Υπερηφάνεια

Ορσον Ουέλλες, Οθέλλος, 1952

Στο έργο του «Οθέλλος» ο ποιητής βάζει στο στόμα του Ιάγου την φράση «'Tis pride that pulls the country down» εξηγώντας, στην σειρά 69 της τρίτης σκηνής της δεύτερης πράξης, πως η υπερηφάνεια είναι αυτό που καταστρέφει την χώρα, την πατρίδα. Στο πλαίσιο της συζήτησης του Ιάγου, η έννοια της υπερηφάνειας είναι εκείνη της αλαζονείας, αυτό που θα αποκαλούσε κανείς σήμερα «εθνικισμό», ή, πιο συγκεκριμένα, όχι απαραίτητα η αγάπη για την πατρίδα αλλά η ιδέα του ότι ενός η πατρίδα είναι πιο αξιόλογη από ενός άλλου, έτσι ανεβάζοντας εμμέσως ενός τον εαυτό υπεράνω άλλων.

Η υπερηφάνεια είναι αυτό που καταστρέφει την πατρίδα.

Γεννήθηκα, μεγάλωσα και έχτισα τα θεμέλια της ζωής μου και το οικοδόμημα της, και μεγάλωσα τον γιο μου, με τις αξίες της πάλης για τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των φυλών, πίστεων και προσωπικών επιλογών –πιστεύω στην πανανθρώπινη κοινωνία η οποία κατά καιρούς αναδύεται και σε άλλους καιρούς πνίγεται στους αιώνες της ανθρώπινης ιστορίας από τότε που έλιωσαν οι πάγοι μέχρι σήμερα. Και αύριο.

Σήμερα, ξεκινώντας εδώ και τριάντα χρόνια περίπου, βλέπουμε πως όλο και περισσότερο διαχωρίζονται σε απόσταση μεταξύ τους εκείνοι που έχουν πόρους και εκείνοι που δεν έχουν. Πως εκείνοι που έχουν πόρους, τους αποκτούν, ηθελημένα ή αθώα, αμέσως ή εμμέσως, με τον σφετερισμό και εκμετάλλευση εκείνων που καταλήγουν να μην έχουν. Έτσι, με την φυσική εξέλιξη και επιβίωση του ισχυρότερου, με αριθμούς πολιτών που κοντεύουν τα οκτώ δισεκατομμύρια σε 195 χώρες ενός μικρού πλανήτη, και τα δύο οικονομικά συστήματα που είχαμε εφεύρει, και ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός, ξεχαρβαλώνονται και διαλύονται καθώς καταστρέφουμε για οικονομική ανάβαση και ατομιστική ευκολία την συνοχή των κοινωνιών και συμμαχιών μας αλλά και την βιόσφαιρα του μοναδικού πλανήτη που μας γέννησε και μας συντηρεί.

Όπως τα σύννεφα μαζεύονται στον ουρανό μετά από την λιακάδα για να έρθει η καταιγίδα, έτσι οι κοινωνίες όπου μεγάλωσα και έφτασα να κοντεύω τα 62, χωρίς ακόμα να αισθάνομαι μεγαλύτερος από 18, αφήνουν πίσω τον ήλιο των ’60 και των ’70, τα σύννεφα μαζεύονται σκούρα και απειλητικά, καταθλιπτικά, όπου η αποτυχία της ενοποίησης της ανθρωπότητας φέρνει καινούργιους σκοτεινούς αιώνες εθνικιστικής απομόνωσης.

Όσο υπάρχω θα πορεύομαι με εκείνους της γενιάς μου που δεν απογοητεύτηκαν, που δεν ξέχασαν την μουσική που μας μεγάλωσε.

Μέσα από εμάς και τα παιδιά μας θα επιβιώσει η ιδέα της ανθρωπιάς της ανθρωπότητας, για να ανοίξει πάλι τα μάτια της σε μια επόμενη Αναγέννηση όταν έρθει η ώρα σε δεκαετίες ή αιώνες. Όταν γεννηθεί ο επόμενος Λεονάρντο καθώς σήμερα οι όχλοι της υπερηφάνειας διαλύουν τις χώρες τους καίγοντας πάλι την Βιβλιοθήκη και δολοφονώντας την Υπατία, ξανά και ξανά.

Επίσης μεγάλωσα με εθνικό ύμνο και εμβατήρια που έπαιζαν στα ραδιόφωνα και τηλεόραση της δικτατορίας στην Ελλάδα. Μια ανάμνηση φοβερή και τρομακτική στην έκταση και βάθος των οποίων φοβίζει το άτομο με σκοπό την υπακοή του και συσπείρωση κάτω από το πανί της σημαίας. Μετά από οκτώ χρόνια στην Βρετανία, είκοσι στην Αμερική και δώδεκα στην Ιταλία, Αμερικανός πολίτης αλλά και πολίτης της Γης, ακούω τώρα τον Ιταλικό εθνικό ύμνο και εμβατήρια να παίζουν στην τηλεόραση καθώς η Ιταλία, χτυπημένη πρώτη, μετά από την Κίνα, από την μητέρα φύση και την αδυναμία του είδους μας να αντιδράσει, επιστρέφει στον εθνικισμό, στην χνουδωτή ζεστασιά της υπερηφάνειας που κινητοποιεί τον φοβισμένο όχλο. Ένας όχλος έτοιμος να ξαναψηφίσει τον Σαλβίνι, τον Μουσολίνι του εικοστού πρώτου αιώνα. Καθώς οι περισσότερο οικονομικά αδύναμοι λαοί της Ευρώπης εδραιώνουν μίσος κατά των πλουσιότερων λαών με αιτιολογία ότι δεν τους παρέχεται ο βαθμός βοήθειας τον οποίον θεωρούν πρέποντα.

Αλλά, η υπερηφάνεια είναι αυτό που καταστρέφει την χώρα, την πατρίδα, πρότεινε ο Σαίξπηρ.

Ορσον Ουέλλες, Οθέλλος, 1952

Κι’ έτσι σήμερα, παιδιά, σκέφτηκα ότι θα ήταν μια καλή στιγμή να αναλογιστούμε την σημασία των εθνικών ύμνων.

Ο κόσμος ακούει την μουσική πρώτα, που ανεβάζει την ψυχή, αλλά στα λόγια δεν δίνει τόσο σημασία. Ιδίως όταν τα λόγια, οι στοίχοι είναι σε άλλη γλώσσα άλλης κουλτούρας. Είναι όμως τα λόγια… οι στοίχοι, που έχουν την μεγαλύτερη σημασία σε έναν εθνικό ύμνο γιατί προσδιορίζουν τον βαθμό και κατεύθυνση εγωκεντρισμού του έθνους στο οποίο καλούνται οι πολίτες να ανήκουν --και την μεθοδολογία της εθνικής τους υπερηφάνειας, είτε αυτή πηγάζει από καταπονημένο λαό, είτε από την κυβέρνηση την οποία ο λαός επιλέγει ή δέχεται.

Αναρωτιέμαι τι βαθμό ανάλυσης, πόση διορατικότητα, πόση αντικειμενικότητα θα επέτρεπε ο καθένας στον εαυτό του ερχόμενος πρόσωπο με πρόσωπο με τους στοίχους του εθνικού ύμνου κάθε χώρας και κοινωνίας… Τι σημασία θα απέδιδε κανείς στους στοίχους που καυχώνται ότι αντιπροσωπεύουν την ψυχή κάθε έθνους.

Εθνικοί Ύμνοι

Μπορείτε άραγε να ξεχωρίσετε τα λόγια, τις λέξεις και τις έννοιες

από τον θρίαμβο της μουσικής εκτέλεσης της μελωδίας;
Εκτός από την Μασσαλιώτισσα και τον ύμνο της Ρωσίας τους οποίους αντέγραψα από την Ελληνική Γουικιπέδια,
τους υπόλοιπους ύμνους τους μετέφρασα και τους απέδωσα είτε απ’ ευθείας από τα Αγγλικά και από τα Ιταλικά,
είτε μέσω Αγγλικής μετάφρασης του Σοβιετικού ύμνου.

Ελλάδα:

Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη,
που με βιά μετράει την γη.

Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Ποιητής: Διονύσιος Σολωμός, Ζάκυνθος, 1823

Μελοποίηση πρώτη: 1830 

Μελοποίηση δεύτερη: 1844 

Μελοποίηση τρίτη: 1860

~~~

Ιταλία:

Αδέλφια της Ιταλίας,
Η Ιταλία αφυπνίστηκε
Από το κράνος του Σίπιο (Ρωμαίος στρατηγός)
Το κεφάλι της περιφραγμένο
Που είναι η νίκη;
Θα έπρεπε να δώσει τα μαλλιά της
Σκλάβα της Ρώμης
Την δημιούργησε ο Θεός.
(Η Νίκη, ως σκλάβα [για την δόξα] της Ρώμης,
πρέπει να προσφέρει να κόψει τα μαλλιά της όπως τα έκοβαν οι πραγματικές σκλάβες στην αρχαία Ρώμη
για να διαφοροποιούνται από τις πατρικίες γυναίκες)

Ας σμίξουμε μαζί!
Είμαστε έτοιμοι στον θάνατο. 
Είμαστε έτοιμοι στον θάνατο,
Η Ιταλία κάλεσε. Ναι!

Είμαστε από αιώνες
Καταπατημένοι, χλευασμένοι,
Επειδή δεν είμαστε ένας λαός,
Επειδή είμαστε χωρισμένοι,
Ας μαζευτούμε σε μια ένωση
Σημαία, μια ελπίδα:
Για να ενωθούμε μαζί
Χτύπησε ήδη η ώρα.

Ας ενωθούμε, ας αγαπηθούμε.
Η ένωση και η αγάπη
Δείχνουν στους λαούς
Το δρόμο του Θεού
Ορκιζόμαστε να ελευθερωθούμε
Η γενέτειρα γη:
Ενωμένοι για τον Θεό
Ποιος μπορεί να νικήσει;

Από τις Άλπεις στη Σικελία,
Παντού είναι Λενιάνο (ιστορική περιοχή μάχης κοντά στα βόρεια σύνορα)
Κάθε ένας από τους άνδρες του Φερούτσιο (Μάρτυς 3ου αιώνα, ποιητής 19ου αιώνα)
Έχει την καρδιά και το χέρι
Τα παιδιά της Ιταλίας
Ονομάζονται Μπαλίλα (παιδί από την Γένοβα που άρχισε την επανάσταση του 1746)
Με τον ήχο του κάθε ουρλιαχτού
Σημαίνουν Εσπερινοί

Είναι βούρλα που λυγίζουν
Τα σπαθιά που πουλήθηκαν.
Ο αετός της Αυστρίας ήδη
Έχασε τα φτερά του.
Το αίμα της Ιταλίας
Και το Πολωνικό αίμα
Ήπιε, με τον Κοζάκο,
Αλλά η καρδιά τους καίει.

Ποιητής: Γκοφρέντο Μαμέλι, 1847

Μελοποίηση: Μικέλε Ναβάρο, 1847

~~~

Γαλλία

(Η Μασσαλιώτισσα) 

Εμπρός παιδιά της Πατρίδας

Η μέρα της δόξας έφθασε

Απέναντί μας η τυραννία

Το ματωμένο λάβαρο υψώθηκε

Ακούστε στα λιβάδια

Να βρυχώνται αυτοί οι άγριοι στρατιώτες

Έρχονται ως την αγκαλιά σας,

Να σφάξουν τους γιους σας, τις συντρόφους σας.

Στα όπλα πολίτες!

Σχηματίστε τα τάγματά σας

Εμπρός, Εμπρός,

Το μολυσμένο αίμα

Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας

Ιερή αγάπη για την Πατρίδα

Οδήγησε και στήριξε τα εκδικητικά μας όπλα.

Ελευθερία, λατρευτή Ελευθερία

Μπες στον αγώνα με τους υπερασπιστές σου

Κάτω από τις σημαίες μας, άσε τη νίκη

να σπεύσει σε σένα, ρωμαλέα δύναμη

Έτσι ώστε στο θάνατο οι εχθροί σου Να δουν το θρίαμβό σου και τη δόξα μας.

Στα όπλα πολίτες

Σχηματίστε τα τάγματά σας

Προελάστε, προελάστε

Αφήστε το μολυσμένο αίμα

Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας

Ποιητής: Γκοφρέντο Μαμέλι, 1847

Μελοποίηση: Μικέλε Ναβάρο, 1847

~~~

Ενωμένο Βασίλειο 

(Μεγάλη Βρετανία)

Ο Θεός να φυλά την ελεήμονα Βασίλισσά μας,

Μακρά ζωή για  την ευγενή Βασίλισσά μας,

Ο Θεός να φυλά την Βασίλισσα,

Ας την στείλει νικιφόρα

Ευτυχή και δοξασμένη

Επί μακρά να βασιλεύει υπεράνω μας, 

Ο Θεός να φυλά την Βασίλισσα,

Είθε να υπερασπίσει τους νόμους μας
Και πάντα να μας δίνει αιτία
Να τραγουδάμε με μια καρδιά και φωνή,
Ο Θεός να φυλά την Βασίλισσα,

Ω Κύριε, Θεέ μας υψώσου

Διασκόρπισε τους εχθρούς μας,

Και κάνε τους να πέσουν!

Μπέρδεψε την πολιτική τους,

Εξουδετέρωσε την κολακεία τους

Θεμελιώνουμε τις ελπίδες μας σε Εσένα

Θεέ, φύλαξέ μας, όλους!

Όχι μόνο σε αυτή (την δική μας) γη,

Αλλά να γίνουν γνωστά τα ελέη του Θεού,

Από μια ακτή στην άλλη

Κύριε κάνε τα έθνη να δουν

Ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι αδέλφια,

Και φτιάξε μια οικογένεια

Σε όλον τον κόσμο

(...)

~~~

Ενωμένα Κράτη της Αμερικής 

(The Star Spangled Banner - Το Λάβαρο Αστερόεσσα)

(United States of America, όπου τα "κράτη" προσδιορίζονται λανθασμένα στην Ελληνική καθαρεύουσα ως «Πολιτείες», «ΗΠΑ»)

Ω, πες μου αν βλέπεις
Με το πρώτο φως της αυγής
Τι με τόση υπερηφάνεια υψώσαμε
Στις τελευταίες ακτίνες του λυκόφωτος.

Του οποίου τις πλατιές ρίγες και φωτεινά αστέρια
Κατά την διάρκεια της σκληρής μάχης
Πάνω από τις πολεμίστρες κοιτούσαμε
Καθώς με ιπποτική ευγένεια κυμάτιζαν

Και η κόκκινη ανταύγεια από τις ρουκέτες,
Οι βόμβες που έσκαγαν στον αέρα,
Έδιναν την απόδειξη μέσα στην νύχτα
Ότι η σημαία μας βρισκόταν πάντα εκεί.

Ω, πες μου αν η αστερόεσσα
Κυματίζει ακόμα,
Πάνω από την γη των ελεύθερων,
Και την εστία των γενναίων.

Ποιητής: Φράνσις Σκοτ Κη, 1814, «Η Άμυνα του Οχυρού ΜακΧένρι»

Μελοποίηση: βασισμένη σε παραδοσιακό Βρετανικό τραγούδι.

Εγκαθιδρύθηκε επισήμως ως Εθνικός Ύμνος το 1889 από τον πρόεδρο Γούντρω Ουίλσον.

–Υπάρχει μύθος, απόκρυφος, που προτείνει ότι το Star Spangled Banner επιλέχθηκε σαν εθνικός ύμνος των ΗΠΑ από τον βοηθό διευθυντού της ορχήστρας των Ολυμπιακών αγώνων στην Αθήνα το 1896, αφότου ο διευθυντής ορχήστρας πλοίου του Αμερικανικού Ναυτικού αγκυροβολημένο στο Φάληρο έδωσε στον Έλληνα διευθυντή ορχήστρας των Ολυμπιακών Αγώνων δύο ύμνους από τους οποίους να διαλέξει ποιόν να παίζει για τους νικητές, και εκείνος άφησε την επιλογή στον βοηθό του λέγοντάς του να διαλέξει τον «καλύτερο» εννοώντας τον άλλον από εκείνον που ο βοηθός του τελικά επέλεξε.

~~~

Σοβιετική Ένωση,

έκδοση του 1944

Μια αδιάσπαστη ένωση ελεύθερων αντιπροσωπευόμενων δημοκρατιών
Η Μεγάλη Ρωσία σφυρηλατήθηκε για πάντα να στέκεται
Μακροζωία σ’ αυτό που δημιούργησε ο λαός,
Η Ενωμένη, δυνατή Σοβιετική Ένωση!

Να είσαι δοξασμένη, πατρική μας γη,
Ένα έμπιστο οχυρό της φιλίας του λαού!
Λάβαρο των Σοβιέτ, 
Λάβαρο του Λαού,
Ας μας οδηγήσει από νίκη σε νίκη

Μέσα από καταιγίδες ο ήλιος της ελευθερίας μας φώτισε
Και ο Μεγάλος Λένιν έδωσε φως στον δρόμο μας,
Μας μεγάλωσε ο Στάλιν να είμαστε ειλικρινείς για τον λαό
Μας ενέπνευσε στην εργασία και ηρωικές πράξεις

Αυξήσαμε τον στρατό μας σε μάχες,
Θα σαρώσουμε τους εισβολείς από τον δρόμο μας
Στην μάχη θα καθορίσουμε το μέλλον γενεών,
Θα οδηγήσουμε τα πατρικά εδάφη στην νίκη!

Ρωσία,

Ρωσία – άγιο μας κράτος,

Ρωσία – αγαπημένη μας χώρα.

Ισχυρή θέληση, μεγάλη δόξα

Είναι τα κεκτημένα σου σε όλους τους καιρούς!

Δόξα σοι Πατρίδα δική μας ελεύθερη,

Αδελφών λαών ένωση αιώνια,

Κληροδοτημένη από τους προγόνους σοφία λαϊκή!

Δόξα σοι χώρα μας! Είμαστε περήφανοι για σένα!

Από τις νότιες θάλασσες μέχρι τις πολικές επαρχίες

Απλώνονται τα δάση και λιβάδια μας.

Είσαι μοναδική στο κόσμο,

Από το Θεό προστατευμένη πατρώα γη!

Ευρείς ορίζοντες για όνειρα και για ζωή,

Μας ανοίγονται στα χρόνια που έρχονται.

Δύναμη μας δίνει η πιστή στην πατρίδα μας.

Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα είναι πάντα!

Μελοποίηση: Αλεξάντερ Αλεξάνρωφ, 1939

~~~

Μερικοί ορισμοί...

