Τζίφος

Είμαι περήφανος να ξέρω ότι ψήφισα για έναν από τους κυρίους στην παραπάνω φωτογραφία.

Ο Μπιλ Κλίντον πήρε ένα ρίσκο. Υποστήριξε και κάλυψε τον Τσίπρα τόσο φανερά που για τα Αμερικανικά μυαλά έφτασε πολύ κοντά στο να χάσει την ίδια του την αξιοπιστία. Όμως, το Αμερικανικό μυαλό επίσης εύκολα κατάλαβε ότι ο πρόεδρος Κλίντον απλά έλεγε: "Αυτόν θέλω να τον υποστηρίξετε με το πορτοφόλι σας" (καθώς απευθυνόταν στα 100 περίπου δισεκατομμύρια δολάρια που βρισκόντουσαν στην αίθουσα).

Το μόνο που είχε να κάνει ο Τσίπρας ήταν να απαντήσει στα Αμερικανικά μυαλά ευθέως με τις στημένες ερωτήσεις του προέδρου.

Το ότι ο Τσίπρας δεν μιλάει πολύ καλά Αγγλικά δεν έχει σημασία. Μπορούσε ευκολότατα η ελλιπής του γνώση να γίνει μέρος του "σόου" και να λειτουργήσει εις όφελός του, σπάζοντας τον πάγο με το ακρωατήριο και κάνοντάς τον πιο ανθρώπινο και συμπαθή. Αν μόνο μπορούσε να "παίξει" στην σκηνή του θεάτρου μαζί με τον οικοδεσπότη του.

Ο Κλίντον ήταν καταπληκτικός. Το πως προσπάθησε να βοηθήσει τον Τσίπρα στην συνάντηση είναι σχεδόν ανήκουστο στην πολιτική. Ο Κλίντον προσπάθησε μέχρι και αλεξικέραυνο να γίνει για να γελάσουν μαζί του αντί με τον Τσίπρα.

Ο Ελληνικός τύπος και η ΝΔ κάνουν μεγάλο λάθος για την στιγμή που γέλασε το ακροατήριο. Δεν γέλασε με τον Τσίπρα το ακροατήριο. Γέλασε με την επίτηδες-καλαμπουρτζίδικη ερώτηση του Κλίντον (αυτό έγινε, έντεχνα από τον Κλίντον, αλλά είμαι σίγουρος ότι τα Ελληνικά μυαλά του Τσίπρα, του Ελληνικού τύπου, και των Ελλήνων πολιτικών δεν το έπιασαν --άλλη μιά χαμένη ευκαιρία).

Το πρόβλημα του Τσίπρα δεν ήταν τα Αγγλικά. Το πρόβλημά του ήταν και είναι ότι δεν ξέρει πως να μιλήσει σε ακροατήριο που δεν είναι Ελληνικό στη νοοτροπία και στο τι περιμένει να ακούσει.

Στην Ελλάδα μιλάμε επί ώρες χωρίς να λέμε τίποτα. Πετάμε και μερικά τσιτάτα και την βγάζουμε. Μας ρωτάνε τι θα γίνει αύριο και απαντάμε ξεκινώντας από το πως δημιουργήθηκε το ηλιακό σύστημα, μετά οι πλανήτες, μετά ήρθαν οι δεινόσαυροι, μετά οι παγετώνες... μέχρι να φτάσουμε στο αύριο οι συνομιλητές έχουν κοιμηθεί, κι εμείς έχουμε χάσει τον ειρμό.

Το πρόβλημα του Τσίπρα ήταν ότι έχοντας μάθει να μιλάει σε Έλληνες, έστειλε το Αμερικανικό ακροατήριο να κοιμηθεί, και, δεν απάντησε σε καμία ερώτηση (επειδή οι απαντήσεις του ήταν επαναλήψεις από τα προεκλογικά για Ελληνικά αυτιά).

Τον ρώτησε ο Κλίντον πιο είναι το σχέδιό του για τα επόμενα 4 χρόνια και η απάντηση του Τσίπρα ήταν να επαναλάβει την ιστορία του τι έγινε μέχρι τώρα κατά την γνώμη του και γιατί κάνει λάθος η Ευρώπη.

Ο Κλίντον είπε στον Τσίπρα πως ξέρει για την καινούργια πρωτοβουλία Αιολικής Ενέργειας στην Βόρειο Ελλάδα, και ότι έτσι η Ελλάδα στέλνει σχετικά οφέλη προς την Γερμανία. Ο Τσίπρας δεν κατάλαβε, σκόνταψε λίγο, και τελικά ρώτησε: "Στην Βόρειο Ελλάδα;" Το ακροατήριο γέλασε πάλι, όμως, χωρίς να το πάρει χαμπάρι ο Τσίπρας, γέλασαν γιατί νόμιζαν ότι είχε απαντήσει έτσι για να κάνει χιούμορ (σχετίζοντάς το με "οφέλη προς την Γερμανία" --Αν και ο Τσίπρας έφτασε στο παρά τρίχα να φανεί ότι ο Κλίντον ήξερε κάτι για την Ελλάδα που δεν το ήξερε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, ή, ακόμα χειρότερα, ότι πίστευε πως ο Κλίντον έκανε λάθος).

Η συζήτηση του είχε ξεφύγει εντελώς. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να παναλαμβάνει τα περι λάθους πολιτικής της Ευρώπης, λαϊκή εντολή και λοιπά, αντί να παίζει το τένις δολαρίων που τόσο υπομονετικά του σερβίριζε ο Κλίντον.

Ο Κλίντον συνεχώς τον έσπρωχνε στην σωστή κατεύθυνση, προς το μέλλον. Ο Τσίπρας παρέμεινε στο παρελθόν.

Στο τέλος ο Κλίντον τον άκουγε με ανοιχτό το στόμα. Ίσως να σκεφτόταν την Αμερικανική παροιμία: "Μπορείς να οδηγήσεις το άλογο στο νερό, αλλά δεν μπορείς να το κάνεις να πιεί".

Μια καταπληκτική ευκαιρία χάθηκε. Όχι επειδή ο Τσίπρας δεν μιλούσε καλά Αγγλικά, αλλά επειδή απαντούσε σαν να μίλαγε σε Έλληνες. Οι Αμερικανοί μπορεί να μασάνε τσίχλα αλλά δεν είναι μαλάκες, και προπαντός, δεν ζουν στο παρελθόν. Θέλουν πειστική απάντηση, σύντομη και εστιασμένη.

