Λένε ότι η Δημοκρατία είναι πιο εύκολη στα μικρά μεγέθη πληθυσμού. Τα χωριά θα έπρεπε να ήταν οι δημοκρατικότερες κοινωνίες του κόσμου. Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι. Εδώ στην Ιταλία, οι μικρές κοινότητες ενώνονται έτσι ώστε δύο, τρία, τέσσερα χωριά έχουν ένα Δημαρχείο. Οι αποφάσεις βέβαια παίρνονται από το δημοτικό συμβούλιο. Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Στα χωριά δεν υπάρχει απαραίτητα ανθρώπινο δυναμικό με εκπαίδευση και πείρα στην πολιτική, την διαχείριση χρημάτων και την διαχείριση προγραμμάτων. Και το πρόβλημα επιδεινώνεται.
Ο Δήμος μας του Πόρτικο και Σαν Μπενεντέτο απότελείται από τρία χωριά.
Το Πόρτικο ντι Ρομάνια, με 480 κατοίκους (60% του Δήμου),
Το Μποκόνι, 5 χιλιόμετρα πιο πάνω στο βουνό από το Πόρτικο, με 130 κατοίκους (16% του Δήμου)
και, το δικό μας,
Το Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, 12 χιλιόμετρα από το Πόρτικο, με 190 κατοίκους (24% του Δήμου)
Το Δημοτικό συμβούλιο αποτελείται από 12 μέλη.
Από το Πόρτικο 8 μέλη,
Από το Μποκόνι 1 μέλος,
και από το δικό μας το Σαν Μπενεντέτο, 3 μέλη.
Ένας πολιτικά ενωμένος Δήμος όπου το κάθε ένα από τα τρία χωριά του είναι πολιτιστικά εντελώς αυτόνομα, και όπου οιαποφάσεις στο Δημοτικό Συμβούλειο παίρνονται από την πλειοψηφία.
Τα 8 μέλη του Δημοτικού συμβουλίου από το Πόρτικο ζουν και εργάζονται στο Πόρτικο. Τα 4 μέλη από το Μποκόνι και το Σαν Μπενεντέτο ζουν και εργάζονται σε πόλεις κάτω στην πεδιάδα. Ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο εκλέγονται για πέντε χρόνια, και ο Δήμαρχος έχει μέχρι δύο θητείες.
Το ψάρι βέβαια βρωμάει απ' το κεφάλι, οπότε ας μιλήσουμε λίγο για τον Δήμαρχο. Ο Δήμαρχός μας γεννήθηκε το 1975 και εκλέχτηκε Δήμαρχος το 2004 όταν ήταν 29 χρονών, και μετά ξανά το 2009. Του χρόνου τον Μάιο του 2014 δεν μπορεί να βάλει υποψηφιότητα για τρίτη θητεία οπότε τα έτη 2004-2014 θα μείνουν στην ιστοριούλα μας σαν δικά του. Την πρώτη θητεία τα πήγε καλά και φιλότιμα. Στην δεύτερη θητεία εξαφανίστηκε, αλλά, επίσης, άλλαξε ριζικά σαν άνθρωπος. Για την δεύτερη θητεία τον είχα ψηφίσει κι εγώ... και μετά πολλοί από εμάς που τον ψηφίσαμε βρεθήκαμε αντιμέτωποι με έναν άνθρωπο διαφορετικό από εκείνον που νομίζαμε ότι ψηφίζαμε βάση του τι ήταν τα πρώτα 5 χρόνια.
Στην Ιταλία υπάρχουν ...πολλά (μα πολλά) κόμματα. Εδώ όμως στην περιοχή μας κατεβαίνουν στις δημοτικές εκλογές μόνο δύο. Αριστερά και Δεξιά. Η Αριστερά παίρνει κάπου 85% και η Δεξιά κάπου 15%. Μόνιμα. (εγώ ψηφίζω Αριστερά)
Δηλαδή, σε ένα μέρος όπου ψηφίζουμε μόνιμα Αριστερά με πάνω από 80%, το ποιός θα βγει Δήμαρχος δεν το αποφασίζουν οι πολίτες που ψηφίζουν στις εκλογές, αλλά οι δυό-τρεις προύχοντες στο πίσω δωμάτιο που αποφασίζουν ποιόν θα κατεβάσουνε σαν υποψήφιο Δήμαρχο για το κόμμα.