Φασισμός: Η άποψη του ότι οι προ χιλιετηρίδων πράξεις ενός έθνους η φυλής καθιστά το σημερινό έθνος/κράτος ανώτερο από τα άλλα.

Ναζισμός: Η άποψη του ότι μια φυλή είναι βιολογικά ανώτερη από τις άλλες.

Εθνικισμός: Η υπερηφάνεια που τάσσει ένα έθνος σε διαφοροποίηση ή/και τοποθέτηση υπεράνω ή εναντίων άλλων.

«Δεξιά» πολιτική: Ελευθερία οικονομικού ατομικισμού με την δυνατόν λιγότερη παρέμβαση κρατικού μηχανισμού. 

«Αριστερά» πολιτική: Κεντρική κατεύθυνση οικονομικής ισότητας με την παρέμβαση κρατικού μηχανισμού.

Έθνος: Η αντίληψη πολιτιστικής, θρησκευτικής ή/και περιοχιακής ιστορικής ταυτότητας, σύμπνοιας και «αίματος».

Κράτος: Η οργάνωση οικονομικής και νομοθετικής εξουσίας πάνω από ένα σύνολο πολιτών.

Θρησκεία: Δόγμα διαμορφωμένο έτσι ώστε να αποθέσει την ευθύνη ύπαρξης για την ανθρωπότητα σε ένα ανώτερο όν, οντότητα ή συνειρμό ηθελημένης δημιουργίας ή εξέλιξης.

Υπερηφάνεια: Η αναγωγή εικασιών σχετικά με πεπραγμένα και αντίληψη γεγονότων σε βαθμό που να μας κατατάσσει σε επίπεδο ανώτερο άλλων.

Απομονωτισμός: Η εκδοχή ότι μια ομάδα ανθρώπων, έθνος ή/και κράτος και οικονομία, πρέπει να διαχωριστεί από άλλες ομάδες, έθνη ή/και κράτη και οικονομίες, ώστε να βρει και να αναπτύξει οικονομική και πολιτιστική αξία μόνη της (με πινελιές ρατσισμού ή/και φασισμού ή ναζισμού) χωρίς συνεργασία με άλλες ομάδες και πιθανώς εις βάρος άλλων ομάδων αν αυτό βοηθά την «δική μας» ομάδα, με συχνή «αιτιολογία» την δικαιολογία του ότι άλλες ομάδες «μας» αδικούν.

Φωτογραφία του πλανήτη Γη,

παρμένη στις 14 Φεβρουαρίου 1990 από το διαστημόπλοιο Voyager 1,

όταν βρισκόταν έξι δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από την Γη.

Η Γη είναι η μικρή κουκκίδα που φαίνεται μέσα σε μια οπτική διάθλαση ηλιακού φωτός

κοντά στο κέντρο δεξιά στην φωτογραφία.

Μπορείτε ίσα-ίσα να ακούσετε όλους τους λαούς της Γης

να τραγουδάνε ο καθένας τον Εθνικό του Ύμνο.

Την φωτογραφία, που ονομάστηκε Pale Blue Dot (αχνή γαλάζια κουκκίδα)

την ζήτησε από την NASA ο επιστήμονας Καρλ Σέηγκαν.

Τρικυμία

Λέει ο Πρόσπερο, Δούκας του Μιλάνο, προς το τέλος της Τρικυμίας,

Τα γλέντια μας τώρα τέλειωσαν. Οι ηθοποιοί μας,
Όπως ήδη σας είπα, ήταν πνεύματα και
Λιώνουν στον αιθέρα, στον αέρα:
Και, όπως το χωρίς θεμέλια οικοδόμημα αυτού του οράματος,
Οι πύργοι στα σύννεφα, τα υπέροχα παλάτια,
Οι ιεροπρεπείς ναοί, η ίδια η μεγάλη σφαίρα,
Εσείς όλοι που την κληρονομείτε, όλα θα διαλυθούν
Και, σαν την επουσιώδη παρέλαση που σβήνει,
Δεν θα αφήσουν ίχνος πίσω τους. Είμαστε ύλη
Σαν αυτή που τα όνειρα χτίζει, και η ζωούλα μας
Κλείνει τον κύκλο με έναν ύπνο. Κύριε, είμαι οργισμένος
Κάνε υπομονή με την αδυναμία μου, ο νους μου είναι ταραγμένος:
Μην ενοχλείσαι με την νοσηρότητά μου:
Αν θέλεις πήγαινε στο κελί μου
Και ξεκουράσου: θα κάνω μια, δύο βόλτες
Να ησυχάσει το ταλαιπωρημένο μου μυαλό.

Μετάφραση από τον Δημήτρη 

 

Και, όπως κάθε τι που έγραψε ο βάρδος από το Στράτφορντ, ισχύει κατά λέξη σήμερα με την ίδια ακρίβεια που απεικόνιζε πριν 420 χρόνια όταν το πρωτοάκουσαν από την σκηνή, στα Αγγλικά της εποχής της Ελισσάβετ.

Είμαστε ύλη σαν αυτή που τα όνειρα χτίζει.

Αυτή την μετάφραση-απόδοση την έκανα όσο μπορούσα καλύτερα μια και δεν βρήκα μετάφραση στα Ελληνικά που να πλησιάζει το πραγματικό νόημα. Το νόημα που μ’ έκανε να αισθανθώ, επί τέλους, τι θα ήτανε πιο πρέπον σαν εικόνα να μεταδώσω καθώς η ανθρωπότητα έρχεται για άλλη μια φορά να σταθεί πρόσωπο-με-πρόσωπο μπροστά στην αλήθεια του πόσο ανήμπορη και ασήμαντη είναι.

Όλοι οι θεοί που εφηύραμε είναι όσο ευνουχισμένοι όσο εμείς γιατί τους σχεδιάσαμε καθ’ ομοίωσή μας. Όταν έλιωσαν οι πάγοι και οργώσαμε την Γη δεν μας έφτανε να είμαστε παιδιά της και αποφασίσαμε ότι πρέπει να δημιουργήθηκε μόνο για μας, τους κυρίους της. Ανάψαμε φωτιά, φτιάξαμε μια ρόδα και φτάσαμε να έχουμε φτερά. Σίγουρα τότε πρέπει να είμαστε πολύ σημαντικοί και άρχοντες της φύσης –μέχρι η φύση να μας θυμίσει ότι είμαστε ανήμποροι μπροστά της.

Και με πείσμα να μην το δεχτούμε, ψάχνουμε υπαίτιους, ποιος φταίει, τι θα μπορούσε να είχε γίνει διαφορετικά –λες και ότι διαφορετικό είχε γίνει θα μας έφερνε ένα εκατοστό κοντύτερα στην δύναμη της φύσης. Αλλά το είδος μας ήταν καταδικασμένο από την στιγμή που, αφού εφηύραμε θεούς, εφηύραμε και το χρήμα. Όλοι οι άνθρωποι τελειώνουν με τον ίδιο τρόπο και το μόνο που κάνει τον έναν να διαφέρει από τον άλλον είναι το πως έζησε και το πως πέθανε, είπε ο Χέμινγουέη. Μετά το τέλος όμως, ο λογαριασμός στην τράπεζα δεν έχει την παραμικρή αξία. Και όποια αξία είχε πριν το τέλος, την απέδιδε κανείς μετρώντας πόσοι άνθρωποι έχουν λιγότερα από αυτόν.

Και, σαν την επουσιώδη παρέλαση που σβήνει, δεν θα αφήσουν ίχνος πίσω τους.
Ο Πρόσπερο κατάλαβε στο τέλος ότι η αξία του χρήματος είναι μηδέν –και ότι η μόνη αξία βρίσκεται στο τι μπορούμε να ονειρευτούμε.

