Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Πλάνα





Όχι, ρε!






Το πλάνο μας, ή plan, ή σχέδιο, για το μέλλον της χώρας είναι ασαφές, πλην σίγουρα σε πνεύμα αδελφότητας. Η αδελφότητα, ή αδελφοσύνη, είναι συστατικό πατροπαράδοτο για οποιοδήποτε γνήσια Ελληνικό σχέδιο. "Δε βαριέσαι αδελφέ...", "Ωχ, αδελφέ!", "Κοίτα μαλάκα μου τον πούστη!" και φυσικά το κλασσικό "αδέλφια μου αλήτες πουλιά", για τους αρχαιότερους ανάμεσά μας. Χωρίς βέβαια να ξεχνάμε "αδελφοκτόνους", "αδελφοφάγους" και άλλους όνους ή άγους.

Η ξαφνική ασάφεια, ως προς πλάνο, αν θα είναι βήτα ή μπι, γάμα ή γάματα, δεν οφείλεται τόσο στην έλλειψη άλφα όσο στην ξαφνική και γενική έλλειψη λαδιού --διότι χωρίς λίγο λαδάκι δεν κουνιέται η μηχανή, ούτε στρίβει τ' αντεράκι.

Επίσης, είχαμε έλλειψη από ηγέτες. Οι τελευταίοι ήταν ο Καραμανλής και ο Ανδρέας. Έχουμε να δούμε ηγέτη σ' αυτό τον τόπο είκοσι χρόνια και βάλε.

Θα θυμάστε ότι σ' αυτό το μπλογκ τον Αλέξη Τσίπρα τον έγραφα με μικρό άλφα και μικρό ταφ και τον αποκαλούσα κωλόπαιδο του τσαμπουκά που καμία σχέση δεν έχει με την αριστερά ή τον σοσιαλισμό περισσότερο από όσο είχε ο Μουσολίνι, με τον οποίον τον παραλλήλιζα, ο οποίος ξεκίνησε από τον σοσιαλισμό για να εμπνεύσει στους Ιταλούς τις αρετές του φασισμού --τις οποίες πλείστοι και σήμερα αναπολούν, στα λαϊκά στρώματα της Ιταλίας. Στην Ιταλία ακόμα ακούς "καλύτερα είμασταν με τον Μουσολίνι", όπως στην Ελλάδα άκουγες μέχρι πρό τινος ότι καλύτερα είμασταν με την δικτατορία. Απόδειξη ότι ο κόσμος, πριν από πλάνο άλφα, βήτα, ή γάμα, θέλει ηγέτη. Και ο ηγέτης από την φύση του ορισμού δεν είναι αριστερός (βλ. Λένιν "δικτατορία του προλεταριάτου, ή τουλάχιστον της κεντρικής επιτροπής του προλεταριάτου" και Στάλιν "Δικτατορία του Στάλιν")

Άρχισα να γράφω τον Τσίπρα με κεφαλαίο άλφα και κεφαλαίο ταφ στις 26 Ιανουαρίου από σεβασμό για την θέση του Πρωθυπουργού.

Όμως για τον Τσίπρα έλεγα επί χρόνια και κάτι άλλο: Ότι χρησιμοποιούσε τον δόλιο τον ΣΥΡΙΖΑ σαν όχημα για να τον μετατρέψει σε δικό του προσωποπαγές όχημα (στα χνάρια κάθε καθώς πρέπει ηγέτη). Ω, καταντά τόσο πληκτικό να μην έχω άδικο... Αυτό που δεν περίμενα ήταν ότι θα άλλαζε τόσο ριζικά σε μία νύχτα.

Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι εκείνη την Δευτέρα το πρωί, όταν ο Τσίπρας υπέγραψε μνημόνιο τρισχειρότερο από εκείνα τα οποία κεραυνοβολούσε ως αντιπολίτευση, μας έσωσε από ένα πρόβλημα το οποίο είχε δημιουργήσει ο ίδιος επί πέντε μήνες. Όμως δεν είναι τόσο απλό. Το πρόβλημα το είχαν χτίσει όλοι οι Έλληνες από 1981 ως 2009. Ο Τσίπρας δεν μας έσωσε από πρόβλημα που είχε δημιουργήσει εκείνος. Μας έσωσε από την λύση που είχε χτίσει εκείνος, αλλά κατάλαβε την τελευταία στιγμή ότι δεν θα έβγαινε και ότι θα τον κρεμούσαν οι ίδιοι οι δικοί του ανάποδα αφού συνειδητοποιούσαν επί τέλους τι εστί δραχμή (συντεταγμένη ή άτακτη). Και για μία, σύντομη, λαμπρή στιγμή, έγινε ηγέτης.

Κατά την γνώμη μου, όλα όσα τράβηξε η Ελλάδα για όσα έκανε ο Τσίπρας από τον Δεκέμβριο μέχρι το γελοίο, το παιδαριώδες το δημοψήφισμα, άξιζαν γιατί κατάφεραν το ακατόρθωτο: ξεκουμπίστηκαν πρώτα ο Βενιζέλος και μετά ο Σαμαράς.

Η αναδιαμόρφωση του τοπίου τώρα επιτελείται ως εξής:

- Ο Τσίπρας, έχοντας αναδείξει εαυτόν ως τον επόμενο "ηγέτη" της χώρας, ψάχνει κόμμα με το οποίο και θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Θα το βρει και θα τις κερδίσει. Το ΣΥΡΙΖΑ αναδιπλώνεται στα εξ' ων συνετέθη και επιστρέφει στο 4-κάτι τοις εκατό, υπό Βλαντιμίρ Λαφαζάνη και Ζωίτσα Μακάρθυ. Δεν είναι σίγουρο ποιός θα  κρατήσει το τυπικό όνομα "ΣΥΡΙΖΑ", αλλά τα τυπικά του ονόματος λίγη σημασία έχουν. Σημασία έχει η ουσία, και η ουσία είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να χρησιμοποιήσει το ΣΥΡΙΖΑ και τους φαντασιόπληκτους ψηφοφόρους του για να μπει στο παιγνίδι των μεγάλων και να ηγηθεί κυβερνώντος κόμματος (που έχει τόση σχέση με την αριστερά όσο είχε ο Μουσολίνι).

- Ο Μεϊμεράκης θα γυρίσει στην ΝΔ όσους είχαν φύγει λόγω Σαμαρά, και θα αράξει την ΝΔ στο κέντρο, απομακρυνόμενος από τον δεξιό χώρο.

- Η Γεννηματά επανακεινεί το ΠΑΣΟΚ ως το κομματάκι με τις περισσότερες κεντροαριστερές περγαμηνές, χώρο για τον οποίον θα παλέψει με το Ποταμάκι.

Θα βρεθούμε σύντομα σε έναν Νέο Κόσμο όπου τα παλιά ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν πεθάνει και θα κοιτάμε το καινούργιο κόμμα του Τσίπρα, την καινούργια Νέα Δημοκρατία, και το τι θα γίνει με το καινούργιο ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι.

Περιμένουμε λοιπόν να δούμε τι θα γίνει με την διάσπαση του παλιού ΣΥΡΙΖΑ, τίνος πράματος θα ηγείται ο Τσίπρας, και μετά από αυτό τι θα γίνει με τον χώρο Θεοδωράκη και Γεννηματά.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι από την ολική καταστροφή, τον λοιμό και τον εμφύλιο, μας κρατάνε τα μνημόνια που συμφωνούν οι μεγάλες δυνάμεις Γερμανίας, Γαλλίας, Ρωσίας και ΗΠΑ. Από το 1827, όσα και να αλλάζουν, τόσο η Ελλάδα (και η κατάστασή της) παραμένει η ίδια.











Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.