Επίσης ήταν κρίμα που ο πρωθυπουργός της Ελλάδας απαντούσε στον πρόεδρο Κλίντον κάνοντας "μ-μμ" με την μύτη. Και προς το τέλος ο Τσίπρας έδειχνε μέχρι και ενοχλημένος. Όταν ο Κλίντον είπε στο ακροατήριο να βγάλουν τα βιβλιάρια επιταγών τους για την Ελλάδα, και ανέφερε την διασπορά και του πόσοι Ελληνοαμερικανοί προσπαθούν να βοηθήσουν την Ελλάδα, στην απάντησή του ο Τσίπρας έδειξε αδιαφορία για τους Ελληνοαμερικανούς.

Ίσως ο Τσίπρας ήταν βαθιά ενοχλημένος με τον ίδιο του τον εαυτό, γιατί η επιτυχία του εξαρτάτο από τον φιλελληνισμό ενός ανθρώπου που ήταν πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών όταν εκείνος έκανε καταλήψεις με την κουνουέ, και τώρα ο Κλίντον ήταν ο οικοδεσπότης του Τσίπρα --και καθόταν απέναντί του. Πόσα του έσουρνε του Κλίντον ο Τσίπρας την δεκαετία των '90, και πόσο τον χρειαζόταν τώρα...

Ο Αλέξης Τσίπρας ίσως να μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του την ντάρλινγκ της δύσης, και θα έχει δίκιο, για λάθος όμως λόγους. Κανείς δεν επενδύει τα χρήματά του σε ένα γλυκό αρκουδάκι. Απλά το χαϊδεύουνε και το στολίζουνε κάπου να το βλέπουνε. Από την άλλη μεριά η απογοήτευση του Αλέξη Τσίπρα από το ότι και ο Πούτιν και το Πεκίνο τον έστειλαν να παίξει με το πουλάκι του θα πρέπει να τον έκαναν να αισθάνεται πραγματικά εκτός χώρου στις ΗΠΑ, την μόνη χώρα που προσπάθησε να τον βοηθήσει ενώ εκείνος έκανε καριέρα με το να την βρίζει. Ο Τσίπρας θα φέρει στην Ελλάδα αναγνώριση. Αλλά από λεφτά, ούτε σεντ.

Άλλη μια Αμερικανική παροιμία που μου έρχεται στο μυαλό, αλλά δεν μεταφράζεται στα Ελληνικά: "Money talks and bullshit walks".

υγ. Το αλέξης-σόου, του να εμφανίζεται χωρίς γραβάτα, έχει αρχίσει να κουράζεται και να γίνεται ολίγον γελοίο. Δεν μοιάζει πια με επαναστάτη κατά του κατεστημένου αλλά με ζητιάνο (και όχι έξυπνο ζητιάνο).

http://www.huffingtonpost.gr/2015/09/28/alexis-tsipras-klinton_n_8205674.html

Προσδιορίσεις

Ω-κέη, Το διάλειμμα μετά παραστάσεως τσίρκου με τρεις πίστες τελείωσε. Τα κεφάλια μέσα.

Τι θα κάνουμε τώρα για να μην πλήξουμε; Βλέπω τρία θέματα που μπορούν να μας απασχολήσουν: Να αναλύσουμε την επαναπροσδιόριση του τι εστί Τσίπρας, να ποντιφικίσουμε περί του που πάει η Νέα Δημοκρατία, και να ρίξουμε μιά ματιά σε όλα τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια προς φυσικά πρόσωπα σε Ελβετικό Φράγκο και σε Ευρώ που κατά πάνω από 40% του συνόλου τους μένουν καθυστερημένα, απλήρωτα και κόκκινα.

- Ο Τσίπρας, εντάξει, είναι ο μόνος Έλληνας πολιτικός που αναγνωρίζεται πλέον διεθνώς και έχει περγαμηνές ουκ ολίγες, έχοντας καταφέρει πολιτικές νίκες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, και έχοντας χειραγωγήσει καταστάσεις, με τρόπο που πολλοί ξένοι πολιτικοί θα αρχίσουν να του ζητάν να τους κάνει φροντιστήριο, να μάθουν κι εκείνοι πως να το κάνουν σαν τον Αλέξη. Τώρα άνοιξε γραφείο και στον ΟΗΕ και τρώει ορντεβρ με τους Κλίντον. 

- Η Νέα Δημοκρατία, έχοντας περάσει τα 39 κύματα περιμένει να περάσει και το τεσσαρακοστό (κύμα). Και αν το περάσει επιτυχώς, θα είναι το πρώτο Ελληνικό κόμμα στην Ιστορία της νεότερης Ελλάδας που θα έχει την πιθανότητα ("πιθανότητα" λέω, μην το πάρετε και για σίγουρο) να γίνει πραγματικό διαχρονικό κόμμα πρώτης ή δεύτερης θέσης με πάνω από 25%, αντί προσωποπαγές όχημα του κάθε επιτήδειου (όπως ήταν όλα τα άλλα, με ηχηρότερο παράδειγμα το ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη, ακολουθούμενο, ως επίσης καλό παράδειγμα, από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα). Από τα 40 κύματα, αυτό το τελευταίο θα είναι και το δυσκολότερο, ως προς το αν καταφέρει το κόμμα να υποσκελίσει τα πρόσωπα και να αναδειχθεί σαν μόνιμος χώρος. Όσο βέβαια μένουν μέσα ο Σαμαράς, Άδωνις και λοιποί, βράστα. Και το Μπακογιάννη-Μητσοτάκη-σόου δεν βοηθά...

- Όσο για τα δάνεια... Εκεί βρίσκεται η επόμενη απειλή για τις Ελληνικές τράπεζες (τις οποίες δεν αποκαλώ ερασιτεχνικούς οίκους ανοχής για να μην νομίζουν οι εργαζόμενες κοπέλλες ότι τις βριζω). Όχι ότι δεν θα την ξεπεράσουν, την απειλή, με την βοήθεια της Ευρώπης και των ΗΠΑ, και της φορολογίας, αλλά θα είναι λεπτό και δύσκολο θέμα. Γιατί οι περισσότεροι δανειολήπτες απλά δεν έχουν πλέον εισόδημα για να πληρώνουν δόσεις ή αντίκρισμα περιουσίας για να ξεμπερδέψουν με μια απλή κατάσχεση (άσε που οι τράπεζες θα κατέληγαν με 60.000 διαμερίσματα που δεν θα αξίζουν τίποτα και δεν θα πουλιούνται καν). Και οι υπόλοιποι δανειολήπτες που κάτι τους έχει μείνει ακόμα στην τσέπη, βλέπουν την κατάσταση και δεν πληρώνουν για να μην στέλνουν φρέσκα λεφτά να ακολουθούνε τα σάπια.