Επειδή, τα όνειρα είναι εκείνα που κινητοποιούν και κινούν την θαυμαστή μηχανή του νου μας και φτάνει η σάρκα και το μυαλό μας να χτίσουν εικασία τόσο θαυμαστή που να ξεπερνάει το που θα περίμενε κανείς ότι μπορεί η σάρκα να φτάσει μόνη της. 

Είμαστε ύλη σαν αυτή που τα όνειρα χτίζει.

Our revels now are ended. These our actors,
As I foretold you, were all spirits and
Are melted into air, into thin air:
And, like the baseless fabric of this vision,
The cloud-capp'd towers, the gorgeous palaces,
The solemn temples, the great globe itself,
Ye all which it inherit, shall dissolve
And, like this insubstantial pageant faded,
Leave not a rack behind. We are such stuff
As dreams are made on, and our little life
Is rounded with a sleep. Sir, I am vex'd;
Bear with my weakness; my, brain is troubled:
Be not disturb'd with my infirmity:
If you be pleased, retire into my cell
And there repose: a turn or two I'll walk,
To still my beating mind.

William Shakespeare, The Tempest (1610-1611)  Act IV, 162-177

 

 

Σημείωση: Ο τίτλος της ανάρτησης έπρεπε να είναι «Θύελλα» επειδή ο τίτλος του έργου του Σαίξπηρ είναι «The Tempest» και tempest σημαίνει Θύελλα, καταιγίδα. Όμως στα Ελληνικά, το έργο του Σαίξπηρ είναι γνωστό σαν «Τρικυμία» και θεώρησα σωστότερο να συνδέσω την ανάρτηση με τον τίτλο όπως είναι γνωστός στην Ελλάδα.

Επίσης, στα Αγγλικά, όταν κάτι είναι "rounded" (όπως στην προκυμένη περίπτωση η ζωή), δεν σημαίνει στρογγυλεμένο ή κυκλωμένο, αλλά, κάτι, σαν αρμονικά, κλεισμένο: εννοεί το τελείωμα, το κλείσιμο, με συνθήκες αρμόζουσες και αντιπροσωπευτικές για την ουσία του όλου του συνόλου που κλείνει. Η πλήρης και τελειωμένη σφαίρα μιας ζωής.

Σιωπή

Τώρα, Σιωπή,

καθώς o Μποτιτσέλι, ο Μικελάντζελο και ο Λεονάρντο, ο Κοπέρνικος και ο Τζιορντάνο Μπρούνο μας κοιτάζουν, ενώ η γλυκιά ελαφρότητα της άγνοιας και της αλαζονείας διαλύει όλα όσα χτίστηκαν επειδή υπήρξαν εκείνοι.

Τώρα, Σιωπή,

καθώς ο θεός των παπάδων δείχνει τα χαμογελαστά του δόντια στους αγγράμματους και ο οργασμός του εγωκεντρισμού ισοπεδώνει πέντε αιώνες συνουσίας με την απέραντη ομορφιά του σύμπαντος.

Τώρα, Σιωπή,

γιατί ότι και να πούμε το ρίχνουν στην πυρά σαν βιβλίο, σαν ζωγραφικό πίνακα, το σπάνε στα βράχια σαν άγαλμα λαξεμένο από μάρμαρο.

Τώρα Σιωπή,

γιατί οι άναρθροι αλαλαγμοί σβήνουν την σκέψη και η αδιαφορία ευνουχίζει το μεγαλείο.

Τώρα, Σιωπή,

επειδή γνωρίζουμε πότε πρέπει να χρησιμοποιούμε την φωνή μας και την γλώσσα μας και πότε να κοιτάζουμε σιωπηλά αφήνοντας τον άνεμο και την φωτιά να κάνουν την δουλειά τους ώστε η φύση να φέρει με χρόνια και καιρούς την επόμενη Αναγέννηση από τα μακρινά μας δισέγγονα.

