει διακόσια δισεκατομμύρια δολάρια. Το Φέησμπούκ άλλωστε είναι ευκολότερο από το να γράφει κανείς μπλογκ... Πάς στην τουαλέτα, γράφεις "Είμαι στην τουαλέτα, να και μια φωτογραφία παρμένη από το κινητό μου". Πολύ απλό. Απλούστερο βέβαια είναι το Τουήτερ γιατί εκεί δεν χρειάζονται περισσότερα από 140 γράμματα :-)