Μεταξύ του νέου ηγέτη, μεταξύ του κόμματος που μπορεί, ή ίσως όχι, και των κόκκινων δανείων, θα έχουμε να τα λέμε τον χειμώνα, καθώς πολλοί θα καίνε τα πάρκα της Αθήνας για καυσόξυλα. Με τι άλλο να ασχοληθούμε; με την Ζωή, τον Λαφαζάνη και τον Κασιδιάρη;

Ευτυχώς έχουμε Μέσα Ενημέρωσης να μας ...ενημερώνουν. Παραδείγματος χάριν, διαβάσατε το άρθρο στο Έθνος που λέει ότι έκαναν φτερά 600 κιλά χρυσού, αξίας 1,8 εκατομμυρίων Ευρώ από την Ολυμπιακή; Κανονικά θα έπρεπε να έχουν γράψει 60 κιλά = 1,8 εκατομμύρια, ή 600 κιλά = 18 εκατομμύρια, αλλά γράψανε 600 κιλά = 1,8 εκατομμύρια. Τι είναι 16,2 εκατομμύρια Ευρώ, ή 540 κιλά χρυσός, πάνω ή κάτω, μεταξύ φίλων αναγνωστών... Νά 'χουμε κάτι να λέμε έχει σημασία. Το αν λέμε μπούρδες ποιον ενδιαφέρει;

Ξέρετε πόσες ανακρίβειες και λάθη πιάνω καθημερινά στα μέσα ενημέρωσης; Και το πιο αξιοσημείωτο δεν είναι ότι κάνουνε λάθη, ή ότι τα χάβουνε όλοι γιατί δεν ενδιαφέρεται κανείς ούτε πρόσθεση-αφαίρεση να κάνει στο τι διαβάζει. Ούτε το να αναρωτηθεί κανείς πόσων ειδών και μεγεθών λάθη και ανακρίβειες σας σερβίρουν όλοι καθημερινά. Το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι ποτέ, μα ποτέ, Ελληνικό μέσο ενημέρωσης δεν πρόσφερε ποτέ διόρθωση για λάθος που έκανε. Τι όμορφο που είναι να ζει κανείς στην Ελληνική παράλληλη πραγματικότητα...

***

Ψάχνοντας μια εικόνα να βάλω στην ανάρτηση αυτή, μου ήρθε να ψάξω εικόνες στο Google για "ελληνική μοντέρνα τέχνη". Από τις πρώτες που "επέστρεψε" το Google ήταν η εικόνα του ζωγραφικού πίνακα που βλέπετε πάνω από την ανάρτηση. Μου έκανε αμέσως άριστη εντύπωση, με αιχμαλώτισε, και αμέσως της απέδωσα, μέσα μου, την εικονογράφηση μιας "Ελλάδας" χαμένης στα γεγονότα των τελευταίων μηνών. Θα το ονόμαζα το υπέροχο αυτό έργο: "Η Ελλάδα στο καθιστικό της τον Σεπτέμβριο του 2015".

Φυσικά αμέσως πήγα στη σελίδα όπου βρήκε το Google την εικόνα γιατί ήθελα το όνομα του καλλιτέχνη, ή καλλιτέχνιδας, όπως και τον τίτλο του πίνακα και ίσως λίγες πληροφορίες, όπως έτος, κλπ... (ναι, ζητάω πολλά, το φοβόμουνα)

Ο Πίνακας βρέθηκε στην σελίδα αυτή της Εθνικής Πινακοθήκης.

Πολύ ωραία φτιαγμένη σελίδα, σκέφτεται κανείς στην πρώτη ματιά. Αλλά, pain-in-the-ass jerks, σαν και του λόγου μου, δεν αρκούνται στην πρώτη ματιά.

Δεν πειράζει που στην μπλε γραμμή μενού πλοήγησης το "2013" μπλέκεται με τα γράμματα του "Αρχική Σελίδα". Δεν πειράζει που αν κάνεις κλικ στο πάνω ή στο κάτω μπλε βελάκι κάνει scroll στο κείμενο χωρίς όμως μιά πιο εμφανή ένδειξη ότι αν θέλεις περισσότερο κείμενο πρέπει να κάνεις κλικ στα βελάκια (και έιναι και πολύ μικρά για ενεργή περιοχή)... Δεν πειράζει που το κείμενο είναι γραμμένο με φρασεολογία τόσο εξεζητημένη και υπεράνω του κοινού θνητού, ή τουλάχιστον της κοινής καθομιλουμένης η οποία (απλούστερη, λιγότερο εξεζητημένη γλώσσα) θα ήταν πιο φιλόξενη για ένα πλατύτερο, όχι τόσο κουλτουρέ και ξιπασμένο κοινό. (Έφαγα στη μούρη την κουλτουρέ υποκρισία του Κολωνακίου κάμποσα χρόνια όταν εργαζόμουν εκεί: δεν θα την τρώω τώρα και για να βρω ποιος ζωγράφισε έναν πίνακα)

Αυτό που με πειράζει είναι ότι δεν μπορείς να βρεις τον τίτλο του συγκεκριμένου έργου και το όνομα του καλλιτέχνη ή της καλλιτέχνιδας. Κι αν κάνεις κλικ στο έργο, έρχεται μεγέθυνση χωρίς όμως την παραμικρή λεπτομέρεια. Μόνο αν υπομονετικά πατήσεις τα βελάκια και κάνεις scroll down θα βρεις παραγράφους εξεζητημένης, μη-καθομιλουμένης περιγραφής των έργων, αλλά όσον αφορά ομάδες εκθεμάτων αντί εξηγήσεις αναφορικά σε κάθε έργο --και τότε ακόμα πρέπει να μαντέψεις για ποιο έργο ή ποια έργα από τα παραπάνω εικονιζόμενα μιλά η κάθε παράγραφος. Δεν υπάρχει αναμφισβήτητη αναφορά-σύνδεση έργου-κειμένου, και υπάρχουν εφτά πίνακες αλλά πέντε επεξηγητικές παράγραφοι που μιλάνε για περισσότερα από εφτά έργα. Το κομφούζιο του Ελληνικού νιονιού, όσο κουλτουρέ σελίδα και να προσπαθεί να φτιάξει...

Ακόμα και στην τόσο προσεγμένη (;) σελίδα της Πινακοθήκης, η Ελληνική Προχειρότητα --ή, η προσπάθεια που ξεψυχάει πριν φτάσει σε πλήρες και ακριβές αποτέλεσμα, είναι έκδηλη. 

.