Τώρα, Σιωπή.

~~~

Now, silence,

as Botticelli, Michelangelo and Leonardo, Copernicus and Giordano Bruno look at us, while the sweet effervescence of ignorance and arrogance dissolve everything that was built because they existed.

Now, silence,

as the god of the priests shows his grinning teeth to the ignorant and orgasmic self-centeredness levels to the ground five centuries of making love to the immense beauty of the universe.

Now, silence,

because whatever we say they throw it into the pyre like a book, like a painting, they crash it on rocks like a marble statue.

Now, silence,

because senseless yelling erases thought and indifference castrates greatness.

Now, silence,

because we know when to use our voice and our language, and when to just look-on, silently, letting the wind and fire do their job so that nature will bring forth the next Renaissance many years from now born of our distant great-grandchildren.

Now silence.

Χρόνος

Κάθε τέλος ενός χρόνου και αρχή καινούργιου φέρνει την καθιερωμένη παράδοση του να αποφασίζουμε τι θα κάνουμε τον καινούργιο χρόνο διαφορετικά από όπως τα κάναμε μέχρι το τέλος του παλιού. Θα χάσουμε βάρος, θα σταματήσουμε να καπνίζουμε… σπάνια όμως ακούμε να λέει κανείς «θα οδηγώ το αυτοκίνητο σωστά», «Θα προσέχω που παρκάρω», «θα σέβομαι τους συνανθρώπους μου»… «θα δίνω ότι χρήματα μπορώ να βοηθήσω τους ανήμπορους»… Όχι. Αυτά δεν τα ακούμε. Αντ’ αυτών ακούμε «εγώ οδηγώ σωστά! Όλοι οι άλλοι οδηγούνε λάθος», «για μια στιγμή παρκάρω στην ράμπα των ανάπηρων! Φεύγω σε πέντε λεπτά!», «εκείνοι με σέβονται; Εγώ γιατί να τους σεβαστώ αν δε με σέβονται εκείνοι»… «θα ήθελα να δώσω αλλά δε μου περισσεύει δραχμή μετά από το καινούργιο iPhone! Άλλωστε τι να τους δώσω; Επαγγελματίες ζητιάνοι είναι! Γύφτοι!».

Κι’ έτσι, στην ζούγκλα θορύβου και τσιμέντου, όπου ζει το 45% του πληθυσμού της χώρας, μια πόλη η οποία ότι χαρακτήρα αρχιτεκτονικής ίσως να είχε τον έχασε όταν οι συνταγματάρχες δώσανε ορόφους και όλοι σήκωσαν πολυκατοικίες-αντιπαροχές, ο καθένας με ότι σχέδιο και χρώματα ήθελε, χωρίς πάρκινγκ, χωρίς χώρους ομορφιάς και φύσης, χωρίς σχέδιο πόλης, καταδικάζοντας τον χαρακτήρα της πόλης να απεικονίζει τον πραγματικό και λυπηρό χαρακτήρα των κατοίκων της, θύματα και θύτες, στην ζούγκλα αυτή μεγαλώνουν τεσσάρων ειδών νέοι κάτοικοι: εκείνοι που φεύγουν έξω από την χώρα μόλις μπορέσουνε, εκείνοι που παραμένουν στην χώρα στωικά ελπίζοντας να γεννηθούν αλλού την επόμενη ζωή, εκείνοι που είναι ακόμα νέοι και πιστεύουν ότι κάτι στην Ελλάδα ίσως κάποτε να αλλάξει, και εκείνοι που διδάχθηκαν από μικροί πως να πηδάνε όλους τους άλλους και να παρκάρουνε τη μερσεντέ τους στο χώρο των αναπήρων. (και για να δίνουμε κόπυράιτ εκεί που ανήκει, η τελευταία αυτή μακρήγορη φράση είναι εμπνευσμένη [και προσαρμοσμένη στον δικό μου προσωπικό θυμό] από την πρόσφατη ανάρτηση της Scarlett -αχ, πόσο δίκιο έχει)

Και γιατί να έχω τόσο θυμό; Τι μ’ ενδιαφέρει; Εγώ ξεκουμπίστηκα στα 17 μου και έχτισα μια ζωή αλλού για την οποία είμαι ευγνώμων -ευγνώμων για όσους συνάντησα και για το ότι άφηνα την καρδιά μου να τους αναγνωρίσει. Ευγνώμων για την υπηκοότητα που επέλεξα, ευγνώμων για τις κουλτούρες τις οποίες αφομοίωσα όχι συγκριτικά αλλά συλλογικά. Από που έρχεται ο θυμός μου αυτός για την χώρα στην οποία έτυχε να γεννηθώ; Μπορώ να σκαρφιστώ πολλές εξηγήσεις αλλά ίσως η πραγματική απάντηση είναι ότι πραγματικά δεν ξέρω. Ίσως για την απάντηση να πρέπει να ψάξω στον λόγο για τον οποίο δημιούργησα αυτό το μπλογκ πριν δέκα χρόνια, τον μόνο χώρο στον οποίο χρησιμοποιώ ακόμα την Ελληνική γλώσσα, εκτός των ημερών κάθε χρόνο όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα. Ίσως να πρόκειται για μια κάθαρση, ή και για μια συνεχή αυτό-έρευνα, ή ακόμα και για μια ανάγκη επικοινωνίας με εκείνους που ηθελημένα ή άθελά τους διατηρούν την μιζέρια που κάνει ανθρώπους να φεύγουν από τον τόπο που τους γέννησε.

Πως μπορεί κανείς ηθελημένα να διατηρεί την μιζέρια; Σκεπτόμενος μόνο τον εαυτό του, κατά την Μεσογειακή παράδοση. Και πως μπορεί να την διατηρεί άθελά του; Ίσως λέγοντας ότι έτσι είναι και δεν μπορεί να αλλάξει, κατά την Μεσογειακή παράδοση. Αχ, αυτή η Μεσόγειος. Σαν Μαιευτήριο γέννησε τον δυτικό πολιτισμό και τώρα που ο δυτικός πολιτισμός ενηλικιώθηκε και υπάρχει, στην Δύση, η Μεσόγειος δεν έχει περισσότερη σχέση ή σημασία από όσο έχει ένα Μαιευτήριο στην μετέπειτα ζωή ενός ενήλικα που γεννήθηκε εκεί –δηλαδή, καμία. Και γιατί άραγε την λέω «Μαιευτήριο» και όχι «Μητέρα» την Μεσόγειο; Ίσως επειδή η «Μητέρα» πέθανε πριν χιλιετηρίδες και μόνο τα βουνά, τα νησιά και οι θάλασσες απομένουν σαν θύμηση του που, πως και γιατί γεννήθηκε ο δυτικός πολιτισμός.

Η Πρωτοχρονιά, τελικά, όταν ο πλανήτης μας στην αιώνια τροχιά του γύρω από το αστέρι του περνά από ένα σημείο που τυχαία θεωρείται ως τέλος μιας περιστροφής και αρχής μιας καινούργιας, είναι μια καλή αφορμή να συνδέσει κανείς το παρελθόν που δεν υπάρχει πια και το μέλλον που δεν έχει υπάρξει ακόμα. Και έτσι να αισθανθεί κανείς ότι έχει κάποια δύναμη να προγραμματίσει το μέλλον παίρνοντας αποφάσεις συμπεριφοράς που σπάνια τηρούνται καθώς το μέλλον γίνεται παρελθόν.

Ίσως η περισσότερο χρήσιμη σκέψη κάθε 31 Δεκεμβρίου είναι, όχι οι υποσχέσεις που ως επί το πλείστο δεν θα τηρηθούν, αλλά η συνειδητοποίηση και επιβεβαίωση του που μας έχει οδηγήσει ο δρόμος που διαλέξαμε με κάθε βήμα και απόφαση. Άλλωστε, η παράνοια είναι το να επαναλαμβάνει κανείς τις ίδιες πράξεις ελπίζοντας σε διαφορετικό αποτέλεσμα.

Και για να μην ξεχνάμε και τον Εθνικό Καταναγκασμό των Ελλήνων να κάνουν πρώτη είδηση όποιον διεθνώς διάσημο έχει να κάνει οτιδήποτε με την Ελλάδα, διαβάζουμε στις ειδήσεις ότι ο Παυλόπουλος ανακοίνωσε τιμητική Ελληνική υπηκοότητα για τον Τομ Χανκς.

 

Όλα τα Ελληνικά ΜΜΕ γράφουν ότι: «...ο αστέρας του Χόλιγουντ, λάτρης της Ελλάδας, είναι εδώ και χρόνια παντρεμένος με την ελληνικής καταγωγής Ρίτα Γουίλσον.»

 

Όλα τα ξένα ΜΜΕ γράφουν: «...his wife, actress and producer Rita Wilson, is of Greek and Bulgarian ancestry»

 

Πράγματι, η υπέροχη Μαργκαρίτα Ιμπραήμωφ (γνωστή ως Ρίτα Ουίλσον) έχει Ελληνικής καταγωγής ορθόδοξη μητέρα, την Δωροθέα, από την Νότια Αλβανία, και Βουλγαρικής καταγωγής πατέρα Μουσουλμάνο, τον Χασάν από την Ελληνική μεριά των Βουλγαρικών συνόρων, που έγινε Ορθόδοξος όταν παντρεύτηκε την Δωροθέα, όπως ο Τομ έγινε Ορθόδοξος από Ρωμαιοκαθολικός όταν παντρεύτηκε την Ρίτα. 

Τα Ελληνικά ΜΜΕ γιατί αποσιωπούν την πλήρη καταγωγή της Ρίτας; Δε μας πάει το «…και Βουλγαρικής και από την Αλβανία» εμάς; Μόνο το Ελληνικό θεωρούμε ως πρέπον και σχετικό;

Πολιτισμένα

