Φιλοξενία

Η Ελληνική φιλοξενία είναι εμπειρία μοναδική.
Οι ξένοι δεν σταματάνε να το λένε
κι ο Έλληνας τό 'χει καμάρι.

Αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ, είναι,
τι σχέση έχει η φιλοξενία με τον τουρισμό;

Ο τουρισμός είναι μπίζνες.
Ο τουρίστας έχει Ευρώ και Δολάρια,
κι ο Ρωμιός του λέει,
να δωμάτιο, να παραλία, να ελιές, ντομάτες, μάρμαρα,
φέρτα τα Ευρώ και τα Δολάρια,
και χαμογελάει.
Μπίζνες.
Τι σχέση έχει η φιλοξενία με την μπίζνα;

Όπου στη Γη ήλιος, χιόνι, βουνό ή θάλασσα,
έχει και ξενοδοχεία, σερβιτόρους,
τουρισμό,
χαμόγελα.
Εμείς μπορεί νά 'χουμε τον Ζορμπά να χορεύει στον γιαλό,
έχουν κι οι άλλοι τα δικά τους.
Ο τουρισμός είπαμε είναι μπίζνες.

Αλλά και την οικογένειά σου,
και τους φίλους σου
ένα τραπέζι θα τους κάνεις
Δεν είναι θέμα φιλοξενίας.
Είναι θέμα αγάπης και φιλίας.

Τι είναι αυτή η φιλοξενία τότε;
Από τι φαίνεται και που την βρίσκεις;

Ίσως να φαίνεται από το αν,
όταν γυρίσει κάποιος από την εκκλησία, Ανάσταση,
με το Άγιο Φως για την μαγειρίτσα,
ή και κάθε μέρα ή βράδυ,
μια που κάθε μέρα είν' Ανάσταση
καθώς είπε ο Καζαντζάκης,
και δει ένα ζητιάνο έξω από το σπίτι του,
αν θα του δώσει δυό δεκάρες, ή καμιά.

Αν θα τον ρωτήσει αν είναι Έλληνας πριν αποφασίσει
αν θα του δώσει δυό δεκάρες ή μια γροθιά.

Η φιλοξενία τελικά φαίνεται στην πράξη,
αν κοιτάς δέρμα, διαβατήριο,
πριν αποφασίσεις αν έχεις μπροστά σου
άνθρωπο ή ζώο.

Αν κοιτάς δέρμα, διαβατήριο,
πριν φορτώσεις τα δικά σου λάθη στον ζητιάνο,
πριν πεις ότι φταίει εκείνος για την κοινωνία που έχτισες εσύ,
με τα δανεικά που στο τέλος σ' έκαναν ζητιάνο εσένα.

Και λίγοι ξέρουνε ότι,
όταν κοιτάν' έναν ζητιάνο,
ένα μετανάστη,
κοιτάνε στον καθρέφτη.

Κι ο καθρέφτης περιμένει
να δει τι θα κάνουνε,
τι θα καθρεπτίσει.

Όχι Ελληνική Φιλοξενία,
τις πρισσότερες φορές,
Μόνο Ξένιος Ζευς.