Τέλος πάντων, το έργο που μου θύμισε την Ελλάδα σήμερα, ίσως είναι του/των "Δασκαλάκης, Ρόρρης, Μακρής" (δίνει τρία επίθετα χωρίς πρώτα ονόματα ή εξηγήσεις), και λέγεται (μάλλον) "Ο οίκος του σώματος". Δεν υπάρχει ημερομηνία.

Παρακαλώ, λιγοτερη εξεζητημένη παρλαπίπα και περισσότερη ακρίβεια, λεπτομέρειες και στοιχεία. Όσοι φτάνουν να ενδιαφερθούν να πάνε στην ιστοσελίδα της Πινακοθήκης έχουν αρκετή φαιά ουσία ώστε να μην έχουν ανάγκη τόση εξεζητημένα μασημένη τροφή, και να θέλουν τις λεπτομέρειες και ακριβή στοιχεία που θα τους επιτρέψουν να σκεφτούν από μόνοι τους (...άκου τώρα τι βρήκα να πω... καλύτερα να επιστρέψω ταπεινά στο Μετ της Νέας Υόρκης που τουλάχιστον σου λένε τι είναι το κάθε τι που βλέπεις)

Εφτά!

Εφτά υπέροχα χρόνια :-)

9/27/2008

~

9/18/2015

Μετά από 6 μήνες εκπαίδευση στο Σπολέτο,

Επιθεωρητής!

Νίκες...

Πρώτο κόμμα ήρθε η Αποχή με 4.268.957 Έλληνες (43,45% των εγγεγραμμένων),
122% περισσότεροι από όσους ψήφισαν το πρώτο κόμμα,
το οποίο έχασε 14,45% απο τα αποτελέσματά του, του Ιανουαρίου.

99,56% ενσωμάτωση αποτελεσμάτων Σεπτεμβρίου 2015:

	Ιανουάριος				Σεπτέμβριος				Διαφορά
	Ψηφοφόροι	Ποσοστό	Έδρες		Ψηφοφόροι	Ποσοστό	Έδρες		Έδρες	Ψήφοι	Ποσοστό
Εγγεγραμμένοι	9,911,495				9,818,028					-93,467	-0.94%
Ψήφισαν	6,330,786				5,552,071					-778,715	-12.30%
ΣΥΡΙΖΑ	2,245,978	36.34%	149		1,921,482	35.47%	145		-4	-324,496	-14.45%
Νέα Δημοκρατία	1,718,694	27.80%	76		1,521,952	28.09%	75		-1	-196,742	-11.45%
Χρυσή Αυγή	388,387	6.28%	17		378,878	6.99%	18		+1	-9,509	-2.45%
Το Ποτάμι	373,924	6.05%	17		221,466	4.09%	11		-6	-152,458	-40.77%
ΚΚΕ	338,188	5.47%	15		300,612	5.55%	15		0	-37,576	-11.11%
Ανεξάρτητοι Έλληνες	293,683	4.75%	13		199,860	3.69%	10		-3	-93,823	-31.95%
ΠΑΣΟΚ (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ)	289,469	4.68%	13		340,312	6.28%	17		+4	50,843	17.56%
Ένωση Κεντρώων	110,923	1.79%			186,012	3.43%	9			75,089	67.69%
Λοιπά	532,951	8.62%			347,304	6.41%				-185,647	-34.83%
Άκυρα	114,703				69,910					-44,793	-39.05%
Λευκά	34,809	1.51%			64,283	1.37%				29,474	84.67%
Αποχή	3,580,709	36.13%			4,265,957	43.45%				685,248	19.14%
			300				300		-9
ΔΗΜΑΡ-Πράσινοι	29,820	0.48%
ΛΑΕ					154,806	2.86%
ΑΝΤΑΡΣΥΑ	39,497	0.64%			45,962	0.85%
Διαφορά ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ	527,284	9%			399,530	7%

Πρώτο κόμμα ήρθε η Αποχή με 4.268.957 Έλληνες (43,45% των εγγεγραμμένων). Από 1974 μέχρι 2009 η νορμάλ αποχή εκείνων που δεν μπορούσαν ή δεν ενδιαφερόντουσαν να ψηφίσουν ήταν γύρω στο 20% με 25%, δηλαδή, περίπου δύο εκατομμύρια. Τώρα όμως προστέθηκαν άλλα δύο με δυόμιση εκατομμύρια Έλληνες οι οποίοι μπορεί να θεωρηθεί λόγω της συγκυρίας ότι δεν είναι απλά απογοητευμένοι από το πολιτικό τους σύστημα αλλά θυμωμένοι και διαμαρτυρόμενοι. Αηδιασμένοι.

Στο 36,13% αποχή του Ιανουαρίου προστέθηκαν 685,248 καινούργιοι απέχοντες, 17,14% περισσότεροι απέχοντες σε 8 μήνες.

Όταν οι μισοί ψηφοφόροι μένουν σπίτια τους, δεν σημαίνει απλά "μεγάλη αποχή". Σημαίνει πεντακάθαρα ότι κάπου τέσσερα εκατομμύρια Έλληνες λένε σε όλους τους πολιτικούς να πάνε να γαμηθούνε.

Αδυνατώ να κατανοήσω πως οποιοσδήποτε "ηγέτης" θριαμβολογεί για καθαρή πολιτική εντολή όταν 4.265.957 Έλληνες "ψήφισαν" ότι τα πολιτικά του τόπου δεν αξίζουν τον κόπο να πάνε στις κάλπες. Αυτοί οι άνθρωποι είναι κάπου 2.344.475, ή 122% περισσότεροι από όσους ψήφισαν το πρώτο κόμμα.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα δύο εκατομμύρια περίπου πάνω από την "νορμάλ" αποχή, αντιπροσωπεύουν δύο εκατομμύρια απλούς Έλληνες, μικρού έως ελάχιστου εισοδήματος, που δεν έχουν κανέναν σεβασμό για την Βουλή της χώρας τους και ως εκ τούτου θα απέχουν από τον δημόσιο βίο με τον μόνο τρόπο ο οποίος είναι διαθέσιμος γι' αυτούς: προσπαθώντας με κάθε πιθανό τρόπο να φοροδιαφύγουν και να αποσπαστούν από τα κοινά (μέχρι και να μεταναστεύσουνε όσοι μπορούν στο εξωτερικό;)

Ας τα σκεφτούνε αυτά πριν αρχίσουν να θριαμβολογούν μερικοί-μερικοί για τις νίκες της ..."δημοκρατίας" στην Ελλάδα.

43,45% αποχή είναι κατάσταση απαράδεκτη.