Τον Νοέμβριο του 2016 οι Ηνωμένες Πολιτείες έμειναν άναυδες από το αποτέλεσμα των εκλογών τους. Τον Δεκέμβριο του 2019 το Ηνωμένο Βασίλειο έμεινε άναυδο από το αποτέλεσμα των εκλογών τους. Από το 2009 η Ελλάδα είναι άναυδη από το γεγονός της χρεοκοπίας της, οικονομική, πολιτική, πολιτιστική και πνευματική. Η Ιταλία και η Γαλλία φλερτάρουν με τον φασισμό. Η Κομουνιστική Κίνα αναδεικνύεται ως η κατ’ εξοχήν Καπιταλιστική δύναμη. Η Ρωσία χρησιμοποιεί το ίντερνετ για να υποσκάψει την Δημοκρατία της «Δύσης» χρησιμοποιώντας τους αγράμματους ηλίθιους που βάζουν «Μου Αρέσει» σε κάθε μαλακία που ενισχύει το παραμύθι του ότι η ύπαρξή τους έχει κάποια σημασία.

Αγράμματοι ηλίθιοι, που κάνουν κλικ στο «Μου Αρέσει» σε κάθε και όποια μαλακία ενισχύει το παραμύθι ότι η ύπαρξή τους έχει κάποια σημασία, και ότι έχουν δίκιο, υπάρχουν παντού στις ΗΠΑ, το ΗΒ, την Ευρώπη όλη, και φυσικά στο Ελλαδιστάν.

Ο Καπιταλισμός, ο Σοσιαλισμός, ο Κομουνισμός δεν ήταν σχεδιασμένοι, στον μηχανισμό της οργάνωσής και δομής τους, να εξυπηρετούν τον υπέρογκο αριθμό πολιτών που μας έδωσε ο υπερπληθυσμός.

Η Δημοκρατία, η βουλή της πλειοψηφίας, περιέχει την δυνατότητα για την αυτοκαταστροφή της όταν η πλειοψηφία το απαιτεί.

Η Τεχνολογία που είναι η βάση του πολιτισμού μας καταστρέφει την φύση του περιβάλλοντος που είναι απαραίτητη για την επιβίωσή μας, επιταχυνόμενη από την ασυδοσία και ανευθυνότητά μας.

Η έξαρση της ατομικότητας και της επιλογής προσωπικών αξιών διύλισε και ευνούχισε την εκπαίδευση, την παιδεία και την μόρφωση. Παντού γύρω μας ανικανότητα και έλλειψη οποιουδήποτε επαγγελματισμού.

Αν γνώση είναι φως και αγραμματοσύνη σκοτάδι, αν ανιδιοτέλεια είναι φως και εγωισμός σκοτάδι, αν κατανόηση της στενάχωρης αλήθειας είναι φως και το προσωπικό παραμύθι σκοτάδι… τότε ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει μπει σε σκοτάδι βαθύ.

Ο σημερινός δυτικός πολιτισμός ξεκίνησε στην γεωγραφική περιοχή που έτυχε να είναι το σταυροδρόμι των τότε πολιτισμών πριν 3000 χρόνια. Εδραιώθηκε εδώ και 900 χρόνια με την Μάγκνα Κάρτα και άνθισε με την Αναγέννηση της τέχνης και του πνεύματος πριν 500 χρόνια η οποία ακολούθησε χίλια χρόνια σκοταδισμού και καταπίεσης υπό την πολιτική εφαρμογή του Χριστιανισμού, μιας θρησκείας που εφηύραν 322 «σοφοί» κατά διαταγή ενός Ρωμαίου Αυτοκράτορα σε ρίζες Ελληνορωμαϊκής λογικής και επιστημών με επένδυση ενός Ιουδαϊκού παραμυθιού.

Τα 20 χρόνια, από το 2001 μέχρι σήμερα, ότι δημιουργήσαμε τα περασμένα 70, 200, 500, 900 χρόνια καταλύεται και γκρεμίζεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Το μόνο που μένει είναι το «Μου Αρέσει» σε κάθε σοφιστεία, ψέμα και μαλακία που δημοσιεύεται από εκείνους που δεν έχουν άλλη οδό για να αποδώσουν και να αποδείξουν σημασία στην ύπαρξή τους.

Η αγραμματοσύνη και η άγνοια είναι εύκολες και βολικές. Η μόρφωση είναι δύσκολη και άβολη. Ο πολιτισμός μας δεν είναι παρά η δυνατότητα για προσωπική και στιγμιαία ευκολία όπου η όποια προσπάθεια βελτίωσης φαίνεται σαν περιττή.

Και έτσι ετοιμαζόμαστε και πάλι να γιορτάσουμε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά. Καλές γιορτές. Ή, όπως φώναζε η Κασσάνδρα πριν βάλουν το Δούρειο Ίππο μέσα στην πόλη τους… Προσέχτε γιατί κάτι δεν πάει καλά!

Τεκμήριο

Τι σημαίνει η λέξη «Τεκμήριο»; Το Βικιλεξικό την αποδίδει ως «αποδεικτικό στοιχείο, πειστήριο». Ο μεταφραστής του Google το μεταφράζει στα Αγγλικά ως «Presumption», λέξη η οποία μεταφραζόμενη πίσω στα Ελληνικά φέρεται να έχει την σημασία: «αλαζονεία, υπόθεση, πιθανότητα».

Στα νέα Ελληνικά, που από την εποχή των ζιβάγκο και του Τσοβόλα που τα έδινε όλα, η γλώσσα τείνει προς την δημοτική και μονοτονική, την γλώσσα των καθημερινών ανθρώπων στον δρόμο, καθιστώντας χαραμισμένα τα χρόνια που πέρασα στο σχολείο μέχρι το 1976, στα νέα Ελληνικά λοιπόν, χώνουμε λέξεις καθαρεύουσας ή αρχαίων όταν θέλουμε μια λέξη να έχει ιδιαίτερη βαρύτητα ή σημασία. Ουκ κατανοώ το διότι, αλλά έτσι φαίνεται να είναι.

Έχει ίσως να κάνει με την πετριά που έχουμε με τα επιτεύγματα των Αρχαίων που ζούσαν εδώ τότε, αλλά πράγματι φαίνεται ότι χρησιμοποιούμε την καθαρεύουσα ή τα αρχαία για να δώσουμε βάρος στο πράμα όταν μιλάμε.

Υπάρχει λοιπόν ένας νόμος που έχει να κάνει με την Εφορία και ονομάζεται «Τεκμήριο». Είχα την ιδιαίτερη χαρά να εντρυφήσω στην σημασία του όταν ήρθα στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο να δω τι μπορώ να περισώσω από τους χαρούμενους ληστές οι οποίοι εφευρίσκουν χρέη για να λένε στις Βρυξέλες ότι έχουνε λαμβάνειν.

Το «Τεκμήριο» που λέτε, έχει μια έννοια πολύ απλή: Λέει ότι, αν έχεις στην ιδιοκτησία σου ορισμένα αντικείμενα, ή αν επιλέγεις κάτι στην ζωή σου ή για τα παιδιά σου, το οποίο συμπεριλαμβάνεται σε μια αυθαίρετη λίστα του κράτους, τότε, λέει το «Τεκμήριο» είσαι ψεύτης και είπες ψέματα στην δήλωση εισοδήματος, οπότε και σε φορολογούν με ότι λέει η αυθαίρετη κλίμακά τους.

Όλοι δηλαδή οι Έλληνες θεωρούνται ένοχοι, αλλά δεν τους δίνεται καν η οδός να προσπαθήσουν να αποδείξουν ότι είναι αθώοι.

Και εδώ βρίσκεται η ουσία της ανάρτησής μου σήμερα: Πως είναι δυνατόν ένας λαός να δέχεται στην νομοθεσία του κράτους του την λέξη «Τεκμήριο», μια λέξη αυθάδη και αλαζονική που τον προεξοφλεί ως «κλέφτη»;

Ρώτησα λοιπόν πολλούς Έλληνες και έλαβα απαντήσεις που με άφησαν άναυδο. Ο μέσος όρος των απαντήσεων που έλαβα μπορεί να συνοψισθεί ως: «Έ, όλοι φοροδιαφεύγουμε, καλά μας κάνουν».

Τι νοοτροπία δουλοπάροικου ραγιά προς βεζίρη είναι αυτή, να σας χαρώ; 

Δεν ντρέπεστε να σκύβετε έτσι το κεφάλι και να δέχεστε ότι οι βεζίρηδες που εκλέγετε από ανάμεσά σας, σας αποκαλούν κλέφτες και απαιτούνε να πληρώσετε από αυτά που δεν έχετε;

Η απάντηση που έλαβα όμως από Έλληνες συμπεριλαμβάνει κάτι το πολύ ενδιαφέρον: το ότι οι Έλληνες, λέει, στην πλειοψηφία τους, φοροδιαφεύγουν. Γιατί άραγε φοροδιαφεύγουν; Είναι μήπως επειδή είναι πράγματι ψεύτες και κλέφτες οι Έλληνες, ή μήπως είναι επειδή τον Ιανουάριο του 2002 όταν τους βάλανε στην Ευρωζώνη, τους έδωσαν κόστος ζωής ανάλογο με την υπόλοιπη Ευρωζώνη αλλά αποδοχές το εν τέταρτο (περίπου το 25%) της υπόλοιπης Ευρωζώνης. Ο κόσμος χάρηκε με τα Ευρώπουλα αλλά κανείς δεν πήρε χαμπάρι ότι τον κάνανε 75% φτωχότερο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Έπρεπε να απαιτήσετε, ή υψηλότερες αποδοχές, ή χαμηλότερο κόστος ζωής, ώστε η αγοραστική σας δύναμη και η ικανότητά σας να ζείτε και να πληρώνετε και φόρους να είναι παρεμφερής με την υπόλοιπη Ευρωζώνη. Αλλά κανείς δεν το πήρε χαμπάρι και κανείς δεν το απαίτησε. Από τον Ιανουάριο του 2002 και μετά, το Καστελόριζο του 2010 ήταν απλά θέμα χρόνου. 