Και οι τύχες του χωριού μας, στο Δημοτικό Συμβούλιο, δεν αποφασίζονται από εμάς, αλλά από την πλειοψηφία οχτώ χωριανών δυό χωριά πιο κάτω.
Ο Δήμος μας του Πόρτικο και Σαν Μπενεντέτο απότελείται από τρία χωριά.
Το Πόρτικο ντι Ρομάνια, με 480 κατοίκους (60% του Δήμου),
Το Μποκόνι, 5 χιλιόμετρα πιο πάνω στο βουνό από το Πόρτικο, με 130 κατοίκους (16% του Δήμου)
και, το δικό μας,
Το Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, 12 χιλιόμετρα από το Πόρτικο, με 190 κατοίκους (24% του Δήμου)
Το Δημοτικό συμβούλιο αποτελείται από 12 μέλη.
Από το Πόρτικο 8 μέλη,
Από το Μποκόνι 1 μέλος,
και από το δικό μας το Σαν Μπενεντέτο, 3 μέλη.
Ένας πολιτικά ενωμένος Δήμος όπου το κάθε ένα από τα τρία χωριά του είναι πολιτιστικά εντελώς αυτόνομα, και όπου οιαποφάσεις στο Δημοτικό Συμβούλειο παίρνονται από την πλειοψηφία.
Τα 8 μέλη του Δημοτικού συμβουλίου από το Πόρτικο ζουν και εργάζονται στο Πόρτικο. Τα 4 μέλη από το Μποκόνι και το Σαν Μπενεντέτο ζουν και εργάζονται σε πόλεις κάτω στην πεδιάδα. Ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο εκλέγονται για πέντε χρόνια, και ο Δήμαρχος έχει μέχρι δύο θητείες.
Το ψάρι βέβαια βρωμάει απ' το κεφάλι, οπότε ας μιλήσουμε λίγο για τον Δήμαρχο. Ο Δήμαρχός μας γεννήθηκε το 1975 και εκλέχτηκε Δήμαρχος το 2004 όταν ήταν 29 χρονών, και μετά ξανά το 2009. Του χρόνου τον Μάιο του 2014 δεν μπορεί να βάλει υποψηφιότητα για τρίτη θητεία οπότε τα έτη 2004-2014 θα μείνουν στην ιστοριούλα μας σαν δικά του. Την πρώτη θητεία τα πήγε καλά και φιλότιμα. Στην δεύτερη θητεία εξαφανίστηκε, αλλά, επίσης, άλλαξε ριζικά σαν άνθρωπος. Για την δεύτερη θητεία τον είχα ψηφίσει κι εγώ... και μετά πολλοί από εμάς που τον ψηφίσαμε βρεθήκαμε αντιμέτωποι με έναν άνθρωπο διαφορετικό από εκείνον που νομίζαμε ότι ψηφίζαμε βάση του τι ήταν τα πρώτα 5 χρόνια.
Στην Ιταλία υπάρχουν ...πολλά (μα πολλά) κόμματα. Εδώ όμως στην περιοχή μας κατεβαίνουν στις δημοτικές εκλογές μόνο δύο. Αριστερά και Δεξιά. Η Αριστερά παίρνει κάπου 85% και η Δεξιά κάπου 15%. Μόνιμα. (εγώ ψηφίζω Αριστερά)
Δηλαδή, σε ένα μέρος όπου ψηφίζουμε μόνιμα Αριστερά με πάνω από 80%, το ποιός θα βγει Δήμαρχος δεν το αποφασίζουν οι πολίτες που ψηφίζουν στις εκλογές, αλλά οι δυό-τρεις προύχοντες στο πίσω δωμάτιο που αποφασίζουν ποιόν θα κατεβάσουνε σαν υποψήφιο Δήμαρχο για το κόμμα.
Και οι τύχες του χωριού μας, στο Δημοτικό Συμβούλιο, δεν αποφασίζονται από εμάς, αλλά από την πλειοψηφία οχτώ χωριανών δυό χωριά πιο κάτω.