Βεβαίως, υπάρχει και η σχολή που λέει ότι οι κατάλογοι είναι απηρχαιωμένοι, και ότι οι απέχοντες συμπεριλαμβάνουν μεταναστεύσαντας (προς εξωτερικόν ή προς Κύριον) και άλλα ζόμπι, το οποίο απαιτεί η πραγματική αποχή να είναι αρκετά μικρότερη από 44%.
Όμως, πόσο μικρότερη αδερφέ; Συν το ότι η διαφορά αποχής από Ιανουάριο σε Σεπτέμβριο στέκεται ότι και να είναι τα πραγματικά νούμερα των εν Ελλάδι ζώντων και βασιλευόντων απέχοντων. Απλά, αν οι κατάλογοι εναι λάθος, τότε η διαφορά αποχής από Ιανουάριο σε Σεπτέμβριο είναι αρκετά μεγαλύτερο ποσοστό των όλων ψηφοφόρων.

***

Κατά τ' άλλα, και από τα αποτελέσματα του Ιανουαρίου 2015, τώρα τον Σεπτέμβριο, με 99,56% της χώρας ενσωματωμένο στα αποτελέσματα:

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 324,496 ψήφους ή 14.45% από τους ψήφους του Ιανουαρίου, μείον 4 έδρες,

Η Νέα Δημοκρατία έχασε 196,742 ψήφους, 11,45%, μείον 1 έδρα,

Η Χρυσή Αυγή έχασε 9,509 ψήφους, 2,45%, συν 1 έδρα,

Το Ποτάμι έχασε 152,458 ψήφους, 40,77%, μείον 6 έδρες,

Το ΚΚΕ έχασε 37,576 ψήφους, 11,11%, ίδιες έδρες,

Οι ΑνΕλ έχασαν 93,823 έδρες, 31,95%, μείον 3 έδρες,

Η συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ πήρε 50,843 ψήφους, 17,56%, 4 έδρες παραπάνω από ότι είχε πάρει το ΠΑΣΟΚ τον Ιανουάριο.

Η Ένωση Κεντρώων μπήκε στην Βουλή με 75,089 ψήφους, 67,69% περισσότερο από τον Ιανουάριο και πήρε τις 9 έδρες που χάθηκαν από τους άλλους.

Η ΛΑΕ έλαβε 154,806 ψήφους, 2,86% συνολικά και κάθεται σπιτάκι της.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πήρε 6,465, 16,37% περισσότερους ψήφους από τον Ιανουάριο για σύνολο 45,962, 0,85%.

Φυσικά, ο μεγάλος νικητής είναι η Ένωση Κεντρώων που ανέβηκε 67,69% από τα αποτελέσματά της του Ιανουαρίου και μπήκαν με 9 έδρες, ακολουθούμενη από το ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που πήραν 17,56% πάνω από τα αποτελέσματά τους του Ιανουαρίου (βέβαια εδώ "παίζει" και το ότι δεν κάθησε να παίξει με τα άλλα παιδιά ο Γιωργάκης με το κιδησό του).

Νικήτρια και η Χρυσή Αυγή με 1 έδρα παραπάνω, κι ας έχασε 9,509 ψηφοφόρους, 2,45% από τον Ιανουάριο.

Ο μεγάλος χαμένος είναι ο Τσίπρας με 324,496 ψήφους, 14,45% λιγότερους από τον Ιανουάριο. Η Νέα Δημοκρατία έχασε 11,45% των ψήφων της, 196,742 νοματαίους.

Άλλος μεγάλος χαμένος το Ποτάμι που έχασε 40,77% των ψηφοφόρων του και 6 έδρες.

Από τους 324,496 ψήφους που έχασε ο Τσίπρας, κάπου 145,000 μάλλον πήγαν στον Λαφαζάνη και οι υπόλοιποι 280,000 περίπου, στην Αποχή.

Ο Λεβέντης μάλλον πήρε περισσότερους από το Ποτάμι παρά από την Νέα Δημοκρατία, οπότε η Νέα Δημοκρατία πρέπει να έστειλε κάπου 150,000 στην Αποχή.

Και το κερασάκι στην κορφή της τούρτας:

Αν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε αποφασίσει να συνεργαστεί με τον Λαφαζάνη, η ΛΑΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα είχε βγάλει πάνω από 200,000 ψήφους, 3,71%, θα είχε μπει με κάπου 10 έδρες, πάνω από τους ΑνΕλ και τον Λεβέντη. Τότε οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα συγκέντρωναν κάπου 149-150 έδρες, και το τοπίο θα ήταν πολύ διαφορετικό. Αλλά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κράτησε καλά τις αρχές της, δεν συνεργάστηκαν, και μείνανε απ' έξω. Συγχαρητήρια παιδιά!

Τελικά, οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βγήκαν κυβέρνηση επειδή 685,000 άνθρωποι περισσότεροι του Ιανουαρίου είπαν στους πολιτικούς γενικά να πάνε να κουρεύονται, και επειδή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν συνεργάστηκε με τον Λαφαζάνη. Οι δημοσκοπήσεις είχαν πέσει έξω γιατί κανείς δεν υπολόγιζε την πιθανότητα 44% Αποχής. Τα 10% περίπου που βγαίναν σαν αναποφάσιστοι στις δημοσκοπήσεις, απλά αποφάσισαν να απέχουν.

Υστερόγραφο, να θυμόμαστε και το ..."περήφανο 62% Όχι" του δημοψηφίσματος:

Με 99,99% ενσωμάτωση και 5,566,223 να έχουν ψηφίσει:

ΜΝΗΜΟΝΙΟ ψήφισαν 4,402,483, 79,09%

ΡΗΞΗ ψήφισαν 1,029,295, 18,49%

Την επόμενη φορά που θα πει κάποιος ότι 62% ψήφισαν εναντίων του μνημονίου στο δημοψήφισμα, ας θυμηθει ότι στις εκλογές 80% ψήφισαν μνημονιακά κόμματα. 

Χέστα

Στις 10:20 το βράδυ της Κυριακής:

Το Ακατανόητο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε από τον Ιανουάριο λιγότερο από μονάδα.
Το Αναπάντεχο. Ο Λαφαζάνης & Σια μένουν εκτός Βουλής.
Το Μυστήριο. Η ΝΔ έμεινε στα ίδια του Ιανουαρίου.
Το Αναμενόμενο. Όλοι οι υπόλοιποι χάσανε κάτι τις εκτός από τους φασίστες που ανέβηκαν και το ΚΚΕ που έμεινε στα ίδια.
Το Χασμουρητό. Ο Λεβέντης στην Βουλή!