Ας επιστρέψουμε όμως στον ραγιά. Πως και γιατί, να σας χαρώ, δέχεστε σαν δουλοπάροικοι την λέξη «Τεκμήριο» σαν μέρος της νομοθεσίας του κράτους σας και δεν απαιτείται μια διαφορετική λέξη που να μην είναι υβριστική;

Αυτό ήθελα να πω σήμερα σ’ αυτή την ανάρτηση:

Ότι, αν θέλετε να σας παίρνουνε στα σοβαρά,
πρέπει εσείς πρώτοι να πάρετε τον εαυτό σας στα σοβαρά.

Όσοι κάνετε κέφι μπορείτε να συνεχίσετε να διαβάζετε για την δική μου περίπτωση:

Έζησα στις ΗΠΑ σαν Αμερικανός πολίτης από το 1990 ως το 2007. Το 1994 είχα αγοράσει στις ΗΠΑ ένα αυτοκίνητο Τζιπ Τσεροκή με 4 λίτρα μηχανή. Το 2007, όταν το αυτοκίνητο ήταν 13 ετών και στην Αμερική μου δίνανε εκατό δολάρια να το αφήσω σε μάντρα, το έφερα με μετοικεσία στην Ελλάδα, με πινακίδες Ελληνικού Τελωνείου, γιατί μου κόστιζε 1.800 δολάρια να το φέρω ενώ θα μου κόστιζε πολλές χιλιάδες παραπάνω να αγοράσω αυτοκίνητο στην Ευρώπη.

Από το 2008 ζω στην Ιταλία με φορολογική κατοικία στην Ιταλία και έβαλα Ιταλικές πινακίδες στο αυτοκίνητο το 2013. Το 2013 ήταν 19 ετών και σήμερα είναι 25 ετών.

Τον Μάιο του 2019, το Ελληνικό κράτος θυμήθηκε το τότε 19 ετών αυτοκίνητο του 2013, και, έξι σχεδόν χρόνια μετά από το 2013, το 2019 μου ζήτησαν ξαφνικά 16.000 Ευρώ παραπάνω για το 2013.

• Τον Σεπτέμβριο του 2019 με διαπραγματεύσεις και νόμιμη ανάλωση προηγουμένων ετών οι 16.000 κατέβηκαν στις 8.000. 
• Για τις 8.000 όπου κατέβασε το λεγόμενο «χρέος» η εφορία, έκανα ρύθμιση και πλήρωσα την ρύθμιση.
• Αφού έγινε η ρύθμιση και την πλήρωσα, η εφορία έκανε κατάσχεση των τραπεζικών μου λογαριασμών για 16.000.
• Τηλεφώνησα στην Εφορία και μου είπαν προφορικά από το τηλέφωνο  «Ω… Αχ Θεέ μου… Λάθος κάναμε».
• Και μου είπαν ότι πρέπει να τρέξω εγώ να πάρω χαρτιά από την εφορία και να τα πάω στις τράπεζες.
• Αλλά μετά μου είπαν ότι πρέπει να πληρώσω 590 Ευρώ του «χρέους» για να πάρω τα χαρτιά να διορθώσουν το λάθος τους.

Τα έκανα όλα αυτά όσο ήμουνα στην Αθήνα και τώρα πληρώνω την ρύθμιση.

Όμως η πραγματικότητα δεν παύει να είναι ότι το 2019 το κράτος θυμήθηκε το τότε 19 ετών αυτοκίνητο του 2013 και μου απαίτησε λεφτά λόγω «Τεκμηρίου» ως προς την δήλωση εισοδήματος του 2013, και επίσης «Φόρο Πολυτελούς Διαβίωσης». Παρατηρήστε ότι πρόκειται για «Διαβίωση» και όχι για «Ζωή». Καθαρεύουσα! Είπαμε! Ιδιαίτερη βαρύτητα.

Και δεν μου επιτρέπεται και δεν μου παρέχεται οδός να αποδείξω ότι η δήλωση εισοδήματος μου είναι αληθινή και ότι τα 4.000 κυβικά αυτοκινήτου 19 ετών δεν αποδεικνύουν στην περίπτωσή μου βαθύ πλούτο ή απόκρυψη πλούτου. 

Γιατί, ρε, έτσι αποφασίζει και διατάσσει το κράτος των ραγιάδων.

1969

Στις 02:56 ώρα Γκρήνουιτς (UTC ή GMT) στις 21 Ιουλίου 1969 ο Νήαλ Άρμστρονγκ πάτησε στην επιφάνεια της Σελήνης.

«Ένα μικρό βήμα για (έναν) άνθρωπο, ένα γιγαντιαίο άλμα για την ανθρωπότητα»

Ο Άρμστρονγκ ακούστηκε στην Γη να λέει «A small step for man, a giant leap for mankind» αλλά αυτό δεν είναι σωστά Αγγλικά. Το σωστό θα ήταν να έλεγε «for a man». Ο ίδιος πιστεύει ότι το είπε αλλά οι ηχογραφήσεις δεν είναι καθαρές. Για αυτό τον λόγο η φράση γράφεται: «A small step for (a) man, a giant leap for mankind» 

Το γεγονός έφτασε στην Γη ένα δευτερόλεπτο φωτός αργότερα, στις 02:57 UTC. 

Το μικρό αυτό βήμα το είδαν σε ζωντανή μετάδοση στις τηλεοράσεις τους, μεταξύ 02:58 και 03:00 UTC, 21 Ιουλίου 1969, περίπου 600.000.000 άνθρωποι από όλον τον πλανήτη Γη (δεν την είδαν ζωντανή, αλλά αργότερα σε επαναλήψεις, όσοι κοιμόντουσαν και όσων οι τοπικοί τηλεοπτικοί σταθμοί παράμειναν κλειστοί για την νύχτα στη γεωγραφική τους περιοχή). 

Στην Ελλάδα η στιγμή μεταφέρθηκε ζωντανή, καθώς συνέβαινε, από την ΕΡΤ (την τότε ΕΙΡ ), που κράτησε μέχρι τις 5 το πρωί (ώρα Ελλάδος) και εκτιμάται πως την παρακολούθησε σχεδόν το σύνολο όσων διέθεταν τηλεοπτικό δέκτη, που έφταναν τους 200.000 (Βαλούκος, Στάθης (2008). Ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Αθήνα: Αιγόκερως. ISBN 978-960-322-347-4.).

Αυτή η ιστορική ζωντανή μετάδοση, δεν έγινε δυνατή λόγω λειτουργούντων τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων οι οποίοι δεν υπήρχαν τότε, αλλά, λόγω ενός πολύπλοκου δικτύου συνδέσεων τηλεοπτικών σταθμών ανά την υφήλιο, ο ένας με τον άλλον. Το σήμα από την Σελήνη έφτανε σε τρεις σταθμούς λήψεως στην Γη: στον 64 μέτρων δέκτη στο Γκόλντστόουν στην έρημο Μοχάβε της Καλιφόρνια, στον 26 μέτρων δέκτη στην Τιντμπνίλα κοντά στην Κάνμπερα στην Αυστραλία και στον 26 μέτρων δέκτη Χανησακλ Κρηκ, επίσης κοντά στην Κάνμπερα στην Αυστραλία. Το σήμα από την Σελήνη έπρεπε να μεταλλαχθεί σε σήμα συμβιβάσιμο με τεχνολογία τηλεοπτικών σταθμών κατά την μετάδοσή του. Η μετάδοση από το Χιούστον είχε 6,3 δευτερόλεπτα καθυστέρηση σε σχέση με την πιο άμεση μετάδοση από την Αυστραλία.

Τα πρώτα 8 λεπτά και 51 δευτερόλεπτα τα είδε η υφήλιος από την λήψη Χανησακλ της Αυστραλίας, με εικόνα από το Χάνησακλ και ήχο από την Τιντμπνίλα. Το αξιοσημείωτο επίσης ήταν ότι το σήμα από την Σελήνη ήταν σε άψογη και καλή μαυρόασπρη ανάλυση όταν έφτασε στους δέκτες στην Αυστραλία, αλλά το σήμα που έφτανε μέσω της μεταλλαγής σε τηλεοπτικό σήμα στους δέκτες των ανθρώπων ανά την Γη έφτανε υποβαθμισμένο με την κάκιστη ανάλυση που είδαν οι τηλεθεατές και κατέγραψαν οι τηλεοπτικοί σταθμοί. (Λεπτομέρειες εδώ)

Το έμβλημα της αποστολής Apollo 11 ήταν το μόνο έμβλημα αποστολής στην ιστορία της NASA που δεν είχε ονόματα αστροναυτών, ή αναφορά στην NASA ή τις ΗΠΑ επειδή η αποστολή Apollo 11 έφτασε στην Σελήνη εν ειρήνη στο όνομα όλης της ανθρωπότητας. Ένας αετός που μετέφερε στην Σελήνη ένα κλαδί ελιάς.

Η Ιστορία και η εξέλιξη των πολιτισμών προχωρά αργά και με ομιχλώδεις μεταβάσεις από την μια κατάσταση στην άλλη, όμως συνήθως επιλέγουμε κάποιο γεγονός για να οροθετήσουμε σημαντικές εποχές. Παραδείγματος χάριν επιλέγουμε το έτος 415 της Κοινής Εποχής ως απαρχή των Σκοτεινών Αιώνων του Μεσαίωνα επειδή το 415 ΚΕ δολοφονήθηκε η επιστήμων Υπατία από έναν μανιώδη Χριστιανικό όχλο, και η δολοφονία της επίσης οριοθετεί το τέλος της καταστροφής της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και της γνώσης που περιείχε, αν και η καταστροφή της Βιβλιοθήκης είχε ξεκινήσει από περίπου 40 χρόνια νωρίτερα και είχε ήδη τελειώσει στα χρόνια της Υπατίας. Η γέννηση του Λεονάρντο στο χωριό Βίντσι κοντά στην Φλωρεντία το 1452 της Κοινής Εποχής οριοθετεί την απαρχή της Αναγέννησης.

Από τον Δέκατο Πέμπτο έως τον Εικοστό Αιώνα φαίνεται η ανθρωπότητα κουράστηκε και χρειάζεται να κοιμηθεί. Έτσι απομένει να δούμε αν η Ιστορία θεωρήσει το 1972 και το τέλος του προγράμματος Απόλλων ως την απαρχή των Σκοτεινών Αιώνων και του επόμενου Μεσαίωνα που έχουν ήδη ξεκινήσει, ή αν θα θεωρήσει ως απαρχή την διάδοση του ίντερνετ, το οποίο ίντερνετ και κοινωνική δικτύωση εμπέδωσαν την αποδοχή και λατρεία της άγνοιας, της προχειρότητας, της ανευθυνότητας και της ηλιθιότητας.