Τι σκατά Δημοκρατία είναι αυτή, ρωτάτε;
Να σας πω τι σκατά Δημοκρατία είναι:
Να σας πω τι σκατά Δημοκρατία είναι:
Το Σαν Μπενεντέτο είναι ένα ιστορικό μέρος με έναν υπέροχο καταρράκτη 70 μέτρων. Αναφέρθηκε από τον Δάντη στην Θεία Κωμωδία τον 14ο αιώνα, και έχουμε ένα Αβαείο του 9ου αιώνα. Ένα ξενώνα για περπατητές, δύο ξενοδοχεία, δύο εστιατόρια, ένα φούρνο και ένα μπακάλικο. Τα 60 σπίτια του κάτω και του πάνω χωριού χωρίζονται από 100 μέτρα υψόμετρο, με το Αβαείο μπροστά-μπροστά στο πάνω χωριό και τον πέτρινο ξενώνα κάτω από το Αβαείο.
Ο Δήμαρχος λοιπόν και το Δημοτικό Συμβούλιο, ένα χρόνο τώρα υποτραπεζίως οργάνωσε την πώληση του ξενώνα και δύο οικοπέδων εκατέρωθεν, σε μια εταιρεία η οποία θέλει να χτίσει στα οικόπεδα και να το κάνει συγκρότημα μόνιμης κατοικίας για ανθρώπους που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν. Αυτό βέβαια μπορεί να γίνει μόνο με Δημοπρασία. Η εταιρεία αυτή, ω, τι έκπληξη, ήταν οι μόνοι που πήραν μέρος στην Δημοπρασία.
Προτείνουν να χτίσουν κτίσματα μπροστά από το Αβαείο, σε πλαγιά με κλίση 20%-45%, με έδαφος κατολισθήσεων, διαστάσεων 30x40 και 18x20.
Όταν ακούσαμε να ψιθυρίζεται το τι γίνεται μαζέψαμε 72 υπογραφές από 60 σπίτια για να συναντηθεί μαζί μας ο Δήμαρχος πριν λήξει η υπόθεση. Ο Δήμαρχος δεν έδωσε σημασία και δεν απάντησε. Μετά από 37 μέρες σιωπή δώσαμε την υπογεγραμμένη αίτηση για συνάντηση σε εφημερίδα κάτω στην πόλη. Η απάντηση του Δημάρχου, δημοσιευμένη στην εφημερίδα, ήταν:
"Όταν τελειώσει η Δημοπρασία, τότε θα τους δώσω όσες συναντήσεις θέλουνε."
Έκανε την συνάντηση την περασμένη Τετάρτη, αφού είχε λήξει η Δημοπρασία. Ήρθε στην αίθουσα όλο το χωριό. Ο Δήμαρχος και ο αντιδήμαρχος κοιμήθηκαν για το περισσότερο χρόνο της συνάντησης. Τα πυροτεχνήματα τα πέταγε ένας γραφικός τύπος από το Δημοτικό Συμβούλιο που τυγχάνει μάλιστα αρχηγός της (δεξιάς) αντιπολίτευσης, ο οποίος φώναζε και χειρονομούσε ότι δεν πρέπει να έχουμε αντιρρήσεις γιατί "το Σαν Μπενεντέτο πεθαίνει!"
Εδώ δεξιά, ο κύριος της Δεξιάς καθώς γκαρίζει ότι πρέπει να κάνουμε ότι μας λένε γιατί το χωριό μας πεθαίνει. Στην φωτογραφία πάνω-πάνω στην ανάρτηση ο Δήμαρχος είναι στην μέση. Στα δεξιά του ο αντιδήμαρχος με τα γυαλάκια, και στα αριστερά του ο αντιπρόσωπος των αγοραστών. Στην επόμενη φωτογραφία ο Δήμαρχος απολαμβάνει ένα υπνάκο κατά την διάρκεια της συνάντησης. Στις παρακάτω φωτογραφίες, ο Δήμαρχος, ο αντιδήμαρχος, το κακό συναπάντημα, και ο καταρράκτης.
Αυτό είναι Δημοκρατία αγαπητοί μου.
Όχι παίζουμε.
Από την ιστοσελίδα που έχω φτιάξει για το χωριό μας κάνω ότι μπορώ. Αμερικάνικα (δηλαδή με γεγονότα και στοιχεία αντί για πυροτεχνήματα) Να δούμε τι θα γίνει. Πάντως το χωριό μας έχει επιζήσει από τους Ρωμαϊκούς χρόνους, και ιδιαίτερα από τον ένατο αιώνα. Ίσως να επιβιώσουμε και αυτή τη "Δημοκρατία"...