Το Ηθικό Δίδαγμα. Κάπου τεσσεράμισι εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν στα σπίτια τους, οχτακόσιες τόσες χιλιάδες περισσότεροι από τον Ιανουάριο. Σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι. Αυτό σημαίνει ότι όλοι έχασαν πολλές χιλιάδες ψηφοφόρους από τον Ιανουάριο, αλλά, ενώ τα νούμερα συρρικνώθηκαν, τα ποσοστά παρέμειναν.

Κατά την γνώμη μου, όταν μία χώρα σε κρίση, με αποφάσεις επιβίωσης μπροστά της, βλέπει τους μισούς ψηφοφόρους να μένουν σπίτι τους, πρέπει να ψάξει βαθιά στην ψυχή της να κατανοήσει τι σημαίνει αυτό, και τι είδους "εντολή" έχουν οι νικητές. Εδώ δεν μιλάμε πλέον για "αποχή". Μιλάμε για διαμαρτυρία και αδιαφορία ανησυχητική όσον αφορά την υποδομή της κοινωνίας.

Στις 9 το βράδυ της Κυριακής δύο γεγονότα φαίνονται σαν τα σημαντικότερα να πει κανείς...

Ένα. 

Η αποχή έφτασε το 45%, από το 35% του Ιανουαρίου. Αυτό είναι το πιο σημαντικό μήνυμα των εκλογών κι αν τολμήσει κανείς να πει ότι ο λαός του έδωσε εντολή πρέπει να τον πάρουμε με τις λεμονόκουπες. Όταν σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι μένουν σπίτια τους, αυτό σημαίνει κάτι, αν θέλει να το αφουγκραστεί κανείς εθνοσωτήρας πολιτικός.

Δύο.

Η κυρία Ζωή Λαφαζάνωφ φαίνεται να μένει εκτός Βουλής. Ίσως ο λαός να είναι πράγματι σοφός. Που και που, άμα λάχει.

Κατά τ' αλλα, ο Τσίπρας κι ο Καμμένος φαίνεται να βγάζουν 155 εδρες, ενώ η ΝΔ + ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ + ΠΟΤΑΜΙ + Λεβεντονιός άντε να βγάζουνε 112

Δηλαδή, τα ξαναλέμε σ' έξι με δώδεκα μήνες. Τώρα που έμαθε να μιλάει ο περήφανος λαός, θα παθαίνει λογοδιάρροια μιά-δυό φορές τον χρόνο. Το οποίο έχει πιο πλάκα από το νά 'χουμε κυβέρνηση και να βαριόμαστε επί χρόνια.

Όμορφα!

Άλλη μία μεγάλη Αλλαγή θα έρθει την Κυριακή η οποία δεν θα αλλάξει τίποτα.

Μπορεί να έχουμε καινούργιο πρωθυπουργό, ή όχι. Μπορεί να βγούμε από την παρένθεση ή να κάνουμε την παρένθεση κουτί και να κάτσουμε μέσα. Σίγουρα, ότι και να γίνει δεν θα φέρει την Ελπίδα που τόσο την χρειαζόταν ο λαός τούτος όταν επέτρεψε στον εαυτό του να την αισθανθεί για 2-3 βδομάδες πριν 8 μήνες.

Θα αλλάξουν τόσα... Η Βουλή θα είναι εντελώς διαφορετική από ότι ήταν πριν ένα μήνα, αλλά με τα ίδια πρόσωπα να έχουν κάτσει σ' άλλες καρέκλες. Η Ζωή θα συνεχίσει την εργασία του να μειώσει το Λεξιλόγιο της Ελληνικής Γλώσσας από χιλιάδες λέξεις σε μόνο τρεις: "επονείδιστο", "επαχθές" και "εκβιαστές". Δεν χρειάζεται άλλες λέξεις για να επικοινωνήσει, αλλά μ' αυτές τις τρεις μπορεί να χτίζει μονόλογο τριών ωρών...

Η εμμονή άλλωστε είναι ένα περίεργο γνώρισμα του Ελληνικού σκεπτικού.

Εστιάζουμε σε κάτι και εμμένουμε. 

Είναι εθνική παράδοση και κληρονομιά. 

Να εστιάζουμε σε κάτι και να εμμένουμε σε αυτό.

Μιά από τις διάφορες εθνικές εμμονές είναι να διαλαλούμε τα νέα του ότι κάποιος Έλληνας ή κάποια Ελληνίδα μεγαλούργησε και πάλι στο εξωτερικό. Υποθέτω επειδή έχουμε τόση ανάγκη να πιστέψουμε και να αποδείξουμε ότι είμαστε σημαντικοί, που γίνεται πρωτοσέλιδο όταν κάποιος ή κάποια κάτι κάνει, διεθνώς, πέραν του να φάει σουβλάκι. Εκτός αν φάει σουβλάκι ο Τζόννυ Ντεπ. Τότε γίνεται κι αυτό πρωτοσέλιδο.

Η τελευταία και πιο πρόσφατη Ελληνίδα που μας έκανε εθνικά περήφανους είναι η Μπέτυ Καντρέλ από την Τζώρτζια των ΗΠΑ που κέρδισε τον τίτλο Μις Αμερική 2016. Έγραψαν οι Ελληνικές εφημερίδες ότι είναι Ελληνίδα, Χριστιανή Ορθόδοξη, πάει στην εκκλησία, τραγουδάει στην χορωδία, και για τον διαγωνισμό της Μις Αμερική τραγούδησε Πουτσίνι.

Αυτά που στην έξαψη εθνικής περηφάνιας δεν έγραψαν οι Ελληνικές εφημερίδες είναι ότι η Μπέτυ έχει μεν Ελληνικής καταγωγής μητέρα η οποία και η ίδια γεννήθηκε στην Αμερική και έχει προπάππου και προγιαγιά από την Ελλάδα, και ότι ο πατέρας της Μπέτυ είναι Γερμανικής καταγωγής. Η ίδια η Μπέτυ, σαν γνήσια κόρη του Αμερικανικού Νότου, μεγάλωσε σε φάρμα 280 εκτάρια στο Φορτ Βάλυ, ξέρει να οδηγεί τρακτέρ για να σπέρνει τα χωράφια, ξέρει να γδέρνει κουνέλια, να χειρίζεται καραμπίνα και να πυροβολεί (όπως και κάθε καλή Ελληνίδα, υποθέτω). Αυτά όμως, σχετικά με την Μπέτυ, 50-50 Ελληνο-Γερμανικής καταγωγής, γονιών που γεννήθηκαν και οι ίδιοι στις ΗΠΑ, και δεν έχει πατήσει κανείς τους ακόμα στην Ελλάδα, ήταν λεπτομέρειες άσχετες με την αφήγηση της όμορφης Ελληνίδας  από την χορωδία της εκκλησίας.