Το πρόγραμμα της NASA για αποστολή ανθρώπων στην Σελήνη λεγόταν «Apollo»

Είχε ακολουθήσει τα προγράμματα «Mercury» και «Gemini».

Η αποστολή της πρώτης προσσελήνωσης λεγόταν «Apollo 11»

Ο αρχικός πύραυλος εκτόξευσης: «Saturn V»

Το σκάφος που έφτασε στην Σελήνη και επέστρεψε στην Γη λεγόταν «Columbia»

Το σκάφος LEM (Lunar Excursion Module) που προσεδαφίστηκε στην Σελήνη λεγόταν «Eagle»

Ο άνθρωπος που παρέμεινε σε τροχιά γύρω από την Σελήνη, στο Columbia, λεγόταν Michael Collins.

Ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στην Σελήνη λεγόταν Neil Armstrong.

Ο δεύτερος άνθρωπος, που φαίνεται στην γνωστή φωτογραφία ανθρώπου στην Σελήνη, λεγόταν Edwin Eugene ‘Buzz’ Aldrin.

Η αποστολή της τελευταίας προσσελήνωσης λεγόταν «Apollo 17»

Η φράση που ακολούθησε την «επιτυχή αποτυχία» του «Apollo 13» ήταν:

Failure is not an option

(Η αποτυχία δεν θεωρείται επιλέξιμη).

Buzz Aldrin photographed by Neil Armstrong

Στις 7 Μαρτίου 2012 το σκάφος Lunar Reconnaissance Orbiter φωτογράφησε ότι απέμεινε στην Σελήνη από την αποστολή Apollo 11 συμπεριλαμβανομένων των πατημασιών του Άρμστρονγκ και του Ώλντριν.

"Houston, Tranquility Base here, the Eagle has landed."

Neil Armstrong, July 20, 1969, 20:17 UTC 

και από την βάση της Ηρεμίας εδώ στο Σαν Μπενεντέτο ιν Αλπε,

Καληνύχτα και καλή τύχη.

The Vehicle Assembly Building at Cape Canaveral,
Photo by Dimitris, November 30, 2018

Το Κτήριο Συναρμολόγησης Οχημάτων (Vehicle Assembly Building ή VAB)
όπου συναρμολογήθηκαν καθέτως όλοι οι πύραυλοι και σκάφη του προγράμματος Apollo
και όλες οι μετέπειτα αποστολές του Διαστημικού Λεωφορείου.

Φωτογραφημένο από τον υπογράφοντα στις 30 Νοεμβρίου 2018, όταν ο γιός μου ο Κώστας,
μου έκανε δώρο μια μέρα στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ την ημέρα που έγινα 60 χρονών,
και μάλιστα έβγαλα για πρώτη φορά εισιτήριο με έκπτωση ηλικίας.
Ήταν η τρίτη φορά που πήγα εκεί, μετά το 1989 και το 2012.

Οι ωθητήρες του πυραύλου Saturn V που έστειλε στην Σελήνη τους αστροναύτες.

Αυτός είναι πραγματικός Saturn V που προοριζόταν για το Apollo 18 αλλά δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ.

Καραγκιόζ

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της ασυδοσίας του λεγόμενου «κράτους» των Γραικών ραγιάδων.

Γελοιογραφία #1

Έχω ένα λογαριασμό ταμιευτηρίου στην Εθνική όπου επί χρόνια είχα 0,00 Ευρώ.

Τον Νοέμβριο του 2018 το υπόλοιπο του λογαριασμού έγινε ξαφνικά αρνητικό, -3.333,01.

Μετά από 27 τηλεφωνήματα σε διάφορες υπηρεσίες έμαθα ότι επρόκειτο για 1.135,00 Ευρώ σύνταξη που το ΙΚΑ είχε βάλει στον λογαριασμό της μητέρας μου έντεκα χρόνια πριν, «τέλη Οκτωβρίου» του 2007, συν 2.198,01 Ευρώ πρόστιμο.

Τον λογαριασμό της μητέρας μου τον είχα κλείσει τον Σεπτέμβριο του 2007. Τα χρήματα αυτά ποτέ δεν τα είδα και επί έντεκα χρόνια κανείς από το «κράτος» δεν  μου είπε τίποτα.

Από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα το λεγόμενο «κράτος» δεν μπορεί να μου απαντήσει στις δύο απλές ερωτήσεις του 1) σε ποιον αριθμό λογαριασμού πιστεύουν ότι τα έβαλαν και 2) ποια συγκεκριμένη ημερομηνία.

Πρέπει κάπως να πείσω το «κράτος» να μου πει σε ποιο λογαριασμό τα κατέθεσαν ώστε να βρω από την Εθνική με διαδικασίες και έξοδά μου τι τα έκανε η Εθνική, ή, αν το «κράτος» δεν ξέρει που τα κατάθεσε, αν τα κατέθεσε, να πάνε να γαμηθούνε οι καραγκιόζηδες.

Γελοιογραφία #2

Κατέθεσα στο Ελληνικό Υπουργείο Συγκοινωνών έγγραφο της Ιταλικής κυβέρνησης με μετάφραση από τις μεταφράσεις του Ελληνικού Υπουργείου, που αποδείκνυε ότι τις Ελληνικές πινακίδες κυκλοφορίας του τζιπ μου τις κατέθεσα στην Ιταλία 16 Οκτωβρίου του 2013, και πήρα Ιταλικές πινακίδες για το αυτοκίνητο.

Εντελώς ανεξάρτητα, δηλώνω κάθε χρόνο και πληρώνω την φορολογία εισοδήματος από νοίκια στην Ελλάδα.

Το 2019, Μεγάλη Τετάρτη, το Ελληνικό λεγόμενο «κράτος» μου χρέωσε 12,800 Ευρώ φορολογία εισοδήματος για το έτος 2015, επί εισοδήματος 9,200 Ευρώ, με αιτιολογία ότι το τζιπ ήταν στην Ελλάδα με Ελληνικές πινακίδες όλο το 2014 και επειδή είναι 4,000 κυβικά αυτός ο κυβισμός είναι τεκμήριο αμύθητου πλούτου και ότι η δήλωσή μου του 2015 ήταν ψευδής.

Τώρα πρέπει να βρω στο Συγκοινωνιών τις αποδείξεις που ήδη έχουν από χρόνια, ότι το αυτοκίνητο δεν είχε Ελληνικές πινακίδες από το 2013 και ότι βρισκόταν στην Ιταλία με Ιταλικές πινακίδες από το 2013, και να πάω τα στοιχεία αυτά εγώ από το Συγκοινωνιών στην Εφορία.

Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πάω τα στοιχεία αυτά εγώ προσωπικά από το Σεράι του Βεζύρη στην καλύβα του Καραγκιόζη, ή από την καλύβα του Καραγκιόζη στο Σεράι του Βεζύρη…

Εχω μια χαζή ερώτηση να κάνω... Είναι γεγονός ότι από την απότομη στροφή αρισερά και τα πολλά νταούλια που χτυπάνε για να χορεύει η Ευρώπη, ο Σύριζα ζαλίστηκε και στελνει ΨΕΥΔΗ στοιχεία στς Βρυξέλες ως προς το τι έχει λαμβάνειν από τους ραγιάδες τους Γραικούς, για να αυτοδουλεύεται η Ευρώπη στα νούμερα και να λέει ότι βγήκαμε τάχα από την λεγόμενη "κρίση". Και τα υπουργεία του Σύριζα απλά εφευρίσκουν ανυπαρκτα χρέη των πολιτών και τα παρουσιάζουν ως μελλοντικό εισόδημα της κυβέρνησης στα χαρτιά. ΑΥΤΟ το γνωρίζουν οι Γραικοί; κι' αν το γνωρίζουν, τι κάνουν περί αυτού;

Χρόνια Πολλά και Καλή Πρωτομαγιά.

Μαγαζάκι

Κι’ έτσι, στις 7 Φεβρουαρίου 2019 μπήκε το μπλογκ στον ένατο χρόνο του. Είναι αλήθεια ότι από 202 αναρτήσεις το 2013 και 255 το 2015, ο όγδοος χρόνος, το 2018 δεν είχε παρά 16. Το μπλογκ δεν έχει κλείσει ούτε πρόκειται, ποτέ, αλλά μάλλον ο κόσμος αλλάζει καθώς οι όχλοι προχωράν με βήμα σταθερό να ξανακάψουνε την Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδριας φτου κι’ απ’ την αρχή. 

Εγώ εν τω μεταξύ, έχοντας κλείσει τα 30 για δεύτερη φορά, και αφού έχτισα την δική μου βιβλιοθήκη της όποιας εργασίας έχω κάνει μέχρι σήμερα, εδώ στην σελίδα μου sivyllis.com, είπα να προεκταθώ ολίγον κερδοφόρα με πιο άμεσο τρόπο και έκανα την εργασία μου διαθέσιμη σε μια ιστοσελίδα που λέγεται Fine Art America / Pixels από όπου μπορεί κανείς να αγοράσει τις εικόνες μου με ένα κλικ, ως τυπωμένες φωτογραφίες οποιουδήποτε μεγέθους, με ή χωρίς κάδρο, ή τυπωμένες σε κουβέρτες, πετσέτες, φλυτζάνια του καφέ και άλλα πολλά είδη διακόσμησης, του σπιτιού και αξεσουάρ.

Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά…

dimitris-sivyllis.pixels.com

και εδώ, το ίδιο ακριβώς αλλά σαν Fine Art America αντί για "προσωπικό":

fineartamerica.com/profiles/dimitris-sivyllis.html