Έτσι χτίζονται οι αφηγήσεις στην Ελλάδα.

Έτσι χτίζεται η Ελληνική παράλληλη πραγματικότητα. 

Έτσι και ψηφίζουμε άμα λάχει.

Σημ. Ο γιός μου ο Κώστας που γεννήθηκε στην Βοστώνη είναι επίσης, βιολογικά, 50% Έλληνας και 50% Γερμανός, μιά και, αν και η μητέρα του γεννήθηκε στις ΗΠΑ, οι γονείς της ήρθαν από την Γερμανία το '52. Μάλιστα ο παππούς του από την μητέρα του υπηρέτησε στην Βέρμαχτ και ήταν αιχμάλωτος των Αμερικανών το '44, και η γιαγιά του ακόμα έχει στον τοίχο φωτογραφία της στην Χιτλερική νεολαία. Ίσως να πρέπει να γνωριστούν ο Κώστας και η Μπέτυ, να κάνουν κι άλλα Ελληνόπουλα για τις εφημερίδες της Αθήνας.

Εκλογές!

Κι έτσι καλούνται οι Έλληνες να αποφασίσουν μεταξύ Βρυξελλών με φούμαρα, Βρυξελλών με διαπλοκή, Βόρειας Κορέας με λαϊκές επιτροπές, ή κάτι άλλο σε μαύρο με αρχαϊκά λευκά γράμματα.

Οι μεγάλοι νικητές φυσικά θα είναι το ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και το Ποτάμι άνευ των οποίων κυβέρνηση δεν βλέπουμε ούτε με κιάλια.

Αν βγει το καινούργιο Σύριζα του Τσίπρα μπορεί και να πάμε σε δεύτερη εντολή ανάλογα με το αν αποφασίσει ο Αλέξης να αθετήσει αμέσως τα προεκλογικά του και να ζητήσει συνεργασία από την Φώφη και τον Σταύρο, ή όχι. Βέβαια παίζει και το αν η Φώφη και ο Σταύρος δεχτούν να συνεργαστούν με τον Αλέξη ή μήπως περιμένουν την δεύτερη εντολή --μη φανούν και πολύ πρόθυμοι στην πρώτη Παράκληση.

Οπότε, για αντιπολίτευση πολύ πιθανόν να έχουμε τους φασίστες, εκτός αν γλιστρήσει μπροστά τους το ΚΚΕ, πράμα που φαίνεται απίθανο, αλλά Ελλάδα είν' αυτή...

Σε οποιαδήποτε περίπτωση το μνημόνιο του Αλέξη, με όποιον και να καλεστεί να το επιτελέσει, ξεκινά με καθοδηγητή της Ελλάδας τον Ολλανδό Μάαρτεν Βέργεη, επικεφαλής της τασκφορς της κομισιόν για την Γκρης. 

Σε κανέναν δεν αρέσουν οι Όροι των Δανειακών Συμβάσεων, και οι Έλληνες έδωσαν την πίστη τους επί εφτά μήνες ότι κάποιος μπορούσε να τις ανατρέψει ή να τις κάνει πιο ανθρώπινες. Τελικά, όσοι κι αν το προσπάθησαν, όσο ειλικρινά και να το προσπάθησαν, όσο σωστά ή λάθος και να το προσπάθησαν, στο τέλος, αποδείχτηκε πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα διαφορετικό η αριστερά από την δεξιά. 

Σαράντα χρόνια, για να ψηφίζουνε κυβέρνηση οι Έλληνες ζητούσαν λεφτά και φαντασιώσεις ότι είναι Ευρώπη όσον αφορά την δυνατότητα επιπέδου ζωής. Και οι πολιτικοί, ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, έχτισαν την διαπλοκή που θα ικανοποιούσε τους ψηφοφόρους --οι οποίοι απαιτούσαν το όνειρο χωρίς να τους ενδιαφέρει το "πως". Τώρα που δεν έχει μείνει δεκάρα να δανειστούνε άνευ όρων, ο κόσμος ζητάει από τους πολιτικούς βασικά να μετατραπούν σε κυβερνήσεις του "Δεν Πληρώνω", και η αφήγηση των πολιτικών που θέλουν μιά καρέκλα άλλαξε για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σοφού λαού (αλλά από πίσω, όποιος και να κυβερνάει, λέει Ναι σε ότι του πούνε να κάνει από τις Βρυξελλες).

Και ο σοφός Λαός του 62% "Όχι", την Κυριακή θα ψηφίσει 85% Μνημόνιο και 15% Ρήξη. Αλλά σε κάθε ένα από αυτά τα δύο ποσοστά, οι συνιστώσες του κάθε ποσοστού είναι τόσο διαφορετικές που απλά διαφαίνεται κυβερνητικό αδιέξοδο για οποιονδήποτε πέραν των έξι μηνών ορίζοντα. Διότι, ακόμα, τα 85% που θα ψηφίσουν Μνημονιακά, δεν έχουν αποφασίσει σε ποιο εστιατόριο να πάνε για μνημόνιο και ποιος να τους το σερβίρει, και πως να την κάνουνε χωρίς να πληρώσουνε τον λογαριασμό.

Μπόχα

Πάει, μου φαίνεται Φλώριδα θα γίνει η Ελλάδα. Έπρεπε να είχε γίνει Φλώριδα της Ευρώπης από απόψεως τουρισμού εδώ και δεκαετίες. Αλλά αποτύχαμε σε αυτό. Που δεν έχουμε αποτύχει διεθνώς; το καλύτερο και πολύ επιτυχημένο Ελληνικό γιαούρτι σακουλίσιο στις ΗΠΑ το πουλάει Τούρκος από ένα χωριό βόρεια της Άγκυρας και το λέει Tsobani. Το καλύτερο Ιταλικό ελαιόλαδο είναι Ελληνικό αλλά δεν το ξέρει κανείς γιατί οι Ιταλοί το αγοράζουν από σας και το πουλάνε για δικό τους extra vergine olio d'oliva Italiano. 

Όμως τώρα επί τέλους πάμε να γίνουμε Φλώριδα, για τους λάθος όμως λόγους. Πριν δεκαπέντε χρόνια, μερικές χιλιάδες υπέργυροι συνταξιούχοι κάπου στην δυτική ακτή της Φλώριδας (η Φλώριδα είναι η αίθουσα αναμονής του θεού), δεν ήξεραν πως να τρυπήσουν τα ψηφοδέλτιά τους και επί 6 βδομάδες μετά τις εκλογές περιμέναμε να δούμε αν κέρδισε ο Γκορ ή ο Μπους. Τελικά, με πραξικόπημα μιας ψήφου από τις εννέα του ανώτατου δικαστηρίου των ΗΠΑ σταμάτησε η λεπτομερής καταμέτρηση και μπήκε στον Λευκό Οίκο ο Μπους, αλλάζοντας την ροή της Ιστορίας, η οποία ροή είχε αλλάξει και με την δολοφονία του Τζακ και με την δολοφονία του Μπόμπυ... Αυτή η ροή της Ιστορίας φίλε μου έχει πάει κατά διαόλου. Τουλάχιστον πρόλαβα να ψηφίσω Τέντυ τρεις φορές πριν πεθάνει.

Λοιπόν, την Κυριακή μπορεί να παραγγείλουμε πολύ πίτσα και να αδειάσουμε το ψυγείο από μπύρες μέχρι να φανεί ποιος έχει μιά ψήφο παραπάνω από τον άλλον. Και να γίνουμε Φλώριδα.

Ή πάλι μπορεί να φανεί νωρίς. Ποιος ξέρει...  

Ιδού όμως η απλή πραγματικότητα. Αφ' ενός, ο Τσίπρας είναι γάτα. Αφ' εταίρου δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για την Ελλάδα, και όλα για την καρέκλα.

Γιατί το λέω;

Επειδή, αν Ιανουάριο ήταν 36% ο ένας και 27% ο άλλος, και Σεπτέμβριο είναι σε απόσταση στήθους, αυτό, μαθηματικά και στατιστικά σημαίνει ότι αν η πορεία είχε συνεχιστεί, κατά τον Νοέμβριο θα ήταν πολύ μπροστά η ΝΔ. Και ο Τσίπρας έβαλε εκλογές στο άψε σβήσε για να προλάβει. Όχι ότι δεν το ξέραμε, αλλά αποδεικνύεται πολύ εύκολα. 

Πριν αρχίσουν να υλοποιούνται τα μέτρα του μνημονίου που έφερε, πριν προχωρήσει αρκετά μπροστά ο αντίπαλός του, έχεσε τους πάντες να κάνει εκλογές οι οποίες δεν χρειαζόντουσαν. Και για να τις κερδίσει το μόνο που λέει είναι να τον ψηφίσετε για να μην επιστρέψει ο μπαμπούλας (και ξαναπουλάει και τα ίδια φούμαρα που πούλαγε πέρσι).

Να τον χαίρεστε όσοι τον ξαναψηφίσετε αλλά πιο πολύ να χαίρεστε τους εαυτούς σας μανάρια μου. Φτου να μη σας ματιάσω...

Εν τω μεταξύ, το πραγματικό ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει στα 4-5%. Το Σύριζα του μορφονιού ήντα πράμα είναι, ξέρει κανείς;

Μακροβιότητα

Κυβέρνηση ΝΔ με 32% υποστηριζόμενη από Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ,

ή

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ 32% υποστηριζόμενη από... από... αχμμμ... ποιόν ρε γαμώτο, αφού τους απέκλεισε όλους εκτός από τους ΑνΕλ που δεν θα έχουν αρκετές καρέκλες να φτιάξουν κυβέρνηση (και αν μπουν στην Βουλή καν);;; Ή μήπως θα προτείνει ο Αλέξης και θα τον δεχτούν οι ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και Ποτάμι, έχοντας έτσι αθετήσει με την πρόταση του αυτή ότι είπε προεκλογικά, πριν και καλά αρχίσει να κυβερνά;

Ποιός δουλεύει ποιόν σ' αυτόν τον καταραμένο τον τόπο πλέον;

Όταν κανείς δεν έχει ποιον να ψηφίσει, ψηφίζει τουλάχιστον κάποιον που θα μείνει τρία-τέσσερα χρόνια γιατί αυτό είναι το σημαντικότερο: η μακροβιότητα μιας κυβέρνησης. Χωρίς μακροβιότητα κανένα πρόγραμμα δεν προλαβαίνει να λειτουργήσει ότι κι αν λέει. Και την μακροβιότητα στα Σοβιέτ μόνο ο Στάλιν είχε μπορέσει να την εμπεδώσει με δικτατορία. Αυτό θέλει η μειοψηφία για να περάσει το δικό της; Δικτατορία του προλεταριάτου;

Μπαμπούλας!

Τσίπρας:

«Η Ν.Δ. κατεβαίνει στις εκλογές με πρόγραμμα και λίστες Σαμαρά»
Αφήστε τώρα το ποιοί είμαστε εμείς, λες δηλαδή... Κοιτάχτε τον μπαμπούλα που θα έρθει αν ψηφίσετε Μεϊμεράκη! Δεν είναι ο Μεϊμεράκης! Ο Σαμαράς είναι! Ναι ο Σαμαράς! ο μπαμπούλας!

«Το παράλληλο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα συνεκτικό σχέδιο για τον οικονομικό απεγκλωβισμό της ελληνικής οικονομίας από τα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας.»

Μη ρωτάτε με τι πράμα είναι παράλληλο το πρόγραμμα. Είναι παράλληλο. Με κάτι.

"Στο ερώτημα αν φοβάται ότι οι δανειστές θα θέσουν προσκόμματα στην εφαρμογή του παράλληλου προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι «το πρόγραμμά μας είναι πρόγραμμα μάχης για την Ελλάδα και την Ευρώπη, το μοναδικό πρόγραμμα που εγγυάται ότι ο ελληνικός λαός θα βγει όρθιος από την κρίση», για να επισημάνει ότι «εξάλλου οι θέσεις των δανειστών δεν είναι στατικές». (δηλαδή εκείνοι στέκονται κι εσύ κουνιέσαι;) Μιλά για τις προαναφερθείσες πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη που όλα δείχνουν ότι θα φέρουν πολιτικές ανακατατάξεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες (στις 31 του Φλεβάρη, 3 μερες μετά τις 28 Φεβρουαρίου) και τονίζει πως «ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι νικητής και να παίξει ρόλο καταλυτικό στη μάχη για την αλλαγή των συσχετισμών»" (βάση της Συριζικής Θεωρίας της Σχετικότητας).

Αλέξη μου, αγόρι μου, στο χωριουδάκι μου αυτό το λένε "αναμασημένη τροφή". Το χάψαμε την πρώτη φορά. Να το φάμε και δεύτερη; Βέβαια! Γιατί αλλιώς θα έρθει ο μπαμπούλας!

Μπούουουαααα! ο Μπαμπουουούλααας!!!

(ψηφίστε Τσίπρα, γιατί ο Τσίπρας κάθε μέρα τον μπαμπούλα κάνει πέρα)